Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Romanowski Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Kozik Sędzia WSA Magdalena Maliszewska (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Karolina Pilecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2018 r. sprawy ze skargi W. w [...] na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie rozstrzygnięcia konkursu ofert 1. uchyla zaskarżoną decyzję, utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] sierpnia 2014 r. oraz decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...]; 2. zasądza od Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia na rzecz skarżącej W. w [...] kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt:

VI SA/Wa 2330/17

Uzasadnienie

Wyrokiem z 29 maja 2015 r., sygn. akt VI SA/Wa 3771/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę W. w L. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z [...] września 2014 r. w przedmiocie rozstrzygnięcia konkursu ofert.

Wyrokiem z dnia 7 lipca 2017 r. w sprawie sygn. akt: II GSK 3539/15 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił powyższy wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez sąd I instancji.

NSA wskazał na następujące istotne ustalenia faktyczne, które stały się podstawą orzekania sądów obydwu instancji.

[...] Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej NFZ) [...] października 2011 r. ogłosił postępowanie prowadzone w trybie konkursu ofert w sprawie zawarcia umowy o udzielanie, w okresie od dnia [...] stycznia 2012 r. do dnia [...] grudnia 2016 r., świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju ratownictwo medyczne w zakresie świadczeń udzielanych przez podstawowe zespoły ratownictwa medycznego oraz świadczeń udzielanych przez specjalistyczne zespoły ratownictwa medycznego.

W postępowaniu zostały złożone dwie oferty:

- F. Sp. z o. o. (dalej: uczestnik, F.),

- W. w L. (dalej: skarżąca, W.).

W rankingu otwarcia obie oferty otrzymały po 64 punkty.

Komisja konkursowa wybrała ofertę F., ponieważ przedstawiono w niej korzystniejszy bilans ceny w odniesieniu do przedmiotu zamówienia.

Decyzją z [...] lutego 2012 r. Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia utrzymał w mocy decyzję Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego NFZ z [...] grudnia 2011 r., oddalającą w całości odwołanie skarżącej od rozstrzygnięcia

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 28 sierpnia 2012 r., sygn. akt VI SA/Wa 845/12, uchylił powyższą decyzję, wskazując, że organ dopuścił się – mogącego mieć wpływ na wynik sprawy – naruszenia przepisów postępowania administracyjnego, a w szczególności art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.; dalej k.p.a.) w związku z art. 152 i art. 154 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r., Nr 164, poz. 1027 ze zm.; dalej ustawa o świadczeniach) – poprzez niedopuszczenie do udziału w sprawie F. Sp. z o. o., czyli podmiotu, który wygrał postępowanie konkursowe.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 11 marca 2014 r., sygn. akt II GSK 2027/12 oddalił skargę kasacyjną Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia od powyższego wyroku.

Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia, po ponownym rozpatrzeniu sprawy, uwzględniając wytyczne zawarte w wyroku WSA w Warszawie, decyzją z [...] czerwca 2014 r. uchylił decyzję Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] grudnia 2011 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Decyzją z [...] sierpnia 2014 r. Dyrektor [...] Oddziału Wojewódzkiego NFZ oddalił odwołanie wniesione przez W. w L. od rozstrzygnięcia postępowania konkursowego.

Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia decyzją z [...] września 2014 r. utrzymał w mocy powyższą decyzję.

Organ stwierdził, że z rankingu końcowego wynika, że obaj oferenci biorący udział w postępowaniu otrzymali po 64 pkt. Oferta strony wnoszącej odwołanie nie została wybrana, bowiem wybrano ofertę, która uzyskała najkorzystniejszy bilans ceny w odniesieniu do przedmiotu zamówienia i w konsekwencji została uznana za korzystniejszą.

Organ zauważył, że cena oferowana przez F. była w ramach okresu rozliczeniowego niższa o [...] zł niż cena oferowana przez skarżącą, co oznacza, że oferta F., przedstawiała korzystniejszy bilans ceny w odniesieniu do przedmiotu zamówienia.

Organ nie podzielił zarzutu naruszenia przez komisję konkursową art. 142 ust. 6 pkt 2 ustawy o świadczeniach poprzez zaniechanie w toku postępowania przeprowadzenia negocjacji z obydwoma oferentami. Uznał, że przeprowadzenie negocjacji nie mogło mieć wpływu na wynik końcowy w ocenie punktowej ofert w zakresie kryterium ceny, ponieważ obaj świadczeniodawcy uzyskali za to kryterium maksymalną ocenę punktową.

Za niezasadny organ uznał zarzut naruszenia przez komisję konkursową art. 149 ust. 1 pkt 4 i 7 ustawy o świadczeniach poprzez nieodrzucenie oferty F., ponieważ w jego ocenie oferta ta nie zawierała rażąco niskiej ceny, a postępowanie konkursowe przeprowadzono z zachowaniem zasad ustanowionych w art. 134 ustawy o świadczeniach.

WSA w Warszawie oddalił skargę na powyższą decyzję.

Sąd stwierdził, że postępowanie konkursowe przeprowadzono z poszanowaniem zasad równości i uczciwej konkurencji wskazanych w art. 134 ustawy o świadczeniach.

Zdaniem Sądu I instancji oceny ofert i liczenia punktacji dokonano z uwzględnieniem wszystkich elementów wykazanych w zarządzeniu nr [...].

WSA nie uwzględnił zarzutu naruszenia art. 149 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach przez nieodrzucenie oferty F. z uwagi na rażące zaniżenie ceny w stosunku do dopuszczalnego progu i jej obniżenie niezgodnie z warunkami postępowania konkursowego. W ocenie Sądu z ofert wynika, że różnica w cenie między F. a skarżącą przy wartości zamówienia [...] zł wyniosła [...] zł. Z treści decyzji wynika zaś, że organy dokonały analizy prawidłowości oceny przez komisję konkursową dokumentacji postępowania w obszarze kalkulacji kosztów, konkludując, że słusznie uznano na etapie postępowania przetargowego, iż oferowane przez F. ceny nie są rażąco niskie w stosunku do przedmiotu zamówienia oraz przedstawiają kwoty wystarczające do właściwego zabezpieczenia udzielania świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju ratownictwo medyczne. Zdaniem Sądu taki zakres postępowania organów odpowiada w pełni celom ustawy.

W ocenie Sądu, zarówno Dyrektor [...] Oddziału Wojewódzkiego NFZ, jak i Prezes NFZ szczegółowo wyjaśnili przyczyny niedokonania wyboru oferty złożonej przez skarżącą. Postępowanie konkursowe przeprowadzone przez Komisję konkursową, jak również działanie organów I i II instancji, w związku z odwołaniem wniesionym przez stronę od rozstrzygnięcia postępowania konkursowego, nie naruszyło obowiązujących przepisów prawa, co oznacza, że nie doszło do naruszenia interesu prawnego strony skarżącej.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyła skarżąca, wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, ewentualnie o jego uchylenie i rozpoznanie skargi. Zarzuciła naruszenie:

1. przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy:

art. 134 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 154 ust. 7 ustawy o świadczeniach poprzez nieuwzględnienie skargi, pomimo tego, że w następstwie wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2012 r. w sprawie o sygn. akt VI SA/Wa 845/12 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie o sygn. akt II GSK 2027/12 Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia uwzględnił odwołanie skarżącej i uchylił decyzję Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego NFZ, co w świetle art. 154 ust. 7 ustawy w brzmieniu obowiązującym w dniu wszczęcia postępowania w sprawie zawarcia umowy o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej winno wiązać się z ponownym przeprowadzeniem postępowania w trybie tej ustawy, czego organ nie uczynił, a WSA w Warszawie istnienie tego obowiązku pominął;

art. 154 ust. 7 w zw. z art. 144 pkt 1 i art. 145 ustawy o świadczeniach poprzez ich niezastosowanie i zaniechanie przyjęcia, że uwzględnienie odwołania przez Prezesa NFZ od decyzji organu I instancji w przedmiocie rozstrzygnięcia postępowania konkursowego przybiera wyłącznie postać rozstrzygnięcia kasatoryjnego i łączy się z obowiązkiem ponownego przeprowadzenia postępowania w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej

art. 138 § 1 pkt 2 i art. 138 § 2 k.p.a. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że przepisy te znajdują zastosowanie w postępowaniu w sprawie zawarcia urnowy o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej

2. prawa materialnego:

a) art. 149 ust. 1 pkt. 4) i 7) ustawy o świadczeniach poprzez jego niewłaściwe zastosowanie poprzez przyjęcie, iż zaproponowanie w ofercie złożonej przez F. ceny niższej niż wskazana w warunkach postępowania konkursowego cena minimalna nie stanowi rażąco niskiej ceny w stosunku do przedmiotu zamówienia i w związku z tym oferta złożona przez ww podmiot nie podlegała odrzuceniu

b) art. 134 ust. 1 ustawy o świadczeniach poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że nieodrzucenie w postępowaniu o zawarcie umowy z zakresu udzielania świadczeń opieki zdrowotnej oferty F. zawierającej propozycję ceny poniżej ceny minimalnej określonej w załączniku nr 2 do zarządzenia w sprawie określenia kryteriów oceny ofert gwarantuje zachowanie reguł uczciwej konkurencji i nie powoduje uszczerbku w interesie prawnym oferenta, który nie obniża oferty w stosunku do poziomu ceny minimalnej

c) § 1 pkt 3 zarządzenia Prezesa NFZ Nr [...] poprzez jego niewłaściwe zastosowanie poprzez przyjęcie, iż zaoferowana cena o wartości poniżej ceny minimalnej określonej w załączniku nr 2 do zarządzenia w sprawie określenia kryteriów oceny ofert, jest kwotą wystarczającą do właściwego zabezpieczenia udzielania świadczeń opieki zdrowotnej w ramach ratownictwa medycznego oraz iż określone w ramach kryteriów ewaluacji pojęcie ceny minimalnej dopuszcza przyjęcie ofert z ceną niższą aniżeli minimalna.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił ww. wyrok sądu I instancji uznając za uzasadniony zarzut skargi kasacyjnej odnoszący się do naruszenia art. 134 § 1 p.p.s.a. w powiązaniu z art. 154 ust. 7 ustawy o świadczeniach, albowiem, wobec uwzględnienia odwołania, organ zobowiązany był zgodnie z art. 154 ust. 7 ustawy o świadczeniach ponownie przeprowadzić postępowanie o zawarcie umowy, czego nie uczynił i co Sąd I instancji pominął.

NSA zaznaczył przy tym, iż w sprawie z wniesionej przez Wojewódzką Stację skargi kasacyjnej, orzekał w warunkach związania wyrokiem NSA z 11 marca 2014 r. w granicach zakreślonych tym wyrokiem, skargą kasacyjną oraz wyrokiem WSA z dnia 28 sierpnia 2012 r.

NSA wskazał, iż na etapie zainicjowanego przez skarżącą Wojewódzką Stację postępowania, po wydanych przez WSA (sygn. akt VI SA/Wa 845/12) i NSA (sygn. akt II GSK 2027/12) wyrokach, Prezes NFZ decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. uchylił w całości decyzję oddalającą odwołanie i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji, z uwagi na okoliczność nieuwzględnienia w postępowaniu spółki F., która wygrała konkurs, z zaznaczeniem, iż organ, wskazując na procesowe wyłącznie powody uwzględnienia odwołania, jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazał art. 138 § 2 k.p.a.

Ponieważ powyższa okoliczność nie była przedmiotem rozważań Sądu I instancji , nie mogła też być przedmiotem oceny sądu kasacyjnego.

Odnosząc się do charakteru prowadzonego postępowania w sprawie ze złożonego przez świadczeniodawcę w oparciu o art. 154 ust. 1 ustawy o świadczeniach odwołania w sprawie podjętego rozstrzygnięcia, NSA przypomniał, że mimo iż w dziale VI ustawy o świadczeniach, regulującym postępowanie w sprawie zawarcia umów ze świadczeniodawcami, brak jest odesłania do przepisów ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, to przepisy ustawy o świadczeniach stosowania k.p.a. nie wyłączają. Powyższe wraz z treścią art. 1 pkt 2 k.p.a., zgodnie z którym przepisy Kodeksu mają zastosowanie do postępowania przed organami Funduszu (dyrektorem oddziału wojewódzkiego Funduszu i Prezesem Funduszu) zmierzającego do rozstrzygnięcia sprawy indywidualnej, prowadzi do wniosku, że przepisy k.p.a. należy stosować w regulowanym ustawą o świadczeniach postępowaniu, jeśli ustawa ta nie reguluje pojedynczych kwestii odmiennie (podobnie: wyrok NSA z dnia 11 lipca 2012 r. o sygn. akt II GSK 121/12; publ. ONSAiWSA z 2014 r. nr 6, poz. 94; a także dost. w CBOSA). Należy zatem stwierdzić, że kontrolowane przez Sąd I instancji postępowanie jest postępowaniem administracyjnym prowadzonym w oparciu o przepisy ustawy oświadczeniach oraz przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego w sprawach ustawą o świadczeniach nieuregulowanych.

Zdaniam NSA, zagadnieniem wątpliwym w sprawie jest okoliczność nieuwzględnienia przez WSA wynikającego z art. 154 ust. 7 ustawy o świadczeniach obowiązku ponownego przeprowadzenia postępowania, nie zaś ponownego rozpatrzenia sprawy jak stanowi art. 138 § 2 k.p.a. Zgodnie z art. 154 ust. 7 ustawy o świadczeniach w przypadku uwzględnienia odwołania, o którym mowa w ust. 4 przeprowadza się ponownie postępowanie w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, przy czym do postępowania stosuje się odpowiednio art. 144 pkt 1 i art. 145 w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Z kolei przepis art. 138 § 2 k.p.a. uprawnia organ odwoławczy do uchylenia zaskarżonej decyzji w całości i przekazania sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia, gdy decyzja została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, a konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie.

NSA stwierdził, iż poza oceną WSA w Warszawie była kwestia prawidłowości postępowania organu w kontekście art. 154 ust. 7 ustawy o świadczeniach nakazującego ponowne przeprowadzenie postępowania, w sytuacji gdy organ uwzględnił odwołanie na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. (decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r.), co doprowadziło do ponownego rozpatrzenia sprawy i ponownej analizy materiału dowodowego z udziałem spółki F., nie zaś do ponownego postępowania w sprawie zawarcia umowy. Powyższego błędu nie może sanować Naczelny Sąd Administracyjny. Z tego powodu NSA nakazał, aby ponownie rozpoznając sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ocenił prawidłowość działania organu w świetle nakazu ponownego przeprowadzenia postępowania w sprawie zawarcia umowy znajdującego swoje oparcie w art. 154 ust. 7 ustawy o świadczeniach. Sąd, uwzględniając całokształt okoliczności znajdujących wyraz w aktach sądowoadministracyjnych i administracyjnych sprawy, rozważy, jak należy rozumieć "uwzględnienie odwołania", o którym mowa w cyt. wyżej przepisie i w wyniku tej wykładni oceni, czy prowadzone ponownie przez organ postępowanie o rewizyjnym charakterze było zgodne z prawem. Sąd ma wziąć pod uwagę całokształt okoliczności, jakie miały miejsce w kontrolowanej przezeń sprawie z tym, że zarzuty postawione w oparciu o art. 174 pkt 1 p.p.s.a. (naruszenie prawa materialnego) Naczelny Sąd Administracyjny uznał za chybione.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Kontrola sądu administracyjnego, zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1066) i art. 3 § 1 i § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm. - dalej "p.p.s.a.") polega na badaniu zgodności z prawem zaskarżonych aktów administracyjnych. Kontrola ta sprowadza się do zbadania, czy w toku rozpoznania sprawy organy administracji publicznej nie naruszyły prawa materialnego i procesowego w stopniu istotnie wpływającym na wynik sprawy. Przy czym ocena ta jest dokonywana według stanu i na podstawie akt sprawy istniejących w dniu wydania zaskarżonego aktu. Na podstawie art. 134 § 1 p.p.s.a., w postępowaniu sądowoadministracyjnym obowiązuje zasada oficjalności. Zgodnie z jej treścią, sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami oraz powołaną podstawą prawną.

Rozpoznając niniejszą sprawę należy mieć również na względzie, iż niniejsza sprawa rozstrzygnięcia konkursu ofert była już uprzednio dwukrotnie przedmiotem kontroli Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie jak i dwóch zapadłych na gruncie niniejszej sprawy wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Zgodnie z art. 190 p.p.s.a. Sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Przepis ten wyznacza kierunek postępowania sądu pierwszej instancji, który nie posiada już na tym etapie postępowania sądowoadministracyjnego swobody w zakresie wykładni prawa, jak również nie może odstąpić od wskazań co do dalszego postępowania, zawartych w wyroku Sądu wyższej instancji.Naczelny Sąd Administracyjny wydał w niniejszej sprawie wiążący co do zawartej w nim wykładni wyrok sygn. akt: II GSK 2027/12, w którym przesądził w sposób jednoznaczny konieczność zapewnienia udziału w postępowaniu administracyjnym wszczętym odwołaniem od rozstrzygnięcia konkursu ofert podmiotu, który został w toku tego postępowania wyłoniony, jako predystynowany do zawarcia z nim kontraktu o udzielanie świadczeń zdrowotnych na danym terenie oraz w przedziale czasowym, określonym w tym rozstrzygnięciu.

Kolejny wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, z dnia 7 lipca 2017 r., opisany szerzej w części wstępnej uzasadnienia, dostrzega natomiast nie rozstrzygnięty dotychczas przez sądy administracyjne problem prawny związany z wydaniem w sprawie przez Prezesa NFZ, na skutek wyroku sygn. akt: II GSK 2027/12, rozstrzygnięcia w trybie art. 138 § 2 k.p.a. (uchylenie decyzji organu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania) w sytuacji, w której zastosowanie miał art. 157 ust. 7 ustawy o świadczeniach (przeprowadzenie ponownego postępowanie w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, przy czym do postępowania stosuje się odpowiednio art. 144 pkt 1 i art. 145 w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej).

Jak wynika z utrwalonego już na gruncie kontroli stosowania przepisu art. 157 ust. 7 ustawy o świadczeniach orzecznictwa sądów administracyjnych, w tym w szczególności Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażonego w licznych wyrokach (m.in.: wyrok z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie sygn. akt: II GSK 1402/15; dwa wyroki z dnia 14 września 2016 r. - sygn. akt: II GSK 930/15 oraz sygn. akt: II GSK 929/15 - wszystkie dostępne w internetowej bazie orzeczeń CBOSA), przepis art. 154 ust. 7 ustawy z 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych wyłącza zastosowanie art. 138 k.p.a. Przepis powyższy zawiera bowiem szczególną regulację procedury odwoławczej, który przewiduje tylko jeden skutek uchylenia decyzji organu I instancji (kasacyjny) przez organ odwoławczy, a mianowicie obowiązek ponownego przeprowadzenia postępowania w sprawie zawarcia umowy o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej, co wyłącza możliwość ponownego rozpatrywania odwołania od rozstrzygnięcia konkursowego przez organ I instancji i wydawanie ponownej decyzji w sprawie tego odwołania (w tym przypadku ponowne jego oddalenie).

Realizując powyżej wskazaną linię orzeczniczą, w wykonaniu wskazań zawartych w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 marca 2014 r. oraz z dnia 7 lipca 2017 r., Sąd doszedł do przekonania, iż wadliwe w stopniu uzasadniającym ich uchylenie są nie tylko decyzje organów I i II Instancji zapadłe po wydaniu decyzji wydanej w trybie art. 138 § 2 k.p.a., ale również i sama decyzja Prezesa NFZ, jako wydana w niewłaściwym trybie. WSA skorzystał przy tym, celem zniwelowania stanu niezgodnego z obowiązującym prawem, z uprawnienia przewidzianego w art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - dalej jako p.p.s.a.; Dz.U.2017.1369 -j.t.).

W dalszym biegu sprawy organ odwoławczy obowiązany będzie prowadzić postępowanie zainicjowane odwołaniem od rozstrzygnięcia konkursu ofert przez skarżącą, z poszanowaniem praw obydwu stron postępowania, jakimi są F. Sp. z o. o. oraz W. w L. Mianowicie - do aktualnego rozpoznania będzie miał odwołanie strony od decyzji organu I instancji oddalającej odwołanie od rozstrzygnięcia postępowania konkursowego. Należy bowiem zauważyć, iż poprzednio wydana decyzja organu II instancji została wyeliminowana z obrotu prawnego na mocy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2012 r., od którego wniesioną skargę kasacyjną Naczelny Sąd Administracyjny oddalił.

Prezes NFZ weźmie pod uwagę wywody prawne zawarte w niniejszym wyroku, a przede wszystkim wskazania zawarte w przywołanych wyżej wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego, którymi jest związany z mocy art. 153 p.p.s.a.

Z powyższych względów, Sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. oraz art. 135 p.p.s.a. w pkt I wyroku uchylił zaskarżoną decyzję, utrzymaną nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji oraz decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] czerwca 2014 r.

O kosztach natomiast orzekł w pkt II wyroku na podstawie art. 200 p.p.s.a.