Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Mierzejewska, Sędziowie WSA Eugeniusz Wasilewski (spr.), Ewa Marcinkowska, Protokolant Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 września 2010 r. sprawy ze skargi K. M. na decyzję Prokuratora Generalnego z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie dostępu do informacji publicznej oddala skargę

Prokurator Generalny, decyzją z dnia [...] marca 2010 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 17 i 16 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.), utrzymał w mocy decyzję Zastępcy Prokuratora Generalnego z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] umarzającą postępowanie administracyjne w przedmiocie wniosku K. M. o udostępnienie informacji publicznej przetworzonej.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż K. M. zwrócił się o udostępnienie informacji publicznej dotyczącej liczby ekshumacji zwłok przeprowadzonych na terenie całego kraju w latach 1998-2008 w związku z prowadzonym postępowaniem przygotowawczym. Pismem Prokuratury Krajowej, doręczonym K. M. 11 stycznia 2010 r., został on wezwany do wykonania w zakreślonym terminie, szczególnie istotnego interesu publicznego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Termin ten upłynął bezskutecznie w dniu 25 stycznia 2010 r., natomiast pismem datowanym na [...] stycznia 2010 r., zatytułowanym "wniosek o udostępnienie informacji publicznej", K. M. zmodyfikował swój wcześniejszy wniosek, ograniczając uzyskanie informacji o ilości ekshumacji zwłok do 2008 r. Także w tym piśmie wnioskodawca nie wykazał szczególnie istotnego interesu publicznego, który uzasadniałby udzielenie tego typu informacji publicznej przetworzonej.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2010 r. Zastępca Prokuratora Generalnego umorzył postępowanie administracyjne w przedmiocie złożonego wniosku, argumentując, że przygotowanie i udostępnienie żądanej informacji wymaga zebrania i przeanalizowania danych ze wszystkich jednostek organizacyjnych prokuratury, co wiąże się ze znacznym nakładem dodatkowej pracy prokuratorów i pracowników sekretariatu.

Uznał zatem, iż jest to informacja publiczna przetworzona w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy, której udostępnienie wymaga wykazania przez wnioskodawcę szczególnie istotnego interesu publicznego uzasadniającego uzyskanie takiej informacji. Niewskazanie takiego interesu powoduje, że postępowanie prowadzone w przedmiocie złożonego wniosku, staje się bezprzedmiotowe, co skutkuje jego umorzeniem (art. 14 ust. 2 zd. 2 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej i art. 105 § 1 k.p.a.).

Pismem z dnia [...] lutego 2010 r. K. M. wystąpił o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wymienioną wyżej decyzją. Uzasadniając wniosek, odwołujący się powtórzył wcześniejsze argumenty dotyczące bezpiecznego podpisu elektronicznego i kwestionował obowiązek wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego, ponieważ żąda on tylko podania określonych liczb, a nie sporządzenia statystyk. Ponadto zakwestionował podpisanie decyzji przez Zastępcę Prokuratora Generalnego oraz zarzucił, że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie niewłaściwych przepisów, zaś w toku postępowania popełniono wiele błędów proceduralnych.

Odnosząc się do podniesionych zarzutów, organ stwierdził, iż w sprawie prawidłowo został rozstrzygnięty najistotniejszy dla jej bytu prawnego problem dotyczący ustawowego obowiązku wykazania przez wnioskodawcę szczególnie istotnego interesu publicznego, który uzasadniałby udzielenie mu wnioskowanej informacji. Wbrew stanowisku wnioskodawcy, informacja o ilości ekshumacji zwłok przeprowadzonych w związku z postępowaniem przygotowawczym, nie może ograniczać się tylko do podania liczb. Obowiązujące przepisy nie zawierają bowiem katalogu przestępstw, przy których obligatoryjne byłoby przeprowadzenie ekshumacji zwłok, a rejestry spraw prowadzone w powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury nie zawierają odrębnych danych dotyczących tych czynności. Celem uzyskania wnioskowanej informacji należałoby więc przeanalizować rejestry spraw prowadzonych w poszczególnych prokuraturach i wyodrębnić te spośród nich, w których ewentualnie mogłaby być przeprowadzona ekshumacja zwłok, a następnie sprawdzić ten fakt w aktach wyodrębnionych spraw, opisany tok postępowania nawet po ograniczeniu przez wnioskodawcę do jednego roku okresu, w jakim dokonano ekshumacji zwłok, we wszystkich prokuraturach wymagałby dokonania analizy rejestrów i przejrzenia akt. Zebrane dane musiałyby być przekazane do Prokuratury Krajowej, w której nastąpiłoby ich zsumowanie i poinformowanie wnioskodawcy. Ten tok postępowania wymaga więc znacznego zaangażowania prokuratorów i pracowników sekretariatów w przygotowanie wnioskowanej informacji publicznej, która jest informacją publiczną przetworzoną w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy. Do udostępnienia takiej informacji na wniosek osoby zainteresowanej powołany przepis wymaga wykazania przez wnioskodawcę szczególnie istotnego interesu publicznego.

Organ wyjaśnił jednocześnie, że podpisanie decyzji przez Zastępcę Prokuratora Generalnego wynika z podziału kompetencji Kierownictwa Ministerstwa Sprawiedliwości, z którym można zapoznać się w Biuletynie Informacji Publicznej.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie K. M. wniósł o uchylenie obu wydanych w sprawie decyzji, zarzucając naruszenie art. 14 ust. 2 i art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz art. 64 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego.

W uzasadnieniu skargi skarżący powtórzył zarzuty podniesione we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Stwierdził, iż organ nie wykazał, że żądana informacja ma charakter informacji przetworzonej. Wskazał, iż Prokuratura Okręgowa w L. pismem z dnia [...] grudnia 2009 r. udostępniła podobną informację, o którą prosił we wniosku o udostępnienie informacji publicznej, nie wykazując szczególnie istotnego interesu publicznego.

Podał, iż organ wzywając do wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego, nie określił rygoru, który znajdowałby zastosowanie w przypadku niedopełnienia czynności w zakreślonym terminie. We wniosku o udostępnienie informacji publicznej wnioskodawca nie musi wykazywać istnienia szczególnego interesu publicznego. Nie jest to więc brak formalny, a zatem nie można wzywać do jego uzupełnienia na podstawie art. 64 § 2 k.p.a. pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.

W odpowiedzi na skargę Prokurator Generalny wniósł o jej oddalenie i przytoczył argumenty przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Skarga rozpatrywana w aspekcie tych podstaw nie zasługuje na uwzględnienie.

Udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje przy uwzględnieniu regulacji zawartej w art. 14 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, tj. w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot zobowiązany do udostępnienia, nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku.

Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób i w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim przypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się (art. 14 ust. 2 ustawy).

W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, iż wnioskodawca w zakreślonym 14-dniowym terminie w ogóle nie ustosunkował się do wezwania organu – wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego uzasadniającego żądanie udostępnienia informacji przetworzonej. Wnioskiem z dnia [...] stycznia 2010 r. skarżący zwrócił się do Biura Prokuratora Krajowego o podanie liczby dokonywanych ekshumacji zwłok (w roku 2008) w związku z prowadzonym postępowaniem przygotowawczym – na terenie całego kraju.

Spornym jest natomiast, czy w sprawie zachodziły podstawy do zastosowania art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W ocenie Sądu organ zasadnie przyjął, iż żądana informacja, nawet po ograniczeniu jej zakresu wnioskiem z dnia [...] stycznia 2010 r., wymaga dla jej uzyskania – przetworzenia. Organ stwierdził, iż danych dotyczących ilości ekshumacji zwłok w związku z prowadzonymi postępowaniami przygotowawczymi na terenie całego kraju, nie posiada.

W rejestrach prowadzonych w powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury, nie wyodrębnia się spraw, w których były przeprowadzone ekshumacje w związku z prowadzonym postępowaniem przygotowawczym.

Obowiązujące przepisy nie zawierają bowiem katalogu przestępstw, przy których obligatoryjne byłoby przeprowadzenie takich czynności. Celem uzyskania wnioskowanej informacji należałoby więc przeanalizować rejestry spraw prowadzonych w poszczególnych prokuraturach i wyodrębnić te spośród nich, w których ewentualnie mogłaby być przeprowadzona ekshumacja zwłok, a następnie sprawdzić to w aktach wyodrębnionych spraw.

Organ wskazał, iż przedstawiony tryb postępowania, nawet po ograniczeniu przez wnioskodawcę do jednego roku okresu, w jakim dokonano ekshumacji zwłok, we wszystkich prokuraturach wymagałby dokonania analizy rejestrów i przeglądu akt. Zebrane dane musiałyby być przekazane do Prokuratury Krajowej, w której nastąpiłoby ich zsumowanie i poinformowanie wnioskodawcy. Ten tok postępowania wymaga znacznego zaangażowania prokuratorów i pracowników prokuratur w przygotowanie wnioskowanej informacji. Nie można zatem zgodzić się z zarzutem skarżącego, iż organ nie wykazał, że żądana informacja ma charakter przetworzony.

Definicje informacji przetworzonej sformułowane zostały w literaturze przedmiotu, jak i orzecznictwie sądowym. Najczęściej przyjmuje się, że informacją prostą jest informacja zawarta w dokumencie znajdującym się w posiadaniu organu. Natomiast informacją przetworzoną jest taka informacja, która dopiero powstanie w wyniku podjęcia dodatkowych czynności polegających na sięgnięciu do dokumentacji źródłowej, czy też dokonania analiz, obliczeń, zestawień statystycznych połączonych z zaangażowaniem w ich pozyskaniu określonych środków osobowych.

Wobec niewykazania przez wnioskodawcę szczególnie istotnego interesu publicznego uzasadniającego otrzymanie informacji przetworzonej, zachodziły podstawy do umorzenia postępowania na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Poza wskazanym przepisem art. 14 ust. 2 i art. 16 ust. 1 i 2 w związku z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy, organ zbędnie powołał także art. 105 k.p.a. Uchybienie to nie ma jednak wpływu na wynik sprawy, tylko bowiem wadliwość mająca wpływ na rozstrzygnięcie powoduje potrzebę uwzględnienia skargi (art. 145 § 1 pkt 1 a i c ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Nie ma też wpływu na wynik sprawy niezamieszczenie rygoru w piśmie wzywającym do wykazania szczególnego interesu publicznego.

Zgodzić się należy ze skarżącym, że we wniosku o udostępnienie informacji publicznej wnioskodawca nie musi wykazywać istnienia szczególnego interesu publicznego. Zauważyć jednak należy, iż wezwanie do uzupełnienia braków dotyczyło złożonego w formie elektronicznej wniosku z dnia [...] grudnia 2009 r. Po złożeniu przez wnioskodawcę pisma z dnia [...] grudnia 2009 r. zawierającego niezbędne dane osobowe oraz opatrzonego własnoręcznym podpisem, uznano je za uzupełnienie braków formalnych wniosku z dnia [...] grudnia 2009 r. i o powyższym organ powiadomił skarżącego pismem z dnia [...] stycznia 2010 r.

W sprawie nie budzi też wątpliwości umocowanie Zastępcy Prokuratora Generalnego – A. P. do podpisania decyzji z dnia [...] stycznia 2010 r. W myśl bowiem zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lipca 2009 r. nr 127/09/BM w sprawie ustalenia zakresu czynności członków kierownictwa Ministerstwa Sprawiedliwości Zastępca Prokuratora Generalnego A. P. był upoważniony m.in. do wykonywania czynności zastrzeżonych dla Prokuratora Generalnego w postępowaniu administracyjnym.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzeczono jak w wyroku.