Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 22 września 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Paluszyńska (spr.) Sędzia WSA Marek Sachajko Asesor sądowy WSA Robert Talaga po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 22 września 2022 roku sprawy ze skargi J.T. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 28 lutego 2022 roku nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wykreślenia z centralnej ewidencji kierowców oddala skargę.

Wnioskiem z 09 grudnia 2021 r. J.T. (dalej także jako wnioskodawca, skarżący) zwrócił się do Starosty o wykreślenie z centralnej ewidencji kierowców oraz przeprowadzenie dowodu z załączonych dokumentów, na okoliczność ustalenia, że wnioskodawca przebywa na stałe za granicą, tam prowadzi działalność gospodarczą, za granicą jest zameldowany i ma miejsce zamieszkania oraz nie przebywa na stałe w kraju, jak również na okoliczność, że ma prawo jazdy wydane zgodnie z obowiązującymi w Holandii procedurami. Wniosek został przekazany Prezydentowi Miasta.

Z uzasadnienia wniosku wynika, że wnioskodawca posiadał uprawnienie do kierowania pojazdami kategorii "B", wydane 08 lipca 1999 r. przez Prezydenta Miasta. Decyzją z 05 stycznia 2005 r. Prezydent Miasta cofnął wnioskodawcy uprawnienia do kierowania pojazdami, z powodu przekroczenia punktów karnych, do czasu zaliczenia egzaminu z wynikiem pozytywnym, albowiem wnioskodawca nie zgłosił się w celu pobrania skierowania na egzamin sprawdzający kwalifikacje, co skutkowało wydaniem ww. decyzji. W 2005 r. wnioskodawca wyjechał na stałe do Holandii i tam, od tamtej pory na stałe zamieszkuje, z rodziną. Tam są zameldowani i tam rozliczają się z danin publicznych. Wnioskodawca do Polski przyjeżdża sporadycznie, w odwiedziny.

W 2018 r. wnioskodawca uzyskał uprawnienia do kierowania pojazdami kat. AM i B w Holandii. Posługując się tym dokumentem porusza się na terenie Holandii oraz dojeżdżał do tej pory do kraju.

W dniu 10 lipca 2020 r. wnioskodawca został zatrzymany z powodu przekroczenia prędkości. Podczas kontroli okazał funkcjonariuszom Policji blankiet prawa jazdy uzyskanego w Holandii na kat. AM i B, ważnego do marca 2028 r. Został obwiniony także o kierowanie pojazdem, nie mając uprawnień do kierowania pojazdami.

Wnioskodawca nigdy nie wymieniał prawa jazdy zagranicznego na polskie z powodu braku do tego przesłanek – z uwagi na stały pobyt za granicą. W związku z powyższym wnioskodawca nie ma możliwości ani tym bardziej podstaw prawnych do pobrania skierowania na egzamin i ponownego uzyskania uprawnień na terenie Polski. Zgromadzenie danych wnioskodawcy w centralnym rejestrze pojazdów powoduje jednak nieprzewidziane i niechciane sytuacje. Za każdym razem po przyjeździe wnioskodawcy do kraju, w razie ewentualnej kontroli będzie on widoczny jako osoba, której cofnięto uprawnienia. Z tego może być po raz kolejny wysuwany błędny wniosek o braku uprawnień do kierowania pojazdem na terenie Polski.

Postanowieniem z 04 stycznia 2022 r. nr [...] Prezydent Miasta, wskazując na art. 61 § 1 oraz 61a § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735 z późn. zm., dalej także jako K.p.a.), odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wykreślenia wnioskodawcy z centralnej ewidencji kierowców.

Uzasadniając napisał, w dniu 24 lipca 2001 r. Komendant Wojewódzki Policji w P. wystąpił z wnioskiem do Prezydenta Miasta o skierowanie J.T. na egzamin kontrolny, w związku z przekroczeniem punktów karnych w okresie od 10 marca 2000 r. do 31 stycznia 2001 r. W dniu 25 marca 2002 r. wydano decyzję o skierowaniu na egzamin kontrolny oraz decyzję o zatrzymaniu prawa jazdy. W dniu 08 listopada 2004 r. podczas kontroli drogowej zatrzymano prawo jazdy, w związku z przekroczeniem dozwolonego limitu punktów karnych. Dokument prawa jazdy znajduje się w Wydziale Komunikacji Urzędu Miejskiego, jako zatrzymany. Z uwagi na fakt, iż w wyznaczonym terminie wnioskodawca nie podszedł do egzaminu kontrolnego, w dniu 05 stycznia 2005 r. została wydana decyzja nr [...] o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kategorii "B".

Dalej organ I instancji zacytował fragment uzasadnienia wyroku Sądu Rejonowego w K. II Wydział Karny z 09 lutego 2021 r. sygn. akt [...], którym to wyrokiem Sąd Rejonowy W K. uznał J.T. za winnego popełnienia wykroczenia polegającego na przekroczeniu dopuszczalnej prędkości oraz uniewinnił J.T. od popełnienia wykroczenia polegającego na kierowaniu pojazdem nie mając uprawnień do kierowania pojazdami (kserokopia wyroku została załączona do wniosku J.T. z 09 grudnia 2021 r.). Sąd Rejonowy ustalił, że J.T. uzyskał holenderskie prawo jazdy a brak jest informacji, by prawo jazdy to zostało zatrzymane lub czasowo albo na stałe cofnięto mu uprawnienia.

Dalej organ I instancji wskazał, że w dniu 21 grudnia 2021 r. otrzymał pismo od Komendanta Wojewódzkiego Policji w P. z informacją, że na chwilę obecną brak podstaw prawnych do wycofania wniosku o sprawdzenie kwalifikacji J.T. Z uwagi na brak informacji o zdanym egzaminie nie można również dokonać aktualizacji danych w ewidencji ukaranych kierowców.

Prezydent Miasta wskazał, że zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2021 r. poz. 1212 z późn. zm., dalej jako u.k.p.) kierowca może posiadać tylko jedno ważne prawo jazdy. Organ wydający prawo jazdy w Holandii powinien wystąpić do wydziału komunikacji z prośbą o potwierdzenie ważności polskiego prawa jazdy i informację, czy nie ciążą na nim zakazy. Europejski System Informacyjny o Pojazdach i Prawach Jazdy (system EUCARIS) umożliwia państwom Unii Europejskiej wymianę danych na temat praw jazdy. Zgodnie z art. 11 ust. 4 dyrektywy 2006/126/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie praw jazdy "Państwo członkowskie odmawia wydania prawa jazdy osobie, której prawo jazdy podlega ograniczeniu, zawieszeniu lub cofnięciu w innym państwie członkowskim". W przedmiotowej sprawie nie wpłynęło żadne zapytanie z organu holenderskiego.

Mając powyższe na uwadze organ I instancji ocenił, że brak jest przesłanek do wszczęcia postępowania w rozumieniu art. 61 § 1 K.p.a. Ponadto organ I instancji stwierdził, że nie jest administratorem systemu CEPiK. Aby dokonać żądanych zmian należy zwrócić się do administratora systemu. Polskie przepisy nie przewidują jednak wykreślenia kierowcy z ewidencji na jego życzenie.

Na opisane postanowienie wnioskodawca, zastępowany przez zawodową pełnomocnik wniósł zażalenie, zarzucając naruszenie art. 61 § 1 i art. 61a § 1 K.p.a., poprzez odmowę wszczęcia postępowania w sytuacji, kiedy to wnioskodawca wyraźnie zażądał jego wszczęcia i w sytuacji, kiedy wnioskodawca posiadał legitymację do wystąpienia z takim wnioskiem oraz pomimo braku innych przeszkód do prowadzenia postępowania. Nadto zarzucił naruszenie art. 10 K.p.a. poprzez pozbawienie wnioskodawcy prawa do czynnego udziału stron w postępowaniu i jego wysłuchania w sytuacji kiedy to organ pomimo odmowy wszczęcia postępowania zbierał dowody, dokonywał ich oceny i w uzasadnieniu postanowienia po części merytorycznie odnosił się do złożonego wniosku.

Postanowieniem z 28 lutego 2022 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, wskazując na art. 61 w związku z art. 144 K.p.a. – utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie.

Uzasadniając SKO napisało, że należy zgodzić się z argumentem zażalenia, że opierając odmowę wszczęcia postępowania na merytorycznych aspektach sprawy, organ I instancji wyszedł poza dyspozycję art. 61a §1 K.p.a., zgodnie z którym, gdy żądanie wszczęcia postępowania zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ administracji publicznej wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. Jednakże, według SKO odmowa wszczęcia przedmiotowego postępowania jest słuszna, choć z innych przyczyn.

Zdaniem SKO, ustawodawca wprawdzie nie dokonał konkretyzacji przyczyn uniemożliwiających wszczęcie postępowania, to należy jednak uznać, że przepis ten odnosi się do takich sytuacji, które w sposób oczywisty stanowią przeszkodę wszczęcia postępowania administracyjnego. Przesłanka ta zostanie spełniona, gdy np. w tej samej sprawie postępowanie administracyjne już się toczy, gdy w tej sprawie zapadło już rozstrzygnięcie lub gdy w przepisach prawa brak jest podstawy materialnoprawnej do rozpatrzenia żądania w trybie administracyjnym. Przez inne uzasadnione przyczyny, o których mowa w K.p.a., należy rozumieć takie sytuacje, które w sposób oczywisty stanowią przeszkodę do wszczęcia postępowania. Wyrażenie "nie może być wszczęte" należy odnieść do sytuacji, gdy wszczęciu postępowania stoi na przeszkodzie przepis prawa, bądź poszczególne jego przepisy, których wykładnia uniemożliwia prowadzenie tego postępowania i rozpatrzenia treści żądania w sposób merytoryczny. Zdaniem SKO taka sytuacja ma miejsce w sprawie.

Kwestie związane z gromadzeniem danych w centralnej ewidencji kierowców regulują przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym. W ewidencji gromadzi się dane między innymi o osobach posiadających lub którym cofnięto uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi, tramwajami lub motorowerami, osobach posiadających lub którym unieważniono kartę kwalifikacji kierowcy; osobach nieposiadających uprawnień, które kierując pojazdem popełniły naruszenie określone w przepisach wydanych na podstawie art. 105 ust. 1 pkt 1 u.k.p., osób nieposiadających uprawnień, w stosunku do których orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów. W stosunku do tych osób gromadzi się między innymi następujące dane imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia, numer PESEL, a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL - serię, numer i nazwę dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa, które wydało ten dokument, obywatelstwo; adres zamieszkania. Stosownie do treści art. 100ab ustawy Prawo o ruchu drogowym, danych zgromadzonych w ewidencji nie usuwa się, z wyłączeniem danych, o których mowa w:

1) art. 100aa ust. 4 pkt 11 oraz ust. 5 pkt 18, które podlegają usunięciu z ewidencji:

a) jeżeli dane o zakazie prowadzenia pojazdów podlegają usunięciu z Krajowego Rejestru Karnego,

b) po 5 latach od daty uprawomocnienia się orzeczenia o zastosowaniu zakazu prowadzenia pojazdów, jeżeli dane o tym zakazie nie podlegają gromadzeniu w Krajowym Rejestrze Karnym;

2) art. 100aa ust. 4 pkt 12-13, które podlegają usunięciu z ewidencji na zasadach określonych w art. 98 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami.

1a. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, dane, o których mowa w art. 100aa ust. 4 pkt 11 i ust. 5 pkt 18, są usuwane automatycznie.

SKO oceniło, że treść przytoczonych przepisów wskazuje zatem, że nie prowadzi się postępowania dotyczącego wykreślenia wnioskodawcy z centralnej ewidencji kierowców, bowiem danych zgromadzonych w ewidencji stosownie do art. 100ab ustawy nie usuwa się, z wyjątkiem danych wymienionych w tym przepisie. Nie są to dane dotyczące imienia, nazwiska, miejsca zamieszkania. Okoliczność ta świadczy o wystąpieniu w przedmiotowej sprawie przesłanki odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego z powodu innej uzasadnionej przyczyny - braku podstawy prawnej do prowadzenia żądanego postępowania.

Na opisane postanowienie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wniósł J.T., zastępowany przez zawodową pełnomocnik, domagając się uchylenia obu postanowień wydanych w sprawie oraz zasądzenia zwrotu kosztów postępowania. Pełnomocnik powtórzyła zarzuty zawarte w zażaleniu: naruszenia art. 61 § 1 i art. 61a § 1 K.p.a. poprzez odmowę wszczęcia postępowania w sytuacji, kiedy to wnioskodawca wyraźnie zażądał jego wszczęcia i w sytuacji, kiedy wnioskodawca posiadał legitymację do wystąpienia z takim wnioskiem oraz pomimo braku innych przeszkód do prowadzenia postępowania. Powtórzyła nadto zarzut naruszenia art. 10 K.p.a. poprzez pozbawienie wnioskodawcy prawa do czynnego udziału stron w postępowaniu i jego wysłuchania w sytuacji, kiedy to organ pomimo odmowy wszczęcia postępowania zbierał dowody, dokonywał ich oceny i w uzasadnieniu postanowienia po części merytorycznie odnosił się do złożonego wniosku. Nadto zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego: art. 4 ust. 1 pkt 2 ppkt b) u.k.p. poprzez jego niezastosowanie i nieuwzględnienie, iż wnioskodawca posiadał dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem, a tym samym zaistniały okoliczności stanowiące podstawę do dokonania wykreślenia, a także naruszenie art. 5 ust 6 u.k.p. poprzez jego niezastosowanie i nie uwzględnienie, iż na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdem silnikowym może kierować osoba posiadająca ważne zagraniczne prawo jazdy wydane przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfederację Szwajcarską lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym - w okresie ważności prawa jazdy. 

Uzasadniając napisała, że skarżący posiada ważne uprawnienia które powinny być uwzględnione przez krajowe organy, to z kolei powinno stanowić podstawę do wykreślenia wnioskodawcy z centralnej ewidencji kierowców jako osoby mającej cofnięte uprawnienia, czego nie uczyniono i nie zastosowano korzystnych dla wnioskodawcy przepisów.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonym postanowieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.

Skarga jest bezzasadna i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 137 z późn. zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (legalności), jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Sądy administracyjne, kierując się wspomnianym kryterium legalności, dokonują oceny zgodności treści zaskarżonego aktu oraz procesu jego wydania z normami prawnymi - ustrojowymi, proceduralnymi i materialnymi - przy czym ocena ta jest dokonywana według stanu prawnego i zasadniczo na podstawie akt sprawy istniejących w dniu wydania zaskarżonego aktu. W świetle art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329, z późn. zm.; dalej jako P.p.s.a.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie. Do tej kategorii postanowień należą bez wątpienia postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania - co wprost wynika z art. 61a § 2 K.p.a. Stosownie do art. 134 § 1 P.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną. Oznacza to, że bierze pod uwagę wszelkie naruszenia prawa, a także wszystkie przepisy, które powinny znaleźć zastosowanie w rozpoznawanej sprawie, niezależnie od żądań i wniosków podniesionych w skardze - w granicach sprawy, wyznaczonych przede wszystkim rodzajem i treścią zaskarżonego aktu.

Dokonawszy tak rozumianej kontroli zaskarżonego postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego z 28 lutego 2022 r., którym SKO utrzymało w mocy postanowienie Prezydenta Miasta z 04 stycznia 2022 r. o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie wykreślenia wnioskodawcy z centralnej ewidencji kierowców (wycofania wniosku o sprawdzenie kwalifikacji skarżącego co do prawa jazdy, na egzaminie kontrolnym) Sąd stwierdza, że zaskarżone postanowienie jest zgodne z prawem.

Zasadniczą podstawę prawną zaskarżonego postanowienia SKO stanowił art. 61a § 1 K.p.a. w myśl którego, gdy żądanie, o którym mowa w art. 61, zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ administracji publicznej wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. Przepis art. 61 § 5 stosuje się odpowiednio.

Sąd w niniejszym składzie podziela stanowisko, zgodnie z którym wydanie na podstawie art. 61a § 1 K.p.a. postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania administracyjnego, ma miejsce na wstępnym etapie badania wniosku, tj. w sytuacji gdy nie trzeba w sprawie przeprowadzić postępowania wyjaśniającego po to, by stwierdzić, że sprawa wywołana konkretnym wnioskiem powinna zakończyć się odmową wszczęcia postępowania administracyjnego (zob. wyrok NSA z 25 lutego 2022 r., I GSK 2218/18, Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie internetowej Naczelnego Sądu Administracyjnego, dalej jako CBOSA). Innymi słowy, odmowa wszczęcia postępowania na podstawie art. 61a § 1 K.p.a. "z innych uzasadnionych przyczyn" może mieć miejsce w sytuacjach oczywistych, tj. gdy "na pierwszy rzut oka" można stwierdzić, że brak jest podstaw do prowadzenia postępowania (por. wyrok NSA z dnia 03 grudnia 2021 r., III OSK 497/21 i wymienione tam orzecznictwo tego Sądu; CBOSA). W ocenie Sądu taka sytuacja wystąpiła w niniejszej sprawie, na co trafnie wskazało SKO.

Wszczęcie postępowania na żądanie strony może nastąpić jedynie wówczas, gdy przepis prawa normuje możliwość żądania określonego zachowania organu administracji.

Kwestie związane z gromadzeniem danych w centralnej ewidencji kierowców regulują przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (w dacie wydania zaskarżonego postanowienia: Dz. U. z 2021 r. poz. 450 z późn. zm., dalej jako Prawo o ruchu drogowym). Zgodnie z art. 100aa ust. 1 Prawa o ruchu drogowym, w centralnej ewidencji kierowców gromadzi się dane wymienione w tym ustępie, między innymi dane o osobach posiadających lub którym cofnięto uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi, tramwajami lub motorowerami, osobach posiadających lub którym unieważniono kartę kwalifikacji kierowcy (art. 100aa ust. 1 pkt 1-2). W stosunku do tych osób gromadzi się dane wymienione w art. 100aa ust. 4 Prawa o ruchu drogowym, w tym imię i nazwisko; datę i miejsce urodzenia; numer PESEL, a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL - serię, numer i nazwę dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa, które wydało ten dokument; obywatelstwo; adres zamieszkania; datę zgonu; o uprawnieniach; o okresie próbnym i jego przedłużeniu; o skierowaniu na kurs reedukacyjny; o dokumentach stwierdzających uprawnienia; o zastosowaniu zakazu prowadzenia pojazdów; o wykroczeniach lub przestępstwach stanowiących naruszenia przepisów ruchu drogowego i przypisanych im punktach.

SKO słusznie stwierdziło, że kluczowe znaczenie dla uznania, że należało odmówić wszczęcia postępowania, ma art. 100ab ust. 1 Prawa o ruchu drogowym. Zgodnie z tym przepisem danych zgromadzonych w centralnej ewidencji kierowców nie usuwa się, z wyjątkami wymienionymi w tym ustępie. Zatem danych zgromadzonych w centralnej ewidencji kierowców co do zasady nie usuwa się, z wyłączeniem danych, o których mowa w:

1) art. 100aa ust. 4 pkt 11 (o zastosowaniu zakazu prowadzenia pojazdów) oraz ust. 5 pkt 18 (dotyczące obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów), które podlegają usunięciu z ewidencji: a) jeżeli dane o zakazie prowadzenia pojazdów podlegają usunięciu z Krajowego Rejestru Karnego, b) po 5 latach od daty uprawomocnienia się orzeczenia o zastosowaniu zakazu prowadzenia pojazdów, jeżeli dane o tym zakazie nie podlegają gromadzeniu w Krajowym Rejestrze Karnym;

2) art. 100aa ust. 4 pkt 12-13 (o wykroczeniach lub przestępstwach stanowiących naruszenia przepisów ruchu drogowego i przypisanych im punktach oraz o kierowaniu pojazdem w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu), które podlegają usunięciu z ewidencji na zasadach określonych w art. 98 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami.

SKO słusznie oceniło, że w świetle art. 100ab ust. 1 Prawa o ruchu drogowym nie można prowadzić postępowania w sprawie wykreślenia wnioskodawcy z centralnej ewidencji kierowców, względnie wykreślenia wniosku o sprawdzenie kwalifikacji skarżącego co do prawa jazdy, na egzaminie kontrolnym. Wniosek o wszczęcie postępowania, sporządzony przez zawodową pełnomocnik jest jednoznaczny: wnioskodawca nie chce dłużej figurować w centralnej ewidencji kierowców jako osoba, której cofnięto uprawnienia do kierowania pojazdami, bowiem legitymuje się prawem jazdy wydanym za granicą (w Holandii). Rzecz jednak w tym, że z ogólnego zakazu usuwania danych zgromadzonych w centralnej ewidencji kierowców, zawartego w art. 100ab ust. 1 Prawa o ruchu drogowym jasno wynika, że brak jest podstawy prawnej do przeprowadzenia żądanego postępowania, zatem należało odmówić wszczęcia postępowania.

Zauważyć należy, że usuwanie danych ewidencyjnych dozwolone jest jedynie w konkretnie określonych przypadkach stanowiących odzwierciedlenie zdarzeń prawnych takich jak np. zatarcie skazania. Prawidłowemu wykonywaniu funkcji przez ewidencję służą właśnie takie mechanizmy jak zakaz usuwania danych poza określonymi ustawowo przypadkami.

Sąd zaznacza, że legitymowanie się prawem jazdy uzyskanym w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej nie uzasadnia wprowadzenia żądanej zmiany w centralnej ewidencji kierowców. Na marginesie Sąd wskazuje, że wykluczenie bądź potwierdzenie istnienia kolizji prawnej u skarżącego, któremu w 2005 roku w Polsce cofnięto uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii B, po czym w 2018 r. uzyskał uprawnienia do kierowania pojazdami kat. AM i B w innym kraju członkowskim Unii Europejskiej, jest poza granicami wniosku z 09 grudnia 2021 r.

W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 151 P.p.s.a. skargę oddalił.