Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska – Jung, Sędziowie WSA Adam Lipiński (spr.), Jacek Fronczyk, Protokolant Sekretarz sądowy Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2010 r. sprawy ze skargi Ł. H. na postanowienie Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy - oddalono skargę.

Niniejsza sprawa dotyczy odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.

W trybie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej Ł. H. złożył do Narodowego Funduszu Zdrowia wniosek o udostępnienie wszystkich pisemnych wystąpień NFZ kierowanych do Ministra Zdrowia lub jakiegokolwiek innego podmiotu, zarzucających G. N. brak wiarygodności i/lub działalność, która prowadzi do konfliktu interesów.

Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia decyzją nr [...] z dnia [...] grudnia 2009 r. umorzył postępowanie w niniejszej sprawie, na podstawie art. 105 § 1 Kpa i art. 17 ust. 1 ustawy dostępie do informacji publicznej, argumentując w uzasadnieniu, iż w sprawie nie istnieje przedmiot postępowania, albowiem ani Narodowy Fundusz Zdrowia, ani oddziały wojewódzkie Narodowego Funduszu Zdrowia nie formułowały ani nie kierowały do Ministra Zdrowia i innych podmiotów wystąpień na piśmie, zarzucających G. N. brak wiarygodności i/lub działalność, która prowadzi do konfliktu interesów, ani też żadnych innych wystąpień dot. osoby G. N. Decyzja została doręczona zainteresowanemu w dniu 11 stycznia 2010 r.

Ł. H. pismem z dnia 7 marca 2010 r. (wpływ pisma do organu – 12 marca 2010 r.) wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej powyższą decyzją. W uzasadnieniu wniosku podniósł, że po otrzymaniu decyzji uznał twierdzenia organu za prawidłowe. Jednakże powyższe przekonanie okazało się błędne, gdyż w odpowiedzi na jego inny wniosek skierowany do organu o udzielenie informacji publicznej, w dniu 2 marca 2010 r. otrzymał pismo od organu z dnia 16 lutego 2010 r., w którym przedstawiono pismo Prezesa NFZ z dnia 8 maja 2009 r. dot. osoby G. N. jako Prezesa Zarządu [...]. W piśmie tym (z dnia 8 maja 2009 r.) poddaje się w wątpliwość wiarygodność analiz prowadzonych przez spółkę i zarzuca konflikt interesów, które należałoby ujawnić. W konkluzji Ł. H. stwierdził, że Prezes NFZ w decyzji z dnia [...] grudnia 2009 r. przedstawił nieprawdziwe informacje, które skutkowały zaniechaniem, bez winy zainteresowanego, złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy w ustawowym terminie.

Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia postanowieniem nr [...] z dnia [...] lipca 2010 r., działając na podstawie art. 58 i art. 59 § 2 Kpa, po rozpatrzeniu wniosku Ł. H. z dnia [...] marca 2010 r. o przywrócenie terminu do wniesienia środka odwoławczego, odmówił przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją nr [...] Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] grudnia 2009 r., umarzającą postępowanie w sprawie.

W uzasadnieniu postanowienia organ wskazał, iż Ł. H. nie uprawdopodobnił, że uchybienie terminu do wniesienia odwołania nastąpiło bez jego winy i nie przedstawił żadnych dowodów, które uprawdopodobniłyby niemożność wniesienia odwołania w terminie. Wnioskodawca nie dopełnił jednocześnie czynności, dla której określony był termin, tj. nie złożył wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.

W związku z powyższym wobec niespełnienia przesłanek, o których mowa w art. 58 Kpa, należało odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Powyższe postanowienie stało się przedmiotem skargi wniesionej przez Ł. H. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia, zarzucając organowi naruszenie art. 58 § 1 i 2, art. 57 § 2 Kpa, poprzez odmowne załatwienie wniosku i naruszenie art. 64 § 2 Kpa, poprzez zaniechanie wezwania zainteresowanego do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przywrócenie terminu, to jest – złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.

W odpowiedzi na skargę organ wnosił o jej oddalenie, argumentując jak w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 13 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona. W niniejszej sprawie sądem tym jest Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.

Natomiast zgodnie z treścią art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonego rozstrzygnięcia administracyjnego i to z przepisami obowiązującymi w dacie jego wydania.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Decyzja organu z dnia [...] grudnia 2009 r., doręczona skarżącemu w dniu 11 stycznia 2010 r. zawierała prawidłowe pouczenie o przysługującym środku odwoławczym – tu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Żądanie przywrócenia terminu do złożenia środka odwoławczego, Ł. H. uzasadniał pozostawaniem podczas biegu terminu do złożenia takiego środka w błędnym przekonaniu, co do prawdziwości danych zawartych przez Prezesa NFZ w uzasadnieniu decyzji z dnia [...] grudnia 2009 r.

Art. 58 § 1 i § 2 Kpa określa warunki, których spełnienie jest konieczne do wydania postanowienia przywracającego termin do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Stosownie do powołanego przepisu organ administracji publicznej obowiązany jest przywrócić termin, gdy spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki: uchybienie terminu nastąpiło bez winy zainteresowanego i brak winy zostanie uprawdopodobniony, zainteresowany złożył wniosek o przywrócenie terminu w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, zainteresowany dopełnił czynności, dla której określony był termin, jednocześnie ze złożeniem wniosku o przywrócenie terminu.

W ocenie organu skarżący nie złożył środka odwoławczego, poprzestając jedynie na wniosku o przywrócenie terminu, co już samo przez się powoduje odmowę przywrócenia terminu, albowiem nie dopełniono wszystkich łącznie warunków przewidzianych w powyższym przepisie, a nadto skarżący nie uprawdopodobnił braku winy w zwłoce do wniesienia środka odwoławczego w terminie.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z taką argumentacją organu jedynie częściowo można się zgodzić, co jednakże nie zmienia prawidłowości zaskarżonego postanowienia.

Przede wszystkim należy tu podkreślić, iż podniesiona przez Ł.H. argumentacja, mająca służyć wykazaniu braku jego winy w uchybieniu terminu do złożenia środka odwoławczego, jest w istocie polemiką z treścią zaskarżonej decyzji.

Z akt sprawy wynika, iż skarżący dopiero po upływie terminu do złożenia środka odwoławczego powziął wiadomość o wadliwości decyzji z dnia [...] grudnia 2009 r. Zatem przysługują mu inne, przewidziane w Kodeksie postępowania administracyjnego, środki do wzruszenia niniejszej decyzji, która w momencie powzięcia przez zainteresowanego zamiaru jej zaskarżenia, była już ostateczna. Skarżący powinien zatem szukać innych rozwiązań proceduralnych, zmierzających do wzruszenia ostatecznej decyzji.

Za prawidłowością takiego rozumowania przemawia czas, w którym skarżący dowiedział się o potrzebie skontrolowania prawidłowości decyzji, to jest data 2 marzec 2010 r. – otrzymanie pisma organu z dnia 16 lutego 2010 r., informującego o treści pisma z dnia 8 maja 2009 r. Przypomnijmy, iż przedmiotową decyzję otrzymał w dniu 11 stycznia 2010 r. Zarówno z treści wniosku o przywrócenie terminu, jak i z treści skargi, wyraźnie wynika, iż gdyby nie powyższa okoliczność, o której skarżący dowiedział się w dniu 2 marca 2010 r., to decyzję z dnia [...] grudnia 2009 r. uważałby za prawidłową. Zatem zamiar złożenia środka odwoławczego od tej decyzji powstał najwcześniej w dniu 2 marca 2010 r., gdy przedmiotowa decyzja była już decyzją ostateczną. Zatem wzruszyć ją można jedynie nadzwyczajnymi środkami, przewidzianymi w Kodeksie postępowania administracyjnego.

Inaczej mówiąc skarżący nie wykazał, aby chciał złożyć środek odwoławczy od przedmiotowej decyzji w ustawowym okresie przewidzianym do jej zaskarżenia i jedynie z uwagi na niezależne od niego przyczyny, środka odwoławczego złożyć nie mógł. W niniejszej sprawie taka sytuacja w ogóle nie występuje, zatem z tej przyczyny nie można zastosować do niniejszej sprawy art. 58 Kpa.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, nie można podzielić zasadności twierdzenia Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia, iż skarżący wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu nie dopełnił wymaganej czynności, dla której wymagany był termin (tu złożenie środka odwoławczego). Istnieją dwa pisma Ł. H. z dnia 7 marca 2010 r., które wpłynęły do organu w dniu 12 marca 2010 r. Jedno zawiera żądanie przywrócenia terminu do złożenia środka odwoławczego, natomiast drugie stanowi wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. Zresztą organ w sytuacji, gdy są wątpliwości co do zakwalifikowania żądania strony powinien zażądać od niej odpowiednich wyjaśnień, czego podczas rozpatrywania niniejszej sprawy zabrakło. Zatem twierdzenie, iż skarżący niedochował obowiązku dopełnienia czynności, dla której określony był termin, mija się ze zgromadzonymi w aktach sprawy dokumentami. Jednakże powyższe uchybienie nie miało w tej wyjątkowej pod względem stanu faktycznego sprawie wpływu na prawidłowość powziętego postanowienia o odmowie przywrócenia terminu, co wykazano wyżej.

Z przedstawionych wyżej przyczyn zarzuty skargi należy uznać za chybione i dlatego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na mocy art. 151 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji wyroku.