Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Teresa Zauerman po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi [...] Spółka [...] w W. na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nakazu inspektora pracy oddala skargę.

1. W dniach 7,9,18 stycznia 2019 r. inspektorzy pracy działający w ramach właściwości miejscowej Okręgowego Inspektoratu Pracy w S. przeprowadzili kontrolę pracodawcy - M. P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej przywoływany jako: "Skarżąca").

Celem kontroli było sprawdzenie przestrzegania przez pracodawcę wybranych przepisów prawa pracy, w szczególności zagadnienia związane z rozwiązaniem stosunku pracy oraz wypłatą wynagrodzenia i dokonywaniem potrąceń z wynagrodzenia za pracę.

2. W wyniku przeprowadzonej kontroli został wydany nakaz o nr rej. [...] [...] z dnia [...] r., w którym inspektor pracy nakazał pracodawcy wypłacić pracownikowi M. Z. pozostałą część wynagrodzenia za pracę w miesiącu wrzesień i październik w wysokości: [...] zł netto (za miesiąc wrzesień 2018r.) oraz [...] zł netto (za miesiąc październik 2018 r). Uzasadniając swoją decyzję inspektor pracy wskazał, iż pracodawca może dokonywać potrąceń z wynagrodzenia za pracę innych niż wymienione w art. 87 k.p. tylko za zgodą pracownika wyrażoną na piśmie. Zgoda ta musi być wyraźna i dotyczyć konkretnej kwoty, zaś zgoda wyrażona in blanco czy też ogólnikowo na dokonanie potrąceń w przyszłości nie spełnia tego wymogu. W ocenie inspektora pracy za zgodę taką nie można było uznać zapisu w umowie użyczenia pojazdu do celów służbowych z dnia 31.01.2018 r., w którym określona została stawka, według której obliczona ma zostać należność (z tytułu używania pojazdu służbowego do celów prywatnych), nie zaś skonkretyzowana kwota jaka zostanie pracownikowi potrącona. Dalej inspektor pracy wskazał, iż pracodawca zatwierdził na liście płac wynagrodzenie przysługujące M. Z. w pełnej kwocie wynikającej z umowy o pracę. Pracodawca wypłacił pracownikowi na rachunek bankowy tylko część zatwierdzonego wynagrodzenia po odliczeniu kwoty [...] zł zarówno w miesiącu wrześniu jak i październiku 2018 r., co sprawiło, iż inspektor pracy wydał decyzję nakazującą wypłatę należnego pracownikowi wynagrodzenia.

3. Skarżąca w odwołaniu zaskarżyła nakaz z dnia [...] r. w całości, zarzucając Organowi pierwszej instancji naruszenie art. 65 k.c. w zw. z § 2 ust. 5 umowy użyczenia pojazdu do celów służbowych z dnia 31.01.2018 r. w zw. z art. 91 k.p. Skarżąca podniosła, iż pracownik wyraził zgodę na potrącenie z wynagrodzenia za pracę kosztów używania pojazdu do celów prywatnych w formie pisemnej w sposób świadomy i wyraźny, zaś postanowienia umowy dotyczące owej zgody na potrącanie należności wyliczonej w oparciu o konkretną, przejrzystą, stałą podstawę (określona stawka), w sposób rzetelny oraz niebudzący wątpliwości (czujnik GPS) są sformułowane w sposób prosty, jasny i przejrzysty i nie budzą jakichkolwiek wątpliwości. W ocenie pracodawcy pracownik w pełni akceptował i miał świadomość konsekwencji używania pojazdu służbowego dla celów prywatnych.

4. Działając na podstawie na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 z późn. zm.- dalej przywoływana jako: "K.p.a."), art. 19 ust. 1 pkt 5 oraz art. 11 pkt 7 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (t.j.: Dz. U. z 2018 r. poz. 623 z późn. zm.- dalej przywoływana jako: "u.p.i.p."), art. 80, 87§1 oraz art. 91 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. - Kodeks pracy (t.j.: Dz. U. z 2018 r. poz. 917 z późn. zm. - dalej przywoływana jako: "k.p."), Inspektor Pracy utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję zawartą w nakazie z dnia [...] nr rej. [...] .

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Organ wskazał, że M. Z. zatrudniony był w M. P. sp. z o.o. z siedzibą w W. na stanowisku specjalisty do spraw sprzedaży w pełnym wymiarze czasu pracy na podstawie dwóch umów: umowy o pracę na okres próbny z dnia 31.01.2018r. w okresie od 01.02.2018r. do 30.04.2018r. oraz umowy o pracę z dnia 20.04.2018r. zawartej na czas określony od 01.05.2018r. do 31.12.2020 r. Zawarł on również z pracodawcą umowę użyczenia pojazdu do celów służbowych z dnia 31.01.2018r., na mocy której pracownik mógł korzystać z udostępnionego mu przez pracodawcę pojazdu [...] nr rej. [...] do celów służbowych wyłącznie w dni powszednie w godzinach od 7.00 do 19.00. W soboty i niedziele korzystanie z samochodu było możliwe jedynie w związku ze służbowym udziałem w targach i imprezach branżowych. Używanie przez pracownika pojazdu służbowego do celów prywatnych możliwe było wyłącznie za pisemną zgodą pracodawcy. Koszty związane z prywatnym używaniem samochodu ponosić miał pracownik. W §2 ust. 5 umowy użyczenia pojazdu do celów służbowych pracownik wyraził zgodę na potrącenie z miesięcznego wynagrodzenia kosztów używania pojazdu do celów prywatnych wyliczonych w oparciu o stawkę za przejazd 1 km wynoszą [...] zł.

W dniu 26.09.2018 r. pracodawca wypowiedział M. Z. umowę o pracę, z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął 31.10.2018 r. Pismem z dnia 26.09.2018 r. pracodawca poinformował M. Z., iż do końca okresu wypowiedzenia udziela mu zwolnienia w wymiarze dwóch dni na poszukiwanie pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Pracodawca udzielił również urlopu wypoczynkowego, a w pozostałym okresie wypowiedzenia zwolnił pracownika z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

Powyższe okoliczności zostały ustalone na podstawie protokołu kontroli nr [...] oraz załączników do protokołu.

Pismem z dnia 01.10.2018r. pracodawca złożył M. Z. oświadczenie o potrąceniu kwoty [...] zł (tytułem kosztów używania powierzonego pracownikowi pojazdu [...] nr rej. [...] oraz [...] nr rej. [...] do celów prywatnych) z należnego wynagrodzenia za pracę w kwocie [...] zł za miesiąc wrzesień oraz wynagrodzenia za miesiąc październik w kwocie [...] zł. Kwotę potrącenia pracodawca wyliczył na podstawie zestawienia podróży pracownika w okresie od 01.02.2018r. do dnia 26.09.2018r. odbytych poza godzinami pracy oraz w dni wolne od pracy. Zestawienie to powstało przy użyciu systemu GPS zamontowanego w samochodzie służbowym pracownika. Pracodawca naliczył łącznie [...] km przejechanych przez pracownika w czasie wolnym od pracy, co po przemnożeniu przez stawkę kilometrową ustaloną w §2 ust. 5 umowy użyczenia pojazdu do celów służbowych z dnia 31.01.2018r daje kwotę [...] zł. Oświadczenie to zostało odebrane przez M. Z. w dniu 07.12.2018 r.

M. Z. pismem z dnia 10.10.2018r. wezwał pracodawcę do zapłaty należnego mu wynagrodzenia za miesiąc wrzesień. W piśmie tym pracownik wskazał, iż nie ma on informacji co jest powodem wypłaty niepełnej wysokości wynagrodzenia.

Powyższe okoliczności zostały ustalone na podstawie protokołu kontroli nr [...] oraz załączników do protokołu.

Pracodawca wypłacił M. Z. wynagrodzenie w wysokości: [...] zł (za miesiąc wrzesień 2018) oraz [...] (za miesiąc październik 2018). Kwoty te zostały wypłacone po potrąceniu kwot [...] zł z wynagrodzenia za każdy z ww. miesięcy, łącznie potrącona kwota w miesiącu wrześniu i październiku wyniosła [...] zł. Potrącona kwota bezspornie stanowi część wynagrodzenia pracownika potwierdzonego przez pracodawcę na listach płac. Pracodawca dokonał potrącenia powołując się na zgodę pracownika wyrażoną w §2 ust. 5 umowy użyczenia pojazdu do celów służbowych z dnia 31.01.2018r.

Inspektor Pracy podniósł, że Skarżąca zarzuca niewłaściwą ocenę przepisów prawa materialnego, w wyniku której inspektor pracy nieprawidłowo ocenił skuteczność zgody pracownika wyrażonej w §2 ust. 5 umowy użyczenia pojazdu do celów służbowych z dnia 31.01.2018r.

Organ wskazał, że w stosunkach pracy nie mają zastosowania przepisy kodeksu cywilnego o potrąceniu ustawowym. Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. kodeks pracy reguluje bowiem w całości dokonywanie potrąceń z wynagrodzenia za pracę i znacznie węziej niż kodeks cywilny określa dopuszczalność potrącenia ustawowego właściwego.

Umowne potrącenie właściwe zostało w kodeksie pracy dozwolone w sposób wyraźny w art. 91 k.p., który stanowi, że inne należności niż wymienione w art. 87 § 1 i 7 p. mogą być potrącane z wynagrodzenia za zgodą pracownika wyrażoną na piśmie. Niezachowanie pisemnej formy zgody powoduje jej nieważność (por. wyrok SN z dnia 01.10.1999 r., I PKN 366/98, OSNAPiUS 1999, nr 21, poz. 684). Umowa o potrąceniu nie podlega szczególnym ograniczeniom prawnym i jest dopuszczalna w ogólnych granicach swobody umów. Przedmiotem umowy o potrąceniu może być zarówno wierzytelność pracodawcy już wymagalna, jak i taka, której termin wymagalności jeszcze nie nadszedł. Nie można skutecznie umówić się o potrącenie wierzytelności pracodawcy, która może ewentualnie powstać w przyszłości. Taka umowa jest pozbawiona przedmiotu, czyli wierzytelności, która ma podlegać potrąceniu (J. Skoczyński, Potrącenie z wynagrodzenia za pracę, Komentarz praktyczny, ABC, Lex) . Organ podkreślił, że wymieniona w przepisie art. 91 k.p. zgoda pracownika nie może być blankietowa. Powinna dotyczyć konkretnej, istniejącej wierzytelności (por. wyrok NSA z dnia 21.12.2005r., I OSK 461/05, LEX nr 228247) Wyrażenie zgody przez pracownika na dokonywanie potrąceń z jego wynagrodzenia bez świadomości wielkości długu i istnienia przesłanek odpowiedzialności jest nieważne (por. uchwała SN z dnia 04.10.1994r.,I PZP 41/94, OSNP 1995/5/63; wyrok SN z dnia 05.05.2004r., I PK 529/03, Pr.Pracy 2004/10/35).

Biorąc pod uwagę powyżej przedstawione poglądy doktryny prawa i judykatury Inspektor Pracy wskazał, iż §2 pkt 5 umowy z dnia 31.01.2018r., w którym pracownik wyraził zgodę na potrącenie z miesięcznego wynagrodzenia kosztów używania pojazdu do celów prywatnych, wyliczonych w oparciu o stawkę za przejazd 1 km wynoszącą [...] zł, dotyczy należności hipotetycznych, niekonkretnych. W dniu zawarcia umowy, w której znalazł się kwestionowany zapis, pracownik nie miał wiedzy na temat rozmiarów ewentualnej należności, która może powstać w przyszłości, przez co postanowienie umowne nie może zostać uznane za zgodę na potrącenie należności z wynagrodzenia w rozumieniu art. 91 k.p.

5. Powyższa decyzja została zaskarżona w całości do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie. Zaskarżonej decyzji zarzucono:

1). naruszenie prawa materialnego tj.: art. 11 pkt 7 u.p.i.p. poprzez jego błędne zastosowanie i wydanie przez organ nakazu wypłaty wynagrodzenia w sytuacji, gdy pomiędzy stronami stosunku pracy istnieje spór co do wysokości wynagrodzenia ze względu na dokonane przez Skarżącego potrącenie, wobec czego organ nie ma kompetencji do nakazywania zwrotu potrąconego wynagrodzenia;

2). art. 65 K.c. w związku z postanowieniem § 2 ust. 5 umowy z dnia 31.01.2018 r. w związku art. 91 K.p. poprzez błędne uznanie, że wyrażona przez pracownika w umowie zgoda na potrącenie z wynagrodzenia za pracę kosztów używania pojazdu do celów prywatnych miała charakter zgody blankietowej i tym samym była nieważna. Skarżący wskazuje, że koszty zostały wyliczone w oparciu o konkretną stawkę na podstawie ilości przejechanych kilometrów wynikającej ze wskazań czujnika GPS.

W uzasadnieniu skargi Skarżąca podniosła, powołując się na orzeczenie WSA w Poznaniu z dnia 21 maja 2014 r. (sygn. akt IV SA/Po 64/14), że "Inspekcja pracy nie może nakazać pracodawcy zwrócić potrąconego wynagrodzenia, gdy istnieje spór o zasadność, wysokość i tytuł wypłaty potrącenia". W niniejszej sprawie, w ocenie Skarżącej, taki spór bezsprzecznie istnieje, bowiem Skarżąca od samego początku tj. jeszcze przed wszczęciem postępowania kontrolnego, kwestionowała roszczenie pracownika o wypłatę wynagrodzenia, z którego dokonano potrącenia. W tym stanie, zważywszy na spór stron co do zasadności potrącenia i wysokości wynagrodzenia, nie było podstaw do stosowania przez Organ przepisu art. 11 pkt 7 u.p.i.p.

Skarżąca uwypukliła, że tylko w sytuacji, gdy ocena zdarzeń jednoznacznie wskazuje w świetle obowiązujących przepisów, że wynagrodzenie przysługuje konkretnemu pracownikowi i nie zostało mu wypłacone, inspektor pracy może skorzystać z uprawnień przewidzianych w powołanym art. 11 pkt 7 u.p.i.p. Natomiast, gdy wynagrodzenie budzi kontrowersje, w szczególności na tle zgłoszonych okoliczności, które strony stosunku pracy interpretują odmiennie albo jedna ze stron w ogóle zaprzecza ich wystąpieniu, jedynym organem kompetentnym do weryfikacji spornych roszczeń ze stosunku pracy jest sąd pracy.

W ocenie Skarżącej, Organ powziął także błędny pogląd co do tego, jakoby dokonane przez Skarżącą potrącenie z wynagrodzenia pracownika naruszało przepisy prawa pracy. W szczególności nie zgodziła się z poglądem Organu, że wyrażona przez pracownika zgoda miała charakter blankietowy. Zauważyła, iż pracownik wyraził zgodę na potrącenie w formie pisemnej, w sposób świadomy i wyraźny. Postanowienie umowy dotyczące owej zgody jest, w ocenie Skarżącej, sformułowane w sposób prosty, jasny, przejrzysty i nie budzi jakichkolwiek wątpliwości. Pracownik w pełni zatem akceptował i miał świadomość konsekwencji używania pojazdu służbowego dla celów prywatnych. Co najistotniejsze w tym względzie postanowienie umowy normujące kwestię potrącenia było skonstruowane w taki sposób, że pracownik miał wiedzę co do wielkości swojego długu, który podlegał potrąceniu. Pracownik doskonale wiedział kiedy następował stan wykorzystania pojazdu do celów prywatnych, wszakże następowało to zawsze po godzinach pracy i w weekendy. To czy i w jakim zakresie następowało wykorzystanie pojazdu do celów prywatnych zależało wyłącznie od samego pracownika. Podejmując decyzję o podróży prywatnej - która dla pracodawcy wiązała się z kosztami wynikającymi z większego zużycia pojazdu - pracownik musiał się zatem liczyć z obowiązkiem rozliczenia. Jasny i przejrzysty jest także sposób naliczania opłaty. W umowie przewidziano bowiem, że za każdy przejechany kilometr w celach prywatnych naliczana będzie stała opłata. Skarżąca podkreśliła, że naliczając przedmiotową należność pracodawca - działając na korzyść pracownika - zastosował preferencyjną stawkę w wysokości [...] zł (stawka eksploatacyjna) a więc niższą niż wynikająca z umowy. Zauważyła, że ilość przejechanych kilometrów była rejestrowana i naliczana za pomocą nadajnika GPS, a więc w sposób obiektywny i rzetelny, eliminując jakąkolwiek dowolność po stronie pracodawcy. Przy tak jasnych i przejrzystych zasadach rozliczeń pracownik musiał mieć wiedzę co do tego ile kilometrów przejechał po godzinach pracy, a w oparciu o to bez przeszkód mógł wyliczyć potrącalną należność.

Wskazując na powyższe podstawy Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz uchylenie decyzji nr [...] zawartej w nakazie z dnia [...] r.

6. W odpowiedzi na skargę Organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z w a ż y ł, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

7. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 2107 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną,

z zastrzeżeniem art. 57a (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.).

Dokonana w oparciu o wskazane wyżej kryterium kontrola zaskarżonej decyzji prowadzi do uznania, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

8. Na wstępie wywodu należy nakreślić ramy prawne sprawy.

Zgodnie z art. 11 pkt 7 u.p.i.p., w razie stwierdzenia naruszenia przepisów prawa pracy lub przepisów dotyczących legalności zatrudnienia właściwe organy Państwowej Inspekcji Pracy są uprawnione odpowiednio do nakazania pracodawcy wypłaty należnego wynagrodzenia za pracę, a także innego świadczenia przysługującego pracownikowi; nakazy w tych sprawach podlegają natychmiastowemu wykonaniu.

Zgodnie z art. 87 § 1 i 7 K.p. z wynagrodzenia za pracę - po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłat dokonywanych do pracowniczego planu kapitałowego, w rozumieniu ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. poz. 2215), jeżeli pracownik nie zrezygnował z ich dokonywania - podlegają potrąceniu tylko następujące należności:

1) sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych;

2) sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne;

3) zaliczki pieniężne udzielone pracownikowi;

4) kary pieniężne przewidziane w art. 108.

Z wynagrodzenia za pracę odlicza się, w pełnej wysokości, kwoty wypłacone w poprzednim terminie płatności za okres nieobecności w pracy, za który pracownik nie zachowuje prawa do wynagrodzenia.

9. Podkreślenia wymaga, że termin "potrącenie" ma w prawie pracy szerszy zakres znaczeniowy niż w prawie cywilnym. W prawie cywilnym pojęcie "potrącenie" oznacza wzajemne umorzenie wierzytelności do wysokości wierzytelności mniejszej, gdy dwie osoby są jednocześnie wobec siebie wierzycielami i dłużnikami. Do potrącenia dochodzi bądź w drodze umowy wierzycieli (potrącenie umowne), bądź w sposób wskazany w ustawie (potrącenie ustawowe). Potrącenie ustawowe zostało uregulowane w art. 498 i n. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018r., poz. 1025, t.j. z późn. zm. – dalej przywoływana jako: "K.c."). Art. 498 § 1 k.c. stanowi, że gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub innym organem państwowym. Potrącenia ustawowego dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej stronie (art. 499 K.c.). Potrącenie umowne jest dopuszczalne w ramach ogólnych przepisów o swobodzie umów. Potrącenie w znaczeniu cywilnoprawnym nazywa się w doktrynie prawa pracy "potrąceniem właściwym", dla odróżnienia go od potrącenia dokonywanego w wyniku zajęcia wynagrodzenia w sądowym lub administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym (J.Skoczyński, Potrącenie z wynagrodzenia za pracę, Komentarz praktyczny, ABC, Lex).

10. Zgodnie z art. 91 § 1 K.p. inne należności mogą być potrącane z wynagrodzenia pracownika tylko za jego zgodą wyrażoną na piśmie.

W ocenie Sądu zasadnie wskazano w zaskarżonej decyzji, że nie można skutecznie umówić się o potrącenie wierzytelności pracodawcy, która może ewentualnie powstać w przyszłości. Taka umowa jest pozbawiona przedmiotu, czyli wierzytelności, która ma podlegać potrąceniu (por. J. Skoczyński, Potrącenie z wynagrodzenia za pracę, Komentarz praktyczny, ABC, Lex).

Utrwalony jest również pogląd, że wymieniona w przepisie art. 91 K.p. zgoda pracownika nie może być blankietowa. Powinna dotyczyć konkretnej, istniejącej wierzytelności (por. wyrok NSA z dnia 21.12.2005r., I OSK 461/05, LEX nr 228247).

11. Przenosząc powyższe na tę sprawę wskazać należy, że stan faktyczny jest ustalony i nie budzi wątpliwości. Należności pracownika z tytułu wynagrodzenia za pracę za wrzesień i październik 2018 r. zostały naliczone na listach płac. Pracodawca wypłacił pracownikowi M.Z. za miesiąc wrzesień 2018 r. wynagrodzenie w wysokości: [...] zł., a za miesiąc październik 2018 r. wypłacił wynagrodzenie w wysokości: [...] zł. Kwoty wynagrodzeń za wskazane miesiące zostały wypłacone po potrąceniu z wynagrodzenia pracownika kwoty: [...] zł. za miesiąc wrzesień i kwoty: [...] zł. za październik. Łącznie kwota potrącona w miesiącu wrześniu i październiku wyniosła [...] zł.

Jak wynika z akt sprawy, potrącenia dokonano w związku z zawartą z pracownikiem umową użyczenia pojazdu do celów prywatnych z dnia 31.01.2018 r. Jednak rację należy przyznać Organowi, że w umowie, w której przewidziano możliwość używania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych pracodawca nie wskazał żadnej należności, na potrącenie której pracownik wyraził zgodę. Ewentualna należność miała zostać obliczona w przyszłości na podstawie ilości przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu pojazdu. Już to ustalenie powoduje, że Sąd nie ma wątpliwości, że wyrażona przez pracownika zgoda dotyczyła zdarzenia przyszłego i niekonkretnego.

Pismem z dnia 01.10.2018 r. pracodawca poinformował pracownika o dokonanym potrąceniu. Pismo podpisał P. R. [...] członek zarządu spółki, jednak nie zostało ono podpisane przez pracownika, z którego wynagrodzenia dokonano potrąceń. Pracownik nie zatwierdził swoim podpisem również wskazań z systemu GPS co do ilości przejechanych samochodem służbowym w celach prywatnych kilometrów. Rację ma Organ podnosząc, że pracownik w żadnym z dokumentów nie wyraził zgody na dokonanie potrącenia z wynagrodzenia za pracę. Przeciwnie, pismem z dnia 10.10.2018 r., M. Z. wskazał, że zabrakło informacji ze strony pracodawcy o powodach potrącenia z wynagrodzenia pracownika kosztów używania samochodu służbowego do celów prywatnych.

Organ prawidłowo ustalił, że o należności podlegającej potrąceniu (łącznie: [...] zł.) pracodawca poinformował pracownika w dniu 01.10.2018 r., co wskazuje, że pracownik zawierając umowę nie znał kwoty potrącenia. Pracownik nie podpisał również żadnych innych dokumentów, w których wyrażał zgodę na potrącenie. Zatem nie ma wątpliwości, że bez zgody pracownika pracodawca nie był uprawniony do potrącenia kosztów wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych z jego wynagrodzenia za pracę.

12. Sąd podziela stanowisko Organu, że Skarżąca nie ma racji wskazując, że pomiędzy stronami istnieje spór co do wysokości wynagrodzenia ze względu na dokonane potrącenie. Wynagrodzenie pracownika zostało naliczone na listach płac, zatwierdzonych przez pracodawcę. Wysokość przysługującego pracownikowi wynagrodzenia za miesiąc wrzesień i październik 2018 r. potwierdził również pracodawca w piśmie z dnia 01.10.2018 r. Należności z tytułu wynagrodzenia za pracę istnieją, wynikają z przepisów prawa pracy i nie są kwestionowane co do wysokości, okresu i tytułu wypłaty.

Pracodawca zatem nie mógł bez zgody pracownika dokonać potrąceń z jego wynagrodzenia za pracę, a w związku z tym wynagrodzenie pracownika powinno mu zostać w całości wypłacone. Wysokość należnego pracownikowi wynagrodzenia została przez pracodawcę uznana jako wymagalna, a więc jest ona również należna, co uzasadniało wydanie nakazu jej wypłacenia na podstawie art. 11 pkt 7 u.p.i.p.

13. Sąd w pełni podziela stanowisko Organu, zgodnie z którym w tej sprawie nie chodzi o wysokość dokonanego potrącenia lecz o możliwość dokonywania potrąceń z wynagrodzenia za pracę, które w tym przypadku nie mogły być dokonane.

14. Biorąc pod uwagę powyższe Sąd orzekł jak w sentencji i na podstawie art. 151 P.p.s.a. skargę oddalił