Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

rzeczoznawca majątkowy ma wynikające z art. 155 ust. 3 u.g.n. uprawnienie do udostępnienia mu rejestrów i dokumentów, o których mowa w art. 155 ust. 1 u.g.n., w tym umożliwienia mu sporządzenia kopii tych dokumentów, a w razie odmowy uznania tego uprawnienia przez organ administracji publicznej może on zaskarżyć czynność tego organu do sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Józef Maleszewski Sędziowie WSA Tomasz Grossmann (spr.) WSA Maria Grzymisławska-Cybulska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 25 sierpnia 2022 r. sprawy ze skargi M. S. na postanowienie Inspektor Nadzoru Budowlanego z dnia 9 maja 2022 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia i umożliwienia sporządzenia kopii dokumentów 1. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. z dnia [...] marca 2022 r. nr [...]; 2. umarza postępowanie administracyjne; 3. zasądza od Inspektor Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżącego M. S. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Zaskarżonym postanowieniem z 09 maja 2022 r. ([...]) Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej jako "WWINB" lub "organ II instancji"), po rozpatrzeniu zażalenia M. S., utrzymał w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. z [...] marca 2022 r. ([...]) o odmowie udostępnienia i umożliwienia sporządzania kopii dokumentów dotyczących zawiadomienia o zakończeniu budowy.

Zaskarżone postanowienie WWINB zapadło, jak wynika z jego uzasadnienia, w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Pismem z [...] lutego 2022 r. rzeczoznawca majątkowy M. S. (dalej jako "Wnioskodawca" lub "Skarżący"), na podstawie art. 155 ust. 1 i 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami (dalej w skrócie: "u.g.n.") zwrócił się do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. (zwanego dalej "organem I instancji" lub "PINB") o udostępnienie zawiadomienia o zakończeniu budowy wraz z kartą informacyjną budynku mieszkalnego położonego w miejscowości P., obręb P., gmina P., ul[...] nie: "ul. [...]", jak omyłkowo podano w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia – uw. Sądu], działka nr [...].

Przywołanym wyżej postanowieniem z 09 marca 2022 r. PINB – wskazując w podstawie prawnej na art. 74 § 2, art. 123, w związku z art. 73 k.p.a., oraz w związku z art. 4 ust. 9 i art. 155 ust. 1, ust. 3 u.g.n. – odmówił "udostępnienia i umożliwienia sporządzania kopii dokumentów dotyczących zawiadomienia o zakończeniu budowy powołanej we wniosku".

Na to postanowienie Wnioskodawca złożył zażalenie.

Utrzymując w mocy ww. postanowienie PINB – przywołanym na wstępie postanowieniem z 09 maja 2022 r. – WWINB wyjaśnił w uzasadnieniu, że podstawą prawną wydanego postanowienia jest art. 74 w zw. z art. 73 k.p.a. Natomiast Skarżący w swym wniosku powołał się na art. 155 ust. 1 u.g.n. Jednakże – jak dalej wywiódł WWINB – powiatowy organ nadzoru budowlanego nie został wymieniony w art. 4 pkt 9 u.g.n. jako organ właściwy, który zgodnie z art. 155 ust. 3 u.g.n. byłby zobowiązany udostępniać rzeczoznawcom majątkowym rejestry i dokumenty, o których mowa w art. 155 ust. 1 u.g.n., w tym umożliwiać sporządzanie kopii dokumentów w dowolnej formie. Zatem PINB nie miał obowiązku udostępnienia Wnioskodawcy żądanej dokumentacji. Wojewoda podkreślił, że Skarżący ma prawo, celem prawidłowego wykonania czynności związanych z pełnieniem funkcji rzeczoznawcy majątkowego, wejścia na teren nieruchomości, aby, zgodnie z zarzutami wskazanymi w zażaleniu: uwzględnić stan nieruchomości (art. 154 ust. 1 u.g.n.), wykonać czynności ze szczególną starannością (art. 175 ust. 1 u.g.n.), opisać stan nieruchomości (art. 159 u.g.n.) oraz sporządzić operat szacunkowy na podstawie dokumentów do niego dołączonych – niekoniecznie na podstawie zawiadomienia o zakończeniu budowy. Zdaniem organu II instancji, wbrew zarzutom zażalenia, interpretacja dokonana przez PINB nie ogranicza możliwości wykonywania zawodu rzeczoznawcy w odniesieniu do szacowania nieruchomości. Skarżący ma inne instrumenty prawne przewidziane w ustawie do tego, aby wykonać oszacowanie nieruchomości – także poprzez zwrócenie się do odpowiednich organów, wprost wskazanych w ustawie. Poza tym PINB słusznie zauważył, że Skarżący nie był stroną postępowania w myśl art. 28 k.p.a. ani art. 59 ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (dalej w skrócie "p.b."). Istnienie ważnego interesu strony nie zostało przy tym odpowiednio uzasadnione przez Skarżącego, gdyż takim uzasadnieniem nie jest potrzeba posiadania uwierzytelnionych odpisów, które mogą być wykorzystane w innym postępowaniu. Także waga odmowy udostępnienia dokumentów, na którą powołuje się Skarżący w zażaleniu, w ocenie WWINB nie została wykazana.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na opisane postanowienie WWINB, M. S. – zarzuciwszy naruszenie art. 155 ust. 3 w zw. z ust. 1 pkt 1-8 u.g.n. oraz art. 7, art. 77 i art. 80 k.p.a. – wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi jej autor podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. W szczególności podkreślił, że przyjęta przez organy interpretacja przepisów jest błędna, gdyż zawarta w art. 4 pkt 9 u.g.n. definicja "właściwego organu" nie odnosi się do użytego w art. 155 ust. 3 u.g.n. pojęcia "właściwych organów". Ponadto Skarżący stwierdził, że wywód organu II instancji, jakoby interpretacja przepisów dokonana przez PINB nie ograniczała mu możliwości wykonywania zawodu rzeczoznawcy w odniesieniu do szacowania nieruchomości, świadczy o całkowitym niezrozumieniu Wojewody dla procesu sporządzania operatu szacunkowego oraz jego wagi i konsekwencji. Albowiem wskazywana przez ten organ ocena wizualna zakończenia budowy jest niezgodna z zasadami wyceny, niehonorowana przez kredytodawców i nie jest wystarczającą przesłanką do uznania, że budowa została zakończona – taką jest wyłącznie zawiadomienie o zakończeniu budowy i udokumentowanie nieskorzystania przez PINB z wniesienia sprzeciwu w ustawowym terminie. Pozyskaniu tych właśnie dokumentów służył wniosek Skarżącego. Niezależnie do tego Skarżący zaznaczył, że w tej sprawie nie był wzywany przez organ I instancji do wykazania istnienia ważnego interesu strony.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie, podtrzymując w całości argumentację zawartą w zaskarżonym postanowieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 137, z późn. zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (legalności), jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Sądy administracyjne, kierując się wspomnianym kryterium legalności, dokonują oceny zgodności treści zaskarżonego aktu oraz procesu jego wydania z normami prawnymi – ustrojowymi, proceduralnymi i materialnymi – przy czym ocena ta jest dokonywana według stanu prawnego i zasadniczo na podstawie akt sprawy istniejących w dniu wydania zaskarżonego aktu. W świetle art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329, z późn. zm.; w skrócie "p.p.s.a.") kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie. Do tej kategorii postanowień należą bez wątpienia postanowienia w przedmiocie odmowy udostępnienia akt lub umożliwienia sporządzania z nich kopii i odpisów – o czym stanowi expressis verbis art. 74 § 2 k.p.a. W sytuacji, gdy przedmiotem skargi jest postanowienie administracyjne, sprawa może zostać rozpoznana przez sąd w postępowaniu uproszczonym (art. 119 pkt 3 p.p.s.a.), na posiedzeniu niejawnym (art. 120 p.p.s.a.) – co też miało miejsce w niniejszej sprawie. Stosownie do art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną. Oznacza to, że bierze pod uwagę wszelkie naruszenia prawa, a także wszystkie przepisy, które powinny znaleźć zastosowanie w rozpoznawanej sprawie, niezależnie od żądań i wniosków podniesionych w skardze – w granicach sprawy, wyznaczonych przede wszystkim rodzajem i treścią zaskarżonego aktu.

Dokonawszy tak rozumianej kontroli zaskarżonego postanowienia Inspektor Nadzoru Budowlanego z [...] maja 2022 r. ([...]) – a także, na mocy art. 135 p.p.s.a., poprzedzającego je postanowienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. z [...] marca 2022 r. ([...]) o odmowie udostępnienia i umożliwienia sporządzania kopii dokumentów dotyczących zawiadomienia o zakończeniu budowy – Sąd doszedł do przekonania, że postanowienia te nie mogą się ostać w obrocie prawnym, aczkolwiek zasadniczo z innych przyczyn, niż wskazano w skardze.

Wadliwość tych postanowień wynika bowiem przede wszystkim z faktu, że wydając je, organy nie załatwiły żądania Skarżącego zawartego w jego podaniu z [...] lutego 2022 r. we właściwej formie ani w odpowiednim trybie.

Wypada przypomnieć, że podaniu tym – zatytułowanym "Wniosek o udostępnienie dokumentów i umożliwienie sporządzenia kopii dokumentów" – M. S. zwrócił się do PINB z następującym żądaniem: "W związku z wykonywanym przeze mnie w celu zabezpieczenia wierzytelności kredytodawcy operatem szacunkowym ww. nieruchomości, stosownie do przepisów art. 155 ust. 1 i ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, niniejszym wnoszę o udostępnienie mi zawiadomienia o zakończeniu budowy wraz z kartą informacyjną budynku mieszkalnego poł. w miejscowości P., obręb P., gmina P., ul. [...], działka nr [...]".

Z treści cytowanego podania (wniosku) jasno wynika, że Wnioskodawca domagał się udostępnienia wskazanych dokumentów w związku z wykonywaną przez niego funkcją (zawodem) rzeczoznawcy majątkowego i na podstawie przepisów art. 155 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2021 r. poz. 1899, z późn. zm.; w skrócie "u.g.n."), które to przepisy stanowią, że:

- art. 155 ust. 1 u.g.n. – "Przy szacowaniu nieruchomości wykorzystuje się wszelkie, niezbędne i dostępne dane o nieruchomościach, zawarte w szczególności w:

1) księgach wieczystych;

2) katastrze nieruchomości;

3) ewidencji sieci uzbrojenia terenu;

3a) ewidencji numeracji porządkowej nieruchomości;

3b) rejestrach zabytków;

4) tabelach taksacyjnych i na mapach taksacyjnych tworzonych na podstawie art. 169;

5) planach miejscowych, studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, decyzjach o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz pozwoleniach na budowę;

6) wykazach prowadzonych przez urzędy skarbowe;

6a) dokumentach będących w posiadaniu agencji, którym Skarb Państwa powierzył, w drodze ustaw, wykonywanie prawa własności i innych praw rzeczowych na jego rzecz;

6b) w aktach notarialnych znajdujących się w posiadaniu spółdzielni mieszkaniowych, dotyczących zbywania spółdzielczych praw do lokali;

7) umowach, orzeczeniach, decyzjach i innych dokumentach, będących podstawą wpisu do ksiąg wieczystych oraz do rejestrów wchodzących w skład operatu katastralnego;

8) świadectwie charakterystyki energetycznej";

- art. 155 ust. 3 u.g.n. – "Właściwe organy, agencje, o których mowa w ust. 1 pkt 6a, spółdzielnie mieszkaniowe, sądy oraz urzędy skarbowe są obowiązane udostępniać rzeczoznawcom majątkowym rejestry i dokumenty, o których mowa w ust. 1, w tym umożliwiać sporządzanie kopii dokumentów w dowolnej formie."

Tymczasem organy obu instancji do załatwienia tak sformułowanego wniosku Skarżącego zastosowały tryb postępowania wpadkowego uregulowany w art. 73-74 k.p.a. i "dedykowany" udostępnianiu akt sprawy stronom postępowania administracyjnego. Oto bowiem w myśl tych przepisów:

- (art. 73 k.p.a.):

"§ 1. Strona ma prawo wglądu w akta sprawy, sporządzania z nich notatek, kopii lub odpisów. Prawo to przysługuje również po zakończeniu postępowania.

§ 1a. Czynności określone w § 1 są dokonywane w lokalu organu administracji publicznej w obecności pracownika tego organu.

§ 1b. Wgląd w akta sprawy w przypadku, o którym mowa w art. 236 § 2, następuje z pominięciem danych osobowych osoby składającej skargę.

§ 2. Strona może żądać uwierzytelnienia odpisów lub kopii akt sprawy lub wydania jej z akt sprawy uwierzytelnionych odpisów, o ile jest to uzasadnione ważnym interesem strony.

§ 3. Organ administracji publicznej może zapewnić stronie dokonanie czynności, o których mowa w § 1, w swoim systemie teleinformatycznym, po uwierzytelnieniu strony w sposób określony w art. 20a ust. 1 albo 2 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne."

- (art. 74 k.p.a.):

"§ 1. Przepisu art. 73 nie stosuje się do akt sprawy zawierających informacje niejawne o klauzuli tajności "tajne" lub "ściśle tajne", a także do innych akt, które organ administracji publicznej wyłączy ze względu na ważny interes państwowy.

§ 2. Odmowa umożliwienia stronie przeglądania akt sprawy, sporządzania z nich notatek, kopii i odpisów, uwierzytelnienia takich kopii i odpisów lub wydania uwierzytelnionych odpisów następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie."

W związku z powyższym należy podkreślić, że zgodnie z art. 61 § 1 k.p.a. postępowanie administracyjne wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. Wyjątkowo – na mocy art. 61 § 2 k.p.a. – "Organ administracji publicznej może ze względu na szczególnie ważny interes strony wszcząć z urzędu postępowanie także w sprawie, w której przepis prawa wymaga wniosku strony. Organ obowiązany jest uzyskać na to zgodę strony w toku postępowania, a w razie nieuzyskania zgody - postępowanie umorzyć."

Na gruncie cytowanych przepisów w utrwalonym orzecznictwie sądów administracyjnych jednolicie przyjmuje się, że w sytuacji wszczęcia postępowania administracyjnego na żądanie strony, treść zgłoszonego żądania określa rodzaj sprawy będącej przedmiotem postępowania, a także wyznacza właściwą normę prawa materialnego lub procesowego, która będzie relewantna dla ustalenia zakresu podmiotowego i przedmiotowego postępowania. Organ administracji jest tym żądaniem związany, gdyż tylko i wyłącznie strona składająca podanie określa przedmiot swojego żądania i nim rozporządza. Innymi słowy, owo żądanie (wniosek) strony, wyznacza granice sprawy administracyjnej podlegającej załatwieniu w danym postępowaniu administracyjnym (por. wyroki NSA: z 30.01.2013 r., II OSK 1812/11; z 07.05.2010 r., I OSK 214/2010; z 24.07.2001 r., IV SA 1091/99, LEX nr 78924; a także wyroki WSA: z 29.04.2021 r., IV SA/Po 1659/20; z 17.10.2010 r., I SA/Kr 1059/10; z 25.06.2008 r., III SA/Wr 466/07 – dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl, w skrócie "CBOSA").

Ze wskazanej zasady związania organu żądaniem (wnioskiem) strony wynika, że w sytuacji, gdy – tak jak w kontrolowanej sprawie – wnioskodawca wyraźnie określa tryb, a szerzej: podstawę prawną, na jakiej domaga się udostępnienia określonych dokumentów (tu: na podstawie art. 155 ust. 1 i 3 u.g.n.), to organ administracji, bez zgody wnioskodawcy, nie może rozpatrzyć jego żądania w innym trybie / na innej podstawie prawnej (np. w trybie dostępu do informacji publicznej, albo, jak w niniejszej sprawie: na podstawie art. 73-74 k.p.a.).

Należy zauważyć, że zastosowany w niniejszej sprawie przez organy obu instancji tryb postępowania "wpadkowego" z art. 73-74 k.p.a. nie tylko, że nie odpowiadał jasnemu i wyraźnemu żądaniu Wnioskodawcy – naruszając tym samym ww. zasadę związania organu wnioskiem strony – ale był ponadto w okolicznościach tej sprawy ewidentnie nieadekwatny. Wszak zwracając się o udostępnienie wskazanych we wniosku dokumentów, Skarżący występował jako rzeczoznawca majątkowy, który ani nie twierdził, że jest stroną (względnie pełnomocnikiem strony) postępowania administracyjnego, w związku z którym dokumenty te zostały wytworzone, ani że za stronę tego postępowania powinien zostać uznany (co ewentualnie mogłoby otworzyć drogę do załatwienia wniosku w ww. trybie, jako że według części judykatury obowiązkiem organu administracji jest wydanie postanowienia o odmowie udostępnienia akt, na podstawie art. 74 § 2 k.p.a., także wówczas, gdy przyczyną odmowy jest nieuznanie wnioskodawcy za stronę postępowania – por. np. wyrok WSA z 21.04.2021 r., IV SA/Po 43/21, CBOSA).

Niewykluczone, że posłużenie się przez organy obu instancji w kontrolowanej sprawie owym nieadekwatnym do treści wniosku trybem z art. 73-74 k.p.a. było podyktowane tym, że ustawodawca nie określił wyraźnie, w jakim trybie i w jakiej formie prawnej powinny być rozpoznawane i rozstrzygane żądania udostępnienia dokumentów zgłaszane organom administracji przez rzeczoznawców majątkowych na podstawie art. 155 ust. 3 u.g.n., ani czy w ogóle – a jeśli tak, to na jakiej drodze prawnej – rzeczoznawcy mogą zaskarżać ewentualną odmowę udostępnienia dokumentów przez organ administracji na ww. podstawie.

Problem ten został dostrzeżony w literaturze przedmiotu, gdzie wyrażono pogląd, że "[k]omentowana ustawa nie przewiduje żadnych sankcji za niewykonanie tego obowiązku [o którym mowa w art. 155 ust. 3 u.g.n. – uw. Sądu], więc dochodzenie przez rzeczoznawców prawa do udostępniania im informacji o nieruchomościach może być w razie odmowy lub bezczynności problematyczne" (tak E. Bończak-Kucharczyk, Ustawa o gospodarce nieruchomościami. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2022, uw. 4 do art. 155).

W ocenie Sądu w niniejszym składzie, przystępując do rozwiązania powyższego problemu, należy wyjść od raczej niespornego stwierdzenia, że sprawa (kwestia) udostępnienia danych o nieruchomości rzeczoznawcy majątkowemu na podstawie art. 155 ust. 3 u.g.n. nie jest sprawą indywidualną rozstrzyganą w drodze decyzji administracyjnej (ani też: załatwianą milcząco) – już z tego względu, że takiej prawnej formy jej rozstrzygnięcia / załatwienia nie przewidują przepisy u.g.n. W konsekwencji nie jest to sprawa, do załatwienia (rozpoznania i rozstrzygnięcia) której miałyby zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego (argument a contrario z art. 1 k.p.a.).

Jednocześnie nie powinno ulegać wątpliwości, że jest to sprawa (kwestia) z zakresu administracji publicznej (nie-cywilnoprawna), która dotyczy określonych uprawnień (tu: rzeczoznawców majątkowych) lub obowiązków (tu m.in.: właściwych organów) wynikających z przepisów prawa (tu: z art. 155 ust. 3 u.g.n.).

Wszystko to skłania do wniosku, że rzeczoznawca majątkowy ma wynikające z art. 155 ust. 3 u.g.n. uprawnienie do udostępnienia mu rejestrów i dokumentów, o których mowa w art. 155 ust. 1 u.g.n., w tym umożliwienia mu sporządzenia kopii tych dokumentów, a w razie odmowy uznania tego uprawnienia przez organ administracji publicznej może on zaskarżyć czynność tego organu do sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

Wypada w tym miejscu zauważyć, że w powyższym zakresie nasuwa się pewna (acz dostatecznie wyraźna) analogia z budzącymi onegdaj podobne wątpliwości prawne sprawami (a ściślej: "czynnościami") udostępniania lub odmowy udostępnienia dokumentacji medycznej pacjentowi publicznego zakładu opieki zdrowotnej [w odniesieniu do takich spraw – por. m.in.: wyrok NSA (7) z 19.05.2003 r., OSA 1/03, ONSA 2003, nr 4, poz. 114; wyrok WSA z 06.03.2008 r., III SAB/Gd 7/07, CBOSA; L.M. Wyszomirski, Sądowa kontrola innych niż decyzje i postanowienia aktów i czynności z zakresu administracji publicznej, Warszawa 2018, s. 199].

Z poczynionych dotychczas rozważań wynika, że przedmiotowy wniosek Skarżącego nie powinien był być w ogóle rozpatrywany przez organy nadzoru budowlanego w ramach postępowania administracyjnego (nawet "wpadkowego"), ani rozstrzygany w formie postanowienia administracyjnego.

Mając powyższe na względzie, Sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 135 p.p.s.a., uchylił postanowienia organów obu instancji (pkt 1 sentencji wyroku) oraz umorzył, wszczęte przez organ I instancji, postępowanie administracyjne (pkt 2 sentencji wyroku).

Takie rozstrzygnięcie – zniesienie postępowania administracyjnego – przedwczesnymi, a przez to niedopuszczalnymi, czyniłoby wiążące merytoryczne rozważania Sądu co do tego, czy ponownie rozpoznając przedmiotowy wniosek, PINB będzie miał dostateczne podstawy do jego załatwienia pozytywnie (w drodze czynności materialnotechnicznej: udostępnienia żądanych dokumentów), czy może jednak odmownie (w formie "zwykłego" pisma, zaskarżalnego wprost, na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., do sądu administracyjnego).

Niemniej jednak przy ponownym rozpatrywaniu ww. wniosku nie powinno uchodzić z pola widzenia PINB to, że istotne względy celowościowe – także te podniesione w pismach procesowych Skarżącego – zdają się jednak przemawiać za pozytywnym załatwieniem jego wniosku, podczas gdy samo literalne brzmienie spornego przepisu art. 155 ust. 3 u.g.n. nie wydaje się kategorycznie stać temu na przeszkodzie (skoro, inaczej niż w niemal wszystkich pozostałych przepisach u.g.n., a więc raczej nie bez istotnej przyczyny, ustawodawca nie posłużył się w tym przepisie, zdefiniowanym w liczbie pojedynczej określeniem: "właściwy organ", lecz, wyjątkowo, pluralnym: "właściwe organy"). W tym kontekście wypada przywołać wypowiedź jednego z komentatorów analizowanego tu przepisu, zdaniem którego "[p]rzez właściwe podmioty określone w art. 155 ust. 3 GospNierU należy rozumieć te podmioty, które prowadzą wymienione w ust. 1 zbiory i posiadają stosowne dokumenty" (tak: J. Jaworski [w:] J. Jaworski i in., Ustawa o gospodarce nieruchomościami. Komentarz, Warszawa 2021, art. 155 Nb 5).

O kosztach postępowania (pkt 3 sentencji wyroku) Sąd orzekł na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a., uwzględniając poniesiony przez Skarżącego koszt wpisu od skargi w wysokości 100 zł.