drukuj    zapisz    Powrót do listy

6330 Status  bezrobotnego 659, Przewlekłość postępowania Bezrobocie, Starosta, oddalono skargę, II SAB/Rz 118/21 - Wyrok WSA w Rzeszowie z 2021-08-31, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Rz 118/21 - Wyrok WSA w Rzeszowie

Data orzeczenia
2021-08-31 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2021-08-30
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Sędziowie
Marcin Kamiński /przewodniczący/
Maria Mikolik /sprawozdawca/
Paweł Zaborniak
Symbol z opisem
6330 Status  bezrobotnego
659
Hasła tematyczne
Przewlekłość postępowania
Bezrobocie
Skarżony organ
Starosta
Treść wyniku
oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2019 poz 2325 art. 151
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j.
Dz.U. 2020 poz 1409 art. 33 ust. 2, art. 71 ust. 1 pkt 2
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1409 z późn. zm.).
Dz.U. 2021 poz 735 art. 12, art. 35, art. 37 § 3 pkt 1
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jedn.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Marcin Kamiński Sędziowie WSA Paweł Zaborniak AWSA Maria Mikolik /spr./ po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 31 sierpnia 2021 r. sprawy ze skargi A. W. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę w przedmiocie statusu bezrobotnego i przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych - skargę oddala -

Uzasadnienie

II SAB/Rz 118/21

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A. W. (dalej: skarżący) jest przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę [...] (dalej: organ) w sprawie uznania za osobę bezrobotną oraz przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych od dnia 9 grudnia 2019 r.

Jak wynika z akt sprawy w dniu 14 lipca 2020 r. za pośrednictwem portalu praca.gov.pl oraz rozmowy telefonicznej skarżącego z pracownikiem Powiatowego Urzędu Pracy w [...] dopełniono formalności umożliwiających rejestrację skarżącego jako osoby bezrobotnej. W dniu 15 lipca 2020 r. do PUP w [...] wpłynęły dodatkowe dokumenty, które skarżący nadał w sposób tradycyjny, za pośrednictwem operatora pocztowego. Wśród dokumentów znajdowało się świadectwo pracy z dnia [...] grudnia 2019 r., w którego treści wskazano, że stosunek pracy z pracodawcą został rozwiązany na mocy porozumienia stron.

Decyzją z dnia [...] lipca 2020 r. nr [...] Starosta [...] orzekł o uznaniu A. W. za osobę bezrobotną od dnia 14 lipca 2020 r. oraz odmówił skarżącemu przyznania prawa do zasiłku. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że odmowa przyznania prawa do zasiłku oparta była na niespełnieniu przez skarżącego wymogu posiadania w okresie 18 miesięcy poprzedzających rejestrację minimum 365 dni okresów wskazanych w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2020 r., poz. 1409 ze zm.; dalej: ustawa o promocji zatrudnienia). Od powyższej decyzji skarżący w ustawowym terminie nie wniósł odwołania.

W dniu 25 listopada 2020 r. do Powiatowego Urzędu Prawy w [...] wpłynęło pismo skarżącego, w którym wskazano, że w dniu 9 grudnia 2019 r. A. W. stawił się w siedzibie organu i przedstawił pracownikowi świadectwo pracy z dnia [...] grudnia 2019 r. Zdaniem skarżącego w odpowiedzi na przedstawiony dokument pracownik PUP w [...] poinformował go o tym, że zapis mówiący o rozwiązaniu stosunku pracy za porozumieniem stron "zamyka mu drogę do otrzymania wszelkich świadczeń z ZUS", w związku z czym skarżący powinien wystąpić na drogę sądową i domagać się sprostowania świadectwa pracy. W niniejszym piśmie skarżący wskazał także, że jego sprawa dotycząca sprostowania świadectwa pracy została rozpoznana przez Sąd Rejonowy w [...] w dniu [...] września 2020 r., a sprostowane świadectwo zostało wydane w dniu 30 września 2020 r.

Zdaniem skarżącego wobec braku właściwego pouczenia ze strony organu, nie skorzystał on z możliwości zarejestrowania się w PUP w dniu 9 grudnia 2019 r., kiedy miał zagwarantowane prawo do zasiłku. Wobec powyższego skarżący zwrócił się o wyjaśnienie sprawy oraz o przywrócenie mu prawa do zasiłku dla bezrobotnych.

W związku z pismem skarżącego, organ w oparciu o wyjaśnienia pracownika, pismem z dnia 8 grudnia 2020 r. wskazał, że w Powiatowym Urzędzie Pracy w [...], nie znajduje się jakiekolwiek potwierdzenie woli skarżącego odnośnie chęci rejestracji jako osoby bezrobotnej wyrażonej w dniu 9 grudnia 2019 r. lub 10 grudnia 2019 r. Organ wskazał również, że skarżący ze względu na sposób rozwiązania stosunku pracy, mógłby uzyskać prawo do zasiłku dla bezrobotnych po okresie karencji, wynoszącym 90 dni. Ponadto, w piśmie wskazano, że decyzja o rejestracji osoby jako bezrobotnej należy zawsze do bezrobotnego, a organ zatrudnienia, po przedłożeniu wszystkich niezbędnych dokumentów, nie może odmówić rejestracji.

W dniu 26 marca 2021 r. do Powiatowego Urzędu Pracy w [...], wpłynęło pismo skarżącego, w którym wskazano, że A. W. wielokrotnie próbował podjąć czynności rejestracji w terminie 6 miesięcy od dnia rozwiązania stosunku pracy. Skarżący wniósł o wyznaczenie mu terminu 30-dniowego na złożenie wniosku o przywrócenie terminu na rejestrację w charakterze bezrobotnego oraz nabycie statusu i prawa do zasiłku dla bezrobotnych zgodnie z jego wolą wyrażoną względem urzędu pracy, bezpośrednio po rozwiązaniu stosunku pracy. Skarżący powołał się na art. 15 zzzzzn² ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (tj. Dz. U. z 2020 r., poz. 1842 z późń. zm.).

Starosta [...] postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2021r. nr [...] odmówił wszczęcia postępowania w sprawie, wskazując, że termin, który wskazał skarżący nie podlega przywróceniu.

Na powyższe postanowienie skarżący wniósł zażalenie, składając jednocześnie ponaglenie. A. W. wskazał, że bez własnej winy zarejestrował się w terminie uniemożliwiającym mu uzyskanie prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Skarżący podkreślił, że przez cały czas działał zgodnie z instrukcjami otrzymywanymi z PUP w [...], a jego aktualne podanie o wyznaczenie terminu stanowi kontynuację podania składanego od 17 lipca 2020 r., dotyczącego możliwości uzyskania prawa do zasiłku od dnia 9 grudnia 2019 r. Skarżący wskazał, że domaga się stwierdzenia "opieszałości" organu zatrudnienia, stwierdzenia, że doszło do niej z rażącym naruszeniem prawa oraz ustalenia osób winnych, w celu umożliwienia mu dochodzenia odszkodowania. Podniósł także, że niniejsza sprawa dotyczy istotnych interesów jego i jego rodziny.

Po rozpatrzeniu ponaglenia A. W., Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] maja 2021 r. nr [...] stwierdził, że Starosta [...] nie dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania. W uzasadnieniu postanowienia Wojewoda wskazał, że istniały dwie możliwości uzyskania prawa do zasiłku dla bezrobotnych przez skarżącego. Pierwsza z nich wiązała się z koniecznością skorygowania posiadanego świadectwa pracy oraz wniesienia w momencie rejestracji do organu zatrudnienia wniosku o zawieszenie postępowania. Druga zaś dawała możliwość uzyskania świadczenia po okresie karencji wynoszącym 90 dni.

Wojewoda [...] stwierdził, że w niniejszej sprawie nie dopatrzył się ani bezczynności, ani przewlekłości, ponieważ wniosek wymagający czynności organu został skutecznie złożony w dniu 26 marca 2021 r.

A. W. wniósł skargę na bezczynność oraz przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę [...] w przedmiocie statusu bezrobotnego i przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych ze skutkiem rejestracji od dnia 9 grudnia 2020 r. Sprawa ze skargi na bezczynność Starosty [...] została rozpoznana pod sygn. II SAB/Rz 84/21.

W skardze strona wniosła o zobowiązanie Starosty do wydania decyzji i stwierdzenia, że Starosta dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania, a także o wymierzenie organowi grzywny w wysokości 500 zł w każdej ze spraw oraz przyznania mu w każdej ze spraw kwoty 5-krotności przeciętnego wynagrodzenia. Dodatkowo skarżący wniósł o stwierdzenie, że bezczynność i przewlekłość miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Skarżący zarzucił, że organ stosował różne sposoby, by finalnie nie załatwić jego sprawy, m.in. udzielił mu błędnej informacji o rejestracji jako osoba bezrobotna. W uzasadnieniu skarżący podniósł, że organ prowadził z nim pozaprocesową korespondencję, w której zawarte były warunki uzyskania przez skarżącego decyzji. Ponadto zdaniem skarżącego pracownik PUP w [...] na jego prośbę złożył zapytanie do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w dniu 10 grudnia 2019 r., które było utrwalone i udokumentowane pismem Starosty z dnia 8 grudnia 2020r. nr [...], co jak twierdzi skarżący, było pierwszą czynnością w sprawie. Skarżący dodatkowo podniósł, że do dnia dzisiejszego ubiega się o decyzję o przyznaniu lub odmowie przyznania statusu osoby bezrobotnej od dnia 9 grudnia 2019 r. z prawem do zasiłku od tego dnia. W uzasadnieniu skarżący podkreślił, że na organie ciążył obowiązek sporządzenia protokołu z wniesionego ustnie podania, jeżeli uznał, że skarżący nie może podpisać formularza rejestracyjnego.

A. W. zarzucił również, że organ kierując do niego wezwania nie wskazał rygoru ani terminu na dokonanie czynności, co jest niezgodne z regulacjami prawnymi dotyczącymi wezwań.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie wskazując, że skarżący nie podniósł wobec organu naruszenia przepisów prawa materialnego oraz procesowego. Zaskarżony organ w pełni utożsamia swoje stanowisko z wydanymi w przedmiotowej sprawie decyzją i postanowieniami oraz w pełni popiera zawarte w nich uzasadnienia. Ponadto wskazał, że nie pozostawał w bezczynności ani nie dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania, bowiem udzielił skarżącemu rzeczowej odpowiedzi na złożony przez niego wniosek oraz decyzja dotycząca jego statusu została wydana niezwłocznie.

Zarządzeniem z dnia 30 sierpnia 2021r. Sąd zarządził rozdzielenie skarg na bezczynność Starosty [...] i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę [...] w przedmiocie statusu bezrobotnego i przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnego. Sprawa ze skargi na bezczynność Starosty [...] została rozpoznana pod sygn. II SAB/Rz 84/21.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył co następuje:

Na wstępie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako "P.p.s.a.") kontrola działalności administracji publicznej sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje m.in. rozpatrywanie skarg na bezczynność organów lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1 - 4, lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a. Zakres przedmiotowy takiej skargi wyznaczają więc postanowienia art. 3 § 2 pkt 1-4 i 4a p.p.s.a., w tym sensie, że zaskarżenie bezczynności lub przewlekłości postępowania organu administracji publicznej jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest z mocy powyższych przepisów zaskarżenie decyzji, postanowień oraz innych aktów lub czynności w nich wskazanych.

Sprawa na podstawie art. 119 pkt 4 P.p.s.a. została rozpoznana na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym.

Przedmiotem rozpoznania niniejszej sprawy jest zarzucana w skardze przewlekłość Starosty [...], jakiej zdaniem skarżącego organ ten miał się dopuścić w toku postępowania w przedmiocie nadania statusu bezrobotnego oraz przyznania prawa do zasiłku ze skutkiem od dnia 9 grudnia 2019r.

Tytułem wstępu wskazać należy, że skarga została wniesiona z zachowaniem wymogów formalnych, o których mowa w art. 52 § 1 i 2 oraz art. 53 § 2b P.p.s.a., ponieważ skarżący przed wniesieniem skargi w niniejszej sprawie skierował ponaglenie w dniu 17 maja 2021 r. do Wojewody [...] (jako organu wyższego stopnia, stosownie do art. 37 § 3 pkt 1 k.p.a.) Skarżący wyczerpał więc tryb poprzedzający wniesienie skargi na przewlekłość postępowania przewidziany w art. 37 k.p.a., stosownie do art. 53 § 2b P.p.s.a. Niemniej jednak skarga podlega oddaleniu, gdyż w ocenie Sądu organ nie dopuścił się zarzucanej przewlekłości.

W pierwszej kolejności wyjaśnić należy, że pod pojęciem przewlekłego prowadzenia postępowania należy rozumieć sytuację prowadzenia postępowania w sposób nieefektywny, poprzez wykonywanie czynności w dużym odstępie czasu bądź wykonywaniu czynności pozornych, powodujących, że formalnie organ nie jest bezczynny (J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydanie 5, Warszawa 2012, str. 44; wyrok NSA z 5 lipca 2012 r., sygn. akt II OSK 1031/12, http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Pod pojęciem tym rozumie się również mnożenie przez organ czynności dowodowych ponad potrzebę wynikającą z istoty sprawy (J. Borkowski (w: B. Adamiak, J. Borkowski: Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, Warszawa 2011, str. 238). Pojęcie przewlekłości postępowania obejmować więc będzie opieszałe, niesprawne i nieskuteczne działanie organu w sytuacji, gdy sprawa mogła być załatwiona w terminie krótszym, jak również nieuzasadnione przedłużanie terminu załatwienia sprawy. Przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ zaistnieje wówczas, gdy organowi będzie można skutecznie przedstawić zarzut niedochowania należytej staranności w takim zorganizowaniu postępowania administracyjnego, by zakończyło się ono w rozsądnym terminie, względnie zarzut prowadzenia czynności (w tym dowodowych) pozbawionych dla sprawy jakiegokolwiek znaczenia (wyrok z dnia 26 października 2012 r. sygn. akt II OSK 1956/12; http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że sekwencja zdarzeń zaistniałych w sprawie wskazuje na to, że postępowanie nie było prowadzone w sposób przewlekły.

Skarżący w istocie upatruje przewlekłości w tym, że do dnia wniesienia skargi organ nie wydał decyzji o nadaniu bądź odmowie nadania statusu bezrobotnego od dnia 9 grudnia 2019r. wraz z prawem do zasiłku od tego dnia.

Dla oceny przewlekłości postępowania istotne znacznie ma to, że jak wynika z akt sprawy, skarżący drogą elektroniczną złożył wniosek o rejestrację jako osoba bezrobotna w dniu 9 lipca 2020r. Powiatowy Urząd Pracy Starostwa [...] w dniu 14 lipca 2020r. skontaktował się drogą telefoniczną ze skarżącym oraz sporządził kartę rejestracji bezrobotnego. Dodatkowe dokumenty strona przedstawiła 15 lipca 2020r. Decyzja o przyznaniu skarżącemu statusu bezrobotnego od 14 lipca 2020r. i odmowie przyznania zasiłku dla bezrobotnych została wydana [...] lipca 2020r. Decyzja ta została skarżącemu doręczona dnia 22 lipca 2020r. a strona nie wniosła od niej odwołania. Powodem odmowy przyznania zasiłku dla bezrobotnych był brak spełnienia wymogu z art. 71 ust. 1 pkt 2 u.p.z., tj. przez okres 18 miesięcy – poprzedzających dzień rejestracji skarżący nie mógł się wykazać okresem zatrudnienia przez co najmniej 365 dni.

Nie ulega więc wątpliwości, że skarżący – formalny wniosek o rejestrację złożył [...] lipca 2020r. a niezbędną dokumentację uzupełnił [...] lipca 2020r. Decyzja została wydana [...] lipca 2020r. a więc w ciągu 8 dni od złożenia wniosku inicjującego proces rejestracji. Wobec takiego przebiegu postępowania wątpliwości nie budzi, że organ w toku postępowania dotyczącego nadania statusu bezrobotnego oraz przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych – przewlekłości się nie dopuścił.

Skarżący próbuje zarówno na etapie złożenia ponaglenia, jak i w skardze wykazać, że w istocie przewlekłość organu należy oceniać od dnia 9 grudnia 2019r., kiedy to skarżący miał się po raz pierwszy pojawić w PUP celem rejestracji. W ocenie Sądu w realiach niniejszej sprawy argumentacji tej nie można podzielić, gdyż akta sprawy, jak również dokumenty przedstawione przez skarżącego nie wskazują, by w tym dniu doszło do wszczęcia postępowania w sprawie rejestracji skarżącego jako bezrobotnego. Skarżący okoliczność wizyty w PUP dnia 9 grudnia 2019r. ujawnił po niespełna roku, tj. w piśmie z 25 listopada 2020r., w którym wskazał m.in., że w tym dniu okazał w PUP świadectwo pracy z 6 grudnia 2019r., w którym widniał zapis o rozwiązaniu stosunku pracy za porozumieniem stron. Pracownik PUP miał poinformować skarżącego, że taki zapis "zamyka mu drogę do wszelkich świadczeń z ZUS". W reakcji na pismo skarżącego z 25 listopada 2020r., organ podjął bez zbędnej zwłoki czynności wyjaśniające. Ujawniono, że istotnie 10 grudnia 2019r. jeden z pracowników wygenerował zapytanie do ZUS, dotyczące skarżącego. Pracownik na tę okoliczność, w związku z pismem skarżącego z 25 listopada 2020r. złożył wyjaśnienia, z których wynika, że okoliczności, dotyczących złożenia tego zapytania nie pamięta. Mógł udzielić porad skarżącemu telefonicznie, gdyż w tym dniu nie zajmował się rejestracją osób bezrobotnych. Niemniej jednak pracownik ten nie był w stanie odtworzyć okoliczności skierowania tego rodzaju zapytania ZUS, jak i tym bardziej okoliczności co do szczegółów rozmowy ze skarżącym, o ile takowa się odbyła. Jak wyjaśniał Starosta, dnia 9 lub też 10 grudnia 2019r. nie zostały złożone przez skarżącego jakiekolwiek dokumenty związane z rejestracją osoby bezrobotnej. Również skarżący w toku postępowania nie wykazał, aby w tych dniach złożył do organu dokumenty umożliwiające rejestrację.

Należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 33 ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia, rejestracja bezrobotnych i poszukujących pracy następuje po przedstawieniu przez te osoby dokumentów niezbędnych do ustalenia ich statusu i uprawnień. Rejestracja bezrobotnych następuje po przedstawieniu przez te osoby dokumentów niezbędnych do ustalenia ich statusu i uprawnień. Tym samym osoba zamierzająca ubiegać się w określonym czasie o nadanie jej statusu bezrobotnego sama musi jednoznacznie wrazić taką wolę. W tym celu musi ona zgłosić się do urzędu pracy i przedstawić stosowne dokumenty (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. I OSK 2058/16).

W aktach sprawy znajduje się wniosek skarżącego o rejestrację jako bezrobotnego z daty 9 lipca 2020r., wraz z uzupełnionymi dokumentami w dniu 15 lipca 2020r. Zarówno organ, jak i skarżący nie ujawnili wniosku o rejestrację, który byłby złożony w dacie wcześniejszej.

Skoro więc skarżący wniosek o rejestrację złożył dnia 9 lipca 2020r. a decyzja w tym przedmiocie została w stosunku do niego wydana [...] lipca 2020r. to wątpliwości nie budzi, że organ w toku tego postępowania przewlekłości się nie dopuścił. Przewlekłość po stronie organu może mieć miejsce w momencie, którym organ postępowanie administracyjne prowadzi, lecz czyni to z naruszeniem art. 12 oraz art. 35 k.p.a. Jak wynika z wyjaśnień organu oraz skarżącego, postępowanie w przedmiocie rejestracji skarżącego jako bezrobotnego nie zostało wszczęte w grudniu 2019r., gdyż skarżący w dniu tym nie złożył dokumentów uprawniających go do rejestracji w charakterze bezrobotnego. Przyczyny takiego stanu rzeczy i treść ewentualnych informacji, jakie miał otrzymał skarżący w miesiącu grudniu 2019r., wykraczają poza ramy tego postępowania. Skarżący zarzucał, że otrzymał błędne informacje co do tego, że powinien sprostować świadectwo pracy przed rejestracją w charakterze bezrobotnego. To spowodowało, że wniosek o rejestrację złożył z opóźnieniem, co finalnie pozbawiło go prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Niemniej jednak należy zauważyć, że z nieznanych przyczyn, gdyż skarżący tego nie ujawnił, A. W. podejmował czynności związane z rejestracją dla bezrobotnych w bardzo dużych – kilkumiesięcznych odstępach czasu. Jak wynika z akt sprawy, skarżący istotnie w grudniu 2019r. złożył pozew o sprostowanie świadectwa pracy. Konieczność sprostowania świadectwa pracy przedstawiał jako przyczynę, dla której wniosek o rejestrację złożył w długim odstępie czasu po zwolnieniu z pracy. Należy jednak zauważyć, że skarżący wniosek o rejestrację złożył w lipcu 2020r., mimo że sprostowane świadectwo pracy zostało wydane [...] września 2020r. Zatem mimo braku sprostowanego świadectwa pracy skarżący zdecydował się na złożenie wniosku o rejestrację w charakterze bezrobotnego. Uczynił to jednak dopiero po upływie ponad 6 miesięcy od zwolnienia z pracy. W tej sytuacji to strona ponosi odpowiedzialność za podjęcie czynności zmierzającej do rejestracji w charakterze bezrobotnego w tak długim odstępie czasu a skutków wynikających z takiego opóźnienia nie da się wyeliminować skargą na przewlekłe prowadzenia postępowania przez organ, która nie miała miejsca. Należy również zauważyć, że skarżący decyzję z [...] lipca 2020r. o przyznaniu statusu bezrobotnego z jednoczesną odmową przyznania prawa do zasiłku odebrał osobiście 22 lipca 2020r. Nie wniósł od niej odwołania, natomiast dopiero 25 listopada 2020r. złożył pismo informujące o złożonej przed niespełna rokiem wizycie w PUP z jednoczesnym żądaniem przywrócenia prawa do zasiłku dla bezrobotnych. W tej sytuacji organ w ciągu 14 dni, gdyż 8 grudnia 2020r. skierował do skarżącego pismo informujące o przeprowadzonych czynnościach wyjaśniających, dotyczących zgłoszonej przez skarżącego wizyty w PUP dnia 9 grudnia 2019r. Organ poinformował również skarżącego, że decyzja dotycząca przyznania statusu bezrobotnego i odmawiająca prawa do zasiłku dla bezrobotnych stała się ostateczna. Organ wyjaśnił również skarżącemu, że gdyby złożone pismo miało być potraktowane jako odwołanie, strona powinna złożyć wniosek o przywrócenie terminu. Skarżący pismo to otrzymał 10 grudnia 2020r. a zareagował na nie dopiero 26 marca 2021r. wnosząc o wyznaczenie terminu 30-dniowego na złożenie wniosku o przywrócenie terminu na rejestrację w charakterze bezrobotnego oraz nabycie statusu i prawa do zasiłku dla bezrobotnych zgodnie z jego wolą wyrażoną względem urzędu pracy, bezpośrednio po rozwiązaniu stosunku pracy. Skarżący powołał się na art. 15 zzzzzn² ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (tj. Dz. U. z 2020 r., poz. 1842 z późń. zm.). W reakcji na ten wniosek organ postanowieniem z 22 kwietnia 2021r., (doręczonym skarżącemu 27 kwietnia 2021r.) – a więc z zachowaniem terminu z art. 35 § 3 k.p.a. odmówił wszczęcia postępowania w ww. sprawie wskazując, że termin na rejestrację w charakterze bezrobotnego nie podlega przywróceniu a zatem nie spełnia warunków, o których mowa w art. 15zzzzzzn2 ustawy o COVID. Zatem również na tym etapie sprawy nie można organowi postawić zarzutu przewlekłego prowadzenia postępowania.

Analizując przebieg postępowania należy uznać, że Starosta [...] nie dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania. Na składane przez skarżącego wnioski lub inne pisma reagował z zachowaniem terminu wyznaczonego przez art. 35 § 3 k.p.a., wydając stosowną decyzję, a także postanowienie. Brak przyznania zasiłku dla bezrobotnych, który stał się przyczyną zainicjowania niniejszego postępowania sądowego był wynikiem podejmowania przez skarżącego czynności w bardzo dużych odstępach czasu. W ramach skargi na przewlekłość postępowania nie jest możliwe wyeliminowanie skutków wynikających z niespełnienia wymogu z art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia – tj. zatrudnienia przez co najmniej 365 dni w okresie 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień zarejestrowania.

Biorąc powyższe pod rozwagę działając na podstawie art. 151 P.p.s.a. Sąd skargę oddalił.



Powered by SoftProdukt