drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Dostęp do informacji publicznej, Inne, Zobowiązano do podjęcia czynności, II SAB/Lu 425/14 - Wyrok WSA w Lublinie z 2014-11-13, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Lu 425/14 - Wyrok WSA w Lublinie

Data orzeczenia
2014-11-13 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2014-10-01
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Sędziowie
Bogusław Wiśniewski
Grażyna Pawlos-Janusz /przewodniczący sprawozdawca/
Maria Wieczorek-Zalewska
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 305/15 - Wyrok NSA z 2016-04-21
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Zobowiązano do podjęcia czynności
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 1 ust. 1, art. 4 ust. 1 pkt 1, art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Specjalista Jolanta Sikora, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 listopada 2014 r. sprawy ze skargi S. S. na bezczynność Wójta Gminy w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej I. zobowiązuje Wójta Gminy do załatwienia w terminie 14 dni wniosku skarżącego S. S. z dnia 15 lipca 2014 r. w części dotyczącej udzielenia informacji o ukończonym przez nią kierunku studiów, dacie ukończenia tych studiów i ocenie końcowej; II. zasądza od Wójta Gminy na rzecz S. S. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W dniu 1 października 2014 r. wpłynęła do Sądu skarga S. S. na bezczynność Wójta Gminy T. w zakresie informacji publicznej. Skarżący wyjaśnił, że pismem z dnia 15 lipca 2014 r. zwrócił się do Wójta Gminy T. m. in. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej, poprzez podanie wykształcenia Wójta Gminy T. [...] na dzień wyboru na urząd wójta oraz na dzień wpłynięcia niniejszego wniosku, poprzez przesłanie tejże informacji wraz ze wskazaniem nazwy szkoły wyższej, kierunku studiów, daty ukończenia tejże szkoły i oceny końcowej ze studiów. Pismem z dnia 31 lipca 2014 r. (doręczonym w dniu 13 sierpnia 2014 r.) Wójt Gminy T. uwzględnił w części tylko wniosek poprzez nadesłanie informacji, iż Wójt na dzień wyboru i dzień wpłynięcia wniosku posiadała wykształcenie wyższe, natomiast odmówił udzielenia informacji publicznej odnośnie kolejnej części wniosku, a mianowicie udostępnienia informacji co do nazwy szkoły, kierunku studiów, daty ich ukończenia oraz oceny końcowej.

W związku z tym skarżący wniósł o zobowiązanie organu do udostępnienia żądanej informacji publicznej, to jest przesłania informacji o nazwie szkoły wyższej, jaką ukończyła Wójt Gminy T. [...], kierunku studiów, dacie ich ukończenia oraz ocenie końcowej z tychże studiów.

W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy T. wniósł o jej oddalenie jako bezzasadnej. Organ podkreślił, że dane dotyczące nazwy szkoły wyższej, kierunku studiów, daty ukończenia tejże szkoły i oceny końcowej ze studiów nie stanowią informacji publicznej. Za informację publiczną nie może też być uznany dokument prywatny w postaci dyplomu ukończenia szkoły wyższej przez Wójta, którego udostępnienia domaga się skarżący.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

W myśl art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: "P.p.s.a.") kontrola działalności administracji publicznej, sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4. Na podstawie tego przepisu skarga do Sądu przysługuje więc w sprawach, w których są wydawane decyzje i postanowienia (pkt 1-3) oraz w tych sprawach, w których mogą być wydawane akty lub podejmowane czynności dotyczące przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa, określone w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a.

Bezczynność organu administracji publicznej zachodzi wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale – mimo istnienia ustawowego obowiązku – nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności określonej w art. 3 § 2 pkt 1-4 P.p.s.a. (por. T. Woś [w:] T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 109).

Organ administracji pozostaje w bezczynności w szczególności w przypadku, gdy nie udzielił zainteresowanej jednostce żądanej przez nią informacji publicznej stosownie do przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, poz. 1198 ze zm.; dalej także: "ustawa").

W sprawie jest niekwestionowanym, że Wójt Gminy T. z mocy art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy jest podmiotem obowiązanym do udzielania informacji publicznej.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie jest natomiast stwierdzenie, czy żądane przez skarżącego informacje, to jest informacje o nazwie szkoły wyższej, jaką ukończyła Wójt Gminy T. [...], kierunków studiów, dacie jej ukończenia oraz ocenie końcowej z tychże studiów stanowią informację publiczną.

W świetle art. 1 ust. 1 ustawy informację publiczną stanowi każda informacja o sprawach publicznych. Informacją publiczną jest więc każda wiadomość wytworzona lub odnosząca się do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy. Informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Informację publiczną stanowi więc treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z organem, bądź w jakikolwiek sposób dotyczących organu, bez względu na to, co jest ich przedmiotem. Zgodnie bowiem z art. 61 Konstytucji RP, prawo do informacji jest publicznym prawem obywatela, realizowanym na zasadach skonkretyzowanych w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Stąd prawo do informacji jest zasadą, a wyjątki od niego mogą być interpretowane wyłącznie ściśle.

Przykładowy katalog informacji publicznych zawarty jest w art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Z art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. "c" i "d" ustawy wynika, że informacją publiczną są w szczególności informacje o organach władzy publicznej, w tym o ich przedmiocie działalności i kompetencjach, a także o osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach.

W ocenie Sądu nie budzi wątpliwości, że żądane przez skarżącego informacje dotyczące wykształcenia [...], to jest osoby pełniącej funkcję organu władzy publicznej – Wójta Gminy T., stanowią informację publiczną w rozumieniu przepisów ustawy. Należy bowiem podkreślić, że informacje związane z zajmowanym przez funkcjonariusza publicznego stanowiskiem lub pełnioną funkcją, a w szczególności informacje wskazujące na poziom jego kompetencji (kwalifikacji) do sprawowania funkcji publicznej, stanowią informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy. Niewątpliwie, zdaniem składu Sądu orzekającego w niniejszej sprawie, informacje o nazwie szkoły wyższej, jaką ukończył organ wykonawczy gminy, kierunków studiów, dacie ukończenia studiów oraz ocenie końcowej z tychże studiów stanowią informacje odzwierciedlające kompetencje funkcjonariusza publicznego i wskazują na poziom jego zdatności do wykonywania władzy publicznej. Niezależnie bowiem od tego, czy przepisy prawa wymagają posiadania wyższego wykształcenia przez osobie piastującą funkcję organu władzy publicznej, to informacja co do wykształcenia takiej osoby nie ma charakteru ściśle osobistego, lecz podlega udostępnieniu jako informacja publiczna na temat kompetencji osoby, sprawującej funkcję publiczną, w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. "d" ustawy.

Wskazuje na to treść art. 5 ust. 2 ustawy, który stanowi, że prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa. Ustawodawca uznał zatem, że ochrona prywatności osób fizycznych doznawać winna ograniczenia w przypadku, gdy osoby te sprawują funkcje publiczne. W wyroku z dnia 20 marca 2006 r., sygn. K 17/05 (OTK-A 2006, nr 3, poz. 30) Trybunał Konstytucyjny orzekając, że przepis art. 5 ust. 2 zdanie 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej jest zgodny z art. 31 ust. 3, art. 47 i art. 61 ust. 3 Konstytucji RP oraz, że nie jest niezgodny z art. 61 ust. 4 Konstytucji RP, stwierdził między innymi, że "tak samo jak w przypadku innych konstytucyjnych praw i wolności, ochrona prywatności i autonomia informacyjna nie mają charakteru absolutnego, między innymi ze względu na potrzeby życia w zbiorowości". Zdaniem Trybunału, przewidziany w tym przepisie "obowiązek ujawnienia informacji o sobie, stanowiąc ograniczenie autonomii informacyjnej, [został ustanowiony] w granicach zgodnych z konstytucyjną zasadą proporcjonalności, zgodnie z którą wszelkie ingerencje w prywatność muszą mieć na uwadze jej ochronę jako dobra konstytucyjnie chronionego i zasady konstytucyjne wskazujące na granice i przesłanki, jakie muszą być zachowane na wypadek ingerencji". Uzasadniając to stanowisko Trybunał Konstytucyjny zwrócił uwagę, że w odniesieniu do osób ubiegających się lub pełniących funkcje publiczne, prawo do ochrony prywatności podlega istotnemu ograniczeniu. O ile bowiem sfera życia intymnego (w znaczeniu szerszym niż potocznie przyjęte) objęta jest pełną prawną ochroną, o tyle ochrona sfery życia prywatnego podlega pewnym ograniczeniom, uzasadnionym "usprawiedliwionym zainteresowaniem".

Zdaniem Sądu, informacje dotyczące nazwy szkoły wyższej, jaką ukończyła Wójt Gminy T. [...], kierunku studiów, dacie ich ukończenia oraz ocenie końcowej z tychże studiów nie należą do sfery "intymnej" podlegającej całkowitej ochronie prawnej, lecz jako informacje ze sfery życia prywatnego osoby pełniącej funkcje publiczną, podlegają udostępnieniu w trybie przepisów o dostępie do informacji publicznej.

Stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy informacja publiczna, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej lub centralnym repozytorium, jest udostępniana na wniosek.

Wskazane wyżej informacje żądane przez skarżącego we wniosku z dnia 15 lipca 2014 r. nie zostały udostępnione w Biuletynie Informacji Publicznej (por. http://www.bip.lublin.pl/T./index.php?menu=wladze&stage=wojt). Wójt Gminy T. był więc obowiązany do rozpoznania wniosku skarżącego zgodnie z przepisami ustawy, to jest do udostępnianie żądanych informacji bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku (art. 13 ust. 1 ustawy) bądź do wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej (art. 16 ust. 1 ustawy).

W rozstrzyganej sprawie nie budzi wątpliwości, że Wójt Gminy nie udzielił skarżącemu żądanej informacji ani nie wydał decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej. W odpowiedzi na wniosek skarżącego z dnia 15 lipca 2014 r. organ pismem z dnia 31 lipca 2014 r. poinformował bowiem jedynie, że żądane przez skarżącego informacje co do nazwy szkoły wyższej, jaką ukończył Wójt Gminy, kierunku studiów, dacie ich ukończenia oraz ocenie końcowej z tychże studiów nie mają charakteru informacji publicznej.

Mając powyższe na względzie Sąd zobowiązał Wójta Gminy T. do załatwienia w terminie 14 dni (od daty zwrotu akt administracyjnych sprawy po uprawomocnieniu się wyroku – art. 286 § 2 P.p.s.a.) wniosku skarżącego z dnia 15 lipca 2014 r. w części dotyczącej udzielenia informacji o ukończonym przez pełniącą tę funkcję [...] kierunku studiów, dacie ukończenia tych studiów i ocenie końcowej.

Jednocześnie Sąd, na podstawie art. 149 § 1 zdanie 2 P.p.s.a., stwierdził, że bezczynność Wójta Gminy T. w rozpoznawanej sprawie nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Oceniając tę okoliczność Sąd wziął pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, w tym fakt, iż zachowanie organu nie miało cech lekceważącego traktowania obowiązków nałożonych na niego z mocy ustawy.

Orzeczenie o kosztach postępowania uzasadniał art. 200 i art. 205 § 2 P.p.s.a.



Powered by SoftProdukt