Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Łukasz Krzycki, Sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.), Sędzia WSA Anna Szymańska, Protokolant ref. staż. Paweł Smulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2013 r. sprawy ze skarg [...] Towarzystwa Przyrodniczego im. A. C. z siedzibą w K. i Stowarzyszenia "[...]" z siedzibą w G. na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia - oddala skargi -

Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska decyzją z [...] czerwca 2011r. - zaskarżoną skargami przez G. z siedzibą w K. i Stowarzyszenia "G." z siedzibą w G. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie – uchylił w części decyzję Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w K. z [...] sierpnia 2010r. i w tej części orzekł co do istoty, zaś w pozostałej części utrzymał w mocy. Stan sprawy przestawia się następująco: Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Katowicach decyzją z [...] sierpnia 2010r. ustalił środowiskowe uwarunkowania dla realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie drogi publicznej - [...] w Z., odcinki G1, G2, Z3, Z4, według wariantu 1 (1B) i:

1) określił rodzaj i miejsce realizacji przedsięwzięcia; 2) określił warunki wykorzystania terenu w fazie realizacji i eksploatacji lub użytkowania przedsięwzięcia, ze szczególnym uwzględnieniem konieczności ochrony cennych wartości przyrodniczych, zasobów naturalnych i zabytków oraz ograniczenia uciążliwości dla terenów sąsiednich;

3) określił wymagania dotyczące ochrony środowiska do uwzględnienia w projekcie budowlanym; 4) zobowiązał inwestora, zarządcę do prowadzenia monitoringu: - stanu technicznego i szczelności ogrodzeń - stałego, mającego na celu ocenić poprawność zastosowanych działań minimalizujących po roku od oddania drogi do użytku,

- stopnia zasiedlenia zbiorników zastępczych przez płazy oraz zabezpieczeń chroniących płazy przed dostaniem się w miejsca likwidowanych zbiorników przez cztery lata po oddaniu drogi do użytku, - poziomu wód podziemnych wzdłuż granicy Parku im. [...] w G. zgodnie z opracowaną dokumentacją określoną w decyzji;

5) stwierdził konieczność utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania;

6) stwierdził konieczność przeprowadzenia oceny oddziaływania na

środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania zezwolenia na realizację inwestycji drogowej i wskazał, że potrzeba ta wynika z konieczności: - dokonania analizy stanu faktycznego środowiska przyrodniczego przy uwzględnieniu zmian wynikających z prowadzonych robót budowlanych związanych z budową autostrady A1. Analizę należy przedstawić w formie tekstowej i graficznej z uwzględnieniem: a) terenów, gdzie nastąpi całkowita lub częściowa likwidacja miejsc rozrodu płazów oraz terenów określonych jako siedliska zastępcze, b) obszarów, które mają decydujące znaczenie dla utrzymania właściwego stanu ochrony lokalnych populacji płazów oraz tych które mają znaczenie potencjalne, c) dokładnej lokalizacji przepustów, elementów naprowadzających i uniemożliwiających wejście zwierząt na drogę,

- rozeznania szczegółowych kolizji projektowanych ekranów akustycznych z istniejącą infrastrukturą podziemną i nadziemną, po uzgodnieniu z administratorami tej infrastruktury na etapie wykonania projektu budowlanego; 8) nałożył obowiązek sporządzenia analizy porealizacyjnej w zakresie oceny skuteczności zastosowanych rozwiązań mających na celu zapewnienie ochrony terenów zabudowy mieszkaniowej przed emisją hałasu. Analizę porealizacyjną należy wykonać w terminie 1 roku od dnia zakończenia robót i przedstawić ją właściwemu organowi w terminie 18 miesięcy;

9) nadał decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosło G.z siedzibą w K. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska decyzją z [...] czerwca 2011r. – w wyniku rozpoznania powyższego środka zaskarżenia – uchylił w części decyzję organu pierwszej instancji i orzekł w tej części co do istoty, tzn. m. in.: - w pkt 8 – uchylił punkt I 2.42 decyzji w brzmieniu: "W celu zminimalizowania' oddziaływań na utrzymanie właściwego stanu ochrony zwierząt w tym płazów należy wykonać zastępcze zbiorniki na południe od węzła DTŚ z autostradą [...] o powierzchni całkowitej porównywalnej do zlikwidowanych zbiorników wodnych oraz zbiornik w odległości ok. 110 m na północny wschód na wysokości km 4+850. Odtwarzanie zbiorników wodnych ma zapewnić trwałość występowania płazów i wielu innych gatunków zwierząt

związanych ze środowiskiem wodnym" i w to miejsce orzekł: "2.42 W celu zminimalizowania oddziaływań na utrzymanie właściwego stanu ochrony zwierząt, w tym płazów, należy wykonać zastępcze zbiorniki w obrębie [...] , na działkach ewidencyjnych o numerach: [...];[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],' [...] oraz [...], o zbliżonej powierzchni całkowitej do powierzchni zlikwidowanych zbiorników wodnych, o powierzchni jednostkowej od ok. 500 do ok. 1000 m2 i głębokości 0,5-1,0 m oraz zbiornik w odległości ok. 90 m na północny wschód od linii rozgraniczającej planowanej Drogowej [...], na wysokości km 4+850. Odtwarzanie zbiorników - wodnych ma zapewnić trwałość występowania płazów i wielu innych gatunków zwierząt związanych ze środowiskiem wodnym. Miejsca występowania płazów mają być chronione w trakcie budowy, a przenoszenie płazów w związku z likwidacją tych miejsc ma mieć miejsce we wrześniu, pod nadzorem herpetologa";

- w pkt 9 uchylił punkt I 2.43 w brzmieniu: "Zbiorniki zastępcze powinny znajdować się możliwie blisko likwidowanych siedlisk. Linia brzegowa powinna być tak ukształtowana, aby umożliwić rozwinięcie się roślinności strukturze zbliżonej do naturalnej. W celu przyspieszenia sukcesji roślinnej dopuszcza się przeniesienie roślin z likwidowanych zbiorników wodnych do wykonanych zastępczych zbiorników wodnych" i w to miejsce orzekł: "2.43 Zbiorniki zastępcze powinny znajdować się możliwie blisko likwidowanych siedlisk. Linia brzegowa powinna być tak ukształtowana, aby umożliwić rozwinięcie się roślinności o strukturze zbliżonej do naturalnej. W celu przyspieszenia procesu naturyzacji zbiorników zastępczych należy część roślinności wodnej przenieść do zbiorników zastępczych ze zbiorników likwidowanych"; - w pkt 10 – uchylił punkt I 2.44 w brzmieniu: "W trakcie realizacji przedsięwzięcia, a w szczególności przy pracach związanych z robotami ziemnymi, budową zbiorników zastępczych, wycinką drzew i krzewów, prowadzoną w okresie lęgowym oraz z przenoszeniem zwierząt ze stref zagrożenia, zapewnić nadzór przyrodniczy pełniony przez osoby legitymujące się wykształceniem i doświadczeniem odpowiednim do zakresu wykonywanego nadzoru"

i w to miejsce orzekł: "2.44 W trakcie realizacji przedsięwzięcia, a w szczególności przy pracach polegających na przenoszeniu zwierząt ze stref zagrożenia i na robotach ziemnych zapewnić nadzór przyrodniczy pełniony przez osoby legitymujące się wykształceniem i doświadczeniem odpowiednim do zakresu wykonywanego nadzoru, przy pracach związanych z wycinką drzew i krzewów prowadzonych w okresie lęgowym zapewnić nadzór przyrodniczy pełniony przez ornitologa, a prży pracach związanych z budową zbiorników zastępczych, z przenoszeniem płazów ze stref zagrożenia, kształtowaniem linii brzegowej zbiorników zastępczych oraz z przenoszeniem części roślinności wodnej ze zbiorników likwidowanych do zbiorników zastępczych, zapewnić nadzór przyrodniczy pełniony przez herpetologa"; - w pkt 11 – uchylił punkt I 2.55 w brzmieniu: "Równocześnie z prowadzonymi pracami budowlanymi należy realizować wykonanie elementów ochrony akustycznej" i w to miejsce orzekł: "2.55 Równocześnie z prowadzonymi pracami budowlanymi należy realizować wykonanie elementów ochrony akustycznej. Dla ochrony obiektu P. w Parku [...] oraz budynków mieszkalnych przy ulicy [...] należy wykonać przegrody antywibracyjne w km od 1+740 do 1 + 870 po stronie prawej i w km od 2+742 do 2+840, po stronie lewej";

- w pkt 13 – uchylił punkt I 3.2 w brzmieniu: "Należy uwzględnić w projekcie wnioski wynikające z wykonanej na potrzeby przedmiotowego przedsięwzięcia, ekspertyzy w zakresie zagrożenia wibracyjnego" i w to miejsce orzekł: "3.2 Należy uwzględnić w projekcie wnioski wynikające z wykonanej na potrzeby przedmiotowego przedsięwzięcia ekspertyzy, w zakresie zagrożenia wibracyjnego. W granicach terenu górniczego KWK "[...] " (km 5+300 — 9+470), nawierzchnia drogi i obiekty towarzyszące muszą uwzględnić oddziaływanie wstrząsów podziemnych wywołujących przyspieszenie drgań o maksymalnej wartości 50 mm/s2";

- w pkt 15 – uchylił punkt VII w brzmieniu: "Nakładam obowiązek sporządzenia analizy porealizacyjnej - w zakresie oceny skuteczności zastosowanych rozwiązań mających na celu zapewnienie

ochrony terenów zabudowy mieszkaniowej przed emisją hałasu. Analizę porealizacyjną należy wykonać w terminie 1 roku od dnia zakończenia robót i przedstawić ją właściwemu organowi w terminie 18 miesięcy" i w tym zakresie orzekł: "VII Nakładam obowiązek sporządzenia analizy porealizacyjnej w zakresie oceny skuteczności zastosowanych I rozwiązań mających na celu zapewnienie ochrony terenów zabudowy mieszkaniowej przed emisją hałasu. Analizę porealizacyjną należy wykonać w terminie 1 roku od dnia rozpoczęcia użytkowania przedsięwzięcia i przedstawić ją właściwemu organowi w terminie 18 miesięcy".

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy podał, że rozpatrując sprawę organ oparł się na m. in. na raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko oraz jego uzupełnieniach dokonanych:

1) przy piśmie inwestora z 4 maja 2010 r., do którego załączono m. in. pismo B. S.C. z 26 kwietnia 2010 r. wraz z "Uzupełnieniem do raportu o oddziaływaniu na środowisko" z kwietnia/maja 2010 r.;

2) przy piśmie inwestora z 22 czerwca 2010r., do którego załączono wyjaśnienie B. S.C. z 21 czerwca 2010 r. oraz pismo "Ustosunkowanie się wnioskodawcy do uwag i wniosków złożonych podczas rozprawy administracyjnej 10 maja 2010 roku";

3) przy piśmie inwestora z 31 stycznia 2011 r., do którego załączono m. in. pismo "Wyjaśnienia autorów raportu" z 28 stycznia 2011 r.;

4) przy piśmie z 22 lutego 2011 r. wyjaśnieniach inwestora.

W raporcie dokonano porównania, wariantów realizacji przedsięwzięcia, biorąc pod uwagę kryteria związane stricte z ochroną środowiska oraz kryteria społeczne, natomiast w uzupełnieniu z 28 stycznia 2011 r. przedstawiono porównanie wariantów realizacji przedsięwzięcia, biorąc pod uwagę kryteria związane z ochroną środowiska. Najkorzystniejszym wariantem, biorąc pod uwagę kryteria środowiskowe, okazał się wariant nr 1 dla odcinków G1 i G2 w G. oraz wariant nr 1B dla odcinków Z3 i Z4 w Z. Odnosząc się do zarzutów odwołania organ odwoławczy podał, że: - po pierwsze nie jest zasadny zarzut wskazujący jakoby zapisy punktów I 2.40 i I 2.41 decyzji z [...] sierpnia 2010r. były nawzajem sprzeczne. Punkt I 2.40 stanowi: "Sposób i harmonogram prowadzonych prac związanych z ingerencją w dolinę potoku [...] oraz rzeki [...] nie może powodować trwałego naruszenia

układów biocenotycznych i zmiany funkcji przyrodniczych oczek i cieków wodnych", natomiast zgodnie z punktem I 2.41: "Dopuszcza się zasypanie zbiorników wodnych w rejonie projektowanego węzła [...] z autostradą [...]. Należy bezwzględnie utrzymać zalewisko w wyrobisku na północ od ul. [...], znajdujące się w bezpośrednim sąsiedztwie [...] w km 5+390 - 5+450". Z przytoczonych zapisów wynika zatem, że w punkcie I 2.40 decyzja z 2010r. zakazuje m. in. powodowania zmiany funkcji przyrodniczej oczek i cieków wodnych, natomiast w punkcie I 2.41 dopuszcza zasypanie zbiorników wodnych, z wyjątkiem jednego zalewiska. Należy jednak mieć na uwadze, iż punkt I 2.41 odnosi się do prowadzenia prac, które wiążą się z likwidacją 90% pierwotnej powierzchni zbiorników - kompleksu stawów powyrobiskowych w rejonie węzła [...] z autostradą [...], co wskazano na stronie 214 raportu. Z kolei punkt I 2.40 odnosi się do zapisów zaskarżonej decyzji, dotyczących wykonania kompensacji przyrodniczej - punktów I 2.42, I 2.43 i I 2.44. W związku z powyższym nie można uznać, iż zapisy punktów I 2.40 i I 2.41 są wzajemnie sprzeczne;

- po drugie, co do zarzutu, że decyzja z 2010r. nie precyzuje czasu wykonania zbiorników kompensacyjnych, stwierdzono iż na str. 214 raportu wskazano: "rozpoczęcie prac budowlanych w obrębie tych stawów powinno zostać poprzedzone odpowiednimi działaniami wyprzedzającymi - budowa zbiorników zastępczych, wyłapanie i przeniesienie płazów (...)", a na stronie 215: "wymagane będzie wykopanie zbiorników zastępczych w sezonie wegetacyjnym poprzedzającym rozpoczęcie właściwych prac budowlanych i przeniesienie do nich płazów z likwidowanych zbiorników. Likwidacja istniejących zbiorników powinna być wykonana we wrześniu". Stwierdzono, iż jakkolwiek wykonanie kompensacji przyrodniczej zgodnie z zapisem punktu I 2.40 decyzji wymaga zakończenia tego procesu przed rozpoczęciem prac ingerujących w przedmiotowe zbiorniki, to jednak zasadne jest doprecyzowanie zaskarżonej decyzji, w jej punkcie I 2.42 o to, że miejsca występowania płazów mają być chronione w trakcie budowy, a przenoszenie płazów w związku z likwidacją tych miejsc ma mieć miejsce we wrześniu, pod nadzorem herpetologa, co zapisano w punkcie 8 niniejszej decyzji. Jednocześnie w punkcie 8 sprecyzowano miejsce wykonania kompensacji przyrodniczej, określone w punkcie I 2.42 decyzji z 2010r., jako: "na południe od węzła [...] z autostradą [...] ", poprzez wskazanie działek ewidencyjnych w obrębie [...], na których należy wykonać powyższe zbiorniki, zgodnie z

informacją przedstawioną na stronie 8 wyjaśnień autorów raportu z 28 stycznia 2011 r. Inwestor wskazał, że część przedmiotowych działek stanowi własność Gminy G., a część stanowi własność Skarbu Państwa, z których jedna pozostaje w zarządzie KWK "[...] ". Inwestor stwierdził, że przedmiotowe działki staną się jego własnością po uzyskaniu decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Ponadto uwzględniono zalecenie, zawarte na stronie 304 raportu, aby zastępcze zbiorniki dla płazów posiadały powierzchnię jednostkową od ok. 500 do ok. 100 m2 i głębokość 0,5-1,0 m. Sprecyzowania wymagała również odległość od planowanej drogi zbiornika na wysokości km 4+850, gdyż wskazana przez organ pierwszej instancji odległość 110 m była odległością mierzoną od "krawędzi inwestycji drogowej", natomiast właściwym było określenie tej odległości od linii rozgraniczającej inwestycji. Odległość ta zgodnie z "mapą uwarunkowań, oddziaływań i zabezpieczeń środowiska wariant 1 (2025 R.) - cz. 4" wynosi ok. 90 m, w związku z tym w punkcie 8 niniejsze decyzji wskazano "zbiornik w odległości ok. 90 m na północny wschód od linii rozgraniczającej planowanej [...], na wysokości km 4+850";

- po trzecie w zakresie twierdzenia odwołującego się co do niewystarczającego zakresu kompensacji przyrodniczej wskazanej w punkcie I 2.42 decyzji z 2010r., w tym zarzutu, iż pozostawienie 15-20% pierwotnego siedliska dla płazów będzie niewystarczające, stwierdzono że zgodnie z punktem I 2.42: "w celu zminimalizowania oddziaływań na utrzymanie właściwego stanu ochrony zwierząt w tym płazów należy wykonać zastępcze zbiorniki na południe od węzła [...] z autostradą [...] o powierzchni całkowitej porównywalnej do zlikwidowanych zbiorników wodnych oraz zbiornik w odległości ok. 110 m na północny-wschód na wysokości km 4+850. Odtwarzanie zbiorników wodnych ma zapewnić trwałość występowania płazów i wielu innych gatunków zwierząt związanych ze środowiskiem wodnym (...)". Odwołujący się wskazał, iż odtworzeniu powinna także ulec powierzchnia siedliska lądowego, które służy płazom do zimowania oraz bytowania w okresie aktywności i które jest równie istotne, co siedlisko wodne. Na stronach 214-215 raportu wskazano, iż "oprócz likwidacji zbiorników zniszczona zostanie również lądowa część siedliska". Tu zatem stwierdzono, że z uwagi na znaczną ingerencję związaną z budową autostrady [...] w teren przyległy do kompleksu zbiorników, w punkcie VI decyzji z 2010r., nałożono obowiązek przeprowadzenia ponownej oceny oddziaływania na środowisko w ramach

postępowania w sprawie wydania zezwolenia na realizację inwestycji drogowej. Uzasadniając obowiązek przeprowadzenia ponownej oceny oddziaływania na środowisko, Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w K. wskazał na konieczność dokonania analizy stanu faktycznego środowiska przyrodniczego, przy uwzględnieniu zmian wynikających z prowadzonych robót budowlanych związanych z budową autostrady [...]. Na stronie 69 decyzji z 2010r. wskazano, że "zasadność przeprowadzenia ponownej oceny oddziaływania na środowisko wynika w szczególności z potrzeby dokonania ponownej analizy stanu faktycznego środowiska przyrodniczego, które uległo i ulega zmianie w związku z realizacją autostrady [...] ". W związku z powyższym należy stwierdzić, iż ustalenie części lądowej siedliska, jaka zostanie zajęta w związku z budową [...] wymaga ustalenia, jaka część tego siedliska została uprzednio zniszczona, w związku z budową autostrady [...], a z uwagi na trwającą budowę tej drogi zasadnym jest ustalenie tych okoliczności i ewentualna weryfikacja ustalonego zakresu kompensacji przyrodniczej na późniejszym etapie, tj. ponownej oceny oddziaływania na środowisko;

- po czwarte stwierdzono, że powyższe uwagi należy również odnieść do zarzutu nieuwzględnienia faktu zróżnicowania warunków siedliskowych w miejscu planowanego skrzyżowania tras komunikacyjnych, w stosunku do warunków panujących w miejscu planowanej kompensacji, przy czym w uzupełnieniu z 28 stycznia 2011 r. inwestor przedstawił informacje, że wskazany przez niego jedyny potencjalny teren dla realizacji zbiorników kompensacyjnych, po południowo- zachodniej stronie węzła [...], w sposób oczywisty będzie charakteryzował się innymi warunkami siedliskowymi, niż zbiorniki likwidowane, jednak w miarę upływu czasu i postępującego stopnia "naturyzacji" siedliska różnica ta będzie się jednak zmniejszała. Ponadto według organu należy mieć na uwadze, iż kwestii zróżnicowania warunków siedliskowych dotyczy punkt I 2.43 decyzji z 2010r., który stanowi, że "(...) Linia brzegowa powinna być tak ukształtowana, aby umożliwić rozwinięcie się roślinności o strukturze zbliżonej do naturalnej. W celu przyspieszenia sukcesji roślinnej dopuszcza się przeniesienie roślin z likwidowanych zbiorników wodnych do wykonanych zastępczych zbiorników wodnych.". Przy tym zauważono, że na stronie 215 raportu wskazano, że "dopuszczalne jest przeniesienie płatów roślinności szuwarowej i wodnej, co może przyspieszyć naturalne procesy sukcesji roślinności", natomiast na stronie 224 raportu wskazano na konieczność ukształtowania linii brzegowych nowoprojektowanych zbiorników i wodnych w sposób umożliwiający ich wykorzystanie przez płazy i skolonizowanie przez rośliny. W związku z powyższym zasadna była zmiana punktu I 2.43 decyzji z 2010r., dokonana w punkcie 9 niniejszej decyzji, poprzez usunięcie zapisu: "W celu przyspieszenia sukcesji roślinnej dopuszcza się przeniesienie roślin z likwidowanych zbiorników wodnych do wykonanych zastępczych zbiorników wodnych" i w to miejsce orzeczenie: "w celu przyspieszenia procesu naturyzacji zbiorników zastępczych należy część roślinności wodnej przenieść do zbiorników zastępczych ze zbiorników likwidowanych". Jednocześnie uznano, że zmiany wymaga punkt I 2.44 zaskarżonej decyzji, co uczyniono w punkcie 10 niniejszej decyzji, w związku z koniecznością doprecyzowania, że w odniesieniu do prac związanych z budową zbiorników zastępczych, z przenoszeniem płazów ze stref zagrożenia, kształtowaniem linii brzegowej zbiorników zastępczych oraz z przenoszeniem części roślinności wodnej ze zbiorników likwidowanych do zbiorników zastępczych, należy zapewnić nadzór przyrodniczy pełniony przez herpetologa. Jednocześnie wskazano, że przy pracach polegających na przenoszeniu zwierząt ze stref zagrożenia i na robotach ziemnych należy zapewnić nadzór przyrodniczy pełniony przez osoby legitymujące się wykształceniem i doświadczeniem odpowiednim do zakresu wykonywanego nadzoru, a przy pracach związanych z wycinką drzew i krzewów prowadzoną w okresie lęgowym należy zapewnić nadzór przyrodniczy pełniony przez ornitologa;

- po piąte w kwestii zapis punktu I 2.45 decyzji z 2010r., o treści "nadzór przyrodniczy (...) obejmuje w szczególności (...) nadzór nad częściową likwidacją zbiorników wodnych wraz z zabagnieniami (...)", iż nie nakłada on obowiązku sprawowania nadzoru przyrodniczego nad całkowitą likwidacją zbiorników wodnych, wskazano że zapis ten odnosi się do likwidacji części zbiorników wodnych (zgodnie z raportem - 90%), a nie częściowej likwidacji poszczególnych zbiorników wodnych;

- po szóste za bezzasadny uznano zarzut co do zaskakującego zdaniem odwołującego się zapisu punktu I 2.34 decyzji z 2010r. Zapis ten stanowi, że "prace muszą być prowadzone w sposób umożliwiający nagłe przemieszczanie się zwierząt ze stref zagrożenia. W przypadku braku takiej możliwości, zwierzęta (płazy, ryby, drobne ssaki) należy przenieść do odpowiednich siedlisk poza rejon objęty inwestycją. Teren, na którym prowadzone są roboty budowlane należy zabezpieczyć przed przedostawaniem się zwierząt poprzez ogrodzenie siatką stalową z dogęszczeniem z tworzywa sztucznego o oczkach nie większych niż 5x5 mm wkopaną w grunt i zaopatrzoną w przewieszkę". Zapis ten jest zasadny wobec możliwych do przewidzenia sytuacji, w których prowadzenie prac budowlanych spowoduje płoszenie zwierząt, które nie będą miały drogi ucieczki. Ponadto na stronie 67 decyzji z 2010r. wskazano, iż: "Nie należy dopuścić do powstawania pułapek, z których spontaniczna ucieczka zwierząt będzie niemożliwa";

- po siódme zgodzono się co do braku określenia wielkości oczek siatki w punkcie I 2.36 lit. a) decyzji z 2010r. Niemniej na stronie 224 raportu wskazano, iż "zabezpieczenia przed wchodzeniem płazów na jezdnię podczas eksploatacji [...] powinny być realizowane przez ogrodzenie siatką z przewieszką o wys. 50 cm i oczkach poniżej 5 mm (...)". W związku z powyższym, w punkcie 7 niniejszej decyzji zmieniono punkt I 2.36 a), tak aby sprecyzować maksymalną wielkość oczek siatki. Jednocześnie doprecyzowano lokalizacje koniecznych do uwzględnienia w projekcie budowlanym zabezpieczeń przed wtargnięciem płazów na drogę, zgodnie z informacją przedstawioną przez inwestora w uzupełnieniu z 28 stycznia 2011 r.;

- po ósme w kwestii zarzutu związanego z fragmentem uzasadnienia na stronie 40 decyzji z 2010r.: "w sąsiedztwie projektowanego węzła DTŚ z A1 w ramach działań zabezpieczających nakazano ograniczenie ilości zasypywanych oczek wodnych w rejonie przedmiotowego węzła", iż przy takim zapisie inwestor swobodnie może zaprojektować każdy obiekt drogowy, a następnie wykazać, że ograniczył zasypanie zbiorników do minimum wynikającego z potrzeb projektowych, organ zauważył, że decyzja nie zawiera warunku polegającego na ograniczeniu do minimum zasypania przedmiotowych zbiorników, natomiast w punkcie I 2.41 nakazuje jedynie utrzymanie w stanie nienaruszonym jedno zalewisko w km 5+390-5+450. Dalej organ odwoławczy podał, że - w punkcie 14 niniejszej decyzji doprecyzowano punkt I 3.5 decyzji z 2010r. o informacje przedstawione w uzupełnieniu z 28 stycznia 2011r., tj. poprzez wskazanie, że należy wykonać szczelny system kanalizacji, przy czym na odcinku Parku [...] w Z. (od km 8+300 do km 11 + 100), gdzie elementem systemu odwodnienia będą rowy odwodnieniowe, należy zapewnić ich uszczelnienie na odcinkach od miejsca sprowadzenia do rowów spływów zebranych z jezdni, do ich wprowadzenia do urządzenia podczyszczającego. Jednoczesne

uchylenie punktu I 2.50 decyzji z 2010r. wyniknęło z faktu, iż w uchylonym punkcie wskazano ogólnie na wpusty uliczne lub rowy przydrożne, jako sposób odprowadzania spływów z jezdni, natomiast z uzupełnienia raportu z 31 stycznia 2011 r. wynika, że "planowany jest system odwodnienia kanalizacją rurową na całym projektowanym odcinku (km 0+000 — 11 + 100), a na odcinku Parku [...] w Z. (km 8

300 - 11 + 100), z uwagi na prowadzenie na tym odcinku drogi na nasypach, elementem systemu odwodnienia będą rowy odwodnieniowe". Ponadto w punkcie I 2.50 decyzji z 2010r. wskazano na stosowanie osadników, jako urządzeń podczyszczających spływy z jezdni, natomiast w uzupełnieniu z 31 stycznia 2011 r. w informacji na temat lokalizacji i rodzaju urządzeń podczyszczających wody opadowe i roztopowe inwestor wskazał, że planowane do wykonania są jedynie separatory związków ropopochodnych, których lokalizację przedstawił na mapie "Lokalizacja urządzeń oczyszczających i wylotów do środowiska z projektowanej kanalizacji [...] "[...] " (odcinki Z3, Z4, Gl, G2)";

- w punkcie 15 niniejszej decyzji sprecyzowano punkt VII decyzji z 2010r., przez wskazanie, że analiza porealizacyjna powinna być wykonana w terminie 1 roku od dnia rozpoczęcia użytkowania przedsięwzięcia, a nie w terminie 1 roku od dnia zakończenia robót. Celem przedmiotowej analizy porealizacyjnej jest porównanie ustaleń zawartych w raporcie co do skuteczności zastosowanych rozwiązań mających na celu zapewnienie ochrony terenów zabudowy mieszkaniowej przed emisją hałasu z ich faktyczną skutecznością, a z raportu wynika, że ww rozwiązania zaprojektowano biorąc pod uwagę oddziaływania przewidywane w fazie eksploatacji przedsięwzięcia. Wykonywanie ww analizy jest uzasadnione przynajmniej od dnia rozpoczęcia użytkowania przedsięwzięcia. Ewentualne emisje hałasu występujące w okresie od dnia zakończenia budowy drogi do dnia rozpoczęcia jej użytkowania nie powinny być w związku z powyższym brane pod uwagę przy wykonywaniu ww analizy;

- w punkcie 16 niniejszej decyzji dotyczącym wykonania łącznic zachodnich skrzyżowania [...] z autostradą [...], dokonano wyboru sposobu ich wykonania pomiędzy nasypem, a przedłużoną estakadą (km 6+242 — 6+973,44) wraz z łącznicami na estakadach E17.1 — E17.8, przez wskazanie, że łącznice zachodnie powinny być wykonane na nasypie. Z akt sprawy wynika, że budowa estakady wiązałaby się z redukcją zasypywanych oczek wodnych, w porównaniu do ilości,

jaka zostałaby zasypana przy wykonaniu nasypu (powierzchnia likwidowanych zbiorników zmniejszyłaby się z 16.900 m2 do ok. 12.250 m2). Zgodnie z informacją na stronie 214 raportu, "dlatego rozwiązanie to nie jest zalecane — nie zrównoważy w istotny sposób strat przyrodniczych, przy znacznym podniesieniu kosztów przedsięwzięcia". Biorąc pod uwagę fakt, iż zastosowanie estakad nie zapobiegłoby zniszczeniu ww oczek wodnych oraz mając na względzie nałożenie obowiązku wykonania kompensacji przyrodniczej z tym związanej, organ stwierdził, że zasadnym jest wykonanie nasypu przy realizacji łącznic zachodnich skrzyżowania [...] z autostradą [...];

- z porównania mapy uwarunkowań, oddziaływań i zabezpieczeń środowiska w roku planowanego oddania do użytkowania (2015 R.) Wariant 1(1B) (Preferowany) - cz. 7, z mapą w wersji nadesłanej w uzupełnieniu z dnia 31 stycznia 2011 r., tj. wersji uwzględniającej, że obiekt W-20 nie jest wiaduktem w ciągu Drogowej [...] wynika, że izolinie hałasu oraz stężenia dopuszczalnego średniorocznego N02 w przypadku obiektu W-20 będącego wiaduktem w ciągu drogi dojazdowej do ulicy [...] przebiegają identycznie, jak izolinie w przypadku obiektu W-20 będącego wiaduktem w ciągu Drogowej [...]. W związku z powyższym w obliczeniach rozprzestrzeniania się hałasu i zanieczyszczeń uwzględniono, że obiekt W-20 jest wiaduktem w ciągu drogi dojazdowej do ulicy [...] nad projektowaną [...], w związku z czym należało zmienić tą część charakterystyki przedsięwzięcia. G. i Stowarzyszenie "G." wnieśli skargi na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z [...] czerwca 2011r. G. w skardze podniosło, iż główny zarzut w stosunku do zaskarżonej decyzji dotyczy faktu, że decyzja ta akceptuje zmniejszenie siedliska płazów w rejonie węzła autostrady [...] z [...]. Pierwotna powierzchnia siedliska wykorzystywanego przez płazy wynosiła ok. 80 ha. Siedlisko to wiosną 2009 r. zostało rozcięte pasem budowanej autostrady [...]. Po wybudowaniu węzła [...] z autostradą powierzchnia siedliska zmniejszy się do ok. 7 ha. W raporcie nie znaleziono dowodów, iż taka powierzchnia siedliska będzie dla płazów wystarczająca. Według skarżącego wprawdzie decyzja przewiduje

odtworzenie zniszczonej powierzchni zbiorników wodnych, jednak płazy to zwierzęta o lądowo - wodnym trybie życia. Miejsca rozrodu, tj. zbiorniki wodne decydują o wymianie pokoleń (a więc o trwaniu populacji), ale równie istotne są siedliska lądowe, stanowiące dla płazów miejsca żerowania, schronienia i zimowania. Po ukończeniu planowanej inwestycji pierwotna powierzchnia siedliska zmniejszy się dziesięciokrotnie. W tej sytuacji brak gwarancji zachowania tamtejszych populacji płazów we właściwym stanie ochrony, na który powołuje się organ odwoławczy. Skarżąca, przytaczając definicję "właściwy stan ochrony" z art. 5 ust. 24 ustawy o ochronie przyrody, zauważyła że w przypadku przedmiotowej inwestycji, biorąc pod uwagę zmniejszenie powierzchni siedliska a także brak szczegółowych danych dotyczących liczebności populacji prawnie chronionych płazów, trudno mówić o właściwym stanie ochrony gatunków zwierząt. Dalej, powołując się na art. 66 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko raport ocena oddziaływania na środowisko, wskazało że raport powinien zawierać uzasadnienie proponowanego przez wnioskodawcę wariantu, ze wskazaniem jego oddziaływania na środowisko m. in. na zwierzęta. By to osiągnąć należy dokonać charakterystyki populacji, na które inwestycja będzie miała wpływ, W tym kontekście niezbędne są informacje co do liczebności populacji. Raport takich informacji nie zawiera. Podstawową zasadą jaką organy kierują się przy ocenie możliwych oddziaływań jest podejścia do ochrony środowiska, tj. zasada przezorności wskazana w art. 6 ust. 2 Prawa ochrony środowiska i sformułowana w art. 174 ust. 2 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską (aktualnie art. 191 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej), w myśl którego polityka Unii w dziedzinie środowiska stawia sobie za cel wysoki poziom ochrony i opiera się na zasadzie ostrożności oraz na zasadach działania zapobiegawczego. Zgodnie z zasadą ostrożności, jeśli nie można wiarygodnie uzasadnić, że oddziaływanie jest nieznaczące, to należy przyjąć, iż może ono być znaczące. Zapisy decyzji środowiskowej nie gwarantują, iż założone działania kompensacyjne w km 6+500 (rejon węzła [...] z autostradą [...]) będą wystarczające. Budowa autostrady [...] w rejonie planowanego węzła z [...] rozpoczęła się w 2009 r., w czasie przygotowywania raportu [...] dla [...]. Tak więc już w 2009 r. można było ustalić, jaka część została zniszczona lub była w tym czasie niszczona. Przesunięcie w czasie, przy tak ewidentnych oddziaływaniach na

batrachofaunę, określenia siedliska lądowego płazów na moment poprzedzający wydanie pozwolenia na budowę, stwarza realne niebezpieczeństwo, iż w przypadku nierzetelnego raportu środowiskowego podjęte działania kompensujące okażą się niewystarczające, zaś wpływy obu inwestycji doprowadzą w konsekwencji do znaczącej redukcji populacji płazów.

Stowarzyszenie "G." w skardze wniosło o uchylenie zaskarżonej decyzji. Zarzuciło naruszenie przepisów postępowania, a to art 7 K.p.a. w związku z art. 77 K.p.a. przy zastosowaniu art 15 K.p.a. i art 107 § 3 K.p.a. przez niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego oraz dowolną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego. Zaskarżona decyzja: pomija konieczność przestrzegania zasady zrównoważonego rozwoju oraz europejskie standardy planowania transportu miejskiego, oparta została na nierzetelnym raporcie oddziaływania na środowisko; pomija kryterium ochrony krajobrazu kulturowego oraz konieczność ochrony obiektów o charakterze historycznym. W konsekwencji doprowadziło to do braku kompleksowej merytorycznej i prawnej oceny całej sprawy w postępowaniu odwoławczym oraz naruszenia art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 3 października 2008r. przez jego błędne zastosowanie wbrew ciążącym na organie odwoławczym obowiązku rzetelnej i kompleksowej oceny całej sprawy rozpoznawanej na skutek odwołania. Decyzja Generalnego Dyrektora sprowadza się do językowego uzupełnienia sformułowań zawartych w decyzji Regionalnego Dyrektora oraz utrzymania decyzji w pozostałym zakresie w mocy. Z tego rodzaju zabiegów semantycznych skarżący nie akceptuje. Ponadto organ wydał decyzji pomimo nierzetelnego raportu oddziaływania na środowisko oraz pominięcia szeregu kryteriów istotnych z punktu widzenia przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na środowisko. W pierwszej kolejności skarżący podnosi niezgodność z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz europejskimi standardami zrównoważonego planowania transportu miejskiego. Miasto G. jest miastem o zwartym, historycznym układzie przestrzennym, który przez planowaną trasę zostanie zniszczony. Wszystkie przedstawione przez inwestora warianty przedsięwzięcia przecinają historyczną strukturę miasta, w ogóle nie podejmując problemu wpisania projektowanej inwestycji w tkankę miejską. Zaskarżona decyzja zaakceptowała fakt, że [...] we wszystkich miastach przez które przechodzi styka się ze śródmieściem. Organy administracji uznały, że tak powinno być i w G., nie podejmując jakichkolwiek prób wyjaśnienia specyfiki zabudowany w G.. Otóż w G. [...] nie tylko nie "styka

się" ze śródmieściem, ale wręcz je przecina co z urbanistycznego punktu widzenia oznacza odcięcie części śródmieścia od pozostałej części miasta. Planowane przedsięwzięcie nie liczy się z potrzebami ludzkimi w zakresie innym aniżeli przejazd samochodem przez miasto, co rażąco narusza ww zasadę. Zagrożenie dla jakości życia jest znaczne, również w sferze środowiska przyrodniczego. Zejście z planowaną inwestycją drogową poniżej poziomu wód w rzece Kłodnicy spowoduje zachwianie stosunków wodnych i zagrożenie dla Parku Miejskiego ([...]) oraz spowoduje konieczność stałego zabezpieczania tunelu, odpompowywania wody oraz związanych z tym znaczących kosztów eksploatacji. Decyzja nie określa możliwości wystąpienia zagrożeń budowlanych na północ od planowanej [...], w centralnej części miasta na skutek zaburzenia stosunków wodnych. Ocena oddziaływania na środowisko [...] oparta została o błędną prognozę natężenia ruchu dla lat 2015-2025. Konsekwencją otwarcia [...] będzie uruchomienie transportu ciężkiego, który zostanie skierowany na jedyną bezpłatną drogę alternatywną [...], w tym również do centrum G. Transport ciężki odpowiedzialny jest za oddziaływania takie jak: emisje zanieczyszczeń do powietrza, hałas i wibracje. Planowanie urządzeń drogowych właściwych dla dróg szybkiego ruchu - bezkolizyjnych dwukondygnacyjnych skrzyżowań, wykopów, ekranów akustycznych - w centrum historycznego miasta jest działaniem rażąco sprzecznym z polityką przestrzenną określoną w Planie Zagospodarowania Przestrzennego Województwa [...]. Zaskarżona decyzja nie określa warunków dla zakresu wpływu na krajobraz miasta, w tym substancję budowlaną, tworzącą tzw. krajobraz kulturowy, w skład którego wchodzą w szczególności obiekty i obszary objęte ochroną konserwatorską. Nadto skarżący uważa, że żaden przepis prawny nie nakazuje chronić środowiska akustycznego kosztem środowiska kulturowego oraz krajobrazowego i jest to niezgodne z zasadą zrównoważonego rozwoju oraz postanowieniami Europejskiej Konwencji Krajobrazowej. Ekrany akustyczne tylko w pewnym stopniu zmniejszają hałas, natomiast w ogromnym stopniu degradują krajobraz i zmieniają relacje społeczne w mieście (dzielą przestrzeń i miasto). Trasa o parametrach GP pozwoli na ruch tranzytowy przez centrum G., zatem skarżący domaga się uzupełnienia zaskarżonej decyzji o zakaz prowadzenia ciężkiego ruchu towarowego po [...] na odcinku [...].

Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska – w odpowiedzi na skargę – wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej decyzji. G. w piśmie procesowym z 15 maja 2012r., złożonym wraz z ekspertyzą zatytułowaną "Opinia o lokalizacji zbiorników kompensacyjnych dla płazów w sąsiedztwie skrzyżowania Drogowej [...] (km 6+200 – 7+000) z autostradą [...] (węzeł [...] w [...] w G. wykonaną przez dr M. R., herpetologa z P., zwróciło uwagę, iż inwentaryzacja przyrodnicza wykonana na potrzeby raportu (Charakterystyka gatunkowa awifauny i herpetofauny w sąsiedztwie projektowanych wariantów [...] na odcinku "Zachód" w miastach G. i Z. autorstwa R. M. i J. W.) nie podała dokładnych danych dotyczących liczebności populacji płazów w odniesieniu do całości inwentaryzowanego obszaru - ogólnikowe dane przedstawiono w tym opracowaniu jedynie do stawów w [...] . Zgodnie z decyzją środowiskową odtworzona ma zostać część siedliska wodnego, podczas gdy część lądowa ulegnie drastycznemu zmniejszeniu. Istotą spora pomiędzy Towarzystwem a Dyrekcją Ochrony Środowiska jest podejście de kompensacji z uwagi na położenie inwestycji w terenie aglomeracji oraz zajmowanie przestrzeni dotychczas biologicznie czynnej przez kolejne inwestycje. Budowa drogi doprowadzi do zmniejszenia i całkowitej izolacji populacji płazów na powierzchni ok. 7 ha. W opinii skarżącego pozostawienie płazów na tak niewielkiej powierzchni doprowadzi do degeneracji populacji. Towarzystwo nie zgadza się ze stanowiskiem Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, który zakłada, iż analiza dotycząca zniszczeń siedliska płazów wynikających z budowy autostrady [...] zostanie dokonana dopiero na etapie ponownej oceny oddziaływania na środowisko, gdyż nie są znane przekształcenia wynikające z tej inwestycji, bowiem linie rozdzielające dla pasa drogowego autostrady zostały precyzyjnie określone, a tym samym dokładnie została określona powierzchnia zajętego terenu. Oznacza to, że powyższe informacje były dostępne w momencie wykonywania raportu dla [...] w 2009 r. Towarzystwo nie będąc przeciwne inwestycji, domaga się właściwego sposobu kompensacji przyrodniczej.

Z kolei w załączonej opinii podano, że pierwszy raport o oddziaływaniu na środowisko przygotowała firma E.z M. w październiku 2009. Drugi raport, dotyczący ponownej oceny oddziaływania na środowisko, został przygotowany przez firmę M. w maju 2011 r. W lipcu 2011 do tego raportu dodano Aneks oraz - po zastrzeżeniach wniesionych przez skarżącego - jego uzupełnienie - Aneks 2 (grudzień 2012). Duże różnice pomiędzy danymi dotyczącymi liczebności gatunków pospolitych, a

wiec zwykle licznych, nie pozwalają na jednoznaczne określenie wielkości populacji wszystkich płazów żyjących na stanowisku [...]. Można jednak przypuszczać, że ich liczebność jest zaniżona w raportach i w rzeczywistości wynosi około 1000-2000 osobników. Obecność nawet najkorzystniejszego środowiska wodnego, ale bez siedliska lądowego, nie zapewnia rozwoju lub nawet przetrwania większości gatunków płazów żyjących w [...]. Podsumowując - ze względu na niespójności w raportach określenie całkowitej, rzeczywistej liczebności płazów na podstawie raportów środowiskowych jest bardzo trudne, można jednocześnie stwierdzić, że liczebność tych zwierząt została w tych raportach najprawdopodobniej zaniżona, liczba zbiorników przeznaczonych do likwidacji nie została w raportach jednoznacznie określona. Można przypuszczać, że powinna w przybliżeniu odpowiadać liczbie zaplanowanych zbiorników kompensacyjnych, w raportach określono jedynie powierzchnię siedlisk wodnych (1,87 ha), z zniszczeniach siedlisk lądowych w raportach nie ma praktycznie żadnych Istotnych informacji, szczególnie dotyczących ich powierzchni. Według obliczeń powierzchnia siedlisk lądowych dostępnych dla płazów po budowie zmniejszy się z 54 ha do 5 ha. Stosunek powierzchni siedlisk wodnych do siedlisk lądowych na terenie kompensacji jest bardzo niekorzystny dla płazów i wynosi 1:2,9 (przed budową 1 :29). Obecna lokalizacja zbiorników kompensacyjnych dla płazów jest bardzo złym rozwiązaniem, należy zrezygnować z tej lokalizacji, a zbiorniki kompensacyjne zbudować w innym, oddalonym od [...] /[...] miejscu lub przenieść płazy odłowione z [...] do innych, zastępczych, istniejących biotopów wodnych. Stowarzyszenie "G." w piśmie procesowym z 21 maja 2012r. podniosło, że

1) zaskarżona decyzja i decyzja organu pierwszej instancji nie korygują błędów dotyczących poziomów dopuszczalnych substancji w powietrzu. Skarżące Stowarzyszenie nie zgadza się z twierdzeniem organu zwartym na str. 29 decyzji pierwszoinstancyjnej, iż "W związku z tym, że przedsięwzięcie realizowane będzie w granicach miast, nie było potrzeby analizowania dotrzymywania poziomów dopuszczalnych tlenków azotu i dwutlenku siarki uśrednionych dla roku kalendarzowego. Poziomy te w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 3 marca 2008r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 47, poz.281) zostały ustalone ze względu na ochronę roślin", bowiem dla dwutlenku azotu określony jest ww rozporządzeniu dopuszczalny, uśredniony dla roku kalendarzowego poziom 40 mikrogramów/m3, ze względu na ochronę zdrowia ludzi. A w obliczeniach

przyjmuje się jako tło łączne stężenie tlenków azotu przeliczone do postaci dwutlenku azotu. Jeśli chodzi o dwutlenek siarki to przywołane rozporządzenie określa dopuszczalną w roku częstość przekroczeń stężeń średnich dobowych (3 razy) i stężeń średnich jednogodzinnych (24 razy), ze względu na ochronę zdrowia ludzi. Tych obliczeń inwestor w "Ocenie oddziaływania na środowisko" nie przedłożył;

2) zaskarżona decyzja aprobuje nieprawidłowo przyjęte w obliczeniach, zaniżone poziomy tła zanieczyszczeń powietrza. Przyjęte do obliczeń poziomy tła wynoszące: dla pyłu zawieszonego PM10 - 4 mikrogramy/m3, dla dwutlenku azotu - 4 mikrogramy/m3, dla dwutlenku siarki - 2 mikrogramy/m3.. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 16, poz. 87), jednoznacznie definiuje tło do obliczeń. Różnica wartości tła zgodnego z obowiązującym rozporządzeniem Ministra Środowiska a wartościami przyjętymi do obliczeń w "Ocenie oddziaływania na środowisko" jest nie do zaakceptowania, gdyż skutkuje drastycznym ograniczeniem obszaru miasta, w którym występują przekroczenia standardów jakości powietrza w stosunku do rzeczywistych spodziewanych obszarów miasta, w których wystąpią przekroczenia wartości dopuszczalnych i gdzie powinny być ustanowione obszary ograniczonego użytkowania. Przyjęcie wartości tła jest niezgodne z zapisami załącznika nr 3 do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r., przywołanego przez jego § 5. Zaniżenie poziomów tła dokonane zostało w celu ukrycia faktu, że eksploatacja [...] w planowanym przebiegu przez G. spowoduje przekroczenie dopuszczalnych poziomów jakości powietrza na znacznym obszarze miasta. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska w piśmie z 18 lipca 2011r., odnosząc się do treści pisma procesowego Stowarzyszenia G. z 15 maja 2012 r., nie zgodził się z argumentacją w nim zaprezentowaną. Organ podkreślił, że według ogólnie dostępnych danych, które brano pod uwagę w dniu wydania zaskarżonej decyzji ([...] czerwca 2011 r.) trwała budowa autostrady [...] na odcinku [...] -[...] i budowa ta została zakończona 19 września 2011 r., czyli ponad 3 miesiące po wydaniu zaskarżonej decyzji, a 30 września 2011 r. powyższy odcinek autostrady został dopuszczony do ruchu. Nadto linia rozdzielająca pas drogowy, czy nawet linia rozgraniczająca inwestycji określają zajętość terenu w fazie eksploatacji przedsięwzięcia, ponieważ budowa drogi wiąże się co do zasady z ingerencją w otaczający drogę teren. Dlatego też w fazie realizacji (budowy) przedsięwzięcia trudno jest ustalić zajętość

otaczającego drogę terenu na podstawie linii rozdzielającej pas drogowy czy nawet linii rozgraniczającej inwestycji. Z tego względu ustalenie jakiego domagał się skarżący mogłoby doprowadzić prowadzić do ustaleń innych, niż wynikających z rzeczywistego przekształcenia terenu po zakończeniu budowy autostrady. Zatem ustalenie - jaka część lądowa siedliska płazów została przekształcona w wyniku budowy autostrady [...] winno być poczynione po zakończeniu jej budowy na tym odcinku i spełnione zostały przesłanki do nałożenia w tym zakresie obowiązku przeprowadzenia ponownej oceny oddziaływania na środowisko dokonanej w ramach postępowania w sprawie wydania zezwolenia na realizację inwestycji drogowej - wydawanej na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194). Nałożenie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko wynikało z konieczności dokonania analizy stanu faktycznego środowiska przyrodniczego przy uwzględnieniu zmian wynikających z prowadzonych robót budowlanych przy autostradzie [...] na odcinku [...] -[...].

Dalej organ odniósł się do opinii przedłożonej przez T., w której autor wskazał, iż powierzchnia siedlisk lądowych w dolinie Kłodnicy na lewym jej brzegu wynosiła 54 ha (53,7 ha) i pierwotna powierzchnia siedliska lądowego zmniejszy się jedenastokrotnie w wyniku wykonania kompensacji przyrodniczej. Niemniej tak obliczona powierzchnia siedliska lądowego uwzględnia również teren pomiędzy lewym brzegiem rzeki [...], a autostradą [...] wraz z powierzchnią zajętą przez autostradę (wynika to z map załączonych do pisma Stowarzyszeni). W swoich obliczeniach Stowarzyszenie pomija fakt, że stopień redukcji części lądowej siedliska płazów wynika z budowy dwóch odrębnych przedsięwzięć, a są nimi: autostrada [...] oraz [...]. W głównej mierze to budowa autostrady [...] na odcinku [...] -[...] spowodowała fragmentację lądowej części siedliska płazów. Z kolei w wyniku budowy DTŚ zostaną zniszczone przede wszystkim zbiorniki wodne, dlatego też to one podlegają obowiązkowi kompensacji. Nakładając obowiązek wykonania kompensacji przyrodniczej tutejszy organ miał na uwadze fakt, że kompensacji podlega w przeważającej mierze wodna część siedliska. Stowarzyszenie "G." w piśmie procesowym z 25 stycznia 2013r. podkreśliło, że:

1) zarzuty jakie formułuje w postępowaniu sądowoadministracyjnym dotyczą ochrony mieszkańców miasta G., natomiast zarzuty G. dotyczą ochrony przyrody w otoczeniu planowanego odcinka [...];

2) Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska zaakceptował naruszenia obowiązujących przepisów przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w K. dokonane postanowieniem z [...] maja 2012r., znak [...];

3) w przypadku przekierowania choćby części ruchu tranzytowego z funkcjonującej północno-wschodniej obwodnicy miasta ([...] - DK 88) na 15 km krótszą i bezpłatną [...] przez centrum G. zanieczyszczenie powietrza w mieście wzrośnie. Już dziś występują przekroczenia dopuszczalnych wartości średniorocznych dla tlenków azotu - średnio o 55 % i dla pyłu zawieszonego - średnio o 43 %. W G. przekraczane są ponadto corocznie dopuszczalne ilości ponad normatywnych stężeń średnio dobowych > 50 mikrogramów/m³. Metodyka obliczeniowa zastosowana przez inwestora nie spełnia warunków art. 12 ust. 2 Prawa ochrony środowiska, nie umożliwia ona bowiem uzyskania dokładniejszych wyników, ani pełnej równoważności wyników uzyskiwanych metodyką obowiązującą referencyjną. Dlatego utrzymanie w mocy wadliwej decyzji z [...] sierpnia 2010r. i na jej podstawie postanowienia z [...] maja 2012r. dokonane zostało z naruszeniem obowiązującego prawa. Postanowienie z [...] maja 2012r. zostało zaskarżone w odwołaniu od decyzji Wojewody [...] z [...] czerwca 2012r., pozwalającej na realizację inwestycji drogowej do Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w Warszawie.

G. w załączeniu pisma procesowego z 11 lutego 2013r. przedstawiło artykuł dr inż. M.S. i dr M. R. pt. "Wpływ jakości raportów środowiskowych na efektywne planowanie kompensacji przyrodniczej dla płazów na przykładzie projektowanego odcinka [...] Drogowej [...] " dokonujący oceny aspektu ochrony płazów przy inwestycji polegającej na budowie [...], zaprezentowany i opublikowany podczas [...] Ogólnopolskiej Konferencji [...] w K.. Zwróciło uwagę na jego ostatni akapit: "Powyższy przypadek pokazuje, iż

podejmowanie decyzji w zakresie kompensacji wymaga znajomości ekologii zwierząt, dla których planuje się wykonać kompensację. Fachowej wiedzy należałoby wymagać przede wszystkim od Dyrekcji Ochrony Środowiska, która jednak twierdzi, iż wykonanie kompensacji określonej decyzją środowiskową będzie wystarczające. W praktyce zaplanowane działania będą miały prawdopodobnie znaczenie symboliczne. Do chwili obecnej zmarnowano 2 sezony, które można było wykorzystać na staranne odłowienie płazów, usprawniając w ten sposób realizację inwestycji". Dalej skarżące Towarzystwo podało, że chciało porównać wartość faunistyczną obszaru planowanej inwestycji z innymi stanowiskami występowania płazów w województwie [...]. Niemniej od Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w K. uzyskało odpowiedź, podpisaną przez Regionalnego Konserwatora Przyrody w K., iż: "Dotychczas nie prowadzono badań w celu stwierdzenia miejsc gdzie w danym roku nastąpiło największe nagromadzenie płazów poszczególnych gatunków, w różnych rejonach województwa. Oznacza to, że Dyrekcja Ochrony Środowiska wydając decyzje o środowiskowych uwarunkowaniach nie posiadała wiedzy o wartościach faunistycznych terenów, które będą objęte skutkami realizacji inwestycji. Towarzystwo poinformowało, iż prace budowlane przy inwestycji zostały już rozpoczęte. Przy planowaniu inwestycji powinny zostać określone i przeanalizowane oddziaływania skumulowane. Tak więc analiza wpływu na herpetofanę powinna mieć miejsce już na etapie planowania autostrady [...] i uwzględniać budowę węzła skrzyżowania z [...]. W chwili obecnej doszło do trwałej, nieodwracalnej degradacji siedliska, na powierzchni którego wybudowano autostradę oraz aktualnie buduje się [...].

Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska w piśmie z 13 lutego 2013r. podkreślił, że wymagania jakości sanitarnej powietrza atmosferycznego określono na podstawie rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 3 marca 2008r. w sprawie poziomem niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 47, poz. 281) oraz załącznika nr 1 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 16, poz, 87), wg określonej w załączniku nr 3 referencyjnej metodyki modelowania poziomów substancji w powietrzu. Przeprowadzone zgodnie z metodyką przedstawioną w załączniku 3 do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010r. obliczenia zasięgów stężeń dopuszczalnych zanieczyszczeń do powietrza oraz ich

prezentacja graficzna w postaci izolinii przekroczeń dopuszczalnego stężenia NO2, zostały przedstawione w raporcie o oddziaływaniu przedmiotowego przedsięwzięcia na środowisko - w Tomie V. 1 - Obliczenia poziomów substancji w powietrzu atmosferycznym. Określając wpływ zanieczyszczeń powietrza atmosferycznego wzięto pod uwagę ochronę zdrowia ludzi oraz roślin. Na mapach Uwarunkowań, Oddziaływań i Zabezpieczeń Środowiska w Roku Planowanego Oddania do Użytkowania (2015 R.) Wariant 1(1B) wskazano izolinie stężenia dopuszczalnego średniorocznego NO2 ze względu na ochronę zdrowia ludzi oraz ze względu na ochronę roślin. Ponadto wskazano obiekty wymagające likwidacji funkcji mieszkaniowej i usługowej (20 budynków w sąsiedztwie trasy wariantu wybranego do realizacji), ze względu na przekroczone poziomy dopuszczalne substancji w powietrzu, obszary o ponadnormatywnym oddziaływaniu ze względu na zanieczyszczenia powietrza oraz granice obszaru ograniczonego użytkowania. Zgodnie z § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Środowiska z 17 grudnia 2008 r. w sprawie dokonywania oceny poziomów substancji w powietrzu (Dz. U. z 2009 r. Nr 5, poz. 31), oceny poziomów substancji w powietrzu ze względu na ochronę roślin w zakresie dwutlenku siarki, tlenków azotu i ozonu dokonuje się w strefach na terenie całego kraju, z wyłączeniem obszarów miast. W tabeli 1 załącznika 1 ww rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 3 marca 2008 r. w zakresie tlenków azotu mowa jest o rocznym okresie uśredniania wyników pomiaru tylko ze względu na ochronę roślin. Twierdzenie skarżącego, że "w obliczeniach przyjmuje się jako tło łączne stężenie tlenków azotu przeliczone do postaci dwutlenku azotu" odnosi się do litery d) -objaśnienia do tabeli 1 załącznika 1 tego rozporządzenia, zgodnie z którą tlenki azotu to "suma dwutlenku azotu i tlenku azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu". W związku z powyższym obliczenia w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko są zgodne z wymaganiami ww rozporządzenia. Idąc dalej organ uznał za niezasadny zarzut skarżącego podniesiony w piśmie z 21 maja 2012 r., a dotyczący nieprzedstawienia w raporcie o oddziaływaniu przedmiotowego przedsięwzięcia na środowisko obliczeń dla dwutlenku siarki uśrednionych dla jednej godziny i 24 godzin. W przedstawionych w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko obliczeniach największe poziomy maksymalnego stężenia w godzinie szczytu uzyskano w granicach pasa drogowego, o wartościach: w roku 2015 - 132,231 pg/m3 (zbiór T02DT30), a w roku 2025 - 111,079 pg/m3 (zbiór T01DT01). Poza granicą pasa drogowego wartości imisji są mniejsze niż 10%

wartości dopuszczalnej w godzinie maksymalnej zatem mniejsze niż 35pg/m. Nie było zatem nieprawidłowe nieprzedstawienie obliczeń dla wartości godziny uśrednionej dla doby, gdyż jeszcze mniejsze emisje dla godziny reprezentatywnej dla okresu 24-godzinnego także nie przekroczyłyby dopuszczalnego poziomu - 125 µg/m3. Dla potrzeby oceny wpływu dwutlenku siarki ze względu na oddziaływanie na zdrowie ludzi raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko przedstawia obliczenia w niezbędnym dla organu do tej oceny zakresie. Organ nie zgodził się też z argumentacją zawartą w piśmie z 21 maja 2012 r. odnoszącą się m. in. do nieprawidłowego przyjęcia w obliczeniach zaniżonych poziomów tła zanieczyszczeń powietrza oraz niezgodność z referencyjną metodyką modelowania poziomów substancji w powietrzu.

Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska w piśmie z 21 lutego 2013r., stanowiącym odniesienie do pisma skarżącego T. z lutego 2013 r., zauważył że cenny charakter siedliska płazów znajduje odzwierciedlenie w nałożonym na inwestora obowiązku wykonania kompensacji przyrodniczej oraz w nałożonym obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania zezwolenia na realizację inwestycji drogowej w zakresie m. in. terenów, gdzie nastąpi całkowita lub częściowa likwidacja miejsc rozrodu płazów oraz terenów określonych jako siedliska zastępcze. Powyższych zagadnień dotyczą m. in. punkty 8, 9 i 10 zaskarżonej decyzji z dnia [...] czerwca 2011 r. oraz punkty I 2.31,12.34 oraz VI a) decyzji z dnia [...] sierpnia 2010 r. W zakresie, w jakim nałożony obowiązek wykonania kompensacji siedlisk płazów dotyczy części lądowej siedliska, organy wypowiedziały się na stronach 16-17 zaskarżonej decyzji z [...] czerwca 2011r., na stronach 69-70 decyzji z [...] sierpnia 2010 r. oraz na stronach 9-10 odpowiedzi na skargi z 27 października 2011 r. oraz w piśmie procesowym z 18 lipca 2012 r. Jeszcze raz organ podkreślił, że w swoich obliczeniach T. pominęło fakt, że stopień redukcji części lądowej siedliska płazów wynika z budowy dwóch odrębnych przedsięwzięć, jakimi są autostrada [...] oraz [...]. To w głównej mierze budowa autostrady [...] na odcinku [...] -[...] spowodowała fragmentację lądowej części siedliska płazów, a w wyniku budowy DTŚ zostaną zniszczone przede wszystkim zbiorniki wodne, dlatego też to one podlegają obowiązkowi kompensacji. Nakładając obowiązek wykonania

kompensacji przyrodniczej tutejszy organ miał na uwadze fakt, że kompensacji podlega w przeważającej mierze wodna część siedliska. W związku z powyższym nie może budzić wątpliwości prawidłowość rozstrzygnięcia tutejszego organu, w zakresie utrzymania w mocy decyzji Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w K. o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedmiotowego przedsięwzięcia w tej części, w której organ pierwszej instancji nałożył obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko w zakresie m. in. terenów, gdzie nastąpi całkowita lub częściowa likwidacja miejsc rozrodu płazów oraz terenów określonych jako siedliska zastępcze, skoro wynikało to z konieczności dokonania analizy stanu faktycznego środowiska przyrodniczego przy uwzględnieniu zmian wynikających z prowadzonych robót budowlanych przy autostradzie [...] na odcinku [...] -[...], tj. robót, które zakończyły się po wydaniu zaskarżonej decyzji.

Stowarzyszenie "G." w załączniku do protokołu rozprawy, która odbyła się 14 lutego 2013r., podtrzymało wniosek o uchylenie zaskarżonej decyzji w części dotyczącej miasta G. i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. Podniosło, że jedynie przyjęte tło dla N02 (26µg/m3) jest zgodne z wartością uśrednioną dla roku 2008 zarejestrowaną przez Stację Monitoringu w G. i podaną w piśmie Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w K. z 9 kwietnia 2009 r. Z kolei zaakceptowano sfałszowanie tła dla dwutlenku siarki. Pismo Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z 9 kwietna 2009 r. tła dla S02 w ogóle nie zawiera. Natomiast pierwszy "Raport o oddziaływaniu na środowiska", na który powołuje się decyzja z [...] sierpnia 2010r. opracowany przez biuro E. w styczniu 2019 r. zawiera wydruk danych Stacji Monitoringu w G. z tłem SO2 zmierzonym dla roku 2008. Sfałszowanie tła dla dwutlenku siarki w procesie obliczeń skutkuje drastycznie zaniżonymi wartościami imisji oraz częstości przekroczeń w roku wartości odniesienia uśrednionych dla 1 godziny i 24 godzin. Tymczasem prawidłowe tło dla dwutlenku azotu, przyjęte w obliczeniach, wykazało niedopuszczalne przekroczenie standardów jakości powietrza w mieście. Doszło do niezgodności raportu z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. Przyjęta wartość tło w obliczeniach prognozy poziomów zanieczyszczeń powietrza w mieści dla dwutlenku siarki wynosi 2 Mg/m3, co stanowi

5 i półkrotne zaniżenie w stosunku do wartości 11 Mg/m3, obowiązującej według rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. Ponownie zatem podkreśliło, że metodyka obliczeniowa zastosowana przez inwestora nie spełnia warunków art. 12 ust. 2 Prawa ochrony środowiska, gdyż nie umożliwia uzyskania dokładniejszych wyników, ani pełnej równoważności wyników uzyskiwanych metodyką obowiązującą referencyjną. 10 % wartości dopuszczalnej jako tło przyjmuje się dla terenów czystych, na których nie ma zagrożeń i nie ma w związku z tym żadnych pomiarów. Ta zasada w żadnym przypadku nie dotyczy terenów miasta. Decyzja bezprawnie akceptuje fałszowanie tła dla dwutlenku siarki w obowiązujących obliczeniach, przy jednoczesnym drastycznym przekraczaniu w G. obowiązujących standardów jakości powietrza dla pyłu PM 10 i dla dwutlenku azotu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone przepisami m. in. art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, ze zm.) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.) - dalej w skrócie: P.p.s.a., sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego.

Sąd, badając legalność zaskarżonej decyzji w oparciu o wyżej powołane przepisy i w granicach sprawy, nie będąc jednak związany - stosownie do art. 134 P.p.s.a. - zarzutami i wnioskami skargi, nie uwzględnił skargi. W konsekwencji uznał, iż decyzja Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z [...] czerwca 2011r. i poprzedzającą ją decyzja Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z [...] sierpnia 2010r. w zakresie utrzymanym w mocy, nie naruszają prawa. Sąd - po analizie akt sprawy, czyli zgromadzonego materiału dowodowego zebranego przez organy, w skład którego wchodził raport o oddziaływaniu planowanego przedsięwzięcia na środowisko wraz z uzupełnieniami dokonywanymi przez inwestora w trakcie postępowania środowiskowego – uznał, że wymienione akty administracyjne nie naruszają zastosowanych przy ich wydawaniu przepisów prawa w stopniu, który mógłby mieć istotny albo miał wpływ na wynik sprawy. Tym samym

należało stwierdzić, że skargi organizacji ekologicznych są bezzasadne i je oddalić. Przedmiotowe decyzje zostały podjęte na podstawie przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska i ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2088 r., Nr 199, poz. 1227, ze zm.) – zwanej dalej: ustawą o informacji. Zgodnie z art. 59 ust. 1 pkt 1 ustawy o informacji realizacja planowanego przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko wymaga przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko. Ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko – stosownie do art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o informacji - przeprowadza się w ramach postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Postępowanie w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wszczyna się na wniosek podmiotu planującego podjęcie realizacji przedsięwzięcia (art. 73 ust. 1 ustawy o informacji). Do wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach w przypadku przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko należy dołączyć raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko (art. 74 ust. 1 pkt 1 ustawy o informacji). Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach określa środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia (art. 71 ust. 1 ustawy o informacji). W decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wydanej po przeprowadzeniu oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko – w myśli normy art. 82 ust. 1 ustawy o informacji – właściwy organ m. in.:

1) określa rodzaj i miejsce realizacji przedsięwzięcia;

2) określa warunki wykorzystywania terenu w fazie realizacji i eksploatacji lub użytkowania przedsięwzięcia, ze szczególnym uwzględnieniem konieczności ochrony cennych wartości przyrodniczych, zasobów naturalnych i zabytków oraz ograniczenia uciążliwości dla terenów sąsiednich;

3) określa wymagania dotyczące ochrony środowiska konieczne do uwzględnienia w dokumentacji wymaganej do wydania decyzji, o których mowa w art. 72 ust. 1, w szczególności w projekcie budowlanym, w przypadku decyzji, o której mowa w art. 72 ust. 1 pkt 10 (decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej - wydawanej na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194);

4) w przypadku gdy z oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko wynika potrzeba: - wykonania kompensacji przyrodniczej - stwierdza konieczność wykonania tej kompensacji, - zapobiegania, ograniczania oraz monitorowania oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko - nakłada obowiązek tych działań;

5) w przypadku, o którym mowa w art. 135 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, stwierdza konieczność utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania;

6) przedstawia stanowisko w sprawie konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania decyzji, o której mowa w art. 72 ust. 1 pkt 10, z zastrzeżeniem pkt 4a i 4b;

7) może nałożyć na wnioskodawcę obowiązek przedstawienia analizy porealizacyjnej, określając jej zakres i termin przedstawienia.

W postępowaniu o ustalenie środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia organy właściwe zobowiązane są do rozpoznania wszelkich zagrożeń i uciążliwości zamierzonego przedsięwzięcia wobec środowiska i na tej podstawie określenia warunków umożliwiających likwidację lub minimalizację zagrożeń. Oznacza to, że przy wydawaniu decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach bada się możliwość realizacji planowanej inwestycji w zakresie odnoszącym się do zasad ochrony środowiska przed nadmiernym i negatywnym oddziaływaniem planowanej inwestycji na środowisko. Na uwadze ma się również uwarunkowania wynikające z rozwoju społeczno – gospodarczego. Rolą organów powołanych do ochrony środowiska naturalnego jest zrównoważenie zysków i strat związanych z realizacją zamierzonej inwestycji. Oceny tej dokonują w oparciu o specjalistyczną wiedzę i dokumentację zgromadzoną w trakcie tego rodzaju postępowania administracyjnego.

W ocenie Sądu organy właściwe w sprawie wydały decyzje zgodne z wyżej przytoczonymi regulacjami prawnymi i nie dopuściły się - wbrew twierdzeniom skarżących - naruszeń prawa wymienionych w skargach i pismach procesowych złożonych w trakcie postępowania sądowoadministracyjnego w stopniu, który zadecydowałby o ich uchyleniu.

Po pierwsze za nietrafny należy uznać główny zarzut G., w ramach które podważono prawidłowość stwierdzonej przez organy w podjętych decyzjach potrzeby dokonania kompensacji przyrodniczej. Z akt sprawy i treści wydanych w sprawie decyzji wynika,

że organy dokonały analizy raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko pod względem przewidywanego oddziaływania planowanej inwestycji na herpetofaunę. Raport wraz z jego uzupełnieniami zawiera informacje na temat płazów, których stanowiska znajdują się w obszarze przyległym do skrzyżowania planowanej [...] oraz autostrady [...] w rejonie [...] w dolinie [...]. Wyraźnie w raporcie podano, że obszar inwestycji jest siedliskiem gatunków wymienionych w Załącznikach do Dyrektywy Siedliskowej UE (92/43/EWG) i konieczne będzie podjęcie działań kompensacyjnych polegających na odtworzeniu miejsca rozrodu płazów. Dalej w pkt I 2.40 i I 2.41 decyzji organu pierwszej instancji ustalono, że "sposób i harmonogram prowadzonych prac związanych z ingerencją w dolinę potoku [...] oraz rzeki [...] nie może powodować trwałego naruszenia układów biocenotycznych i zmiany funkcji przyrodniczych oczek i cieków wodnych"; dopuszczono "zasypywanie zbiorników wodnych w rejonie projektowanego węzła [...] z autostradą [...]. Należy bezwzględnie utrzymać zlewisko w wyrobisku na północ od ul. [...], znajdujące się w bezpośrednim sąsiedztwie [...] w km 5+390 – 5+450". Pierwszy z przedstawionych pkt odnosi się do prowadzenia prac, które wiążą się z likwidacją 90% pierwotnej powierzchni zbiorników - kompleksu stawów powyrobiskowych w rejonie węzła [...] z autostradą [...]. Natomiast drugi odnosi się do zapisów dotyczących wykonania kompensacji przyrodniczej, czyli pkt I 2.42, I 2.43 i I 2.44. W pkt 8, 9 i 10 zaskarżonej decyzji orzeczono o nowym brzmieniu pkt I 2.42, I 2.43 i I 2.44 ustalając, że "W celu zminimalizowania oddziaływań na utrzymanie właściwego stanu ochrony zwierząt, w tym płazów, należy wykonać zastępcze zbiorniki w obrębie [...], na działkach ewidencyjnych o numerach: [...];[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...], [...] , [...] , [...] , [...] , [...] , [...] oraz [...] , o zbliżonej powierzchni całkowitej do powierzchni zlikwidowanych zbiorników wodnych, o powierzchni jednostkowej od ok. 500 do ok. 1000 m2 i głębokości 0,5-1,0 m oraz zbiornik w odległości ok. 90 m na północny wschód od linii rozgraniczającej planowanej Drogowej [...] , na wysokości km 4+850. Odtwarzanie zbiorników - wodnych ma zapewnić trwałość występowania płazów i wielu innych gatunków zwierząt związanych ze środowiskiem wodnym. Miejsca występowania płazów mają być chronione w trakcie budowy, a przenoszenie płazów w związku z likwidacją tych miejsc ma mieć miejsce we wrześniu, pod nadzorem herpetologa"; "Zbiorniki zastępcze powinny znajdować się możliwie blisko likwidowanych siedlisk. Linia brzegowa powinna być tak

ukształtowana, aby umożliwić rozwinięcie się roślinności o strukturze zbliżonej do naturalnej. W celu przyspieszenia procesu naturyzacji zbiorników zastępczych należy część roślinności wodnej przenieść do zbiorników zastępczych ze zbiorników likwidowanych"; "W trakcie realizacji przedsięwzięcia, a w szczególności przy pracach polegających na przenoszeniu zwierząt ze stref zagrożenia i na robotach ziemnych zapewnić nadzór przyrodniczy pełniony przez osoby legitymujące się wykształceniem i doświadczeniem odpowiednim do zakresu wykonywanego nadzoru, przy pracach związanych z wycinką drzew i krzewów prowadzonych w okresie lęgowym zapewnić nadzór przyrodniczy pełniony przez ornitologa, a przy pracach związanych z budową zbiorników zastępczych, z przenoszeniem płazów ze stref zagrożenia, kształtowaniem linii brzegowej zbiorników zastępczych oraz z przenoszeniem części roślinności wodnej ze zbiorników likwidowanych do zbiorników zastępczych, zapewnić nadzór przyrodniczy pełniony przez herpetologa". Z ustaleń tych bez wątpienia wynika: obowiązek wykonania zbiorników zastępczych, obszar ich lokalizacji, wskazanie co do powierzchni i głębokości, okres przenoszenia płazów oraz wskazanie co do nadzoru. Obowiązek wykonania kompensacji przyrodniczej stanowisk płazów nałożono na terenie o zbliżonym charakterze, w bliskiej odległości od stanowisk istniejących, aby zapewnić zbliżone warunki ekologiczne, umożliwiające zasiedlenie przez ten sam zespół płazów. Natomiast w zakresie siedliska lądowego, równie istotnego co siedlisko wodne, którego część także ulegnie zniszczeniu, organ wskazał że odtworzeniu powinna ulec i ta powierzchnia siedliska, niemniej najpierw ustalenia wymaga jaka część tego siedliska zostanie uprzednio zniszczona w związku z budową autostrady [...] , która trwa. I tak z uwagi na znaczną ingerencję związaną z budową autostrady A1 w teren przyległy do kompleksu zbiorników, w punkcie VI decyzji organu pierwszej instancji stwierdzono konieczność przeprowadzenia ponownej oceny oddziaływania na środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania zezwolenia na realizację inwestycji drogowej. Uzasadniając przedmiotowy obowiązek organ pierwszej instancji wskazał na konieczność dokonania analizy stanu faktycznego środowiska przyrodniczego, przy uwzględnieniu zmian wynikających z prowadzonych robót budowlanych związanych z budową autostrady [...] (analizy stanu faktycznego środowiska przyrodniczego, które uległo i ulega zmianie w związku z realizacją autostrady [...] ). Innymi słowy, ustalenie części lądowej siedliska jaka zostanie zajęta w związku z budową [...] wymaga ustalenia, jaka część tego siedliska została uprzednio

zniszczona, w związku z budową autostrady [...] , a z uwagi na trwającą budowę tej drogi zasadnym okazało się ustalenie tych okoliczności i ewentualna weryfikacja ustalonego zakresu kompensacji przyrodniczej na późniejszym etapie, tj. ponownej oceny oddziaływania na środowisko. Ustalenie jaka część terenu została przekształcona przed zakończeniem tej ingerencji mogłoby prowadzić do ustaleń innych niż wynikających z rzeczywistego przekształcenia terenu po zakończeniu budowy autostrady. W tym względzie należy zgodzić się z organem odwoławczym, że stopień redukcji części lądowej siedliska płazów wynika z budowy dwóch odrębnych przedsięwzięć, tj. autostrady [...] i [...] . W głównej bowiem mierze to budowa autostrady [...] na odcinku [...] – [...] spowodowała fragmentację lądowej części siedliska płazów, podczas gdy w wyniku budowy [...] zostaną zniszczone przede wszystkim zbiorniki wodne, dlatego też one w pierwszym rzędzie należało poddać obowiązkowi kompensacji. Mając na względzie przedstawione okoliczności, które zadecydowały o określonych ustaleniach organów, Sąd doszedł do przekonania o ich prawidłowości i zgodności z prawem. W kontrolowanym postępowaniu spełnione zostały przesłanki do nałożenia obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej opartego na ustawie z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Należy zgodzić się z organem odwoławczym, że jego wykonanie potwierdzi zarówno zasadność, jak i skalę zaproponowanych działań kompensacyjnych. Jak podkreślił bowiem skarżący "obecność nawet najkorzystniejszego środowiska wodnego, ale bez siedliska lądowego, nie zapewnia rozwoju lub nawet przetrwania większości gatunków płazów żyjących w [...] W kontekście powyższego nie można również było przyznać racji twierdzeniu skarżącego, jakoby w czasie przygotowywania raportu dla [...] , tj. już w 2009 r. można było ustalić, jaka część została zniszczona lub była w tym czasie niszczona.

Z powyższą tematyką wiąże się drugi zarzut skarżącego T., mianowicie że inwentaryzacja przyrodnicza wykonana na potrzeby raportu nie podała dokładnych danych dotyczących liczebności populacji płazów w odniesieniu do całości inwentaryzowanego obszaru. Jak wskazał organ w odpowiedzi na skargę, dokonując charakterystyki elementów przyrodniczych w dolinie [...] , w rejonie [...] , oparto się na danych zawartych w inwentaryzacji ornitologiczno - herpetologicznej, stanowiącej Tom VIII Materiałów do

wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedmiotowego przedsięwzięcia, pt. "Charakterystyka gatunkowa awifauny i herpetofauny w sąsiedztwie projektowanych wariantów [...] na odcinku "Zachód" (Z1-Z-4, G1-G-2) w miastach Z. i G.", W. J., M. R., [...] 2009. Inwentaryzacja została wykonana w okresie od marca do czerwca 2009 r., tj. w okresie bezpośrednio poprzedzającym rozpoczęcie prac związanych z budową autostrady [...] na odcinku [...] - [...] (rozpoczętą w połowie roku 2009). Autorzy opracowania wykorzystali także własne badania w sezonach wczesnowiosennych i wiosenno-letnich w latach 2002-2008. W wyniku dokonanej inwentaryzacji wytypowano i jakościowo scharakteryzowano 29 miejsc potencjalnego występowania awifauny i herpetofauny, w tym również wskazywaną przez skarżącego cenną przyrodniczo powierzchnię kompleksu stawów w [...] i jego otoczenia - "powierzchnię nr 13". Na mapie "inwentaryzacja herpetologiczna kompleksu [...] ", dołączonej do ww inwentaryzacji zaznaczono "zbiorniki z kumakiem nizinnym i/lub traszką grzebieniastą" i "pozostałe zbiorniki". W odniesieniu do zbiorników "z kumakiem nizinnym i/lub traszką grzebieniastą" i w tabeli naniesionej na ww mapę wskazano szacunkową ilość kumaka nizinnego, rzekotki drzewnej, żaby moczarowej, żaby trawnej, grzebiuszki ziemnej, ropuchy szarej, żaby jeziorowej/żaby wodnej, traszki zwyczajnej oraz traszki grzebieniastej. Wymaga stwierdzenia, że w przypadku kumaka nizinnego oraz rzekotki drzewnej najpowszechniejsza metoda badania liczebności osobników (badania głosowego) jest mało precyzyjna w przypadku, gdy w zbiorniku jest więcej niż kilkanaście sztuk osobników. Traszka grzebieniasta prowadzi skryty tryb życia, co również utrudnia określenie jej liczebności bezwzględnej. W kwestii pozostałych gatunków należy stwierdzić, że znaczne nagromadzenie zbiorników kompleksu [...] znacząco utrudnia rozróżnienie osobników zamieszkujących poszczególne zbiorniki. W związku z powyższym, a nadto uznając, że przedmiotowa kompensacja przyrodnicza nie powinna się odnosić do liczby osobników, ale do pojemności siedliska, nawet szacunkowe dane na temat liczebności płazów były wystarczająco precyzyjne. Skarżący nie może zatem skutecznie kwestionować prawidłowości pozostawienia 15-20 % pierwotnego siedliska dla płazów w sensie uznania je za niewystarczające i opierać na materiałach złożonych w toku postępowania. Zwłaszcza sam skarżący zauważa, że duże różnice pomiędzy danymi dotyczącymi liczebności gatunków pospolitych, a więc zwykle licznych, nie pozwalają na jednoznaczne

określenie wielkości populacji wszystkich płazów żyjących na stanowisku [...] . Ponadto formułuje jedynie przypuszczenia, przez stwierdzenie, że liczebność płazów w raportach najprawdopodobniej została zaniżona i w rzeczywistości wynosi około 1000-2000 osobników czy, że w praktyce zaplanowane działania będą miały prawdopodobnie znaczenie symboliczne.

Wszystko to pozwala także odeprzeć jako bezzasadne kolejne zarzuty skarżącego T., a dotyczące naruszenia przez organu art. 66 ustawy o informacji, art. 5 ust. 24 ustawy o ochronie przyrody i art. 6 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska.

Po drugie, jako bezzasadne – w ocenie Sądu – należało uznał zarzuty skarżącego Stowarzyszenia "G.".

Przystępując do odparcia argumentacji ww skarżącego przedstawionej w skardze i pismach procesowych uzupełniających skargę, najpierw trzeba zauważyć, że z materiału zgromadzonego w sprawie wynika, iż Drogowa [...] ma pełnić funkcję drogi głównej ruchu przyspieszonego (GP), łączącej miasta konurbacji na kierunku wschód – zachód. Przez wysokie parametry techniczne i ograniczoną dostępność ma na celu skrócenie czasu podróży i zwiększenie bezpieczeństwa ruchu. Przeznaczona głównie dla ruchu wewnętrznego w konurbacji, ma jednocześnie odciążać centra miast przez które przebiega z ruchu lokalnego, umożliwiając szybkie przemieszczanie się między najgęściej zaludnionymi obszarami metropolii. [...] w G.i Z. jest wpisana do Programu Ochrony Powietrza dla Województwa [...] . Program ten wynika z obowiązków określonych w ustawie Prawo ochrony środowiska, w związku z przekroczeniami standardów jakości powietrza i głównym kierunkiem programu realizowanym w celu poprawy jakości powietrza jest rozbudowa układu drogowego, w szczególności przez budowę [...] na odcinkach z R. do G. i połączenia z[...] . [...] ma być jedną z głównych dróg łączących miasta Aglomeracji i wspierających ruch tranzytowy i lokalny m. in. na terenie miasta G. Uciążliwość inwestycji w zakresie emisji szkodliwych substancji nie będzie czymś dotychczas niedoświadczanym przez poszczególne elementy środowiska, jak i ludzi. Emisje pochodzące z [...] nie będą bowiem emisjami nowymi, albowiem dotychczasowa infrastruktura drogowa miasta G. również emituje określony katalog substancji szkodliwych. Jedynie zmieni się miejsce ich powstawania, czyli przeniesione zostanie w zasięg [...] . Tło nie powinno ulec pogorszeniu, gdyż zmiany będą

występować w pasie drogowym i bezpośrednim sąsiedztwie. Nawet w perspektywie zauważalny powinien być w skali miasta spadek emisji wynikający z bardziej ekonomicznej jazdy (szybszej i płynnej), co będzie miało bezpośrednie przełożenie na ilość spalanego paliwa i w konsekwencji wielkość emisji substancji do powietrza, ogólnie ujmując na stan powietrza. Realizacja ponad wszelką wątpliwość ma zmierzać do poprawy jakości powietrza. Zaś oddziaływanie na powietrze będzie przedmiotem dalszych analiz.

W wyniku kontroli decyzji wydanych w sprawie Sąd nie stwierdził niewłaściwie przedstawionego oddziaływania inwestycji na stan powietrza, co wiąże się z ochroną zdrowia ludzi i miasta, jak próbował to wywieść skarżący w postępowaniu sądowoadministracyjnym, wskazując na przyjęcie w obliczeniach zaniżonych poziomów tła zanieczyszczeń powietrza. Oceny jakości powietrza i obserwacji zmian dokonuje się w ramach państwowego monitoringu środowiska (art. 88 ust. 1 u.p.o.ś.). Wojewódzki inspektor ochrony środowiska dokonuje oceny poziomów substancji w powietrzu na podstawie pomiarów lub innych metod oceny (art. 90 ust. 1 u.p.o.ś.). W przeprowadzonych obliczeniach uwzględniono dane z państwowego monitoringu środowiska. Przedstawiona w raporcie analiza oddziaływania przedsięwzięcia na powietrze wykonana została w oparciu o referencyjną metodę modelowania poziomów substancji w powietrzu. Metoda ta została określona na podstawie ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 42, poz. 627, ze zm.) i rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 16, poz. 87). Według załącznika nr 3 ww rozporządzenia zatytułowanego "Referencyjne metodyki modelowania poziomów substancji w powietrzu" pkt 1 "Dane do obliczeń poziomów substancji w powietrzu" pkt 1.1 "Tło substancji, dla których są określone dopuszczalne poziomy w powietrzu, stanowi aktualny stan jakości powietrza określony przez właściwy inspektorat ochrony środowiska jako stężenie uśrednione dla roku. Do pozostałych substancji uwzględnia się w wysokości 10 % wartości odniesienia uśrednione dla roku". Stosownie do powyższego w raporcie uwzględniono aktualny stan jakości powietrza dla Aglomeracji [...] określony przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w K. będący załącznikiem do pisma [...] z [...] kwietnia 2009r. w sprawie udostępniania informacji o poziomach substancji w powietrzu dla budowanej [...] na obszarze G. i Z.

Według tej informacji średnie stężenie w 2008r. [µg/m³] dla G. (ul. [...] , ul. [...] ): PM 10 wynosi 40 µg/m³, NO2 wynosi 26 µg/m³ i benzenu wynosi 3,7 µg/m³. I to te dane były dla obliczeń wiążące. W obliczeniach dotyczących poziomów dopuszczalnych uwzględniono zatem wymienione wartości tła, zaś wobec braku unormowania dla dwutlenku siarki uwzględniono tło w wysokości 10 % wartości odniesienia uśrednionej dla roku, czyli 2 µg/m³ (z 20 µg/m³) oraz poziom dopuszczalny substancji w powietrzu [µg/m³] dla roku kalendarzowego w odniesieniu do substancji m. in. takich jak: dwutlenek azotu – 40 µg/m³, dwutlenek siarki – 20 µg/m³ (jako wartość odniesienia) i pył zawieszony – 40 µg/m³.

Wbrew twierdzeniu skarżącego Stowarzyszenia "G." w raporcie prawidłowo przeprowadzono obliczenia dla dwutlenku siarki ze względu na ochronę zdrowia ludzi. Jak słusznie wskazały organy oceny poziomów substancji w powietrzu w zakresie dwutlenku siarki ze względu na okres uśrednienia wyników pomiarów – rok kalendarzowy dokonuje się tylko ze względu na ochronę roślin. Tak wynika z uregulowań rozporządzeń Ministra Środowiska: z 3 mara 2008r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 47, poz. 281), w tym załącznika Nr 1 i w sprawie dokonywania oceny poziomów substancji w powietrzu (Dz. U. z 2009r, Nr 5, poz. 31), w tym załącznika Nr 1.

Pozostałe zarzuty i wątpliwości skarżącego Stowarzyszenia również nie zasługują na uwzględnienie. I tak: 1) z pkt 5.6 dotyczącego "Zagrożeń środowiska przyrodniczego i krajobrazu, w tym obszarów chronionych" wynika, że trasy wariantów nie będą bezpośrednio kolidowały z zatwierdzonymi prawem powierzchniowymi lub punktowymi formami ochrony przyrody i krajobrazu, a nadto w pkt 5.7 analizuje się "Zagrożenia dla dziedzictwa kulturowego" w fazie budowy i eksploatacji przedsięwzięcia; 2) w trakcie postępowania administracyjnego uzyskano dodatkowe, a zarazem przekonywujące wyjaśnienia inwestora na temat nieuwzględnienia w analizie wielokryterialnej kryterium wyburzeń obiektów budowlanych, które nie mają charakteru historycznego (z 31 stycznia 2011 r. - "wyjaśnienia autorów raportu" z 28 stycznia 2011r.);

3) z materiału sprawy, w tym wyjaśnień inwestora nie wynika jakoby planowana inwestycja doprowadziła do zniszczenia zwartego, historycznego układu przestrzennego G. Nie nastąpi, jak wskazuje skarżący, rozerwanie tkanki miejskiej w związku z lokalizacją [...] . Trudno podzielić twierdzenie skarżącego

Stowarzyszenia jakoby planowanie urządzeń drogowych np. w postaci ekranów akustycznych naruszyło krajobraz, skoro z ustaleń decyzji organu pierwszej instancji wyraźnie wynika, że ekrany akustyczne winny by wkomponowane w krajobraz. W ogóle ustala się, że wszystkie obiekty związane z infrastrukturą drogową należy możliwie dobrze wkomponować w krajobraz w sposób nawiązujący do jego charakterystycznych cech (pkt I 2.61 i 2.62);

4) w pkt 11 zaskarżonej decyzji, uchylającym pkt I 2.55. decyzji z 31 stycznia 2010r. i orzekającym ustalono w zakresie zagrożeń wibroakustycznych, że równocześnie z prowadzonymi pracami budowlanymi należy realizować wykonanie elementów ochrony akustycznej. Dla ochrony obiektu P. w Parku [...] oraz budynków mieszkalnych przy ulicy [...] należy wykonać przegrody antywibracyjne w km od 1+740 do 1+870 po stronie prawej i w km od 2+742 do 2+840, po stronie lewej. Ponadto w pkt 3 decyzji organu pierwszej instancji zawierającym "Wymagania dotyczące ochrony środowiska konieczne do uwzględnienia w projekcie budowalnym" punktem 13 zaskarżonej decyzji dokonano uchylenia pkt I 3.2 i orzeczono, że należy uwzględnić w projekcie wnioski wynikające z wykonanej na potrzeby przedmiotowego przedsięwzięcia ekspertyzy w zakresie zagrożenia wibracyjnego;

5) przyjęte prognozy ruchu, w świetle wyjaśnień uzupełniających inwestora złożonych przy piśmie z 31 stycznia 2011r., należało uznać za prawidłowe; 6) raport w pkt 5.5 analizuje "Zagrożenia wód podziemnych", wskazując warunki jakich spełnienia będzie wymagała realizacja przedsięwzięcia. W pkt I ppkt 2.16, 2.56 i 3.6 decyzji organu pierwszej instancji nałożono określone obowiązki dotyczące odwodnienia na określonych odcinkach drogi. Dalej pkt IV zobowiązano inwestora do prowadzenia monitoringu m. in. poziomu wód podziemnych wzdłuż granicy Parku [...] w G. zgodnie z opracowaną dokumentacją określoną w punkcie I 2.16;

7) planowana inwestycja nie jest sprzeczna z Planem Zagospodarowania Województwa [...] przyjętym uchwałą [...] Sejmiku Województwa [...] z dnia [...] czerwca 2004 r.), bowiem kontynuacja budowy Drogowej [...] [...] - [...] z możliwością przedłużenia w kierunku wschodnim do D. i J. została wymieniona w rozdziale "Cele i Kierunki Polityki Przestrzennej Województwa, jako działanie w ramach "Rozwoju Ponadlokalnych Sieci Infrastruktury".

Podsumowując należy podkreślić, że w celu ograniczenia ujemnego wpływu projektowanej trasy [...] na środowisko zaprojektowano: ekrany akustyczne, pasy zieleni izolacyjnej, stwierdzono konieczność utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania i przeprowadzenia ponownej oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oraz nałożono obowiązek sporządzenia analizy porealizacyjnej w zakresie oceny skuteczności zastosowanych rozwiązań mających na celu zapewnienie ochrony terenów zabudowy mieszkaniowej przed emisją hałasu.

Poza rozważaniami Sądu pozostała argumentacja skarżących związana z okolicznościami wynikającymi z innego postępowania administracyjnego niż kontrolowane, mianowicie prowadzonego w sprawie ponownej oceny oddziaływania na środowisko sporządzonej w oparciu o rozdział 4 ustawy o informacji zawierający regulacje związane z ponownym przeprowadzeniem oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Ocena ta sporządzona bowiem została w wykonaniu pkt VI decyzji z [...] sierpnia 2010r. o środowiskowych uwarunkowaniach. I to w ramach tej oceny podmiot planujący realizację przedsięwzięcia przedłożył raport o oddziaływaniu na środowisko przygotowany przez biuro projektowe M. Sp. z o.o. w 2011r. i Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska wydał postanowienie z dnia [...] maja 2012r.

Wszystko to przemawia za prawidłowością wydania zaskarżonej decyzji i decyzji organu pierwszej instancji. Tym samym Sąd badając legalność decyzji w oparciu o powołane przepisy i w aspekcie uchybień, które byłby zobowiązany wziąć pod uwagę z urzędu, doszedł do przekonania, iż skargi nie zasługują na uwzględnienie. Decyzje wydane w sprawie zostały podjęte zgodnie z prawem. W tym stanie rzeczy Sąd - na mocy art. 151 P.p.s.a. – orzeczono jak w sentencji wyroku.