Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 24 listopada 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Gliniecki /spr./ Sędziowie sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia del. WSA Izabela Bąk-Marciniak Protokolant sekretarz sądowy Anna Dziosa-Płudowska po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. M. i S. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 8 października 2015 r. sygn. akt II SA/Sz 1119/14 w sprawie ze skargi K. M. i S. M. na decyzję Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oraz na rozbiórkę oddala skargę kasacyjną

Wyrokiem z dnia 8 października 2015 r., sygn. akt II SA/Sz 1119/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę K. M. i S. M. na decyzję Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.

Jak wynika z akt sprawy, Starosta Koszaliński decyzją z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] na podstawie art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.) zatwierdził projekt budowlany i udzielił Spółce Akcyjnej [...] Oddział w K. pozwolenie na budowę sieci elektroenergetycznej 15 i 0,4 kV wraz ze stacją transformatorową 15/04kV typu

KS19-28z oraz rozbiórkę istniejącej stacji słupowej [...] w M. obręb M. działki nr [...], oraz nr [...] (przed podziałem) – po podziale nr [...].

Odwołanie do Wojewody Zachodniopomorskiego od powyższej decyzji z dnia [...] lipca 2014 r. wnieśli K. M. i S. M.

Po rozpatrzeniu odwołania Wojewoda Zachodniopomorski decyzją z dnia [...] września 2014 r., nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podkreślił, iż ustalił w oparciu o projekt budowlany, że inwestycja nie jest przedsięwzięciem mogącym zawsze znacząco lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz.U. z 2010 r. Nr 213, poz. 1397 ze zm.) oraz nie narusza postanowień obowiązujących dla terenu obszaru chronionego krajobrazu "Koszaliński Pas Nadmorski" ustalonych uchwałą Nr XXXII/375/09 Sejmiku Województwa Zachodniopomorskiego z dnia 15 września 2009 r. ze zm. Przedłożony projekt budowlany jest zgodny z ustaleniami decyzji Wójta Gminy Mielno z dnia [...] sierpnia 2011 r. znak: [...] ustalającej na rzecz inwestora lokalizację inwestycji celu publicznego oraz postanowieniem Wójta z dnia [...] maja 2014 r. wyjaśniającym wątpliwości co do treści ww. decyzji. Ponadto pismem z dnia 22 marca 2014 r. Wójt Gminy Mielno pozytywnie zaopiniował projektowaną lokalizację stacji transformatorowej oznaczonej na załączniku graficznym jako wariant III.

Zdaniem organu odwoławczego, przedłożony projekt budowlany jest kompletny, inwestor uzyskał wymagane prawem uzgodnienia i opinie, projekt został sporządzony i sprawdzony przez osoby posiadające wymagane uprawnienia, projektanci złożyli oświadczenie zgodnie z art. 20 ust. 4 ustawy Prawo budowlane. W oparciu o dokonane ustalenia Wojewoda stwierdził, że wobec spełnienia wymagań określonych w art. 35 ust. 1 i 32 ust. 4 ustawy Prawo budowlane, organ architektoniczno-budowlany stosownie do treści art. 35 ust. 4 tej ustawy, nie mógł odmówić inwestorowi wydania decyzji uwzględniającej wniosek.

W ocenie organu odwoławczego, projektowana stacja transformatorowa nie jest budynkiem, o którym mowa w art. 3 pkt 2, lecz budowlą zdefiniowaną w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, zatem w stosunku do niej nie mają zastosowania przepisy § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 ze zm.). Wskazując na powyższe definicje, Wojewoda wyjaśnił, że dla zaliczenia konkretnego obiektu do kategorii budynków nie wystarczy ustalenie, że obiekt ten posiada pokrycie dachowe, ściany oraz umocowanie w gruncie. Z dołączonego do akt projektu budowlanego wynika, że projektowana stacja transformatorowa KS19-28z składa się z kontenera betonowego wraz z umieszczonymi wewnątrz urządzeniami rozdzielczymi 15 i 0,4Kv i infrastrukturą AMI, wnętrze stacji zostało technologicznie dopasowane do umieszczonych w nim urządzeń i jest jednym z elementów nierozerwalnie związanych z projektowanymi elektroenergetycznymi liniami kablowymi. Kontener spełnia funkcję podrzędną względem umieszczonych w nim urządzeń i jest częścią budowlaną tych urządzeń w rozumieniu art. 3 pkt 3. Natomiast linie i trakcje elektroenergetyczne są w rozumieniu art. 3 pkt 3 lit. a/ ustawy Prawo budowlane obiektem liniowym i budowlą, o której mowa w art. 3 pkt 3. Projektowana stacja jest elementem projektowanej sieci, bez którego obiekt ten nie mógłby funkcjonować. W ocenie organu odwoławczego, brak jest podstaw faktycznych i prawnych do traktowania przedmiotowej stacji jak budynek. Na poparcie swego stanowiska organ powołał się na orzeczenia NSA (II OSK 1238/10) i WSA w Białymstoku (II SA/Bk 955/13), które potwierdzają, że stacja transformatorowa jako "wolno stojące urządzenie techniczne" jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Organ odwoławczy podkreślił, że inwestor uzyskał zgodę właściwego organu – Wójta Gminy Mielno (decyzja z dnia [...] września 2013 r.) zgodnie z wymogiem art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych na lokalizację projektowanej stacji transformatorowej w pasie drogi gminnej ul. Spokojna (dz. nr 26 ). Lokalizacja projektowanej stacji transformatorowej, wbrew twierdzeniom skarżących nie koliduje z projektowaną kanalizacją deszczową objętą decyzją Starosty Koszalińskiego z dnia [...] kwietnia 2014 r. Wojewoda nie uwzględnił także zarzutu odwołania, że budowa stacji transformatorowej ograniczy skarżącym dostęp do drogi publicznej i wskazał, że odwołujący się są właścicielami działki nr [...] bezpośrednio przyległej do działki nr [...] oraz sąsiednich działek nr [...] i [...]. Jak wynika z zawartego w projekcie budowlanym projektu zagospodarowania terenu oraz projektu zagospodarowania terenu stacji transformatorowej, istniejące ogrodzenie działki [...] od strony ul. [...] wyposażone jest w 2 bramy. Projektowana lokalizacja stacji transformatorowej nie wprowadza ograniczeń w korzystaniu z istniejących wejść. Ustalono ponadto, że Starosta Koszaliński decyzją z dnia [...] kwietnia 2014 r. udzielił Gminie Mielno pozwolenia na przebudowę ulicy [...]. Zatwierdzony projekt budowlany przewiduje wykonanie zjazdu na działkę [...] bezpośrednio z tej ulicy w miejscu jednej z istniejących bram. Poprzez ten zjazd zapewniono również dostęp do drogi publicznej kolejnym działkom nr [...] i [...]. W ocenie Wojewody, lokalizacja stacji transformatorowej w odległości 1 m od granicy z działką nr [...] nie spowoduje negatywnego oddziaływania pola elektromagnetycznego związanego z jej funkcjonowaniem. Zagospodarowanie działek nr [...] zatwierdzone decyzją Starosty Koszalińskiego z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...], wydaną na rzecz skarżących przewiduje budowę budynku mieszkalnego w odległości ok. 23 m od projektowanej stacji transformatorowej. Zgodnie z wyjaśnieniem projektanta przedłożonym na etapie postępowania przed organem I instancji, przedmiotowy transformator jest nisko stratny, o niskiej emisji pola elektromagnetycznego, gdzie oddziaływanie nie wykracza poza gabaryt kontenera i nie będzie negatywnie oddziaływać na środowisko oraz organizmy żywe. Przedmiotowa stacja 15/04kV jako stacja o napięciu znamionowym niższym niż 110kV nie jest zaliczana do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na decyzję Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia [...] września 2014 r. wnieśli K. i S. M.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 8 października 2015 r. sygn. akt II SA/Sz 1119/14 na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) – dalej p.p.s.a., oddalił skargę.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podkreślił, że art. 35 ustawy Prawo budowlane nie przewidują na etapie rozpatrywania wniosku o zatwierdzenie projektu budowlanego i wydanie pozwolenia na budowę oraz pozwolenia na rozbiórkę, weryfikacji zgodności z prawem wymaganych od inwestora decyzji i uzgodnień, te bowiem wydawane są w odrębnych postępowaniach i w odrębnych przedmiotach, a jeśli są ostateczne, to wiążą organ architektoniczno - budowlany. Odnosi się to zarówno do decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego wydanej przez Wójta Gminy Mielno z dnia [...] sierpnia 2011 r., jak do decyzji tego organu będącego jednocześnie zarządcą drogi gminnej jaką jest ulica [...] w M. z dnia [...] września 2013 r. wydanej na podstawie art. 39 ust. 3 ustawy o drogach publicznych. Wójt Gminy Mielno pozytywnie zaopiniował lokalizację stacji transformatorowej pismem z dnia 22 marca 2012 r. Lokalizacja ta została oznaczona na załączniku graficznym opisanym jako wariant III i takie umiejscowienie spornego transformatora przedstawił w projekcie inwestor ubiegając się we wniosku o jego zatwierdzenie i udzielenie pozwolenia na budowę. Inne zatem umiejscowienie transformatora, w tym postulowane przez skarżących w skardze, nie mogło być przedmiotem rozważań organów orzekających w sprawie. Natomiast sam fakt pozytywnego zaopiniowania przez zarządcę drogi, a wiec organ właściwy do oceny dopuszczalności, miedzy innymi z punktu widzenia przepisów bezpieczeństwa w ruchu drogowym, umiejscowienia w pasie drogowym urządzenia nie związanego z tym ruchem, był wiążący dla organów orzekających w niniejszej sprawie. Dlatego przedłożenie przez skarżących wraz ze skargą opinii z branży inżynierii ruchu było bezprzedmiotowe dla oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji. Skarżący w skardze ani ich pełnomocnik na rozprawie nie złożyli formalnego wniosku o przeprowadzenie dowodu z tego dokumentu i dlatego Sąd do protokołu rozprawy nie wydał postanowienia o odmowie przeprowadzenia takiego dowodu, który z mocy art. 106 § 3 p.p.s.a. przed sądem administracyjnym jest niedopuszczalny.

Sąd za chybiony uznał zarzut skargi błędnej kwalifikacji przedmiotowej stacji transformatorowej. Stanowisko, że stacja transformatorowa jest budowlą w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane, a w związku z tym nie mają do niej zastosowania przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. zostało wyrażone wprost i w sposób jednoznaczny w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 sierpnia 2011 r. sygn. akt 1238/10. Według tego stanowiska, "art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) stanowi, iż pod pojęciem budowli należy rozumieć "każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolnostojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń), oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową". Stacja transformatorowa jako "wolno stojące urządzenie techniczne" jest niewątpliwie budowlą w rozumieniu cytowanego przepisu. Jednak, z początkowej części zawartej w tym przepisie definicji budowli wynika, iż jest nią każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem. Z tego względu do stacji transformatorowej nie mają zastosowania przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie."

Skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego od powyższego wyroku WSA w Szczecinie z dnia 8 października 2015 r. wnieśli K. i S. M. zaskarżając wyrok w całości i zarzucają mu:

1. na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. naruszenie:

a. art. 3 pkt 2 oraz art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że stacja transformatorowa jest budowlą i w związku z powyższym nie mają do niej zastosowania przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r., podczas gdy w świetle aktualnego orzecznictwa, samych przepisów wzmiankowanego rozporządzenia i zmian ustawowych stację transformatorową należy uznać za budynek, a w konsekwencji

b. art. 35 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo budowlane w zw. z § 271 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie poprzez ich nieprawidłowe zastosowanie i dopuszczenie lokalizacji obiektu stacji transformatorowej w odległości mniejszej niż wskazanej w wytycznych rozporządzenia dla budynków, a w konsekwencji przyjęciu w tym zakresie zgodności między projektem budowlanym a warunkami technicznymi i przepisami techniczno-budowlanymi, podczas gdy występuje w tym zakresie rozbieżność,

c. art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie i stwierdzenie zgodności między projektem budowlanym a decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego w sytuacji, gdy powinna zostać stwierdzona między nimi rozbieżność;

2. na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. naruszenie:

a. art. 106 § 3 i 5 p.p.s.a. poprzez nieuwzględnienie występujących w sprawie oraz przedkładanych w sprawie dowodów i błąd w dokonywanych przez sąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że w przedmiotowej sprawie wykazano, że zachodzi zgodność między projektem budowlanym a decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego podczas gdy występuje rozbieżność między treścią decyzji a projektem w zakresie konkretnej lokalizacji stacji transformatorowej;

b. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ p.p.s.a. przez nieuwzględnienie skargi mimo naruszenia przez organ administracji publicznej art. 7 oraz art. 8 k.p.a. poprzez niepełne odniesienie się do zgromadzonych w sprawie dowodów i ustalonych faktów poprzez błędne przyjęcie, że w przedmiotowej sprawie, w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego nie wykazano lokalizacji stacji transformatorowej podczas gdy lokalizacja ta została wykazana w załączniku do decyzji.

Skarżący kasacyjnie wnieśli o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy WSA w Szczecinie do ponownego rozpoznania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i rozpoznanie skargi oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

Odpowiedź na skargę kasacyjną wnieśli J. J. oraz J. i J. M., będący uczestnikami postępowania, wnosząc o oddalenie skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 15 § 1 pkt 1 w związku z art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń wojewódzkich sądów administracyjnych w granicach ich zaskarżenia, a z urzędu bierze jedynie pod rozwagę nieważność postępowania.

W niniejszej sprawie nie dostrzeżono okoliczności mogących wskazywać na nieważność postępowania sądowoadministracyjnego.

Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw, bowiem zaskarżony wyrok odpowiada prawu.

Wniesiona skarga kasacyjna dotyczy wyłącznie usytuowania stacji transformatorowej typu KS19-28z, która była jednym z elementów zatwierdzonego projektu budowlanego i udzielonego pozwolenia na budowę decyzją Starosty Koszalińskiego Nr [...] z dnia [...] lipca 2014 r. Jak wynika z osnowy ww. decyzji dotyczyła ona budowy sieci elektroenergetycznej 15 i 0,4 kV wraz ze stacją transformatorową 15/0,4 kV typu KS19-28z oraz rozbiórki istniejącej stacji słupowej [...].

Ponieważ sporna stacja transformatorowa stanowi tylko jeden z elementów całej inwestycji, sprawę należy rozpatrywać w kontekście całości przedsięwzięcia, biorąc pod uwagę konkretny typ stacji transformatorowej przewidzianej w tym projekcie.

Nie ulega wątpliwości, że przedmiotem powyższej decyzji, jak i zaskarżonej decyzji jest budowa obiektu liniowego w rozumieniu art. 3 pkt 3a Pr.bud., jakim jest sieć elektroenergetyczna wraz ze stacją transformatorową, która jest urządzeniem budowlanym (art. 3 pkt 9 Pr.bud.) – urządzeniem technicznym związanym z obiektem liniowym, zapewniającym możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Niezależnie od tego, że mogą być różne rodzaje stacji transformatorowych: słupowe, wnętrzowe, kontenerowe, mobilne a także w postaci wolno stojących parterowych budynków stacji transformatorowych, w tym przypadku przewidziano do realizacji stację transformatorową typu KS19-28z, która składa się z kontenera betonowego o wymiarach 2,80 m x 1,90 m i wysokości 1,60 m wraz z umieszczonymi wewnątrz urządzeniami rozdzielczymi 15 i 0,4 kV i infrastrukturą AMI. W związku z powyższym tego typu stacja kontenerowa w świetle przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, powinna być zakwalifikowana jako budowla, a nie budynek (wyrok WSA w Szczecinie, I SA/Sz 868/06; wyrok NSA z 26 sierpnia 2011 r., II OSK 1238/10; wyrok WSA w Białymstoku z 20 marca 2014 r., II SA/Bk 955/13). Prawidłowo zatem zakwalifikowano w tej sprawie w decyzjach administracyjnych, jak i w zaskarżanym wyroku stację transformatorową jako budowlę, a nie budynek.

Nie można bowiem przy kwalifikacji obiektu jako budynku brać wyłącznie pod uwagę to, że jest trwale związany z gruntem, posiada ściany wydzielające go z przestrzeni oraz że posiada fundamenty i dach, co z grubsza mogłoby też charakteryzować projektowaną w tym przypadku stację transformatorową typu KS19-28z umieszczoną w kontenerze betonowym.

Tego typu rozumowanie mogłoby bowiem prowadzić do uznania za budynek także budy dla psa, domku dla lalek, czy też skrzyni na narzędzia ogrodnicze umiejscowionej w ogrodzie.

Nie można więc uznać za uzasadniony zarzutu skargi kasacyjnej, że zaskarżanym wyrokiem zostały naruszone przepisy art. 3 pkt 2 oraz art. 3 pkt 3 Pr.bud. poprzez ich błędną wykładnię, tym bardziej że chodzi tu skarżącym tylko o to żeby w sprawie miały zastosowanie przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r. poz. 1422 ze zm.). Przyjęcie w tej sprawie przez organy administracji architektoniczno-budowlanej oraz przez Sąd pierwszej instancji, że stacja transformatorowa, o której mowa w decyzji o pozwoleniu na budowę z dnia [...] lipca 2014 r., jest budowlą, a nie budynkiem, automatycznie wyklucza zastosowanie przepisów powyżej powołanego rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r., które zgodnie z § 1 dotyczy wyłącznie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i związane z nimi urządzenia.

Powyższe ustalenie czyni również nietrafnymi zarzuty skargi kasacyjnej zamieszczone w pkt 1b oraz w pkt 3.

Pozostałe zarzuty skargi kasacyjnej dotyczą w zasadzie wykazania, że Sąd w zaskarżonym wyroku nie dostrzegł rozbieżności pomiędzy decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego a decyzją o pozwoleniu na budowę w zakresie lokalizacji stacji transformatorowej.

Zarzut ten jest nietrafny, gdyż jak wynika z decyzji Wójta Gminy Mielno z dnia [...] sierpnia 2011 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (wraz z załącznikiem do niej) oraz postanowienia Wójta Gminy Mielno z dnia [...] maja 2014 r. wyjaśniającego wątpliwości co do treści decyzji z dnia [...] sierpnia 2011 r., w decyzji nie określono konkretnego miejsca posadowienia stacji transformatorowej na działce nr [...]. Konkretne miejsce usytuowania kontenerowej stacji transformatorowej na działce nr [...] określono dopiero w projekcie zagospodarowania terenu stanowiącym załącznik, po zaopiniowaniu lokalizacji przez Wójta Gminy Mielno (pismo z 22 marca 2012 r., k. 24, 23).

W takiej sytuacji nie może być mowy o niezgodności pomiędzy decyzją o pozwoleniu na budowę i zatwierdzonym projektem budowlanym, a decyzją z dnia [...] sierpnia 2011 r. o ustaleniu lokalizacji celu publicznego wraz z załącznikiem.

W trakcie rozprawy okazano skarżącemu oryginał decyzji Wójta Gminy Mielno z dnia [...] sierpnia 2011 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wraz z załącznikiem, który jest inny niż fragment mapy, którą przedstawił skarżący, która jego zdaniem była załącznikiem do ww. decyzji i z której rzekomo miała wynikać inna lokalizacja kontenerowej stacji transformatorowej, niż ta zatwierdzona w projekcie budowlanym i wydanym pozwoleniu na budowę.

Biorąc powyższe pod uwagę, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.