Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Kruszewski Sędziowie Sędzia WSA Jacek Niedzielski Asesor WSA Damian Bronowicki (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 12 maja 2022 r. sprawy ze skargi Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej na interpretację indywidualną Wójta Gminy z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości 1. Uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną w całości. 2. Zasądza od Wójta Gminy na rzecz strony skarżącej kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej (dalej jako: "Skarżący", "Strona", "ZGKiM") wniósł skargę na interpretację indywidualną wydaną w dniu [...] listopada 2021 r. przez Wójta Gminy, dotyczącą podatku od nieruchomości.

Dnia 5 listopada 2021 roku ZGKiM wystąpił do organu podatkowego z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego w przedmiocie ustalenia czy budowle wchodzące w skład infrastruktury wodno-kanalizacyjnej uznać należy za niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

ZGKiM jest wyodrębnionym pod względem organizacyjnym i finansowym zakładem budżetowym Gminy. Na mocy uchwały Rady Gminy nr X/76/95 z dnia 27 czerwca 1995 r. powołującej ZGKiM oraz Statutu zatwierdzonego uchwałą nr XXV/155/06 Rady Gminy z dnia 21 grudnia 2010 r., podstawowym celem działania ZGKiM jest zaspokajanie potrzeb mieszkańców gminy [...] w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych wynikających z upoważnień ustawowych, statutowych w szczególności w zakresie gospodarki komunalnej.

ZGKIM jest administratorem należącej do Gminy infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, w skład której wchodzą urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, przepompownie ścieków i stacje pomp podciśnieniowych. Strona podkreśla, iż wskazana infrastruktura podlegała dotychczas zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od nieruchomości na podstawie uchwały nr XXX/200/09 Rady Gminy z dnia 26 listopada 2009 r. w sprawie zwolnień z podatku od nieruchomości.

Decyzją Dyrektora Regionalnego Zarządu [...] z dnia [...] czerwca 2018 r., nr [...] na okres od sierpnia 2018 roku do sierpnia 2021 roku na terenie Gminy została ustalona taryfa za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (dalej: Taryfa). W treści uzasadnienia wniosku w sprawie zatwierdzenia Taryfy wskazano m. in., że:

- Zadania realizowane przez ZGKiM są zadaniem jednostki samorządu terytorialnego, które mogą być wykonywane przez samorządowe zakłady budżetowe. Samorządowy zakład budżetowy stanowi formę organizacyjną jednostki samorządu terytorialnego, prowadzącą działalność gospodarzą na zasadzie odpłatności - pokrywając koszty działalności z własnych przychodów (art. 15 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (DZ. U. z 2021 r. poz. 305)) (rozdz. I uzasadnienia);

- Ze względu na to, że na podstawie kryteriów o których mowa w §13 Rozporządzenia Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 27 lutego 2018 r. w sprawie określenia taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryfy oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę oraz zbiorowe odprowadzania ścieków (DZ. U. z 2018 r., poz. 472) wybrano taryfę jednolitą, to koszty bezpośrednie ponoszone na funkcjonowanie działu wodno-kanalizacyjnego księgowane są zgodnie z polityką rachunkowości jako koszty wody i koszty ścieków, natomiast koszty pośrednie kwalifikowana są zgodnie z obowiązującą w zakładzie tabelą "Plan branżowego zatrudnienia" (rozdz. I pkt 1 uzasadnienia);

- Niezbędne przychody i koszty, będące podstawą ustalenia cen taryfowych zostały określone na podstawie ewidencji przychodów i kosztów za 2017 rok, prowadzonej przez ZGKiM zgodnie z dokumentacją księgową, uwzględniającą zasady rachunkowości oraz na podstawie kosztów eksploatacji i planów finansowych, a także remontowych na lata 2018-2020 (rozdz. I pkt 2 uzasadnienia);

- Ustalając niezbędne przychody za zbiorowe zaopatrzenie w wodę, zaplanowano koszty na podstawie roku obrachunkowego z uwzględnieniem zmian wynikających ze zmiany stanu prawnego dotyczącego usług zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków oraz wzrostu ceny sprzedaży wody i ścieków ustalonego na podstawie analizy sprzedaży za 3 lata poprzedzające sporządzenie dokumentu. Istotne zmiany w okresie planowania taryfy wynikają z planowanych świadczeń na rzecz pracowników, remontów istniejących oraz zakup nowych obiektów infrastruktury (rozdz. I pkt 2 uzasadnienia).

Ponadto Wnioskodawca wskazał na treść uzasadnienia Nowego wniosku taryfowego dotyczącego cen i stawek opłat za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzenie ścieków taryfy obowiązującej na okres 36 miesięcy od 1 lipca 2021 r. do 31 czerwca 2024 r. (dalej: Nowa taryfa): "Ponoszone przez odbiorców opłaty pozwalają Zakład na zapewnienie bieżącej obsługi urządzeń, szybkie usuwanie awarii sieci wodociągowo-kanalizacyjnych, zapewnienie ciągłości świadczenia usług. Jednocześnie Zakład przygotowuje się do poniesienia znacznych nakładów inwestycyjnych w zakresie budowy sieci wodociągowych i kanalizacyjnych. Wprowadzenie taryf ma wpływ na poprawę standardów jakościowych usług wodociągowo- kanalizacyjnych świadczonych przez Zakład." Strona podała, iż w tabeli C Nowego wniosku taryfowego, przedstawiającą poziom niezbędnych przychodów przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego, wskazano, że przewidywana marża zysku w okresie obowiązywania Nowej taryfy jest na poziomie zerowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe jednoznacznie wskazuje, iż intencją ZGKiM nie jest osiąganie zysków z tytułu realizacji zadań w zakresie zaopatrywania mieszkańców w wodę o zbiorowe odprowadzanie ścieków przy wykorzystaniu infrastruktury. Wszelkie przychody przewidziane w Nowej taryfie służą bowiem wyłącznie do pokrycia kosztów związanych z zaspokajaniem zbiorowych potrzeb Gminy, tj. przede wszystkim wydatków koniecznych na utrzymanie i eksploatację infrastruktury wodno-kanalizacyjnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym, budowle wchodzące w skład infrastruktury, będące własnością Gminy, administrowane przez ZGKIM i służące do wykonywania zadań z zakresu zbiorowego dostarczania wody i odprowadzania ścieków, związane są z prowadzeniem działalności gospodarczej i tym samym czy podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na podstawie ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1170 ze zm., dalej jako: u.p.o.l.)?

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie, Strona stwierdziła, iż ww. budowle nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na podstawie art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.

Wójt w indywidualnej interpretacji z [...] listopada 2021 r., uznał stanowisko ZGKiM za nieprawidłowe. W uzasadnieniu interpretacji przytoczono treść art. 2 ust. 1 pkt 3, art. 1a ust. 1 pkt 3 i pkt 4 u.p.o.l. oraz art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. 2019 r. poz. 1292, dalej jako: u.p.p.) i art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.). Zdaniem Wójta ww. przepisy wskazują jednoznacznie, że wszystkie przedmioty opodatkowania, w tym budowle znajdujące się w posiadaniu przedsiębiorcy związane są z prowadzeniem działalności gospodarczej i tym samym podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Ponadto nie ulega wątpliwości, że Gmina, jak również Strona skarżąca, która stanowi jednostkę organizacyjną Gminy może prowadzić działalność gospodarczą. Podkreślił, że ZGKiM prowadzi działalność w zakresie zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków w sposób ciągły i zorganizowany. Zdaniem Wójta, fakt, że wskazana przez Stronę Nowa taryfa nie zakłada żadnych dochodów w związku z wykonywaną przez nią działalnością, nie wyklucza potencjalnej możliwości osiągnięcia zysku w bieżącym bądź przyszłych okresach rozliczeniowych. To właśnie potencjalna możliwość osiągnięcia dochodów przesądza o tym, że prowadzona przez Stronę działalność ma również charakter zarobkowy.

W skierowanej do Sądu skardze na opisaną wyżej interpretację, Skarżący, zarzucił naruszenie prawa materialnego tj.:

- art. 2 ust. 1 pkt 3, art. 1a ust. 1 pkt 3, art. 1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l. w związku z art. 3 u.p.p. poprzez dokonanie błędnej wykładni przepisów polegającej na uznaniu, że budowle wchodzące w skład infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, będącej własnością Gminy, administrowanej przez ZGKiM, służącej do wykonywania zadań z zakresu zbiorowego dostarczania wody i odbierania ścieków związane są z prowadzeniem działalności gospodarczej i tym samym podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości oraz zasądzenie od organu podatkowego zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi podano, iż w trybie art. 3 u.p.p. warunkiem uznania konkretnej aktywności za działalność gospodarczą konieczne jest, aby podmiot ją prowadzący wykonywał ją z jednoznacznym zamiarem wypracowania zysku, tj. wymiernych korzyści majątkowych. Analiza zapisów taryfy pozwala na rzetelne i jednoznaczne ustalenie, czy aktywność polegająca na zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i odprowadzaniu ścieków z wykorzystaniem infrastruktury jest wykonywana w celu osiągnięcia dochodu. Zapisy uzasadnień wniosków taryfowych jednoznacznie wskazują, że zamiarem Gminy (ZGKiM) nie jest wypracowanie zysku, gdyż Nowa taryfa zakłada zerową marżę zysku w okresie jej obowiązywania. Przychody za świadczone usługi mają natomiast wyłącznie na celu pokrycie koszów związanych ze zbiorowym zaopatrzeniem w wodę i zbiorowym odprowadzaniem ścieków na terenie Gminy, tj. przede wszystkim wydatków koniecznych na utrzymanie i eksploatację infrastruktury wodno-kanalizacyjnej. W konsekwencji, w ocenie Strony skarżącej, prowadzona przez nią działalność w zakresie gospodarki wodno-kanalizacyjnej nie wypełnia jednej z konstytutywnych przesłanek wskazanych w art. 3 u.p.p., tj. nie jest ona działalnością wykonywaną z zamiarem osiągnięcia zysku. Przesądza to, że budowle wchodzące w skład infrastruktury wodno-kanalizacyjnej nie są związane z działalnością gospodarczą i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na podstawie art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. Nawet gdyby w trakcie działalności pojawiły się jakieś niezamierzone zyski to z uwagi na fakt, że nie jest ona prowadzona w celu osiągnięcia tego zysku, nie można jej będzie uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów u.p.p. i u.p.o.l.

W odpowiedzi na skargę Wójt wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie przypomnieć należy, iż zgodnie z art. 57a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2022 r., poz. 329, dalej jako: p.p.s.a.) skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Sąd bada zatem prawidłowość zaskarżonej interpretacji indywidualnej tylko z punktu widzenia zarzutów skargi i wskazanej w niej podstawy prawnej. W szczególności sąd nie może podjąć żadnych czynności zmierzających do ustalenia innych, poza wskazanymi w skardze, naruszeń prawa. W wypadku zaś ustalenia takich wad w toku kontroli przeprowadzonej w granicach wyznaczonych skargą, nie może ich uwzględnić przy formułowaniu rozstrzygnięcia w sprawie. Należy wskazać, iż niniejsza sprawa została rozpoznana przez Sąd w trybie uproszczonym, na podstawie art. 119 pkt 2 i art. 120 p.p.s.a.

Sąd uznał skargę za dopuszczalną pomimo tego, że przedmiotem zaskarżenia jest akt wydany przez wójta gminy a stroną skarżącą jednostka organizacyjna tej gminy. W myśl art. 14b § 1 o.p. interpretację indywidualną wydaje się na pisemny wniosek "zainteresowanego", czyli podmiotu, który zwraca się o wydanie takiej interpretacji w swojej indywidualnej sprawie. Wskazanie we wniosku, czyli "wylegitymowanie się", taką indywidualną sprawą stanowi niezbędny warunek do uznania danego podmiotu za zainteresowanego w rozumieniu ww. przepisu o.p. Zgodnie z art. 14b § 2 o.p. wniosek zainteresowanego może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Stąd należy przyjąć, że osobą zainteresowaną jest taki podmiot, który chce uzyskać interpretację przepisów prawa podatkowego w celu wyjaśnienia i ułożenia swoich interesów w sferze prawa podatkowego. Podmiotem legitymowanym do wystąpienia o interpretację indywidualną może być tylko i wyłącznie taki podmiot, u którego wystąpił lub może wystąpić opisany we wniosku interpretacyjnym określony stan faktyczny, który może powodować konsekwencje w zakresie prawa podatkowego (por. J. Brolik, Ogólne oraz indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego, Warszawa 2013, s. 105). Z treści zaskarżonej interpretacji jednoznacznie wynika, że Skarżąca jest zainteresowana interpretacją przepisów prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie. Równocześnie zainteresowany w otrzymaniu danej interpretacji indywidualnej, tzn. podmiot, który wystąpił z wnioskiem interpretacyjnym w celu wyjaśnienia swojej sytuacji podatkowej, nie może być pozbawiony możliwości kontroli sądowoadministracyjnej zaadresowanej do niego indywidualnie interpretacji podatkowej. Interes prawny, o którym mowa w art. 50 p.p.s.a., polega na możliwości realizacji uprawnienia do sądowej kontroli aktów, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4a p.p.s.a., czyli pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanych w indywidualnych sprawach, w których wyjaśnia się obowiązki podatkowe wnioskodawców, co stanowi ich pierwotny interes, uzasadniający sformułowanie wniosku przez zainteresowanego, o którym mowa w art. 14b § 1 o.p.(wyrok NSA z 10 kwietnia 2014 r. sygn. akt II FSK 542/14 - dostępny, podobnie jak inne orzeczenia sądów administracyjnych powoływane w niniejszym uzasadnieniu na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Ponadto należy rozróżnić jednostki organizacyjnej jako zainteresowanej od Wójta, jako organu interpretacyjnego. W wypadku niniejszej sprawy Wójt jest co prawda zarówno organem reprezentacyjnym Gminy (której Skarżąca jest jednostką organizacyjną) jak i organem interpretacyjnym. Jednakże w pierwszym przypadku Wójt czerpie z osobowości prawnej Gminy i działa w jej imieniu, natomiast w drugim realizuje swoją autonomiczną kompetencję obligatoryjną, nadaną mu w art. 14j § 1 o.p. Sytuacja owego dualizmu jest konsekwencją rozwiązań legislacyjnych przyjętych intencjonalnie przez ustawodawcę, stąd zasadne, zwłaszcza w świetle art. 165 ust. 2 Konstytucji RP, jest stanowisko, że nie można utracić przymiotu strony tylko z tego powodu, że organ danego podmiotu praw i obowiązków przyznanych przepisami prawa materialnego był w danym postępowaniu organem rozstrzygającym sprawę co do jej istoty na mocy odrębnych przepisów kompetencyjnych (podobnie także: SN w wyroku z dnia 7 czerwca 2001 r., III RN 104/00, OSNP 2002/1/4; NSA w wyroku z 10 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 542/14).

Istotą sporu w zaskarżonej interpretacji indywidualnej jest ustalenie czy jednostka budżetowa Gminy, wykonująca zadania o charakterze użyteczności publicznej, będąca administratorem należącej do Gminy infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, prowadzi w zakresie podejmowanych przez siebie czynności działalność gospodarczą.

Wymaga podkreślenia, iż sporne zagadnienie było już analizowane przez wojewódzkie sądy administracyjne (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 30 listopada 2021 r., sygn. akt I SA/Kr 1185/21, wyrok WSA w Lublinie z dnia 5 luty 2016 r., sygn. akt I SA/Lu 822/15). Pogląd wyrażony w wskazanych orzeczeniach Sąd rozpoznający niniejszą sprawę w całości podziela i przyjmuje jako własne.

Wskazać zatem należy, że zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. za grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, należy rozumieć grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą (z zastrzeżeniem ust. 2a, który w sprawie nie ma zastosowania). Jednocześnie, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Natomiast art. 1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l odsyła do definicji legalnej działalności gospodarczej, zawartej w art. 3 u.p.p. Działalnością gospodarczą jest wobec powyższego zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Dla uznania, że dany podmiot prowadzi działalność gospodarczą, koniecznym jest spełnienie tych wszystkich przesłanek.

Strona skarżąca nie kwestionowała, że jej działalność nosi cechy zorganizowania i ciągłości oraz wykonywania jej we własnym imieniu. Natomiast kwestionowała spełnienie warunku zarobkowości prowadzonej przez siebie działalności.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż działalność ma charakter zarobkowy, jeżeli jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu (zarobku), rozumianego jako nadwyżka przychodów nad poniesionymi kosztami. Działalność pozbawiona tego aspektu jest zaś działalnością charytatywną, społeczną, kulturalną i inną (określaną mianem non profit) (por. wyrok z 18 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FSK 1954/10).

W doktrynie rozróżnia się pojęcie zysku od zarobku, wskazując, że wyłącznie z tym drugim mamy do czynienia z działalnością "non profit", która wprawdzie jest zarobkowa, to jednak dochód z niej osiągnięty w całości jest przeznaczany na pokrycie kosztów oraz/lub realizację celów statutowych podmiotu działalność tę wykonującego (por. K. Kohutek (w:) M. Brożyna, M. Chudzik, K. Kohutek, J. Molis, S. Szuster, Komentarz do art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, stan prawny 1 maja 2005 r., Lex i powołana tam literatura). W stosunkach zewnętrznych wspomniana działalność w zasadzie niczym nie będzie odbiegać od działalności innych podmiotów prowadzących ją w celu osiągnięcia zysku (a nie "tylko" zarobku). Wskazane rozróżnienie na pojęcie zysku i zarobku ma zatem znaczenie jedynie w stosunkach "wewnętrznych" danego podmiotu, jako że przesądza o celach przeznaczenia wypracowanego dochodu (zarobku). Z zarobkowym charakterem działalności wiąże się uczestnictwo w obrocie gospodarczym. Wymóg ten spełniony jest wówczas, gdy działalność gospodarcza realizowana jest poprzez odpłatne (ekwiwalentne) świadczenia wzajemne spełniane w ramach obrotu gospodarczego. Działalnością gospodarczą jest więc tylko działalność zewnętrzna ("między przedsiębiorcami") mająca na celu np. świadczenie usług osobom trzecim. Nie jest zaś działalnością gospodarczą działalność prowadzona na potrzeby samej osoby prawnej lub zrzeszonych w niej członków (por. postanowienie SN z 29 kwietnia 1998r., III CZP 7/98; OSNC 1998/11/188, wyrok NSA z 26 września 2008 r., sygn. akt II FSK 789/07).

Zarobkowy charakter działalności jest podstawową i kluczową cechą charakteryzującą działalność gospodarczą. Jej zarobkowy charakter oznacza, że zamiarem (celem) podjęcia działalności gospodarczej jest osiągnięcie zysku. Zysk z kolei należy definiować jako nadwyżkę przychodów nad kosztami. Trzeba przy tym liczyć się z możliwością nieuzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, co oznaczać będzie poniesienie straty. Tym samym o zarobkowym charakterze działalności gospodarczej nie decyduje faktyczne osiągnięcie zysku, lecz zamiar jego osiągnięcia (cel). Podkreślić zatem należy, iż o zarobkowości działalności decyduje cel jej wykonywania. Jeżeli zakłada się osiągnięcie zysku w związku z działalnością, to znaczy, że został określony cel zarobkowy tej działalności. Samo określenie celu ma jednak wymiar subiektywny i mieści się w sferze zamiaru danego podmiotu (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 16 sierpnia 2012r., sygn. akt II SA/Po 427/12). Działalność podjęta w celu osiągnięcia zysków, będzie można określić jako działalność w celu zarobkowym nawet wówczas, gdy ten cel nie zostanie osiągnięty, tzn. przychody z działalności wystarczą jedynie na pokrycie kosztów tej działalności bądź gdy nie wystarcza nawet na to, wskutek czego działalność zakończy się stratą

W wymiarze subiektywnym Strona skarżąca nie prowadzi działalności z zamiarem osiągnięcia zysków, celem jej działalności jest zaspokojenie potrzeb ludności w zakresie zadań własnych Gminy. Zatem można przyjąć, iż w znaczeniu subiektywnym, działalność prowadzona przez Skarżącą nie jest działalnością gospodarczą. Z kolei biorąc pod uwagę, iż obecnie przychody Skarżącej pokrywają koszty związane z jej działalnością a przewidywana marża zysku w okresie od 1 lipca 2021 r. do 31 czerwca 2024 r. jest na poziomie zerowym, to również w wymiarze obiektywnym nie należy identyfikować działalności Skarżącej z działalnością gospodarczą wskazaną w art. 3 u.p.p.

Ponadto organ błędnie uznał, iż możliwość osiągnięcia dochodów wskazuje na zarobkowy charakter działalności Skarżącej. Sama możliwość potencjalnego uzyskania zysku, nie stanowi przesłanki do uznania, iż dany podmiot prowadzi działalność gospodarczą. W przedmiotowej sprawie istotnym jest, iż cała działalność opisana we wniosku o interpretację, nie jest nakierowana na osiągnięcie zysku. Przychody Skarżącej za świadczone usługi mają wyłącznie na celu pokrycie kosztów związanych ze zbiorowym zaopatrzeniem w wodę i zbiorowym odprowadzaniem ścieków na terenie Gminy.

Podsumowując należy przyjąć, iż zarobkowy charakter ma działalność, która jest prowadzona w celu (z subiektywnym zamiarem) osiągania zysków, nawet jeżeli dana działalność nie zawsze będzie obiektywnie dochodowa. Przeciwieństwem działalności zarobkowej w tym rozumieniu jest działalność niezarobkowa, czyli taka, której rzeczywistym przeznaczeniem nie jest generowanie czystych zysków, nawet jeżeli w toku jej wykonywania pewne niezamierzone zyski w pewnym momencie się pojawią (por. wyrok WSA w Poznaniu z 7 kwietnia 2021 r., sygn. akt I SA/Po 201/21).

Biorąc pod uwagę powyższe nie jest zgodne z prawem stanowisko organu interpretacyjnego, iż budowle administrowane przez ZGKiM, służące do zbiorowego dostarczania wody i odprowadzania ścieków, są budowlami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Uznając zatem za zasadne podniesione w skardze zarzuty naruszenia prawa materialnego Sąd, na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a. uchylił zaskarżoną interpretację w całości.

Rozpatrując ponownie wniosek organ będzie mieć na względzie wskazaną wyżej wykładnię przepisów prawa, w szczególności art. 3 u.p.p.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 i 4 p.p.s.a.