Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Bąk-Marciniak Sędzia WSA Monika Świerczak (spr.) Asesor sądowy WSA Katarzyna Witkowicz-Grochowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 marca 2021 r. sprawy ze skargi P. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargę w całości

Zaskarżoną decyzją z [...] sierpnia 2020 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpoznaniu odwołania PGNiG S.A., od decyzji Starosty [...] z [...] czerwca 2020 r. znak [...] o umorzeniu postępowania w sprawie wydania decyzji zezwalającej na czasowe wyłączenie gruntów z produkcji rolniczej, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Decyzję tę wydano w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Ww. decyzją z [...] czerwca 2020 r. Starosta J. na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz. U. 2020 r., poz. 256 ze zm., dalej: K.p.a.) umorzył w całości postępowanie z wniosku PGNiG S.A. z [...] marca 2020 r. o wydania decyzji zezwalającej na czasowe wyłączenie gruntów z produkcji rolniczej zajętych pod drogę dojazdową do Z. Z.- U. W. , działka nr [...] W. .

W odwołaniu od tej decyzji PGNiG S.A zarzuciła organowi I instancji błędną wykładnię i zastosowanie art. 11 ust 1 z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz., 1171 ze z m., dalej: u.o.g.r.l.) poprzez przyjęcie, że wyłączeniem z produkcji rolnej jest posadowienie dla przemijającego użytku siedmiu płyt betonowych na nieruchomości, podczas gdy z okoliczności sprawy jednoznacznie wynika, że płyty te posadowiono dla przemijającego użytku związanego z budową ZZU W. i mogą zostać usunięte z nieruchomości niemal natychmiast, co w świetle posiadanej opinii Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 7 sierpnia 201 3 r. nie przemawia za przyjęciem, iż stanowi to wyłączenie gruntów z produkcji rolnej. Spółka zarzuciła też naruszenie art. 8, art. 9, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 K.p.a. Wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję SKO w K. wyjaśniło, że materialnoprawną podstawę wydanej w niniejszej sprawie decyzji stanowią przepisy ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych i przywołało jej art. 4 pkt 11, art. 11 ust. 1 i 3 oraz art. 8 ust. 1 i 2 oraz art. 28 ust.1 u.o.g.r.l. Następnie wskazało, że PGNiG S.A. [...] marca 2020 r. zwróciła się o wydanie decyzji zezwalającej za czasowe wyłączenie gruntów rolnych z produkcji rolnej, zajętych pod drogę dojazdową do Z. Z.-U. W. podając, że wytyczenie gruntów rolnych dotyczy działki nr [...] w W. . Powierzchnia gruntu podlegającego wyłączeniu wynosi [...] ha – [...]. We wniosku podano też, że po likwidacji ZZU W. wraz z drogą dojazdową, grunty rolne zostaną przywrócone do stanu poprzedzającego ich zajęcie i zwrócone właścicielowi w celu dalszego rolniczego użytkowania. W uzupełnieniu z [...] kwietnia 2020 r. spółka wskazała, że faktyczne wyłączenie gruntu nastąpiło [...] listopada 2019 r. Przystąpiono do wykonywania robót budowlanych polegających na budowie gazociągu. Zgłoszenie przedsięwzięcia obejmowało także drogę dojazdową.

Kolegium podało, że zgodnie z informacją z rejestru gruntów działka nr [...] w W. stanowi grunty orne - [...] o pow. [...]; grunty orne - [...] o pow.[...] ha oraz łąki trwałe [...] o pow [...]ha. W oparciu o mapę glebowo-rolniczą ustalono, że grunt na ww. działce jest wytworzony z gleb pochodzenia mineralnego, oznaczonych odpowiednio symbolami: [...]:pl, [...] i [...] (arkusz mapy [...] W. ).

Bezsporne jest, że do faktycznego zajęcia terenu doszło [...] listopada 2019 r., tak więc przed złożeniem wniosku i uzyskaniem decyzji zezwalającej na wyłączenie gruntów rolnych z produkcji. Z art. 11 ust 3 u.o.g.r.l. wynika zaś, że decyzja w przedmiocie wyłączenia z produkcji użytków rolnych może być wydana po dniu faktycznego wyłączenia gruntów z produkcji jedynie w przypadkach określonych w art. 8 u.o.g.r.l. Zgodnie zaś z tym przepisem nie jest możliwe następcze wydanie decyzji po faktycznym wyłączeniu. Wnioskowane wyłączenie gruntów rolnych z produkcji rolnej zajętych pod drogę dojazdową do Z. Z.-U. W. nie stanowi podjęcia natychmiastowych działań interwencyjnych niezbędnych do zwalczania klęsk żywiołowych i ich następstw, jak również usuwania następstw wypadków losowych. Inwestycja ta nie stanowi również poszukiwania lub rozpoznawania węglowodorów, węgla kamiennego, węgla brunatnego, rud metali, z wyjątkiem darniowych rud żelaza, metali w stanie rodzimym, rud pierwiastków promieniotwórczych, siarki rodzimej, soli kamiennej, soli potasowej, gipsu i anhydrytu, kamieni szlachetnych.

Pojęcie "wyłączenia z produkcji" - zdefiniowane w przepisie art. 4 pkt 11 u.o.g.r.l. oznacza "rozpoczęcie innego niż rolnicze lub leśne użytkowania gruntów". Wyłączenie z produkcji jest czynnością faktyczną, która w świetle art. 11 ust. 1 u.o.g.r.l. nastąpić może tylko po wydaniu decyzji zezwalającej na takie wyłączenie i w jej następstwie. W przeciwnym wypadku wyłączenie z produkcji narusza przepisy u.o.g.r.l.

W związku z powyższym nie było możliwe wydanie decyzji o wyłączeniu gruntów rolnych z produkcji, z uwagi na dokonanie uprzedniego faktycznego wyłączenia. Z tej przyczyny wydanie decyzji stało się bezprzedmiotowe, co zasadnie stwierdził organ I instancji umarzając postępowanie. Jednocześnie zaś wszczął postępowanie w sprawie naliczenia opłaty za niezgodne z przepisami wyłączenie gruntu. Kolegium nie dopatrzyło się naruszenia przepisów u.o.g.r.l. z powyższych powodów, ani nie stwierdziło, by organ I instancji uchybił przepisom postępowania. Wydana decyzja wyjaśniała przesłanki i motywy jakimi kierował się organ przy jej wydawaniu.

PGNiG S.A. wnosząc do tutejszego Sądu skargę na powyższą decyzję SKO w K. zarzuciło naruszenie:

1. prawa materialnego poprzez błędną wykładnię i zastosowanie normy wynikającej z art. 11 ust. 1 u.o.g.r.l. poprzez przyjęcie, że wyłączeniem z produkcji rolnej jest posadowienie dla przemijającego użytku siedmiu płyt betonowych na nieruchomości, podczas gdy z okoliczności sprawy jednoznacznie wynika, że płyty te posadowiono w związku z budową ZZU W. i mogą zostać usunięte z nieruchomości niemal natychmiast, co w świetle posiadanej stanowiska Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 7 sierpnia 2013 r., nie przemawia za przyjęciem, iż stanowi to wyłączenie gruntów z produkcji rolnej

2. przepisów postępowania

- art. 8 K.p.a. poprzez uprzednie zaniechanie wniesienia sprzeciwu co do zamiaru budowy bez wskazania stronie obowiązku wyłączenia gruntów w produkcji i późniejsze naliczenie opłaty wyłączeniowej w podwójnej wysokości (karnej) - w innym postępowaniu [...],

- art. 9 K.p.a. poprzez niepoinformowanie strony o niekorzystnych skutkach przeprowadzenia inwestycji bez uprzedniego wyłączenia gruntów przy przyjęciu że położenie płyt stanowi czynność wymagającą uprzedniego wyłączenia w rozumieniu art. 11 ust. 1 u.o.g.r.l.,

- art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a. polegające na niewyczerpującym zebraniu i rozpatrzeniu całego materiału dowodowego i niepodjęciu wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy, w tym niewyjaśnienie, czy posadowione na objętej decyzją części nieruchomości płyty betonowe stanowią budowlę skutkującą przyjęciem o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej czy też, posadowiono je w celu przemijającego użytku na cele wyłącznie zabezpieczenia budowy samego Z. Z.-U. "W. ", niewymagającego uzyskania uprzedniej decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej,

- art. 8 i 107 § 3 K.p.a. przez nienależyte uzasadnienie zaskarżonej decyzji z uwagi na zawarcie w nim zbyt ogólnych stwierdzeń, co uniemożliwia realizację zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa, w szczególności, niewyjaśnienie dlaczego położone płyty wymagają wyłączenia gruntów bez analizy (dowodów) czy teren pod nimi był faktycznie rolniczo wykorzystywany, a nie stanowił utwardzonego traktu komunikacyjnego.

Mając na względzie przedstawione zarzuty skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji, wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji przez organ, przeprowadzenie dowodów wskazanych w uzasadnieniu skargi oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według nom prawem przepisanych.

SKO w K. w odpowiedzi wniosło o oddalenie skargi, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.

Zanim Sąd wyjaśni przyczyny, dla których oddalił skargę, pragnie podać, dlaczego nie rozpoznał wniosku skarżącej spółki o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, ani nie uwzględnił wniosku o przeprowadzenie dowodu uzupełniającego z dokumentów wspomnianych w skardze.

Sąd wziął pod uwagę, że PGNiG S.A., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika – radcę prawnego, zwróciła się o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji na podstawie art. 61 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej: P.p.s.a.). Przepis ten określa, że w razie wniesienia skargi na decyzję lub postanowienie - organ, który wydał decyzję lub postanowienie, może wstrzymać, z urzędu lub na wniosek skarżącego, ich wykonanie w całości lub w części, chyba że zachodzą przesłanki, od których w postępowaniu administracyjnym uzależnione jest nadanie decyzji lub postanowieniu rygoru natychmiastowej wykonalności albo, gdy ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Z przepisu tego wynika, że adresatem wniosku strony o wstrzymanie wykonania decyzji zaskarżonej do sądu administracyjnego jest organ, który tę decyzję wydał, a nie sąd, do którego skierowana jest skarga. To przepis art. 61 § 3 P.p.s.a. stanowi podstawę żądania wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W oparciu zaś o ten przepis pełnomocnik spółki nie zwrócił się do Sądu o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji (ani w skardze, ani później). Sąd nie miał więc podstaw do rozpoznania wniosku strony o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, gdyż ten zawarty w skardze skierowano na podstawie art. 61 § 2 pkt 1 P.p.s.a. do organu.

Odnosząc się zaś do wniosku spółki o przeprowadzenie dowodów uzupełniających z dokumentów – stanowiska Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 7 sierpnia 2013 r. oraz map (w aktach sprawy) stwierdzić należy, że Sąd wydaje wyrok po zamknięciu rozprawy na podstawie akt sprawy, chyba że organ nie wykonał obowiązku, o którym mowa w art. 54 § 2 (art. 133 § 1 P.p.s.a.). Zważywszy, że akta administracyjne przekazane Sądowi przez SKO w K. zawierają dokumenty, które skarżąca wskazała jako uzupełniające dowody, nie podstaw do zastosowania art. 106 § 3 P.p.s.a. Dokumenty te stanowią materiał dowodowy, który znany był organom orzekającym i znalazł się w aktach administracyjnych przekazanych Sądowi.

Przechodząc do meritum sprawy Sąd doszedł do przekonania, że zaskarżona decyzja i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji zostały wydane zgodnie z prawem.

Należy na wstępie wskazać, że inicjatorem postępowania administracyjnego, w którym wydano obie oceniane przez Sąd decyzje była skarżąca PGNiG S.A. Wnioskiem z [...] marca 2020 r. zwróciła się ona do Starosty [...] o wydanie decyzji zezwalającej na wyłączenie gruntów rolnych z produkcji rolnej – drogi dojazdowej do Z. Z.-U. W. , stanowiącej działkę nr [...]. We wniosku wskazano, że powierzchnia gruntów podlegająca wyłączeniu wynosi [...] ha i stanowi grunt rolny (R) klasy [...]. W uzupełnieniu wniosku z [...] kwietnia 2020 r. spółka podała, że faktyczne wyłączenie gruntu nastąpiło [...] listopada 2019 r. Zawnioskowano o wydanie przedmiotowej decyzji na okres [...] lat. Następnie w piśmie z [...] czerwca 2020 r. PGNiG S.A. wskazała, że działająca w jej imieniu P. P. A. w Z. G. dokonała zgłoszenia zamiaru przystąpienia do wykonania robót budowlanych polegających na przebudowie gazociągu w/c [...] relacji O. G. J. – miasto J. w zakresie budowy Z. Z.-U. W. na przedmiotowej nieruchomości. Przedsięwzięcie zrealizowano na podstawie art. 30 Prawa budowlanego. W załączeniu przedłożono zaświadczenie Starosty [...] z [...] lipca 2019 r. dające PGNiG S.A. możliwość niezwłocznego rozpoczęcia prac.

W związku z tak ustalonym stanem faktycznym, dodatkowo popartym ustaleniami organów orzekających, że przedmiotowy grunt rolny (R) kl. [...] na działce nr [...] w W. jest wytworzony z gleb pochodzenia mineralnego, prawidłowo stwierdzono, że wobec faktycznego poprzedzenia wyłączenia tegoż gruntu z produkcji rolnej przez zrealizowanie drogi dojazdowej do Z. Z.-U. W. postępowanie administracyjne w sprawie wydania decyzji zezwalającej na wyłączenie gruntu z produkcji rolnej jest bezprzedmiotowe.

Po pierwsze bezsprzecznie organy orzekające miały do czynienia w niniejszej sprawie z wyłączeniem gruntów rolnych z produkcji rolnej. Przepis art. 4 pkt 11 u.o.g.r.l. stanowi, że przez wyłączeniu gruntów z produkcji rozumie się rozpoczęcie innego niż rolnicze lub leśne użytkowanie gruntów; nie uważa się za wyłączenie z produkcji gruntów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3, jeżeli przerwa w rolniczym użytkowaniu tych obiektów jest spowodowana zmianą kierunków produkcji rolniczej i trwa nie dłużej niż 5 lat. W niniejszej sprawie PGNiG S.A. grunt rolny [...] na pow. [...] ha stanowiący część działki nr [...] w W. zajęła pod drogę dojazdową do ww. Z. Z.-U.. Zajęcie to nastąpiło od [...] listopada 2019 r. z zamiarem wyłączenia gruntów z produkcji rolnej na okres [...] lat. Z okoliczności tych wynika zatem jasno, że grunt użytkowany uprzednio jako rolny został przez PGNiG S.A. wyłączony z produkcji rolnej w omawianym zakresie. Dla stwierdzenia faktu wyłączenia tegoż gruntu z produkcji rolnej przez zajęcie go pod drogę dojazdową nie ma znaczenia deklaracja spółki o posadowieniu jedynie dla przemijającego użytku siedmiu płyt betonowych na tym gruncie. Już bowiem sam fakt zajęcia gruntu rolnego pod drogę dojazdową oznacza rozpoczęcie innego niż rolnicze użytkowanie gruntu, a zatem stanowi wyłączenie go z produkcji rolnej.

W tym miejscu Sąd pragnie również odnieść się do powoływanej przez PGNiG S.A. i załączonej do odwołania opinii (stanowiska) Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 7 sierpnia 2013 r. dotyczącej realizacji inwestycji liniowych na gruntach rolnych klasy I-III. Wymaga podkreślenia, że w opinii tej wskazano, iż zasadne jest zastosowanie pełnej procedury wynikającej z u.o.g.r.l. tj. przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego i wyłączenia gruntów z produkcji w odniesieniu do gruntów rolnych wymagających zgody Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi będzie miało zastosowanie do inwestycji liniowych, jeśli ich realizacja powodować będzie ograniczenie w dysponowaniu tymi gruntami i zachodzić będzie konieczność wywłaszczenia. Z kolei odnośnie nietrwałego wyłączenia gruntów rolnych z produkcji na czas budowy takich urządzeń podziemnych jak: kable elektryczne, kable telekomunikacyjne wodociągi, kanalizacja sanitarna, gazociągi budowlane w ziemi na głębokości od 1,2 m do 1,5 m i ponownego ich przywrócenia do produkcji rolniczej, nie jest wymagana zgoda na przeznaczenie gruntów rolnych na cele nierolnicze. W takiej sytuacji powinna być wydana i uzgodniona z organem właściwym w sprawie ochrony gruntów rolnych decyzja o warunkach zabudowy lub lokalizacji inwestycji celu publicznego. Reasumując, Minister oświadczył, że w przypadku lokalizacji podziemnego gazociągu na gruntach kl. I-II nie jest wymagana zgoda Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na przeznaczenie gruntów na cele nierolnicze, jeżeli grunty te po ułożeniu gazociągu nie zmienią swojego przeznaczenia i dalej będą gruntami rolnymi wykorzystywanymi zgodnie z ich dotychczasowym przeznaczeniem na cele rolne.

W ocenie Sądu przedstawiona opinia jedynie w zakresie pierwszej konkluzji dotyczy stanu faktycznego z jakim mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Pamiętać bowiem należy, że PGNiG S.A. grunt rolny działki nr [...] w W. w sposób trwały, z zamiarem na okres [...] lat, zajęła pod drogę dojazdową, a tym samym dokonała wyłączenia z produkcji rolnej. W takiej zaś sytuacji, jak potwierdza stanowisko Ministra, niezbędne jest zastosowanie pełnej procedury z u.o.g.r.l., a więc uprzednie uzyskanie decyzji zezwalającej na wyłączenie gruntów z produkcji rolnej.

Jak słusznie wskazały organy orzekające przepis art. 11 ust. 1 u.o.g.r.l. stanowi, że wyłączenie z produkcji użytków rolnych wytworzonych z gleb pochodzenia mineralnego i organicznego, zaliczonych do klas I, II, III, IIIa, IIIb, oraz użytków rolnych klas IV, IVa, IVb, V i VI wytworzonych z gleb pochodzenia organicznego, a także gruntów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2-10, oraz gruntów leśnych, przeznaczonych na cele nierolnicze i nieleśne - może nastąpić po wydaniu decyzji zezwalających na takie wyłączenie. Przepis ten ustanawia ogólną regułą, w myśl której faktyczne wyłączenie gruntów z produkcji rolnej (wyższych klas) a więc rozpoczęcie innego niż rolnicze użytkowanie gruntów może nastąpić po wydaniu decyzji zezwalających na takie wyłączenie. Wyjątek od tej reguły formułuje art. 11 ust. 3 u.o.g.r.l. wskazując, że decyzje, o których mowa w ust. 1-2, dotyczące gruntów wymienionych w art. 8, mogą być wydane po dniu faktycznego wyłączenia gruntów z produkcji. Zgodnie zaś z art. 8 u.o.g.r.l. przepisów art. 7 nie stosuje się do okresowego, na czas nie dłuższy niż 10 lat, wyłączenia gruntów z produkcji w zakresie niezbędnym do:

1) podjęcia natychmiastowych działań interwencyjnych niezbędnych do zwalczania klęsk żywiołowych i ich następstw, jak również usuwania następstw wypadków losowych;

2) poszukiwania lub rozpoznawania węglowodorów, węgla kamiennego, węgla brunatnego, rud metali, z wyjątkiem darniowych rud żelaza, metali w stanie rodzimym, rud pierwiastków promieniotwórczych, siarki rodzimej, soli kamiennej, soli potasowej, gipsu i anhydrytu, kamieni szlachetnych.

Prawidłowo Kolegium wyjaśniło, że przepisy art. 11 ust. 3 w zw. z art. 8 u.o.g.r.l. nie mogły znaleźć zastosowania w okolicznościach niniejszej sprawy, gdyż zajęcie przedmiotowych gruntów rolnych pod drogę dojazdową do Z. Z.-U. w W. nie stanowi podjęcia natychmiastowych działań interwencyjnych niezbędnych do zwalczania klęsk żywiołowych i ich następstw, jak również usuwania następstw wypadków losowych, jak i działanie to nie było z pewnością niezbędne celem poszukiwania lub rozpoznawania węglowodorów, węgla kamiennego, węgla brunatnego, rud metali.

Jednocześnie w ocenie Sądu wbrew twierdzeniom skarżącej spółki nie mogła mieć wpływu na wynik zakończonej sprawy administracyjnej (wykładnię i prawidłowe zastosowanie przepisów u.o.g.r.l.) okoliczność zrealizowania przez PGNiG S.A. przedmiotowej drogi dojazdowej w wyniku zgłoszenia Staroście J. zamiaru wykonania robót budowlanych polegających na przebudowie gazociągu wysokiego ciśnienia DN 125 O. G. J. – miasto J. w zakresie budowy zespołu upustowego (na podstawie art. 30 Prawa budowlanego). Nie jest rolą Sądu orzekającego w granicach niniejszej sprawy badać i stwierdzić, czy prawidłowo Starosta zaaprobował ww. zgłoszenie PGNiG S.A., bez żądania kierowanego do inwestora na podstawie art. 30 ust. 2 Prawa budowlanego, przedłożenia ostatecznej decyzji o zezwoleniu na wyłączenie przedmiotowego gruntu z produkcji rolnej. W tym kontekście zarzuty naruszenia przez organy orzekającej w niniejszej sprawie przepisów art. 8 i art. 9 K.p.a. jawią się jako chybione, albowiem i w zakończonym postępowaniu administracyjnym dotyczącym wydania zezwolenia na wyłączenie gruntów rolnych z produkcji tak Starosta J., jak i następnie SKO w K. nie były władne oceniać, czy uprzednio w odrębnej sprawie administracyjnej Starosta jako organ architektoniczno-budowlany prawidłowo zaakceptował zgłoszenie zamiaru realizacji przedmiotowej inwestycji polegającej na przebudowie gazociągu wysokiego ciśnienia DN 125 O. G. J. – miasto J. w zakresie budowy zespołu upustowego.

Sąd nie stwierdził również, by organy I i II instancji naruszyły przepisy postępowania (art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a.) poprzez niewyczerpujące zebranie i rozpatrzeniu całego materiału dowodowego i niepodjęcie wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy, w tym niewyjaśnienie, czy posadowione na objętej decyzją części nieruchomości płyty betonowe stanowią budowlę skutkującą przyjęciem o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej czy też, posadowiono je w celu przemijającego użytku na cele wyłącznie zabezpieczenia budowy samego Z. Z.-U. "W. ", niewymagającego uzyskania uprzedniej decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej. Ze zgromadzonego materiału dowodowego jasno wynika, że organy orzekające miały podstawę przyjąć, że zajęcie od [...] listopada 2019 r. fragmentu działki nr [...] w W. pod drogę dojazdową ma charakter trwały (na zamierzony okres [...] lat) i bez względu na kwalifikację tejże inwestycji z punktu widzenia Prawa budowlanego oznaczało rozpoczęcie innego niż rolniczy użytkowania.

Również w świetle tego, że sama skarżąca spółka wystąpiła z wnioskiem o wyłączenie tegoż gruntu z produkcji rolnej, podając zarówno na czym owo wyłączenie polegało, jak i od kiedy nastąpiło, trudno uznać powyższy zarzut za trafny. W tym również kontekście Sąd uznał za gołosłowne twierdzenie skarżącej jakoby uzasadnienia decyzji wydanych w niniejszej sprawie nie sprostały wymogom art. 107 § 3 i art. K.p.a. Organy orzekające przedstawiły zwięźle stan faktyczny sprawy, przywołały materialną podstawę prawną wydania decyzji zezwalającej na wyłączenie gruntów rolnych z produkcji i wyjaśniły dlaczego postępowanie w niniejszej sprawie stało się bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 105 § 1 K.p.a.

W związku z powyższym, nie znajdując podstaw do uwzględnienia skargi, Sąd na podstawie art. 151 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji wyroku.