Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Marek Krawczak, Sędzia WSA - Andrzej Kania, Sędzia WSA - Arkadiusz Tomczak (spr.), Protokolant st. specjalista - Justyna Macewicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 maja 2018 r. sprawy ze skargi E. P. na rozstrzygnięcie zawarte w piśmie Mazowieckiej Jednostki Wdrażania Programów Unijnych z dnia (...) marca 2018 r. nr (...) w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie realizacji projektu oddala skargę

Przedmiotem wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargi E. P. jest rozstrzygnięcie [...] Jednostki Wdrażania Programów Unijnych z [...] marca 2018 r. nr [...]w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie realizacji projektu.

Kontrolowane rozstrzygnięcie zapadło następującym stanie faktycznym:

E. P., prowadząca działalność gospodarczą pod firmą [...] (dalej: "Skarżąca" lub "Wnioskodawca"), złożyła wniosek nr [...] o dofinansowanie projektu pt. [...] (dalej: "MJWPU" lub "Organ") konkursie nr [...]. Konkurs został przeprowadzony w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa [...] (RPO WM), Osi Priorytetowej: X Edukacja dla rozwoju regionu, Działania 10.2: Upowszechnienie kompetencji kluczowych wśród osób dorosłych.

O zakończeniu oceny merytorycznej wniosku poinformowano Skarżącą pismem znak [...] z [...] stycznia 2018 r. Wskazano w nim, że projekt został oceniony pozytywnie, uzyskał 126 punktów, co stanowi więcej niż wymagane minimum punktów i został umieszczony na liście ocenionych wniosków w ramach I Posiedzenia Komisji Oceny Projektów konkursu zamkniętego nr [...] Jednakże ze względu na ustaloną kwotę dostępną na konkurs oraz liczbę przyznanych punktów, z uwagi na brak środków finansowych wniosek nie został przyjęty do dofinansowania. Do pisma doręczono kopie kart oceny merytorycznej (KOM).

W związku z negatywnym wynikiem oceny projektu Wnioskodawca złożył protest. Skarżąca nie zgodziła się z oceną kryteriów merytorycznych.

Po przeanalizowaniu protestu, MJWPU zaskarżonym obecnie do Sądu pismem z [...] marca 2018 r. nr [...] rozstrzygnęła o nieuwzględnieniu protestu od oceny merytorycznej wniosku o dofinansowanie.

Organ podniósł, że w wyniku przeprowadzonej oceny merytorycznej projekt w ramach I oceny uzyskał 124 punkty, w tym 88 punktów przyznanych za spełnienie ogólnych kryteriów merytorycznych, weryfikowanych w części B karty oceny merytorycznej oraz 36 punktów za spełnienie kryteriów merytorycznych szczegółowych nr 1 (6 punktów), 2 (10 punktów), 3 (10 punktów), A (3 punkty), 6 (4 punkty), 8 (1 punkt) i 9 (2 punkty). W ramach II oceny projekt otrzymał 128 punktów, w tym 92 punkty przyznane za spełnienie ogólnych kryteriów merytorycznych oraz 36 punktów za spełnienie kryteriów merytorycznych szczegółowych nr 1 (6 punktów), 2 (10 punktów), 3 (10 punktów), 4 (3 punkty), 6 (4 punkty), 8 (1 punkt) i 9 (2 punkty). Ostatecznie projekt uzyskał 126 punktów, co stanowi więcej niż wymagane minimum punktów. MJWPU podniosła, że wniosek został umieszczony na liście ocenionych wniosków, jednak ze względu na ustaloną kwotę dostępną na przedmiotowy konkurs oraz liczbę przyznanych punktów, z powodu braku środków finansowych, nie został przyjęty do dofinansowania.

Następnie MJWPU odniosła się szczegółowo do oceny punktowej poszczególnych kryteriów wskazując, z jakich powodów eksperci przyznali określoną ilość punktów i dlaczego nie było podstaw do zwiększenia punktacji w poszczególnych kryteriach.

MJWPU odnosząc się do zarzutu naruszenia pkt. 15.3 Regulaminu Konkursu w zw. z art. 37 ust.1 i 46 ust. 2 ustawy wdrożeniowej wskazała, iż proces negocjacji projektów powinien być prowadzony przed rozstrzygnięciem konkursu i nie podlega wznowieniu po jego zakończeniu, co wynika z zapisu zawartego w Regulaminie konkursu nr [...]: "Negocjacje prowadzone są do wyczerpania kwoty przeznaczonej na dofinansowanie projektów w konkursie - poczynając od projektu, który uzyskał najlepszą ocenę. Informacjo o skierowaniu projektu do negocjacji wysyłana jest niezwłocznie po dokonaniu oceny merytorycznej wniosku przez członków Komisji Oceny Projektów (zwana dalej KOP)." Wyjaśniła, że mając na uwadze możliwość zwiększenia alokacji na konkurs lub pojawienia się oszczędności, które mogą być wynikiem procesu negocjacji budżetów projektów oraz okoliczności nadzwyczajnych, takich jak odstąpienie od podpisania umowy przez którąkolwiek ze stron zalecane jest podjęcie negocjacji z większą liczbą projektów, niż wynika to z kalkulacji wykorzystania alokacji.

Następnie odniosła się do zarzutu naruszenia art.37 ust. 1 w zw. z art.37 ust. 2 ustawy wdrożeniowej poprzez nierzetelną i nieprzejrzystą ocenę Projektu.

Zdaniem MJWPU biorąc pod uwagę definicję przejrzystości procesu wyboru projektów (zawartą w Wytycznych w zakresie trybów wyboru projektów na lata 2014-2020, obowiązujących w przedmiotowym konkursie. Rozdział 4 - Ogólne warunki wyboru projektów), analiza protestu przeprowadzona przez Instytucję rozpatrującą protest wykazała brak argumentacji Wnioskodawcy wskazujących na złamanie zasady przejrzystości przez Instytucję Organizującej Konkurs (dalej: IOK). Organ wskazał, iż weryfikacja strony internetowej IOK, na której znajduje się ogłoszenie o naborze nr [...] wskazuje, że informacje o przebiegu konkursu były tam na bieżąco zamieszczane. Z tej brak ma podstaw do uznana, że IOK naruszyła regułę przejrzystości.

Instytucja rozpatrująca protest nie stwierdziła nieprawidłowości co do naruszenia zasady rzetelności. Organ podniósł, że zasada rzetelności realizowana jest co najmniej poprzez pisemne uzasadnienie wyniku oceny spełniania każdego z kryteriów, które zastało ocenione negatywnie oraz w przypadku kryterium punktowego nie przyznano maksymalnej możliwej do uzyskania liczby punktów.

MJWPU podniosła, że karty oceny merytorycznej obu ekspertów w zakresie ocenianych kryteriów zawierają uzasadnienie, w którym wskazano okoliczności uniemożliwiające przyznanie maksymalnej możliwej do uzyskania liczby punktów, a także okoliczności, które zdecydowały o przyznaniu określonej liczby punktów. Wyjaśniła, że dokumenty, o których mowa w tej części rozstrzygnięcia, nie nakładają na ekspertów wagowego podziału punktów, co do każdego zdania podanego w uzasadnieniu danego kryterium. Zatem, zawarcie komentarzy w polu Uzasadnienie; w odniesieniu do punktacji przyznanej w kolumnie Liczba przyznanych punktów, należy uznać za prawidłowe. Nie ma podstaw do podniesienia zarzutu, że podczas procesu wyboru projektów zasada rzetelności nie była przestrzegana.

W odniesieniu do uwagi Wnioskodawcy, że w większości kryteriów pomiędzy ocenami obydwu ekspertów występują istotne rozbieżności, których instytucja w żaden sposób nie wyjaśniła organ wyjaśnił, że na etapie procedury odwoławczej nie porównuje się ocen Ekspertów, a jedynie bada, czy podczas przeprowadzonej oceny nie doszło do uchybień proceduralnych lub popełnienia błędów przez członków Komisji Oceny Projektów, czego skutkiem mogłaby być niższa punktacja wniosku.

W ocenie organu w przedmiotowym projekcie, nie zaistniała żadna z rozbieżności o których mowa w Regulaminu KOP. Zgodnie z zapisami Regulaminu KOP, znaczną rozbieżnością w ocenie merytorycznej dwóch oceniających jest:

1. dokonanie przez jednego z dwóch oceniających oceny pozytywnej, a przez drugiego oceny negatywnej;

2. rozbieżność w ocenach punktowych wniosku dokonanych przez osoby oceniające wynoszącej co najmniej 30 punktów, w przypadku, gdy od dwóch oceniających uzyska) co najmniej 60 punktów ogółem oraz 60% punktów za spełnienie każdego z kryteriów merytorycznych ogólnych.

MJWPU nie dopatrzyła się również naruszenia art. 53 ust. 2 pkt 2 ustawy wdrożeniowej. Zgodnie z tym przepisem negatywną oceną jest ocena w zakresie spełniania przez projekt kryteriów wyboru projektów, w ramach której projekt uzyskał wymaganą liczbę punktów lub spełnił kryteria wyboru projektów, jednak kwota przeznaczona na dofinansowanie projektów w konkursie nie wystarcza na wybranie go do dofinansowania.

Organ wskazał, że Instytucja Organizująca Konkurs 30 stycznia 2018 r., opublikowała Listę projektów wybranych do dofinansowania w trybie konkursowym dla Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa [...] 2014-2020, w ramach konkursu zamkniętego [...] dla Osi Priorytetowej X "Edukacja dla rozwoju regionu", Działania 10.2 "Upowszechnianie kompetencji kluczowych wśród osób dorosłych" [...], w której zaznaczono próg punktowy, poniżej którego zamieszczone zostały projekty, które uzyskały wymagane minimum punktowe (do dofinansowania mogą zostać skierowane wyłącznie wnioski, które spełniają wszystkie kryteria dostępu oceniane na etapie oceny merytorycznej, uzyskały co najmniej 60 punktów ogółem oraz 60% punktów w każdym kryterium merytorycznym od każdego z tych oceniających.), jednak ze względu na ostateczną kwotę alokacji w danym konkursie nie mogą zostać skierowane do dofinansowania. Zapewniona w ramach przedmiotowego wartość dofinansowania konkursu pozwoliła dofinansować 14 projektów.

MJWPU podniosła, że wnioskodawcy zostali pouczeni o możliwości złożenia środka odwoławczego, z zastrzeżeniem, że wedle art. 53 ust. 3 ustawy wdrożeniowej, w przypadku gdy kwota przeznaczona na dofinansowanie projektów w konkursie albo w ramach rundy konkursu nie wystarcza na wybranie projektu do dofinansowania, okoliczność to nie może stanowić wyłącznej przesłanki do wniesienia protestu. Wskazała również, że taką sytuację podobnie rozstrzyga Regulamin Konkursu w Podrozdziale 6.6 – Rozstrzygnięcie konkursu i wybór projektów do dofinasowania. Z tych przyczyn, Instytucja rozpatrująca protest, nie znalazła podstaw do uznania, że informacja o wyniku oceny została sformułowana nieprawidłowo.

E. P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na to rozstrzygnięcie:

Wniosła o:

1. uwzględnienie skargi i stwierdzenie, że ocena projektu została przeprowadzona niezgodnie z prawem oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Organ;

2. zasądzenie od Organu na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Skarżąca zarzuciła:

1. naruszenie art. 37 ust. 1 ustawy wdrożeniowej w związku z uchybieniem postanowieniom dokumentacji konkursowej:

- "Kryteria merytoryczne ogólne oraz kryteria merytoryczne szczegółowe w ramach konkursu nr [...] w ramach Osi Priorytetowej X Edukacja dla rozwoju regionu, Działania 10.2 Upowszechnianie kompetencji kluczowych wśród osób dorosłych", stanowiących załącznik nr 3.2 do Regulaminu Konkursu (dalej jako: "Kryteria"), Instrukcji wypełniania wniosku o dofinansowanie projektu ze środków EFS w ramach [...] (dalej jako: "Instrukcja"), Wytycznych w zakresie trybów wyboru projektów na lata 2014-2020 (dalej jako: "Wytyczne"), a także

- Regulaminu pracy Komisji Oceny Projektów powołanych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa [...] 2014-2020 (dalej jako: "Regulamin KOP"), w zakresie kryteriów merytorycznych:

- Kryterium nr 1: Zgodność projektu z celami [...] oraz z diagnozą zawartą w [...];

- Kryterium nr 2: Osiągnięcie w ramach projektu skwantyfikowanych rezultatów;

- Kryterium nr 3: Adekwatność doboru grupy docelowej objętej wsparciem w projekcie.

- Kryterium nr 4: Trafność opisanej analizy ryzyka nieosiągnięcia założeń projektu.

- Kryterium nr 5: Spójność zadań przewidzianych do realizacji w ramach projektu oraz trafność doboru i opisu zadań.

- Kryterium nr 6: Potencjał finansowy, kadrowy i techniczny wnioskodawcy oraz partnerów projektu.

przez nierzetelną i nieprzejrzystą ocenę Projektu polegającą na:

- nieusunięciu istotnych rozbieżności pomiędzy ocenami poszczególnych ekspertów,

- niekorzystnym dla Skarżącej interpretowaniu nieostrych postanowień dokumentacji konkursowej,

- stawianiu Projektowi Skarżącej wymogów nieujętych w dokumentacji konkursowej;

- braku przypisania wagi poszczególnym uchybieniom stwierdzonym przez oceniających i w konsekwencji dowolnej ocenie kryteriów ocenianych punktowo polegającej na przypisaniu określonej liczby punktów w ramach tych kryteriów bez stosownej gradacji rangi i wagi stwierdzonych uchybień;

- nieproporcjonalnym do stwierdzonych uchybień odjęciu punktów w poszczególnych kryteriach przez ekspertów.

Powyższe uchybienia mają przy tym charakter istotny gdy uwzględni się fakt, że o negatywnej ocenie Projektu zadecydował de facto jeden punkt (a po postępowaniu odwoławczym 0,5 punktu) - wnioski bowiem, które uzyskały 127 punktów zostały rekomendowane do dofinansowania [zarzut 1];

2. naruszenie art. 125 ust. 3 lit. a pkt I - III Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006, poprzez naruszenie przewidzianej w tym przepisie zasady przejrzystości w sposób opisany powyżej przy zarzucie 1 [zarzut 2];

3. naruszenie art. 5 ust. 4 TUE w zw. z art. 41 ust. 1 i 2 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej przez nierzetelną ocenę Projektu w zakresie kryteriów wskazanych przy zarzucie 1 i rozpatrzenie protestu Skarżącej polegające na niepełnym i fragmentarycznym odniesieniu się do zarzutów Skarżącej przejawiającym się w szczególności m.in. w:

- nieusunięciu istotnych rozbieżności pomiędzy ocenami poszczególnych ekspertów,

- niekorzystnym dla Skarżącej interpretowaniu nieostrych postanowień dokumentami konkursowej,

- stawianiu Projektowi Skarżącej wymogów nieujętych w dokumentacji konkursowej;

- braku przypisania wagi poszczególnym uchybieniom stwierdzonym przez oceniających i w konsekwencji dowolnej ocenie kryteriów ocenianych punktowo polegającej na przypisaniu określonej liczby punktów w ramach tych kryteriów bez stosownej gradacji rangi i wagi stwierdzonych uchybień;

- nieproporcjonalnym do stwierdzonych uchybień odjęciu punktów w poszczególnych kryteriach przez ekspertów;

czym Organ naruszył prawo do dobrej administracji przejawiające się w sprawiedliwym rozpatrzeniu sprawy a także prawidłowym uzasadnieniu negatywnej decyzji oraz zasadę proporcjonalności stosując przy ocenie poszczególnych uchybień w ramach oceny kryteriów sankcje nieproporcjonalne do tych uchybień, co znalazło odzwierciedlenie w arbitralnym przypisaniu przez ekspertów określonej liczby punktów w ramach poszczególnych kryteriów. Szczegółowe uchybienia w zakresie poszczególnych kryteriów zostały opisane powyżej przy zarzucie 1 [zarzut 3].

4. naruszenie art. 125 ust. 3 lit. a tiret Rozporządzenia Parlamentu i Rady (UE) nr 1303/13 w zw. z art. 2 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP oraz art. 41 ust. 1 Karty Praw Podstawowych w zw. z art. 37 ust. 11 art. 66 ust. 2 pkt 1 ustawy wdrożeniowej poprzez bezzasadne uznanie, że Projekt Skarżącej nie może zostać rekomendowany do dofinansowania pomimo jego pozytywnej oceny, w sytuacji w której nie doszło do wyczerpania alokacji na działanie lub poddziałanie, a odmowa dofinansowania jest uzasadniona wyłącznie rzekomym wyczerpaniem środków w danym konkursie [zarzut 4].

5. naruszenie art. 53 ust. 2 pkt 2 ustawy wdrożeniowej przez bezpodstawne przyjęcie, że doszło do wyczerpania kwoty środków przeznaczonych na Konkurs, w sytuacji w której pojęcia "wyczerpania" kwoty na dofinansowanie nie można wiązać jedynie z przeznaczeniem tych środków na wybrane projekty w danym konkursie, a z faktycznym wyczerpaniem środków przez co rozumie się co najmniej podpisanie umów o dofinansowanie na projekty objęte konkursem [zarzut 5],

6. naruszenie art. 37 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 1 i 2 ustawy wdrożeniowej poprzez nieprecyzyjne, nieprzejrzyste i nierzetelne skonstruowanie postanowienia Regulaminu KOP poprzez arbitralne, sztuczne, abstrahujące od sytuacji konkretnego wnioskodawcy przyjęcie definicji "istotnych rozbieżności" w ocenie projektów i w konsekwencji brak rozstrzygnięcia rozbieżności, które powinny być uznane za istotne w sytuacji Skarżącej, w przypadku w którym o odmowie dofinansowania jej Projektu zadecydowało 0,5 pkt [zarzut 6];

7. naruszenie pkt 15. 3 Regulaminu w zw. z art. 37 ust. 1 i 46 ust. 2 ustawy wdrożeniowej przez zaproszenie Skarżącej do negocjacji i następnie zakończenie negocjacji z wynikiem pozytywnym a następnie odmowę przyznania dofinansowania Skarżącej, pomimo, że negocjacje prowadzi się w stosunku do Projektów, których sfinansowanie jest możliwe w ramach dostępnej alokacji środków na konkurs, a także przez niezwiększenie alokacji na konkurs w sytuacji w której przepisy wyraźnie dopuszczają taką możliwość, a naruszenie Regulaminu przez Organ w pełni uzasadniałoby taką decyzję [zarzut 7];

8. naruszenie art. 87 ust. 1 w zw. z art. 7 Konstytucji RP w zw. z art. 6 ust. 1 i 2 ustawy wdrożeniowej przez jego niewłaściwe zastosowanie poprzez wydanie zaskarżonej Informacji na podstawie postanowień systemu realizacji, nie mających charakteru przepisów prawa powszechnie obowiązującego i nie znajdujących zastosowania do oceny Projektu Skarżącej mianowicie m.in. na podstawie: Regulaminu i dokumentacji stanowiącej załączniki do Regulaminu w tym Kryteriów, Instrukcji, Wytycznych a także Regulaminu KOP, w sytuacji, gdy postanowienia tych dokumentów jako nie mające charakteru przepisów prawa powszechnie obowiązującego nie mogą regulować praw i obowiązków Skarżącej przy czym, zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego odnoszącym się do przepisów ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju z dnia 6 grudnia 2006 r. system realizacji programów nie może ustanawiać, choćby pośrednio, praw i obowiązków wnioskodawców, w związku z tym, że składające się nań ww. dokumenty nie mają charakteru aktów prawa powszechnie obowiązującego, a co za tym idzie ocena Projektu i samo rozstrzygnięcie, w zakresie, w jakim odwołuje się do tych dokumentów, zostały wydane bez podstawy prawnej, a zatem naruszają zasadę legalizmu [zarzut 8].

W odpowiedzi na skargę Organ podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko

i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest niezasadna i nie zasługuje na uwzględnienie.

Uprawnienie sądu administracyjnego do rozstrzygania w niniejszej sprawie wynika z art. 61 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014 - 2020 (Dz. U. z 2017 r. poz. 1460 ze zm., dalej: "ustawa wdrożeniowa"). W myśl art. 61 ust. 8 ustawy wdrożeniowej sąd administracyjny dokonuje oceny legalności rozstrzygnięć przewidzianych w systemie realizacji projektu operacyjnego, skoro w przepisach tych przewidziano uwzględnienie skargi w wypadku stwierdzenia, że: a) ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik oceny, przekazując jednocześnie sprawę do ponownego rozpatrzenia przez właściwą instytucję, o której mowa w art. 39 ust. 1, b) pozostawienie protestu bez rozpatrzenia było nieuzasadnione, przekazując sprawę do rozpatrzenia przez właściwą instytucję, o której mowa w art. 55 albo art. 39 ust. 1.

Wprowadzając w art. 61 ust. 8 pkt 1 lit. a ustawy wdrożeniowej kryterium "naruszenia prawa", ustawodawca przesądził jednocześnie w art. 50 tej ustawy, że do postępowań w zakresie ubiegania się o dofinansowanie oraz udzielania dofinansowania na podstawie ustawy nie stosuje się przepisów k.p.a., z wyjątkiem przepisów dotyczących wyłączenia pracowników organu, doręczeń i sposobu obliczania terminów. Wyklucza to weryfikację zaskarżonego aktu z perspektywy rozwiązań przyjętych w k.p.a. Z drugiej strony mogła budzić wątpliwości kwestia dopuszczalnej sądowej oceny procesu weryfikacji wniosków o dofinansowanie zamierzonych przedsięwzięć. Praktyka sądów administracyjnych wypracowana na podstawie ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2014 r., poz. 1649 ze zm.) wskazywała, że przy interpretacji przepisów ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju przyjąć należy stanowisko, które dopuszcza możliwość posługiwania się, w ramach sądowej kontroli ocen projektów ubiegających się o dofinansowanie, postanowieniami systemu realizacji programu, łącznie z odpowiednimi przepisami prawa powszechnie obowiązującego. W ocenie sądu tę wypracowaną praktykę należy stosować także w odniesieniu do rozpoznawania spraw na podstawie ustawy o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014 - 2020, z uwzględnieniem zmian wskazanych w tej ustawie.

Uznać zatem należy, że prawo jako wzorzec kontroli sądowej, wedle którego badana jest legalność oceny projektu, to nie tylko przepisy prawa wspólnotowego i ustaw, ale także postanowienia systemu realizacji programu operacyjnego, w tym regulamin przeprowadzania konkursu w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Mazowieckiego 2014-2020; Oś Priorytetowa X Edukacja dla rozwoju regionu, Działania 10.2 Upowszechnianie kompetencji kluczowych wśród osób dorosłych" (dalej: "Regulamin konkursu"), a także wskazane w załącznikach do Regulaminu: Regulamin Komisji Oceniającej Projekty czy Wytyczne. Tym samym niezasadne są formułowane w tym zakresie zarzutu skargi.

Kontrolując w takim zakresie legalność oceny projektu dokonanej przez Mazowiecką Jednostkę Wprowadzania Projektów Unijnych, jak również legalność działań podejmowanych w toku procedury odwoławczej, które znalazły ostateczny wynik w zaskarżonej informacji z 15 marca 2018 r. Sąd stwierdza, że odpowiadają one prawu.

Projekt Skarżącej podczas I oceny otrzymał 124 punkty tj. "88 punktów przyznanych za spełnienie ogólnych kryteriów merytorycznych, weryfikowanych w części B karty oceny merytorycznej, zwanej dalej KOM oraz 36 punktów za spełnienie kryteriów merytorycznych szczegółowych nr 1 (6 punktów), 2 (10 punktów), 3 (10 punktów), 4 (3 punkty), 6 (4 punkty) 8 (1 punkt) i 9 (2 punkty). W ramach II oceny projekt otrzymał 128 punktów, w tym 92 punkty przyznane za spełnienie ogólnych kryteriów merytorycznych oraz 36 punktów za spełnienie kryteriów merytorycznych szczegółowych nr 1 (6 punktów), 2 (10 punktów), 3 (10 punktów), 4 (3 punkty), 6 (4 punkty), 8 (1 punkt) i 9 (2 punkty). Ostatecznie projekt uzyskał 126 punktów, co stanowi więcej niż wymagane minimum punktów." Zgodnie z zapisem zawartym w informacji z dnia 15 marca 2018 r. Organ umieścił wniosek na liście ocenionych projektów, jednakże w sytuacji braku środków w zakresie przedmiotowego konkursu oraz uzyskanej liczby punktów wniosku nie przyjęto do dofinansowania. Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 38 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014 - 2020 konkurs jest postępowaniem służącym wybraniu do dofinansowania projektów, które spełniły kryteria wyboru projektów albo spełniły kryteria wyboru projektów i uzyskały wymaganą liczbę punktów albo uzyskały kolejno największą liczbę punktów, w przypadku gdy kwota przeznaczona na dofinansowanie projektów w konkursie nie wystarcza na objęcie dofinansowaniem wszystkich projektów. Ponadto zgodnie z art. 53 ust. 2 ustawy negatywną oceną jest ocena w zakresie spełniania przez projekt kryteriów wyboru projektów, w ramach której projekt nie uzyskał wymaganej liczby punktów lub nie spełnił kryteriów wyboru projektów, na skutek czego nie może być wybrany do dofinansowania albo skierowany do kolejnego etapu oceny lub projekt uzyskał wymaganą liczbę punktów lub spełnił kryteria wyboru projektów, jednak kwota przeznaczona na dofinansowanie projektów w konkursie nie wystarcza na wybranie go do dofinansowania.

Jak wcześniej wskazano taka sytuacja miała miejsce w sprawie, a zapewniona w ramach przedmiotowego wartość dofinansowania konkursu pozwoliła dofinansować jedynie 14 projektów.

Przechodząc do dalszej analizy sprawy na wstępie należy wskazać, że w postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy wdrożeniowej – z woli ustawodawcy - Sąd nie posiada narzędzi w postaci możliwości powołania biegłych czy ekspertów (z pomocy których korzysta Instytucje przeprowadzające konkurs). Tym samym, wbrew oczekiwaniom Skarżącego, rola Sądu nie może sprowadzić się do ponownej merytorycznej oceny projektu. Kognicja sądów administracyjnych w sprawach dotyczących wniosków o dofinansowanie projektów w ramach Programów Operacyjnych polega na zbadaniu zgodności z prawem zaskarżonych aktów wydanych w postępowaniu toczącym się przed właściwą Instytucją. Tylko naruszenie prawa procesowego lub materialnego, które mogły mieć wpływ na wynik oceny, może skutkować uchyleniem określonego aktu.

Należy wyjaśnić, że Sąd dokonuje oceny recenzji ekspertów tylko w kontekście np. pominięcia w ocenie określonych treści, czy też dokonywania oceny przez ekspertów w oparciu o elementy, które nie stanowią przedmiotu oceny w danym kryterium. Wbrew zarzutom skargi takich uchybień Sąd nie stwierdza.

Merytoryczna weryfikacja wniosku odbywa się według kryteriów wartościujących i ma ona charakter swobodnej oceny, ale nie może przybierać oceny dowolnej, gdyż kryteria oceny zostały wskazane w Wytycznych oraz Regulaminie KOP. Zdaniem Sądu Organ w swoich przyjętych za ekspertami ocenach wyjaśnił w sposób wystarczający, dlaczego przyznano daną ilość punktów za dane kryterium. Wskazał dostatecznie powody poszczególnych ocen, argumentację mającą wpływ na ich ważenie. Sąd nie ma przy tym narzędzi, aby oceniać, czy podważać wiedzę ekspertów dokonujących oceny w sprawie.

Należy zauważyć, iż różnice punktowe dotyczył spełnienia ogólnych kryteriów merytorycznych, natomiast oceniający przyznali taka samą liczbę punktów za spełnienie kryteriów merytorycznych szczegółowych.

Odnosząc się do kwestii rozbieżnością w ocenie ogólnych kryteriów merytorycznych należy wyjaśnić, że zgodnie z zapisami Regulaminu KOP, znaczną rozbieżnością w ocenie merytorycznej dwóch oceniających jest:

1. dokonanie przez jednego z dwóch oceniających oceny pozytywnej, a przez drugiego oceny negatywnej;

2. rozbieżność w ocenach punktowych wniosku dokonanych przez osoby oceniające wynoszącej co najmniej 30 punktów, w przypadku, gdy od dwóch oceniających uzyskał co najmniej 60 punktów ogółem oraz 60% punktów za spełnienie każdego z kryteriów merytorycznych ogólnych.

W przedmiotowym sprawie, nie zaistniała żadna z powyższych przesłanek dotycząca rozbieżności w ocenie. Wbrew zarzutom skargi Sąd nie stwierdził nieprecyzyjnego, nieprzejrzystego i nierzetelnego skonstruowania postanowień Regulaminu KOP poprzez arbitralne, sztuczne, abstrahujące od sytuacji konkretnego wnioskodawcy przyjęcie definicji "istotnych rozbieżności". Przystępując do konkursu Skarżąca miała świadomość treści tego Regulaminu i akceptowała taki stan rzeczy.

Organ rozpatrujący protest odniósł się przy tym do wszystkich wskazanych kryteriów wyboru projektów, z których oceną Wnioskodawca się nie zgadzał, oraz odniósł się do zarzutów o charakterze proceduralnym w zakresie przeprowadzonej oceny. Uczynił to zgodnie z wymogiem art. 57 ustawy wdrożeniowej.

Wbrew stanowisku Skarżącej z treści Regulaminu nie wynika też, że zaproszenie do negocjacji i ich zakończenie z wynikiem pozytywnym stanowi gwarancję przyznania dofinansowania.

Z uwagi na wartość projektu, także pismo MJWPU z 24 maja 2018 r. potwierdza, że kwota przeznaczona na dofinansowanie konkursu nie wystarcza obecnie na dofinansowanie wniosku.

W ocenie Sądu ocena brak podstaw do uznania, że wniosek Skarżącej nie został oceniony rzetelnie i obiektywnie, bez respektowania wymogów prawa, Regulaminu, Wytycznych, opisów Kryteriów, Instrukcji.

Sąd nie stwierdza również zarzucanego naruszenia Konstytucji, Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, TUE czy Rozporządzenia 1303/20013.

Żaden z zarzutów skargi nie jest tego rodzaju, by przekonywał o wadliwości kontrolowanego aktu. Tym samym nie było podstaw do uwzględniania protestu, a w konsekwencji do uwzględnienia skargi.

Z tych wszystkich względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na zasadzie przepisu art. 61 ust. 8 pkt 2 ustawy wdrożeniowej orzekł jak w sentencji.