Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędziowie Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Sędzia WSA Izabela Paluszyńska Protokolant st. sekr. sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 2018 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Wojewody z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę I. Uchyla zaskarżoną decyzję, II. Zasądza od Wojewody na rzecz skarżącej kwotę [...]zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Decyzją z dnia [...] r., nr [...], Starosta P. działając na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332 ze zm.; dalej: "Pr. bud.") oraz na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm.; dalej: "K.p.a."), po rozpatrzeniu wniosku o pozwolenie na budowę z dnia [...] r., zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę dla U. Sp. z o.o. z siedzibą w [...], obejmujące budynek produkcyjno-magazynowy (produkcja tablic rejestracyjnych oraz maszyn i urządzeń do ich wytwarzania) wraz z infrastrukturą towarzyszącą na działkach o nr [...] i [...] położonych w [...] przy ul. [...].

W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że wydał decyzję w oparciu o ostateczną decyzję o warunkach zabudowy Burmistrza Miasta i Gminy S. z dnia [...] r., nr [...] Ponieważ budowa budynku produkcyjno-magazynowego (produkcja tablic rejestracyjnych oraz maszyn i urządzeń do ich wytwarzania) wraz z infrastrukturą towarzyszącą, planowana na terenie nieruchomości o powierzchni 5695 m2 położonej przy ulicy [...] w [...] na działkach nr [...] stanowi inwestycję, która nie jest wymieniona w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2016 r., poz. 71; dalej: "R.p.o.ś."), nie wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

W odwołaniu z dnia [...] r. do Wojewody A. M. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i orzeczenie co do istoty sprawy, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie art. 7, 8, 9 i 77 § 1 K.p.a., art. 35 ust. 1 Pr. bud. oraz art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2017 r., poz. 1405 ze zm.; dalej "u.u.i.o.ś.").

W uzasadnieniu odwołująca podniosła, że sporne przedsięwzięcie kwalifikuje się do przedsięwzięć wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 52 lit. b w zw. z § 3 ust. 1 pkt 2 R.p.o.ś. jako przedsięwzięcie mogące potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, dla którego zgodnie z art. 71 ust. 2 u.u.i.o.ś wymagane jest uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, przy czym uzyskanie tej decyzji musi nastąpić przed uzyskaniem innych decyzji, w tym decyzji o pozwoleniu na budowę (art. 72 ust. 1 pkt 1 u.u.i.o.ś).

Odwołująca podkreśliła, zaskarżona decyzja została wydana w warunkach, gdy przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym w P. toczy się postępowanie odwoławcze od decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia polegającego na rozbudowie budynku produkcyjno-magazynowego na działkach o numerach ewidencyjnych o nr [...] położonych w obrębie G., gmina S., wydanej przez Burmistrza Miasta i Gminy S. w dniu [...] r. , nr [...].

Wojewoda decyzją z dnia [...] r., nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie organ odwoławczy wyjaśnił, że planowana inwestycja nie znajduje się w katalogu przedsięwzięć mogących zawsze znacząco, jak i potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Skoro więc w okolicznościach rozpoznawanej sprawy z wniosku inwestora oraz z opisu technologii produkcji i magazynowania (str. 40-41 projektu budowlanego) wynika, że planowana inwestycja nie ma charakteru przedsięwzięcia, dla którego na podstawie art. 71 ust. 2 pkt 2 u.u.i.o.ś. wymagane jest uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, to organ administracji architektoniczno-budowlanej nie mają obowiązku prowadzić dalszego postępowania w celu badania jedynie potencjalnej, teoretycznej możliwości prowadzenia w planowanym obiekcie działalności, która mogłaby wskazywać na to, że planowane przedsięwzięcie zalicza się do kategorii przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których wymagane jest uprzednie uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

Następnie organ odwoławczy wskazał, że w jego opinii inwestycja została zaprojektowana zgodnie z przepisami prawa, a do wniosku o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę załączono wymagane prawem dokumenty i uzgodnienia. Ponadto Starosta P. nie naruszył norm postępowania administracyjnego w sposób mogący mieć znaczenie w sprawie, co ewentualnie mogłoby być jedną z przesłanek do uchylenia badanej decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Odnosząc się do podnoszonej w odwołaniu kwestii zaskarżonej do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. decyzji Burmistrza Miasta i Gminy S. z dnia [...] r., [...], wyjaśniono, że dotyczyła ona innej inwestycji, aniżeli ta, dla której Starosta P. wydał pozwolenie na budowę z dnia [...] r.

W skardze z dnia [...] r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu A. M. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, mające istoty wpływ na wynik sprawy, tj. art. 7, art. 8, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 K.p.a., a także naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 72 ust 1 pkt 1 i art. 86 u.u.i.o.ś. oraz art. 35 ust. 1 pkt 1 Pr. bud.

W uzasadnieniu skarżąca powieliła argumentację przedstawioną w odwołaniu. Ponadto podniosła, że organ nie podjął wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, co wpłynęło na całkowite pominięcie faktu, że w przedmiotowej sprawie nastąpił sztuczny podział całej inwestycji, w ten sposób, że doszło do obejścia prawa poprzez tworzenie przedsięwzięć, których parametry pozwalają na odstąpienie od obowiązku przedłożenia decyzji o środowiskowych warunkach przedsięwzięcia.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

W piśmie procesowym z dnia [...] r. spółka U. sp. z o.o. wniosła o oddalenie skargi.

W uzasadnieniu wskazała, że wbrew twierdzeniom skarżącej planowana inwestycja nie kwalifikuje się do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 52 lit. b R.p.o.ś., albowiem łączna powierzchnia działek, na których planowana jest realizacja inwestycji wynosi 0,5695 ha, natomiast powierzchnia zabudowy (pow. planowanego budynku) wynosi ok. 2500 m2. Ponadto inwestycja nie może być także zakwalifikowana do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko na podstawie § 3 ust. 1 pkt 52 lit. b w zw. z § 3 ust. 1 pkt 2 R.p.o.ś., albowiem planowana inwestycja nie jest instalacją do zgazowania, odgazowania lub upłynniania węgla lub łupku bitumicznego, innych niż wymienione w § 2 ust. 1 pkt 17 i 23, lub instalacją do wytwarzania smarów z ropy naftowej.

Następnie Spółka wyjaśniła, że planowane przedsięwzięcie, które nie stanowi rozbudowy ani przebudowy lub montażu wcześniej realizowanego lub zrealizowanego przedsięwzięcia, nie spełnia przesłanek do sumarycznej oceny efektu przyszłego oddziaływania na środowisko na podstawie § 3 ust. 2 R.p.o.ś.

Końcowo podkreślono, że w przedmiotowej sprawie nie toczyło się żadne postępowanie w przedmiocie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, natomiast skarżąca aktywnie uczestniczyła w innym postępowaniu prowadzonym z wniosku uczestnika, dotyczącym ustalenia środowiskowych uwarunkowań dla innej inwestycji, której zakres przedmiotowy różnił się istotnie od zakresu inwestycji objętej niniejszym postępowaniem (rozbudowa istniejącego budynku produkcyjnego na działkach ozn. nr [...]). Postępowanie w tej sprawie zostało umorzone.

Na rozprawie w dniu [...] r. pełnomocnik uczestnika postępowania spółki U. sp. z o.o. wyjaśnił, że Spółka włada sąsiednią nieruchomością – działką nr [...]. Prowadzona jest tam działalność produkcyjna i handlowa. Podstawową działalność stanowi produkcja tablic rejestracyjnych oraz maszyn i urządzeń do ich wytwatrzania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Skarga okazała się zasadna.

Przedmiotem sądowej kontroli w niniejszej sprawie jest decyzja Wojewody z dnia [...] r., nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...] r., nr [...], którą zatwierdzono projekt budowlany i udzielono pozwolenia na budowę dla U. Sp. z o.o. z siedzibą w [...], obejmujące budynek produkcyjno-magazynowy (produkcja tablic rejestracyjnych oraz maszyn i urządzeń do ich wytwarzania) wraz z infrastrukturą towarzyszącą na działkach o nr [...] położonych w [...] przy ul. [...].

W rozpoznawanej sprawie spór sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy realizacja wyżej opisanej inwestycji wymaga uprzedniego przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.

Rozpoczynając rozważania prawne w tym zakresie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 71 ust. 2 pkt 1 i 2 u.u.i.o.ś., uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest wymagane dla planowanych przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. W ramach postępowania poprzedzającego wydanie takiej decyzji przeprowadza się ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, która ma przede wszystkim na celu zweryfikowanie, czy przedsięwzięcie nie będzie powodować negatywnego oddziaływania na środowisko. Oznacza to, że organ właściwy do wydania decyzji lokalizacji inwestycji celu publicznego (albo o warunkach zabudowy), czy też pozwolenia na budowę, obowiązany jest uwarunkować wydanie zgody na lokalizację bądź realizację od przedłożenia przez inwestora decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach tylko w przypadkach, gdy taka inwestycja spełnia cechy przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na środowisko.

Zasadnicze znaczenie odgrywa więc ustalenie, czy przedsięwzięcie to należy do kategorii "mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko" (§ 2 R.p.o.ś.) lub "mogących potencjalnie oddziaływać na środowisko" (§ 3 tego rozporządzenia).

Niewątpliwie kwalifikacji, czy planowana inwestycja wymaga przeprowadzenia postępowania oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko zakończonego wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, dokonuje się na podstawie zgromadzonych w sprawie materiałów dowodowych. W tej sprawie uczyniono to na podstawie wniosku inwestora o wydanie decyzji o warunkach zabudowy oraz projektu budowlanego z dnia 15 listopada 2017 r. Wynika z nich, że na terenie działek nr [...] i [...] zaplanowano budowę następujących budynków i obiektów małej architektury: budowę budynku produkcyjno – magazynowego do produkcji tablic rejestracyjnych oraz maszyn i urządzeń do ich wytwarzania, miejsce gromadzenia odpadów stałych, tereny utwardzone o funkcji dojść, dojazdów i miejsc postojowych oraz przyłącza do sieci zewnętrznych, doziemne instalacje wodociągowe, kanalizacyjne i elektrotechniczne (s. 32 projektu budowlanego).

Mając powyższe na uwadze należało rozważyć, czy planowana inwestycja nie kwalifikuje się do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 52 lit. a lub b R.p.o.ś. Stosownie do wskazanego przepisu, do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się zabudowę przemysłową, w tym zabudowę systemami fotowoltaicznymi, lub magazynową, wraz z towarzyszącą jej infrastrukturą, o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż: a) 0,5 ha na obszarach objętych formami ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-5, 8 i 9 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, lub w otulinach form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 tej ustawy, b) 1 ha na obszarach innych niż wymienione w lit. a. W obydwu przypadkach przez powierzchnię zabudowy należy rozumieć powierzchnię terenu zajętą przez obiekty budowlane oraz pozostałą powierzchnię przeznaczoną do przekształcenia w wyniku realizacji przedsięwzięcia.

Z projektu budowlanego nie wynika, aby inwestycja została zaplanowana na obszarach określonych w § 3 ust. 1 pkt 52 lit. a R.p.o.ś. Określono, że teren ten nie wykazuje szczególnych walorów przyrodniczych, nie występują na nim drzewa ani krzewy podlegające ochronie (s. 32 projektu budowlanego). Wobec tego w sprawie wymagało rozważenia, czy planowana inwestycja nie kwalifikuje się do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 52 lit. b R.p.o.ś. Niemniej jednak organy rozstrzygające w niniejszej sprawie w ogóle nie odniosły się do treści tego przepisu. Z kolei zdaniem inwestora, spółki U. , planowana inwestycja nie kwalifikuje się do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko wymienionych w tym przepisie, albowiem łączna powierzchnia działek, na których planowana jest realizacja inwestycji wynosi 0,5695 ha, natomiast powierzchnia zabudowy – rozumiana jako powierzchnia planowanego budynku – wynosi ok. 2500 m2.

W kontekście powyższego Sąd wyjaśnia jednak, że wbrew twierdzeniom spółki U. , powierzchnia zabudowy nie oznacza jedynie powierzchni planowanego budynku, ale, jak wskazuje § 3 ust. 1 pkt 52 R.p.o.ś., jest to powierzchnia terenu zajęta przez obiekty budowlane oraz pozostałą powierzchnię przeznaczoną do przekształcenia w wyniku realizacji przedsięwzięcia. Obiektem budowlanym będzie przy tym stosownie do art. 3 pkt 1 Pr. bud. każdy planowany na terenie inwestycji budynek, budowla bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Wobec tego do powierzchni zabudowy budynku produkcyjno-magazynowego, która zgodnie z projektem budowlanym wynosi 2.209,61 m2, należy doliczyć powierzchnię zabudowy pozostałych planowanych obiektów budowlanych oraz pozostałą powierzchnię przeznaczoną do przekształcenia w wyniku realizacji przedsięwzięcia zgodnie z projektem budowlanym, w tym na pewno powierzchnię utwardzoną stanowiącą dojścia i dojazdy, tj. 1.273,42 m2 oraz stanowiącą miejsca postojowe, tj. 414,13 m2 (s. 34 projektu budowlanego).

Ponadto organy architektoniczno-budowlane przy rozpatrywaniu sprawy zupełnie pominęły wynikającą z akt sprawy okoliczność, że na terenie sąsiedniej nieruchomości, tj. na działce nr [...], spółka U. prowadzi już tego samego rodzaju działalność produkcyjną. Należy zauważyć, że ze znajdującej się w aktach sprawy analizy urbanistycznej, wykonanej na potrzeby decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowego przedsięwzięcia, wynika, że na terenach sąsiednich znajduje się m. in teren aktywizacji gospodarczej, zabudowany budynkami produkcyjnymi, magazynowymi i biurowymi. Z mapy stanowiącej załącznik graficzny do analizy wynika przy tym, że budynki produkcyjne znajdują się na działce nr [...], sąsiadującej z działką [...]. W analizie określono, że powierzchnia zabudowy tej działki wynosi 1.481 m2. Z kolei powierzchnia samej działki wynosi 10.009 m2 (k. 25 – 27 akt adm. organu I instancji), choć z informacji z rejestru gruntów na dzień [...] r. wynika, że wynosi ona 0.9970 ha (zob. k. 31 akt adm. organu I instancji). Ponadto w aktach administracyjnych organu odwoławczego znajduje się zdjęcie z map Google, obejmujące teren przedmiotowej inwestycji oraz działek sąsiednich. Na zabudowanej działce nr [...] wskazano lokalizację U. sp. z o. o. (k. 13 akt adm. organu odwoławczego).

Powyższe znalazło potwierdzenie na rozprawie w dniu 15 listopada 2018 r., podczas której pełnomocnik inwestora wyjaśnił, że prowadzona na działce nr [...] działalność produkcyjna jest to działalność związana z produkcją maszyn do produkcji tablic rejestracyjnych, a podstawową działalność stanowi produkcja tablic rejestracyjnych (k. 63 akt sąd.). W odwołaniu skarżąca zasygnalizowała zresztą, że początkowo przed właściwymi organami toczyło się postępowanie w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań dla rozbudowy istniejącego budynku produkcyjnego na działkach nr [...] i [...].

Wobec tego obowiązkiem organów rozstrzygających w niniejszej sprawie było ustalenie, czy po zsumowaniu powierzchni działek objętych niniejszym wnioskiem z powierzchnią działki nr [...], na której prowadzona jest działalność tego samego rodzaju oraz po zsumowaniu powierzchni zabudowy tych działek, przedsięwzięcie to nie będzie kwalifikować się do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Zgodnie bowiem z § 3 ust. 2 pkt 3 R.p.o.ś., do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się również przedsięwzięcia nieosiągające progów określonych w ust. 1, jeżeli po zsumowaniu parametrów charakteryzujących przedsięwzięcie z parametrami planowanego, realizowanego lub zrealizowanego przedsięwzięcia tego samego rodzaju znajdującego się na terenie jednego zakładu lub obiektu osiągną progi określone w ust. 1.

Podkreślić należy, że opisana regulacja ma na celu zapobieganie sztucznemu dzieleniu przedsięwzięć na dwa lub więcej mniejszych zamierzeń, w celu uniknięcia konieczności uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, czy też przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Opisany przepis ma również zapobiegać praktyce tworzenia pozornie odrębnych od siebie pod względem technologicznym przedsięwzięć tego samego rodzaju przez ten sam, lub inny podmiot – zamiast rozbudowy istniejącego już przedsięwzięcia, które wymagałoby uzyskania decyzji środowiskowej.

Tym samym, mając na uwadze charakter planowanej inwestycji, należało przyjąć, że przy uwzględnieniu wskazanych wyżej przepisów rozporządzenia obowiązkiem organów było zsumowanie parametrów charakteryzujących planowaną inwestycję z istniejącą już inwestycją podobną. Dla oceny bowiem, czy sporny obiekt zalicza się do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko trzeba uwzględnić wartość parametrów łączną dla urządzeń tego samego rodzaju. Dopiero w oparciu o tak przeprowadzoną analizę można wskazać, czy zachodzą bądź nie przesłanki do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach konkretnego przedsięwzięcia.

Powyżej wskazane zagadnienie nie zostało przez organy w niniejszej sprawie zbadane, co doprowadziło do naruszenia art. 7, 77 § 1 i 80 K.p.a., które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Końcowo podkreślić należy, że przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego organ administracji architektoniczno-budowlanej sprawdza zgodność projektu budowlanego m. in. z wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o czym stanowi art. 35 ust. 1 pkt 1 Pr. bud. Jest to samodzielne uprawnienie, a jednocześnie obowiązek organu architektoniczno-budowlanego, który nie podlega ograniczeniom na poczet uprawnień organu wydającego decyzję o warunkach zabudowy. Wskazać bowiem należy, że związanie organu wydającego decyzję o pozwoleniu na budowę decyzją o warunkach zabudowy, o którym mowa w art. 55 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073 ze zm.), nie ma charakteru bezwzględnego i dotyczy przede wszystkim parametrów technicznych inwestycji. Związanie to nie dotyczy jednak takich kwestii jak ocena planowanej inwestycji oddziaływania na środowisko, a w konsekwencji konieczności wdrożenia przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę postępowania w sprawie środowiskowych uwarunkowań dla przedsięwzięcia. Zgodnie bowiem z art. 72 ust. 1 pkt 1 i 3 u.u.i.o.ś., wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach następuje przed uzyskaniem decyzji o pozwoleniu na budowę, decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego oraz decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych - wydawanych na podstawie Pr. bud., a także decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Oznacza to, że na każdym z tych etapów realizacji przedsięwzięcia organy zobowiązane są przed wydaniem decyzji badać, czy zachodzą okoliczności uzasadniające przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko. To, że decyzji środowiskowej nie wydano przed podjęciem decyzji o ustaleniu warunków zabudowy dla spornej inwestycji nie oznacza automatycznie, iż w tej sprawie organ architektoniczno-budowlany ma zaniechać ustalenia wymagalności takiej decyzji środowiskowej na tym etapie procesu inwestycyjnego (por. wyrok NSA z dnia 9 maja 2017 r., sygn. akt II OSK 2245/15, wyrok WSA w Szczecinie z dnia 26 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SA/Sz 55/18, dostępne pod adresem www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Mając powyższe na uwadze, Sąd działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1302; dalej: "P.p.s.a."), uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...], albowiem wydano ją z naruszeniem art. 7, 77 § 1 i 80 K.p.a., które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Ponownie prowadząc postępowanie organ odwoławczy, kierując się wytycznymi Sądu zawartymi w niniejszym wyroku, ustali w sposób niebudzący wątpliwości, czy sporna inwestycja nie zalicza się do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko na mocy § 3 ust. 1 pkt 52 lit. b w zw. z § 3 ust. 2 pkt 3 R.p.o.ś. W tym celu ustali planowaną powierzchnię zabudowy na działkach [...] oraz powierzchnię zabudowy inwestycji tego samego rodzaju znajdującej się na terenie sąsiedniej nieruchomości należącej do inwestora, biorąc pod uwagę, że stosownie do § 3 ust. 1 pkt 52 R.p.o.ś. zarówno w jednym, jak i w drugim przypadku będzie to powierzchnia terenu zajęta przez obiekty budowlane oraz pozostała powierzchnia przeznaczona do przekształcenia (przekształcona) w wyniku realizacji przedsięwzięcia (przy ustalaniu powierzchni zabudowy spornej inwestycji oraz działki nr [...] będzie to więc nie tylko powierzchnia budynków, ale również powierzchnia placów wewnętrznych, dróg, parkingów itp.). Ponadto organ ustali powierzchnię terenu, na którym zaplanowano realizację inwestycji oraz powierzchnię terenu inwestycji tego samego rodzaju, znajdującej się na działce sąsiedniej. Następnie stosownie do § 3 ust. 2 pkt 3 R.p.o.ś. zsumuje parametry charakteryzujące planowane przedsięwzięcie z parametrami zrealizowanego przedsięwzięcia tego samego rodzaju w celu ustalenia, czy łącznie osiągają one progi określone w § 3 ust. 1 pkt 52 R.p.o.ś. Od dokonanych w tym zakresie ustaleń będzie zależało, czy organ stwierdzi konieczność wdrożenia przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę postępowania w sprawie środowiskowych uwarunkowań dla przedsięwzięcia, czy też nie będzie to wymagane.

O kosztach postępowania, na które składa się kwota [...]zł tytułem wpisu od skargi, kwota [...]zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, a także kwota [...]zł tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, Sąd orzekł na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 P.p.s.a. w zw. z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1804 ze zm.).