Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Anna Lech po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy Miejskiej K. na orzeczenie Komisji Majątkowej w W. z dnia [...] maja 2006 r., nr [...] w przedmiocie przyznania własności nieruchomości zamiennych postanawia odrzucić skargę.

W dniu 4 września 2006 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga Gminy Miejskiej K. na orzeczenie Komisji Majątkowej w W. z dnia [...] maja 2006 r., nr [...] w przedmiocie przyznania własności nieruchomości zamiennych.

Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 września 2006 r. przedmiotowa skarga wpisana została do dziennika I KO/Wa 195/06, a następnie na podstawie art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przekazana została do zaskarżonego organu tj. Komisji Majątkowej w W.

Skarga wraz z załącznikami doręczona została organowi w dniu 6 września 2006 r.

Z uwagi na fakt, że Komisja Majątkowa w W.nie nadesłała do sądu oryginału skargi wraz z odpowiedzią na skargę i całością akt administracyjnych sprawy pismem z dnia 8 grudnia 2006 r. ponownie wezwano organ do wykonania ciążącego na nim obowiązku, tj. do nadesłania oryginału skargi wraz z odpowiedzią na skargę i całością akt administracyjnych sprawy. Wezwanie doręczone zostało w dniu 21 grudnia 2006 r.

Z kolei w dniu 8 stycznia 2007 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęło pismo skarżącej, w którym zawarty został wniosek o rozpoznanie sprawy na podstawie odpisu skargi. Sąd postanowił niniejszy wniosek uwzględnić.

Zaznaczyć należy, że w dniu 17 października 2006 r. do sądu wpłynął wniosek Gminy Miejskiej K. o wymierzenie grzywny Komisji Majątkowej w W. w związku z niedopełnieniem przez organ obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. nieprzekazanie w terminie trzydziestu dni skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę, który wpisany został do repertorium I SO/Wa 63/06.

W odpowiedzi na niniejszy wniosek Komisja Majątkowa w W. podniosła, że jest autonomicznym, niemieszczącym się w systemie organów administracji publicznej, ciałem o charakterze arbitrażowym, niewykonującym zadań z zakresu administracji publicznej, powołanym na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.). Zarówno status ustrojowy Komisji, jak i charakter postępowania regulacyjnego prowadzonego przed Komisją Majątkową pozwalają na stwierdzenie, że Komisja ta nie może być uważana za organ administracji publicznej, a postępowanie regulacyjne nie może być kwalifikowane jako postępowanie administracyjne. Podkreślono, że działalność Komisji Majątkowej, a w szczególności prowadzone przez tą komisją postępowania regulacyjne nie mogą być kontrolowane przez sąd administracyjny.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

stosownie do treści art. 184 zdanie 1 Konstytucji RP, sądy administracyjne sprawują w zakresie określonym w ustawie, kontrolę działalności administracji publicznej. Zgodnie zaś z art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.

Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach.

Analizując przepisy określające właściwość sądów administracyjnych, nie sposób uznać, aby sprawa dotycząca przekazania własności nieruchomości zamiennych rozstrzygana przez Komisję Majątkową, podlegała kognicji sądów administracyjnych.

W ocenie sądu Komisja Majątkowa nie jest organem administracji publicznej i nie wydaje aktów administracyjnych podlegających kontroli sądu administracyjnego.

Podkreślić należy, że w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego utrwalił się pogląd, że Komisji orzekających w postępowaniach regulacyjnych nie można uznać za organy administracji publicznej w rozumieniu art. 1 pkt 1 i 2 kpa w związku z art. 5 § 2 pkt 3 kpa (postanowienie NSA z dnia 26 września 1991 r., sygn. akt I SA 768/91, Wspólnota 1992 r., nr 10, poz. 21). Przedmiot postępowania regulacyjnego ma charakter cywilnoprawny, dotyczy bowiem przywrócenia własności, nadania nieruchomości zamiennej bądź nieodpłatnego przekazania własności nieruchomości lub ich części.

Zaznaczyć również trzeba, że zarówno ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.), jak i wydane na jej podstawie zarządzenie Ministra – Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 8 lutego 1990 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania regulacyjnego w przedmiocie przywrócenia osobom prawnym Kościoła Katolickiego własności nieruchomości lub ich części (M.P. Nr 5, poz. 39 ze zm.) nie przewidują zakończenia postępowania regulacyjnego decyzją administracyjną. Takiego charakteru nie nadają także orzeczeniu, które w tym postępowaniu może zostać wydane w toku uzgodnienia.

Skoro zatem Komisja Majątkowa nie jest organem administracji publicznej, zaś wydawane przez nią orzeczenia nie są decyzjami administracyjnymi, ani innymi aktami administracyjnymi z zakresu administracji publicznej, o jakich mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, to oczywiste jest, że wniesiona skarga jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.

Zaznaczyć dodatkowo trzeba, że rozpoznając przedmiotową sprawę sąd oparł się na stanowisku Komisji Majątkowej w W. wyrażonym w odpowiedzi na wniosek Gminy Miejskiej K. o wymierzenie temu organowi grzywny w związku z niedopełnieniem obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. nieprzekazanie w terminie trzydziestu dni skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę, udzielonej w sprawie I SO/Wa 63/06.

W tej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowił jak w sentencji.