Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Małgorzata Rysz po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia K. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 2 lutego 2021 r. sygn. akt III SA/Po 920/20 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania decyzji w sprawie ze skargi K. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia [...] października 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w przedmiocie kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry postanawia oddalić zażalenie.

Postanowieniem z 2 lutego 2021 r. (sygn. akt III SA/Po 920/20) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej zwany "WSA"), działając na podstawie art. 61 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.; dalej zwanej "ppsa"), odmówił K. P. (dalej zwanej "Skarżącą") wstrzymania wykonania decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu (dalej zwanego "Dyrektorem IAS") z [...] września 2017 r. (nr [...]; utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Lesznie z [...] marca 2016 r. o nałożeniu na Skarżącą kary pieniężnej w wysokości 36 000 zł za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry) w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora IAS z [...] października 2020 r. (nr [...]) wydaną w postępowaniu wznowieniowym, w przedmiocie odmowy uchylenia wskazanej wyżej decyzji Dyrektora IAS z [...] września 2017 r.

WSA stwierdził, że Skarżąca w skardze zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora IAS z [...] września 2017 r. do czasu prawomocnego rozpoznania skargi. W uzasadnieniu Skarżąca wskazała, że na dzień sporządzenia skargi zachodzi uzasadniona obawa, że zanim WSA rozpozna skargę, realizacja ściągania nałożonej kary będzie zaawansowana, a wtedy - nawet jeżeli Sąd uchyliłby zaskarżoną decyzję - skutki toczącego się równolegle postępowania byłyby nieodwracalne, bowiem mogłyby powstać negatywne skutki dla Skarżącej, w tym przede wszystkim finansowe, ale także miałoby to bezpośredni wpływ na pokrzywdzenie Skarżącej.

Zdaniem WSA, Skarżąca powołała się jedynie ogólnikowo na niebezpieczeństwo wyrządzenia nieodwracalnych skutków finansowych i związane z tym pokrzywdzenie Skarżącej - w razie prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Jednakże wniosek Skarżącej nie został uzupełniony żadnymi dokumentami, w tym dokumentami dotyczącymi sytuacji finansowej Skarżącej. Wobec tego WSA uznał, że Skarżąca nie uprawdopodobniła okoliczności wskazanych we wniosku. Dlatego też WSA ocenił, że Skarżąca nie wykazała, że zachodzą okoliczności wymienione w art. 61 § 3 ppsa.

Skarżąca złożyła zażalenie na postanowienie WSA, zaskarżając to orzeczenie w całości. Wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości. Stwierdziła m.in., że jej wcześniejsza korespondencja nie była uzupełniona i była ogólnikowa, gdyż przypuszczała, że Sądu nie trzeba uświadamiać o realiach, jakie stworzyła pandemia Covid-19. Podniosła, że była zmuszona zmniejszyć stanowczo rozmiar swojego biznesu. Aby zobrazować drastyczny spadek przychodów jej firmy, załączyła do zażalenia fragmenty księgi przychodów i rozchodów oraz stwierdziła, że może to mieć wpływ na wykonanie zaskarżonej decyzji.

Wraz z zażaleniem Skarżąca złożyła też wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata. Postanowieniem z 18 marca 2021 r. (sygn. akt III SPP/Po 25/21) referendarz sądowy odmówił Skarżącej przyznania prawa pomocy, zaś postanowieniem z 29 kwietnia 2021 r. (sygn. akt III SPP/Po 25/21) WSA utrzymał w mocy postanowienie referendarza sądowego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 61 § 3 ppsa sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego bądź wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. Wprowadzona w omawianym przepisie ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi wyjątek od zasady wynikającej z art. 61 § 1 ppsa, w myśl której wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Zaznaczyć również należy, że w świetle art. 61 § 3 ppsa wstrzymanie wykonania może dotyczyć także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.

Z treści przytoczonego przepisu wynika, iż sąd orzeka o wstrzymaniu aktu lub czynności na wniosek skarżącego, zatem to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek uzasadnienia wniosku, tak aby przekonać sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. Dla wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest wystarczające samo stwierdzenie strony. Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie wykonania aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy.

W niniejszej sprawie wniosek o wstrzymanie wykonania dotyczył decyzji w przedmiocie nałożenia na Skarżącą kary pieniężnej w wysokości 36 000 zł, której dotyczył wniosek Skarżącej o wznowienie postępowania.

W zaskarżonym postanowieniu WSA uznał, że wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji nie mógł zostać uwzględniony, ponieważ Skarżąca go nie uzasadniła, a zatem nie uprawdopodobniła wystąpienia w tej sprawie którejkolwiek z przesłanek określonych w art. 61 § 3 ppsa.

Dokonana przez WSA ocena jest prawidłowa. WSA nie mógł zastosować ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym, skoro przed wydaniem zaskarżonego postanowienia Skarżąca nie przedstawiła dowodów ani argumentów które wskazywałyby na wystąpienie w tej sprawie okoliczności uprawdopodabniających wystąpienie przesłanek wstrzymania wykonania decyzji, a okoliczności takie - w dacie orzekania przez WSA - nie wynikały także z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy.

Zgodności z prawem zaskarżonego postanowienia WSA nie może podważyć argumentacja podniesiona dopiero w zażaleniu, jak i dołączone do niego dokumenty źródłowe, a także dokumenty przedłożone na etapie prowadzonego później postępowania w przedmiocie przyznania Skarżącej prawa pomocy. Nie ma podstaw do czynienia WSA zarzutów, że nie uwzględnił znanych Skarżącej okoliczności, których Skarżąca nie wskazała przed rozpoznaniem wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji.

Ze wskazanych powodów Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ppsa, oddalił zażalenie.

PG