Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Sobieralski po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. W. na Burmistrza Leśnicy w przedmiocie niewykonania czynności nakazanych prawem postanawia odrzucić skargę.

Pismem z 5 października 2022 r. A. W. (zwana dalej także: "skarżącą"), prowadząca działalność gospodarczą pod firmą: G. w Ł., skierowała na podstawie art. 50 § 1 oraz art. 54 § 1 w związku z art. 3 § 2 pkt 4 101 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.) - zwanej dalej: "P.p.s.a.", w związku z art. 101a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.), za pośrednictwem Burmistrza Miasta Leśnica (zwanego dalej "organem"), skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, w związku z niewykonaniem przez niego czynności nakazanych prawem, polegających na braku dostępu do zbioru danych przestrzennych miejscowych planów Miasta Leśnica (MPZP), za pośrednictwem usługi pobierania. Skarżąca podniosła, że usługa pobierania powinna być dostępna stosownie do art. 67c ust.3 oraz art. 67a-67c ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r. poz. 503 ze zm.), zwanej dalej "u.p.z.p", art. 9 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej (Dz. U. z 2021 r. poz. 214 ze zm.), zwanej dalej "u.i.i.p.", Rozporządzenia Komisji Europejskiej (UE) Nr 1088/2010 z dnia 23 listopada 2010 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 976/2009 w zakresie usług pobierania i przekształcania, zwane dalej "rozporządzeniem KE (UE) Nr 1088/2010".

Skarżąca wskazała, że brak dostępu do zbioru danych przestrzennych dla planów miejscowych, zgodnie z wymienionymi przepisami, narusza jej prawa materialne, pozbawiając ją możliwości przeprowadzenia analiz przestrzennych przez usługi danych przestrzennych, co gwarantuje jej art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 11 sierpnia 2021 r. o otwartych danych i ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego (Dz. U. z 2021 r. poz. 1641 ze zm.).

Skarżąca wyjaśniła, że nieudostępnianie przez organ danych przestrzennych dla planów miejscowych w sposób zgodny z prawem, skutkuje ponoszeniem przez nią wielokrotnie wyższych nakładów w ramach wykonywanej przez nią działalności w zakresie usług związanych z analizami przestrzennymi, w tym dostępem do aktualnych map z terenami inwestycyjnymi wyznaczonymi aktami planistycznymi, lub z terenami objętymi przystąpieniami do sporządzenia takich aktów, a także studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego z obszaru całej Polski. Podniosła, że zapewnienie przedmiotowego dostępu służy głównie inwestorom poszukującym terenów inwestycyjnych. Dzięki tym danym inwestorzy mogą mieć łatwy i szybki dostęp do aktualizowanych co miesiąc informacji, w tym gdzie warto kupić tereny zanim wzrośnie ich wartość (przed uchwaleniem planu cena nieruchomości jest na ogół niższa, a ponadto nie ma opłaty planistycznej od wzrostu wartości nieruchomości, która jest pobierana w ciągu 5 lat po uchwaleniu planu), jakie tereny staną się wkrótce budowlanymi albo już takimi są zgodnie z planami zagospodarowania przestrzennego.

Skarżąca wyjaśniła, że z uwagi na brak danych przestrzennych w sieci, muszą być najpierw pozyskiwane w formie informacji źródłowych, a potem wymagają przetworzenia zgodnej z przepisami i umożliwiającej korzystanie z nich w zestawieniu z danymi dotyczącymi pozostałych gmin z obszaru Polski. Powoduje to, że pozyskanie przedmiotowych danych jest obecnie bardziej kosztowne, niż gdyby dane te zostały udostępnione w sposób zgodny z ww. przepisami.

Dodatkowo skarżąca zaznaczyła, że zaskarżona czynność organu jest "inną niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa", o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. Została ona podjęta w sprawie indywidualnej, każdorazowo na etapie udostępniania jej informacji ze zbioru danych przestrzennych dla planów miejscowych Miasta Leśnica następuje przekazanie ich w sposób niezgodny ze wskazanymi w skardze regulacjami. Czynność udostępniania danych na jej indywidualną prośbę, ze zbioru danych, którego prowadzenie jest czynnością ogólną, jest zdaniem skarżącej czynnością indywidualną.

Uzasadniając skargę A. W. powtórzyła, że z art. 67 ust. 3 u.p.z.p od dnia 31 października 2020 r. wynika obowiązek nieodpłatnego udostępniania przez gminy danych przestrzennych, tworzonych m.in. dla planów miejscowych uchwalanych od tego dnia, za pośrednictwem usługi pobierania, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt u.i.i.p. Szczegóły dotyczące tworzenia, aktualizowania i udostępniania tych danych reguluje przede wszystkim art. 67a-67c u.p.z.p, ustawa u.i.i.p., rozporządzenie KE (UE) Nr 1088/2010, oraz:

- rozporządzenie Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 26 października 2020 r. w sprawie zbioru danych przestrzennych oraz metadanych w zakresie zagospodarowania (Dz. U. 2020 r. poz. 1916), zwanego dalej "rozporządzeniem",

- rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 października 2010 r., w sprawie ewidencji zbiorów i usług danych przestrzennych objętych infrastrukturą administracji przestrzennej (Dz. U. z 2010 r. Nr 201, poz. 1333),

- rozporządzenie Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 28 listopada 2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ewidencji zbiorów i usług danych przestrzennych objętych infrastrukturą przestrzenną.

Skarżąca podsumowała w uzasadnieniu skargi, że wbrew przepisom adres usługi pobierania dotyczący zbioru danych przestrzennych dla miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego Miasta Leśnica, widniejący na "Ewidencji zbiorów i usług danych przestrzennych", nie udostępnia żadnego obiektu, a zwłaszcza zbioru danych przestrzennych dla planów miejscowych. Dla zobrazowania tego załączyła wydruk zrzutu ekranu komputera. Wyjaśniła też, że organ mimo, iż uruchomił usługę pobierania danych przestrzennych, to nie udostępnia zbioru danych przestrzennych dla planów miejscowych. Zbiór ten można co prawda pobrać ze strony internetowej, jednak dostęp nie ma nic wspólnego z wypełnieniem obowiązku zapewnienia bezpośredniego dostępu do danych przestrzennych dla aktów planowania przestrzennego (APP) poprzez usługę pobierania, wynikającego z art. 67c ust. 3 u.p.z.p oraz art. 9 ust. 1 pkt 3 u.i.i.p. , wraz z rozporządzeniami.

W odpowiedzi na skargę Burmistrz Leśnicy wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej bądź ewentualnie o jej oddalenie w całości jako bezprzedmiotowej. Uzasadniając wniosek o odrzucenie, podniósł, że przedmiotem skargi A. W. jest niewykonanie przez niego nakazanych prawem czynności polegających na zapewnieniu dostępu do zbioru danych przestrzennych dla planów miejscowych miasta Leśnica za pośrednictwem usługi pobierania. Organ wskazał, że działa w tej sprawie jako organ władzy publicznej, a w niniejszym postępowaniu jako strona przeciwna, ale nie wydaje w tym zakresie żadnego aktu ani też nie dokonuje żadnej czynności w stosunku do indywidualnego podmiotu, co mogłoby usprawiedliwiać złożenie skargi i procedowanie jej w oparciu o przepisy P.p.s.a., a w szczególności art. 3 § 2.

Uzasadniając ewentualne oddalenie skargi jako bezzasadnej, organ wyjaśnił, że zwrócił się do firmy G.1, jako dostawcy Systemu Informacji Przestrzennej dla Gminy Leśnica, o przeprowadzenie analizy danych przestrzennych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. W wyniku tej analizy organ otrzymał informacje, że Gmina Leśnica spełnia ustawowy obowiązek nałożony art. 67a u.p.z.p. Burmistrz Leśnicy utworzył i prowadzi, w tym aktualizuje oraz udostępnia, zbiór danych przestrzennych w rozumieniu art. 3 pkt 11 u.i.i.p. Dane te obejmują wszystkie niezbędne elementy wskazane w art. 67a ust. 3 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nieodpłatnie za pośrednictwem usług, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze i informacji przestrzennej. Udostępniony zbiór APP jest zgodny ze schematem aplikacyjnym określonym przez rozporządzenie Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 26 października 2020 r. w sprawie zbiorów danych przestrzennych. Organ wyjaśnił, że skarżąca może pobrać zbiory danych APP dla MPZP oraz dla Studium ze strony o adresie [...].

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:

Skargę należało odrzucić.

Przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania skargi sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada jej dopuszczalność ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 P.p.s.a. W tym celu omówienia wymagają przepisy prawa, regulujące właściwość działania sądów administracyjnych.

Zgodnie z art. 3 § 2 P.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie Kodeks postępowania administracyjnego, postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy Ordynacja podatkowa, postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej, oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw;

4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, opinie zabezpieczające i odmowy wydania opinii zabezpieczających;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a;

9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w K.p.a. oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

Stosownie natomiast z art. 3 § 2a i § 3 P.p.s.a., sądy administracyjne orzekają także w sprawach sprzeciwów od decyzji wydanych na podstawie art. 138 § 2 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego (§ 2a) oraz w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach (§ 3).

Ponadto, w myśl art. 4 P.p.s.a., sądy administracyjne rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej.

Przedmiotem niniejszej skargi A. W. uczyniła brak zapewnienia dostępu do zbioru danych przestrzennych z tematyki "zagospodarowanie przestrzenne". Na gruncie art. 3 pkt 11 u.i.i.p., przez zbiór danych przestrzennych rozumie się rozpoznawalny ze względu na wspólne cechy zestaw danych przestrzennych. Przez dane przestrzenne rozumie się z kolei dane odnoszące się bezpośrednio lub pośrednio do określonego położenia lub obszaru geograficznego (art. 3 pkt 1 u.i.i.p.). Opisane metadanymi zbiory danych przestrzennych oraz dotyczące ich usługi, środki techniczne, procesy i procedury, które są stosowane i udostępniane przez współtworzące infrastrukturę informacji przestrzennej organy wiodące, inne organy administracji oraz osoby trzecie, stanowią tzw. infrastrukturę informacji przestrzennej (art. 3 pkt 2 u.i.i.p.), której zasady tworzenia oraz użytkowania określa u.i.i.p. (art. 1 ust. 1 pkt 1 u.i.i.p.). Infrastruktura ta obejmuje zbiory danych przestrzennych odnoszące się do terytorium RP lub z nim powiązane, występujące w postaci elektronicznej, należące co najmniej do jednego z tematów danych przestrzennych określonych w załączniku do u.i.i.p. (wedle rozdziału 3 pkt 4 tego załącznika tematem takim jest zagospodarowanie przestrzenne) oraz utrzymywane przez organ administracji lub w jego imieniu, które zgodnie z jego zadaniami publicznymi są tworzone, aktualizowane i udostępniane (ewentualnie przez osobę trzecią, której umożliwiono włączenie się do infrastruktury), o czym stanowi art. 4 ust. 1 pkt 1-4 u.i.i.p.

Skarżąca zarzuca naruszenie przez Burmistrza Leśnicy art. 67c ust. 3 oraz art. 67a-67 c u.p.z.p., regulujących zasady tworzenia, prowadzenia, aktualizacji i udostępniania zbiorów danych przestrzennych, o jakich mowa w u.i.i.p. i w tym zakresie przepisów § 3 ust. 2 pkt 2 i pkt 3 rozporządzenia, zgodnie z którymi utworzenie zbioru danych przestrzennych obejmuje gromadzenie danych o rysunku aktu planowania przestrzennego (obejmującego m.in.: informację określającą wersję obiektu przestrzennego reprezentującego rysunek aktu planowania przestrzennego; tytuł rysunku aktu planowania przestrzennego; łącze (adres URL), pod którym dostępny jest rysunek aktu planowania przestrzennego; informację o układzie odniesienia przestrzennego rysunku aktu planowania przestrzennego) oraz dane o dokumencie powiązanym z aktem planowania przestrzennego (obejmującym m.in.: tytuł dokumentu; dane indentyfikacyjne dokumentu; datę utworzenia, publikacji lub zmiany dokumentu).

Sąd dostrzega, że przedstawiona problematyka stała się już przedmiotem oceny innych sądów administracyjnych, które w podobnym stanie faktycznym i prawnym spraw uznały, że skargi A. W. są niedopuszczalne. Sąd orzekający w niniejszym składzie podziela przyjęte przez Wojewódzkie Sądy Administracyjne w: Białymstoku (postanowienie z dnia 29 września 2022 r., sygn. akt II SA/Bk 658/22) i Gdańsku (postanowienia z dnia 20 września 2022 r., sygn. akt II SAB/Gd 92/22 i z dnia 30 września 2022 r., sygn. akt II SAB/Gd 96/22; wszystkie przywołane w niniejszym postanowieniu orzeczenia dostępne są na stronie internetowej: orzeczenia.nsa.gov.pl) rozstrzygnięcia odrzucające skargi w opisanym przedmiocie, z uwagi na brak właściwości sądów administracyjnych do ich rozpoznania.

W ocenie tut. Sądu, opisany obowiązek organu polegający na utworzeniu, prowadzeniu i udostępnianiu zbiorów danych przestrzennych, którego realizacji domaga się skarżąca, nie stanowi żadnej z władczych form działania administracji publicznej wymienionych w art. 3 § 2 pkt 1–7 P.p.s.a. W szczególności nie jest to czynność z zakresu administracji publicznej dotycząca uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa - określona w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. Przywołany przepis obejmuje czynności lub akty, które dokonywane są w sprawach indywidualnych, w których nie orzeka się w drodze decyzji administracyjnej lub postanowienia. Podobnie jak decyzja czy postanowienie, akty lub czynności te są kierowane przez organ administracji publicznej do konkretnych, zindywidualizowanych podmiotów, niepodporządkowanych organizacyjnie ani służbowo organowi wydającemu dany akt lub podejmującemu daną czynność. Akt lub czynność muszą mieć charakter publicznoprawny. Podejmowane są w sprawie indywidualnej w tym znaczeniu, że jej przedmiotem jest określony i zindywidualizowany stosunek administracyjny (uprawnienie lub obowiązek), którego źródłem jest przepis prawa powszechnie obowiązującego. W orzecznictwie i literaturze przedmiotu przyjmuje się, że stosowanie art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. może mieć miejsce, gdy spełnione są następujące przesłanki: 1) akt lub czynność nie mają charakteru decyzji lub postanowienia, 2) są podejmowane w sprawach indywidualnych, skierowane do konkretnego podmiotu, 3) mają charakter publicznoprawny oraz 4) dotyczą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, LexisNexis, Warszawa 2012, s. 31-32; T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2009, s. 29-31). Ostatnia przesłanka oznacza, że musi istnieć ścisły i bezpośredni związek między działaniem lub zaniechaniem określonego działania organu administracji, a możliwością realizacji uprawnienia (obowiązku) wynikającego z przepisu prawa przez podmiot niepowiązany organizacyjnie z organem wydającym dany akt lub podejmującym daną czynność (J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2012, s. 32).

Żądana przez skarżącą czynność nie posiada wymienionych cech, ponieważ nie ma charakteru indywidualnego, gdyż czynności podejmowane w tym zakresie nie są skierowane do indywidualnie oznaczonego adresata. Obowiązek organu ma tu jedynie ogólny charakter i nie odpowiada mu uprawnienie niepowiązanych z nim organizacyjnie podmiotów do żądania opublikowania określonych informacji, bądź też zmiany sposobu publikacji informacji już udostępnionych. Podzielić należy stanowisko WSA w Gdańsku, że sama czynność utworzenia zbiorów danych przestrzennych, czy też czynność zamieszczenia tam określonej informacji publicznej nie dotyczy uprawnień lub obowiązków skarżącej. Nie istnieje też przepis prawa, który uprawniałby skarżącą do żądania zamieszczenia lub usunięcia z tych zbiorów danych przestrzennych informacji publicznej (postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 30 września 2022 r., sygn. akt II SAB/Gd 96/22). Natomiast sam obowiązek wynikający z przepisów ustawy dotyczący utworzenia zbiorów danych przestrzennych nie rodzi w tym przypadku po stronie skarżącej uprawnień (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 listopada 2008 r., sygn. akt I OSK 611/08, dostępny na stronie https://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Sąd podziela zatem w pełni wyrażany we wskazanych wyżej orzeczeniach pogląd, że sama czynność utworzenia zbiorów danych przestrzennych, czy też czynność zamieszczenia tam określonej informacji publicznej nie dotyczy uprawnień lub obowiązków skarżącej. Nie istnieje też przepis prawa, który uprawniałby skarżącą do żądania zamieszczenia lub usunięcia z tych zbiorów danych przestrzennych informacji publicznej. Sam obowiązek utworzenia zbiorów danych przestrzennych wynikający z przepisów ustawy, nie rodzi w tym przypadku po stronie skarżącej uprawnień. W przypadku rejestrów, zbiorów czy baz prowadzonych przez organ zgodnie z kompetencjami, nie zachodzi przesłanka indywidualności i konkretności stosunku administracyjnego ze stroną skarżącą.

Za naruszenie wskazanego powyżej interesu prawnego nie może być uznane, podnoszone przez skarżącą, utrudnienie w pozyskiwaniu danych przestrzennych i przeprowadzeniu analiz przestrzennych poprzez usługi danych przestrzennych oraz ponoszenie przez skarżącą wyższych kosztów z tym związanych. To może być bowiem uznane jedynie za jej interes faktyczny, a nie interes prawny (por. postanowienie WSA w Olsztynie z 16 listopada 2022 r., sygn. akt II SA/Ol 662/22). Tym samym skarżąca nie wykazała także swego interesu prawnego w świetle art. 101 ust. 1 w związku z art. 101a ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, stanowiącego wskazaną przez skarżącą podstawę jej skargi. Stosownie do treści art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem, podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego. Przepisy art. 101 stosuje się odpowiednio, gdy organ gminy nie wykonuje czynności nakazanych prawem albo przez podejmowane czynności prawne lub faktyczne narusza prawa osób trzecich (art.101a ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). Jak wynika z normy art. 101a ust. 2, w przypadkach, o których mowa w ust. 1, sąd administracyjny może nakazać organowi nadzoru wykonanie niezbędnych czynności na rzecz skarżącego, na koszt i ryzyko gminy.

Nie budzi wątpliwości, że skarżąca nie posiada interesu prawnego w świetle przywołanych przepisów ustawy o samorządzie gminnym. Wynika z nich bowiem, że prawo do wniesienia skargi, w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym ma wyłącznie podmiot, którego indywidualny interes prawny został naruszony. Interes prawny, do którego nawiązuje art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, musi z kolei wynikać z normy prawa materialnego kształtującej sytuację prawną osoby wnoszącej skargę. Dla skutecznego wniesienia skargi w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, konieczne jest wykazanie przez stronę, że wskutek podjęcia zaskarżonej uchwały został naruszony jej interes chroniony konkretnym przepisem prawa, bądź ukształtowany aktem stosowania prawa, tj. np. decyzją (por. wyrok NSA z 12 marca 2019 r., sygn. akt II OSK 231/19). Z uwagi na charakter kwestionowanych przez skarżącą działań Burmistrza Leśnicy, w żaden sposób nie można uznać - co wywiedziono wyżej - że odnoszą się one do jej indywidualnego interesu prawnego, lecz posiadają charakter generalny.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a., uznał skargę A. W. za niedopuszczalną i odrzucił ją, o czym orzekł w sentencji.