Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Ewa Grochowska-Jung, Sędziowie WSA - Adam Lipiński, - Janusz Walawski (spr.), Protokolant - Łukasz Mazur, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi M. M. na bezczynność Prezydenta Miasta P. w przedmiocie wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia 11 października 2007 r. w postaci kopii całości ofert - pełnej dokumentacji - złożonych ofert dotyczących zamówienia - oddala skargę -

W dniu 15 października 2007 r. wpłynął do Urzędu Miasta P. wniosek M. M. o udostępnienie informacji publicznej w zakresie: kopii całości ofert - pełnej dokumentacji - złożonych ofert dotyczących zamówienia - "Opracowanie dokumentacji projektowo - kosztorysowej dla zadania inwestycyjnego pn. "Hala sportowo - widowiskowa". Udostępnienia powyżej określonych dokumentów zażądała w postaci kserokopii.

Pismem z dnia 24 października 2007 r., Dyrektor Wydziału Zamówień Publicznych w Urzędzie Miasta P., powiadomił ww., że żądane kserokopie dokumentów zostaną jej przekazane po uiszczeniu przez nią kwoty 112,70 zł.

Natomiast pismem z dnia 29 października 2007 r. ww. została poinformowana (doręczone w dniu 5 listopada 2007 r.), że zostają jej przesłane następujące dokumenty:

- wniosek o wszczęcie postępowania,

- powołanie Komisji Przetargowej,

- wybór trybu udzielenia zamówienia publicznego,

- ogłoszenie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

- ogłoszenie opublikowane w Biuletynie Zamówień Publicznych,

- ogłoszenie opublikowane na stronie internetowej Zamawiającego,

- SIWZ,

- zapytanie + odpowiedź,

- oświadczenia członków Komisji Przetargowej,

- potwierdzenie wpływu ofert do Biura Obsługi Klienta,

- uzupełniona część protokołu + ZP - 11.

W dniu 20 grudnia 2007 r. (data stempla pocztowego) została wniesiona przez M. M. skarga na bezczynność Prezydenta Miasta P. "w przedmiocie spełnienia obowiązków wynikających z ustawy o dostępie do informacji publicznej". W skardze podniosła ona, że nie uzyskała całości żądanych dokumentów i Prezydent Miasta P. nie wywiązał się zarówno z obowiązku udostępnienia żądanej informacji publicznej w terminie, jak i z obowiązku powiadomienia o powodach ewentualnego opóźnienia i terminie, w jakim udostępni żądane informacje publiczne. Podniosła ponadto, że Dyrektor Wydziału Zamówień Publicznych w Urzędzie Miasta P. nie jest organem obowiązanym na mocy ustawy o dostępie do informacji publicznej do udostępniania informacji publicznej. Zdaniem skarżącej działał on bez pełnomocnictwa do podejmowania jakichkolwiek czynności w imieniu podmiotów obowiązanych na podstawie przedmiotowej ustawy. W jej ocenie, działanie pracownika bez upoważnienia organu ma cechy rażącego naruszenia prawa powodującego nieważność danej czynności prawnej. Ponadto skarżąca stwierdziła, iż pisma z dnia 24 października 2007 r. Dyrektora Wydziału Zamówień Publicznych w Urzędzie Miasta P. są albo antydatowane albo naruszają § 32 ust. 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie instrukcji kancelaryjnej dla organów gmin i związków międzygminych, zgodnie z którym sprawy załatwione wysyła się w dniu ich podpisania. Podnosząc powyższe zarzuty, skarżąca wniosła o ustalenie obowiązku udzielenia informacji publicznej i zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i obciążenie skarżącej kosztami postępowania i wyczerpująco odniósł się do zarzutów w niej podniesionych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Na wstępie należy wyjaśnić, że postępowanie wywołane skargą na bezczynność organu cechuje pewna specyfika polegająca na tym, że rozpoznając tego rodzaju skargę, Sąd nie wnika w merytoryczną i procesową poprawność wydanego przez organ aktu lub dokonanej czynności, a bierze pod uwagę jedynie sam fakt, czy w danej sprawie zostało wydane orzeczenie lub czy z innych powodów organowi nie można zarzucić stanu bezczynności.

Skarga na bezczynność organu w przedmiocie informacji publicznej nie musi być poprzedzona żadnym środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej.

Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) nie ma zastosowania do udostępnienia informacji publicznej, gdyż ustawa o dostępie do informacji publicznej zawiera odesłanie do stosowania tego kodeksu jedynie w odniesieniu do decyzji o odmowie udzielenia informacji, nie zaś do czynności materialnotechnicznej polegającej na jej udzieleniu.

Zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.), udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku.

Jak wynika z akt sprawy, pismem z dnia 24 października 2007 r. (data na piśmie) skarżąca została poinformowana, że żądane dokumenty zostaną jej udostępnione w żądanej formie, po uiszczeniu kwoty określonej w piśmie. Żądana informacja publiczna została udostępniona skarżącej w dniu 5 listopada 2007 r. (data zwrotnego potwierdzenia odbioru) wraz z pismem noszącym datę 29 października 2007 r., w którym wymieniono przesłane skarżącej dokumenty z informacją "będące obecnie w posiadaniu Zamawiającego".

Skierowana do skarżącej informacja rodziła po jej stronie uprawnienie wystąpienia do organu o przekazanie dokumentów, których "Zamawiający" nie posiadał. Z możliwości takiej, skarżąca nie skorzystała. Tym samym uznać należy, że nie jest zasadne jej stwierdzenie zawarte w skardze, że "nie uzyskała całości żądanych informacji", gdyż o ile uznała, że otrzymane dokumenty nie są "pełne", to po jej stronie istniało prawo żądania od organu dokumentów, których jej nie udostępniono. Z akt sprawy wynika, że skarżąca z tego prawa nie skorzystała.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że przed wniesieniem skargi, tj. w dniu 20 grudnia 2007 r. (data stempla pocztowego), żądane przez skarżącą informacje publiczne zostały udostępnione, a tym samym organ nie pozostawał w bezczynności i skargę należało oddalić.

Odnosząc się do zarzutów podniesionych w skardze stwierdzić należy, że nie są one trafne. Określenie użyte w ustawie o dostępie do informacji publicznej, że "informację publiczną udostępnia lub odmawia udostępnienia organ", nie oznacza, że nie może uczynić tego poprzez pracownika podległego mu urzędu. Zgodnie z art. 268a Kpa, na który wskazuje skarżąca, organ administracji publicznej może w formie pisemnej upoważniać pracowników kierowanej jednostki organizacyjnej do załatwiania spraw w jego imieniu w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych, postanowień i zaświadczeń. Żaden z przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej nie nakłada na organ obowiązku udzielenia upoważnienia, o którym mowa w powyżej przytoczonym przepisie, do przekazania wnioskodawcy żądanej informacji publicznej. Oczywistym jest, że upoważnienie takie byłoby niezbędne w przypadku, gdyby organ wydał decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej, czy też inne rozstrzygnięcie, dla którego niezbędne byłoby posiadanie wymaganego prawem upoważnienia.

Zarzut "antydatowania" dokumentu mógłby mieć znaczenie w postępowaniu administracyjnym, o ile stanowiłby podstawę do wznowienia postępowania, o którym mowa w art. 145 § 1 pkt 2 Kpa (w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli decyzja wydana została w wyniku przestępstwa). Taka sytuacja w niniejszej sprawie nie zaistniała. O ile skarżąca uważa, że takie zdarzenie miało miejsce, to może o nim powiadomić właściwy miejscowo i rzeczowo organ administracji publicznej.

Zgodnie z art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), jedynie w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw.

W związku z powyższym, Sąd, na podstawie art. 151, art. 132 i art. 200 powyżej określonej ustawy orzekł, jak w sentencji.