Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lech po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2008r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. M. na zarządzenie Przewodniczącej Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2007r., sygn. akt II SA/Wa 1487/07 w przedmiocie wezwania do uiszczenia opłaty kancelaryjnej za odpis orzeczenia z uzasadnieniem w sprawie ze skargi J. M. na decyzję Generalnego Inspektora Danych Osobowych z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie

Pismem z dnia 26 listopada 2007r., J. M. złożył wniosek o sporządzenie i przesłanie odpisu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 listopada 2007r., sygn. akt II SA/Wa 1487/07 wraz z uzasadnieniem.

Zarządzeniem z dnia 27 listopada 2007r., Przewodnicząca Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wezwała J. M. do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w wysokości 100 zł za odpis orzeczenia z uzasadnieniem w terminie 7 dni od doręczenia wezwania, pod rygorem ściągnięcia od niego tej kwoty. Za podstawę prawną podano § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych (Dz. U. Nr 221, poz. 2192).

Na to zarządzenie J. M. złożył zażalenie stwierdzając, nie zamierza się do niego stosować, gdyż ma on prawo znać podstawy prawne, przesłanki oraz kryteria, którymi kierował się sąd przy wydawaniu wyroku oraz podnosząc, że żądanie opłaty, o której mowa w zarządzeniu, narusza jego konstytucyjne prawo dostępu do sądu.

Skarżący wskazał także, że w jego ocenie, sam ustawodawca miał wątpliwości co do zgodności art. 234 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) z art. 45 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w związku z czym uznał, że wydanie rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie powinno być poprzedzone skierowaniem przez Naczelny Sąd Administracyjny pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego o zgodność kwestionowanego przepisu z Konstytucją.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

zgodnie z 141 § 2 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w sprawach, w których skargę oddalono, uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek strony zgłoszony w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyroku albo doręczenia sentencji wyroku.

Natomiast w myśl art. 234 § 2 tej ustawy, opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem, doręczonego na skutek żądania zgłoszonego w terminie siedmiodniowym od ogłoszenia orzeczenia, pobiera się przy zgłoszeniu wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia i jego doręczenie. Jeżeli opłata nie została uiszczona, przewodniczący zarządzi jej ściągnięcie od strony, która złożyła wniosek, przy czym takie ściągnięcie nie musi być poprzedzone wezwaniem o uiszczenie tej opłaty pod rygorem egzekucyjnego ściągnięcia.

Wysokość takich opłat nalicza się na podstawie § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych (Dz. U. Nr 221, poz. 2192).

W niniejszej sprawie skarżący złożył wniosek o wydanie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem, a więc zgodnie z obowiązującym prawem, Przewodnicząca Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wezwała go do uiszczenia należnej opłaty kancelaryjnej, natomiast skarżący nie zastosował się do wezwania Sądu.

Naczelny Sąd Administracyjny za nieuzasadniony uznał zarzut skarżącego o skierowaniu pytania do Trybunału Konstytucyjnego zgodności kwestionowanego przepisu z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, nie dopatrzył się bowiem podstaw uzasadniających wniesienie takiego pytania.

Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.