Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Golat, Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Protokolant Agata Próchniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 września 2012 r. sprawy ze skargi E. AG z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) stwierdza, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz E. AG z siedzibą w W. kwotę 457 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

1. Z przedłożonych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie akt sprawy wynikało, iż w dniu 6 maja 2011 r. "E. AG" z siedzibą w W. (dalej "Spółka" lub "Skarżąca") złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa osób uprawnionych do wystawiana recept w szkoleniach i konferencjach. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: Skarżąca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz kontrahenta usługi o charakterze niematerialnym, polegające m.in. na: reklamowaniu, promowaniu farmaceutyków w środowisku medycznym, informowaniu o właściwościach farmaceutyków i ich promowaniu na kongresach lekarzy, prowadzeniu kampanii informacyjnych, reprezentowaniu klientów w kontaktach z hurtowniami, przeprowadzaniu badań dotyczących działań farmaceutyków, wykonywaniu czynności związanych z rejestracją farmaceutyków, monitoring działań niepożądanych itp. Wykonując świadczenia kompleksowe opisane w poprzednim zdaniu Spółka organizuje szkolenia, konferencje, spotkania, na które zaprasza osoby uprawnione do wystawiania recept, jak również finansuje udział takich osób w konferencjach organizowanych przez inne podmioty. W ramach szkoleń, konferencji itp. organizowanych przez Spółkę jak i podmioty trzecie prezentowane są zasady prawidłowego stosowania leków, warunki w jakich one powinny, a w jakich nie mogą by stosowane (w tym, poprzez odniesienie do i poprzez prezentowanie zasad oraz metod diagnostyki chorób, w przypadku których leki winy być stosowane) wprowadzanych do obrotu przez kontrahenta Spółki (sprzedaż, których obsługiwana w ramach umowy wspierana jest przez Spółkę), ich oddziaływanie w reakcji z innymi farmaceutykami, przeciwwskazania, zalecenia etc., jak również przyjmowane są zgłoszenia zdarzeń, które mogą świadczy o działaniach niepożądanych. Podejmowane czynności służą realizacji obowiązków podmiotu odpowiedzialnego, w szczególności w zakresie monitorowania bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego, którym to podmiotem odpowiedzialnym w znaczeniu prawa farmaceutycznego jest kontrahent Spółki, a którego obsługę również w takim zakresie Spółka wykonuje na podstawie zawartej umowy lub, dla których kontrahent Spółki realizuje takie obowiązki na podstawie umowy cywilnoprawnej (tj. kontrahent nie będąc podmiotem odpowiedzialnym przyjął zlecenie na obsługę w tym zakresie podmiotu odpowiedzialnego i polecił takie świadczenie Spółce). Zarówno w przypadku, gdy szkolenia, konferencje etc. są organizowane przez Spółkę jak i podmiot trzeci koszty udziału zaproszonych osób uprawnionych do wystawiania recept ponosi Spółka. Skarżąca realizując obowiązek informacyjno-edukacyjny, wynikający pośrednio z prawa farmaceutycznego, spoczywający na podmiotach odpowiedzialnych (mając na celu ochronę pacjenta oraz bezpieczeństwo stosowania produktów medycznych), nie jest związana z osobami uprawnionymi do wystawiania recept, biorącymi udział w organizowanych lub sponsorowanych (finansowanych) wydarzeniach medycznych, stosunkiem cywilnoprawnym, kontraktowym, tj. nie są z nimi zawierane umowy o dzieło, zlecenia, itp. Złożony wniosek dotyczył wyłącznie tych przypadków, w których osoby uprawnione do wystawiania recept uczestniczą w wydarzeniach medycznych jako osoby niezwiązane ze Skarżącą żadną umową cywilnoprawną. W każdym przypadku, w którym osobę uprawnioną do wystawiania recept (nie działającą jako przedsiębiorca) łączy ze Spółką stosunek prawny ukształtowany przez umowę o dzieło, zlecenia czy o podobnym charakterze i w ramach takiego przekazywane są jej świadczenia, stosowana jest informacja PIT-11 (właściwa dla przypadków, w których pełniona jest funkcja płatnika). Takich przypadków nie obejmuje przedmiotowy wniosek.

2. W związku z powyższym Skarżąca zadała następujące pytanie: Czy zapraszając osoby uprawnione do wystawania recept w organizowanych przez Spółkę szkoleniach, konferencjach etc., jak również finansując udział takich osób w konferencjach organizowanych przez inne podmioty, w ramach których prezentowane są zasady prawidłowego stosowania leków wprowadzanych do obrotu przez kontrahenta Spółki (sprzedaż których obsługiwana jest przez Spółkę), ich oddziaływanie w reakcji z innymi farmaceutykami, przeciwwskazania, zalecenia etc., jak również przyjmowane są zgłoszenia zdarzeń, które mogą świadczyć o działaniach niepożądanych, Skarżąca musi przekazywać uczestnikom niewykonującym działalności gospodarczej PIT-8C?

3. Zdaniem Skarżącej wyżej opisane zdarzenie nie skutkuje koniecznością przekazania informacji PIT-8C. Wskazała, iż skoro zapraszając na szkolenia, konferencje itp. (zarówno organizowane przez siebie jak i podmioty trzecie), Spółka ma na celu przygotowanie osób uprawnionych do wystawiania recept do właściwego zalecania i stosowania leków wprowadzanych do obrotu przez kontrahenta, oczekując, że ci będą je zalecali i stosowali w sposób skuteczny, efektywny i bezpieczny, to chociaż nie powstaje w wyniku tego stosunek prawny, w ramach którego zaproszeni muszą wykonać jakieś konkretne świadczenie, nie można mówić o tym, iż świadczenie ma charakter wyłącznie jednostronny (przez co nieodpłatny), a zaproszeni jednostronnie osiągają przysporzenie (korzyść), które miałoby charakter majątkowy. De facto tymi, którzy skorzystali w takiej sytuacji są pacjenci (w swojej niesprecyzowanej masie), którzy dzięki temu będą bezpieczniejsi i skuteczniej leczeni przez specjalistę, który wie jak dany lek stosować, jakie są jego reakcji z innymi lekami itp. Ponadto wskazała, że spotkania takie mają dodatkowe znaczenie dla Spółki, która obsługuje kontrahenta również w zakresie monitoringu i eliminowania zdarzeń niepożądanych. Zgodnie z wymogami prawa farmaceutycznego, każdy podmiot odpowiedzialny (wprowadzający produkt farmaceutyczny do obrotu) zobowiązany jest m.in. do stworzenia i opisania systemu monitorowania działań niepożądanych, prowadzenia monitoringu działań niepożądanych, eliminowania działań niepożądanych. Skarżąca świadcząc w tym zakresie usługi na rzecz swojego kontrahenta w ramach szkoleń, konferencji etc., pozyskuje od uczestników, gromadzi, weryfikuje tym samym monitorując informacje o działaniach niepożądanych. W konsekwencji stwierdziła, że uczestnicy tego rodzaju konferencji, szkoleń itp. zobowiązani są do podjęcia, w ramach takich, działań umożliwiających Spółce wykonanie usługi na rzecz swojego kontrahenta. Realizowane jest to poprzez sporządzanie ankiet, udzielania informacji pracownikom Spółki oraz w inne sposoby, zgodne z prawem farmaceutycznym i systemem monitorowania działań niepożądanych. W związku z powyższym wskazała, iż skoro nie występuje po stronie zaproszonych nieodpłatne przysporzenie (korzyść) nie może być mowy o uzyskaniu przez takich podatników przychodu podatkowego, o którym mowa w art. 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. dalej "u.p.d.o.f."). Zatem na Skarżącej nie ciąży w takiej sytuacji obowiązek sporządzenia i przekazania informacji PIT-8C.

4. Minister Finansów w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia [...] sierpnia 2011 r. działając na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm. dalej "ustawa Ord. pod.") uznał stanowisko Skarżącej za nieprawidłowe. W uzasadnieniu wskazał, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przychodem z nieodpłatnych świadczeń, uzyskiwanym przez uczestniczące w szkoleniach, konferencjach, spotkaniach osoby uprawnione do wystawiania recept, z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów udziału w ww. spotkaniach. W ocenie Organu przychód ten podlega opodatkowaniu, stosownie do treści art. 20 u.p.d.o.f., z uwagi na to, że jak wskazano w treści wniosku, Spółkę nie łączy z zapraszanymi osobami żaden stosunek cywilnoprawny (tj. nie są z nimi zawierane umowy o dzieło, zlecenia, itp.). Zapraszane osoby uczestniczące w organizowanych przez Spółkę, jak i osoby trzecie szkoleniach, konferencjach oraz spotkaniach osiągają korzyść finansową ponieważ Spółka nie będąc do tego zobowiązana z własnej inicjatywy i dla własnych korzyści pokrywa koszty uczestnictwa tych osób w konferencjach, co ma skutkować w przyszłości po stronie Spółki ewentualnym zwiększeniem osiąganych przychodów. Zdaniem Organu dzięki takiemu działaniu Spółki, u zapraszanych osób dochodzi do przysporzenia majątku, gdyż inny podmiot, nie zobowiązany żadną umową ponosi za nich koszt finansowy, a tym samym osoby te nie muszą uszczuplać własnego majątku osobistego. Z tej przyczyny koszt uczestnictwa w szkoleniach, konferencjach oraz spotkaniach należy zaliczyć do przychodu tych osób. W konsekwencji pokryte przez Spółkę koszty uczestnictwa stanowią nieodpłatne świadczenie, w rozumieniu przepisu art. 11 u.p.d.o.f., uzyskane przez osoby biorące udział w przedmiotowych szkoleniach, konferencjach oraz spotkaniach. W związku z powyższym uznał, iż przychód uzyskany przez osoby uprawnione do wystawiania recept z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów uczestnictwa w szkoleniach, konferencjach oraz spotkaniach, z którymi Spółki nie łączy żaden stosunek cywilnoprawny, powoduje konieczności opodatkowania tego przysporzenia, zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy, jako przychód z innych źródeł. W ocenie organu będzie miał zatem zastosowanie powołany przepis art. 42a u.p.d.o.f. nakazujący podmiotowi, nie będącemu płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, sporządzenie informacji o przychodach z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, tj. informacji PIT- 8C.

5. Skarżąca po skorzystaniu z prawa wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa wniosła, za pośrednictwem Ministra Finansów, skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Zarzuciła wydanej interpretacji naruszenie art. 42a u.p.d.o.f., poprzez ich błędną wykładnię. W uzasadnieniu skargi podtrzymała stanowisko zawarte we wniosku o interpretację. Wskazała, iż w stanie faktycznym opisanym we wniosku osoby uczestniczące w konferencjach, szkoleniach itp. organizowanych lub finansowanych przez Spółkę nie osiągają takich korzyści, przysporzeń, nie występuje po ich stronie wzbogacenie. Celem bowiem działania Spółki jest przygotowanie osób uprawnionych do wystawiania recept do właściwego zalecania i stosowania leków wprowadzanych do obrotu przez kontrahenta Spółki, połączone z oczekiwaniem, że ci będą je zalecali i stosowali w sposób skuteczny efektywny i bezpieczny. Działania Spółki służę pacjentom i Spółce (a dokładniej kontrahentowi na zlecenie którego Spółka działa), gdyż z jednej strony umożliwiają skuteczne wykorzystanie leków, a z drugiej - zgodnie z wymogami prawa farmaceutycznego - stanowią element systemu monitorowania działań niepożądanych, prowadzenia monitoringu działań niepożądanych eliminowania działań niepożądanych. Przedmiotowe konferencje, szkolenia itp., w których uczestniczą osoby uprawnione do wystawiania recept, nie służą im samym jako podnoszenie kwalifikacji medycznych, bo te zdobyli na studiach, czy kursach i szkoleniach stricte edukacyjnych nie służących podmiotom dystrybuującym leki (jak w przedstawionym stanie faktycznym). Skarżąca podniosła nadto, iż skoro konferencje, szkolenia itp. organizowane lub finansowane przez Spółkę służą nie lekarzom w nich uczestniczącym a pacjentom i Spółce, to za błędne należy uznać stanowisko, że owi lekarze uzyskują przysporzenie generujące po ich stronie przychód podatkowy. Nie może być mowy o tym, że Spółka ponosząc takie koszty i zapewniając świadczenia chroni lekarzy przed uszczupleniem własnego majątku, gdyż można założyć, że ze względu na charakter konferencji czy szkoleń lekarze w ogóle w nich by nie uczestniczyli (kierując swoje kroki i wydatkując własne środki na konferencje i szkolenia stricte edukacyjne), a ograniczyli swoje działania poznawcze w zakresie stosowania leków, które dystrybuuje kontrahent Spółki, do zapoznania się z ulotkami informacyjnymi, publikacjami itp. co zdaniem Spółki w niektórych sytuacjach może okazać się niewystarczające dla właściwego stosowania leków, stąd podejmuje działania opisane we wniosku. W skardze Skarżąca na poparcie swego stanowiska przedstawiła szereg orzeczeń Sądów administracyjnych (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 18 marca 2010 r. I SA/Wr 1456/09, uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 16 października 2006 r. II FPS 1/06, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 5 października 2009 r. I SA/Bd 298/09, wyrok NSA z dnia 15 stycznia 2008 r. sygn. akt II FSK 1578/06, wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 marca 2007 r. III SA/Wa 3457/06, wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2005 r. III SA/Wa 928/04.

6. W odpowiedzi na skargę Minister Finansów podtrzymując zaprezentowane w zaskarżonej interpretacji stanowisko wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

7. Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. – zwanej dalej jako "p.p.s.a.") kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach. Podkreślenia wymaga, że specyfika postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji polega między innymi na tym, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w ramach stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz wyrażonej przez niego oceny prawnej (stanowisko podatnika). Opisany we wniosku stan faktyczny nie musi prezentować zdarzeń już zaistniałych, może również odnosić się np. do działań planowanych przez podatnika, które jeszcze nie nastąpiły. Dlatego też organ podatkowy nie przeprowadza w tego rodzaju sprawach postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych tylko okoliczności wyraża następnie swoje stanowisko, które musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę (art. 14b § 3 i art. 14c § 1 ustawy Ord. pod.). Podnieść należy, interpretacja indywidualna stanowi informację na temat sposobu wykładania i stosowania przepisów prawa podatkowego. Ma ona na celu wskazanie prawnopodatkowych skutków określonego zachowania podatnika. Wprowadzając instytucję interpretacji indywidualnych, ustawodawca kierował się uzasadnioną potrzebą zapewnienia podatnikom informacji i urzędowego poświadczenia, że opisany we wniosku stan faktyczny (rzeczywisty lub projektowany) jest w ocenie organu zobowiązanego do udzielenia interpretacji zgodny z prawem obowiązującym w dniu jej wydania lub w okresie wskazanym przez Stronę. Uznać zatem należy, iż interpretacje mają za zadanie wspomagać samoobliczenie i eliminować niepewność związaną ze zmieniającym się prawem podatkowym. Na podkreślenie zasługuje także to, iż indywidualna interpretacja prawa podatkowego spełnia funkcję gwarancyjną (ochronną). Ustawodawca zakłada, że adresat, który zastosuje się do informacji uzyskanej od organu interpretacyjnego, nie będzie ponosił negatywnych konsekwencji podatkowych stąd wynikających. W ten sposób ustanowił zabezpieczenia chroniące podatników przed skutkami zastosowania się do wadliwej interpretacji. Zgodnie z poglądami wyrażonymi w piśmiennictwie instytucja indywidualnych interpretacji prawa podatkowego stanowi swego rodzaju pomoc prawną, której celem jest złagodzenie ryzyka związanego z realizacją przez podatnika praw i obowiązków wynikających ustaw podatkowych. Zatem funkcja gwarancyjna realizuje się poprzez ochronę dobrej wiary podatnika działającego w zaufaniu do informacji udzielonej przez organy podatkowe. Dlatego też interpretacje indywidualne należą do instytucjonalnych gwarancji ochrony zaufania do państwa i jego organów. Tym samym Minister Finansów poza odpowiedzią na konkretne pytanie podatnika powinien wskazać przepisy mające zastosowanie w sprawie, w tym także regulujące zwolnienia podatkowe odnoszące się do przedstawionego przez Skarżącą stanu faktycznego.

8. Wskazać należy, iż stosownie do art. 134 § 1 p.p.s.a., sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to, że Sąd dokonując oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego ma prawo i obowiązek uwzględnić również okoliczności, wprawdzie nie wskazane w skardze jako zarzut, ale mające wpływ na tę ocenę. Mając na względzie powołany przepis należało uznać skargę za zasadną, aczkolwiek nie z powodów wskazanych w skardze.

9. Spór w niniejszej sprawie sprowadza się do odpowiedzi na pytanie prawne: czy zapraszając osoby uprawnione do wystawania recept w organizowanych przez Spółkę szkoleniach, konferencjach etc., jak również finansując udział takich osób w konferencjach organizowanych przez inne podmioty, w ramach których prezentowane są zasady prawidłowego stosowania leków wprowadzanych do obrotu przez kontrahenta Spółki (sprzedaż których obsługiwana jest przez Spółkę), ich oddziaływanie w reakcji z innymi farmaceutykami, przeciwwskazania, zalecenia etc., jak również przyjmowane są zgłoszenia zdarzeń, które mogą świadczyć o działaniach niepożądanych, Skarżąca musi przekazywać uczestnikom niewykonującym działalności gospodarczej PIT-8C na podstawie art. 42a w związku z art. 20 u.p.d.o.f Zgodnie z art. 42a u.p.d.o.f. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, (...), są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu (...), którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Stosownie do art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Natomiast zgodnie z art. 20 u.p.d.o.f. za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

10. Zagadnienie nieodpłatnych świadczeń było wielokrotnie omawiane w piśmiennictwie (por. Podatek dochodowy od osób prawnych – 2009 , pod red. Janusza Marciniuka , Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2009 str. 228 – 231 , Podatek dochodowy od osób prawnych Komentarz 2003 - L.Błystek, B.Dauter, B.Gruszczyński, B.Hnatiuk, H.Łysiakowska, E.Madej, A.Murdecki, M.Niezgódka –Medek, R.Pek, K.Wujek, J.Zubrzucki, str. 199-202) oraz znajduje ugruntowane stanowisko w orzecznictwie sądów administracyjnych. Kluczową cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, ażeby otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Należą do nich te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenia w majątku podatnika, które mają konkretny wymiar finansowy. Przy czym przyjmuje się, że warunkiem uznania takiego świadczenia za przychód jest jego otrzymanie przez podatnika. (np. wyroki NSA z dnia 18 kwietnia 2001r. sygn. SA/Sz 85/2000, z dnia 19 stycznia 2000 r. sygn. I SA/Wr 880/98, z dnia 10 października 2001 r. sygn. III SA 121/00 ). Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 grudnia 2008 r. sygn. akt II FSK 1361/07) stwierdził, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia obejmuje nie tylko świadczenie w znaczeniu cywilnym, gdyż w jego zakres wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawe, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub też te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar majątkowy czy finansowy. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Skarżąca organizuje szkolenia, konferencje, spotkania, na które zaprasza osoby uprawnione do wystawiania recept, jak również finansuje udział takich osób w konferencjach organizowanych przez inne podmioty. W ramach szkoleń, konferencji itp. organizowanych przez Spółkę jak i podmioty trzecie prezentowane są zasady prawidłowego stosowania leków, warunki w jakich one powinny, a w jakich nie mogą by stosowane (w tym, poprzez odniesienie do i poprzez prezentowanie zasad oraz metod diagnostyki chorób, w przypadku których leki winy być stosowane) wprowadzanych do obrotu przez kontrahenta Spółki (sprzedaż, których obsługiwana w ramach umowy wspierana jest przez Spółkę), ich oddziaływanie w reakcji z innymi farmaceutykami, przeciwwskazania, zalecenia etc., jak również przyjmowane są zgłoszenia zdarzeń, które mogą świadczy o działaniach niepożądanych. Podejmowane czynności służą realizacji obowiązków podmiotu odpowiedzialnego, w szczególności w zakresie monitorowania bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego, którym to podmiotem odpowiedzialnym w znaczeniu prawa farmaceutycznego jest kontrahent Spółki, a którego obsługę również w takim zakresie Spółka wykonuje na podstawie zawartej umowy lub, dla których kontrahent Spółki realizuje takie obowiązki na podstawie umowy cywilnoprawnej (tj. kontrahent nie będąc podmiotem odpowiedzialnym przyjął zlecenie na obsługę w tym zakresie podmiotu odpowiedzialnego i polecił takie świadczenie Spółce). Zarówno w przypadku, gdy szkolenia, konferencje etc. są organizowane przez Spółkę jak i podmiot trzeci koszty udziału zaproszonych osób uprawnionych do wystawiania recept ponosi Spółka. Skarżąca realizując obowiązek informacyjno-edukacyjny, wynikający pośrednio z prawa farmaceutycznego, spoczywający na podmiotach odpowiedzialnych (mając na celu ochronę pacjenta oraz bezpieczeństwo stosowania produktów medycznych), nie jest związany z osobami uprawnionymi do wystawiania recept, biorącymi udział w organizowanych lub sponsorowanych (finansowanych) wydarzeniach medycznych, stosunkiem cywilnoprawnym, kontraktowym, tj. nie są z nimi zawierane umowy o dzieło, zlecenia, itp. Złożony wniosek dotyczył wyłącznie tych przypadków, w których osoby uprawnione do wystawiania recept uczestniczą w wydarzeniach medycznych jako osoby niezwiązane ze Skarżącą żadną umową cywilnoprawną. W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym należy stwierdzić, że brak jest jakiegokolwiek zobowiązania po stronie zaproszonego do udziału w konferencji z tytułu poniesionych przez Skarżącą kosztów jego uczestnictwa w szkoleniu/konferencji.

11. W ocenie Sądu za uprawnione uznać należy stanowisko Ministra Finansów, iż świadczenia w postaci bezpłatnego uczestnictwa w konferencjach szkoleniowo-naukowych lekarzy, będą stanowiły dla tych osób konkretny wymiar finansowy, gdyż bezpłatne uczestnictwo nie spowoduje uszczuplenia ich majątku, do którego musiałoby dojść gdyby zobowiązani byli do pokrycia kosztów tego uczestnictwa. Skoro zatem osoby uczestniczące w bezpłatnych konferencjach szkoleniowo-naukowych osiągną określoną korzyść majątkową, to u nich powstaje przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., tj. z tytułu nieodpłatnych świadczeń, zakwalifikowany do innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy. Na Skarżącej w związku z tym ciążyć będzie obowiązek wystawienia informacji o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych PIT-8C. Zawarty w skardze argument Skarżącej, iż lekarze zapraszani są w celu "poznania zasad prawidłowego stosowania leków, warunków w jakich one powinny, a w jakich nie mogą być one stosowane (w tym, poprzez odniesienie do i poprzez prezentowanie zasad oraz metod diagnostyki chorób, w przypadku których leki winy być stosowane), czy też konsultacji odnośnie skutków stosowania promowanych przez Skarżącą leków - nie pozbawia uzyskiwanego świadczenia cech nieodpłatnego przychodu. Skarżącą i lekarzy nie łączy żaden stosunek zobowiązaniowy i pomimo, iż udział w konferencji/szkoleniu dotyczy zapoznania się z nowymi lekami i sposobem ich stosowania, to nie pozbawia powstania po stronie lekarzy przysporzenia, z tytułu poniesionych kosztów przez Skarżącą. Także argument Skarżącej, iż faktycznym beneficjentem organizowanych przez Spółkę szkoleń będą pacjenci (w swojej niesprecyzowanej masie), którzy dzięki temu będą bezpieczniejsi i skuteczniej leczeni przez specjalistę, który wie jak dany lek stosować, jakie są jego reakcji z innymi lekami itp. w zestawieniu z przepisami u.p.d.o.f. nie będzie miał znaczenia. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż to lekarze otrzymają faktyczną, bezpośrednią i nieodpłatną korzyść o wartości ich udziału w szkoleniu.

12. W ocenie Sądu wskazane we wniosku wydatki związane z organizacją konferencji/szkolenia promującego określone leki ponoszone przez Spółkę mogą być kwalifikowane jako wydatki na reklamę zgodnie z art. 52 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne. W myśl art. 52 ust. 1 powołanej ustawy reklamą produktu leczniczego jest działalność polegająca na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mająca na celu zwiększenie: liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych. Uznać zatem należy, iż nieodpłatne świadczenie Spółki jest związane z reklamą, promocją leków. Z tych też względów Minister Finansów powinien w wydanej indywidualnej interpretacji wskazać Skarżącej możliwość zastosowania w takim przypadku przepisu art. 21 ust. 1 pkt 68a u.p.d.o.f. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 19 maja 2010 r.), zgodnie z którym wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 100 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym. Brak wskazania możliwości zastosowania powyższego przepisu powoduje, iż Minister Finansów wydając interpretację naruszył ogólne zasady regulujące kształt indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego. Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika jaka jest wartość świadczeń otrzymywanych przez lekarzy od Skarżącej jako świadczeniodawcy z tytułu ponoszonych kosztów szkolenia. Zdaniem Sądu stwierdzenie przez Ministra Finansów, iż Skarżąca w świetle przedstawionego stanu faktycznego jest zobowiązana do sporządzenia na podstawie art. 42a informacji PIT-8C, na tle opisanego przez Skarżącą stanu faktycznego nie miało uzasadnienia. Przed udzieleniem kolejnej interpretacji, a tym samym przed dokonaniem prawidłowej subsumpcji norm prawnych, organ podatkowy powinien przeanalizować zasadność wezwania Skarżącej, na podstawie art. 169 § 1 ustawy Ord. pod. w związku z art. 14h ustawy, do należytego wypełnienia wymogów przedstawionych w przepisie art. 14b § 3 ustawy Ord. pod., tj. do podania czy wartość uzyskiwanych przez poszczególnych lekarzy świadczeń przekracza kwotę wolną od podatku, lub wskazać w uzasadnieniu wydanej interpretacji możliwość zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 68a u.p.d.o.f.

13. W tym stanie rzeczy mając na względzie funkcję gwarancyjną (ochronną) oraz informacyjną indywidualnych interpretacji przepisów prawa, Sąd na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji. Zakres, w jakim uchylona interpretacja nie może być wykonana, określono zgodnie z art. 152 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zaś o kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 tej ustawy.