Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska (spr.) Sędziowie WSA Ewa Grochowska-Jung Przemysław Szustakiewicz Protokolant Sekretarz sądowy Sylwia Mikuła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 października 2010 r. sprawy ze skargi A. Z. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu podania wnioskodawcy oddala skargę

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. postanowieniem z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...], utrzymało w mocy postanowienie z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] o zwrocie podania A. Z. w sprawie z wniosku o udostępnienie informacji publicznej.

W motywach uzasadnienia organ wskazał, że A. Z. pismem z dnia [...] czerwca 2009 r. skierował do Dyrektora [...] w W., wniosek o udostępnienie informacji publicznej.

Wobec nierozpoznania tego wniosku w terminie, A. Z. w dniu 24 lipca 2009 r., na podstawie art. 37 kpa, złożył zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W.

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2009 r. organ, działając na podstawie art. 66 § 3 kpa, zwrócił A. Z. złożone zażalenie, podnosząc, iż w sprawie skargi na bezczynność organu w sprawie z wniosku o udostępnienie informacji publicznej właściwy jest sąd administracyjny.

A. Z. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Postanowieniem z dnia [...] października 2009 r. nr [...], SKO w W. stwierdziło uchybienie terminu do złożenia tego wniosku.

Od powyższego postanowienia A. Z. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę, wskazując, że zażalenie wniósł za pośrednictwem telefaksu w ustawowym terminie.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., po rozpatrzeniu skargi, postanowieniem z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...], na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) uwzględniło skargę w całości i uchyliło zaskarżone postanowienie, jednocześnie na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) utrzymało w mocy postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] (którym to postanowieniem orzeczono o zwrocie podania).

Na powyższe postanowienie A. Z. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego je postanowienia z dnia [...] sierpnia 2009 r. i zasądzenie od organu zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu podniósł, że w myśl art. 17 pkt 1 kpa, organem wyższego stopnia w stosunku do jednostek samorządu terytorialnego są samorządowe kolegia odwoławcze. Prezentował pogląd, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. winno zobowiązać Dyrektora [...] do niezwłocznego rozpoznania wniosku o udzielenie informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. wniosło o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Na wstępie podkreślić należy, iż wniosek skarżącego z dnia [...] czerwca 2009 r., wniesiony w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), skierowany został do Dyrektora [...] w W.

Bezsporne jest, że wniosek ten nie został rozpoznany, a zatem Dyrektor [...] w W. pozostaje w tym zakresie w bezczynności.

Bezczynność organu, w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, polega na tym, że organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno - technicznej w przedmiocie informacji publicznej, takiej czynności nie podejmuje. Innymi słowy, z bezczynnością organu w zakresie dostępu do informacji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy organ milczy wobec złożonego wniosku strony o udzielenie takiej informacji lub odmawia udzielenia informacji w nieprzewidzianej do tej czynności formie prawnej.

Należy stwierdzić, że w orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowany jest pogląd, iż skarga na bezczynność organu w przedmiocie informacji publicznej nie musi być poprzedzona żadnym środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej (vide wyrok NSA z dnia 24 maja 2006 r., sygn. akt I OSK 601/05 publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, orzeczenia.nsa.gov.pl).

Podkreślenia też wymaga, że kodeks postępowania administracyjnego nie ma zastosowania do trybu udostępnienia informacji publicznej na wniosek, gdyż ustawa o dostępie do informacji publicznej w sposób kompleksowy reguluje to zagadnienie, a odesłanie do stosowania przepisów kodeksu zawiera jedynie w odniesieniu do decyzji o odmowie udzielenia informacji i o umorzeniu postępowania – art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Udostępnienie informacji publicznej jest czynnością, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). W związku z tym, skarga na bezczynność organu w tym przedmiocie również przysługuje do sądu administracyjnego. Należy więc stwierdzić, że chociaż przepis art. 52 ustawy uzależnia uruchomienie drogi postępowania sądowoadministracyjnego od wyczerpania środków zaskarżenia, ma to jednak miejsce tylko wówczas, gdy takie środki przysługują, czy to na podstawie kodeksu postępowania administracyjnego, czy to przepisów szczególnych, czy też powołanej wyżej ustawy. Jednak w odniesieniu do bezczynności organu w przedmiocie wniosku o udostępnienie informacji publicznej, środków takich nie przewiduje zarówno ustawa o dostępie do informacji publicznej, jak i ustawa – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a kodeks postępowania administracyjnego w tym zakresie nie ma zastosowania.

Oznacza to, że skarga na bezczynność organu w sprawie dostępu do informacji publicznej, może być wniesiona do sądu administracyjnego bez konieczności wniesienia zażalenia w trybie art. 37 kpa, czy też wezwania do usunięcia naruszenia prawa, bowiem ustawa nie stawia dodatkowych warunków do jej wniesienia.

W niniejszej sprawie skarżący wniósł do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. zażalenie w trybie art. 37 kpa i zażalenie to zostało rozpoznane przez organ na podstawie art. 66 § 3 kpa.

Przepis ten stanowi, że jeżeli podanie wniesiono do organu niewłaściwego, a organu właściwego nie można ustalić na podstawie danych podania albo, gdy z podania wynika, że właściwym w sprawie jest sąd powszechny, organ do którego podanie wniesiono zwraca je wnoszącemu.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy, w ocenie Sądu, organ prawidłowo ustalił, że nie jest zobowiązany do rozpoznania zażalenia skarżącego w przedmiocie nierozpoznania wniosku z dnia [...] czerwca 2009 r. o udostępnienie informacji publicznej. Stwierdzić też należy, iż skarżący mógł i powinien, w przypadku nierozpoznania jego wniosku, skierować bezpośrednio do sądu administracyjnego skargę na bezczynność organu w przedmiocie nierozpatrzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej.

Wydane w sprawie zaskarżone postanowienie, choć może zostać zakwalifikowane procesowo jako zbędne (albowiem przepis prawa nie nakładał na organ obowiązku rozpatrzenia zażalenia), nie narusza prawa w rozumieniu art. 145 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Stosownie do tego przepisu, sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1) uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części, jeżeli stwierdzi:

a) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,

b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,

c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;

2) stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach;

3) stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub w innych przepisach.

Wobec faktu, że wydane przez organ postanowienie nie narusza prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł, jak w sentencji.