Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Dominik Gajewski, Sędziowie sędzia WSA Aneta Trochim-Tuchorska (sprawozdawca), sędzia WSA Beata Sobocha, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 16 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi R.B. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] października 2015 r. nr [...]

Skarżący R. B. w dniu 11 sierpnia 2015r. złożył wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży obligacji.

We wniosku wskazał, że na początku 2007r. pracownik banku R. namówił Skarżącego wiedząc, że ma oszczędności w euro na zakup obligacji M. Z okazanych wykresów i symulacji wynikało, że inwestycja ta będzie bardzo opłacalna. Praktycznie już po miesiącu ich wartość była niższa od wartości zakupu.

Chronologicznie zdarzenia w tej sprawie wyglądały następująco:

a) 2 kwietnia 2007r. Skarżący zawarł umowę lokaty subskrypcyjnej z kwotą lokaty 100.000 euro z części środków (euro) z konta Skarżącego, z której bank ma kupić obligacje M.;

b) 27 kwietnia 2007r. Skarżący otrzymuje potwierdzenie transakcji z tej lokaty w euro kupna 100.000 jednostek M. po 1 euro każde z terminem zapadalności 31 marca 2019r. Wartość obligacji z każdym miesiącem spada (z najniższym poziomem około 40% wartości początkowej). W maju 2014r. wartość obligacji zbliżyła się do pierwotnej wartości.

c) 18 czerwca 2014r. Skarżący składa w "ciemno" dyspozycję sprzedaży obligacji indeksowanych M. M. - transza euro. Regulamin stanowił, że składając dyspozycję Skarżący nie znał warunków finansowych, a środki trafią do 35 dni licząc od 1 lipca 2014r. na rachunek Skarżącego. Tak się nie stało, pieniądze zniknęły. Skarżący powiadomił policję, prokuraturę oraz KNF;

d) pieniądze w kwocie 100.390 euro pojawiły się dopiero 5 września 2014r. na koncie Skarżącego (tym samym, z którego zostały pobrane na zakup ww. obligacji);

e) na początku 2015r. Skarżący otrzymał PIT-8C, w którym bank podał rzekomy dochód z transakcji w wysokości 44.658 zł;

f) nank utrudniał wyjaśnienie Skarżącemu skąd pojawiły się te kwoty oraz podawał podstawy prawne nie mające nic wspólnego ze sprzedażą obligacji M., oraz za każdym razem pojawiał się zapis w pismach cyt: "W przypadku jakichkolwiek wątpliwości dotyczących zasad opodatkowania sytuacji należy zwrócić się do Urzędu Skarbowego właściwego według swojego miejsca zamieszkania".

g) Skarżący uważa działanie banku za złośliwe wynikające z działań Skarżącego na brak pieniędzy po dokonanej transakcji sprzedaży, powiadamiających prokuraturę i KNF. Potwierdzeniem tego faktu jest dzień wybrania wyceny euro, tj. w dniu, w którym dopiero trafiły pieniądze do Skarżącego. Nie zastosowano kursu z dnia sprzedaży obligacji M. (pozostały okres stanowił bezprawne dysponowanie środkami Skarżącego przez bank);

h) do dochodu w złożonym zeznaniu rocznym Skarżący zaliczył kwotę 390 euro pomimo, że Ordynacja podatkowa jednoznacznie określa okresy kiedy podatek się należy;

i) urząd skarbowy pismem z 29 czerwca 2015r. poprosił Skarżącego o złożenie korekty zeznania. Korekty Skarżący nie złożył, natomiast przedstawił pełną dokumentację tej sprawy. Pani Naczelnik po zapoznaniu się z materiałami zaproponowała aby Skarżący zapytał o stanowisko Krajową Informację Podatkową, ponieważ sprawa ma indywidualny charakter.

Skarżący jest zdania, że postąpił prawidłowo, a pracownicy banku nie działali jak profesjonaliści. Władze banku powinny zadbać o szkolenie swoich pracowników z przepisów podatkowych na bieżąco, by nieznajomość prawa pracowników nie przyczyniała się do wykonywania dodatkowych, niepotrzebnych prac wszystkie strony zainteresowane.

Skarżący wniósł o dokonanie oceny rozumowania Skarżącego dotyczącego wydarzeń dotyczących obligacji M.

Pismem z 23 września 2015r. organ interpretacyjny wezwał Skarżącego do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, poprzez sformułowanie pytania podatkowego dotyczącego przepisów prawa materialnego mającego być przedmiotem interpretacji indywidualnej w powiązaniu z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego w odniesieniu do zadanego pytania podatkowego oraz przedstawienie stanowiska odnośnie sformułowanego pytania podatkowego.

Skarżący pismem z 30 września 2015r. przesłał do organu podatkowego uzupełnienie do złożonego wniosku, w którym doprecyzował stan faktyczny wyjaśniając, że na początku 2007r. pracownik banku R. będąc opiekunem i znając stan jego posiadania euro na koncie oszczędnościowym namówił Skarżącego do zakupu obligacji M. Według przedstawionych materiałów inwestycja miała być bardzo opłacalna. W dniu 2 kwietnia 2007r. Skarżący zawarł umowę lokaty subskrypcyjnej z kwotą lokaty 100.000 EURO, z której bank miał kupić obligacje M. w ilości 100.000 szt. po 1 euro za 1 sztukę z terminem zapadalności 31 marca 2019r. Już po miesiącu od dokonania zakupu wartość zakupionych obligacji zaczęła spadać i w pewnym momencie osiągnęła około 40% wartości początkowej. Skarżący z przerażeniem śledził kwartalne wyceny posiadanych obligacji. W maju 2014r. wartość wyceny tych obligacji zbliżała się do wartości początkowej i w dniu 18 czerwca 2014r. Skarżący złożył zlecenie sprzedaży by odzyskać swoje euro. Regulamin stanowił, że Skarżący musi "w ciemno" złożyć zlecenie na sprzedaż po kursie wyceny, który nastąpi 30 czerwca 2014r. a pieniądze w euro miały trafić na to samo konto Skarżacego w euro w czasie od 1 lipca 2014r. do 35 dni. W tym czasie pieniądze nie wpłynęły na konto Skarżącego. Bank nie potrafił wyjaśnić co się z nimi stało. Skarżący powiadomił o tym zdarzeniu prokuraturę oraz KNF. Pieniądze w kwocie 100.390 euro pojawiły się na koncie Skarżącego dopiero 5 września 2014r. po wielokrotnych interwencjach. Na początku 2015r. Skarżący otrzymał z banku kopię PIT-8C, w której bank uwzględnił rzekomy dochód z transakcji M. w wysokości 44.658 zł. Skarżący natychmiast zwrócił się do banku o informację, w jaki sposób i na podstawie jakich podstaw prawnych został wypełniony PIT-8C za rok 2014. Bank utrudniał Skarżącemu wyjaśnienie skąd pojawiły się kwoty oraz podawał podstawy prawne nie mające nic wspólnego ze sprzedażą obligacji M. oraz za każdym razem w odpowiedziach pojawiał się zapis cyt. "W przypadku jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do Urzędu Skarbowego właściwego według swojego miejsca zamieszkania". Skarżący ocenił działania banku za złośliwe, wynikające z wcześniejszych działań Skarżącego na brak pieniędzy po dokonanej sprzedaży gdzie pieniądze zaginęły. Skarżący w terminie złożył PIT-38 za rok 2014, gdzie uwzględnił otrzymane dodatkowo 390 euro. 100.000 euro po ponad 7 latach wróciło na to samo konto Skarżącego, z którego obligacje były zakupione. Skarżący uważał, że zgodnie z Ordynacją podatkową bank nie miał prawa tej kwoty brać pod uwagę przy tworzeniu PIT-8C. Skarżący uważa działania banku za złośliwe wynikające z wcześniejszych działań Skarżącego by odzyskać swoje pieniądze, w sytuacji gdy Skarżący nie miał obligacji i pieniędzy. Bank nie potrafił i nie odpowiedział dlaczego przyjął kurs euro z dnia wpływu kwoty 100.390 euro na konto Skarżącego a nie kurs z 30 czerwca 2014r. tj. daty sprzedaży. W tym okresie bank bezprawnie dysponował środkami bez zgody Skarżącego i wiedzy, na co Skarżący nie miał wpływu. Urząd skarbowy 29 czerwca 2015r. pisemnie zwrócił się z prośbą o złożenie korekty zeznania PIT-38 za 2014r. z uwzględnieniem PIT-8C z banku za 2014r. Po złożonych wyjaśnieniach i przekazaniu kopii dokumentów źródłowych Pani Naczelnik po zapoznaniu się z nimi zaproponowała Skarżącemu by zwrócił się do Krajowej Informacji Podatkowej o zajęcie stanowiska w ocenie sprawy Skarżącego o indywidualnym charakterze. Po otrzymaniu stanowiska Krajowej Informacji Podatkowej Skarżący ma go niezwłocznie przedstawić w urzędzie skarbowym. Skarżący przedstawił także stanowisko w sprawie informując, że przesłany do urzędu skarbowego przez bank R. PIT-8C za 2014r. jest wystawiony wadliwie. Nie uwzględniał przepisów Ordynacji podatkowej. Pieniądze wróciły po ponad 7 latach w takiej samej ilości. Transakcja od początku do końca (tak stanowiła umowa kupna) musiała być i była w euro. Rozliczenie PIT-38 za 2014r. uwzględniające dochód 390 euro Skarżący uważa za prawidłowe.

W wydanym 7 października 2015r. postanowieniu o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia Minister Finansów – z upoważnienia którego działał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie – stwierdził, że analiza przesłanej odpowiedzi na wezwanie prowadzi do wniosku, iż Skarżący w wyznaczonym terminie dokonał częściowego uzupełnienia wniosku. Skarżący ponownie przedstawił stan faktyczny sprawy, jednakże nie sformułował pytania podatkowego dotyczącego przepisów prawa materialnego w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mającego być przedmiotem interpretacji indywidualnej w powiązaniu z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Skarżący przedstawił natomiast stanowisko, że jego zdaniem przesłany do urzędu skarbowego przez bank PIT-8C za 2014r. został wystawiony wadliwie oraz rozliczenie PIT-38 za 2014r. uwzględniające dochód 390 EURO Skarżący uważa za prawidłowe.

Podatkowy organ interpretacyjny uznał, że brak pytania podatkowego w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uniemożliwia powiązanie ze sobą wszystkich niezbędnych elementów do wydania interpretacji indywidualnej. Tym samym organ podatkowy stwierdził, że nie jest możliwe wydanie w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015r., poz. 613) – dalej "O.p." - interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie. W złożonym zażaleniu podniósł, że w sposób bardzo szczegółowy starał się przedstawić problem i w jego ocenie z treści pisma wynikało pytanie: czy jestem zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z PIT-8C od tak wyliczonego przez bank dochodu, tj. 44.658 zł.

Postanowieniem z 17 listopada 2015r. Minister Finansów, z upoważnienia którego działał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, utrzymał w mocy powyższe postanowienie. Organ podatkowy raz jeszcze podkreślił, że Skarżący zobowiązany był na etapie odpowiedzi na wezwanie organu z 23 września 2015r. do prawidłowego uzupełnienia braków formalnych wniosku, tj. m.in. sformułowania pytania podatkowego dotyczącego przepisów prawa materialnego mającego być przedmiotem interpretacji indywidualnej w powiązaniu z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, czego Skarżący w nadesłanej odpowiedzi na wezwanie nie uczynił.

Organ podatkowy wskazał, że w uzupełnieniu wniosku z 30 września 2015r. Skarżący doprecyzował stan faktyczny sprawy, przestawił własne stanowisko w sprawie, jednakże nie sformułował pytania podatkowego. W ocenie organu nie można zgodzić się ze Skarżącym, że z treści pisma, będącego odpowiedzią na wezwanie organu wynikało pytanie o treści "czy jestem zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z PIT-8C tak wyliczonego przez bank dochodu, tj. 44.658 zł", ponieważ w uzupełnieniu tym nie padło takie sformułowanie, natomiast rolą organu podatkowego w postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej nie jest formułowanie pytania podatkowego na podstawie przedstawionych przez wnioskodawcę informacji. Do sprecyzowania pytania podatkowego zobowiązany jest wnioskodawca, co odzwierciedla formularz ORD-IN w części G poz. 68 "Pytanie (pytania) przyporządkowane do stanu faktycznego (stanów faktycznych) lub zdarzenia przyszłego (zdarzeń przyszłych) przedstawionego w poz. 67".

W ocenie podatkowego organu interpretacyjnego również przedstawione przez Skarżącego stanowisko w piśmie uzupełniającym braki formalne wniosku nie upoważniało organu do sformułowania za Skarżącego brakującego w złożonym wniosku pytania podatkowego przyporządkowanego do stanu faktycznego.

Zdaniem organu interpretacyjnego, w świetle powyższego miał wszelkie podstawy do uznania, że Skarżący nie zawarł we wniosku i jego uzupełnieniu informacji, które pozwoliłyby organowi wydać interpretację spełniającą funkcje przypisane tej instytucji.

Skarżący złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powyższe postanowienie, wnosząc o jego uchylenie. Skarżący nie zgodził się ze stanowiskiem zawartym w zaskarżonym postanowieniu twierdząc, że uzupełnił braki formalne. W ocenie Skarżącego, z wyjaśnień, które w sposób bardzo szczegółowy Skarżący opisał wynikało jednoznacznie, że chodzi o odpowiedź w jakiej wysokości powstał przychód podlegający opodatkowaniu z tytułu zbycia obligacji M. i otrzymanych przez Skarżącego odsetek w ilości 390 EUR.

Minister Finansów w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie w całości podtrzymując dotychczasową argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Sąd administracyjny zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. 2016r., poz. 1066 ze zm.) sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym zgodnie z § 2 tego artykułu kontrola, o której mowa, jest sprawowana pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Sąd rozpoznaje zatem sprawę rozstrzygniętą zaskarżonym orzeczeniem z punktu widzenia legalności, tj. zgodności z prawem całego toku postępowania administracyjnego i prawidłowości zastosowania przepisów prawa. Zgodnie natomiast z art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016r., poz. 718 ze zm., dalej: "P.p.s.a.") uwzględnienie przez sąd administracyjny skargi i uchylenie zaskarżonej decyzji bądź postanowienia w całości lub w części następuje wtedy, gdy sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy; naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego; inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Nadto sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 P.p.s.a.).

Wyjaśnić również należy, że złożona w niniejszej sprawie skarga została rozpoznana przez Sąd na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym stosownie do brzmienia art. 119 pkt 3 P.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem, sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym, jeżeli przedmiotem skargi jest postanowienie wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy stronie zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienie rozstrzygające sprawę co do istoty oraz postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie.

Przedmiotem kontroli Sądu w rozpoznawanej sprawie jest postanowienie Ministra Finansów, z upoważnienia którego działał Dyrektor Izby Skarbowej w W., z [...] listopada 2015r. utrzymujące w mocy postanowienie tego organu z [...] października 2015r. o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku Skarżącego o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży obligacji.

Kwestię sporną w niniejszej sprawie stanowi zatem zasadność pozostawienia bez rozpatrzenia – w oparciu o przepis art. 169 § 1 i § 4 w zw. z art. 14b § 1 i art. 14h O.p. – wniosku Skarżącego o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży obligacji.

Zgodnie z art. 169 § 1 O.p. jeżeli podanie nie spełnia wymogów określonych przepisami prawa, organ podatkowy wzywa wnoszącego podanie do usunięcia braków w terminie 7 dni, z pouczeniem, że niewypełnienie tego warunku spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia. W myśl art. 169 § 4 O.p. organ podatkowy wydaje postanowienie o pozostawieniu podania bez rozpatrzenia, na które przysługuje zażalenie.

W niniejszej sprawie podatkowy organ interpretacyjny pozostawił bez rozpatrzenia wniosek Skarżącego o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie uznając, że zachodzi ku temu podstawa, gdyż Skarżący – pomimo wezwania w trybie art. 169 § 1 O.p. – w złożonym na stosownym formularzu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawił jedynie stan faktyczny oraz swoje stanowisko nie formułując pytania, o którym mowa w części G poz. 68 formularza ORD-IN "Pytanie (pytania) przyporządkowane do stanu faktycznego (stanów faktycznych) lub zdarzenia przyszłego (zdarzeń przyszłych) przedstawionego w poz. 67."

Rozpoczynając rozważanie w tej kwestii należy przypomnieć, że zgodnie z art. 14b § 1 O.p. minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W myśl § 2 powołanego wyżej przepisu wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. Stosownie zaś do art. 14b § 3 O.p. składający wniosek obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację indywidualną zawiera w niej ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z jej uzasadnieniem prawnym - art. 14c § 1 ww. ustawy. Natomiast art. 14h O.p. odsyła do odpowiedniego stosowania w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej m.in. art. 169 O.p.

Z powołanych przepisów jednoznacznie wynika, że istotą interpretacji indywidualnej jest ocena czy przedstawione przez podatnika we wniosku stanowisko w zaprezentowanym stanie faktycznym jest prawidłowe i znajduje oparcie w przepisach prawa podatkowego. Brak przy tym podstaw, aby przedmiot interpretacji wywodzić z treści pytania zawartego we wniosku o wydanie interpretacji.

Wprawdzie wzór takiego wniosku, opracowany przez Ministra Finansów w oparciu o delegację z art. 14b § 7 O.p., w części G poz. 68 zawiera m.in. "pytania", jednakże ustawodawca określając informacje, jakie wnioskodawca obowiązany jest zamieścić we wniosku o wydanie interpretacji w art. 14b § 2 – 5 O.p., nie wskazał pytań kierowanych do organu.

Zdaniem Sądu zamieszczenie tej pozycji we wzorze wniosku, stwarzające wnioskodawcy możliwość sformułowania pytania pod adresem organu udzielającego interpretacji, rozumieć należy jedynie jako swojego rodzaju ułatwienie dla wnioskodawcy, z którego może on, ale nie musi skorzystać. W istocie pytanie to opis problemu z jakim występuje wnioskodawca. Pytanie, jeżeli zostanie sformułowane, ułatwia też organowi właściwe określenie na tle jakich wątpliwości wnioskodawca wyraża swoje stanowisko. Jednakże interpretacja powinna odnosić się do stanowiska wnioskodawcy zajętego na tle przestawionego przezeń stanu faktycznego, ponieważ to ono zakreśla ramy wypowiedzi organu w świetle art. 14c § 1 O.p. (por. wyroki WSA w Warszawie z 6 kwietnia 2009r. III SA/Wa 2995-2996/08, CBOSA).

W związku z tym uznać należy, że brak sformułowania przez wnioskodawcę w części G poz. 68 formularza ORD-IN pytania, nie stanowi braku formalnego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, który uniemożliwia wydanie takiej interpretacji. W konsekwencji nie uzupełnienie wniosku jedynie w tym zakresie, pomimo wezwania, nie może stanowić podstawy do pozostawienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia.

Podkreślenia wymaga, że w rozpoznawanej sprawie Skarżący opisał zaistniały stan faktyczny, wskazując m.in., że posiadał na koncie oszczędności w euro i zawarł w 2007r. umowę lokaty subskrypcyjnej. Kwota lokaty to 100.000 euro. Za tę kwotę kupił obligacje indeksowane M. M.(transza EUR) w ilości 100.000 sztuk (1 sztuka obligacji za 1 euro) z terminem zapadalności 31 marca 2019r. Po zakupie tych obligacji ich wartość znacznie spadła, w związku z tym, gdy ich wartość zbliżała się do wartości początkowej w dniu 18 czerwca 2014r. złożył zlecenie sprzedaży by odzyskać swoje pieniądze (euro). Według regulaminu musiał "w ciemno" złożyć zlecenie na sprzedaż po kursie wyceny, który nastąpi 30 czerwca 2014r. a pieniądze (w euro) miały trafić na to samo konto Skarżącego (w euro) w okresie 35 dni począwszy od 1 lipca 2014r. W tym czasie pieniądze nie wpłynęły na konto Skarżącego. Bank nie potrafił wyjaśnić co się z nimi stało. Dopiero w dniu 5 września 2014r. na jego konto wpłynęła kwota 100.390 euro. Na początku 2015r. Skarżący otrzymał z banku PIT-8C, w którym bank uwzględnił dochód z transakcji w wysokości 44.658 zł. Skarżący w terminie złożył PIT-38 za rok 2014, gdzie uwzględnił otrzymane dodatkowo 390 euro. Skarżący wskazał, że kwota 100.000 euro po ponad 7 latach wróciła na to samo konto Skarżącego, z którego obligacje były zakupione. Zdaniem Skarżącego bank nie miał prawa tej kwoty (100.000 euro) brać pod uwagę przy wystawianiu PIT-8C. Ponadto bank nie wyjaśnił dlaczego przyjął kurs euro z dnia wpływu kwoty 100.390 euro na konto Skarżącego, a nie kurs z 30 czerwca 2014r. tj. daty sprzedaży. W tym okresie bank bezprawnie dysponował środkami bez zgody Skarżącego i wiedzy, na co Skarżący nie miał wpływu. Urząd skarbowy 29 czerwca 2015r. pisemnie zwrócił się z prośbą o złożenie korekty zeznania PIT-38 za 2014r. z uwzględnieniem PIT-8C wystawionego przez bank za 2014r. Po złożonych wyjaśnieniach i przekazaniu kopii dokumentów źródłowych zaproponowano Skarżącemu by zwrócił się do Krajowej Informacji Podatkowej o zajęcie stanowiska w ocenie sprawy Skarżącego. Po otrzymaniu stanowiska Krajowej Informacji Podatkowej Skarżący ma go niezwłocznie przedstawić w urzędzie skarbowym. Skarżący przedstawił także swoje stanowisko wskazując, że przesłany do urzędu skarbowego przez bank PIT-8C za 2014r. jest wystawiony wadliwie. Pieniądze wróciły po ponad 7 latach w takiej samej ilości. Transakcja od początku do końca (tak stanowiła umowa kupna) musiała być i była w euro. W związku z tym rozliczenie PIT-38 za 2014r. uwzględniające dochód w wysokości 390 euro Skarżący uważa za prawidłowe.

W ocenie Sądu, w świetle powyższego nie budzi wątpliwości, że u podstaw stanowiska wnioskodawcy legła kwestia wymagająca zajęcia stanowiska organu na płaszczyźnie prawno – podatkowej, a mianowicie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czego nie kwestionował także podatkowy organ interpretacyjny. Zdaniem Sądu, brak sformułowania pytania, o którym mowa w części G poz. 68 wzoru wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie mogło stanowić podstawy do pozostawienia bez rozpatrzenia tego wniosku. Również nie wskazanie przez Skarżącego konkretnego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogło stanowić podstawy do pozostawienia bez rozpatrzenia tego wniosku. Z opisu stanu faktycznego oraz stanowiska Skarżącego wynika jednoznacznie, że przedmiotem wniosku jest sprawa opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodu uzyskanego ze sprzedaży obligacji. Zasadniczą kwestią, której wyjaśnienia domaga się Skarżący jest czy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu sprzedaży przedmiotowych obligacji zakupionych w 2007r. za 100.000 euro podlega wykazana przez bank w PIT-8C kwota 44.658 zł, czy jak przyjął Skarżący jedynie równowartość w złotych kwoty 390 euro, a ponadto według którego kursu euro należy dokonać przeliczenia na złotówki (z daty sprzedaży obligacji, czy z daty dokonania przelewu na konto Skarżącego). To rolą organu podatkowego jest przypisanie przedstawionego stanu faktycznego do właściwej normy prawnej. Okoliczność, że podatnik nie potrafi takiego przyporządkowania dokonać, nie może pozbawić go prawa do uzyskania interpretacji indywidualnej, niezbędnej mu do prawidłowego samoobliczenia podatku, w sytuacji gdy przedstawia wyczerpująco stan faktyczny oraz swoje stanowisko co do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego dochodu (w tym przypadku ze sprzedaży obligacji), a wezwanie organu do uzupełnienia wniosku jest ogólnikowe i nie ułatwia w żaden sposób podatnikowi na dokonanie takiego przyporządkowania. Zauważyć należy, że celem wprowadzenia instytucji interpretacji indywidualnych było wspomożenie podatników zobowiązanych do samoobliczenia podatku. W rozpoznawanej sprawie mamy właśnie do czynienia z sytuacją gdy podatnik ma istotne wątpliwości co do sposobu rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży wskazanych we wniosku obligacji. Zauważyć ponadto należy, że Skarżący do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej (opatrzonego datą 13 lipca 2015r. – k. 18 akt) załączył m.in.: potwierdzenie transakcji kupna obligacji; umowę lokaty subskrypcyjnej wraz z załącznikami (warunki emisji obligacji, dyspozycja kupna zagranicznych papierów dłużnych); PIT-8C za 2014r. wystawiony przez R. Bank Polska S.A. zawierający informację o wysokości dochodów, o których mowa w art. 30b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w którym wykazano przychód z odpłatnego zbycia papierów wartościowych w kwocie 421.638 zł, koszty uzyskania przychodu w wysokości 376.980 zł, a dochód w kwocie 44.658 zł); wyjaśnienie pracownika banku (k. 5 akt), że zysk został obliczony na podstawie różnicy kursowej występującej pomiędzy kursem euro w dniu zakupu – 3 maja 2007r. (3,7698) a kursem euro w dniu sprzedaży – 5 września 2014r. (4,200); dyspozycję sprzedaży zagranicznych papierów dłużnych. Wprawdzie podatkowy organ interpretacyjny w postępowaniu interpretacyjnym wydaje interpretację indywidualną w oparciu o dane wskazane we wniosku, to jednakże skoro wnioskodawca dla dokładnego zobrazowania swojej sytuacji prawno-podatkowej przedkłada stosowne dokumenty, a we wniosku nie wskazał wszystkich informacji (okoliczności) istotnych dla rozpoznania wniosku a wynikających z załączonych dokumentów, organ winien te dane wynikające z dokumentów uwzględnić. Wskazać należy, że złożenie wskazanych dokumentów w powiązaniu z opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Skarżącego, umożliwiało organowi poznanie sytuacji prawno-podatkowej Skarżącego i jego stanowiska oraz wezwanie Skarżącego do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie konkretnych informacji, których Skarżący nie zawarł we wniosku, tymczasem organ poprzestał na ogólnikowym wezwaniu do sformułowania pytania podatkowego dotyczącego przepisów prawa materialnego mającego być przedmiotem interpretacji indywidualnej w powiązaniu z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, doprecyzowania przedstawionego we wniosku stanu faktycznego w odniesieniu do zadanego pytania podatkowego oraz przedstawienia stanowiska odnośnie sformułowanego pytania podatkowego. Podkreślenia przy tym wymaga, że organ pozostawiając bez rozpatrzenia wniosek Skarżącego nie wykazał, aby przedstawiony przez Skarżącego opis stanu faktycznego nie zawierał istotnych informacji niezbędnych do dokonania subsumcji przedstawionego stanu faktycznego do właściwej normy prawnej i oceny stanowiska Skarżącego. W związku z tym uznać należy, że w zaistniałej sytuacji organ był zobowiązany do wydania interpretacji indywidualnej i dokonania oceny przedstawionego we wniosku stanowiska Skarżącego.

W tej sytuacji należy stwierdzić, że organ błędnie zastosował art. 169 § 1 i § 4 w zw. z art. 14h O.p. Nie wydając interpretacji indywidualnej, organ uchybił również przepisowi art. 14b § 1 O.p. Działanie organu narusza również wyrażoną w art. 121 § 1 O.p. zasadę prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

Stwierdzić też można, że na kanwie tej sprawy i oceny w niej sposobu działania organu, w pełni aktualny jest fragment zawarty w uzasadnieniu orzeczenia TK z dnia 26 kwietnia 2005r. (sygn. akt SK 36/03), w którym napisano, iż "obowiązkiem organów podatkowych, jak zresztą wszystkich organów państwa, było (i jest) udzielanie obywatelowi (podatnikowi) rzetelnej i efektywnej pomocy wszędzie tam, gdzie pomoc taka jest prawem przewidziana. Nie do pogodzenia z zasadami państwa prawnego (art. 2 Konstytucji) i legalizmu (art. 7 Konstytucji) są wszelkie działania "pozorowane", w myśl zasady ut aliquid fecisse videatur ("aby się wydawało, że coś jest czynione"). W odniesieniu do informacji podatkowych stwierdzić należy, że ich celem było wspomożenie podatników zobowiązanych do samoobliczenia podatku, w konkretnych sytuacjach, w których nie mieli oni pewności co do sposobu interpretacji prawa podatkowego i jego stosowania we własnych sprawach. Organa podatkowe miały obowiązek udzielić im efektywnej pomocy, nie ograniczającej się na przykład do zacytowania znanych podatnikowi przepisów. Zobowiązane też były do jasnych i pełnych odpowiedzi, nie zaś do odpowiedzi wymijających czy też nietrafiających w sedno zagadnienia przedstawianego w żądaniu".

Niniejsza sprawa obrazuje, że nawet stworzenie prawa korzystnego dla podatników, w celu szczególnego zobligowania organów podatkowych do wypełniania swoich obowiązków wynikających z art. 2 i art. 7 Konstytucji, nie spełni swojej funkcji w przypadkach nastawienia tych organów do czynienia wykładni przepisów prawa w sposób nieprzychylny tymże podatnikom, nieułatwiającej im prawidłowego rozliczania się z fiskusem (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 września 2008r., I FSK 1063/07; dost. CBOSA).

W ponownie prowadzonym postępowaniu organ podatkowy obowiązany będzie rozpoznać wniosek, dokonać oceny stanowiska Skarżącego i zakończyć postępowanie przez wydanie interpretacji indywidualnej stosownej treści.

Z wymienionych względów Sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w zw. z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016r., poz. 718 ze zm.) uchylił zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie z 7 października 2015r.