Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2002r.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym:

Przewodniczący S. NSA Janina Kosowska

Sędziowie NSA Joanna Kabat - Rembelska (spr), Anna Żak

Protokolant Dorota Jackiewicz

po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2002 r. sprawy ze skargi B. na uchwałę Rady Gminy Warszawa Białołęka z dnia 22 grudnia 1999 r. Nr XVI/254/99

w przedmiocie zatwierdzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu Nowodwory ( cz. I.)

stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie § 8 ust. 4 pkt 4

B. wniosła skargę na uchwałę Rady Gminy Warszawa Białołęka nr XVI/254/99 z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu Nowodworów Wschodnich (cz. I ). Według skarżącej podjęcie uchwały nastąpiło z naruszeniem trybu uchwalania planów określonego w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym. Naruszenie to polegało na zaniechaniu powtórzenia czynności wymienionych w art. 18 ust. 2 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, po uwzględnieniu przez Radę Gminy Białołęka protestu dotyczącego ograniczenia wysokości zabudowy mieszkaniowej. W ten sposób doszło do powstania rozbieżności między treścią projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wyłożonego do publicznego wglądu a uchwalonym planem. Naruszenie trybu postępowania, w tym wypadku art. 25 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, zgodnie z art. 27 ust. 1 tej ustawy powoduje nieważność uchwały rady gminy w całości łub w części, co uzasadnia wniosek o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały. Zdaniem skarżącej kwestionowana uchwała narusz jej interes prawny, gdyż uniemożliwia realizację zaplanowanej inwestycji na nieruchomości stanowiącej własność skarżącej. B. uzyskała ostateczną decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, która była zgodna zarówno z poprzednio obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jak i z projektem planu wyłożonym do publicznego wglądu, natomiast pozostaje w sprzeczności z uchwalonym, z naruszeniem przepisów ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego terenu Nowodworów Wschodnich (cz. I).

Rada Gminy Warszawa - Białołęka wniosła o oddalenie skargi, podnosząc, że uwzględniła słuszność zarzutów skarżącej, zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa z dnia 10 kwietnia 2000 r. W związku z tym Rada Gminy Warszawa - Białołęka w dniu 12 lipca 2000 r. podjęła uchwałę nr XXVII/371/2000 w sprawie przystąpienia do zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu Nowodworów Wschodnich (cz. I) zatwierdzonego uchwałą nr XVI/254/99 z dnia 22 grudnia 1999 r. W tej sytuacji, w ocenie Rady, usunęła ona naruszenie prawa, a co za tym idzie skarga jest „ co do swej istoty bezprzedmiotowa”.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga jest zasadna.

Z projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu Nowodworów Wschodnich (cz. I), wyłożonego do publicznego wglądu, wynika, iż odnośnie, zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej nie zawierał on żadnych ograniczeń dotyczących maksymalnej wysokości zabudowy.

Zarząd Gminy Warszawa - Białołęka, rozpatrując wniesiony przez H. i J. K. protest, uwzględnił go w części dotyczącej ograniczenia wysokości zabudowy wielorodzinnej do 15 metrów.

Konsekwencją uwzględnienia protestu było wprowadzenie zmiany w projekcie planu polegającej na ustaleniu nakazu, aby realizowana zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna miała maksimum ca 15 m wysokości i nie więcej niż 4,5 kondygnacji. Po wprowadzeniu tej zmiany doszło do podjęcia przez Radę Gminy Warszawa - Białołęka zaskarżonej uchwały, bez uprzedniego ponowienia, w niezbędnym zakresie, czynności wymienionych w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /tekst jednolity Dz. U. z 1999 r, Nr 15, po z. 139 ze zm./. W związku z tym uzasadniony jest zarzut naruszenia przez Radę Gminy Warszawa - Białołęka art. 25 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z powołanym przepisem jeżeli rada gminy stwierdzi konieczność dokonania zmian w przedstawionym do uchwalenia projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w tym także w wyniku uwzględnienia wniosków, protestów i zarzutów, czynności, o których mowa w art. 18 ust.2, ponawia się w zakresie niezbędnym do dokonania tych zmian. W rozpoznawanej sprawie niewątpliwie uwzględnienie protestu dotyczącego ograniczenia wysokości zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, wymagało ponowienia czynności poczynając od ponownego wyłożenia zmienionego projektu planu do publicznego wglądu. Stwierdzone naruszenie zostało przyznane przez Radę, która podjęła uchwałę o przystąpieniu do zmiany uchwalonego planu. Zauważyć jednak należy, że uchwała Rady Gminy Warszawa - Białołęka z dnia 12 lipca 200 r. nie doprowadziła do usunięcia naruszenia prawa. Nadal bowiem obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, uchwalony w warunkach naruszenia procedury planistycznej. W związku z tym twierdzenie Rady, iż skarga stała się bezprzedmiotowa jest nieuzasadnione.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym / tekst jednolity Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74 ze zm./, uchwała organu gminy sprzeczna z prawem

jest nieważna. Kontrolowana uchwała z przyczyn wskazanych wyżej jest nieważna w części dotyczącej określenia maksymalnej wysokości zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. W tym też zakresie narusza ona interes prawny strony skarżącej, wynikający z przysługującego skarżącej prawa własności nieruchomości położonej na terenie objętym działaniem uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wprowadzone w planie, w sposób sprzeczny z prawem, zmiany treści projektu planu wyłożonego do publicznego,, wglądu niekorzystnie wpływają na sytuację skarżącej, która zamierzała realizować inwestycję spełniającą warunki, dotyczące wysokości zabudowy, wynikające z ustaleń poprzednio obowiązującego planu i projektu planu, która jednak jest sprzeczna z uchwalonym planem.

Ustalenie przez Sąd, że zaskarżona uchwała, we wskazanym wyżej zakresie, jest sprzeczna z prawem stanowiło podstawę do stwierdzenia jej nieważności.

Zgodnie z art. 7 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest przepisem gminnym. W związku z tym, że zaskarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego możliwe było stwierdzenie jej nieważności, w części w jakiej dotknięta była nieważnością, mimo upływu rocznego terminu od jej podjęcia /art. 94 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym/.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym / Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm./, orzekł jak w sentencji.