drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Dostęp do informacji publicznej, Inne, Oddalono skargę, II SAB/Łd 23/11 - Wyrok WSA w Łodzi z 2011-08-24, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Łd 23/11 - Wyrok WSA w Łodzi

Data orzeczenia
2011-08-24 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2011-04-26
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Sędziowie
Arkadiusz Blewązka /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 2443/11 - Wyrok NSA z 2012-03-14
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 1 ust. 2, art. 4
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 151;
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Dnia 24 sierpnia 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA: Jolanta Rosińska Sędziowie Sędzia NSA: Anna Stępień Sędzia WSA: Arkadiusz Blewązka (spr.) Protokolant Asystent sędziego Katarzyna Orzechowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 sierpnia 2011 roku przy udziale --- sprawy ze skargi R. B. na bezczynność Dyrektora Centrum Egzaminów Medycznych w Ł. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej - oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 9 kwietnia 2007r. R. B. zwrócił się do Dyrektora Centrum Egzaminów Medycznych w Ł. (powoływany dalej jako Dyrektor CEM) o udzielenie mu informacji dotyczących jego egzaminu w dziedzinie psychiatrii.

W odpowiedzi z dnia 13 kwietnia 2007r. znak: [...] Dyrektor CEM udzielił skarżącemu wyjaśnień w sprawie egzaminu testowego z psychiatrii, stanowiącego część składową egzaminu państwowego składanego w sesji wiosennej 2003r. Dyrektor CEM wskazał, w jaki sposób został obliczony wynik egzaminu oraz jaki był próg punktowy, niezbędny do złożenia egzaminu z wynikiem pozytywnym, a także poinformował, iż została ponownie zweryfikowana karta odpowiedzi udzielonych przez skarżącego i nie stwierdzono błędów w jej odczycie.

Skarżący uznał pismo z dnia 13 kwietnia 2007r. znak: [...] za decyzję administracyjną i w związku z tym R. B. wniósł za pośrednictwem Dyrektora CEM odwołanie do Ministra Zdrowia w Warszawie. wnosząc o jej zmianę poprzez udostępnienie mu żądanych testów egzaminacyjnych.

Pismem z dnia 29 maja 2007r. Dyrektor CEM wyjaśnił, że pismo z dnia 13 kwietnia 2007r. znak: [...] nie stanowiło decyzji administracyjnej w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, od której przysługiwałoby odwołanie. Natomiast w związku z treścią powyższego odwołania, Dyrektor CEM zezwolił skarżącemu na zapoznanie się z żądanymi materiałami w taki sposób, że skarżącemu został przekazany drogą pocztową klucz poprawnych odpowiedzi, z kolei w zakresie udostępnienia zadań testowych zezwolono na udostępnienie ich skarżącemu w siedzibie CEM w obecności pracownika CEM, bez możliwości ich kopiowania. W związku z tym Dyrektor CEM uznał, że uczynił w całości zadość żądaniu skarżącego i odstąpił od przekazania odwołania skarżącego do Ministra Zdrowia.

Pismem z dnia 18 czerwca 2007r., w odpowiedzi na pismo Dyrektora CEM z dnia 29 maja 2007r., skarżący ponownie oświadczył, iż odwołuje się od decyzji z dnia 13 kwietnia 2007r. znak: [...] oraz wnosi o jej zmianę poprzez udostępnienie mu zadań egzaminacyjnych wykorzystanych na potrzeby egzaminu w dziedzinie psychiatrii i umożliwienie sporządzenia ich kserokopii.

W związku z powyższym Dyrektor CEM przekazał odwołanie skarżącego wraz dokumentacją Ministrowi Zdrowia, o czym poinformował skarżącego.

Pismem z dnia 19 października 2007r.,po udzieleniu przez Dyrektora CEM dodatkowych wyjaśnień zawartych w piśmie z dnia 19 września 2007r., organ odwoławczy zwrócił sprawę Dyrektorowi CEM w celu zakończenia postępowania na podstawie art. 14 ust. 2 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Mając na uwadze wskazania organu odwoławczego pismem z dnia 27 października 2007r. Dyrektor CEM powiadomił skarżącego, że zadania wykorzystywane podczas Państwowego Egzaminu Specjalistycznego (w skrócie PES) w dziedzinie psychiatrii, który odbył się w sesji wiosennej 2003r. nie mogą być udostępnione w postaci kserokopii. W związku z tym, na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, Dyrektor CEM wskazał, że żądane materiały mogą być udostępnione wyłącznie w siedzibie CEM i w obecności pracownika CEM, który udzieli skarżącemu stosownej pomocy technicznej i merytorycznej. Powyższe pismo, po dwukrotnym awizowaniu, zostało zwrócone do CEM.

Pismem z dnia 31 grudnia 2007r. skarżący zwrócił się do Dyrektora CEM o udzielenie mu odpowiedzi na jego odwołanie z dnia 18 czerwca 2007r., które zostało przesłane do Ministra Zdrowia.

W odpowiedzi z dnia 4 stycznia 2008r. Dyrektor CEM ponownie przesłał do skarżącego powiadomienie, o którym mowa w art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Pismem z dnia 16 stycznia 2008r. skarżący zwrócił się do Dyrektora CEM z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, domagając się jednocześnie udostępnienia w formie kopii książeczki zadań testowych oraz klucza poprawnych odpowiedzi wykorzystanych podczas PES.

W odpowiedzi z dnia 31 stycznia 2008r. znak: [...] Dyrektor CEM ponownie poinformował skarżącego, iż zadania egzaminacyjne nie mogą być udostępnione w żądany sposób lub formie. Jednocześnie Dyrektor CEM pouczył skarżącego o treści art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz wskazał, że potwierdzona za zgodność z oryginałem kserokopia klucza poprawnych odpowiedzi do pytań wykorzystanych podczas egzaminu w dziedzinie psychiatrii w sesji wiosennej 2003r. została przesłana skarżącemu w dniu 29 maja 2007r.

Decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor CEM umorzył postępowanie w sprawie udostępnienia R. B. zadań egzaminacyjnych, wykorzystanych podczas Państwowego Egzaminu Specjalistycznego w dziedzinie psychiatrii, który odbył się w sesji wiosennej 2003r.

Na pismo Dyrektora CEM z dnia 31 stycznia 2008r. znak: [...] skarżący złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, który postanowieniem z dnia 23 września 2008r. sygn. akt 262/08 skargę odrzucił.

Pismem z dnia 5 października 2008r. skarżący ponownie zwrócił się do Dyrektora CEM o udostępnienie mu żądanych materiałów.

W odpowiedzi z dnia 10 października 2008r. Dyrektor CEM wyjaśnił, że przedmiotowa sprawa została zakończona decyzją z dnia [...] nr [...] umarzającą postępowanie. Wobec niezłożenia przez skarżącego odwołania powyższa decyzja stała się ostateczna.

W dniu 16 grudnia 2010r. skarżący wystąpił do Ministra Zdrowia z zażaleniem na bezczynność Dyrektora CEM, w trybie art. 37 § 1 K.p.a.

W odpowiedzi z dnia 2 marca 2011r. Minister Zdrowia uznał zażalenie za niezasadne.

Wobec powyższego R. B. złożył do sądu administracyjnego skargę na bezczynność Dyrektora CEM w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, wnosząc jednocześnie o zobowiązanie organu do udostępnienia skarżącemu kserokopii zadań testowych i klucza poprawnych odpowiedzi wykorzystanych podczas Państwowego Egzaminu Specjalistycznego w dziedzinie psychiatrii, który odbył się w sesji wiosennej 2003r.

W ocenie skarżącego skarga jest zasadna, gdyż Dyrektor CEM zobowiązany był na podstawie art. 16 ust. 1 wydać decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej w terminie dwóch miesięcy licząc od dnia doręczenia wniosku z dnia 25 lipca 2007r., czego jednak nie uczynił.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor CEM wniósł o odrzucenie skargi, z uwagi na niewyczerpanie środków zaskarżenia. Dyrektor CEM podniósł także, że skarga jest bezprzedmiotowa, bowiem Dyrektor CEM był gotowy udostępnić skarżącemu żądanych informacji w sposób określony w powołanych wyżej pismach, jednakże wobec nieskorzystania przez skarżącego z tej możliwości ostatecznie umorzył postępowanie w przedmiotowej sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. przez kontrolę administracji publicznej. Kontrola działalności organów administracyjnych, o której mowa, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§ 2 powołanego przepisu).

W myśl art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., w skrócie p.p.s.a.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Z kolei § 2 pkt 8 powyższego przepisu stanowi, iż kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania organu administracji publicznej w granicach, w jakich przysługuje skarga do sądu administracyjnego na: 1) decyzje administracyjne; 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa; 5) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach.

Przepis art. 134 § 1 p.p.s.a. stanowi natomiast, że Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W tak zakreślonej kognicji sąd administracyjny, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy administracji publicznej w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a p.p.s.a., zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 149 § 1 p.p.s.a.). Natomiast w razie, gdy sąd stwierdzi brak merytorycznych podstaw do uwzględniania skargi sąd skargę oddala (art. 151 p.p.s.a.).

W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowane jest stanowisko, że przy rozstrzyganiu skargi na bezczynność organu administracji publicznej, sąd orzeka z uwzględnieniem stanu faktycznego i prawnego, ustalonego w dacie orzekania, a ściślej mówiąc w dacie zamknięcia rozprawy poprzedzającej wydanie orzeczenia. Zakres badania przez sąd sprawy ze skargi na bezczynność sprowadza się zatem w pierwszym rzędzie do rozważenia, czy w ustalonym w dniu rozprawy stanie faktycznym i prawnym na organie administracji publicznej spoczywa obowiązek wydania aktu lub dokonania czynności wynikającej z przepisów prawa oraz wyjaśnienia, jakie terminy zastrzega ustawodawca do załatwiania spraw określonego rodzaju, a następnie ustalenie, czy nakazanie właściwemu organowi administracji wydania takiego aktu lub dokonania czynności będzie dopuszczalne, uzasadnione i celowe świetle ewentualnych zmian stanu faktycznego i prawnego, powstałych po wniesieniu skargi (por. wyrok NSA z dnia 5 października 2010r., sygn. akt I OSK 287/10, LEX nr 745201; wyrok WSA w Białymstoku z dnia 13 maja 2010r., sygn. akt II SAB/Bk 8/10, LEX nr 674689; wyrok WSA w Łodzi z dnia 17 kwietnia 2008r., sygn. akt III SAB/Łd 3/08, LEX nr 471127).

W niniejszej sprawie skarga dotyczy bezczynności Dyrektora Centrum Egzaminów Medycznych w Ł. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, którą w ocenie skarżącego stanowią kserokopie zadań testowych i klucza poprawnych odpowiedzi wykorzystanych podczas Państwowego Egzaminu Specjalistycznego w dziedzinie psychiatrii, który odbył się w sesji wiosennej 2003r. Zatem w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, czy Dyrektor CEM jest podmiotem obowiązanym do udostępnienia informacji publicznej w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Po drugie należy ustalić, czy żądane przez skarżącego dane stanowią informację publiczną.

Powyższe kwestie były przedmiotem rozważań Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, który w uzasadnieniu wyroku z dnia 20 grudnia 2010r., sygn. akt II SAB/Łd 53/10 (dostępny w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych) dokonał szczegółowej analizy omawianych zagadnień i w konsekwencji stwierdził jednoznacznie, że Centrum Egzaminów Medycznych w Ł. jest państwową jednostką budżetową podległą ministrowi do spraw zdrowia, której przedmiotem działalności jest realizacja zadań związanych z organizowaniem i przeprowadzaniem egzaminów medycznych. W związku z tym nie budzi żadnych wątpliwości, iż informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona lub odnosząca się do tej jednostki w zakresie wykonywania przez nią szeroko rozumianych zadań publicznych. Skoro przeprowadzanie egzaminów medycznych jest celem, dla którego powołane zostało Centrum Egzaminów Medycznych w Ł., to tym samym funkcjonalnie rzecz ujmując w przeprowadzaniu egzaminów zasadza się istota działalności owej jednostki.

Orzekający w niniejszej sprawie Sąd podziela w całości stanowisko zaprezentowane w powołanym wyżej wyroku. Należy mieć jednak na uwadze, że wydając wskazany wyrok Sąd uwzględniał stan faktyczny i prawny obowiązujący w dniu orzekania. Zatem przyjęcie, że sposób przeprowadzania egzaminów przez CEM stanowi niewątpliwie wiadomość wytworzoną przez ową jednostkę nie oznacza, że do owej wiadomości znajdą zastosowanie przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 2 omawianej ustawy jej przepisy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi.

Mając powyższe rozważania na uwadze należy wskazać, iż między datą złożenia skargi do sądu administracyjnego, a datą orzekania przez Sąd w niniejszej sprawie nastąpiła zmiana stanu prawnego, bowiem z dniem 1 lipca 2011r. weszła w życie ustawa z dnia 28 kwietnia 2011r. o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz.U. Nr 113, poz. 658). Wspomniana ustawa dodała do ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty m.in. art. 16r ust. 12, z którego jednoznacznie wynika, że w zakresie części testowej Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego testy, pytania i zadania egzaminacyjne są opracowywane, przetwarzane, dystrybuowane i przechowywane w sposób uniemożliwiający dostęp do nich przez osoby inne niż uczestniczące w ich opracowywaniu, przetwarzaniu, dystrybuowaniu, przechowywaniu, przeprowadzające PES lub sprawujące nadzór nad ich prowadzeniem. Zadania testowe nie podlegają udostępnianiu na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

Z powyższego wynika, że od dnia 1 lipca 2011r. żądane przez skarżącego informacje przestały podlegać udostępnianiu na zasadach określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej, a skoro tak, to odpadły merytoryczne podstawy do uwzględnienia skargi.

Wobec tego Sąd, na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.

j.m.

-----------------------

7



Powered by SoftProdukt