Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska, Sędziowie WSA Andrzej Góraj (spr.), Adam Lipiński, Protokolant spec. Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2011 r. sprawy ze skargi L. D. na bezczynność Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 18 października 2010 r. o udostępnienie informacji publicznej 1) zobowiązuje Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu do rozpoznania wniosku L. D. z dnia 18 października 2010 r. w terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi, 2) zasądza od Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu na rzecz L. D. kwotę 100,- zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pismem z dnia 18 października 2010 r. L. D. zwrócił się do Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu z wnioskiem o dostęp do informacji publicznej.

W niniejszym piśmie zażądał informacji: o szczątkach ludzkich ofiar Zbrodni Katyńskiej "zdeponowanych" w latach 1991 – 2010, wyliczenia przedmiotów osobistych ofiar, wskazania miejsc pochówku tych ofiar, przyczyn wstrzymania badań genetycznych szczątków ofiar oraz ujawnienia okoliczności wywiezienia części szczątków ofiar z terytorium Rzeczpospolitej Polskiej na terytorium Federacji Rosyjskiej.

Pismo skarżącego zostało w dniu 2 listopada 2010 r. przekazane przez prokuratora Głównej Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu do Oddziału Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu w [...]

Prokurator Oddziału Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu w [...] w dniu [...] grudnia 2010 r. wydał zarządzenie, którym odmówił udostępnienia akt śledztwa.

Wobec powyższego skarżący pismem z dnia 22 listopada 2010 r. wniósł skargę na bezczynność Prezesa IPN, w związku z nieotrzymaniem odpowiedzi od organu na pismo z dnia [...] października 2010 r.

W odpowiedzi na skargę organ, powołując się na ustalony stan faktyczny i prawny wniósł o odrzucenie skargi. Uznał się za niewłaściwy do rozpatrzenia wniosku skarżącego, ponieważ dotyczył on udostępnienia materiału dowodowego śledztwa, dlatego też, podlegał rozpoznaniu w trybie postępowania karnego, a nie jako informacja publiczna.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skargę uznać należy za zasadną.

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 z póżn. zm.), zakres przedmiotowy skargi na bezczynność wyznaczają postanowienia art. 3 § 2 pkt 1 – 4 tej ustawy.

Istota sprawy w niniejszym postępowaniu sprowadzała się do ustalenia tego, czy organ rozpoznał wniosek strony z dnia 18 października 2010 r.

Rozpoznanie wniosku przez organ mogło znaleźć swój wyraz w udostępnieniu żądanej informacji, wydaniu stosownej decyzji, lub też w wystosowaniu do wnioskodawcy pisma z informacją odnoszącą się do wniosku. W każdym z powyższych przypadków, aby można było mówić o zajęciu stanowiska przez organ, winno zaistnieć działanie tego organu. Działanie takie, tylko zaś wtedy będzie mogło zostać potraktowane jako pochodzące od organu, gdy zostanie podjęte przez piastuna organu, względnie przez osobę posiadającą stosowne umocowanie do działania w imieniu organu.

Przechodząc do realiów niniejszej sprawy wskazać należy, iż stan faktyczny w niej ustalony wskazuje na bezczynność organu w rozpoznaniu wniosku strony z dnia 18 października 2010 r.

W odpowiedzi na przedmiotowy wniosek o udostępnienie żądanej dokumentacji, strona otrzymała bowiem jedynie zarządzenie wydane w dniu [...] grudnia 2010 r. przez prokuratora prowadzącego postępowanie karne w sprawie Zbrodni Katyńskiej, o odmowie udostępnienia akt śledztwa.

Powyższe zarządzenie nie pochodziło więc od piastuna organu.

Z akt postępowania administracyjnego nie wynika również to, aby osoba która wydała powyższe zarządzenie, posiadała stosowne umocowanie pochodzące od piastuna organu, do rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej.

W świetle powyższego uznać należało, iż powyższe zarządzenie z dnia [...] grudnia 2010 r. nie może zostać potraktowane, jako stanowisko organu odnośnie złożonego wniosku o udostępnienie informacji publicznej. To zaś prowadzi do konkluzji, iż organ nie wypowiadając się co do przedmiotowego wniosku, pozostaje w bezczynności.

W tym stanie sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, orzekł, jak w pkt 1 wyroku na podstawie art.149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 i 209 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.