Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Sędziowie Sędzia WSA Danuta Szydłowska (spr.) Sędzia WSA Dariusz Zalewski Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2013 r. sprawy ze skargi O. M. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia patentu na wynalazek oddala skargę

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. - Urząd Patentowy RP po rozpoznaniu wniosku O.M. o unieważnienie patentu na wynalazek pt.: "Układ biegowy podwieszonej kolejki estakadowej" o numerze Pat - 210396, udzielonego na rzecz P. W. z siedzibą w W. - na podstawie art. 24, art. 25 oraz art. 26 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. nr 119, poz. 1117 ze zm.) orzekł o oddaleniu wniosku i kosztach postępowania.

W uzasadnieniu decyzji organ podał, że wnioskiem z dnia [...] marca 2012 r. O. M. wystąpił o unieważnienie patentu na wynalazek pt.: "Układ biegowy podwieszonej kolejki estakadowej" o numerze Pat - 210396 udzielonego z datą pierwszeństwa [...] listopada 2006 r. na rzecz P. W. z siedzibą w W. Spornemu rozwiązaniu zarzucił brak zdolności patentowej wymaganej przepisami art. 24-26 p.w.p. Interes prawny wywodził z faktu zgłoszenia do ochrony w dniu [...] kwietnia 2005 r. pod numerem P.374127 rozwiązania technicznego pt.: "Sposób masowego transportowania osób lub ładunków, zwłaszcza w obszarach wielkomiejskich i infrastruktura transportowa do stosowania tego sposobu", opublikowanego w dniu [...] października 2006 r. Powołał się na dowód w postaci dokumentacji zgłoszeniowej rozwiązania technicznego zgłoszonego pod numerem P.374127, podkreślając, że rozwiązanie układu biegowego podwieszonej kolejki estakadowej według spornego wynalazku w dacie zgłoszenia w Urzędzie Patentowym nie spełniało ustawowych warunków wymaganych do uzyskania patentu w zakresie wymogów: nowości i posiadania poziomu wynalazczego. Zdaniem wnioskodawcy powyższe stanowisko uzasadniają informacje zawarte zarówno w zastrzeżeniach patentowych o numerach: 43 i 44, opisie wynalazku jak i rysunku przeciwstawionego dokumentu zgłoszeniowego P.374127. W konkluzji wnioskodawca stwierdził, ze sporny wynalazek zawiera zasadnicze cechy rozwiązania technicznego zgłoszenia patentowego nr 374127 jego autorstwa. Wywodził, że w obu rozwiązaniach, pojazdy mają zestawy co najmniej dwóch wózków napędowo-nośnych (układów biegowych), które poruszają się na jednym zestawie po jednej szynie albo na drugim zestawie wózkowym po drugiej szynie, a w przypadku zmiany szyny w obszarze rozjazdu (toru jazdy) na obu równocześnie, niezależnie od wzajemnego usytuowania wózków, a także szyn, które w obu rozwiązaniach w obszarze rozjazdów usytuowane są względem siebie równolegle. Natomiast umieszczenie wózków jezdnych, a więc i szyn nad sobą lub obok siebie nie ma tu znaczenia, bowiem w obu porównywanych rozwiązaniach chodzi o uniknięcie ruchomych rozjazdów w infrastrukturze toru. Ponadto zastrzegane spornym patentem nr 210396 usytuowanie szyn we wspólnej płaszczyźnie pionowej, jedna nad drugą, w ocenie wnioskodawcy mieści się w zastrzeżeniu nr 43 zgłoszenia wynalazku nr P.374127, w którym mowa o ułożeniu szyn rozjazdowych (19) bezkolizyjnie obok szyny głównej (9). Dodatkowo wnioskodawca odniósł się krytycznie do rozwiązania z usytuowaniem szyn we wspólnej płaszczyźnie pionowej, jedna nad drugą, jako rozwiązania kosztowniejszego z uwagi na wymuszoną nim większą wysokość elementów infrastruktury i rozwiązania trudniejszego do opanowania w momencie hamowania z uwagi na większy moment, a także rozwiązania pozbawionego momentu bocznego, który jest korzystny, gdyż zapewnia stabilność poprzeczną podczas jazdy.

Uprawniony nie zgodził się z zarzutami niespełnienia ustawowych warunków wymaganych do uzyskania patentu nr 210396, określonych przepisami art. 24, art. 25 i art. 26 p.w.p. W jego ocenie w całym opisie i zastrzeżeniach dotyczących rozwiązania według zgłoszenia P.374127 nie ma mowy o usytuowaniu szyn we wspólnej płaszczyźnie pionowej, jedna nad drugą, a jedynie wskazuje się, że szyny są położone obok siebie, a wózki mają koła lewe i prawe. Wskazywał, że opis w końcowym fragmencie potwierdza występowanie momentu M, co jest immanentną i niekorzystną cechą takiego zawieszenia pojazdu. Podkreślał, że w spornym wynalazku nie występuje szkodliwy i dokuczliwy dla pasażerów moment pochylający pojazd podczas ruchu prostoliniowego. Jego zdaniem wnioskodawca dokonał interpretacji rozszerzającej zakresu rozwiązania według zgłoszenia P.374127, bowiem nie znajduje ona oparcia w dokumentacji zgłoszeniowej wnioskodawcy.

Współtwórca spornego wynalazku prof. J. M. stwierdził, że przy zastosowanym rozwiązaniu według zgłoszenia wnioskodawcy P.374127, przeniesienie obciążenia rolki z jednej bocznej szyny na drugą, w ziemskim polu grawitacyjnym natychmiast wywoła przechył kabiny, co nie wystąpi przy rozwiązaniu według patentu nr 210396, gdy dwie równoległe szyny są ułożone w płaszczyźnie pionowej, jedna nad drugą.

Drugi współtwórca spornego wynalazku prof. W. C. wskazał na zdecydowanie korzystniejsze prowadzenie wózka wg patentu nr 210396 oraz zdecydowanie lepsze właściwości dynamiczne układu /stateczność ruchu/.

W odpowiedzi wnioskodawca zwrócił uwagę, że określenia "obok siebie" nie należy rozumieć jako "w poziomie", bowiem nie są to synonimy. Określenie "obok siebie", zdaniem wnioskodawcy, obejmuje wszystkie możliwe wzajemne położenia szyn równoległych, tzn. łącznie z usytuowaniem szyn we wspólnej płaszczyźnie pionowej, jedna nad drugą. Wskazał, że oba porównywane rozwiązania, gdy ich pojazdy jadą po jednej szynie jezdnej są jednośladowe, a w momencie zmiany szyny jezdnej, gdy ich pojazdy jadą po dwóch szynach jezdnych są wtedy dwuśladowe. Podniósł że "moment pochylający" w rozwiązaniu według zgłoszenia P.374127 jest zniwelowany dzięki kołom poziomym, które również są zastosowane w spornym wynalazku, na co wskazuje fig. 4 i 5 opisu patentowego nr 210396. Przy czym usytuowanie tu kół poziomych jest wadliwe, bowiem nie zapewnia stabilizacji od sił z prawej strony pojazdu.

Na rozprawie w dniu [...] sierpnia 2012 r. strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

W dniu [...] września 2012 r. wnioskodawca dodatkowo przedstawił swoją argumentację w zakresie posiadania interesu prawnego do złożenia wniosku o unieważnienie patentu nr 210396 oraz odniósł się do kwestii dotyczących interpretacji określenia "obok" i współpracy wnioskodawcy z uprawnionym przy projekcie systemu M.

W piśmie z dnia [...] października 2012 r. uprawniony przedstawił swoje stanowisko co do wzajemnej współpracy przy projekcie systemu M. oraz poddał analizie dynamicznej mechanizm zwrotnicy statycznej, ujawniony w zgłoszeniu wnioskodawcy. Wyjaśnił, że przedstawione na fig. 4 i 5 spornego opisu patentowego środki techniczne to odbieraki prądu, a nie rolki boczne, a wagoniki mogą być wyposażone w stabilizatory boczne na wybranych odcinkach trakcji, np. związanych z miejscem wsiadania, czy gwałtownymi podmuchami wiatru, ale podobnie jak odbieraki prądu nie mają one wpływu na własności jezdne tych wagoników i nie wchodzą w skład układu biegowego według spornego patentu. Siły przenoszone w tych przypadkach przez sporny układ biegowy są znacząco mniejsze niż siły przenoszone w trakcie eksploatacji układu biegowego ujawnionego w zgłoszeniu wnioskodawcy.

Na rozprawie w dniu [...] października 2012 r. wnioskodawca zademonstrował zasadę działania układu biegowego.

Zarówno wnioskodawca jak i uprawniony podtrzymali swoje stanowisko w sprawie.

Rozpoznając niniejszą sprawę organ na wstępie przywołał treść przepisów art. 255 ust. 1 pkt 1 oraz art. 89 ust. 1 p.w.p. regulujących kwestie związane z postępowaniem w sprawie unieważnienia patentów.

Stwierdził, że wnioskodawca posiada interes prawny w żądaniu unieważnienia patentu nr 210396, albowiem jest realnym konkurentem uprawnionego, skoro zamiar wytwarzania spornego układu biegowego podwieszonej kolejki estakadowej można ściśle związać z zakresem prowadzonej przez niego działalności zarobkowej i zawodowej.

Przypomniał, że wnioskodawca zakwestionował zdolność patentową spornego rozwiązania z uwagi na brak nowości i poziomu wynalazczego.

Wyjaśnił, powołując się na art. 63 p.w.p., zasady określania zakresu przedmiotowego patentu oraz stwierdził, że przy ocenie nowości i poziomu wynalazczego należy przede wszystkim przeanalizować zastrzeżenie niezależne jako wyznaczające podstawowy zakres ochrony wynalazku.

Organ wskazał, że dla spornego patentu chroniącego wynalazek "Układ biegowy podwieszonej kolejki estakadowej" zastrzeżenie niezależne brzmi: "Układ biegowy podwieszonej kolejki estakadowej, zawierający szyny i rolki trakcyjne, znamienny tym, że dwie równoległe szyny, górna (2) i dolna (3) są usytuowane we wspólnej płaszczyźnie pionowej, jedna nad drugą, a na każdej z nich spoczywa zespół rolek trakcyjnych odpowiednio (4 i 5) zamocowanych do ramy nośnej (6)."

Stwierdził, że w celu oceny nowości spornego wynalazku należy zgodnie z art. 25 p.w.p. dokonać badania, czy nie jest on częścią stanu techniki poprzez porównanie przedstawionego w cytowanym zastrzeżeniu patentowym zespołu cech osobno z każdym z przedstawionych w sprawie przez wnioskodawcę dowodów, które przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania patentu dotyczyły powszechnych ujawnień zespołów cech przeciwstawionych rozwiązań.

Zdaniem Urzędu Patentowego żaden z przedstawionych przez wnioskodawcę dowodów nie ujawnia zespołu cech określonych w cytowanym powyżej zastrzeżeniu patentowym i dlatego nie może szkodzić nowości spornego wynalazku. Organ wyjaśnił, że nadesłane przy piśmie z [...] września 2012 r. dowody nr 10, nr 11 i nr 12 są późniejsze niż data pierwszeństwa spornego wynalazku, zatem nie mogą jako takie stanowić dowodu na okoliczności wskazane przez wnioskodawcę. Podkreślił, że główny dowód wnioskodawcy przedstawiony na okoliczność braku zdolności patentowej spornego wynalazku - polskie zgłoszenie wynalazku P.374127 (dokonane przez wnioskodawcę w dniu [...] kwietnia 2005 r. czyli przed datą pierwszeństwa [...] listopada 2006 r. spornego patentu) nie podważa nowości zastrzeżonej istoty spornego wynalazku, bowiem ujawnia ono inne rozwiązanie dotyczące układu biegowego podwieszonej kolejki estakadowej.

Stwierdził, że w zastrzeżeniu nr 43 występuje określenie "obok", które jako przyimek według przytoczonych w trakcie przedmiotowego postępowania definicji słowników wskazuje, że dana rzecz znajduje się blisko innej rzeczy. Przy czym według definicji jak na karcie 86 akt przedmiotowej sprawy ta bliskość jest rozumiana jako usytuowanie rzeczy po prawej lub lewej stronie innej rzeczy, czyli rozpatrywana w poziomie. Natomiast definicja jak na karcie 112 akt przedmiotowej sprawy poprzestaje na ogólnym wskazaniu, że dana rzecz znajduje się blisko innej rzeczy, nie precyzując, że chodzi o usytuowanie rzeczy po prawej lub lewej stronie innej rzeczy.

Zdaniem Urzędu Patentowego określenie "obok" ma zastosowanie w co raz liczniejszych dziedzinach życia - stąd różnice w definicjach słownikowych przyjmujących uniwersalne rozumienie tego określenia. Organ wywodził, że ocena znaczenia określenia "obok" w aspekcie przedmiotowej sprawy uwarunkowana jest tym, że dotyczy rozwiązania technicznego z zakresu mechaniki, gdzie szczególnie konieczne jest uwzględnienie obecności pola grawitacyjnego, związanego z kierunkiem pionowym. Zatem w dziedzinie urządzeń mechanicznych instalowanych na Ziemi, przy określaniu usytuowania elementów konstrukcyjnych, istotne jest wyróżnianie usytuowania pionowego, np. tego co jest nad lub pod, w odróżnieniu od usytuowania poziomego, np. tego co jest po prawej lub lewej stronie. Organ podkreślał, że w opisie wynalazku jak i na rysunku przeciwstawionego zgłoszenia brak jest jakiegokolwiek wyjaśnienia, czy sugestii, że to określenie dotyczy także innych usytuowań wykraczających poza usytuowanie poziome (w tym oczywiście najważniejszego dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie - usytuowania pionowego) oraz ograniczenia przykładów wykonania przeciwstawionego wynalazku do usytuowania szyn w poziomie. Stąd występujące w zastrzeżeniu nr 43 zgłoszenia wynalazku nr P.374127 określenie "obok szyny głównej (9)", należy w ocenie organu interpretować jako blisko szyny głównej (9) w poziomie. Zatem przeciwstawiony wynalazek P.374127 nie obejmuje zdaniem organu swym zakresem rozwiązania według spornego patentu, gdyż nie dotyczy poziomego, a pionowego usytuowania szyn, tzn. we wspólnej płaszczyźnie pionowej, jedna nad drugą.

Ponadto organ wywodził, że nawet gdyby przyjąć w zastrzeżeniu nr 43 przeciwstawionego zgłoszenia wynalazku nr P.374127 interpretację określenia "obok", zgodnie z sugestią wnioskodawcy, według której określenie "obok" obejmuje wszystkie usytuowania (tzn. w poziomie, pionie i pośrednie), zatem także to co jest "nad", to i tak według organu - sporne rozwiązanie, zgodnie z metodyką oceny nowości i poziomu wynalazczego przyjętą w Urzędzie Patentowym RP za Poradnikiem wynalazcy pod redakcją Andrzeja Pyrży, wydanie z 2009 r., posiada zdolność patentową. Wyjaśniał, że sporne rozwiązanie dotyczące pionowego usytuowania szyn, tzn. we wspólnej płaszczyźnie pionowej, jedna nad drugą, stanowi rozwiązanie szczególne względem rozwiązania znanego ze stanu techniki, które jest dla spornego rozwiązania - rozwiązaniem ogólnym, gdyż jest określone ogólnie przez wszystkie usytuowania szyn (tzn. w poziomie, pionie i pośrednie). Natomiast zgodnie ze wskazaną powyżej metodyką oceny nowości rozwiązań technicznych, ogólne ujawnienie rozwiązania nie szkodzi nowości szczególnej postaci takiego rozwiązania leżącej w zakresie tego ujawnienia. Ponadto to szczególne rozwiązanie według spornego opisu patentowego (nr 210396) w stosunku do ogólnego ujawnienia przeciwstawionego rozwiązania (zgłoszenie P.374127) charakteryzuje się skutkiem, który nie występuje w zgłoszeniu P.374127.

Organ podkreślał, że w chronionej spornym patentem szczególnej postaci dla ogólnie ujawnionego rozwiązania w stanie techniki, dzięki zastosowaniu pionowego usytuowania szyn, tzn. we wspólnej płaszczyźnie pionowej, jedna nad drugą, w stosunku do rozwiązania ujawnionego w opisie wynalazku i na rysunkach przeciwstawionego zgłoszenia, charakteryzuje się brakiem bocznego momentu obrotowego, przez co układ biegowy w ruchu poza zwrotnicą, wspierając się na jednym punkcie podparcia, uwolniony jest od konieczności stosowania dwóch punktów podparcia (ujawnionych na fig. 18 zgłoszenia P.374127 i na rozprawie podczas demonstracji przez wnioskodawcę zasady działania układu biegowego). Ten skutek nie ujawnionej w zgłoszeniu P.374127 szczególnej postaci znanego, ale ogólnego rozwiązania przekłada się w ocenie organu, szczególnie w normalnych warunkach jezdnych (bez podmuchu wiatru, czy niesymetrii obciążenia, czyli zjawisk angażujących boczne rolki zabezpieczające), na brak sił poprzecznych i związanych z nimi sił tarcia, zatem występują mniejsze opory ruchu i mniej intensywnie zachodzą procesy zużycia materiałowego. Przy czym nawet w przypadku zaangażowania bocznych rolek, przy stosowaniu spornego wynalazku, siły są znacząco mniejsze. Organ podkreślał także, że te boczne rolki nie występują w podstawowym zespole elementów zespołu jezdnego spornego wynalazku, spełniają tu jedynie dodatkową rolę o charakterze zabezpieczającym. Zatem przy założeniu sugerowanej przez wnioskodawcę interpretacji zastrzeżenia nr 43, w ocenie organu sporny wynalazek należy uznać za selektywny w stosunku do przeciwstawionego stanu techniki (zgłoszenie P.374127), a więc spełniający kryterium nowości.

Następnie organ stwierdził, że zgodnie z zasadami sporządzania dokumentacji zgłoszeniowej w opisie wynalazku można przedstawić więcej niż jeden przykład wykonania wynalazku konkretnej kategorii, co ma służyć zgłaszającemu w celu zabezpieczenia się przed wynalazkiem, czy nawet wynalazkami selektywnymi. Organ wyjaśniał, że przedstawienie wielu przykładów wykonania wynalazku jednej kategorii ma szczególnie sens, wtedy, gdy zgłaszający ma świadomość różnych korzystnych skutków wynikających z różnych przykładów wykonania w ramach tego samego zakresu żądanej ochrony określonego w zastrzeżeniach patentowych. Inną metodą zabezpieczenia się w takiej sytuacji przed wynalazkami selektywnymi jest zredagowanie odpowiedniej ilości zastrzeżeń zależnych, przedstawiających szczególne korzystne postacie wynalazku.

Wywodził, że jeżeli wnioskodawca w dacie zgłaszania swojego wynalazku (zgłoszenie P.374127) interpretował zastrzeżenie nr 43 tak samo jak w niniejszym postępowaniu spornym, to miał wówczas możliwość zabezpieczenia się przed tym wynalazkiem selektywnym (spornym wynalazkiem), przedstawiając w opisie wynalazku także przykład z pionowym usytuowaniem szyn jezdnych w zwrotnicy statycznej. Podkreślał, że, nie chodzi jednak o to, aby przedstawić wszystkie możliwe przykłady wykonania, a jedynie te, dla których zgłaszający ma w dacie zgłoszenia wynalazku świadomość różnych korzystnych skutków.

W ocenie Urzędu Patentowego wnioskodawca nie wykazał braku poziomu wynalazczego spornego wynalazku. Wyjaśnił, że chociaż wnioskodawca wskazał właściwą metodę oceny poziomu wynalazczego to tej metody jednak nie zastosował.

Organ stwierdził, że dla działającego w dacie pierwszeństwa spornego wynalazku znawcy z dziedziny projektowania układów biegowych podwieszonych kolejek estakadowych, mającego do dyspozycji powołany w niniejszym postępowaniu spornym stan techniki oraz ogólną wiedzę techniczną, zgłoszony wynalazek byłby nieoczywisty. W całym materiale dowodowym nie ma informacji bezpośredniej ani nawet, sugestii o możliwości pionowego usytuowania szyn, tzn. we wspólnej płaszczyźnie pionowej, jedna nad drugą, co jak wykazano wcześniej powoduje korzystny skutek, również nigdzie wcześniej nie stwierdzony. Znawca zatem nie miałby dostatecznych informacji, aby w ramach rutynowej pracy konstruktora, poprzez prostą kombinację i dostosowanie cech, bez dodatkowej twórczości, realizując bieżące potrzeby, został naprowadzony na stworzenie zgłoszonego wynalazku, objętego zakresem żądanej ochrony. Zatem zgodnie z przepisem art. 26 p.w.p. zgłoszony wynalazek posiada poziom wynalazczy, bowiem nie wynika dla znawcy, w sposób oczywisty, ze stanu techniki.

Urząd Patentowy wyjaśnił, że co do zastrzeżenia zależnego nr 2 spornego opisu patentowego to tworzy ono jedynie wariant będący dla rozwiązania podstawowego szczególną postacią rozwiązania, tzn. bez wykluczeń i zamiany cech zawartych w zastrzeżeniu niezależnym, a ponieważ nie rozszerza zakresu ochrony nie może wzruszyć pozytywnej oceny nowości i poziomu wynalazczego spornego wynalazku.

W konkluzji organ stwierdził, że w toku przeprowadzonego postępowania spornego nie zostały wykazane przesłanki uzasadniające zarzuty wnioskodawcy, by objęty patentem o numerze Pat - 210396 wynalazek pt.: "Układ biegowy podwieszonej kolejki estakadowej" w dacie pierwszeństwa, tj. [...] listopada 2006 r., nie spełniał ustawowych warunków wymaganych do uzyskania patentu, a mianowicie: nowości i poziomu wynalazczego.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie O.M. zwany dalej skarżącym, wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi podniósł, że brak unieważnienia spornego patentu wpłynie na jego prawa w ten sposób, że nie będzie mógł korzystać z prawa do pełnej realizacji swojego rozwiązania technicznego pt. "Sposób masowego transportowania osób lub ładunków, zwłaszcza w obszarach wielkomiejskich i infrastruktura transportowa do stosowania tego sposobu", opracowanego i zgłoszonego do ochrony w dniu [...] kwietnia 2005 r.

Zdaniem skarżącego interpretacja zapisu w zastrzeżeniu patentowym nr 42 jego zgłoszenia patentowego, a dotycząca usytuowania szyny rozjazdowej bezkolizyjnie obok szyny głównej, obejmuje swym zasięgiem pojęciowym również usytuowanie "jedna nad drugą" (przy zachowaniu warunku bliskości obu szyn, co ma miejsce w patencie uprawnionego), bo jest to określenie niezależne od wzajemnej płaszczyzny obiektów będących "obok" siebie.

Skarżący zarzucał, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji zawiera wadliwe stwierdzenia, błędy logiczne i wnioski sprzeczne z przepisami prawa, a odnosząc się do nich wyjaśniał m. in., że:

-aby określić usytuowanie pionowe, jak i wszelkie ukośne, użył celowo określenia, że szyny biegną obok siebie;

-w zastrzeżeniach nie ma określenia, że są one położone poziomo, bowiem był świadom, że szyny mogą być ułożone w rożnych płaszczyznach (choćby na zakrętach, tak jak kolejowe, które też są nachylone względem siebie);

-celowo użył terminu obok który zawiera w sobie, zarówno w sensie matematycznym jak potocznym, wszystkie płaszczyzny i oznacza jedynie bliskość położenia rzeczy względem siebie, a nie ich wzajemną orientację;

-w zastrzeżeniach nie ma mowy, iż wózki mają koła lewe i prawe, bo to jest tylko wspomniane w opisie i na rysunkach, jako przykład rozwiązania, a nie w zastrzeżeniach, które są jedynym wyznacznikiem zakresu ochrony;

-uprawniony sugeruje, że obok w zastrzeżeniach odnosi się tylko do płaszczyzny poziomej, co nie jest prawdą, ale niestety tak zostało przyjęte przez organ;

-profesorowie nauk technicznych uprawnieni nie mogą nie wiedzieć, że na pasażerów nie działa żaden moment, więc jak może być szkodliwy lub uciążliwy skoro na nich nie działa?!;

-moment M działa na szynę i jest przez nią niwelowany, a na pasażerów działa tylko siła grawitacji zależna od ich masy, taka sama jakby siedzieli w samochodzie lub na krześle;

-w jego rozwiązaniu nie wystąpi "przechył kabiny", ani natychmiast, ani nigdy i w żadnym polu grawitacyjnym (nawet Jowisza), bowiem rolki boczne wózka w/g zgłoszenia wnioskodawcy przejmują moment siły niezależnie, po której szynie posuwa się wózek;

-ułożenie szyn pionowo wg zgłoszenia uprawnionego, choć nie daje momentu bocznego w czasie jazdy ani przy zmianie szyn, nie ma znaczenia. Poza tym brak momentu bocznego w zgłoszeniu uprawnionego występowałby tylko w warunkach statycznych, a nie w praktyce, gdzie zawsze występują siły boczne działające na pojazd (choćby wiatr własny i przemieszczanie się pasażerów w pojeździe). Zatem domniemane zalety rozwiązania uprawnionego i wady rozwiązania wnioskodawcy nie istnieją, bo twierdzenie prof. M. jest niezgodne z rzeczywistością fizyczną. W rzeczywistości wszystkie twierdzenia uprawnionego, jak i samo zgłoszenie, są oparte na plagiacie pomysłu wnioskodawcy;

-patent uprawnionego nie jest nowy i nie posiada poziomu wynalazczego, a także nie nadaje się "do przemysłowego stosowania", ponieważ zastrzeżona konstrukcja podczepiona od dołu do wózka (układu biegowego) jadącego po pojedynczej szynie, bez żadnych bocznych kół (co uprawniony podkreśla) spadłaby z takiej szyny, a jeśli koła byłyby nawet o bieżniku wklęsłym lub szyna byłaby wklęsła, aby przeciwdziałać wykolejeniu, to pojazd kiwałby się na boki pod działaniem wiatru (nawet wiatru "własnego") oraz przy ruchach pasażerów, co czyniłoby użytkowanie go nieakceptowane, wręcz "nieprzyjemne i szkodliwe dla pasażerów". Wiadomo, bowiem z praktyki, że kiwanie poprzeczne w kolejkach linowych powoduje u wielu pasażerów chorobę lokomocyjną, nawet na krótkich odcinkach;

-wykazał, że jego własne i wcześniejsze zgłoszenie oraz materiały dostarczone uprawnionemu do projektu M. na P.W., zawierały stan techniki, na którym uprawniony oparł w całości swoje zgłoszenie. Nie można, więc zdaniem skarżącego twierdzić, że zastosowanie zmiany płaszczyzny położenia wzajemnego szyn stanowią wynalazek, jeśli zawierają one wszystkie elementy techniczne i zalety wcześniejszego rozwiązania. A do tego zgłoszenie patentowe skarżącego obejmowało w swojej definicji również płaszczyznę pionową szyn, ponieważ celowo użyło określenia obok, zamiast poziomo, pionowo czy ukośnie;

-mimo, że organ uznał, że słowo obok znaczy "poziomo", mimo że obok znaczy blisko, a nie poziomo (także wg Wielkiego Słownika Języka Polskiego PWN), to gdyby nawet jego wynalazek był ograniczony do pozycji poziomej szyn, wtedy i tak patent uprawnionego nie wnosi nic nowego do stanu techniki, bowiem istota zastrzeżenia skarżącego to, rozdzielność szyn (brak fizycznego kontaktu powierzchni jezdnych dwóch lub więcej szyn), a nie ich wzajemne położenie w poziomie, pionie lub ukośnie.

Skarżący podnosił również, że organ pominął również całkowicie, że udzielenie patentu uprawnionemu na określoną pozycje wzajemną szyn, np. pionową, doprowadziłoby do sytuacji kiedy organ musiałby również udzielić nieskończonej ilości patentów na dowolne inne położenie szyn wszystkim osobom, które by chciały zastrzec tę czy inną płaszczyznę. A z kolei twierdzenie, że płaszczyzna pionowa jest dużo lepsza niż pozioma jest całkowicie nieprawdziwe, bo jest dokładnie odwrotnie, ale nawet gdyby tak było, to i tak nie oznaczałaby nowego stanu techniki i dalej naruszałoby zastrzeżony przez obok zakres wszystkich płaszczyzn.

Zdaniem skarżącego jeśliby Urząd Patentowy udzielił komuś patentu na zastrzeżenie wszystkich innych płaszczyzn z wyjątkiem pionowej, to tym samym potwierdziłby, że zastrzeżenie ogólne, takie jak on zrobił jest dopuszczalne.

Ponieważ te przypadki się wykluczają, w ocenie skarżącego jest to dowód na wadliwość decyzji o uznaniu nowości w zgłoszeniu uprawnionego i odmówieniu tego prawa dla zastrzeżeń skarżącego.

Następnie skarżący podniósł, że w sposób oczywisty jest jasne dla każdego kto by się zapoznał z dokumentami sprawy, że zgłoszenie uprawnionego jest w 100% wynikiem jego prac w ramach projektu opartego na wynalazku i projektu wnioskodawcy o nazwie M., który został uprawnionemu ujawniony pod koniec 2005, już po zastrzeżeniu go w zgłoszeniu patentowym wnioskodawcy w kwietniu 2005, a więc wynika, ze stanu techniki, jaki był znany uprawnionemu.

Zarzucał, że Urząd Patentowy zaprzecza w swoich wnioskach zasadom prawa patentowego.

Podkreślał, że gdyby chciał zastrzec tylko poziome położenie szyn, to zrobiłby to przez określenie "poziomo", tak samo jak uprawniony, który zastrzegł pionowe położenie. Tylko, że zarówno pionowe, poziome i wszelkie inne, zawierają się w definicji zastrzeżenia skarżącego – obok.

Wyjaśniał, że wszystkie dowody jakie przedstawił opisują cechy wynalazku, które są zawarte w zgłoszeniu uprawnionego. W szczególności obok oznacza także położenie pionowe szyn względem siebie, choć cechą główną wynalazku jest rozdzielność szyn, tak, że układy biegowe raz jadą po jednej szynie raz po drugiej, a w obszarach rozjazdów, gdy zmieniają kierunek ruchu, jadą po obu szynach równocześnie, niezależnie od ich wzajemnego położenia. Stąd, jak skarżący wywodził - położenie wzajemne szyn jest sprawą mniejszej wagi, niemającej znaczenia dla istoty wynalazków. Niemniej jednak dlatego, że szyny mogą być w dowolnej płaszczyźnie względem siebie, zostało to zastrzeżone przez skarżącego określeniem, iż szyny są położone obok siebie, czyli bezkontaktowo w dowolnej płaszczyźnie.

Podnosił, że mimo, iż organ zauważył, że w jego piśmie z dnia [...] września 2012 dowody 10 do 12 są późniejsze niż data zgłoszenia, to nie wziął pod uwagę, że materiały w nich zawarte pochodzą z projektu M. na P. W., który poprzedzał zgłoszenie uprawnionego. Zarzucał, że organ pominął niepodważalny dowód zawarty w tymże piśmie na str. 3, jak poniżej: "W dniu 24 maja 2006r. prof. W. C. zaprezentował na P. W. system M., gdzie z 16 slajdów użył do prezentacji 12 slajdów, stworzonych przez Wnioskodawcę i będących jego własnością, jak również terminu zwrotnica statyczna, użytego wcześniej w zgłoszeniu patentowym Wnioskodawcy. Poniżej przedstawiamy dwa z nich; jeden tytułowy, drugi dotyczący spornej zwrotnicy."

Zdaniem skarżącego trudno o bardziej dobitny dowód na to, że prof. Choromański powziął całą wiedzę dot. patentu wnioskodawcy dużo wcześniej niż sam zgłosił swój plagiat.

Skarżący zarzucał także, że stwierdzenie organu, że zgłoszenie patentowe wnioskodawcy nie podważa zgłoszenia uprawnionego, bo ujawnia inne rozwiązanie -wskazuje wyraźnie, że organ odnosi się tu do rysunków i opisów a nie do zastrzeżeń, w sytuacji, gdy p.w.p. wyraźnie stanowi, że podstawą patentu i ochrony są zastrzeżenia, a nie rysunki czy opis.

Odnosząc się do wskazanych przez organ definicji słowa obok – skarżący podkreślił, że pierwsza z tych definicji na karcie 86, przedstawiona przez uprawnionego pochodzi z Wielkiego Słownika Języka Polskiego z roku 1988. Ale nawet w tej definicji, jeśli coś jest "po prawej lub lewej stronie innej rzeczy" nie oznacza ich poziomego położenia, bowiem ukośne ustawienia też spełniają tą definicję. Wywodził jednocześnie, że tenże słownik w wersji z 2011r. podaje definicję właśnie bez domniemania, że określa on jakąkolwiek płaszczyznę wzajemną obiektów. Zarzucał, że Kolegium nie odnosi się też do innych definicji słowa obok np., w Internecie gdzie nigdzie nie ma ono znaczenia poziomu.

Skarżący wskazywał, że po prostu istnieją rożne definicje i dlatego nie można się opierać tylko na jednej z nich. Także z punktu logiki nie można obronić twierdzenia, że obok oznacza poziomo.

Za niewłaściwy skarżący uznał również kolejny wniosek organu wprowadzający grawitację, jako dowód na to, że obok oznacza poziomo, ponieważ grawitacja jest pionowa.

Wbrew intencji jego zgłoszenia uznał nadto interpretację obok - jako znaczące "w poziomie".

Nie można jego zdaniem twierdzić, że miał na myśli poziomo skoro tego nie napisał, lecz wręcz przeciwnie, napisał obok, co nie oznacza żadnej uprzywilejowanej ani pojedynczej orientacji płaszczyzn.

Dlatego w zastrzeżeniu zostało użyte przez niego określenie obok zamiast poziomo, bo chodziło właśnie o zastrzeżenie wszystkich płaszczyzn wzajemnego położenia szyn.

Za niezrozumiałe skarżący uznał przyczyny, dla których organ uznał "metodykę poradnika wynalazcy" pod redakcją A. Parży z 2009 r." za ważniejszą niż ustawę definiującą prawo patentowe, gdzie jest powiedziane coś dokładnie odwrotnego, a mianowicie, że jeśli jakieś zastrzeżenie jest naruszone, to patent nie posiada zdolności patentowej.

Zarzucał, że wobec tego, że przedmiotowa sprawa dotyczy naruszenia zastrzeżeń – to bez znaczenia jest podejmowana przez organ próba udowodnienia, że patent uprawnionego jest lepszym rozwiązaniem niż patent wnioskodawcy, ponieważ nie ma "bocznego momentu obrotowego" przez co nie potrzeba rolek bocznych (więc jest tylko jeden punkt podparcia).

Skarżący podkreślał, że założenie jednego punktu podparcia wymaga nieistnienia sił bocznych jak wiatr czy przemieszczenie się ładunku i w sposób oczywisty jest nonsensem technicznym, możliwym tylko w "idealnym świecie" naukowej teorii, a nie rzeczywistego świata.

Podnosił, że normalne warunki to te, gdy wieje wiatr (gdyż wytwarza go nawet ruch pojazdu) i poruszają się osoby w pojeździe (niesymetria obciążenia).

Wywodził, że brak sił poprzecznych i związanych z nimi sił tarcia jest czysto teoretyczny. Opory tarcia, zużycie materiału i wyboczenia są pomijalnie większe w jego rozwiązaniu, ale zapewniają stabilność poprzeczną pojazdu, coś, co jest niezbędne i co i tak musi być uzyskane w przypadku rozwiązania uprawnionego poprzez boczne rolki zabezpieczające. Przy czym zdaniem skarżącego - opory i zużycie materiału wcale nie są "znacząco" mniejsze w rozwiązaniu uprawnionego. Dlatego zastosowanie bocznych rolek zabezpieczających od sił bocznych w czasie ruchu jest niezbędne w praktyce. Ale ta konieczność, opisana jest w uzasadnieniu jako kopiowanie rozwiązania wnioskodawcy.

Skoro zatem patent uprawnionego ma być bardziej korzystny od zgłoszenia skarżącego w tej formie, w jakiej został zgłoszony, a nie z "dodatkami", które są u niego to jest podstawa do jego przyznania i "nowości" dla uprawnionego.

W ocenie skarżącego powstaje zatem pytanie jak patent uprawnionego może być lepszy od jego zgłoszenia, skoro bez rolek bocznych nie jest do wykorzystania, a ich dodanie zmienia zastrzeżenia, które tym bardziej naruszałyby cechy i zastrzeżenia patentu wnioskodawcy.

Stąd wniosek organu, że nawet gdyby uprawniony użył kół bocznych, tak jak u niego, to i tak zgłoszenie uprawnionego spełnia warunek "nowości" – skarżący uznał za kolejne wadliwe twierdzenie.

Skarżący podkreślił, że miał pełną świadomość, że poziome położenie szyn jest najbardziej korzystnym przykładem wykonania i dlatego nie potrzebował podawać przykładów niekorzystnych rozwiązań, do których należy pionowe położenie szyn.

Natomiast aby się zabezpieczyć przed wynalazkami selektywnymi typu uprawnionego, użył celowo określenia obok, które w sposób - co skarżący podkreślił kategorycznie nie oznacza tylko poziomego położenia szyn, lecz wszelkie położenia, włączając poziome, pionowe i dowolne ukośne.

W konkluzji skarżący stwierdził, że niezależnie nawet od tego, które rozwiązanie jest lepsze, pionowe usytuowanie szyn jest także chronione zastrzeżeniem jego zgłoszenia poprzez celowo użytą definicję orientacji szyn obok, co określa wszelkie możliwe wzajemne ich położenia.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy RP wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał w całości argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżona decyzja nie narusza prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia. Rozstrzygnięcie dokonane przez Urząd Patentowy jest prawidłowe i nie narusza obowiązującego w tym zakresie prawa materialnego a argumenty zawarte w skardze zasadności tego rozstrzygnięcia nie podważają.

Postępowanie o unieważnienie patentu toczy się w trybie postępowania spornego - art. 255 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.). Postępowanie to może być wszczęte tylko na wniosek i cechuje się kontradyktoryjnością stron. Urząd Patentowy orzekając w sprawie o unieważnienie patentu związany jest granicami wniosku i podstawą prawną wskazaną przez wnioskodawcę, na którym spoczywa ciężar wykazania, że nie zostały spełnione ustawowe warunki wymagane do uzyskania patentu.

Jak stanowi art. 89 ust.1 p.w.p patent może być unieważniony w całości lub w części, na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny, jeżeli wykaże ona, że nie zostały spełnione ustawowe warunki wymagane do uzyskania patentu.

Sąd podzielił ocenę Urzędu Patentowego dotyczącą istnienia interesu prawnego skarżącego w żądaniu unieważnienia patentu na sporny wynalazek.

W rozpoznawanej sprawie Urząd Patentowy RP odwołując się do art. 24, 25 i 26 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej uznał, że sporne rozwiązanie spełniało ustawowe warunki nowości i poziomu wynalazczego.

Art. 24 w/w ustawy stanowi, że patenty są udzielane - bez względu na dziedzinę techniki - na wynalazki, które są nowe, posiadają poziom wynalazczy i nadają się do przemysłowego stosowania.

W myśl art. 25 ust. 2 i 3 p.w.p. przez stan techniki rozumie się wszystko to, co przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania patentu, zostało udostępnione do wiadomości powszechnej w formie pisemnego lub ustnego opisu, przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób, a nadto za stanowiące część stanu techniki uważa się również informacje zawarte w zgłoszeniach wynalazków lub wzorów użytkowych, korzystających z wcześniejszego pierwszeństwa, nieudostępnione do wiadomości powszechnej, pod warunkiem ich ogłoszenia w sposób określony w ustawie.

Przepisy ust. 1-3 nie wyłączają możliwości udzielenia patentu na wynalazek dotyczący nowego zastosowania substancji stanowiącej część stanu techniki lub użycia takiej substancji do uzyskania wytworu mającego nowe zastosowanie (ust. 4).

W celu oceny nowości spornego wynalazku należy zgodnie z art. 25 p.w.p. dokonać badania, czy nie jest on częścią stanu techniki poprzez porównanie przedstawionego w zastrzeżeniu patentowym zespołu cech osobno z każdym z przedstawionych w sprawie przez wnioskodawcę dowodów, które przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania patentu dotyczyły powszechnych ujawnień zespołów cech przeciwstawionych rozwiązań.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 p.w.p. wynalazek uważa się za posiadający poziom wynalazczy, jeżeli wynalazek ten nie wynika dla znawcy, w sposób oczywisty, ze stanu techniki, przy czym według ust. 2 tego przepisu, przy ocenie poziomu wynalazczego nie uwzględnia się zgłoszeń, o których mowa w art. 25 ust. 3 ustawy p.w.p. (wynalazków lub wzorów użytkowych, korzystających z wcześniejszego pierwszeństwa, nieudostępnionych do wiadomości powszechnej). Przy merytorycznej ocenie nieoczywistości rozwiązania także konieczne jest uwzględnienie w zasadzie całego stanu techniki. Rozwiązanie uważa się za oczywiste, gdy w świetle stanu techniki ujawnionego w jednym lub łącznie w kilku rozwiązaniach wynika ono w sposób oczywisty dla znawcy posiadającego przeciętną wiedzę z danej dziedziny. W szczególności za rozwiązania oczywiste uważa się rutynowe dostosowanie znanego rozwiązania do danych warunków, proste wykorzystanie znanej zasady dla osiągnięcia oczywistego w świetle tej zasady celu, proste zastąpienie znanych środków technicznych w znanym rozwiązaniu ich ekwiwalentami lub proste skojarzenie kilku znanych rozwiązań. Sposób uwzględnienia stanu techniki przyjęty w praktyce i orzecznictwie polskiego i innych urzędów patentowych polega na wybraniu jednego dokumentu najbliższego rozwiązaniu przedmiotowemu lub kilku dokumentów, gdy przedmiotowe rozwiązanie ma charakter agregatu kilku rozwiązań cząstkowych i rozpatrywaniu nieoczywistości przedmiotowego rozwiązania w stosunku do tego dokumentu. Dopuszcza się zastosowanie dwóch dokumentów przy ocenie nieoczywistości każdego rozwiązania cząstkowego w przypadku prostego zastąpienia znanych środków technicznych w znanym rozwiązaniu ich ekwiwalentami.

W literaturze (patrz Zenobiusz Miklasiński Prawo własności przemysłowej Komentarz UPRP Warszawa 2001, str. 57), wymienia się szereg szczególnych skutków, których wystąpienie przemawiać ma za spełnieniem przez zgłoszone rozwiązanie poziomu wynalazczego, jak np.

- element zaskoczenia dla znawcy,

- rozwiązanie problemu bezskutecznie dotąd podejmowanego przez znawców przedmiotu,

- zaspokojenie nowej potrzeby społecznej,

- uzyskanie wyraźnego efektu ekonomicznego,

-zastosowanie środka wbrew istniejącym dotychczas uprzedzeniom technicznym,

- osiągniecie szczególnego, nieoczekiwanego efektu.

Uznać zatem należy, że patent powinien być udzielony tylko na takie rozwiązanie techniczne, które reprezentuje kwalifikowany poziom wynalazczy. Nie oznacza to jednak, że przedmiotem patentu mogą być tylko wynalazki epokowe, rewolucjonizujące technikę, bowiem wystarczające jest, aby wynalazek był czymś więcej, niż rutynową tylko wiedzą mechanika lub inżyniera.

Zgodnie z art. 63 ustawy Prawo własności przemysłowej zakres przedmiotowy patentu określają zastrzeżenia patentowe zawarte w opisie patentowym. Opis wynalazku i rysunki mogą służyć do wykładni zastrzeżeń patentowych. Zakres przedmiotowy patentu może być określony przez kilka zastrzeżeń patentowych, wtedy tworzą one układ zastrzeżeń. Przy czym w układzie zastrzeżeń pierwsze zastrzeżenie jest zastrzeżeniem niezależnym, a pozostałe zastrzeżeniami zależnymi.

Zastrzeżenie niezależne określa główny zespół cech wynalazku (określony w art. 33 ust. 4 p.w.p. jako "ogół cech zgłaszanego wynalazku"), stanowiąc tym samym rozwiązanie podstawowe.

Natomiast zastrzeżenia zależne, zawierając wszystkie cechy zastrzeżenia niezależnego i dodatkowo cechy dodane, jedynie doprecyzowują cechy rozwiązania podstawowego lub służą do chronienia wariantów wynalazku będących dla rozwiązania podstawowego rozwiązaniami dodatkowymi.

Przy właściwym zidentyfikowaniu cech rozwiązania wynalazku przesądzające są zatem zastrzeżenia patentowe, które określają elementy rozwiązania stanowiące nieoczywisty wkład do znanego stanu techniki. Wąska interpretacja zastrzeżeń patentowych nakazuje brać pod uwagę jedynie to, co expressis verbis zostało w nich wyrażone. Niedopuszczalna jest, bowiem rozszerzająca interpretacja zastrzeżeń patentowych z uwagi na swobodę działalności gospodarczej i wynikające z udzielonego patentu ograniczenie powszechnego swobodnego korzystania z chronionego rozwiązania technicznego (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 stycznia 2011 r. sygn. akt II GSK 667/10).

W świetle powyższego w ocenie Sądu Urząd przy ocenie nowości i poziomu wynalazczego zasadnie przeanalizował zastrzeżenie niezależne jako wyznaczające podstawowy zakres ochrony wynalazku.

Dla spornego patentu chroniącego wynalazek "Układ biegowy podwieszonej kolejki estakadowej" zastrzeżenie niezależne brzmi: "Układ biegowy podwieszonej kolejki estakadowej, zawierający szyny i rolki trakcyjne, znamienny tym, że dwie równoległe szyny, górna (2) i dolna (3) są usytuowane we wspólnej płaszczyźnie pionowej, jedna nad drugą, a na każdej z nich spoczywa zespół rolek trakcyjnych odpowiednio (4 i 5) zamocowanych do ramy nośnej (6)."

Urząd dokonał porównania spornego wynalazku z przeciwstawionymi przez skarżącego zasadnie uznając, iż żaden z przedstawionych w sprawie dowodów nie ujawnia zespołu cech określonych w cytowanym powyżej zastrzeżeniu patentowym i dlatego nie może szkodzić nowości spornego wynalazku.

W szczególności dokonane przez wnioskodawcę w dniu [...] kwietnia 2005 r. a zatem przed datą pierwszeństwa [...] listopada 2006 r., spornego patentu polskie zgłoszenie wynalazku P.374127 nie podważa nowości zastrzeżonej istoty spornego wynalazku, bowiem ujawnia ono inne rozwiązanie dotyczące układu biegowego podwieszonej kolejki estakadowej.

Treść zastrzeżenia nr 43 brzmi: "Infrastruktura transportowa według zastrz. 42, znamienna tym, że wózki napędowo-nośne (18) korytarzy komunikacyjnych (2) są osadzone przesuwnie na szynach rozjazdowych (19) struktur komunikacyjnych, bezkolizyjnie obok szyny głównej (9) korytarzy komunikacyjnych (2), korzystnie w pobliżu stacji (1)."

W zasadzie istotą sporu jest w niniejszej sprawie określenie "obok", użyte przez sprzeciwiającego się w w/w/ zastrzeżeniu.

Sąd w składzie orzekającym w pełni podziela dokonaną przez organ w aspekcie niniejszej sprawy a więc mając na uwadze, że określenie to dotyczy rozwiązania technicznego z zakresu mechaniki, interpretację uznając tym samym za bezcelowe jej ponowne przytaczanie.

W konsekwencji należy uznać za prawidłowe stanowisko organu, iż przeciwstawiony wynalazek P.374127 nie obejmuje swym zakresem rozwiązania według spornego patentu, gdyż nie dotyczy on nie poziomego, a pionowego usytuowania szyn, tzn. we wspólnej płaszczyźnie pionowej, jedna nad drugą.

Sąd podzielił także ustalenia organu, że zgłoszony wynalazek posiada poziom wynalazczy, bowiem w dacie pierwszeństwa spornego wynalazku znawcy z dziedziny projektowania układów biegowych podwieszonych kolejek estakadowych, mającego do dyspozycji stan techniki oraz ogólną wiedzę techniczną, zgłoszony wynalazek byłby nieoczywisty. Jak trafnie stwierdził organ w przedłożonym przez skarżącego materiale dowodowym nie ma informacji o możliwości pionowego usytuowania szyn, zatem znawca nie miałby dostatecznych informacji, aby w ramach rutynowej pracy konstruktora, poprzez prostą kombinację i dostosowanie cech, bez dodatkowej twórczości, realizując bieżące potrzeby, został naprowadzony na stworzenie zgłoszonego wynalazku, objętego zakresem żądanej ochrony.

Nie jest zasadnym także podnoszony w skardze zarzut braku przemysłowego stosowania spornego wynalazku, bowiem skarżący we wniosku o unieważnienie spornego patentu nie wskazał art. 27 p.w.p. Jak już wyżej wyjaśniono Urząd Patentowy orzekając w sprawie o unieważnienie patentu związany jest granicami wniosku i podstawą prawną wskazaną przez wnioskodawcę, na którym spoczywa ciężar wykazania, że nie zostały spełnione ustawowe warunki wymagane do uzyskania patentu.

W ocenie Sądu Urząd Patentowy w sposób wystarczający dla wydania rozstrzygnięcia ustalił stan faktyczny w rozpatrywanej sprawie.

Należy podkreślić, że zasadnicze znaczenie dla odmowy unieważnienia przedmiotowego patentu miały ustalenia faktyczne wynikające z porównania przedmiotowego patentu z dowodami przedstawionymi przez skarżącego, szczegółowo opisanymi w aktach administracyjnych. Ocena nowości wynalazku i jego poziomu wynalazczego, czyli zasadniczych przesłanek zdolności patentowej przewidzianych w przepisach art. 24, 25, 26 p.w.p. należy niewątpliwie do organu Urzędu Patentowego, a sąd administracyjny kontroluje ją pod względem zgodności z prawem, a to zarówno z przepisami prawa materialnego, jak i przepisami postępowania administracyjnego.

W konsekwencji Sąd uznał, że przedmiotowa sprawa została rozpatrzona wnikliwie i wszechstronnie, materiał dowodowy został zebrany i rozpatrzony w sposób wyczerpujący, uzasadnienie faktyczne decyzji zawierało wskazanie faktów, które Urząd Patentowy uznał za udowodnione, dowody, na których się oparł, a uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa. W rozpatrywanej sprawie nie nastąpiło, więc naruszenie art. 7, art. 77 i art. 80 K.p.a.

Wobec niezasadności zarzutów skargi oraz niestwierdzenia przez Sąd z urzędu tego rodzaju uchybień, które mogłyby mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia, które sąd ma obowiązek badać z urzędu - skargę należało oddalić.

Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji.