Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 9 listopada 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski Sędziowie: Sędzia WSA Bożena Kasprzak Sędzia NSA Paweł Janicki (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 listopada 2020 r. sprawy ze skargi A spółki z o.o. na interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 maja 2020 r. nr 0111-KDIB1-3.4010.43.2020.2.BM UNP: 981420 w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżoną interpretację, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

I SA/Łd 322/20

UZASADNIENIE

Zaskarżoną interpretacją z dnia 11 maja 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że stanowisko A sp. z o.o. z siedzibą w Ł. przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych jest nieprawidłowe.

W uzasadnieniu wyjaśniono, że w dniu 31 stycznia 2020 r. wpłynął do organu wniosek spółki (uzupełniony pismem z 27 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania zwolnienia w związku z wypłata dywidendy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: "Spółka") jest spółką kapitałową posiadająca siedzibę oraz zarząd na terytorium Polski i podlegającą w Polsce obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "podatek CIT") od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka należy do grupy kapitałowej, której działalność obejmuje przede wszystkim produkcję i sprzedaż kompletnych rozwiązań i systemów do filtracji powietrza i odpylania do zastosowań komercyjnych i przemysłowych.

Właścicielem 100% udziałów Spółki jest X B (dalej: "X"), z siedzibą w Niemczech podlegająca w Niemczech opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania i niekorzystająca ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania. X posiada 100% udziałów Spółki nieprzerwanie przez okres dłuższy niż dwa lata. Posiadanie udziałów Spółki przez X wynika z tytułu własności.

X jest spółką holdingową tj. podmiotem, który nie prowadzi działalności operacyjnej, pełniącym w grupie kapitałowej funkcję spółki-matki dla spółek zależnych, czerpiącej przychody z posiadania udziałów w spółkach zależnych (tj. w Spółce i spółkach zależnych z siedzibą na terytorium Niemiec). Udziałowcem X, posiadającym 100% jej udziałów, jest Y z siedzibą w Szwecji, podlegającą w Szwecji opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania i niekorzystającą ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania. Y posiada 100% udziałów X nieprzerwanie przez okres dłuższy niż dwa lata. Posiadanie udziałów X przez Y wynika z tytułu własności.

Spółka może w przyszłości dokonywać wypłat dywidend na rzecz X. Kwota dywidendy, wraz z ewentualnymi innymi płatnościami na rzecz X, o których mowa w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT) nie będzie przekraczać w danym roku podatkowym 2 min zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dokonując wypłaty dywidendy na rzecz X Spółka może zastosować zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 22 ust 4 ustawy o CIT, niezależnie od tego czy X będzie rzeczywistym właścicielem takiej dywidendy, w rozumieniu art. 4a pkt 29a ustawy o CIT - przy założeniu spełnienia wszystkich warunków uprawniających do zastosowania przedmiotowego zwolnienia określonych w art. 22 ust. 4-6, art. 22b oraz art. 26 ust. 1c oraz 1f ustawy o CIT?

2. Czy w przypadku uznania, że:

a) X nie jest rzeczywistym właścicielem dywidendy, w rozumieniu art. 4a pkt 29a ustawy o CIT,

b) rzeczywistym właścicielem dywidendy jest Y

- dokonując wypłaty dywidendy na rzecz X Spółka może zastosować zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Dokonując wypłaty dywidendy na rzecz X Spółka może zastosować zwolnienie z podatku CIT, o którym mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, niezależnie od tego czy X będzie rzeczywistym właścicielem takiej dywidendy, w rozumieniu art. 4a pkt 29a ustawy o CIT. W ocenie Wnioskodawcy żaden przepis ustawy o CIT nie uzależnia bowiem zastosowania zwolnienia z podatku CIT, o którym mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, od posiadania przez spółkę otrzymującą dywidendę statusu jej rzeczywistego właściciela.

Zdaniem Spółki dla skorzystania ze zwolnienia o którym mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, wystarczające jest spełnienie warunków wskazanych w art. 22 ust. 4-6, art. 22b oraz art. 26 ust. l c oraz l f ustawy o CIT. Spełnienie tych warunków powinno być weryfikowane przez płatnika z należytą starannością. Warunki te nie obejmują natomiast weryfikacji tego czy spółka otrzymująca dywidendę jest jej rzeczywistym właścicielem.

Ad. 2.

W przypadku uznania przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej stanowiska Spółki w przedmiocie pytania oznaczonego numerem 1 za nieprawidłowe, Spółka stoi na stanowisku, że do wypłacanych dywidend może stosować zwolnienie z podatku CIT, o którym mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, także w sytuacji, w której X nie będzie rzeczywistym właścicielem dywidendy, w rozumieniu art. 4a pkt 29a ustawy o CIT, a rzeczywistym właścicielem dywidendy będzie Y (np. w sytuacji przekazania przez X całości lub części dywidendy otrzymanej od Spółki do Y).

W ocenie Spółki zwolnienie z podatku CIT dywidendy wypłacanej przez Spółkę powinno mieć zastosowanie zarówno w przypadku gdy jej rzeczywistym właścicielem będzie X jak i w przypadku gdy jej rzeczywistym właścicielem będzie Y. Y również jest spółką dominującą wobec Spółki (posiada 100% udziałów X, która z kolei posiada 100% udziałów Spółki) mającą siedzibę w innym kraju UE (Szwecji), będąca rezydentem podatkowym w Szwecji, podlegającą w Szwecji opodatkowaniu do całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania i niekorzystającą tam ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania. W świetle postanowień i celów Dyrektywy płatność dywidendy przez Spółkę do X, której rzeczywistym beneficjentem będzie Y powinna być zwolniona z podatku CIT w Polsce. Tylko bowiem w takiej sytuacji zrealizowane zostaną cele Dyrektywy Rady Unii Europejskiej z dnia 30 listopada 2011 r. nr 2011/96AJE, nakazujące zwolnienie z opodatkowania dywidend wypłacanych pomiędzy spółkami zależnymi i spółkami dominującymi mającymi siedzibę/zarząd w Unii Europejskiej.

Zdaniem Spółki, w analizowanej sytuacji powinien on mieć zastosowanie do dywidendy wypłacanej przez Spółkę zarówno w przypadku gdy jej rzeczywistym właścicielem będzie X jak i w przypadku gdy jej rzeczywistym właścicielem będzie Y.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał powyższe stanowisko spółki za nieprawidłowe.

Wskazując na treść art. 3 ust. 2, art. 3 ust. 3 pkt 5, art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 22 ust. 1, art. 22 ust. 4, art. 22 ust. 4a, art. 22 ust. 4b ustawy o CIT organ stwierdził, że warunkiem zwolnienia od podatku dochodu z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spełnienie przez uzyskującego dywidendę jednocześnie wszystkich przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 4 - 4d ustawy o CIT. Powołane przepisy art. 22 ust. 4 - 4d ustawy o CIT, wprowadzają wyjątek od generalnej zasady opodatkowania wypłacanych dywidend wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. Z uwagi na obowiązującą w polskim systemie podatkowym zasadę powszechności opodatkowania, przepisy statuujące zwolnienia od opodatkowania należy, w ocenie organu, interpretować ściśle, zgodnie z zasadami wykładni językowej i w granicach tej wykładni.

Następnie wskazując na treść art. 22b, art. 22c ust. 1, art. 26 ust. 1, art. 26 ust. 1f, art. 26 ust. 1c i art. 4a pkt 29 ustawy o CIT podkreślono, że oceniając czy należyta staranność została w określonym przypadku dochowana należy uwzględniać także powszechnie dostępne informacje na temat statusu odbiorców należności.

W tym kontekście organ wskazał, że przepisy regulujące zwolnienie z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT stanowią implementację Dyrektywy Rady 2011/96/UE (tzw. Dyrektywy Parent-Subsidiary) i podkreślił, że w każdym przypadku konieczne jest udokumentowanie (dla celów dowodowych) przez płatnika, że dochował on należytej staranności przy weryfikacji, o której mowa w 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Nie zgodzono się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że dla skorzystania ze zwolnienia o którym mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, wystarczające jest spełnienie warunków wskazanych w art. 22 ust. 4-6, art. 22b oraz art. 26 ust. 1c ustawy o CIT. Spełnienie tych warunków powinno być weryfikowane przez płatnika z należytą starannością. Warunki te nie obejmują natomiast weryfikacji tego czy spółka otrzymująca dywidendę jest jej rzeczywistym właścicielem. Płatnik, który chce zastosować zwolnienie wynikające z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT i nie dokonywać poboru podatku u źródła, jest zobowiązany do przeprowadzenia pełnej weryfikacji warunków umożliwiających skorzystanie z tego zwolnienia, zachowując przy tym należytą staranność. To, zdaniem organu, oznacza, że płatnik ma obowiązek weryfikować czy uzyskująca dochody z dywidendy spółka spełnia wszystkie warunki do skorzystania ze zwolnienia z podatku u źródła. W ramach należytej staranności nie można ograniczać się jedynie do weryfikacji warunków zastosowania zwolnienia wynikających z art. 22 ust. 4-6 ustawy o CIT.

Nie zgodzono się również ze stanowiskiem Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2. W ocenie organu w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym w przypadku uznania, że rzeczywistym właścicielem jest Spółka Y nie zostanie spełniony warunek wskazany w art. 22 ust, 4 pkt 3 ustawy o CIT, bowiem Spółka Y nie posiada bezpośrednio udziałów Wnioskodawcy. Zatem, nie można uznać, że zostaną spełnione przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia z podatku dochodowego, o których mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT.

Na interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 maja 2020 r. strona wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Strona skarżąca zarzuca naruszenie art. 26 ust. 1 w zw. z art. 22 ust. 4-6 oraz art. 28b ust. 4 pkt 5 i 6 ustawy o CIT poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że:

a) w ramach należytej staranności przy weryfikacji warunków zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, nie można ograniczać się jedynie do weryfikacji warunków zastosowania zwolnienia wynikających z art. 22 ust. 4-6 ustawy o CIT, a płatnik wypłacający dywidendę, ma obowiązek sprawdzić czy istnieją okoliczności uniemożliwiające spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 5 i 6 ustawy o CIT;

b) dla skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, nie jest wystarczające spełnienie warunków wskazanych w art. 22 ust. 4-6, art. 22b oraz art. 26 ust. 1c i 1f ustawy o CIT;

- podczas gdy zarówno warunki jakie muszą zostać spełnione w celu skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania dywidend po stronie podatnika (spółki otrzymującej dywidendę) i płatnika (spółki wypłacającej dywidendę), jak i zakres weryfikacji dokonywanej przez płatnika, przy której ma on zachować należytą staranność, wynikają wprost z literalnego brzmienia wyłącznie wspomnianych przepisów ustawy o CIT tj. art. 22 ust. 4-6, art. 22b oraz art. 26 ust. 1c i 1f – co w konsekwencji doprowadziło do uznania przez organ za nieprawidłowe stanowiska Skarżącej przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji.

Mając na uwadze powyższe strona skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej interpretacji i zasądzenie kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podnosząc argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej interpretacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga jest zasadna.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT zwalnia się od podatku dochodowego przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, (...), jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1) wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2) uzyskującym dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w pkt 1, jest spółka podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania;

3) spółka, o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;

4) spółka, o której mowa w pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust 4d ustawy o CIT "Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, stosuje się:

1) jeżeli posiadanie udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 4 pkt 3, wynika z tytułu własności;

2) w odniesieniu do dochodów uzyskanych z udziałów (akcji) posiadanych na podstawie tytułu:

a) własności,

b) innego niż własność, pod warunkiem, że te dochody (przychody) korzystałyby ze zwolnienia, gdyby posiadanie tych udziałów (akcji) nie zostało przeniesione.

W rozpoznawanej sprawie nie ma wątpliwości, że spółka chcąc skorzystać ze zwolnienia podatkowego określonego we wspomnianym art. 22 ust. 4-4 d ustawy o CIT musi spełnić łącznie wszystkie w nim wymienione przesłanki.

Przepisy te nie zawierają warunku aby odbiorca dywidendy był jej "rzeczywistym właścicielem". Wymagane jest jedynie aby był co do zasady właścicielem udziałów (akcji) spółki zależnej. Jest to konsekwencja tego, że uprawnienie do otrzymania dywidendy zależy od posiadania własności udziałów.

Zatem zasadne jest przyjęcie, że dla zwolnienia z opodatkowania wystarczające jest spełnienie warunków wymienionych w art. 22 ust. 4-6 ustawy, bez konieczności spełnienia przesłanek wynikających z art. 28b ust. 4 pkt 5-6 ustawy o CIT.

Wskazać natomiast należy, że powołany przez organ art. 28b ustawy o CIT dotyczy zupełnie odrębnej procedury to jest procedury zwrotu pobranego podatku u źródła. Nie określa on warunków skorzystania ze zwolnienia, a jedynie trybu wykazania, że podatek został pobrany pomimo przysługującego zwolnienia. Jedyne powiązanie tego przepisu z warunkami zwolnienia stanowi art. 26 ust 7a, zgodnie z którym "Przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

1) posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

2) po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6."

Organ nie wskazał jednak na zastosowanie tego przepisu w przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji stanie faktycznym.

Przepis ten ma wprost zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy kwota wypłaconych przez podatnika świadczeń przekroczy kwotę wymienioną w art. 26 ust 1. Okoliczność taka nie wynika z opisu stanu faktycznego.

Zauważyć należy, że ustawodawca w art. 26 ust. 7a pkt 2 ustawy o CIT posługuje się terminem "przypuszczenie", a w jego ust. 1 jest mowa o "należytej staranności". W języku potocznym "staranność" oznacza dokładne wykonanie, zajmowanie się czymś sumiennie (Słownik języka polskiego – sjp.pwn.pl). W judykaturze przyjmuje się także, że pod pojęciem "zachowania należytej staranności" rozumieć należy sposób postępowania odpowiadający wymaganiom zawartym w obiektywnym wzorcu postępowania, który jest tworzony na tle danego stosunku. Z kolei "uzasadnione przypuszczenie" to prawdopodobieństwo zajścia określonej sytuacji oparte na obiektywnych racjach, poparte zbiorem argumentów, motywów, pobudek; coś ma swoje uzasadnienie, jeśli jest oparte na pewnej podstawie, coś tłumaczy się w określony sposób (vide Słownik języka polskiego, opracowanie: L. Drabik, A. Kubiak-Sokół, E. Sobol, L. Wiśniakowska, PWN 1996). W tym kontekście stwierdzić należy, że ustawodawca nie obliguje płatnika do ustalenia prawdy obiektywnej co do tego, czy doszło do spełnienia warunków uprawniających do skorzystania ze zwolnienia podatkowego, a także co do ustalenia istnienia okoliczności uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6 ustawy o CIT Natomiast z art. 26 ust. 7a w związku z ust. 2e ustawy o CIT wynika, że jeżeli wiedza płatnika wskazuje na prawdopodobieństwo tego, że podatnik nie spełnia wspomnianych powyżej przesłanek to winien odstąpić od złożenia oświadczenia z art. 26 ust. 7a ustawy o CIT i dokonać pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego.

Nie można wynikającego z art. 26 ust 1 obowiązku dochowania należytej staranności utożsamiać z obowiązkiem weryfikacji prawdziwości oświadczeń, które na etapie pobierania podatku u źródła nie zostały jeszcze złożone. Są natomiast wymagane na następnym etapie – czyli zwrotu już pobranego podatku. Takie rozumienie przepisu zakłada, że płatnik w ramach art. 26 ust. 1 i 7a ustawy o CIT, zobowiązany jest do przeprowadzania postępowania równoważnego z postępowaniem przeprowadzanym przez organy podatkowe.

Dodać też należy, że wyjątek z art. 26 ust. 7a ustawy o CIT ma na celu uproszczenie dokonywania rozliczeń podatku u źródła w przypadku, gdy obie strony relacji gospodarczych (tj. płatnik i podatnik) mają do siebie zaufanie i posiadają wiedzę o spełnieniu przesłanek do zastosowania preferencyjnych zasad opodatkowania, np. z uwagi na długotrwałe i przejrzyste relacje gospodarcze (zob. uzasadnienie rządowego projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw - VIII kadencja Sejmu RP – druk nr 2860). Oznacza to, że w sytuacji z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT płatnik powinien przede wszystkim dokonać pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego. Jedynie w wyjątkowych przypadkach, które przykładowo zostały wspomniane, może on złożyć stosowne oświadczenie w celu bezpośredniego zastosowania wobec podatnika preferencji podatkowych.

Nie oznacza to jednak, że uzyskanie prawa do zwolnienia podatkowego z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT jest uzależnione od spełnienia dodatkowych warunków wynikających z art. 28b ust. 4 pkt 5-6 ustawy o CIT.

Przesłanki uprawniające do skorzystania ze wspomnianego zwolnienia określone zostały wyłącznie w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT. Zatem, jeżeli podatnik dopełnił wymagań tam zawartych to może skorzystać z tej preferencji. Nie jest zobligowany do spełnienia żadnych innych przesłanek. Okoliczności z art. 28b ust. 4 pkt 5-6 ustawy o CIT nie warunkują prawa do zwolnienia podatkowego. Wpływają natomiast na możliwość bezpośredniego zastosowania przez płatnika wspomnianego zwolnienia podatkowego, w przypadku, gdy płatnik posiada wiedzę o niemożliwości spełnienia przez podatnika warunków z art. 28b ust 4 pkt 4-6- czyli na przykład o niemożliwości złożenia wymaganych oświadczeń. W takim przypadku, podatnik chcąc odzyskać podatek zmuszony jest zwrócić się o jego zwrot do organu podatkowego, który dokona sprawdzenia zasadności jego żądania, tj. czy dysponuje on prawem do skorzystania z tej ulgi.

Reasumując, za zasadny należy uznać zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego wskazanych w skardze w zakresie odpowiedzi na pierwsze z zadanych przez wnioskodawcę pytań, wobec czego udzielanie odpowiedzi na drugie z pytań postawionych we wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej stało się bezprzedmiotowe.

Niniejsze motywy wyroku są inspirowane stanowiskiem orzeczniczym przedstawionym przez WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 11 marca 2020r., sygn. akt I SA/Wr 977/19, które sąd rozpoznający przedmiotową sprawę akceptuje w całości i przyjmuje za własne.

Przy ponownym rozpatrzeniu wniosku o interpretację indywidualną, organ intepretujący będzie zobligowany do uwzględnienia oceny prawnej przedstawionej w uzasadnieniu niniejszego wyroku.

W tym stanie rzeczy, Sąd działając na podstawie art. 146 § 1 i art. 200 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji. dch