Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska (spr.) Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski Protokolant specjalista Marek Kozłowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi Fundacji [...] w P. na bezczynność Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w W. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej 1) zobowiązuje Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości w W. do rozpoznania wniosku Fundacji [...] z siedzibą w P. z dnia [...] maja 2010 r. w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi 2) zasądza od Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w W. na rzecz Fundacji [...] z siedzibą w P. kwotę zł 100 (sto zł) tytułem zwrotu wpisu sądowego

Wnioskiem z dnia [...] maja 2010 r. Fundacja [...] w [...], zwana dalej Fundacją, zwróciła się do Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, zwanej dalej PARP, o udostępnienie informacji publicznej żądając:

1. wykazu wszystkich beneficjentów działania POIG 8.1., u których PARP samodzielnie lub za pośrednictwem właściwej miejscowo Regionalnej Instytucji Finansującej (na zlecenie PARP), przeprowadziła kontrole doraźne (zwane również wizytami kontrolnymi lub wizytami monitorującymi) w 2010 roku,

2. wskazania ilości zrealizowanych lub zaplanowanych wizyt systemowych (planowych) w 2010 roku u beneficjentów działania POIG 3.1. oraz wykazu beneficjentów POIG 3.1., w przypadku, jeśli u beneficjentów działania POIG 3.1 przeprowadzono wizyty kontrolne.

W odpowiedzi na tak sformułowany wniosek, PARP pismem z dnia [...] maja 2010 r. stwierdziła, że żądane informacje nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Wyjaśniła, że prawo do informacji publicznej nie obejmuje prawa do umożliwienia przeprowadzania osobistych działań kontrolnych.

Jednocześnie poinformowała, że PARP/RIF przeprowadziły w 2010 r. w działaniu 8.1. - 20 kontroli doraźnych, a w ramach działania 3.1. POIG przeprowadzono 2 kontrole.

Pismem z dnia [...] czerwca 2010 r., sprecyzowanym w dniu [...] lipca 2010 r., Fundacja wniosła do tutejszego Sądu skargę na bezczynność PARP w zakresie nie rozpoznania jej wniosku z dnia [...] maja 2010 r. Podniosła, że PARP ani nie udostępniła, ani też nie odmówiła w formie decyzji administracyjnej, żądanych informacji.

W odpowiedzi na skargę PARP wniosła o oddalenie skargi podnosząc, że żądane informacje, w zakresie wykazu beneficjentów, objętych kontrolą doraźną w ramach POIG 8.1, nie stanowią informacji publicznej. Jednocześnie wskazała, że udzieliła informacji wnioskodawcy w pozostałym zakresie – tj. ile kontroli zostało przeprowadzonych, jakie były wyniki tych kontroli.

Zdaniem PARP, prawa do informacji publicznej nie można utożsamiać z prawem do podejmowania prywatnej kontroli działań organu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Niniejsza sprawa dotyczy bezczynności, a zatem takiej sytuacji, w której jedna ze stron twierdzi, że organ do którego się zwróciła o rozpatrzenie sprawy był zobowiązany do wydania decyzji lub aktu lub podjęcia czynności.

Z bezczynnością mamy do czynienia, gdy organ bądź podmiot zobowiązany do wydania decyzji lub aktu w ustawowym terminie tego nie czyni.

Proste zestawienie treści przepisu prawa z faktem, iż nie została wydana decyzja lub akt, o którym mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), pozwala na stwierdzenie, czy dany organ pozostaje w bezczynności, czy też nie można mu przypisać zarzutu bezczynności.

Na kanwie ustawy o dostępie do informacji publicznej rozpoznanie każdej sprawy o bezczynność jest dwuetapowe: po pierwsze wymaga każdorazowa zdefiniowania, zakwalifikowania z jakim roszczeniem (żądaniem) strona występuje. A mianowicie, czy z żądaniem udzielenia informacji o stanie sprawy, o sposobie jej załatwienia, czy z żądaniem informacyjnym w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. A zatem, aby mogło dojść do rozstrzygnięcia sprawy o bezczynność na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej, warunkiem niezbędnym pierwszym (sine qua non) jest dokonanie za każdym razem kwalifikacji wniosku pod kątem, czy zawiera w sobie żądanie informacyjne, w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.).

Dopiero merytoryczna ocena żądania strony przez pryzmat ustawy o dostępie do informacji publicznej pozwala de facto stwierdzić, czy w sprawie o bezczynność ma zastosowanie przedmiotowa ustawa. To dopiero pozwala na przejście do drugiego etapu badania skargi – to jest do stwierdzenia, czy w sprawie występuje bezczynność.

Dwuetapowość spraw o bezczynność w zakresie informacji publicznej przesądza o specyfice tych spraw.

W ich świetle art. 1 i art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 ustawy.

Można zatem przyjąć, że informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa.

Informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego organem administracji publicznej związanych z nimi bądź w jakikolwiek sposób dotyczących ich. Są nimi zarówno treść dokumentów bezpośrednio przez nie wytworzonych jak i te, których używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań, nawet jeżeli nie pochodzą wprost od nich. Informacją publiczną jest również informacja o organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach.

Artykuł 4 ust. 1 ustawy stanowi, że obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności organy władzy publicznej, organy samorządów gospodarczych i zawodowych, podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami, Skarb Państwa, podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego, podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości została utworzona ustawą z 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 275). Agencja jest państwową osobą prawną realizującą zadania z zakresu administracji rządowej, które zostały określone dla niej w programach rozwoju gospodarki. Uczestniczy w realizacji programów operacyjnych jako instytucja wdrażająca lub pośrednicząca, udzielająca pomocy finansowej beneficjentom określonym w ustawie. W zakresie realizacji zadań Agencja może udzielać pomocy finansowej. Przychodami Agencji są m.in. dotacje z budżetu państwa.

W świetle powyższego, nie ulega zatem wątpliwości, że Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości jest podmiotem zobowiązanym na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej do udzielenia informacji, mającej walor informacji publicznej, będącej w jej posiadaniu.

Przechodząc na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, iż przed rozstrzygnięciem (końcowym), czy PARP pozostaje w bezczynności, należało dokonać kwalifikacji żądań Fundacji przez pryzmat ustawy o dostępie (...) i przepisy prawa materialnego w żądanym przedmiocie, a mianowicie:

– ustawę z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 275 ze zm.),

– Statut Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości,

– ustawę z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 ze zm.).

Przechodząc do oceny wniosków Fundacji z dnia [...] maja 2010 r. Sąd uznał, że żądania zawarte w pkt 1 i 2 tego wniosku należy zakwalifikować do kategorii informacji publicznej, w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Sąd uznał, że wykaz beneficjentów działania POIG 8.1, u których były przeprowadzone kontrole doraźne jest informacją publiczną. Skoro protokoły kontroli zostały wytworzone (sporządzone) przez organ, brak jest podstaw - w świetle przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej - do wyłączenia tych dokumentów z kategorii informacji publicznej. Dodać należy, iż w zakresie dotyczącym tajemnicy przedsiębiorcy lub prywatności, organ związany jest treścią art. 5 ustawy.

Stosownie do art. 149 p.p.s.a., Sąd uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 – 4 ustawy, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.

Dlatego też Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 149 ppsa, w pkt 1 sentencji zobowiązał organ do rozpoznania wniosku Fundacji z dnia [...] maja 2010 r., a w pkt 2 orzekł o kosztach, stosownie do art. 200 p.p.s.a.