Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magda Froncisz Sędziowie : Sędzia WSA Krystyna Daniel (spr.) Sędzia WSA Paweł Darmoń Protokolant: Maksymilian Krzanowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2019 r. sprawy ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej [...] w K. na decyzję Wojewody [...] z dnia 26 października 2018 r. znak: [...] w przedmiocie zmiany decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego zamiennego i udzielenia pozwolenia na budowę I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Wojewody [...] na rzecz strony skarżącej Spółdzielni Mieszkaniowej [...] w K. kwotę 697 zł (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Prezydent Miasta Krakowa decyzją z 11 kwietnia 2018 r. znak: [...] na wniosek Firma A. w W. zmienił decyzję pozwolenia na budowę nr [...] z 17 czerwca 2013 r. znak: [...] oraz zatwierdził zmianę projektu budowlanego dla inwestycji: Etap 15 - budynki mieszkalne wielorodzinne z usługami i garażem podziemnym wraz z infrastrukturą techniczną i zagospodarowaniem terenu na działkach nr nr: [...], [...], [...], [...], obr. [...] Kraków - Nowa Huta, zamierzenia budowlanego pn.: "Budowa zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługami w niektórych budynkach oraz garażami podziemnymi wraz z zagospodarowaniem terenu, infrastrukturą techniczną i komunikacyjną, na działkach nr: nr: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] - obr. [...], jedn. ewid. Nowa Huta przy ul. [...] oraz ul. [...] w Krakowie - Czyżynach - oraz dodatkowo w zakresie robót nie wymagających ustalenia decyzji o WZ na działkach nr: [...], [...], [...], [...],[...], [...],[...], obr. [...] (...)";

Rodzaje obiektów bądź robót budowlanych:

Etap E15 obejmujący:

a. budowę zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługami z garażem podziemnym wraz z instalacjami wewnętrznymi (wod.-kan., opadową, c.o., wentylacji mechanicznej, elektryczną w tym teletechniczną) oraz zagospodarowaniem terenu (dojściami, zielenią urządzoną, zjazdem do garaży, naziemnymi miejscami postojowymi i drogą wewnętrzną) na dz. nr [...], [...] obr.[...], jedn. ewid. Nowa Huta;

b. budowę przyłączy wody, kanalizacji sanitarnej, c.o. na dz. nr [...], [...], [...], [...] i [...] (obecnie po podziale nr [...], [...], [...], [...], [...]), obr. [...], jedn. ewid. Nowa Huta

c. budowę instalacji kanalizacji deszczowej i oświetlenia terenu na dz. nr [...], [...],

obr. [...], jedn. ewid. Nowa Huta

d. budowę sieci: elektroenergetycznej nN i SN ze stacją Trafo, wodociągowej

i kanalizacji sanitarnej na dz. nr [...], [...] (obecnie po podziale nr [...], [...],

[...], [...], [...]), [...], obr. jw.

e. budowę placu rekreacji na dz. nr [...], obr. [...] jedn. ewid. Nowa Huta

f. likwidację kolidującego odcinka istniejącej instalacji wodociągowej na dz. [...], obr. [...], j. ewid. Nowa Huta przy ul. [...] w Krakowie-Czyżynach na dz. nr [...], [...], [...], [...], [...] (obecnie po podziale nr [...], [...], [...], [...], [...]), [...], obr. [...], jedn. ewid. Nowa Huta

w zakresie:

- Etap E15 - budynki mieszkalne wielorodzinne, z usługami i garażem podziemnym

wraz z infrastrukturą techniczną i zagospodarowaniem terenu na działkach nr [...],

[...], [...], [...] (obecnie po podziale nr [...], [...], [...], [...], [...]), [...], [...] obr. [...] jedn. ewid. Nowa Huta przy ul. [...] w Krakowie.

Szczegółowy zakres zmian w zakresie etapu E15:

Na działce nr: nr [...], obr.[...], jedn. ewid. Nowa Huta,

a) zmiana w zakresie proj. zagospodarowania terenu ozn. (a1-a12), t.j.:

< przesunięcie budynków A i B w kierunku południowym

< likwidacja budynków C i D

< zmiana układu nawierzchni (w tym układu i ilości miejsc postojowych), pochylni oraz wygrodzeń

< zmiana tras sieci, przyłączy i instalacji: wod.-kan., c.o. elektroenergetycznych i oświetlenia

< usytuowanie placu zabaw w sąsiedztwie budynku B

b) zmiana w zakresie proj. zagospodarowania terenu oznaczona (e), t.j.: wprowadzenie schodków do ogródka przydomowego

c) zmiana kubatury ozn. (f), t.j.: zmiana obrysu ściany zewnętrznej

d) zmiana kubatury ozn. (g), t.j.: zmiana szerokości podcienia

e) zmiana kubatury ozn. (h), t.j.: zwiększenie kubatury przez wprowadzenie dodatkowych pomieszczeń w miejsce pustki nad pochylnią wjazdową do garażu

f) zmiana kubatury ozn. (i), t.j.: zmiana obrysu budynku w zakresie podcieni wejściowych

g) zmiana wymagająca uzgodnienia ppoż ozn. (j) tj. zmiana układu dróg pożarowych

h) zmiana wymagająca uzgodnienia ppoż. ozn. (I), t.j.: zmiana układu hydrantów w usługach na l piętrze

i) zmiana kubatury ozn. (m), t.j.: zmiana obrysu budynku w zakresie podcieni wejściowych j) zmiana kubatury ozn. (n), t.j.: zmiana obrysu ścian zewnętrznych i geometrii pochylni przy wjeździe do garażu

k) zmiana wymagająca uzgodnienia ppoż. ozn. (o) tj. wprowadzenie pom. ochrony 1) zmiana kubatury balkonów loggii i tarasów ozn. (p).

Dodatkowo organ I instancji podał, że pozostałe warunki decyzji nr [...] z 17 czerwca 2013 r. znak: [...] pozostają bez zmian.

W uzasadnieniu organ podniósł, że decyzją nr [...] z 17.06.2013 r. znak: [...] zatwierdzono projekt budowlany i udzielono pozwolenia na budowę dla zamierzenia budowlanego jw.

W dniu 30 września 2016 r. wpłynął wniosek inwestora o wydanie zamiennej decyzji pozwolenia na budowę inwestycji jw. Inwestor złożył oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej, o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Zamienny projekt budowlany jest zgodny z ustaleniami decyzji o ustaleniu warunków zabudowy nr [...] z 19.10.2010 r., znak: [...], a także wymaganiami ochrony środowiska. Zamienny projekt zagospodarowania działki jest zgodny z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi. Projekt budowlany zamienny jest kompletny i posiada wymagane opinie, uzgodnienia i pozwolenia oraz informację dotyczącą bezpieczeństwa i ochrony zdrowia. Projektant i sprawdzający do zamiennego projektu budowlanego dołączyli oświadczenie o sporządzeniu zamiennego projektu budowlanego, zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej. Obszar oddziaływania obiektu obejmuje nieruchomości: działki nr [...],[...],[...],[...],[...] obr. [...] Kraków - Nowa Huta.

W dalszej części uzasadnienia organ ustosunkował się do zastrzeżeń Spółdzielnia Mieszkaniowa B W szczególności podał, że w wyniku wnioskowanej korekty projektu zatwierdzonego decyzją PNB [...] dla Etapu E15 zmianie uległy istotne parametry tego etapu inwestycji: zmniejszono o połowę powierzchnię i kubaturę zabudowy, zwiększono powierzchnię biologicznie czynną (oraz zachowano wszystkie drzewa kolidujące z pierwotnym zagospodarowaniem zatwierdzonym ostateczną decyzją PnB nr [...]), zwiększono współczynnik ilości miejsc postojowych z 0,61 na 0,77.

Odwołanie od ww. decyzji złożyła Spółdzielnia Mieszkaniowa B , zarzucając naruszenie art. 28 k.p.a. w zw. z art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego oraz art. 10 k.p.a. poprzez uznanie, że współwłaścicielom działek nr [...], [...], [...] i [...], zaliczonych do obszaru oddziaływania, nie przysługuje status strony; naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. przepisu: art. 10 k.p.a. poprzez pozbawienie współwłaścicieli ww. działek prawa czynnego udziału w postępowaniu, jak również pozbawienie ich prawa wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań; art. 77 § 1 k.p.a. poprzez nie wyczerpujące zebranie i rozpatrzenie materiału dowodowego; art. 8 k.p.a. poprzez działanie naruszające zasadę pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa oraz jej emanację, jaką jest poszanowanie kultury administrowania; naruszenie zasad ogólnych postępowania administracyjnego, takich jak zasady praworządności, ustalenia prawdy obiektywnej, pogłębiania zaufania obywateli do działania organów, obowiązku wyjaśnienia zasadności przesłanek, którymi winien kierować się organ.

Pismami z 20 maja 2018 r. o dopuszczenie do udziału w przedmiotowym postępowaniu w charakterze strony wnieśli mieszkańcy budynków usytuowanych na sąsiadujących z terenem inwestycji działkach nr [...], [...] - współwłaściciele działek nr [...], [...], [...] i [...].

Wojewoda Małopolski decyzją z 26 października 2018 r., znak : [...], na podstawie art. 36a w związku z art. 35 ust. 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tj.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 ze zm.), art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm.) w związku z art. 16 ustawy z 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r., poz. 935), utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że do wniosku inwestora dołączone zostało złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Przedłożony projekt budowlany zamienny jest kompletny i posiada wymagane opinie, uzgodnienia i pozwolenia oraz informację dotyczącą bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, zaś projekt zagospodarowania działki z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi. Projektant i sprawdzający do projektu budowlanego zamiennego dołączyli oświadczenie o sporządzeniu projektu budo walnego zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej. Obszar oddziaływania obiektu obejmuje działki nr [...], [...], [...], [...], [...], obr. [...] jedn. ewid. Nowa Huta. Przedłożony projekt budowlany jest również zgodny z ustaleniami decyzji o ustaleniu warunków zabudowy oraz wymaganiami ochrony środowiska.

Dla całego zamierzenia planowanego i częściowo zrealizowanego wydana została przez Prezydenta Miasta Krakowa jedna decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nr [...] z 19 października 2010 r. znak: [...] W ww. decyzji wskazano, że "Inwestor winien zrealizować miejsca postojowe dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania przedmiotowej inwestycji poza pasami drogowymi ulic publicznych." Ww. zapis o charakterze bardzo ogólnym nie nakłada na inwestora obowiązku ścisłego określenia miejsc postojowych dla konkretnego etapu inwestycji. W orzecznictwie sądów wykształcił się pogląd, iż miejsca parkingowe inwestor powinien zapewnić na terenie, na którym inwestycja ma być realizowana. Kwestia miejsc parkingowych urządzanych dla nowych inwestycji regulowana jest w rozporządzeniu z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690) w § 18 ust. 1.

Z kolei w myśl art. 33 ust. 1 Prawa budowlanego, pozwolenie na budowę dotyczy całego zamierzenia budowlanego, zaś w przypadku zamierzenia budowlanego obejmującego więcej niż jeden obiekt, pozwolenie na budowę może, na wniosek inwestora, dotyczyć wybranych obiektów lub zespołu obiektów, mogących samodzielnie funkcjonować zgodnie z przeznaczeniem. Jeżeli pozwolenie na budowę dotyczy wybranych obiektów lub zespołu obiektów, inwestor jest obowiązany przedstawić projekt zagospodarowania działki lub terenu, o którym mowa w art. 34 ust. pkt 1, dla całego zamierzenia budowlanego. Zgodnie z art. 36a ust. 3 ww. ustawy w postępowaniu w sprawie zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę, przepisy art. 32-35 stosuje się odpowiednio do zakresu tej zmiany.

W świetle powyższego organ odwoławczy stwierdził, że w postępowaniu w sprawie zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę wystarczające jest przedłożenie przez inwestora projektu zagospodarowania działki lub terenu obejmującego jedynie obszar podlegający zmianie. W pozostałym zakresie wiążąca pozostaje ostateczna decyzja o zatwierdzeniu pierwotnego projektu budowlanego - z ewentualnymi zmianami zatwierdzonymi ostatecznymi decyzjami administracyjnymi zmieniającymi ustalenia projektu pierwotnego (jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie). W przypadku inwestycji wieloetapowych, gdy zmianie ulega projekt zagospodarowania działki/terenu w zakresie liczby miejsc postojowych wykazanie przez inwestora bilansowania się takich stanowisk w częściach podlegających zmianie w sposób oczywisty przesądza o bilansowaniu się tych miejsc w ujęciu całej inwestycji, przy czym organ winien mieć na względzie, iż winno to nastąpić w granicach terenu objętego decyzją WZ. W ocenie Wojewody Małopolskiego spełnienie omawianego warunku w niniejszej sprawie zostało przez projektanta wykazane. Żaden bowiem przepis prawa ani też postanowienia wiążącej w niniejszej sprawie decyzji WZ nie przewidują wymogu jednoznacznego "przypisania" konkretnych miejsc postojowych do danego etapu inwestycji.

Ponadto projektowana zmiana projektu budowlanego polega na zmniejszeniu liczby planowanych budynków mieszkalnych (z 4 do 2) oraz przesunięciu aktualnie projektowanych budynków o niecałe 3 m w kierunku południowym. W wyniku planowanych zmian dojdzie zatem nie tylko do zwiększenia wskaźnika miejsc postojowych w Etapie E15 do 0,77 (o ok. 25%), ale także - zgodnie z przedłożoną przez inwestora analizą zacienienia działek pozostających w zarządzie strony odwołującej się (nr [...], [...], [...] i [...]) -oddziaływanie projektowanej inwestycji zostanie zniwelowane do stopnia znikomego.

Zatwierdzając pierwotną decyzję o pozwoleniu na budowę Prezydent Miasta Krakowa zaakceptował projektowaną liczbę miejsc postojowych, która spełniała wymogi określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa, przyjętym uchwałą Rady Miasta Krakowa nr XCIII/1256/10 z 3 marca 2010 r. (współczynnik 0,6-0,9). Narzucanie obecnie inwestorowi bardziej rygorystycznych wskaźników stanowiłoby, w ocenie Wojewody Małopolskiego, istotne naruszenie zasady pogłębiania obywateli do organów Państwa.

Za nieuzasadniony należy uznać zdaniem wojewody zarzut odwołania, iż projektowana zmiana jest niezgodna z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Czyżyny - Pas Startowy", przyjętego uchwałą Nr LXXVII/1132/13 Rady Miasta Krakowa z 23 czerwca 2013 r., która weszła w życie 24 lipca 2013 r. Po pierwsze uchwała ta pierwotnie weszła w życie po wydaniu i uzyskaniu przymiotu ostateczności przez decyzję nr [...] z 17 czerwca 2013 r. znak: [...], po drugie uchwała została unieważniona prawomocnym wyrokiem WSA w Krakowie z 31 stycznia 2014 r., po trzecie zaś, nawet gdyby przyjąć, że plan ten - jak twierdzi strona odwołująca się – obowiązywał w okresie 24 lipca 2013 r. - 26 maja 2015 r., to jednak dla organów orzekających w niniejszej sprawie miarodajny jest stan faktyczny i prawny z daty orzekania, a ponadto nie można pomijać skutków wynikających z normy określonej w art. 65 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Tym samym ochrona praw słusznie nabytych, stanowiąca na gruncie prawa administracyjnego przejaw zasady pogłębiania obywateli do organów Państwa, nakazywałaby przyjąć jako wiążące w tej sprawie ustalenia zawarte w decyzji Prezydenta Miasta Krakowa nr [...] o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z 19 października 2010 r. oraz kryteria, które kierowały organem wydającym ostateczną decyzję nr [...] z 17 czerwca 2013 r.

Organ I instancji uznał za stronę Spółdzielnia Mieszkaniowa B - zarządcę nieruchomości sąsiadujących z teren inwestycji, które to nieruchomości znajdują się w obszarze oddziaływania przedmiotowej inwestycji. Z przedłożonej przez inwestora analizy zacienienia nieruchomości sąsiednich wynika, iż planowane odsunięcie o 2,7 m w kierunku południowym projektowanych dwóch budynków od granicy z nieruchomością zarządzaną przez Spółdzielnia Mieszkaniowa B " powoduje, że - choć w stopniu znikomym (minimalne zacienienie nieruchomości sąsiedniej -działki nr [...] - wystąpi ok. godziny 15.00) - to jednak zamierzenie budowlane będzie oddziaływać na tę nieruchomość. Z tych względów uznać należało odwołującą się Spółdzielnia Mieszkaniowa B " w K. za stronę przedmiotowego postępowania. Z kolei odnośnie wskazywanych w odwołaniu współwłaścicieli działek nr [...], [...], [...] i [...], organ odwoławczy wyjaśnił, iż celem art. 28 ust. 2 p.b. jest zawężenie kręgu stron postępowania w sprawie pozwolenia na budowę do wymienionych w tym przepisie podmiotów, dla których planowana inwestycja może powodować ograniczenia w zagospodarowaniu ich nieruchomości. W przypadku nieruchomości pozostających w zarządzie spółdzielni mieszkaniowych, reprezentowanie na zewnątrz takich podmiotów należy do zarządu (art 27 ust. 2 ustawy z 15 grudnia 2000 r o spółdzielniach mieszkaniowych). Zasada, iż właściciela lokalu stanowiącego odrębny przedmiot własności reprezentuje zarządca nieruchomości, którym w przedmiotowej sprawie jest Spółdzielnia, nie wyklucza możliwości, iż właściciel takiego lokalu może być stroną postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę. Może to mieć miejsce jednak tylko wówczas, gdy wykaże on własny indywidualny interes prawny. W swym odwołaniu Spółdzielnia nie precyzuje jakie prawnie istotne względy (obok omówionej wcześniej kwestii wskaźnika projektowanych miejsc postojowych) przemawiać miałyby za uznaniem współwłaścicieli działek nr [...] i [...] za podmioty, którym w przedmiotowym postępowaniu przysługiwać miałaby samodzielna legitymacja procesowa.

Podobnie w pismach osób fizycznych - właścicieli lokali mieszkalnych w budynkach usytuowanych na znajdujących się w sąsiedztwie terenu inwestycji działkach nr [...] i [...] - wskazuje się jedynie na kwestie uwzględniania postulatów mieszkańców sąsiedniego osiedla mieszkaniowego w zakresie ilości projektowanych budynków mieszkalnych, zwiększenia liczby miejsc postojowych oraz zachowania istniejącej zieleni wysokiej, jak również subiektywnych odczuć mieszkańców odnośnie obniżenia jakości życia i spadku wartości ich nieruchomości - jakkolwiek istotne z punktu widzenia komfortu życia każdego mieszkańca, to jednak irrelewantne z punktu widzenia norm prawa materialnego, które mogłyby stanowić źródło samodzielnej legitymacji procesowej współwłaścicieli.

Wskazywana przez odwołującą się zmiana brzmienia przepisu art. 27 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych niczego w tym zakresie nie zmienia, bowiem nie to było celem tej nowelizacji, mającej z założenia służyć zwiększeniu wpływu współwłaścicieli nieruchomości zarządzanych przez spółdzielnie mieszkaniowe na czynności zobowiązujące -rozporządzające w zakresie nieruchomości wspólnej.

Z kolei z przedłożonej przez inwestora analizy zacienienia wynika, iż po zrealizowaniu inwestycji wystąpi minimalne zacienienie działki nr [...], ale nie konkretnych lokali mieszkalnych.

Spółdzielnia Mieszkaniowa B " w K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na decyzję Wojewody, domagając się uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji oraz przekazania sprawy do ponownego rozpoznania celem przeprowadzenia prawidłowego, zapewniającego wszystkim stronom możliwość wypowiedzenia się w sprawie a także zasądzenia na rzecz strony skarżącej kosztów postępowania.

Zaskarżonej decyzji zarzucono:

1. naruszenie przepisu art. 28 k.p.a. w zw. z art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego

oraz art. 10 k.p.a. poprzez uznanie, iż współwłaścicielom działek nr [...] -

[...], [...], [...] zaliczonych do obszaru oddziaływania nie przysługuje

status strony;

2. naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik

sprawy tj. przepisu art. 10 k.p.a., poprzez pozbawienie współwłaścicielom działek

nr [...] .[...],[...],[...] prawa czynnego udziału w postępowaniu, jak

również pozbawienie ich prawa wypowiedzenia się co do zebranych dowodów

i materiałów oraz zgłoszonych żądań;

3. naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy tj. przepisu art. 77 § i k.p.a. poprzez niewyczerpujące zebranie i rozpatrzenie materiału dowodowego;

4. przepisu art. 8 k.p.a. poprzez działanie naruszające zasadę pogłębiania zaufania

obywateli do organów państwa oraz jej emanację, jaką jest poszanowanie

kultury administrowania, naruszenie zasad ogólnych postępowania administracyjnego takich jak zasady praworządności, ustalenia prawdy obiektywnej, pogłębiania zaufania do działania organów, obowiązku wyjaśnienia zasadności przesłanek, którymi winien kierować się organ.

W uzasadnieniu opisane wyżej zarzuty zostały rozwinięte. Strona skarżąca podała, że co prawda wykonuje zarząd powierzony, ale to w żadnym stopniu nie wyklucza udziału poszczególnych właścicieli lokali odrębnych w postępowaniu w charakterze strony. Co do indywidualnego interesu prawnego właścicieli lokali odrębnych - współwłaścicieli działki nr [...] nie powinno być żadnych wątpliwości, skoro organ II instancji wyraźnie w uzasadnieniu swej decyzji wskazuje, że zamierzenie budowlane oddziałuje na tę działkę z uwagi na zacienienie tej nieruchomości ok. godziny 15-ej.

Poza tym w dniu 9 września 2017 r. weszła w życie duża nowelizacja ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Przed wejściem w życie tej nowelizacji, zgodnie z art. 27 ust. 2 u.s.m., nie stosowało się przepisów ustawy o własności lokali o zarządzie nieruchomością wspólną, tj. przepisów rozdziału 4 u.w.l, z wyjątkiem art. 18 ust. 1 u.w.l. oraz art. 29 ust. 1 i 1 a u.w.l., które stosowało się odpowiednio. Obecnie zamiast art. 18 ust. 1 u.w.l. stosuje się odpowiednio art. 22 u.w.l. Dopuszczenie stosowania art. 22 u.w.l. podnosi pozycje prawną właścicieli poszczególnych lokali stawiając ich faktycznie w roli podmiotu, który na takich samych zasadach jak spółdzielnia współdecyduje o istotnych czynnościach dotyczących nieruchomości wspólnej. Brak udziału w przedmiotowym postępowaniu współwłaścicieli działek znajdujących się w obszarze oddziaływania, a zwłaszcza współwłaścicieli dziatki nr [...] łamie zasadę równej ochrony prawa własności, która wymaga, aby każdy właściciel nieruchomości w procesie inwestycyjnym w miarę możliwości miał takie same prawa. Należy opowiedzieć się za szerszym, niż wskazywałaby na to wykładnia gramatyczna, stosowaniem § 13 rozporządzenia z 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Dalej strona skarżąca wywodziła, że inwestor założył współczynnik miejsc postojowych zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta Krakowa. Tymczasem studium nie jest aktem prawa powszechnie obowiązującego i co do zasady nie może stanowić materialnoprawnej podstawy dopuszczenia przedsięwzięć inwestycyjnych. Decyzja o warunkach zabudowy powinna zawierać jednoznaczne i wiążące inwestora nakazy i warunki, jakie należy spełnić przy realizacji inwestycji. Brak jest natomiast podstaw do zamieszczania w tej decyzji niewiążących inwestora propozycji, sugestii lub zaleceń w przedmiocie miejsc postojowych. Tymczasem taki właśnie charakter ma zapis w decyzji o warunkach zabudowy z 19 października 2010 r. wydanej dla przedmiotowej inwestycji. Zmieniana decyzja została wydana w dniu 17 czerwca 2013 r. Tymczasem w dniu 26 czerwca 2013 r. Rada Miasta Krakowa podjęła uchwałę Nr LXXV 11/1132/13 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "CZYŻYNY - PAS STARTOWY", która weszła w życie w dniu 24 lipca 2013 r. W dniu 31 stycznia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził nieważność tej uchwały, ale wyrok został zaskarżony do Naczelnego Sądu Administracyjnego i uprawomocnił się dopiero 26 maja 2015 r. Niemniej jednak na przedmiotowym terenie obowiązywało w okresie 24 lipca 2013 r. - 26 maja 2015 r. prawo miejscowe przewidujące wskaźnik miejsc postojowych na poziomie 1,2. Organ l i ll instancji powinien niewątpliwie wziąć ten fakt pod uwagę i inkryminowaną decyzję weryfikować pod tym kątem.

Strona skarżąca zaznaczyła, że na wniosek spółdzielni o wznowienie postępowania zakończonego decyzją nr [...] w dniu 15 lutego 2017 r. organ I instancji wydał decyzję, w której przyznał, że decyzja nr [...] narusza prawo - a to właśnie z uwagi na brak udziału w postępowaniu stron.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda Małopolski wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał swoje stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:

Stosownie do art. 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie p.p.s.a., sądy administracyjne powołane są do kontroli działalności administracji publicznej, w tym w zakresie legalności decyzji administracyjnych i stosują środki określone w ustawie (art. 1 i art. 3 p.p.s.a). W ramach swej kognicji sąd bada czy przy wydawaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia prawa materialnego i przepisów postępowania administracyjnego, nie będąc przy tym związanym granicami skargi, stosownie do art. 134 § 1 p.p.s.a. Stosownie do tego przepisu sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W myśl art. 145 p.p.s.a., sąd zobligowany jest do uchylenia decyzji bądź postanowienia lub stwierdzenia ich nieważności, ewentualnie niezgodności z prawem, gdy dotknięte są one naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania, innym naruszeniem przepisów postępowania, jeśli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy, albo zachodzą przyczyny stwierdzenia nieważności decyzji wymienione w art. 156 k.p.a. lub innych przepisach. W ramach kontroli legalności sąd stosuje przewidziane prawem środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia (art. 135 p.p.s.a.).

W niniejszej sprawie przedmiotem kontroli jest decyzja Wojewody Małopolskiego z 26 października 2018 r. utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta Miasta Krakowa z 11 kwietnia 2018 r., którą organ na wniosek inwestora Firma A. w W. zmienił decyzję pozwolenia na budowę nr [...] z 17 czerwca 2013 r. oraz zatwierdził zmianę projektu budowlanego dla inwestycji: Etap 15 - budynki mieszkalne wielorodzinne z usługami i garażem podziemnym wraz z infrastrukturą techniczną i zagospodarowaniem terenu na działkach nr: [...], [...], [...], [...], obr. 7 Kraków - Nowa Huta, zamierzenia budowlanego pn.: "Budowa zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługami w niektórych budynkach oraz garażami podziemnymi wraz z zagospodarowaniem terenu, infrastrukturą techniczną i komunikacyjną, na działkach nr: nr: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] - obr. [...], jedn. ewid. Nowa Huta przy ul. [...] oraz ul. [...] w Krakowie - Czyżynach - oraz dodatkowo w zakresie robót nie wymagających ustalenia decyzji o WZ na działkach nr: [...], [...], [...], [...],[...], [...],[...], obr. [...] (...)";

Skarga jest zasadna, ale nie wszystkie zarzuty podniesione w skardze są uzasadnione.

Na wstępie należy zauważyć, że jakkolwiek przepisy ustawy z 7. 07. 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. 2017.1332 ze zm.) jak również aktów wykonawczych do ww. ustawy były wielokrotnie nowelizowane to należy też wskazać, ze przepisy art. 32–35 Prawa budowlanego w zakresie istotnym dla rozpoznawanej sprawy były w miarę stabilne. W rozpoznawanej sprawie w szczególności znajduje zastosowanie przepis art. 33 ust. 1 Prawa budowlanego, zgodnie z którym pozwolenie na budowę powinno dotyczyć całego zamierzenia budowlanego, jednak na wniosek inwestora, może dotyczyć wybranych obiektów (etapowanie inwestycji), ale w takiej sytuacji inwestor jest obowiązany przedstawić projekt zagospodarowania działki lub terenu dla całego zamierzenia budowlanego.

Zgodnie z art. 34 ust. 3 pkt 1 i 2 projekt budowlany powinien zawierać: projekt zagospodarowania działki lub terenu i projekt architektoniczno-budowlany z czego wynika, że te dwa projekty wymienione w pkt 1 i 2 powyższego przepisu, stanowią części składowe projektu budowlanego, potwierdzają to postanowienia rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 listopada 1998 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz.U. Nr 140, poz. 906).

Przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ sprawdza zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z: miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego i wymaganiami ochrony środowiska, wymaganiami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przepisami w tym techniczno-budowlanymi (art. 35 ust. 1 pkt 1 lit. a, b, c Prawa budowlanego).

Podkreślić należy, że w sytuacji określonej w art. 33 ust. 1 Prawa budowlanego, inwestor jest obowiązany przedstawić projekt zagospodarowania działki lub terenu dla całego zamierzenia budowlanego przy czym z żadnego przepisu Prawa budowlanego nie wynika, że tak przedstawiany projekt zagospodarowania działki lub terenu wymaga zatwierdzenia przez organ architektoniczno-budowlany. Nie budzi jednak wątpliwości, że projekt zagospodarowania działki lub terenu jest częścią składową projektu budowlanego i przepisy Prawa budowlanego przewidują tylko zatwierdzenie projektu budowlanego w decyzji o pozwoleniu na budowę lub w odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego. Przepisy nie przewidują jednak możliwości odrębnego zatwierdzania poszczególnych części składowych projektu budowlanego jak np. projekt zagospodarowania działki lub terenu czy projektu architektoniczno-budowlany).

Zgodnie z przepisem art. 36a ust. 3 Prawa budowlanego w postępowaniu w sprawie zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę, przepisy art. 32-35 stosuje się odpowiednio do zakresu tej zmiany. W związku z powyższym podkreślenia wymaga, że co do zasady pozwolenie na budowę dotyczy całego zamierzenia budowlanego, jednakże w sytuacji, gdy zamierzenie budowlane obejmuje więcej niż jeden obiekt ustawodawca dopuszczona została możliwość etapowania - na wniosek inwestora - pozwolenia na budowę odnośnie wybranych obiektów lub zespołów obiektów, mogących samodzielnie funkcjonować zgodnie z przeznaczeniem (art. 33 ust. 1). W takiej jednak sytuacji inwestor jest obowiązany przedstawić projekt zagospodarowania działki lub terenu dla całego zamierzenia budowlanego (art. 34 ust. 3 pkt 2 ustawy). Takie uregulowanie w ocenie Sądu w składzie rozstrzygającym w niniejszej sprawie wskazuje, że ustawodawca nawet w przypadku tak zwanego etapowania zamierzenia budowlanego przywiązuje wagę do oceny zgodności z prawem całego zamierzenia inwestycyjnego, a nie tylko poszczególnych jego etapów. W odniesieniu do całego zamierzenia budowlanego ogranicza tę ocenę do materii, która jest przedmiotem projektu zagospodarowania działki lub terenu, a więc - jak wynika z art. 24 ust. 3 pkt. 1 Prawa budowlanego - m.in. do określenia granic terenu, usytuowania, obrysu i układu istniejących i projektowanych obiektów budowlanych ze wskazaniem charakterystycznych elementów, wymiarów, rzędnych i wzajemnych odległości obiektów, w nawiązaniu do istniejącej i projektowanej zabudowy terenów sąsiednich. Projekt zagospodarowania terenu pozwala na ocenę oddziaływania projektowanej inwestycji na uzasadnione interesy osób trzecich, czyli przede wszystkim właścicieli nieruchomości sąsiednich (por. wyrok WSA w Rzeszowie z 24. 10. 2018 r. sygn. akt II SA/Rz 897/18). Takie rozwiązanie – jak wskazuje J. Siegień – "(...) podyktowane jest koniecznością właściwego zsynchronizowania z istniejącą zabudową zarówno całego projektowanego zamierzenia, jak i jego poszczególnych obiektów oraz zapobiega chaosowi przestrzennemu" (J. Siegień w: Prawo budowlane. Komentarz, W-wa 2003 r. s. 235). Ustawodawca wymaga zatem, aby w przypadku etapowania zamierzenia budowlanego ocena, czy zamierzenie to oddziałuje na usprawiedliwione interesy osób trzecich, dokonywana była z uwzględnieniem całego zamierzenia budowlanego, a nie tylko poszczególnych jego etapów. Weryfikacja przedsięwzięcia do wydania pozwolenia na budowę w przypadku etapowania inwestycji musi zatem uwzględnić uwarunkowania wynikające z projektu zagospodarowania terenu sporządzonego dla całego zamierzenia budowlanego – zgodnie z przepisami art. 33 ust. 1 i art. 34 ust. 3 pkt. 1 cyt. ustawy.

Odnosząc powyższe do okoliczności rozpoznawanej sprawy należy zwrócić uwagę, że całe zamierzenie inwestycyjne dotyczy bardzo rozległej inwestycji pn.: "Budowa zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługami w niektórych budynkach oraz garażami podziemnymi wraz z zagospodarowaniem terenu, infrastrukturą techniczną i komunikacyjną, na wskazanych działkach przy ul. [...] oraz ul. [...] w Krakowie - Czyżynach - oraz dodatkowo w zakresie robót nie wymagających ustalenia decyzji o WZ. Należy zwrócić uwagę, że w sprawie istotne jest, że całe projektowane zamierzenie inwestycyjne (stanowiące duże osiedle budynków mieszkaniowych) podzielone zostało na 15 etapów (określanych także jako enklawy), dla których zostały wydane decyzje zatwierdzające etapowe projekty budowlane. Trzeba dodać, że zgodnie z oświadczeniem złożonym przez pełnomocnika inwestora podczas rozprawy w dniu 12 marca 2019 r. wszystkie enklawy z wyjątkiem enklawy 15 zostały zrealizowane, a nadto w toku realizacji pozostałych enklaw wydanych zostało - w trybie art. 36a Prawa budowlanego - wiele decvzji zmieniających etapowe pozwolenia na budowę. W tej sytuacji nie do zaakceptowania jest stanowisko przyjęte przez organy obu instancji, które uznały, iż wielokrotna zmiana etapowanego projektu budowlanego i decyzji o pozwoleniu na budowę całego osiedla (realizowanego w 15 etapach) nie wymaga przedstawienia projektu zagospodarowania dla całego zamierzenia, a w rozpoznawanej sprawie, która dotyczy ostatniego tj. 15 etapu przedsięwzięcia wystarczające jest zapoznanie się z projektem zagospodarowania terenu, w obrębie którego ma być realizowany 15 etap. Pogląd taki należy uznać za wadliwy ponieważ przy inwestycji, która ze względu na jej wieloetapowość zarówno na poziomie wydawanych decyzji jak ich realizacji może odbiegać od zamierzenia budowlanego, dla którego został prawomocnie zatwierdzony projekt zagospodarowania terenu obejmujący całe zamierzenie inwestycyjne. Podkreślić należy, że projekt zagospodarowania jest zatwierdzony raz dla całego zamierzenia i jego ustalenia są wiążące również dla decyzji etapowych. W rozpoznawanej sprawie projekt zagospodarowania całego terenu został zatwierdzony w decyzji o pozwoleniu na budowę nr [...] z dnia 12 października 2012 r. wydane dla etapu 0.1.8.1. Wypada zaznaczyć, że ani w decyzji nr [...] o warunkach zabudowy z dnia 19 października 2010 r, ani w określeniu całego zamierzenia budowlanego nie wskazano ile budynków wielomieszkaniowych obejmie przedmiotowe zamierzenie. W ocenie Sądu nie do zaakceptowania jest stanowisko organów, które przy zatwierdzaniu kolejnych etapowych projektów dla poszczególnych enklaw – w dodatku zmienianych także co do liczby realizowanych budynków- tracą zupełnie z pola widzenia całość przedsięwzięcia, tracąc tym samym możliwość oceny czy kolejny projekt etapowanego przedsięwzięcia stanowi fragment (etap) tego samego przedsięwzięcia. Nawet jeżeli projekt zagospodarowania jest ogólny i nie zawiera szczegółowych ustaleń nie może być pomijany gdy realizację całości - na wniosek inwestora - przewidziano w etapach. Trzeba też zauważyć, że w sytuacji gdy następuje odstąpienie od etapowego zatwierdzonego projektu budowlanego i zatwierdzeniu decyzji o pozwoleniu na budowę w trybie art. 36a Prawa budowlanego wymóg przedstawienia projektu zagospodarowania działki lub terenu pozostaje w mocy, gdyż umożliwia ocenę czy zmiana zatwierdzonego już etapowego projektu budowlanego jest do pogodzenia z całością zamierzenia objętego projektem zagospodarowania działki lub terenu. Umożliwia to organowi rozważenie czy zmiana projektu budowlanego, względnie kolejna miana dokonana w trybie w trybie art. 36a dotyczy tego samego przedsięwzięcia inwestycyjnego czy też wykracza poza jego ramy.

W rozpoznawanej sprawie zamienny projekt budowlany i decyzja o pozwoleniu na budowę dotyczy 15 etapu przedsięwzięcia i obejmuje enklawę realizowaną na terenie działek nr : [...], [...], [...], [...], obr. [...] Kraków - Nowa Huta. Zmiana polega m. in. na realizacji 2 budynków wielomieszkaniowych, podczas gdy w zmienianym projekcie budowlanym zaprojektowano 4 budynki, nadto na zmianie usytuowania budynków wielomieszkaniowych względem działek sąsiednich (nie objętych przedmiotowym zamierzeniem), ale również działek stanowiących teren realizacji etapu nr 13. 12 i 1, na zmianie ilości i układu miejsc postojowych, zmianie tras sieci, przyłączy i instalacji wod.-kan., c.o. elektroenergetycznych oraz zmianie układu dróg pożarowych. W tej sytuacji nie może budzić wątpliwości, że przeprowadzenie oceny prawidłowości i dopuszczalności ww. zmian wymaga porównania zaproponowanych zmian z ustaleniami projektu zagospodarowania dla całego przedsięwzięcia. Nie jest zatem wystarczające przedstawienie projektu zagospodarowania ww. działek obejmujący jedynie obszar podlegający zmianie z pominięciem projektu zagospodarowania dla całości przedsięwzięcia, z uwzględnieniem już zatwierdzonych zmian. W ocenie Sądu w składzie rozstrzygającym w niniejszej sprawie w szczególności w sytuacji, gdy całość przedsięwzięcia (obejmującego jak można się zorientować z przedłożonych akt administracyjnych ok. 30 wielomieszkaniowych budynków mieszkalnych z lokalami użytkowymi) podzielona została na 15 etapów, przy czym wydane decyzje ulegały wielokrotnym i istotnym zmianom w zakresie etapowych projektów budowlanego i pozwoleń na budowę - konieczna jest ocena przedłożonego projektu budowlanym dla enklawy 15 w nawiązaniu do projektu zagospodarowania całego terenu przedsięwzięcia i to nie tylko w zakresie wymaganej liczby miejsc postojowych. Dla zastosowania normy z art. 36a ust. 1 Prawa budowlanego, istotne jest bowiem zachowanie tożsamości całego przedsięwzięcia, dla którego został zatwierdzony projekt zagospodarowania działki lub terenu obejmujący całości. Projekt ten stanowi bowiem istotny punkt odniesienia dla każdej istotnej zmiany zatwierdzonego, etapowego projektu budowlanego i decyzji o pozwoleniu na budowę. W rozpoznawanej sprawie odpowiedniość o jakiej mowa w treści art. 36a ust. 3 nie może zatem oznaczać pominięcia wymogu skonfrontowania projektu zabudowy enklawy nr 15 z projektem zagospodarowania całości inwestycji. Rozpoznając sprawę ponownie organ uwzględni również - ze względu na fakt, iż całe przedsięwzięcie podlega etapowaniu przy wielokrotnych zmianach projektów budowlanych dla poszczególnych i już zrealizowanych etapów – wymóg z art. 33 ust. 1 Prawa budowlanego, zgodnie z którym obiekty lub zespoły obiektów objęte etapowaniem muszą samodzielnie funkcjonować zgodnie z ich przeznaczeniem. Jak wynika z przedłożonego do akt projektu budowlanego etap. 15 obejmuje dwa budynki wielomieszkaniowe z usługami o dużej ilości lokali, natomiast organy nie wykazały, iż został w odniesieniu do nich został spełniony ww. wymóg.

Niezależnie od powyższego organy nie wyjaśniły kwestii związanej z obszarem oddziaływania budynków oznaczonych w projekcie zagospodarowania dla enklawy nr 15 jako budynek A i budynek B w stosunku do budynków sytuowanych na działkach Nr [...], Nr [...] i Nr [...]. Jednym z warunków poszanowania, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich, jest prawidłowe ustalenie odległości budynku z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi od innych obiektów, które umożliwia naturalne oświetlenie tych pomieszczeń. Wymagane jest precyzyjne i jednoznaczne zbadanie czy projektowane budynki nie spowoduje niezgodnego przesłaniania i zacieniania budynków na działkach sąsiednich. Stosownie do § 13 ust. 1 pkt 1 lit. a i pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie odległość budynku z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi od innych obiektów powinna umożliwiać naturalne oświetlenie tych pomieszczeń - co uznaje się za spełnione, jeżeli między ramionami kąta 60°, wyznaczonego w płaszczyźnie poziomej, z wierzchołkiem usytuowanym w wewnętrznym licu ściany na osi okna pomieszczenia przesłanianego, nie znajduje się przesłaniająca część tego samego budynku lub inny obiekt przesłaniający w odległości mniejszej niż wysokość przesłaniania - dla obiektów przesłaniających o wysokości do 35 m oraz zostały zachowane wymagania, o których mowa w § 57 i 60. Wysokość przesłaniania, o której mowa w ust. 1 pkt 1, mierzy się od poziomu dolnej krawędzi najniżej położonych okien budynku przesłanianego do poziomu najwyższej zacieniającej krawędzi obiektu przesłaniającego lub jego przesłaniającej części (ust. 2). Zgodnie zaś z § 60 ust. 1 rozporządzenia pokoje mieszkalne powinny mieć zapewniony czas nasłonecznienia co najmniej 3 godziny w dniach równonocy (21 marca i 21 września) w godzinach od 7 – do 17. Wyjątek od tej reguły przewidziano w ust. 2, zgodnie z którym w mieszkaniu wielopokojowym dopuszcza się ograniczenie wymagania określonego w ust. 1 co najmniej do jednego pokoju, przy czym w śródmiejskiej zabudowie uzupełniającej dopuszcza się ograniczenie wymaganego czasu nasłonecznienia do 1,5 godziny, a w odniesieniu do mieszkania jednopokojowego w takiej zabudowie nie określa się wymaganego czasu nasłonecznienia.

Odnosząc powyższe do okoliczności poddanej sądowej kontroli decyzji należy wskazać, że organy nie odniosły się w sposób należyty do kwestii związanych z "przesłanianiem i zacienieniem" (§ 13, 57 i 60 cyt. rozporządzenia). Co prawda rozpatrując tę kwestię organ odwoławczy oparł się dodatkowo na: "Analizie zacienienia Budynków [...] przez inwestycje etap 15 na działkach nr [...], [...], [...], [...], [...], [...] obr. [...] Nowa Huta przy ul. [...] w Krakowie" sporządzonej w sierpniu 2018 r. przez arch. J. B. i arch. W. B. (K. 245-254 akt adm.), ustalając iż budynki A i B nie zacieniają w sposób niedopuszczalny budynku na dz. Nr [...] - to jednak ani analiza oddziaływania obiektów, przedłożona wraz z mapą w projekcie budowlanym (KA OO -3 in.). ani ww. graficzna analiza z sierpnia 2018 r. nie zawierają wyczerpującej i prawidłowej analizy, w zakresie przesłaniania przez planowaną inwestycję budowlaną budynków skarżącej Spółdzielni Mieszkaniowej. Należy zauważyć, że w analizie pominięto wymiary budynków przesłaniających i przesłanianych, poprzestając na nieowymiarowanych wykresach. W tym stanie faktycznym sprawy należy wskazać, że organy obu instancji nie uczyniły zadość wymaganiom postępowania administracyjnego w tym art. 7, 77 § 1 i 107 § 3 kpa i nie wyjaśniły w sposób wyczerpujący kwestii wymaganego nasłonecznienia budynków znajdujących się na sąsiednich działkach. Ponownie rozpoznając sprawę organ będzie zobowiązany wyjaśnić kwestie zacieniana w sposób wyczerpujący, ale także w sposób czytelny i zrozumiały, pozwalający na skontrolowanie przeprowadzonej analizy zainteresowanym stronom (por. wyrok WSA w Olsztynie z 28.04. 2011, sygn. akt II SA/Ol 137/11) . Tym samym jako zasadny należy uznać zarzut naruszenia zasady z art. 8 kpa, zgodnie z którą organy administracji publicznej prowadzą postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej.

Niezasadne okazały się natomiast pozostałe zarzuty skargi wniesionej przez SM "[...]". Nie zasługuje na uwzględnienie zarzut, w którym strona skarżąca kwestionuje ustalenia poczynione w decyzji o warunkach zabudowy z dnia 19.10. 2010 r. w zakresie w jakim określa ona warunki obsługi komunikacyjnej nie precyzując w żaden sposób ilości miejsc postojowych. Należy bowiem wskazać, że decyzja o warunkach zabudowy nie jest przedmiotem rozpoznawanej sprawy. Nie jest również zasadny zarzut nieprawidłowego ustalenia kręgu stron w sprawie. Zgodnie bowiem z treścią a art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści i zarządcy nieruchomości , znajdujący się w obszarze oddziaływania obiektu. Zarazem jednak w rozpoznawanej sprawie znajduje zastosowanie norma z art. 27 ust. 2 ustawy z 15 grudnia 2000 r o spółdzielniach mieszkaniowych. I tak, w przypadku nieruchomości pozostających w zarządzie spółdzielni mieszkaniowych, reprezentowanie na zewnątrz takich podmiotów należy do zarządu, gdyż zgodnie z ww. przepisem zarząd nieruchomościami wspólnymi stanowiącymi współwłasność spółdzielni jest wykonywany przez spółdzielnię jako zarząd powierzony, o którym mowa w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, choćby właściciele lokali nie byli członkami spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 24 i art. 26. W związku z powyższym uznać należy, że interesy właścicieli lokali wyodrębnionych w stosunku do nieruchomości wspólnej reprezentuje skarżąca Spółdzielnia Mieszkaniowa B ". Możliwe są co prawda odstępstwa od zasady legitymacji procesowej spółdzielni mieszkaniowej i uznanie za stronę określonego członka, tym niemniej wyjątki te będą miały miejsce w sytuacjach szczególnych, gdy z całokształtu okoliczności wynikać będzie bezspornie, iż określona osoba - inaczej niż cała spółdzielnia mieszkaniowa - może mieć interes prawny wywiedziony z prawa materialnego do występowania jako strona postępowania administracyjnego. Przy tym interes prawny strony postępowania administracyjnego powinien wynikać z konkretnej i zindywidualizowanej normy prawa materialnego wpływającej na sytuację prawną wnoszącego dany wniosek, żądanie, czy skargę. W rozpoznawanej sprawy w postępowaniu przed organami obu instancji nie wykazano takich okoliczności.

Mając wszystko powyższe na uwadze, Sąd w punkcie I sentencji na podstawie art. 145 §. 1 pkt. 1 lit c) w zw. z art. 135 p.p.s.a. uchylił decyzje organów obydwu instancji z uwagi na naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

W punkcie II sentencji orzeczono o kosztach na podstawie art. 200 p.p.s.a , zgodnie z którym w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Na zasądzone koszty w wysokości 697 zł składa się: kwota 200 zł tytułem uiszczonego przez skarżącą wpisu, kwota 480 zł tytułem wynagrodzenia adwokata reprezentującego stronę skarżącą, ustalona jako stawka minimalna na podstawie art. 205 § 2 p.p.s.a. oraz kwota 17 zł tytułem uiszczonej przez pełnomocnika skarżących opłaty skarbowej za złożone pełnomocnictwo