drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Dostęp do informacji publicznej, Starosta, Zobowiązano do podjęcia czynności, II SAB/Łd 12/10 - Wyrok WSA w Łodzi z 2010-06-18, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Łd 12/10 - Wyrok WSA w Łodzi

Data orzeczenia
2010-06-18 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2010-04-29
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Sędziowie
Arkadiusz Blewązka
Joanna Sekunda-Lenczewska /sprawozdawca/
Renata Kubot-Szustowska /przewodniczący/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 1622/10 - Wyrok NSA z 2010-12-02
Skarżony organ
Starosta
Treść wyniku
Zobowiązano do podjęcia czynności
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 200, art. 149, art. 3 par. 2, art. 52 par. 1
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 37
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 13, art. 14, art. 15, art. 16
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Dnia 18 czerwca 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Sędziowie Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska (spr.) Protokolant asystent sędziego Marcelina Chmielecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 czerwca 2010 roku sprawy ze skargi Stowarzyszenia Integracji A na bezczynność Starosty [...] w zakresie udostępnienia informacji publicznej 1. zobowiązuje Starostę [...] do rozpoznania wniosku Stowarzyszenia Integracji A w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 2. zasądza od Starosty [...] na rzecz strony skarżącej kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W dniu [...] roku Stowarzyszenie A w P. na podstawie art. 2 ust. 1 oraz art. 10 ustawy o dostępie do informacji publicznej z dnia 6 września 2001 roku (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) złożyło w Starostwie Powiatowym wniosek o udostępnienie informacji publicznej w zakresie wydania kserokopii protokołów z posiedzeń zarządu powiatu [...] z dni: 17 września 2009 roku, 9 grudnia 2009 roku, 22 i 30 grudnia 2009 roku, 4 lutego 2010 roku.

W odpowiedzi na powyższy wniosek Starosta [...] pismem nr [...] z dnia [...]roku poinformował stronę, iż zgodnie ze § 71 pkt 1 statutu powiatu [...] uchwalonego uchwałą Rady Powiatu w P. z dnia [...] roku dokumenty udostępniane są za pośrednictwem i w obecności pracowników organu, w siedzibie i godzinach pracy organu, z umożliwieniem zapoznania się z nimi, sporządzenia odpisów i notatek. Jednocześnie organ wskazał miejsce i datę udostępnienia żądanych informacji.

Pismem z dnia [...] roku strona skarżąca wezwała Starostę [...] do wydania decyzji w związku z odmową wydania kserokopii czy odpisów dokumentów, o które stowarzyszenie wnioskowało w piśmie z dnia [...] roku.

Starosta [...] w piśmie z dnia [...] roku podniósł, iż wydanie decyzji jest nieuzasadnione, gdyż wyraził zgodę na udostępnienie informacji już

w piśmie z dnia [...]roku. Organ zauważył, iż w wyznaczonym dniu przedstawiciel stowarzyszenia stawiła się w organie i wobec pracowników organu oświadczyła, iż nie zamierza skorzystać z dokumentów oraz sporządzać z nich notatek i odpisów.

W dniu [...] roku Stowarzyszenie A w P. wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Ł. skargę na bezczynność starosty [...] w zakresie udzielenia informacji publicznej, wyrażającą się zdaniem strony skarżącej w naruszeniu art. 14 oraz art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Strona wniosła o zobowiązanie do udostępnienia informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z dnia [....] roku oraz o zasądzenie kosztów postępowania przed sądem.

W uzasadnieniu skargi strona podniosła, iż w wyznaczonym dniu stawiła się

w siedzibie organu; została poinformowana, że żądane dokumenty nie mogą być udostępnione w formie kserokopii, gdyż takiej formy nie przewiduje statut; nie mogą też być udostępnione w formie odpisów sporządzonych przez organ, gdyż zgodnie ze statutem to wnioskodawca ma sporządzić odpis. Strona wskazała, iż w istocie należy uznać, że Starosta odmówił udostępnienia informacji publicznej zgodnie z wnioskiem, jednakże nie wydał w tym zakresie stosownej decyzji, do czego obliguje art. 16 cyt. ustawy.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, a z ostrożności procesowej o jej oddalenie.

Zdaniem organu skarga jest przedwczesna z uwagi na niewyczerpanie środków zaskarżenia, wymaganych treścią art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) (dalej p.p.s.a.), bowiem strona skarżąca nie wniosła zażalenia na podstawie art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz.U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1071, ze zm.) (dalej K.p.a.) do organu wyższego stopnia.

Ponadto organ wskazał, iż udostępnił stronie dostęp do informacji poprzez wgląd do dokumentów urzędowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 3 § 1 p.p.s.a. sądy administracyjne sprawują w zakresie swojej właściwości kontrolę działalności administracji publicznej. Analogiczne unormowanie zawiera przepis art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), który stanowi, że sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości między innymi przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola sprawowana przez sądy administracyjne nad działalnością administracji publicznej obejmuje między innymi orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów, w określonych ustawowo wypadkach (art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a.)

Stosownie do unormowania zawartego w przepisie art. 149 p.p.s.a. sąd uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4 tejże ustawy, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości,

iż stawiany przez stronę skarżącą zarzut bezczynności odnosi się do sprawy nie udzielenia dostępu do informacji publicznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia

6 września 2001 roku w sprawie dostępu do informacji publicznej, a więc tym samym stawiany zarzut objęty jest sądową kontrolą, na mocy przywołanego powyżej przepisu art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. w związku z art. 3 § 2 pkt 4 tejże ustawy.

W następstwie rozpoznania skargi wniesionej w niniejszej sprawie, nie będąc ograniczonym zarzutami i wnioskami skargi oraz przywołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.) Wojewódzki Sąd Administracyjny analizując postępowanie organu administracji doszedł do przekonania, iż nie jest ono wolne od naruszeń prawa.

W następstwie powyższego zobowiązano organ do rozstrzygnięcia sprawy wywołanej wnioskiem skarżącego o udzielenie dostępu do informacji publicznej

i wyznaczono organowi w tym celu stosowny termin.

W pierwszej kolejności Sąd stwierdza, iż – wbrew twierdzeniem organu – skarga Stowarzyszenia A w P. na bezczynność Starosty [...]

w zakresie nie udzielenia informacji publicznej jest dopuszczalna. Przypomnieć warto, iż skarga na bezczynność stanowi środek służący przeciwdziałaniu przewlekłości postępowania organów administracji publicznej i dlatego może być wniesiona dopiero po upływie terminu przewidzianego w ustawie do załatwienia sprawy. Termin ogólny do załatwienia sprawy określa przepis art. 35 k.p.a., jednocześnie zważyć jednak należy, że ustawa z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej określa własne terminy do załatwienia sprawy stanowiąc w przepisie art. 13, iż udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w powyższym terminie podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku.

Zgodnie z ogólną regulacją prawa administracyjnego wynikającą z przepisu art. 37 § 1 k.p.a. - na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w przepisie art. 35 k.p.a. lub w terminie ustalonym w myśl art. 36 tejże ustawy, stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Wyczerpanie powyższego trybu zaskarżenia pozwala - w myśl przepisu art. 52 § 1 p.p.s.a - na wniesienie skargi do sądu administracyjnego.

Zaznaczyć jednak trzeba, iż skarga wszczynająca niniejsze postępowania oparta została na przepisach ustawy o dostępie do informacji publicznej, a więc na regulacji prawnej zawierającej odrębne unormowania dotyczące czasu udzielenia informacji. Nie odwołuje się ona do uregulowań zawartych w przepisach art. 35 i art. 36 k.p.a., których naruszenie stanowi dopiero przesłankę wniesienia zażalenia w trybie art. 37 k.p.a. Tym samym uzasadniona jest konkluzja, iż ustawa o dostępie do informacji publicznej określając w autonomiczny sposób terminy dla załatwienia wniosku

o udzielenie informacji publicznej eliminuje konieczność stosowania regulacji prawnej opisanej w przepisie art. 37 k.p.a., jako koniecznego warunku formalnego

do wniesienia skargi na bezczynność organu.

W obliczu powyższych rozważań uprawnione jest twierdzenie, iż pomimo tego,

że zażalenie na niezałatwienie sprawy w przepisanym terminie nie zostało

w niniejszej sprawie wniesione, to jednak skarga jest dopuszczalna, bowiem wyczerpane zostały środki zaskarżenia służące stronie w postępowaniu przed organem administracji (art. 52 § 1 p.p.s.a.) poprzez wezwanie organu do usunięcia naruszenia prawa pismem z dnia [...] roku.

Przechodząc do zasadniczych rozważań na temat bezczynności organu administracji w niniejszej sprawie wskazać należy, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem, w określonym terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności.

Wniosek o udzielenie informacji publicznej inicjujący kontrolowane przez Sąd postępowanie złożony został w dniu [...] roku. Strona skarżąca domagała się wydania informacji w formie kserokopii wskazanych protokołów z posiedzeń zarządu Powiatu [...].

Nie ulega wątpliwości, iż informacje, do których dostępu domagała się strona skarżąca stanowią informację publiczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia

6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej. Stosownie bowiem do treści art. 1 ust. 1 tejże ustawy każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach

i w trybie określonych w niniejszej ustawie.

Przepisy ustawy bardzo szeroko zakreślają katalog podmiotów uprawnionych do ubiegania się o dostęp do informacji publicznej. Przepis art. 2 omawianej ustawy wyraźnie stanowi, iż prawo dostępu do informacji publicznej przysługuje każdemu i to bez potrzeby wykazywania przez ten podmiot interesu prawnego lub faktycznego. Wyjątki od zasady pełnego dostępu do informacji publicznej określają przepisy prawa (art. 5 omawianej ustawy).

Ustawa stanowi, iż prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do niezwłocznego uzyskania informacji zawierającej aktualną wiedzę o sprawach publicznych. Uprawnienie to wykonywane jest poprzez:

1) uzyskanie informacji publicznej, w tym informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego,

2) wgląd do dokumentów urzędowych,

3) dostęp do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących

z powszechnych wyborów (art. 3 ust. 1 omawianej ustawy).

Mając na uwadze powyższe wskazania należy stwierdzić, iż w realiach niniejszej sprawy zasadniczą kwestią jest określenie tego, czy organ administracji pismem

z dnia [...] roku - udzielając skarżącemu odpowiedzi na wniosek

o uzyskanie dostępu informacji publicznej - podjął czynności, które zakończyły ową sprawę.

Stosownie do przepisów analizowanej ustawy załatwienie sprawy zainicjowanej wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej może nastąpić w różny sposób:

1. poprzez udzielenie dostępu do informacji publicznej bez zbędnej zwłoki,

nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, co następuje

w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia, nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku (art. 13 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej);

2. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w określonym terminie bądź nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę

o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji w terminie bądź zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jakim terminie (nie dłuższym jednak niż 2 miesiące),w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie – również w terminie 14 dni od daty złożenia wniosku (art. 13 ust. 2 , art. 14 ust. 2 ustawy);

3. jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia o nowym terminie albo innym sposobie udostępnienia informacji wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie

o udostępnienie informacji umarza się ( art. 14 ust. 2 ustawy);

4. albo poprzez odmowę udostępnienia informacji publicznej. Przy czym zarówno odmowa udzielenia informacji publicznej, jak i umorzenie postępowania toczonego w tym przedmiocie może nastąpić jedynie w drodze decyzji administracyjnej (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy).

Nie ulega wątpliwości, iż pismo organu z dnia [...] roku stanowiące odpowiedź na wniosek skarżącego nie jest decyzją administracyjną, o której mowa

w przepisie art. 16 omawianej ustawy. Gdyby nawet uznać to pismo za załatwienie sprawy w trybie art. 14 ust. 2 ustawy to w sytuacji braku zgody wnioskodawcy na taki sposób załatwienia sprawy organ powinien był umorzyć postępowanie. Co więcej odpowiedź na wniosek z [...] roku została udzielona z uchybieniem 14-dniowego terminu, organ nie udostępnił informacji w formie określonej we wniosku (bowiem poczynienie notatek czy wypisów z protokołów – jak zaproponował organ – nie było udostępnieniem informacji w formie kserokopii – jak żądał wnioskodawca). Należy podkreślić, iż organ nie może odmówić udostępnienia informacji publicznej

w sposób wskazany we wniosku, jeżeli dysponuje środkami technicznymi umożliwiającymi udostępnienie informacji w żądanej formie i w żądany sposób. Jednocześnie jednak warto dodać, że na podstawie art. 15 ustawy o dostępie

do informacji jeżeli w wyniku udostępnienia informacji publicznej na wniosek, podmiot obowiązany do udostępnienia ma ponieść dodatkowe koszty związane

ze wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia lub koniecznością przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku, podmiot ten może pobrać od wnioskodawcy opłatę w wysokości odpowiadającej tym kosztom.

Skoro organ administracji rozpoznając wniosek skarżącego winien zachować się w jeden z powyższych sposobów, a tego dotychczas - mimo upływu zakreślonych przez prawo terminów - nie uczynił, to oczywistym jest, że pozostaje w bezczynności w załatwieniu sprawy.

Konkludując wskazać należy, iż dotychczasowe podstępowanie organu w pełni uzasadnia zarzut bezczynności postawiony przez stronę skarżącą.

Wyznaczając organowi termin do rozstrzygnięcia sprawy Sąd miał na względzie nie tylko brzmienie przepisu art. 13 ust. 1 omawianej ustawy ale również charakter

i zakres informacji, której udostępnienia domaga się strona skarżąca.

Podstawę orzeczenia o kosztach postępowania stanowią natomiast przepisy art. 200 p.p.s.a.

m.ch.



Powered by SoftProdukt