drukuj    zapisz    Powrót do listy

6480 658, Dostęp do informacji publicznej, Wójt Gminy, Oddalono skargę, II SAB/Sz 134/21 - Wyrok WSA w Szczecinie z 2021-11-24, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Sz 134/21 - Wyrok WSA w Szczecinie

Data orzeczenia
2021-11-24 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2021-10-08
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Sędziowie
Alicja Polańska
Marzena Kowalewska /przewodniczący sprawozdawca/
Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka
Symbol z opisem
6480
658
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Skarżony organ
Wójt Gminy
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2020 poz 2176 art. 1 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 4, art. 5, art. 6, art. 13 ust. 1, art. 14 ust. 2
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej - t.j.
Sentencja

Sygn. [...] II SAB/Sz 134/21 [pic] WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 24 listopada 2021 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Kowalewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka, Sędzia WSA Alicja Polańska po rozpoznaniu w Wydziale II w trybie uproszczonym w dniu 24 listopada 2021 r. sprawy ze skargi W. P. na bezczynność Wójta Gminy w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę.

Uzasadnienie

W. P. (dalej: "Wnioskodawca", "Strona", "Skarżący), powołując się na art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2020 r., poz. 2176 – "u.d.i.p."), pismem z dnia 12 sierpnia 2021 r., wystąpił do Wójta Gminy (dalej: "organ gminy", "Wójt") z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej, poprzez:

1. Wskazanie, czy organ gminy odmówił, a jeżeli tak, to na jakiej podstawie prawnej dokonał odmowy położenia sieci teleinformatycznej w pasie drogowym drogi gminnej [...] zgodnie z Programem Operacyjnym, [...]

2. Wskazanie przyczyn nierealizowania przez zarządcę wskazanej powyżej drogi obowiązku wynikającego z art. 39 ust. 6 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1376 t.j.), pomimo tego, że przed rozpoczęciem przebudowy drogi zarządca miał pełną wiedzę o realizacji na tej drodze inwestycji teleinformatycznej powyżej, wymienionym programem operacyjnym.

3. Wskazanie przyczyn prowadzenia postępowania administracyjnego (jeżeli było prowadzone) w przedmiotowej sprawie z wyłączeniem stron, które miały istotny interes prawny, czyli właścicieli i współwłaścicieli działek usytułowanych w bezpośredniej lokalizacji drogi gminnej.

Pismem z dnia [...] sierpnia 2021 r., nr [...], Wójt udzielił Wnioskodawcy odpowiedzi, informując go w zakresie pierwszego z pytań, że organ odmówił umieszczenia linii kablowej wraz z przyłączami i infrastrukturą towarzyszącą w pasie drogi gminnej działka nr [...] w miejscowości C., gmina S., zgodnie z art. 39 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 470 ze zm.). Decyzja odmowna w tym przedmiocie została utrzymana w mocy decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K..

W zakresie pytań nr 2 i 3 organ gminy wskazał zaś, że żądana informacja nie stanowi informacji publicznej.

Pismem z dnia 31 sierpnia 2021 r., Wnioskodawca złożył do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. ponaglenie na bezczynność Wójta, polegającą na nieudzieleniu informacji objętych pytaniem nr 2 i 3 wniosku z dnia 12 sierpnia 2021 r.

Pismem z dnia [...] września 2021 r., nr [...], Kolegium wyjaśniło Wnioskodawcy, że z uwagi na brak właściwości rzeczowej, nie jest władne rozpoznać złożonego ponaglenia w ww. zakresie, a Wnioskodawca może wystąpić ze skargą na bezczynność do sądu administracyjnego.

Pismem z dnia 20 września 2021 r., Wnioskodawca złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na bezczynność organu gminy w sprawie rozpatrzenia wniosku o dostęp do informacji publicznej, domagając się:

1. Uznania zagadnień określonych w punktach 2 i 3 wniosku Skarżącego o udostępnienie informacji publicznej za informację publiczną.

2. Zobowiązanie organu gminy do udzielenia informacji publicznej, o której mowa w punktach 2 i 3 wniosku, w terminie 14 dni od otrzymania odpisu wyroku wraz ze stwierdzeniem jego prawomocności.

3. Stwierdzenie, że bezczynność organu gminy nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa.

4. Przyznanie od organu gminy na rzecz Skarżącego sumy pieniężnej według załączonej faktury.

5. Zasądzenie od organu gminy na rzecz Skarżącego wszelkich kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu Skarżący przedstawił dotychczasowy przebieg sprawy oraz podniósł, że organ gminy na dwa zagadnienia udzielił odpowiedzi, wskazując, że nie jest to informacja publiczną, jednakże nie podał przyczyn, dlaczego punkty 2 i 3 wniosku Skarżącego nie uznaje za informację publiczną.

Skarżący zauważył, że skoro Wójt na swojej stronie internetowej [...] publicznie informował w dniu [...] stycznia 2020 r. (g. 13:58) oraz w dniu [...] października 2020 r. (g. 13:24) o planowanej inwestycji światłowodowej, to stan realizacji tej inwestycji należy bezsprzecznie uznać za informację publiczną. Nadto organ na tej samej stronie w dniu [...] listopada 2020 r. zamieścił harmonogram prac dotyczących trwającej budowy sieci światłowodowej w Gminie S., realizowanej przez firmę A. S.A. w ramach projektu pn. "[...]". Aktualnie brak jest tej informacji na stronie internetowej organu, niemniej jednak ta informacja została zarchiwizowana na stronie Facebook organu. Z informacji tej wynika zaś, że prace w m. C. powinny być zakończone w maju 2021 r. Nie zostały zakończone, a zatem powody tego stanu rzeczy są bezsprzecznie informacją publiczną.

Skarżący wskazał, że jest współwłaścicielem działki drogowej [...], która bezpośrednio graniczy z drogą gminną, na której to działce również miała być umieszczona infrastruktura teleinformatyczna wskazanym programem operacyjnym. Zatem skutki tego postępowania miały istotny wpływ na prawa Skarżącego do dostępu do szybkiego internetu. Tym bardziej, że inwestor robót, firma A. za pismem z dnia 26 lutego 2021 r. zwrócił się do Skarżącego jako współwłaściciela wskazanej działki drogowej o uzyskanie zgody na przeprowadzenie stosownych prac instalacyjnych. Skarżący w dniu 5 marca 2021 r. taką zgodę wyraził. Skarżący ma zatem uprawnienie do uzyskania informacji publicznej, która, jako że nie stanowi informacji przetworzonej nie wymaga wykazania szczególnej istotności dla interesu publicznego (art. 3 ust. 1 pkt 1) u.d.i.p.).

Skarżący wskazał także, że objęte wnioskiem w punktach 2 i 3 informacje nie stanowią informacji niejawnych oraz nie naruszają niczyich dóbr osobistych, ani nie stanowią żadnej innej informacji wrażliwej. Nie zachodzi zatem sytuacja, w której prawo do informacji publicznej podlegałoby ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych, jak i ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Nie zachodzą również pozostałe przesłanki ograniczenia tego prawa wskazanych w art. 5 u.d.i.p.

Zdaniem Skarżącego, w świetle powyższego, skoro organ gminy publicznie informował o inwestycji wraz z harmonogramem zakończenia prac i jeśli terminy wskazane w harmonogramie nie zostały dotrzymane, to powody tego stanu rzeczy organ nie może ukrywać, uznając te informacje za niepubliczne. Organ, nie mając istotnych formalnych oraz prawnych przeszkód, niepoprawnie zatem uznał kwestionowane informacje za niepubliczne.

Do skargi załączono - wskazane w treści skargi - ogłoszenia ze strony internetowej organu gminy oraz pismo z dnia 26 lutego 2021 r. z mapą poglądową.

W odpowiedzi na skargę Wójt wniósł o oddalenie skargi w całości, podtrzymując stanowisko, że żądane przez Skarżącego informacje nie stanowią informacji publicznej.

Uzasadniając powyższe, organ gminy wskazał, że sporne kwestie nie są informacją publiczną, gdyż nie dotyczą sfery faktów. Organ wyjaśnił, że informacją publiczną jest treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej, treść wystąpień i ocen, nie zaś dokonywanie analizy prawnej czy odpowiadanie na pytania dotyczące przyczyn niezrealizowania, czy przyczyn prowadzenia postępowania administracyjnego z wyłączeniem stron, albowiem kwestie te mogą być rozpatrywane wyłącznie w prowadzonych postępowaniach administracyjnych. Organ zauważył także, że Skarżący uznając, że jako właściciel/współwłaściciel winien być stroną postępowania, powinien złożyć wniosek o wznowienie postępowania, a nie żądać ustalania przez organ i wskazania przyczyn prowadzenia postępowania administracyjnego z wyłączeniem stron, ponieważ odpowiedź na tak zadane pytanie nie jest informacją publiczną i nie jest możliwe udzielenie odpowiedzi na tak złożony wniosek.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z w a ż y ł, co następuje.

Skarga nie jest uzasadniona.

Na podstawie art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2167 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości w zakresie swojej właściwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, która według art. 1 § 2 tej ustawy – co do zasady - sprawowana jest pod względem zgodności z prawem.

Z treści art. 145 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, dalej p.p.s.a.) wynika, że w przypadku, gdy Sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas - w zależności od rodzaju naruszenia - uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub części, albo stwierdza ich nieważność bądź też stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa. Zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi ani powołaną podstawą prawną. Ponadto w świetle obowiązujących unormowań, w szczególności zgodnie z regulacją art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a sąd administracyjny, w zakresie swojej kognicji, orzeka między innymi w przedmiocie skarg na bezczynność organów administracji publicznej kontrolując postępowanie tych organów z punktu widzenia zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego.

Rozpoznawana sprawa dotyczy skargi na bezczynność organu w załatwieniu wniosku Strony z dnia 12 sierpnia 2021 r., który wpłynął do organu 12 sierpnia 2021 r., w zakresie objętym żądaniami:

1. Wskazanie przyczyn nierealizowania przez zarządcę wskazanej powyżej drogi obowiązku wynikającego z art. 39 ust. 6 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1376 t.j.), pomimo tego, że przed rozpoczęciem przebudowy drogi zarządca miał pełną wiedzę o realizacji na tej drodze inwestycji teleinformatycznej powyżej, wymienionym programem operacyjnym,

2. Wskazanie przyczyn prowadzenia postępowania administracyjnego (jeżeli było prowadzone) w przedmiotowej sprawie z wyłączeniem stron, które miały istotny interes prawny, czyli właścicieli i współwłaścicieli działek usytułowanych w bezpośredniej lokalizacji drogi gminnej, co do których organ, pismem z [...] sierpnia 2021 r. poinformował stronę, że żądana informacja nie stanowi informacji publicznej.

Zgodnie z art. 149 § 1 p.p.s.a. Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 – 4 albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a: 1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności, 2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa, 3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania.

Jednocześnie Sąd na podstawie art. 149 § 1a p.p.s.a. stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Natomiast w myśl art. 149 § 2 ustawy p.p.s.a. Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. lub przyznać od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. W przypadku nieuwzględnienia skargi w całości albo w części sąd oddala skargę odpowiednio w całości albo w części.

Celem skargi na bezczynność organu administracji jest zwalczanie braku działania (zwłoki) w załatwianiu sprawy administracyjnej. W doktrynie oraz orzecznictwie powszechnie przyjmuje się, że o bezczynności organu administracji możemy mówić wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadząc postępowanie, mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie kończy go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub innego aktu, czy też nie podejmuje innej stosownej czynności. Dla stwierdzenia bezczynności nie ma znaczenia okoliczność, z jakich powodów określony akt nie został podjęty lub czynność nie została dokonana, a w szczególności, czy bezczynność spowodowana została zawinioną lub niezawinioną opieszałością w ich podjęciu lub dokonaniu, czy też wiąże się z przeświadczeniem, że nie istnieje obowiązek wydania stosowanego aktu lub podjęcia określonej czynności. Poza tym należy wskazać, iż Sąd ocenia skargę na bezczynność na moment jej wniesienia, niemniej zobowiązany jest również uwzględnić wszelkie okoliczności zaistniałe od tego zdarzenia prawnego do chwili orzekania. Skarga na bezczynność organu ma bowiem na celu przede wszystkim wymuszenie na organie administracji załatwienia sprawy.

W świetle powyższego dla uznania bezczynności organu konieczne jest ustalenie, że był on zobowiązany na podstawie obowiązujących przepisów prawa do wydania decyzji, aktu lub podjęcia określonych czynności i mimo to nie podejmuje działań mających na celu uczynienie zadość temu obowiązkowi. Ocena, co do bezczynności organu, dokonana być musi na gruncie właściwego dla załatwienia sprawy prawa materialnego, gdyż ono rozstrzyga o legitymacji organu oraz wynikających z przepisów uprawnieniach i obowiązkach.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.d.i.p. informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych. Pojęcie informacji publicznej ma szeroki charakter i odnosi się do wszelkich spraw publicznych również wówczas, gdy wiadomość ta nie została wytworzona przez podmioty publiczne, a jedynie odnosi się do nich. Prawo dostępu do informacji publicznej obejmuje prawo żądania udzielenia informacji o określonych faktach i stanach istniejących w chwili udzielania informacji. Prawo obywateli do uzyskania informacji publicznej przewidziano w art. 4 u.d.i.p. Przepis ten przewiduje m.in., że do udostępnienia informacji publicznej obowiązane są m.in. organy władzy publicznej, podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego publicznych. Stąd bezspornie Wójt jest podmiotem zobowiązanym do udzielania informacji publicznej.

Ustawodawca w art. 6 u.d.i.p. zamieścił przykładowy wykaz (katalog) informacji i dokumentów, które stanowią informację publiczną, przy czym wyszczególnienie to nie jest wyliczeniem wyczerpującym (zamkniętym), lecz ma charakter przykładowy. O zakwalifikowaniu określonej informacji do udostępnienia decyduje jej treść i charakter. Przesłanką kwalifikującą konkretną informację do kategorii informacji publicznej jest więc spełnienie przez nią kryterium przedmiotowego i stąd też decydującymi są treść i charakter konkretnej informacji. Udostępnieniu podlega informacja publiczna, czyli każda informacja o sprawach publicznych (art. 1 u.d.i.p).

Załatwienie wniosku o udostępnienie informacji publicznej może przybrać postać:

1) czynności materialno-technicznej, jaką jest udzielenie informacji publicznej;

2) pisma informującego, że wezwany podmiot nie jest zobowiązany do udzielenia informacji, gdyż nią nie dysponuje albo nie jest podmiotem, od którego można jej żądać;

3) pisma informującego, że żądana informacja nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej;

4) pisma informującego, że istnieje odrębny tryb dostępu do żądanej informacji publicznej lub zastosowania tego trybu w sytuacji, gdy z treści wniosku wynika, że wnioskodawca żąda udostępnienia w trybie szczególnym;

5) decyzji administracyjnej, o której mowa w art. 16 ust. 1 u.d.i.p. - akt ten jest wydawany w przypadku odmowy udostępnienia informacji, względnie umorzenia postępowania o udostępnienie informacji.

Spór między stronami wynika z faktu, że Skarżący złożył wniosek o udzielenie informacji publicznej, która w ocenie organu nie ma cech informacji publicznej.

Skarżący przeczy temu, że informacje, o które wystąpił nie mają cech informacji publicznej i podniósł, że organ nie zrealizował jego wniosku i nie udzielił informacji.

Sąd w składzie orzekającym w sprawie, nie podziela zarzutów Skarżącego.

Mając na uwadze wskazane rozumienie pojęcia "informacji publicznej", nie budzi wątpliwości stanowisko organu, że wskazanie przyczyn nierealizowania przez zarządcę drogi obowiązku wynikającego z art. 39 ust. 6 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych nie stanowi informacji publicznej, której obowiązek ma udostępnić Wójt. Jak była o tym mowa zgodnie z art. 1 u.d.i.p każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną. Z kolei przepis art. 6 ust. 1 u.d.i.p. określa przykładowy katalog informacji publicznych podlegających udostępnieniu. Obejmuje on m.in. informacje o trybie działania władz publicznych i ich jednostek organizacyjnych, sposobach stanowienia aktów publicznoprawnych, sposobach przyjmowania i załatwiania spraw, stanie przyjmowanych spraw, kolejności ich załatwiania lub rozstrzygania, prowadzonych rejestrach, ewidencjach, archiwach oraz sposobach i zasadach udostępniania danych w nich zawartych, o danych publicznych, w tym treści aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć, stanowiskach w sprawach publicznych zajętych przez organy władzy publicznej i przez funkcjonariuszy publicznych, treści innych wystąpień i ocen dokonywanych przez organy władzy publicznej. Niewątpliwie termin "informacja publiczna" obejmuje swoim znaczeniem znacznie szerszy zakres pojęciowy niż pojęcie "dokumenty urzędowe" i nie należy zawężać i utożsamiać dostępu do informacji publicznej z dostępem do dokumentów. Przy czym informacja nabiera charakteru publicznego, poprzez jej odniesienie do publicznego charakteru organów, zadań, mienia lub majątku. Dlatego tak istotne jest treść formułowanego żądania o udostępnienie informacji publicznej. Przy tak sformułowanym pytaniu gdzie Skarżący w istocie domaga się oceny działania podmiotu trzeciego brak było podstawy do uznania, że Wójt miał obowiązek udzielenia informacji.

Uzasadnione jest także stanowisko Wójta co do żądania zawartego w pkt 3 pisma z dnia 12 sierpnia 2021 r. tj. wskazania przyczyn prowadzenia postępowania administracyjnego (jeżeli było prowadzone) w przedmiotowej sprawie z wyłączeniem stron, które miały istotny interes prawny, czyli właścicieli i współwłaścicieli działek usytułowanych w bezpośredniej lokalizacji drogi gminnej. Bezspornie u.d.i.p. nie może być podstawą do otrzymania informacji we własnej sprawie. Stosownie bowiem do art. 1 ust. 1 u.d.i.p. jedynie informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną. Określenia istoty pojęcia "sprawa publiczna" powinno się dokonywać na podstawie kryterium interesu ogólnego i jednostkowego. Sprawami publicznymi nie będą zatem konkretne i indywidualne sprawy określonej osoby lub podmiotu. W orzecznictwie sądów administracyjnych utrwala się pogląd, że pisma składane w indywidualnych sprawach, przez podmioty, których interesów sprawy te dotyczą, nie mają waloru informacji publicznej. Skoro zatem przedmiotem wniosku Skarżącego z 12 sierpnia 2021 r. w jego pkt 3 jest realizacja lub ochrona indywidualnych interesów osób, które pismo to złożyły, uzasadniona jest konstatacja, że pismo takie nie dotyczy sprawy publicznej, a żądane w nim informacje nie powinny być udostępniane w trybie u.d.i.p. Nie można bowiem przy pomocy u.d.i.p. starać się o uzyskanie informacji w swojej własnej sprawie. Taki pogląd wyrażono na przykład w wyrokach NSA: z 27.maja 2020 r. sygn. akt I OSK 1601/19, z 28 kwietnia 2020 r. sygn. akt I OSK 2794/19, z 28 kwietnia 2020 r. sygn. akt I OSK 3127/19, z 29 kwietnia 2020 r. sygn. akt I OSK 1561/19, z 20 września 2018 r. sygn. akt I OSK 1359/18, z 30 października 2012 r., sygn. akt I OSK 1696/12, z 9 października 2010 r., sygn. akt I OSK 173/09, z 7 marca 2012 r., sygn. akt I OSK 2265/11, z 14 grudnia 2012 r. sygn. akt I OSK 2231/12, z 10 października 2012r. sygn. akt I OSK 1500/12 i z 24 października 2012 r. sygn. akt I OSK 1284/11.

Powyższe stanowisko organu zostało zawarte w piśmie z dnia [...] sierpnia 2021 r.

Organ zatem, w ustawowym terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, określonym w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. udzielił odpowiedzi na wniosek Skarżącego. Zarówno żądanie zawarte w piśmie z dnia 12 sierpnia 2021 r. w jego pkt 2 jak i 3, nie stanowią informacji publicznej zatem wystosowanie powyższego stanowiska organu w piśmie z dnia [...] sierpnia 2021r. jest uzasadnione. Wbrew postawionym zarzutom, organ nie pozostawał zatem w bezczynności. Stan bezczynności w sprawie załatwienia wniosku w przedmiocie informacji publicznej oznacza sytuację, w której mimo upływu ustawowych terminów organ, będąc zobowiązanym do zareagowania na wniosek o udostępnienie informacji publicznej, wbrew przepisom prawa nie udostępnia żądanej informacji, nie wydaje decyzji gdy zachodzą podstawy do odmowy udostępnienia informacji publicznej z przyczyn wskazanych w art. 3 ust. 1 pkt 1 lub art. 5 u.d.i.p. albo umorzenia postępowania w przypadku przewidzianym w art. 14 ust. 2 tej ustawy. Względnie też, gdy nie informuje wnioskodawcy o tym, że objęta wnioskiem informacja nie stanowi informacji publicznej i nie podlega udostępnieniu w trybie przepisów powołanej ustawy. Organ pozostaje również w stanie bezczynności, gdy odpowiedź na wniosek nie jest pełna lub nie pozostaje w związku z treścią wniosku. W niniejszej sprawie organ nie pozostaje w bezczynności.

Dlatego też nie podzielając argumentów zawartych w rozpatrywanej skardze, Sąd oddalił ją na podstawie art. 151 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt