Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Czarnik po rozpoznaniu w dniu 14 października 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia [A.] sp. z o.o. we W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 czerwca 2021 r., sygn. akt III SA/Wr 167/21 w zakresie odrzucenia skargi oraz zwrotu uiszczonego wpisu sądowego w sprawie ze skargi [A.] sp. z o.o. we W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia [...] stycznia 2021 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier hazardowych bez koncesji postanawia: oddalić zażalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (dalej: WSA, sąd pierwszej instancji), objętym zażaleniem postanowieniem z 9 czerwca 2021 r., sygn. akt III SA/Wr 167/21, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, dalej cyt. jako: p.p.s.a.), odrzucił skargę [A.] sp. z o.o. we W. (dalej: Spółka, skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z [...] stycznia 2021 r. w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach bez koncesji oraz zgodnie z art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a. zwrócił skarżącej uiszczony wpis sądowy od skargi.

Z uzasadnienia sądu pierwszej instancji wynika, że badając skargę wniesioną przez Spółkę na opisaną wyżej decyzję sąd stwierdził, że do skargi nie dołączono pełnomocnictwa procesowego do działania w imieniu skarżącej dla adwokat J.M., która podpisała skargę, a także dokumentu określającego umocowanie do udzielenia pełnomocnictwa w imieniu skarżącej, nie wskazano również numeru w Krajowym Rejestrze Sądowym lub nr REGON, a także nie uiszczono wpisu od skargi w wysokości 2000 zł. Zarządzeniami z 23 marca 2021 r., doręczonymi w dniu 19 kwietnia 2021 r., Przewodniczący Wydziału wezwał pełnomocnika skarżącej do usunięcia wskazanych braków fiskalnych i formalnych skargi, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi. W zakreślonym terminie skarżąca uiściła wpis sądowy od skargi, natomiast w uzupełnieniu braków skargi złożono odpis pełny KRS oraz wskazano numer KRS. Pełnomocnik Spółki nie przedłożył jednak pełnomocnictwa dla adwokat J.M. do działania w imieniu skarżącej. Złożono jedynie pełnomocnictwo udzielone przez Spółkę adwokat P.S.

Uzasadniając odrzucenie skargi sąd pierwszej instancji stwierdził, że pełnomocnik skarżącej, który podpisał i wniósł skargę – pomimo wezwania i prawidłowego pouczenia – w przewidzianym terminie nie uzupełnił braków formalnych, bowiem nie nadesłał pełnomocnictwa do działania w imieniu skarżącej.

W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik skarżącej adwokat J.M. wniosła o jego uchylenie. Zaskarżonemu postanowieniu strona zarzuciła naruszenie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. poprzez uznanie że "pełnomocnik nie usunął w zakreślonym terminie braków formalnych skargi, tj. nie złożył pełnomocnictwa, podczas gdy pełnomocnik w terminie, tj. 7 czerwca 2021 roku uzupełnił ten brak.".

Dyrektor IAS we Wrocławiu nie ustosunkował się do treści zażalenia.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 34 p.p.s.a., strony i ich organy lub przedstawiciele ustawowi mogą działać przed sądem osobiście lub przez pełnomocników. Z przepisu tego wynika zasada wolnego wyboru sposobu działania przed sądem administracyjnym, polegająca na tym, że strony same decydują o tym, czy w postępowaniu sądowoadministracyjnym będą występowały osobiście czy przez pełnomocnika (np. postanowienie NSA z 5 kwietnia 2018 r., sygn. akt II FZ 143/18, to i kolejne cytowane orzeczenia dostępne na stronie internetowej w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Zgodnie z art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a. każde pismo kierowane do sądu administracyjnego powinno zawierać podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika. W przypadku składania pisma przez pełnomocnika, zgodnie z art. 46 § 3 p.p.s.a., do pisma należy dołączyć pełnomocnictwo lub jego wierzytelny odpis, jeżeli pismo wnosi pełnomocnik, który w danej sprawie nie złożył jeszcze tych dokumentów przed sądem. Pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa, pełnomocnik obowiązany jest złożyć do akt sprawy przy pierwszej czynności procesowej (art. 37 § 1 p.p.s.a.). W myśl art. 35 § 1 i 2 p.p.s.a. pełnomocnikiem osoby prawnej lub przedsiębiorcy, w tym nieposiadającego osobowości prawnej, może być adwokat lub radca prawny, a ponadto inny skarżący lub uczestnik postępowania, jak też pracownik tej jednostki albo jej organu nadrzędnego.

Braki w zakresie pisemnego dokumentu potwierdzającego istnienie pełnomocnictwa uprawniającego do reprezentowania strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym podlegają uzupełnieniu na wezwanie, w trybie art. 49 p.p.s.a., który przewiduje, że jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni, pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej (§ 1). W odniesieniu do skargi przepisy przewidują rygor jej odrzucenia w razie nieuzupełnienia w wyznaczonym terminie braków formalnych (art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.). Natomiast skarga poprawiona lub uzupełniona w terminie wywołuje skutki od dnia jej wniesienia (art. 49 § 3 p.p.s.a.).

Wobec powyższego prawidłowo sąd pierwszej instancji wezwał pełnomocnika skarżącej do uzupełnienia braków formalnych skargi przez złożenie pełnomocnictwa procesowego do działania w imieniu skarżącej przed sądami administracyjnymi, pod rygorem odrzucenia skargi.

Skarżąca nie kwestionuje okoliczności, że 19 kwietnia 2021 r. otrzymała wezwanie sądu do usunięcia braków formalnych skargi, natomiast nie zgadza się z oceną sądu, że tego wezwania nie wykonała i w związku z tym zarzuca sądowi pierwszej instancji wadliwe odrzucenie skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) podziela ocenę sądu pierwszej instancji, że niezastosowanie się do wezwania sądu w tym zakresie stanowi podstawę do odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. W ocenie NSA, w rozpoznawanej sprawie, mimo pewnych niedostatków uzasadnienia, prawidłowo sąd pierwszej instancji odrzucił skargę Spółki. WSA wskazał, że podstawą odrzucenia skargi było nieprzedłożenie pełnomocnictwa do działania w imieniu Spółki dla adwokat J.M., która podpisała i wniosła skargę na opisaną na wstępie decyzję Dyrektora IAS. Dlatego WSA odrzucił skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.

Z akt sądowych niezbicie wynika, że w odpowiedzi na wezwanie sądu pełnomocnik Spółki nadesłał: pismo przewodnie datowane na 26 kwietnia 2021 r. (k. 43), a wraz z nim pełnomocnictwo procesowe udzielone 1 lipca 2019 r. adwokat P.S. (k. 44 akt sądowych), opłatę od pełnomocnictwa udzielonego adwokat J.M. (k. 48), informację odpowiadającą odpisowi pełnemu z KRS na dzień 26 kwietnia 2021 r. (k. 45-47) oraz potwierdzenie uiszczenia przelewem wpisu sądowego od skargi (k. 49 ).

W rozpoznawanej sprawie pełnomocnik skarżącej dopiero przy zażaleniu przedłożył pełnomocnictwo udzielone adwokat J.M. Jednocześnie nie jest zrozumiała argumentacja pełnomocnika Spółki, który wskazuje, że na wezwanie sądu otrzymane 19 kwietnia 2021 r., udzielił odpowiedzi pismem z 7 czerwca 2021 r. i w tej dacie uzupełnił braki skargi, w tym przedłożył pełnomocnictwo dla adwokat J.M. Pomijając okoliczność, że zakreślony wezwaniem termin do uzupełnienia braków skargi upływał w dniu 26 kwietnia 2021 r. (poniedziałek), w aktach sprawy brak jest jakiegokolwiek pisma strony z 7 czerwca 2021 r., znajduje się w nich wyłącznie pismo z 26 kwietnia 2021 r.

Skarżąca została prawidłowo pouczona o skutkach niewykonania wezwania sądu, a profesjonalny pełnomocnik tym bardziej powinien mieć świadomość możliwych negatywnych dla strony skutków wiążących się z brakiem wykazania prawidłowego umocowania adwokata, który podpisał skargę.

W konsekwencji Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.