Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kania, Sędziowie WSA Jacek Fronczyk (spr.), Ewa Grochowska – Jung, Protokolant, st. asyst. sędz. Arkadiusz Koziarski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lutego 2012 r. sprawy ze skargi J. C. na bezczynność Prezesa Rady Ministrów w przedmiocie dostępu do informacji publicznej 1. zobowiązuje Prezesa Rady Ministrów do rozpatrzenia wniosku J. C. z dnia [...] lipca 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej w terminie 14 dni od dnia otrzymania prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdzona bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Prezesa Rady Ministrów na rzecz skarżącej J. C. kwotę 357 zł (trzysta pięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wnioskiem z dnia [...] lipca 2011 r. J. C., powołując się na art. 2 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwróciła się do Prezesa Rady Ministrów o udostępnienie jej informacji publicznej w przedmiocie:

1) istnienia, formy, treści oraz daty złożenia oświadczenia woli w sprawie udzielenia zgody przez Rzeczpospolitą Polską wobec Federacji Rosyjskiej na unormowanie zasad organizacji i prowadzenia badań oraz ustalenia przyczyn zdarzenia lotniczego, polegającego na katastrofie polskiego rządowego samolotu Tu-154M nr 101, która miała miejsce w okolicach lotniska Smoleńsk "Północny" w dniu 10 kwietnia 2010 r., w tym w szczególności istnienia oraz treści wskazanych w ww. oświadczeniu metod rozstrzygania sporów powstałych na tle stosowania lub interpretacji ww. zasad oraz o udostępnienie dokładnej i pełnej treści tego oświadczenia, poprzez przesłanie odpisów/kserokopii dokumentu lub dokumentów, zawierających treści w ww. zakresie oraz poprzez przesłanie jego treści w formie pisemnej;

2) organu Rzeczypospolitej Polskiej, który wyraził zgodę na złożenie ww. oświadczenia woli oraz osoby, która je złożyła (w tym o jej imienne wskazanie), istnienia oraz podstaw jej umocowania w tym zakresie oraz o przesłanie odpisów/kserokopii dokumentu lub dokumentów, zawierających treści w ww. zakresie;

3) istnienia między Rzeczpospolitą Polską a Federacją Rosyjską dwustronnej międzynarodowej umowy, porozumienia lub uzgodnień dotyczących unormowania zasad organizacji i prowadzenia badań oraz ustalenia przyczyn zdarzenia lotniczego, polegającego na katastrofie polskiego rządowego samolotu Tu-154M nr 101, która miała miejsce w okolicach lotniska Smoleńsk "Północny" w dniu 10 kwietnia 2010 r. oraz o przesłanie odpisów/kserokopii dokumentu lub dokumentów, zawierających treści w ww. zakresie;

4) charakteru prawnego oraz formy zawartej umowy, porozumienia lub uzgodnień między Rzeczpospolitą Polską a Federacją Rosyjską w przedmiocie unormowania zasad organizacji i prowadzenia badań oraz ustalenia przyczyn zdarzenia lotniczego, polegającego na katastrofie polskiego rządowego samolotu Tu-154M nr 101, która miała miejsce w okolicach lotniska Smoleńsk "Północny" w dniu 10 kwietnia 2010 r. oraz przesłanie odpisów/kserokopii dokumentu lub dokumentów, zawierających treści w ww. zakresie;

5) dokładnej i pełnej treści umowy, porozumienia lub uzgodnień, zawartych między Rzeczpospolitą Polską a Federacją Rosyjską w przedmiocie unormowania zasad organizacji i prowadzenia badań oraz ustalenia przyczyn zdarzenia lotniczego, polegającego na katastrofie polskiego rządowego samolotu Tu-154M nr 101, która miała miejsce w okolicach lotniska Smoleńsk "Północny" w dniu 10 kwietnia 2010 r., w tym w szczególności istnienia oraz treści zawartych w ww. umowie, porozumieniu lub uzgodnieniach metod rozstrzygania sporów powstałych na tle stosowania lub interpretacji ww. oraz o udostępnienie treści tej umowy, porozumienia lub uzgodnień poprzez przesłanie odpisu/kserokopii ww. oraz odpisów/kserokopii dokumentu lub dokumentów, zawierających treści w ww. zakresie;

6) dokładnej daty (dzień, miesiąc, rok) wyrażenia zgody na podjęcie negocjacji odnośnie ww. umowy, porozumienia lub uzgodnień, dokładnej daty (dzień, miesiąc, rok) zawarcia ww. oraz dokładnej daty (dzień, miesiąc, rok) związania się ww. przez Rzeczpospolitą Polskę oraz o przesłanie odpisów/kserokopii dokumentu lub dokumentów, zawierających treści w ww. zakresie;

7) trybu zawarcia i związania się ww. umową, porozumieniem lub uzgodnieniami oraz podstawy prawnej tego trybu (w tym o wskazanie odpowiednich przepisów) oraz o przesłanie odpisów/kserokopii dokumentu lub dokumentów, zawierających treści w ww. zakresie;

8) organu oraz osoby (w tym o imienne wskazanie tej osoby), która wyraziła zgodę na podjęcie negocjacji dotyczących zawarcia ww. umowy, porozumienia lub przyjęcia uzgodnień, istnienia oraz podstaw jej umocowania w tym zakresie oraz o przesłanie odpisów/kserokopii dokumentu lub dokumentów, zawierających treści w ww. zakresie;

9) osób (w tym o imienne wskazanie tych osób), które brały udział w ustalaniu treści ww. umowy, porozumienia, uzgodnień lub oświadczenia woli, istnienia oraz podstaw ich umocowania oraz o przesłanie odpisów/kserokopii dokumentu lub dokumentów, zawierających treści w ww. zakresie;

10) treści oraz istnienia analiz (zarówno tej, o której mowa w informacji przygotowanej przez Departament Prawny KPRM, przekazanej zainteresowanej przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów w piśmie z dnia [...] kwietnia 2011 r., jak i innych), stanowiących podstawę wyrażenia zgody przez stronę polską na podjęcie współpracy ze stroną rosyjską w zaproponowanym przez nią reżimie prawnym, obejmującym unormowanie zasad organizacji i prowadzenia badań oraz ustalenia przyczyn Katastrofy Smoleńskiej, jak również wszelkich innych analiz, z których strona polska korzystała przy podejmowaniu tej decyzji, osób (w tym o imienne wskazanie tych osób) oraz instytucji, które je sporządziły lub przedstawiły oraz o udostępnienie treści tych analiz poprzez przesłanie ww. w formie pisemnej lub przesłanie dokumentu lub dokumentów je zawierających;

11) treści opinii polskich specjalistów (zarówno tych, o których mowa w informacji przygotowanej przez Departament Prawny KPRM, przekazanej zainteresowanej przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów w piśmie z dnia [...] kwietnia 2011 r., jak i innych), po uzyskaniu których strona polska zdecydowała się na podjęcie współpracy ze stroną rosyjską w zaproponowanym przez nią reżimie prawnym, obejmującym unormowanie zasad organizacji i prowadzenia badań oraz ustalenia przyczyn Katastrofy Smoleńskiej, jak również wszelkich innych opinii polskich specjalistów, z których korzystała przy podejmowaniu tej decyzji, osób tych specjalistów (w tym o imienne ich wskazanie) oraz zakresu ich specjalizacji oraz o udostępnienie treści tych opinii poprzez przesłanie ww. w formie pisemnej lub przesłanie dokumentu lub dokumentów je zawierających;

12) osób (w tym o imienne wskazanie tych osób) biorących udział w konsultacjach, o których mowa w informacji przygotowanej przez Departament Prawny KPRM, przekazanej zainteresowanej przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów w piśmie z dnia [...] czerwca 2011 r., jak i innych, które prowadził Prezes Rady Ministrów, rząd RP, ministrowie (razem albo osobno), związanych z wyborem sposobu/podstawy prawnej współdziałania ze stroną rosyjską w zakresie badania Katastrofy Smoleńskiej;

13) podjętych przez Prezesa Rady Ministrów lub rząd Rzeczypospolitej Polskiej działań oraz analizowanych koncepcji (należy wskazać konkretne koncepcje), mających na celu doprowadzenie do:

- przestrzegania przez Federację Rosyjską spoczywających na niej zobowiązań wynikających z przyjęcia jako podstawy unormowania zasad organizacji i prowadzenia badań oraz ustalenia przyczyn zdarzenia lotniczego, polegającego na katastrofie polskiego rządowego samolotu Tu-154M nr 101, kora miała miejsce w okolicach lotniska Smoleńsk "Północny" w dniu 10 kwietnia 2010 r. Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym z dnia 7 grudnia 1944 r. oraz/albo Załącznika 13 do niej oraz usunięcia skutków ich nieprzestrzegania;

- rozstrzygnięcia sporu polsko – rosyjskiego, powstałego wskutek naruszenia ww. zobowiązań spoczywających na Federacji Rosyjskiej, w tym na tle sposobu sporządzenia oraz ustaleń faktycznych zawartych w Raporcie Międzypaństwowego Komitetu Lotniczego MAK dotyczącego przyczyn i okoliczności Katastrofy Smoleńskiej, który został ogłoszony na konferencji w Moskwie w dniu 12 stycznia 2011 r. oraz zmiany jego treści, w tym w szczególności: działań mających na celu zainicjowanie wznowienia badania przyczyn i okoliczności Katastrofy Smoleńskiej w oparciu o punkt 5.13 Załącznika 13 do Konwencji Chicagowskiej.

W odpowiedzi na powyższy wniosek, pismem z dnia [...] sierpnia 2011 r. Zastępca Dyrektora Centrum Informacyjnego Rządu – Kancelarii Prezesa Rady Ministrów poinformował stronę, że zgoda na zastosowany przez Federację Rosyjską reżim prawny została udzielona w formie konkludentnej. Nie było odrębnej decyzji Prezesa Rady Ministrów i Rady Ministrów w tej sprawie. Konsultacje w tym zakresie były dokonywane na bieżąco i roboczo, w czasie umożliwiającym natychmiastowe podjęcie badania przyczyn katastrofy, dlatego nie miały formy dokumentów, w rozumieniu art. 6 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W zakresie pytania nr 13 poinformowano, że analizowane są koncepcje dalszych działań zapewniających należyte zabezpieczenie interesów Rzeczypospolitej Polskiej, natomiast bieżące konsultacje prowadzono z kierownictwem Rządowego Centrum Legislacji, Ministerstwa Sprawiedliwości i Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie J. C. jej przedmiotem uczyniła bezczynność Prezesa Rady Ministrów, wskazując, że jej wniosek z dnia [...] lipca 2011 r. nie został przez organ rozpatrzony, gdyż nie udzielono żądanej informacji publicznej, pomimo wezwań do usunięcia naruszenia prawa. Skarżąca wniosła o zobowiązanie Prezesa Rady Ministrów do udostępnienia informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z dnia [...] lipca 2011 r. oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Udzielając odpowiedzi na skargę, Prezes Rady Ministrów wniósł o jej oddalenie, podnosząc, że zainteresowanej zostały udzielone wszystkie informacje, jakie znajdowały się w posiadaniu organu i którymi organ dysponuje.

W piśmie procesowym z dnia [...] lutego 2012 r., będącym repliką wobec odpowiedzi organu na skargę, J. C. podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko, twierdzenia i wnioski.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w art. 61 ust. 1 stanowi, że obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu (ust. 2). Ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa (ust. 3).

Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), służy realizacji konstytucyjnego prawa dostępu do wiedzy na temat funkcjonowania organów władzy publicznej. Używając w art. 2 ust. 1 pojęcia "każdemu", ustawodawca precyzuje zastrzeżone w Konstytucji obywatelskie uprawnienie, wskazując, że każdy może z niego skorzystać na określonych w tej ustawie zasadach. Przy czym owo "każdy" należy rozumieć jako każdy człowiek (osoba fizyczna) lub podmiot prawa prywatnego. Ustawa ta reguluje zasady i tryb dostępu do informacji, mających walor informacji publicznych, wskazuje, w jakich przypadkach dostęp do informacji publicznej podlega ograniczeniu oraz kiedy żądane przez wnioskodawcę informacje nie mogą zostać udostępnione. Oczywiście ustawa znajduje zastosowanie jedynie w sytuacjach, gdy spełniony jest jej zakres podmiotowy i przedmiotowy. W rozpoznawanej sprawie istotnie został spełniony zakres podmiotowy i przedmiotowy stosowania ustawy, co zresztą sporne nie jest.

Pojęcie informacji publicznej ustawodawca określił w art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wskazując, że informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 ustawy. Informacją publiczną będzie zatem każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa (zakres przedmiotowy stosowania ustawy).

Jak już zostało wskazane, przepis art. 61 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zapewnia obywatelowi prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Chodzi zatem nie tylko o treści dokumentów urzędowych, lecz także o informacje znane przedstawicielom władz publicznych, choćby nie utrwalono ich na dostępnym nośniku informacji, mające charakter wiążących ustaleń bądź zamierzeń, wyrażonych jedynie w sposób werbalny i przyjętych do stosowania w formie ustnej. Istotne bowiem jest, by informacja publiczna istniała w sferze faktów i wiązała się z działalnością organu władzy publicznej. Uwzględniając wszystkie te aspekty, należy zatem przyjąć, że informacją publiczną będzie każda wiadomość będąca w posiadaniu władz publicznych, w szczególności dotycząca bezpośrednio sfery działalności tych władz, a więc zarówno ta, której nadano formę dokumentu urzędowego, jak i ta, której wprawdzie nie utrwalono w sposób oficjalny na dostępnych nośnikach informacji, ale istniejąca w sferze faktów, znana piastunom organów władzy publicznej bądź osobom działającym z ich upoważnienia, jako niefunkcjonująca w obiegu publicznym, mogąca być udostępnioną w sposób werbalny w formie ustnego przekazu osobom zainteresowanym, względnie nagrania audiowizualnego bądź zapisu w formie papierowej. Artykuł 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej odróżnia informację publiczną, która ma postać dokumentu urzędowego, od informacji publicznej, która istnieje w innej formie, choćby ustnej, co w żaden sposób nie odbiera jej przymiotu informacji publicznej. Niezależnie jednak od formy, w jakiej istnieje informacja publiczna, jeśli nie funkcjonuje w obiegu publicznym (nie została upubliczniona), podlega udostępnieniu w trybie i na zasadach określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Artykuł 4 ust. 1 ustawy stanowi, że obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: organy władzy publicznej, organy samorządów gospodarczych i zawodowych, podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa, podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego, podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów (zakres podmiotowy stosowania ustawy).

W świetle powyższego, nie ulega zatem wątpliwości, że Prezes Rady Ministrów jest podmiotem zobowiązanym na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej do udzielenia informacji, mającej walor informacji publicznej, będącej w jego posiadaniu. Również żądane przez skarżącą informacje stanowią informację publiczną. Dotyczą bowiem sfery stosunków zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej w relacji z Federacją Rosyjską, w tym przypadku związanych – najogólniej rzecz ujmując – z ustalaniem przyczyn katastrofy polskiego rządowego samolotu Tu-154M nr 101, która miała miejsce w okolicach lotniska Smoleńsk "Północny" w dniu 10 kwietnia 2010 r., odnoszą się zatem do sfery faktów obejmujących działalność organu władzy wykonawczej, zawierają informację o sposobie prowadzenia sprawy, etc., tworzą więc, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, informację o sprawach publicznych, a stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 1, będąc rodzajem informacji o sposobie realizowania spraw w polityce zagranicznej, podlegają udostępnieniu w trybie i na zasadach w niej określonych (co wypełnia dyspozycję art. 61 Konstytucji RP).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, udostępnienie informacji na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki nie później jednak niż w terminie 14 dni, z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 13 ust. 2 i art. 15 ust. 2 ustawy. Udostępnienie informacji publicznej jest czynnością materialno – techniczną. Żaden przepis prawa nie nakłada na dysponenta takiej informacji obowiązku nadawania tejże czynności szczególnej formy. Ważne także przy tym jest, że dostęp do informacji publicznej realizowany jest w pierwszej kolejności przez wgląd do dokumentów urzędowych (art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy). Z rozpoznawanej sprawy wynika jednak, że żądane przez skarżącą informacje publiczne nie zostały utrwalone w formie oficjalnych dokumentów urzędowych, co jednocześnie nie oznacza, że informacji tych nie ma. Skoro bowiem – jak twierdzi organ – zgoda strony polskiej na zastosowany przez Federację Rosyjską reżim prawny przy ustalaniu przyczyn katastrofy polskiego rządowego samolotu Tu-154M nr 101, która miała miejsce w okolicach lotniska Smoleńsk "Północny" w dniu 10 kwietnia 2010 r., została udzielona w formie konkludentnej, to wynika z tego, że były poczynione w tym zakresie ustalenia, choćby – jak należy przyjąć – per facta concludentia, między przedstawicielami Rzeczypospolitej Polskiej i Federacji Rosyjskiej, które nawet jeśli nie zostały utrwalone na jakimkolwiek nośniku informacji, tworzą sferę faktów znanych przedstawicielom władz, a tym samym mają charakter informacji, które – jako informacje publiczne, niefunkcjonujące w obiegu publicznym – winny podlegać udostępnieniu na wniosek. Nawet jeśli zgoda strony polskiej na zastosowany przez Federację Rosyjską reżim prawny przy ustalaniu przyczyn tego tragicznego zdarzenia została wyrażona w sposób dorozumiany (konkludentny), okoliczność ta świadczy o podjęciu przez przedstawicieli władz ustnych ustaleń i zamierzeń, a tym samym wskazuje na istnienie informacji w żądanym zakresie – informacji znanych przedstawicielom władz, które – jako związane ze sferą faktów publicznych – powinny zostać udostępnione. Nie można natomiast w takiej sytuacji przyjąć, że żądanej informacji publicznej nie ma, skoro – pomimo nieutrwalenia jej na dostępnym nośniku informacji – informacja ta jest wiadomym i znanym organowi faktem. Toteż realizacja wniosku skarżącej powinna nastąpić poprzez udostępnienie jej w sposób werbalny w formie ustnego przekazu wyjaśnień w interesującym ją zakresie, względnie nagrania audiowizualnego bądź zapisu w formie papierowej.

Jeśli jednak organ miałby wątpliwości co do sposobu i formy realizacji żądania, w tym zakresie winien odwołać się do treści art. 14 ust. 2 przedmiotowej ustawy, w świetle którego jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim wypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się.

Stosując cytowany przepis odpowiednio do stanu faktycznego sprawy, w przypadku istnienia wątpliwości, Prezes Rady Ministrów winien zawiadomić skarżącą o konieczności sprecyzowania wniosku z dnia [...] lipca 2011 r. co do sposobu i formy jego realizacji, zakreślając skarżącej 14 – dniowy termin z rygorem, jaki wynika z powyższej normy prawnej.

Gdy zainteresowana w terminie 14 dni w ogóle nie ustosunkuje się do wezwania, wówczas zajdzie podstawa do wydania decyzji o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji. Jeśli natomiast wnioskodawczyni, ustosunkowując się do wezwania, sprecyzuje swoje żądanie, wtedy winno dojść do rozpatrzenia wniosku.

W myśl art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej może ograniczyć dostęp do żądanych informacji publicznych np. ze względu na prywatność osoby fizycznej, ewentualnie z innych powodów, o których stanowi ustawa. Podmiot zobowiązany może również odmówić udzielenia informacji publicznej z uwagi na ochronę informacji niejawnych lub innych tajemnic ustawowo chronionych. Stanowisko podmiotu zobowiązanego, które sprowadza się do odmowy udzielenia informacji, przybiera procesową formę decyzji administracyjnej (art. 16 ust. 1 ustawy), co uzasadnia stosowanie w tym zakresie przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.).

Bezczynność organu na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej polega na tym, że organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno – technicznej w przedmiocie informacji publicznej, takiej czynności nie podejmuje. Innymi słowy, z bezczynnością organu w zakresie dostępu do informacji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy organ "milczy" wobec wniosku strony o udzielenie takiej informacji. Z kolei stanowisko organu, które w istocie sprowadza się do odmowy udzielenia informacji przybiera, jak wskazano powyżej, procesową formę decyzji administracyjnej.

W tego typu sprawach wnioskodawca domaga się udzielenia informacji, czyli działania zgodnego z wnioskiem, a nie odmowy. Przedstawienie natomiast informacji zupełnie innej, niż ta, na którą oczekuje wnioskodawca lub też informacji wymijającej, może powodować jego wątpliwości co do tego, czy organ nie narusza przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej (czy nie pozostaje w bezczynności). Pismo z dnia [...] sierpnia 2011 r. Zastępcy Dyrektora Centrum Informacyjnego Rządu – Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, informujące stronę, że zgoda na zastosowany przez Federację Rosyjską reżim prawny została udzielona w formie konkludentnej, nie może być w świetle powyższych rozważań uznane za czynność materialno – techniczną, polegającą na udzieleniu stronie żądanej informacji publicznej. Toteż Sąd zobowiązał Prezesa Rady Ministrów do rozpatrzenia wniosku J. C. z dnia [...] lipca 2011 r. w terminie 14 dni od dnia otrzymania prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, bądź poprzez udzielenie stosownej informacji, bądź wydanie decyzji o odmowie, zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Z tych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w oparciu o art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł, jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku. Jednocześnie Sąd nie stwierdził, by istniejąca bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 200, art. 205 § 1 i 2 oraz art. 209 ww. ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Sąd zasądził od Prezesa Rady Ministrów na rzecz skarżącej J. C. kwotę 357 zł, w tym kwotę 100 zł, poniesioną tytułem wpisu od skargi, kwotę 240 zł, tytułem wynagrodzenia pełnomocnika, zgodnie z § 2 ust. 2 i 3 w związku z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. "c" rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) oraz kwotę 17 zł, poniesioną tytułem opłaty od udzielonego pełnomocnictwa.