drukuj    zapisz    Powrót do listy

6111 Podatek akcyzowy, Odrzucenie skargi, Dyrektor Izby Celnej, Oddalono skargę kasacyjną, I FSK 1732/08 - Postanowienie NSA z 2009-02-27, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I FSK 1732/08 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2009-02-27 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2008-09-18
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Marek Kołaczek /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6111 Podatek akcyzowy
Hasła tematyczne
Odrzucenie skargi
Sygn. powiązane
I SA/Bk 373/07 - Postanowienie WSA w Białymstoku z 2008-07-10
I FZ 529/07 - Postanowienie NSA z 2008-05-30
Skarżony organ
Dyrektor Izby Celnej
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 58 par. 1
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Marek Kołaczek po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 10 lipca 2008 r. sygn. akt I SA/Bk 373/07 w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia 26 kwietnia 2007 r. w przedmiocie podatku akcyzowego z tytułu darowizny samochodu osobowego przed pierwszą rejestracją na terytorium kraju postanawia: 1) oddalić skargę kasacyjną, 2) przyznać od Skarbu Państwa z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku na rzecz radcy prawnego D. S. kwotę 366 zł (trzysta sześćdziesiąt sześć złotych), w tym kwotę 66 zł (sześćdziesiąt sześć złotych) podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Z akt sprawy wyłania się następujący przebieg postępowania. Decyzją z dnia 26 kwietnia 2007 r. Dyrektor Izby Celnej w B., po rozpatrzeniu odwołania E. S., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji określającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym. Decyzja organu odwoławczego została doręczona stronie w dniu 2 maja 2007 r., a więc 30-dniowy termin do wniesienia skargi upłynął w dniu 1 czerwca 2007 r. Skargę na powyższą decyzję złożono natomiast w dniu 2 czerwca 2007 r. (data stempla pocztowego), zaś w dniu 3 lipca 2007 r. skarżąca złożyła także wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.

Postanowieniem z dnia 13 września 2007 r., sygn. akt I SA/Bk 373/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odrzucił wniosek E. S. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Sąd uznał, że skoro skarżąca skargę złożyła w dniu 2 czerwca 2007 r., przyczyna uchybienia terminu ustała przed tą datą. Jednocześnie sąd zauważył, że skarżącej w dniu 25 czerwca 2007 r. doręczono odpis odpowiedzi na skargę, w której wskazano na naruszenie terminu do jej wniesienia. Z tych względów WSA w Białymstoku uznał, że skarżąca nie zachowała siedmiodniowego terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu.

Pismem z dnia 28 września 2007 r. pełnomocnik skarżącej wniosła zażalenie na ww. postanowienie sądu I instancji. Jak podniosła skarżąca, organ w terminie 30 dni, jakie ma na przekazanie skargi do sądu, powinien poinformować stronę o obowiązku dołączenia wniosku o przywrócenie terminu w sytuacji, gdy do uchybienia tego terminu doszło. Skarżąca wskazała ponadto, że znajduje się w trudnej sytuacji życiowej, która nie została poddana ocenie sądu I instancji (rodzina wielodzietna, wymagające wzmożonej opieki niepełnosprawne dziecko, leczenie psychiatryczne skarżącej).

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd uznał, że w dniu 2 czerwca 2007 r. najpóźniej ustała przyczyna uchybienia terminowi do wniesienia tej skargi. Siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu należy zatem liczyć od dnia 3 czerwca 2007 r. Jeżeli natomiast strona złożyła ten wniosek dopiero 3 lipca 2007 r., to niewątpliwie nie zachowała siedmiodniowego terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu, o którym mowa w ww. art. 87 § 1 p.p.s.a. Z tych też względów wniosek strony podlegał odrzuceniu.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego oceny sytuacji nie może również zmienić okoliczność, że skarżąca ma na utrzymaniu wielodzietną rodzinę czy że pozostaje pod opieką poradni zdrowia psychicznego. Nie zostało bowiem uprawdopodobnione, że powody te usprawiedliwiały sytuację, w której skarżąca z jednej strony była w stanie wysłać w dniu 2 czerwca 2007 r. spóźnioną skargę i jednocześnie nie mogła w tym samym dniu wysłać wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia tej skargi. Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny postanowił zażalenie Strony na postanowienie sądu I instancji (w przedmiocie odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi) oddalić.

Postanowieniem z dnia 10 lipca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odrzucił skargę skarżącej na decyzję Dyrektora Izby Celnej. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia sąd I instancji wskazał art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej – P.p.s.a.), zgodnie z którym sąd odrzuca skargę wniesioną po terminie.

Pismem z dnia 28 lipca 2008 r. Skarżąca wniosła skargę kasacyjną na postanowienie sądu I instancji o odrzuceniu skargi, zarzucając naruszenie art. 87 § 2 P.p.s.a. przez jego niezastosowanie przez sąd I instancji w postępowaniu dotyczącym przywrócenia terminu do wniesienia skargi pomimo uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu. Strona wniosła jednocześnie o uchylenie wskazanego postanowienia sądu I instancji z dnia 10 lipca 2008 r. (w części dotyczącej odrzucenia skargi), a także postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 maja 2008 r. (w części oddalającej zażalenie) oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 13 września 2007 r. (w całości).

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Na wstępie należy zauważyć, że niniejsza skarga kasacyjna została wniesiona na postanowienie sądu I instancji w przedmiocie odrzucenia skargi strony na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej. W tym zakresie przede wszystkim należy zbadać, czy zaistniały podstawy do odrzucenia skargi.

Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a., sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia.

W niniejszej sprawie bezsporną pozostaje kwestia, że skarga wniesiona w dniu 2 czerwca 2007 r. została złożona po ustawowym 30-dniowym terminie na jej wniesienie, który upływał w dniu 1 czerwca 2007 r.

Wprawdzie Strona złożyła wniosek o przywrócenie terminu na wniesienie skargi, jednakże uczyniła to dopiero w dniu 3 lipca 2007 r. Wniosek ten został przez sąd I instancji odrzucony, a zażalenie na to postanowienie o odrzuceniu wniosku zostało postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 maja 2008 r. oddalone.

W związku z powyższym należy uznać, że została rozstrzygnięta kwestia niemożliwości przywrócenia terminu na wniesienie skargi. Postanowienie NSA oddalające zażalenie na postanowienie WSA w przedmiocie odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu jest prawomocne na skutek jego niezaskarżalności (art. 168 § 1 w zw. z art. 193 P.p.s.a.). Orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i inne organy państwowe, a w przypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby (art. 170 P.p.s.a.). "Ratio legis art. 170 polega na tym, że gwarantuje ona zachowanie spójności i logiki działania organów państwowych, zapobiegając funkcjonowaniu w obrocie prawnym rozstrzygnięć nie do pogodzenia w całym systemie sprawowania władzy (...). Moc wiążąca orzeczenia określona w art. 170 w odniesieniu do sądów oznacza, że podmioty te muszą przyjmować, iż dana kwestia prawna kształtuje się tak, jak stwierdzono w prawomocnym orzeczeniu" (B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. II, Zakamycze 2006, str. 365).

Skoro prawomocnie zostało oddalone zażalenie na postanowienie sądu I instancji w przedmiocie odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu na wniesienie skargi, to należy przyjąć, że wniosek o przywrócenie terminu okazał się nieskuteczny. W takiej sytuacji nie mogło dojść do przywrócenia terminu i w związku z tym należy wziąć pod uwagę jedynie pierwotny termin faktycznego wniesienia skargi, a więc 2 czerwca 2007 r. Wniesienie skargi w tym terminie musiało w takim stanie rzeczy zostać uznane jako wniesienie skargi kasacyjnej po przewidzianym przepisami prawa 30-dniowym terminie (art. 53 § 1 P.p.s.a.). Nie mogło również dojść do ponownego badania zasadności wniosku o przywrócenie terminu na wniesieniu skargi, w związku z czym zarzut naruszenia art. 87 § 2 P.p.s.a. jest niezasadny.

W świetle powyższego należy uznać, że odrzucenie skargi przez sąd I instancji było w pełni uzasadnione, a to w świetle ww. art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a.

Zgodnie z art. 250 P.p.s.a., radca prawny wyznaczony z urzędu otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. W tym stanie rzeczy, uwzględniając treść § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 Nr 163, poz. 1349 ze zm.), należało pełnomocnikowi Skarżącej za podjęcie czynności w postępowaniu zażaleniowym przyznać w ramach wynagrodzenia kwotę 300 zł (połowę stawki minimalnej, która przy wartości przedmiotu sporu 3783 zł wynosi zgodnie z § 6 pkt 2 ww. rozporządzenia 600 zł). Przyznane wynagrodzenie w zakresie nieopłaconej pomocy prawnej należało, zgodnie z § 2 ust. 3 przytoczonego rozporządzenia, podwyższyć o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności we właściwych przepisach.

Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 182 § 1 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt