drukuj    zapisz    Powrót do listy

6116 Podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata skarbowa oraz inne podatki i opłaty 6561, Podatek od środków transportowych Interpretacje podatkowe, Wójt Gminy, Oddalono skargę, I SA/Op 242/22 - Wyrok WSA w Opolu z 2022-11-23, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I SA/Op 242/22 - Wyrok WSA w Opolu

Data orzeczenia
2022-11-23 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2022-08-16
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Sędziowie
Aleksandra Sędkowska /przewodniczący sprawozdawca/
Anna Komorowska-Kaczkowska
Marzena Łozowska
Symbol z opisem
6116 Podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata skarbowa oraz inne podatki i opłaty
6561
Hasła tematyczne
Podatek od środków transportowych
Interpretacje podatkowe
Skarżony organ
Wójt Gminy
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2019 poz 1170 art. 9 ust. 4, 4a i 5
Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - t.j.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Sędkowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Marzena Łozowska Asesor sądowy Anna Komorowska-Kaczkowska Protokolant Referent stażysta Dagmara Jugo po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2022 r. sprawy ze skargi S. J. na interpretację indywidualną Wójta Gminy Wilków z dnia 11 lipca 2022 r., nr Fn.3120.1.2022 w przedmiocie podatku od środków transportowych oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez S. J. (dalej jako: strona skarżący, wnioskodawca) jest interpretacja indywidualna Wójta Gminy Wilków (dalej jako: organ) z dnia 11 lipca 2022 r. dotycząca podatku od środków transportowych i uznająca za nieprawidłowe stanowisko wnioskodawcy, co do niepodlegania obowiązkowi podatkowemu samochodu, który jest niesprawny technicznie, niekompletny oraz nieopłacalny do remontu.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wnioskodawca podał, że jest właścicielem samochodu, który jest niesprawny technicznie, bez ważnego przeglądu, niekompletny oraz nieopłacalny do remontu. Podzespoły z tego pojazdu zamierza wykorzystać w swoim gospodarstwie. Według oceny wnioskodawcy, samochód jest jego własnością, a więc on decyduje o jego przeznaczeniu i nikt w państwie demokratycznym, które przestrzega Konstytucji RP, nie może go zmuszać aby płacił podatek drogowy za pojazd, który nie jest w stanie poruszać się po drogach o własnym napędzie. Nikt również nie może zmuszać wnioskodawcy, aby oddał samochód za darmo lub za dopłatą do kasacji na złomowisko, skoro może części z pojazdu wykorzystać w gospodarstwie jako części zamienne do innych pojazdów i maszyn rolniczych.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym, wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Jak Urząd Gminy Wilków interpretuje art. 9 ust. 4a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1170 z późn. zm.) [dalej: u.p.o.l.] oraz stwierdzenie: "przez ponowne dopuszczenie do ruchu należy w związku z tym rozumieć potencjalną możliwość wykorzystania przez właściciela pojazdu na drogach publicznych", a przede wszystkim jakie warunki musi spełniać samochód, żeby został dopuszczony ponownie do ruchu po upływie okresu na jaki została wydana decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu tego pojazdu z ruchu oraz jakie warunki musi spełniać pojazd aby rozumieć potencjalną możliwość wykorzystania przez właściciela pojazdu na drogach publicznych? Czy pojazd, który nie ma ważnego przeglądu technicznego i jest niesprawny technicznie, spełnia wymóg potencjalnej możliwości wykorzystania przez właściciela pojazdu na drogach publicznych, czyli czy może poruszać się po drogach publicznych?

Według stanowiska wnioskodawcy, samochód jest jego własnością i to on decyduje o jego przeznaczeniu. Nikt w państwie demokratycznym, które przestrzega Konstytucji RP nie może zmuszać wnioskodawcy, aby płacił podatek drogowy za pojazd, który nie jest w stanie się poruszać po drogach o własnym napędzie. Nikt nie może również zmuszać wnioskodawcy, aby oddał samochód za darmo lub za dopłatą do kasacji na złomowisko, skoro może części z pojazdu wykorzystać w gospodarstwie jako części zamienne do innych pojazdów i maszyn rolniczych.

W opisanej na wstępie interpretacji indywidualnej organ uznał powyższe stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu przytoczył treść przepisów art. 8 - 12b u.p.o.l. i wskazał, że w przytoczonych przepisach brak jest uregulowania podnoszonego przez stronę, dotyczącego możliwości nie płacenia podatku za pojazd, który nie jest w stanie poruszać się po drogach o własnym napędzie. W podatku od środków transportowych ustawodawca przyjął bowiem, że dopóki podatnik jest właścicielem zarejestrowanego pojazdu, dopóty spoczywa na nim obowiązek podatkowy. Z tych też powodów nie ma znaczenia, że właściciel pojazdu nie może z niego korzystać. Jeżeli pojazd jest zarejestrowany w kraju, to podlega opodatkowaniu.

Wskazano przy tym, iż powyższe potwierdza również orzecznictwo sądów administracyjnych (m.in. wyrok WSA w Łodzi z dnia 25.08.2021 r., sygn. akt I SA/Łd 339/21; wyrok NSA z dnia 24.01.2019 r., sygn. akt II FSK 2812/18; wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 14.11.2012 r., sygn. akt I SA/Bd 695/12; wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19.09.2017 r., sygn. akt I SA/Gd 725/15).

Organ podkreślił również, że wydanie decyzji o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu skutkuje wygaśnięciem obowiązku podatkowego w podatku od środków transportowych z końcem miesiąca, w którym wydana została decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu. Natomiast w myśl art. 9 ust. 4a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych obowiązek podatkowy w stosunku do pojazdu, dla którego uzyskano decyzję o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu, powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został dopuszczony ponownie do ruchu po upływie okresu, na jaki została wydana decyzja o czasowym wycofaniu tego pojazdu z ruchu. Przy czym przez ponowne dopuszczenie do ruchu należy w związku z tym rozumieć potencjalną możliwość wykorzystywania przez właściciela pojazdu na drogach publicznych. Datą ponownego dopuszczenia będzie zatem pierwszy dzień, w którym może on odebrać w siedzibie organu rejestrującego dowód i tablice.

Tym samym obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych nie wygasa np. w przypadku złego stanu technicznego pojazdu, faktycznego braku możliwości korzystania z posiadanego środka transportu, a nawet wskutek fizycznej likwidacji poprzez jego rozmontowanie, pocięcie i sprzedaż na złom, utylizacji pojazdu (wykorzystanie odpadów jako surowców wtórnych do dalszego przerobu), wywozu z kraju, czy też jego kradzieży.

We wniesionej do tut. Sądu skardze wnioskodawca wskazał, że sporny pojazd jest niekompletny i niesprawny technicznie i nie może uzyskać pozytywnego wyniku badania technicznego. Z tego względu Starostwo Powiatowe w N. nie może skarżącemu wydać dowodu rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych. Policja i Inspektorat Transportu Drogowego oraz inne służby uprawnione do kontrolowania pojazdów na drogach publicznych przestrzegają prawa i twierdzą, że aby pojazd był dopuszczony do ruchu, musi posiadać pozytywne badania techniczne, ponieważ pojazd który nie posiada pozytywnych ważnych badań technicznych jest wycofywany z ruchu, wzywana jest laweta pomocy drogowej i kierowca jest karany za poruszanie się pojazdem niedopuszczonym do ruchu z powodu nieważnych pozytywnych badań technicznych. W związku z powyższym interpretacja miała odnosić się do pojazdu, któremu w okresie czasowego wyrejestrowania skończyła się ważność pozytywnego badania technicznego. Zaskarżona interpretacja, według skarżącego sugeruje, że pojazdy bez pozytywnych badań technicznych mogą bez żadnych konsekwencji karnych poruszać się po polskich drogach publicznych, ponieważ są pojazdami dopuszczonymi do ruchu.

W odpowiedzi na skargę organ wnosząc o jej oddalenie, podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 146 § 1 i przy odpowiednim zastosowaniu art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329) - dalej jako: [p.p.s.a.], sąd uchyla zaskarżoną interpretację w razie stwierdzenia, że narusza ona przepisy prawa materialnego lub procesowego w sposób - odpowiednio - mający lub mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy, lub w przypadku stwierdzenia naruszenia prawa w sposób dający podstawę do wznowienia postępowania.

W myśl art. 57a tej ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Dokonując kontroli zaskarżonej interpretacji w świetle powyższych kryteriów Sąd stwierdza, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Przypomnieć należy, że przedmiotowy wniosek dotyczył kwestii podlegania obowiązkowi podatkowemu w podatku od środków transportowych samochodu ciężarowego, który jest niesprawny technicznie. Ze stanu faktycznego przedstawionego przez stronę wynika, że skarżący jest właścicielem samochodu, który jest niesprawny technicznie, bez ważnego przeglądu, niekompletny oraz nieopłacalny do remontu. Podzespoły z tego pojazdu strona zamierza wykorzystać w swoim gospodarstwie.

W związku z powyższym opisem skarżący zadał pytanie, czy ciąży na nim – jako na właścicielu ww. pojazdu - obowiązek ponoszenia podatku od środków transportowych.

Według oceny wnioskodawcy, samochód jest jego własnością, a więc on decyduje o jego przeznaczeniu i nikt w państwie demokratycznym, które przestrzega Konstytucji RP nie może go zmuszać, aby płacił podatek drogowy za pojazd, który nie jest w stanie poruszać się po drogach o własnym napędzie. Nikt również nie może zmuszać wnioskodawcę, aby oddał samochód za darmo lub za dopłatą do kasacji na złomowisko, skoro może części z pojazdu wykorzystać w gospodarstwie jako części zamienne do innych pojazdów i maszyn rolniczych. Brak możliwości poruszania się pojazdem po drogach powoduje niepodleganie obowiązkowi podatku od środków transportowych. Skarżący odwołuje się też do czasowego wycofania pojazdu z ruchu i braku ważnych badań technicznych.

W ocenie Sądu organ zasadnie przyjął w zaskarżonej interpretacji, że powyższe stanowisko strony jest nieprawidłowe. Organ nie dopuścił się przy tym naruszeń przepisów prawa procesowego ani materialnego.

Organ prawidłowo odwołał się do przepisów istotnych pod kątem zadanego przez stronę pytania, a to w szczególności art. 9 ust. 1 zdanie pierwsze u.p.o.l., zgodnie z którym obowiązek podatkowy w zakresie podatku od środków transportowych, z zastrzeżeniem ust. 2, ciąży na osobach fizycznych i osobach prawnych będących właścicielami środków transportowych. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został zarejestrowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w przypadku nabycia środka transportowego zarejestrowanego - od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został nabyty (art. 9 ust. 4 u.p.o.l.). Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, powstaje także od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został dopuszczony ponownie do ruchu po upływie okresu, na jaki została wydana decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu tego pojazdu z ruchu (art. 9 ust. 4a u.p.o.l.). Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, wygasa z końcem miesiąca, w którym środek transportowy został wyrejestrowany lub wydana została decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu, lub z końcem miesiąca, w którym upłynął czas, na który pojazd powierzono (art. 9 ust. 5 u.p.o.l.).

Zdaniem Sądu zasadnie przyjęto w zaskarżonej interpretacji, że okoliczności podnoszone przez skarżącego co do złego stanu technicznego pojazdu nie mają wpływu na obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych, tzn. obowiązek ten nie wygasa np. w przypadku złego stanu technicznego pojazdu uniemożliwiającego faktyczne korzystanie z posiadanego środka transportu.

Organ trafnie w tym zakresie odwołał się do ugruntowanego stanowiska orzecznictwa, zgodnie z którym obowiązek podatkowy nie wygasa w przypadku złego stanu technicznego pojazdu, faktycznego braku możliwości korzystania z posiadanego środka transportu, fizycznej likwidacji poprzez jego rozmontowanie, pocięcie i sprzedaż na złom, utylizacji pojazdu (wykorzystanie odpadów jako surowców wtórnych do dalszego przerobu), wywozu z kraju, czy też jego kradzieży. Konieczność opłacania podatku od środków transportowych nie jest bowiem uzależniona od użytkowania pojazdu ani od jego fizycznego posiadania. Jeżeli właściciel nie złoży stosownego wniosku (popartego stosownymi oświadczeniami i dowodami także w razie kradzieży pojazdu lub zgodnej z prawem utylizacji pojazdu) a starosta nie wyda decyzji o wyrejestrowaniu pojazdu, obowiązek podatkowy dalej istnieje (np. wyroki NSA: z 15 lipca 2008 r., II FSK 520/07; z 21 grudnia 2011 r., II FSK 1161/10; z 25 maja 2011 r., II FSK 108/10; z 27 maja 2011 r., II FSK 127/10 i II FSK 129/10; z 21 grudnia 2011 r., II FSK 1161/10 i II FSK 1587/10; z 27 marca 2013 r., II FSK 1611/11; z 4 września 2013 r., II FSK 2457/11; z 22 lipca 2015 r., II FSK 1576/13; z 6 października 2015 r., II FSK 2129/13; z 22 lutego 2017 r., II FSK 3301/14; II FSK 3302/14; wyrok WSA we Wrocławiu z 8 stycznia 2008 r., I SA/Wr 1822/06; wyrok WSA w Bydgoszczy z 21 sierpnia 2012 r., I SA/Bd 615/12; wyroki WSA w Lublinie z 15 lutego 2013 r., I SA/Lu 3/13, I SA/Lu 4/13 - wszystkie wyroki dostępne w bazie orzeczeń sądów administracyjnych pod adresem http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Na obowiązek podatkowy nie ma wpływu podnoszona przez stronę okoliczność, że pojazd został wcześniej czasowo wycofany z ruchu i po upływie tego okresu, właściciel z uwagi na zły stan techniczny pojazdu nie odebrał tablic rejestracyjnych i dowodu rejestracyjnego z depozytu starosty.

W tym aspekcie Sąd, w składzie tu orzekającym, podziela stanowisko wyrażone w wyroku WSA w Opolu z dnia 21.05.2013 r., sygn. akt I SA/Op 165/13, zgodnie z którym nieodebranie dowodów rejestracyjnych (i tablic) z depozytu nie ma znaczenia dla ponownego (po upływie terminu wycofania pojazdów z ruchu) powstania obowiązku podatkowego w świetle art. 9 ust. 4a) u.p.o.l.

Zasady czasowego wycofania pojazdów z ruchu określa ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2022 r., poz. 988). Wynika z nich, że czasowego wycofania z ruchu dokonuje, na wniosek właściciela pojazdu, starosta właściwy ze względu na miejsce ostatniej rejestracji pojazdu wydając decyzję o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu (art. 78a ust. 1 tej ustawy). Równocześnie organ ten zatrzymuje w depozycie dowód rejestracyjny i tablice rejestracyjne - § 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie czasowego wycofania pojazdów z ruchu (Dz. U. Nr 285, poz. 2856 z późn. zm.). Tablice te oraz dowód rejestracyjny, po upływie terminu wycofania pojazdu z ruchu, nie są zwracane właścicielowi z urzędu. Jak stanowi § 7 powołanego rozporządzenia, organ rejestrujący, na pisemny wniosek właściciela pojazdu oraz po dołączeniu decyzji o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu, zwraca właścicielowi pojazdu dowód rejestracyjny oraz tablice rejestracyjne.

W świetle powyższych unormowań nie sposób przyjąć, by poprzez bierność właściciela pojazdu mogło dojść do sytuacji, że obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych ponownie nie powstanie. Pojazd jest bowiem nadal zarejestrowany, a podatnik nadal jest jego właścicielem, co w myśl art. 9 ust. 1 i 4 u.p.o.l. stanowi o spełnieniu przesłanek powstania (ponownego) obowiązku podatkowego. Dlatego zgodzić się należy z wykładnią art. 9 ust. 4a) u.p.o.l., iż przez ponowne dopuszczenie do ruchu (po upływie terminu wskazanego w decyzji o wyłączeniu pojazdu z ruchu) należy rozumieć potencjalną możliwość wykorzystywania przez właściciela pojazdu na drogach publicznych. Datą zaś ponownego dopuszczenia będzie pierwszy dzień, w którym może on odebrać w siedzibie organu rejestrującego dowód i tablice. Niezależnie zatem od tego, czy właściciel stawił się i odebrał dokumenty wraz z tablicami, od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin wycofania pojazdu z ruchu, powstanie ponownie obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych. Datą ponownego dopuszczenia pojazdu do ruchu jest następny dzień po upływie terminu wycofania pojazdu z ruchu, określonego w decyzji właściwego starosty. Tym samym fakt nieodebrania z depozytu dowodu rejestracyjnego i tablic nie ma wpływu na datę ponownego powstania obowiązku podatkowego w omawianym podatku, w odniesieniu do pojazdu wobec którego wydano decyzję o czasowym wyłączeniu z ruchu (zob. też R. Dowgier, L. Etel, G. Liszewski, B. Pahl [w:] R. Dowgier, L. Etel, G. Liszewski, B. Pahl, Podatki i opłaty lokalne. Komentarz, LEX/el. 2021, art. 9, źródło: Lex).

Nie zasługuje na uwzględnienie zarzut skarżącego, że interpretacja nie zawiera konkretnie sytuacji o którą wnioskował, albowiem uzasadnienie interpretacji nie opisuje sytuacji, gdzie pojazdowi w czasie tymczasowego wyrejestrowania skończyła się ważność badania technicznego.

Z akt sprawy wynika bowiem, że w dniu 14 kwietnia 2022 r. do Wójta Gminy Wilków wpłynęło pismo podatnika w zakresie interpretacji art. 9 ust. 4a u.p.o.l. w sprawie podatku od środków transportowych oraz stwierdzenia "przez ponowne dopuszczenie do ruchu należy w związku z tym rozumieć potencjalną możliwość wykorzystania przez właściciela pojazdu na drogach publicznych". Wnioskodawca zadał ponadto pytanie czy auto, które nie ma ważnego przeglądu technicznego i jest niesprawne spełnia wymóg potencjalnej możliwości wykorzystania przez właściciela pojazdu na drogach publicznych.

Organ wezwał skarżącego do dokładnego określenia zakresu żądania strony: czy wyżej wymienione pismo jest wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.) [dalej: O.p.], czy jest to pismo ogólne/informacyjne do sprawy ustalenia podatku od środków transportowych na 2022 r. W przypadku traktowania niniejszego pisma jako wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 14j O.p. wezwano stronę do uzupełnienia go o wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego, przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego, złożenie oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, o którym mowa w art. 14b § 4 O.p. oraz do uiszczenia wymaganej opłaty zgodnie z art. 14f w wysokości 40 zł w terminie 7 dni.

Pismem z dnia 12.05.2022 r. skarżący poinformował, iż pismo z dnia 14.04.2022 r. jest wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej. Podkreślił, że środek transportowy (samochód ciężarowy) jest niesprawny technicznie, niekompletny oraz nieopłacalny do remontu, a podzespoły z tego pojazdu zamierza wykorzystać w swoim gospodarstwie. Wnioskodawca prosił o zwrócenie uwagi jakie warunki musi spełniać samochód, żeby został dopuszczony ponownie do ruchu po upływie okresu na jaki została wydana decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu tego pojazdu z ruchu oraz jakie warunki musi spełnić pojazd aby rozumieć potencjalną możliwość wykorzystania przez właściciela pojazdu na drogach publicznych. Według oceny Wnioskodawcy samochód jest jego własnością, a więc on decyduje o jego przeznaczeniu i nikt w państwie demokratycznym, które przestrzega Konstytucji RP nie może go zmuszać aby płacił podatek drogowy za pojazd, który nie jest w stanie poruszać się po drogach o własnym napędzie. Nikt również nie może zmuszać wnioskodawcy aby oddał samochód za darmo lub za dopłatą do kasacji na złomowisko, skoro może części z pojazdu wykorzystać w gospodarstwie jako części zamienne do innych pojazdów i maszyn rolniczych. Uważa, iż brak możliwości poruszania się pojazdem po drogach o własnym napędzie nie podlega podatkowi drogowemu.

W żadnym z powyższych pism skarżący nie wskazywał w opisie stanu faktycznego na sytuację, o której mówi w skardze, tj. sytuację, gdzie pojazdowi w czasie tymczasowego wyrejestrowania skończyła się ważność badania technicznego. Organ nie mógł się więc odnieść do takiego stanu faktycznego, który nie był przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, tym bardziej, że organ podatkowy pismem nr [...] z dnia 5 maja 2022 r. wezwał wnioskodawcę do dokładnego określenia zakresu żądania, w tym m.in. uzupełnienia wniosku o wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14b § 3 O.p. składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację, ale i sąd administracyjny, są związani podanym we wniosku stanem faktycznym. Nie mogą zatem przyjmować własnych ustaleń faktycznych, odmiennych od okoliczności przedstawionych przez wnioskodawcę. Ustalenie przez organ odmiennego stanu faktycznego od wskazanego we wniosku o interpretację powoduje, że nie spełnia ona funkcji, dla której została ustanowiona. Specyfika postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej polega na tym, że organ wydający interpretację niejako "porusza się" tylko i wyłącznie w ramach stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz wyrażonej przez niego oceny prawnej. Organ wydający interpretację jest niejako związany zakresem problemu prawnego, jaki strona przedłoży we wniosku. W konsekwencji opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego zawarty we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest wiążący zarówno dla organu interpretacyjnego, a także dla sądu administracyjnego kontrolującego taki akt administracyjny (patrz: wyrok NSA z dnia 14 kwietnia 2022 r., I FSK 2231/18).

W zakresie o który wnioskował skarżący, tj. w sytuacji, gdy została wydana decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu tego pojazdu z ruchu, organ poczynił obszerne wyjaśnienia w uzasadnieniu interpretacji indywidualnej.

Ponadto zauważenia wymaga, iż bez znaczenia dla spornego zagadnienia byłaby sytuacja, w której pojazdowi w czasie trwania tymczasowego wyrejestrowania skończyła się ważność badania technicznego. Z punktu widzenia zapisów art. 9 ust. 4a u.p.o.l. istotnym jest, że obowiązek podatkowy w stosunku do pojazdu, dla którego uzyskano decyzję o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu, powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został dopuszczony ponownie do ruchu po upływie okresu, na jaki została wydana decyzja o czasowym wycofaniu tego pojazdu z ruchu. Można w związku z tym stwierdzić, że dla celów określenia obowiązku podatkowego w podatku od środków transportowych, data ponownego dopuszczenia pojazdu do ruchu jest tożsama z datą wygaśnięcia decyzji o czasowym wycofaniu, która wynika z samej decyzji. Takie rozumienie daty ponownego dopuszczenia pojazdu do ruchu interpretowane jest jedynie na użytek opodatkowania podatkiem od środków transportowych i nie może być wyrwane z kontekstu całokształtu interpretacji, jak czyni to skarżący, który wskazuje, że zaskarżona interpretacja sugeruje, że pojazdy bez pozytywnych badań technicznych mogą bez żadnych konsekwencji karnych poruszać się po polskich drogach publicznych, ponieważ są pojazdami dopuszczonymi do ruchu. Natomiast konieczność opłacania podatku od środków transportowych nie jest uzależniona od użytkowania pojazdu czy też jego fizycznego posiadania. Okoliczności takie, jak niewykorzystywanie pojazdów od lat, brak badań technicznych, brak możliwości zbycia pojazdów, gdyż stanowią zabezpieczenie dla wierzycieli, nie oznaczają, że doszło do wygaśnięcia obowiązku podatkowego. Do tego niezbędne jest wyrejestrowanie pojazdu lub wydanie decyzji organu rejestrującego o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu (wyrok NSA z dnia 24.01.2019 r., II FSK 2812/18).

W związku z powyższym nie mają znaczenia dla wyniku sprawy przedłożone przez skarżącego materiały dotyczące umorzenia postępowania administracyjnego o przeznaczeniu rzeczy ruchomych (spornego pojazdu) w ramach świadczeń rzeczowych na uzupełnienie etatowych potrzeb, planowania do wykonania w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny. Jak już wyżej wyjaśniono, zły stan techniczny pojazdu nie ma wpływu na sam obowiązek podatkowy. Zwrócić trzeba uwagę na to, że podatek od środków transportowych jest podatkiem majątkowym, związanym z posiadaniem prawa własności. Zgodnie z art. 9 ust. 1 u.p.o.l. obowiązek podatkowy wynika z okoliczności, że dany środek transportowy jest zarejestrowany i stanowi własność podatnika; obowiązek podatkowy ciąży na właścicielu środka transportowego niezależnie od tego, czy używał on pojazdu czy też nie, a obowiązek ten wygasa dopiero z chwilą wyrejestrowania pojazdu (wyrok NSA z dnia 15.07.2008 r., sygn. akt II FSK 520/2007).

Z uwagi na powyższe, brak jest podstaw do uwzględnienia zarzutów podniesionych przez skarżącego.

W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie przepisu art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę.



Powered by SoftProdukt