Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 31 lipca 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek Sędzia WSA Jolanta Rosińska Protokolant asystent sędziego Nina Krzemieniewska - Oleszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 lipca 2012 roku przy udziale --- sprawy ze skargi S. M. na bezczynność Prokuratora Rejonowego w B. w zakresie udostępnienia informacji publicznej 1. zobowiązuje Prokuratora Rejonowego w B. do załatwienia wniosku S. M. z dnia 29 marca 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej uzupełnionego wnioskiem z dnia 2 maja 2012 r. - w terminie 14 dni od uprawomocnienia się wyroku; 2. zasądza od Prokuratora Rejonowego w B. na rzecz skarżącego S. M. kwotę 100 (sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Skargą z dnia 14 maja 2012r. S. M. zaskarżył bezczynność Prokuratora Rejonowego w B. w sprawie udostępnienia informacji publicznej. W uzasadnieniu skargi skarżący wyjaśnił, iż w dniu 23 marca 2012r. skierował do Prokuratora Rejonowego w B. wniosek o udostępnienie informacji publicznej, której zakres określił jako: "akta spraw, prowadzonych przez Prokuraturę Rejonową w B., w których umorzono dochodzenia: sygn. akt: Ds.3032/11 oraz sygn. akt: Ds.1672/11".

W odpowiedzi na powyższy wniosek, Prokurator Rejonowy w B. pismem z dnia 6 kwietnia 2012r. wyjaśnił, że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie realizuje prawa do "dostępu do akt prowadzonych spraw", gdyż prawo dostępu do akt postępowania przysługuje stronom na podstawie przepisów ustawy Kodeks postępowania karnego. W ocenie organu "nie tyle akta postępowania jako całość, lecz (...) zawarte w tych aktach nośniki informacji publicznej stanowią źródło informacji o działaniu organów władzy publicznej". Organ zwrócił przy tym uwagę, że informacja publiczna może dotyczyć wyłącznie sprawy dotyczącej osoby publicznej.

Z uwagi na powyższe zastrzeżenia skarżący podniósł, iż w dniu 2 maja 2012r. złożył kolejny wniosek, wskazując tym razem zakres żądanej informacji jako: "wszystkie dokumenty, znajdujące się w aktach spraw, prowadzonych przez Prokuraturę Rejonową w B., w których umorzono dochodzenia: sygn. akt: Ds.3032/11 i Ds.1672/11".

Dalej skarżący wskazał, iż Prokurator Rejonowy w B. na powyższy wniosek odpowiedział pismem z dnia 9 maja 2012r., w którym zmienił swoją poprzednią interpretację i przyjął stanowisko, że "dokumenty sprawy tworzą akta tej sprawy" i dostęp do nich jest możliwy jedynie na podstawie przepisów ustawy Kodeks postępowania karnego. W ocenie skarżącego kwestą sporną jest uznanie przez Prokuratora Rejonowego w B., że żądane informacje nie są informacją o charakterze publicznym, a co za tym idzie nie podlegają udostępnieniu na podstawie przepisów ustawy o udostępnianiu informacji publicznej.

Skarżący wskazał nadto, iż w przedmiocie udostępniania akt postępowania przygotowawczego w ramach dostępu do informacji publicznej, a co za tym idzie uznaniu akt zakończonego postępowania przygotowawczego za informację publiczną, zajął stanowisko Naczelny Sąd Administracyjny, formułując w wyroku z dnia 8 lutego 2005r., w sprawie sygn. akt OSK 1113/04 tezę, że "organ jest zobowiązany udostępnić akta zakończonego postępowania przygotowawczego w ramach dostępu do informacji publicznej". Ponadto podkreślił, iż na uwagę zasługuje fakt, że oba prowadzone przez Prokuraturę postępowania przygotowawcze prowadzone były w sprawach dotyczących osób publicznych – osób będących funkcjonariuszami publicznymi, zatrudnionymi w Powiatowym Inspektoracie Nadzoru Budowlanego w B. w przedmiocie uzyskania przez te osoby uprawnień budowlanych.

W ocenie skarżącego uznanie przez Prokuratora Rejonowego w B. dokumentów z akt zakończonych postępowań przygotowawczych za nie mające przymiotu publicznych było nieuprawnione, natomiast w przypadku odmowy ich udostępnienia organ obowiązany jest rozstrzygnąć powyższą kwestię w formie decyzji.

Na tej podstawie skarżący wniósł o zobowiązanie organu do rozpatrzenia sprawy w zakreślonym przez Sąd terminie oraz o zasądzenie od organu na jego rzecz kosztów postępowania sądowego.

W odpowiedzi na skargę organ wyjaśnił, iż Prokuratura Rejonowa w B. prowadziła postępowanie w sprawach Ds. 1672/11 oraz Ds. 3032/11 dotyczących poświadczenia nieprawdy oraz wyłudzenia poświadczenia nieprawdy o odbywaniu praktyki zawodowej. Oba postępowania zostały zakończone wydaniem postanowień o umorzeniu dochodzenia z powodu niepopełnienia czynu zabronionego, stosownie do art. 17 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania karnego.

Następnie organ wskazał, iż S. M. pismem z dnia 29 marca 2012r. wniósł o udostępnienie w trybie art. 2 ust 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej, poprzez przeglądanie akt spraw prowadzonych przez Prokuraturę Rejonową w B., w których umorzono dochodzenia w sprawach o sygn. akt Ds. 3032/11 oraz Ds. 1672/11, natomiast pismem z dnia 2 maja 2012r. wniósł o udostępnienie w powyższym trybie wglądu do wszystkich dokumentów znajdujących się w aktach spraw prowadzonych przez Prokuraturę Rejonową w B., w których umorzono dochodzenia w sprawach o sygn. akt Ds. 3032/11 oraz Ds. 1672/11.

W ocenie organu z treści wyżej wymienionych pism wynika, że S. M. zawarł w nich jedynie ogólne żądanie dostępu do akt, nie konkretyzował do jakich dokumentów domaga się dostępu i nie określił jaką informację publiczną chciałby uzyskać. Zdaniem organu wniosek skarżącego budził wątpliwości co do jego zakresu, a zarazem przyjmując brak podstaw do stosowania trybu uzupełnienia podania poprzez jego sprecyzowanie w trybie art. 64 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, prokurator zasadnie przyjął, że wnioski powyższe dotyczą tylko ogólnie rozumianego udostępnienia akt spraw.

Zdaniem organu akta postępowania przygotowawczego, same w sobie, nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Są one natomiast zbiorem różnego rodzaju informacji, wśród których znajdują się również informacje publiczne. Na poparcie swojego stanowiska organ powołał się na orzecznictwo sądów administracyjnych dodając, iż w orzecznictwie tym prezentowany jest pogląd, że czynności proceduralne podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej poprzedzające ustalenie, że żądana informacja stanowi informację publiczną, nie są prowadzone w oparciu o przepisy K.p.a., gdyż wniosek nie wszczyna postępowania administracyjnego. Zdaniem organu w sytuacji kiedy żądana informacja nie jest informacją publiczną, w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, to zarówno nie ma podstaw do stosowania trybu określonego w art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, jak i nie wchodzi w grę możliwość wezwania do uzupełnienia braków podania w oparciu o art. 64 § 2 K.p.a.. Wobec tego dopuszczalną i właściwą formą odniesienia się do takiego wniosku jest pismo zawiadamiające o braku możliwości zastosowania do wniosku przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Następnie organ podniósł, iż w kwestii uznania akt postępowania przygotowawczego za informację publiczną udostępnianą w trybie powołanej ustawy stanowisko orzecznictwa i doktryny w tym zakresie nie jest jednolite. Zdaniem organu nie można utożsamiać akt postępowań karnych zakończonych umorzeniem postępowania z informacją o działalności organów publicznych i uznawać prawa do informacji publicznej za równoważne z dostępem do akt postępowania. Na poparcie swojego stanowiska organ powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2009r., w sprawie sygn. akt l OSK 714/09.

Organ wyraził natomiast aprobatę orzecznictwa, w którym podkreśla się, że przepisy Kodeksu postępowania karnego (art. 156 § 5 i 5a) dotyczące dostępu do akt postępowania przygotowawczego odnoszą się jedynie do spraw będących w toku, natomiast nie odnoszą się do spraw już zakończonych (wyroki NSA z dnia 8 lutego 2005r., w sprawie sygn. akt OSK 1113/04 i z dnia 6 marca 2008r., w sprawie sygn. akt l OSK 1918/07), do których dostęp regulują przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej, przy czym nie chodzi tu o dostęp do akt (wyodrębnionego zbioru dokumentów i innych nośników różnorodnego rodzaju informacji co do zasady mającego na celu utrwalenie przebiegu postępowania) postępowań karnych zakończonych umorzeniem postępowania, lecz o dostęp do informacji publicznej (o działaniu organu władzy publicznej w tej konkretnej sprawie), tym do poszczególnych dokumentów będących nośnikami informacji publicznej (w tym dokumentów urzędowych) zawartych w aktach tego postępowania.

Zdaniem organu to nie tyle akta postępowania jako całość, lecz właśnie zawarte w tych aktach nośniki informacji publicznej stanowią źródło informacji o działaniu organów władzy publicznej. W związku tym na podstawie danych zawartych w takich aktach może być udzielona informacja publiczna, co nie jest równoznaczne z obowiązkiem udostępnienia (całości) akt postępowania przygotowawczego (wyodrębnionego zbioru dokumentów i innych nośników informacji, w tym informacji publicznej), nawet poszczególnych dokumentów zawartych w tych aktach. W każdym jednakże razie istnieje prawo do informacji o sprawach rozstrzyganych w postępowaniu przed organami państwa, w szczególności w postępowaniu administracyjnym, karnym lub cywilnym, w tym o organizacji i pracy organów prowadzących postępowanie, w szczególności o czasie, trybie i miejscu oraz kolejności rozpatrywania spraw (art. 5 ust. 4 powołanej ustawy). Niemniej jednak w ocenie organu pojęcia "informacji o sprawach", o których mowa w art. 5 ust. 3, nie można wprost utożsamiać z uzyskiwaniem dostępu do akt tych spraw.

Nadto organ zaznaczył, iż ustawa zgodnie ze swoim założeniem pozwala udzielać informacji o sprawach rozstrzyganych we wspomnianych postępowaniach tylko w stosunku do "osób pełniących funkcje publiczne", kładąc tym samym tamę zainteresowaniu osób postronnych sprawami osób prywatnych lub tajemnicą przedsiębiorcy. Dostęp do akt spraw prowadzonych przed organami państwa pozostaje zatem poza regulacją ustawy o dostępie do informacji publicznej. W tym znaczeniu akta zakończonego postępowania karnego nie są informacją publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Z uwagi na powyższe Prokurator Rejonowy w B. pismami z dnia 6 kwietnia 2012r. o sygn. IP/3/12 oraz z dnia 9 maja 2012r. o sygn. IP/4/12 poinformował S. M., iż w sytuacji, kiedy żądana informacja nie jest informacją publiczną, w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, nie ma podstaw do stosowania trybu określonego w art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Wobec tego dopuszczalną i właściwą formą odniesienia się do takiego wniosku jest pismo zawiadamiające o braku możliwości zastosowania do wniosku przepisów ww. ustawy.

Na tej podstawie Prokurator Rejonowy w B. wniósł o nieuwzględnienie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. przez kontrolę administracji publicznej. Kontrola działalności organów administracyjnych, o której mowa, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Z kolei w myśl art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm., w skrócie P.p.s.a.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania organu administracji publicznej w granicach, w jakich przysługuje skarga do sądu administracyjnego na: 1) decyzje administracyjne; 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; 4) inne niż określone w pkt 1 – 3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa; 5) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach (art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a.).

W tak zakreślonej kognicji sąd administracyjny, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy administracji publicznej w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 – 4a P.p.s.a., zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 149 § 1 P.p.s.a.).

Przedmiotem skargi jest zarzucana bezczynność Prokuratora Rejonowego w B. w zakresie prawa do informacji publicznej udostępnianej w trybie ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm., powoływana dalej także jako ustawa).

Na wstępie należy wyjaśnić, iż skarga na bezczynność organu w przedmiocie informacji publicznej nie musi być poprzedzona żadnym środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej, gdyż Kodeks postępowania administracyjnego nie ma w tym zakresie zastosowania. Ustawa o dostępie do informacji publicznej zawiera odesłanie do stosowania przepisów K.p.a. wyłącznie w odniesieniu do decyzji o odmowie udzielenia informacji publicznej.

W niniejszej sprawie nie znajduje również zastosowania art. 52 § 3 P.p.s.a., zgodnie z którym jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu do usunięcia naruszenia prawa. Jednakże wniesienie do sądu administracyjnego skargi na bezczynność w sprawie dostępu do informacji publicznej, z uwagi na charakter postępowania, nie wymaga uprzedniego wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa.

Przechodząc natomiast do kwestii merytorycznych wyjaśnić należy, że nakazanie organowi określonego działania jest możliwe jedynie wówczas, gdy w ustalonym w przepisach prawa terminie organ administracji, będąc do tego właściwym, nie załatwił toczącej się przed nim sprawy, zaś celem skargi do sądu administracyjnego na bezczynność organu jest doprowadzenie do podjęcia przez właściwy organ określonego w przepisach działania w sprawie wszczętej żądaniem strony. O bezczynności organu administracji publicznej można mówić zatem wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ bądź nie podjął żadnych czynności w sprawie, bądź wprawdzie rozpoczął postępowanie, tak jak to miało miejsce w niniejszej sprawie, ale mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem w terminie odpowiednim aktem administracyjnym. Dla zasadności skargi na bezczynność nie ma znaczenia okoliczność, z jakich powodów określony akt nie został podjęty, a w szczególności, czy bezczynność została spowodowana zawinioną czy też niezawinioną opieszałością organu (vide: "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz" pod red. T. Wosia, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, str. 86).

Obowiązek udostępniania informacji publicznej uregulowany jest w ustawie o dostępie do informacji publicznej, która zawiera generalną zasadę udostępniania informacji publicznej i przewiduje różne sposoby udostępniania owej informacji – art. 7 ust. 1 ustawy. Jednym z nich jest udostępnianie informacji publicznej na wniosek (art. 10 ustawy). Wniosek wszczyna przede wszystkim postępowanie w sprawie udostępnienia informacji publicznej, ale również określa krąg podmiotów tego postępowania. W pierwszej kolejności należy zatem wyjaśnić, czy złożenie wniosku do konkretnego organu powoduje, iż w świetle przepisów ustawy, jest on zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej oraz czy ma obowiązek podjęcia stosownych czynności, których brak jest jednoznaczny z bezczynnością.

W rozpoznawanej sprawie skarżący domagał się udostępnienia akt zakończonego karnego postępowania przygotowawczego. W związku z powyższym przede wszystkim rozważenia wymaga okoliczność, czy żądana informacja ma charakter informacji publicznej w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy informacją publiczną, podlegającą udostępnieniu na zasadach i w trybie ustawy, jest każda informacja o sprawach publicznych. Jednakże, aby informacja podlegała udostępnieniu spełniony musi być również warunek podmiotowy, wynikający z treści art. 4 ustawy, tzn. informacja musi znajdować się w posiadaniu podmiotu, zobowiązanego do udostępniania informacji publicznej i będącego w posiadaniu takiej informacji. Zgodnie zaś z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy podmiotem zobowiązanym do udostępniania informacji publicznej są organy władzy publicznej. Niewątpliwie takim organem jest prokuratura.

Zgodnie z 156 ustawy z dnia 6 czerwca 1997r. Kodeks postępowania karnego (Dz.U. Nr 89, poz. 555 ze zm., w skrócie K.p.k.), jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w toku postępowania przygotowawczego, stronom, obrońcom, pełnomocnikom i przedstawicielom ustawowym udostępnia się akta, umożliwia sporządzanie odpisów i kserokopii oraz wydaje odpłatnie uwierzytelnione odpisy lub kserokopie tylko za zgodą prowadzącego postępowanie przygotowawcze. Za zgodą prokuratora akta w toku postępowania przygotowawczego mogą być w wyjątkowych wypadkach udostępnione innym osobom.

Analiza powyżej przytoczonego przepisu prowadzi do wniosku, że odmienny tryb dostępu do akt dotyczy jedynie spraw w toku postępowania przygotowawczego. Nie odnosi się on do spraw zakończonych w zakresie prowadzonego postępowania przygotowawczego i to niezależnie od tego, w jaki sposób nastąpiło jego zakończenie. W zakończonych sprawach znajduje zatem zastosowanie ustawa o dostępie do informacji publicznej. Tym samym stwierdzić należy, że akta zakończonego postępowania przygotowawczego spełniają, w rozumieniu ustawy, zarówno warunki przedmiotowe, jak i podmiotowe. Stanowią bowiem informację o działalności organu publicznego, jakim bez wątpienia jest prokuratura. Oznacza to, że na mocy art. 4 ust. 3 ustawy, podmiot ten jest zobowiązany do udostępnienia informacji publicznych, będących w jego posiadaniu.

To co zostało powyżej powiedziane koreluje z orzecznictwem sądowo administracyjnego, które ugruntowało stanowisko, że akta postępowań prowadzonych przez podmioty publiczne stanowią co do zasady informację publiczną udostępnianą w trybie powoływanej ustawy. O ile jednak wgląd do akt sprawy w toku prowadzonego postępowania przygotowawczego podlegać będzie rygorom art. 156 Kodeksu postępowania karnego, to już akta zakończonego postępowania przygotowawczego – i to niezależnie od tego, w jaki sposób zostało ono zakończone – podlegać będą rygorom ustawy o dostępie do informacji publicznej. Co więcej akta postępowań przygotowawczych stanowią informację o działalności organów publicznych, do których dostęp wypełnia dyspozycję art. 61 Konstytucji R.P., statuującego publiczne prawo obywatela do informacji (vide:. wyroki NSA: z dnia 7 marca 2003r., w sprawie sygn. akt II SA 3572/02; z dnia 8 lutego 2005r., w sprawie sygn. akt OSK 1113/04; z dnia 6 marca 2008r., w sprawie sygn. akt I OSK 1918/07, a także wyroki WSA w Warszawie z dnia 19 maja 2008r., w sprawie sygn. akt II SA/Wa 2171/07; WSA w Krakowie z dnia 28 września 2008r., w sprawie sygn. akt II SAB/Kr 70/80; WSA w Gliwicach z dnia 27 sierpnia 2009r., w sprawie sygn. akt IV SAB/Gl 36/09 – wszystkie dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, w skrócie CBOSA). Z powołanych orzeczeń wynika, iż informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnosząca się do władz publicznych, a także odnosząca się do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne, w zakresie wykonywania przez nie zadań w zakresie władzy publicznej.

Tym samym należy stwierdzić, że przedmiotem żądania skarżącego był dostęp do informacji publicznej, zaś akta zakończonych postępowań przygotowawczych stanowią informacje publiczną, a tym samym brak udostępnienia tych akt lub brak wydania decyzji odmawiającej ich udostępnienia stanowi o bezczynności organu.

Z bezczynnością organu w zakresie dostępu do informacji publicznej mamy do czynienia wtedy, gdy właściwy organ nie wykonuje w terminie nałożonego na niego prawem obowiązku, bądź nie czyni tego w sposób przewidziany prawem. Przy czym bezczynność ma miejsce zarówno w razie braku działania ze strony organu, jak też w razie odmowy podjęcia czynności czy wydania aktu. Pamiętać bowiem należy, iż zgodnie z art. 16 ust.1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, w razie zaistnienia podstaw do odmowy udostępnienia informacji publicznej zobowiązany podmiot wydaje decyzję, która podlega kontroli sądu administracyjnego z mocy art. 3 § 2 pkt 1 P.p.s.a. W niniejszej sprawie skarżącemu ani nie udostępniono informacji, ani też nie wydano decyzji odmownej. Błędne przyjęcie przez organ, że żądana informacja nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu ustawy, spowodowało taki skutek, iż wobec braku zachowań, o których mowa była powyżej, należało uznać, iż organ pozostawał w bezczynności. Sam fakt poinformowania skarżącego o negatywnym rozpatrzeniu jego żądania nie może zastąpić obowiązku wydania decyzji administracyjnej i nie może być utożsamiany z załatwieniem wniosku zgodnie z regulacjami omawianej ustawy. To wszystko prowadzi do konkluzji, że skarga zarzucająca bezczynność jest zasadna.

Wobec powyższego skargę należało uwzględnić, nakazując organowi załatwienie wniosku skarżącego z dnia 29 marca 2012r., uzupełnionego wnioskiem z dnia 2 maja 2012r., we wskazanym w wyroku terminie. Termin ten odpowiada regulacjom omawianej ustawy i jest rozsądny z punktu widzenia charakteru niniejszej sprawy.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 P.p.s.a.

j.m.