Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Walawski po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku T.R. o wymierzenie Polskiemu Związkowi [...] grzywny za nie przekazanie Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie skargi z dnia 21 września 2020 r. wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy postanawia: wymierzyć Polskiemu Związkowi [...] grzywnę w wysokości 200 zł (dwieście złotych).

W piśmie z 22 października 2020 r. T.R. (dalej: "wnioskodawca", "skarżący") wniósł o wymierzenie Polskiemu Związkowi [...] grzywny za nie przekazanie Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie skargi z dnia 21 września 2020 r. wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy. Do wniosku skarżący załączył kserokopię skargi na bezczynność organu w zakresie rozpoznania wniosku z dnia [...] września 2020 r. o udostępnieni e informacji publicznej.

W nadesłanej w dniu 3 grudnia 2020 r. odpowiedzi na wniosek Polski Związek [...] wniósł o oddalenie wniosku o wymierzenie grzywny za nieprzekazanie skargi wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy, wskazując, że w jego ocenie zapytanie skarżącego nie stanowiło wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Ponadto wskazał, że w sprawie nie zostało wniesione ponaglenie w trybie art. 37 k.p.a. Organ wyjaśnił też, że wnioskowane informacje są tajne i nie podlegają udostępnieniu – na podstawie § 17 ust. 13 rozporządzenia Ministra Sportu i Turystyki z dnia 9 kwietnia 2013 r. w sprawie uprawnia turystyki wodnej (Dz. U. z 2013 r., poz. 460).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 54 § 2 zdanie pierwsze w związku z art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej "p.p.s.a."), organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi, przekazuje skargę sądowi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią na skargę, w postaci papierowej lub elektronicznej, w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania.

W myśl art. 55 § 1 p.p.s.a. w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. Postanowienie to może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Z kolei przepis art. 154 § 6 p.p.s.a. przewiduje grzywnę do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.

Według komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 11 lutego 2020 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2019 r., przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w 2019 r. wyniosło 4918,17 zł (M.P. z 2020 r., poz. 174).

Jak stanowi art. 64 § 3 p.p.s.a., do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

Grzywna, o której mowa w art. 55 § 1 p.p.s.a. ma charakter dyscyplinująco-restrykcyjny. Jest to środek, którego zastosowanie ma doprowadzić do wykonania przez organ obowiązku z art. 54 § 2 p.p.s.a., jednakże wyłączną, materialnoprawną przesłanką takiego orzeczenia jest niewypełnienie tego obowiązku w terminie przewidzianym w ww. przepisie (za: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego; dalej: "NSA" z 5 lipca 2006 r., sygn. akt II OSK 1024/06, publ.: orzeczenia.nsa.gov.pl).

W uchwale z 3 listopada 2009 r., (sygn. akt II GPS 3/09) NSA wskazał, że oprócz funkcji dyscyplinującej oraz represyjnej, wymierzenie grzywny z art. 55 § 1 p.p.s.a. pełni również funkcję prewencyjną. Ukaranie organu służy bowiem także zapobieganiu naruszeniom prawa w przyszłości, zarówno przez ukarany organ, jak i przez inne organy.

Rozpoznając wniosek o wymierzenie grzywny, sąd bierze pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, a więc między innymi przyczyny niewypełnienia przez organ obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., a także czas, jaki upłynął od wniesienia skargi, oraz czy przed rozpatrzeniem wniosku o wymierzenie organowi grzywny, organ ten obowiązek wypełnił i wyjaśnił powody niedotrzymania terminu (T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 381).

Z akt sądowych niniejszej sprawy oraz sprawy o sygn. akt II SAB/Wa 775/20 wynika, że wnioskodawca złożył za pośrednictwem wiadomości email w dniu [...] września 2020 r. wniosek o udostępnienie informacji publicznej. W dniu 21 września 2020 r. organ udzielił skarżącej odpowiedzi na ww. wniosek. W dniu 22 września 2020 r. skarżący za pośrednictwem wiadomości email wniósł skargę na bezczynność organu w sprawie ww. wniosku o udostępnienie informacji publicznej.

W piśmie z dnia 22 października 2020 r. skarżący wniósł o wymierzenie Polskiemu Związkowi [...] grzywny za nieprzekazanie jego skargi. Dopiero po doręczeniu organowi odpisu wniosku skarżącego, przesyłką z dnia 4 grudnia 2020 r. (data stempla pocztowego na kopercie znajdującej się w aktach sprawy o sygn. II SAB/Wa 775/20), organ przekazał do sądu akta sprawy, wraz z odpowiedzią na skargę oraz skargą T.R. – w formie wydruku wiadomości email.

Nie budzi zatem wątpliwości, że ustawowy na przekazanie skargi nie został zachowany. Skargę należało przekazać do Sądu wraz z aktami sprawy najpóźniej w dniu 7 października 2019 r. tj. z upływem 15 - dniowego terminu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, który stanowi w tym przypadku lex specialis w stosunku do art. 54 § 2 p.p.s.a. w zakresie skrócenia terminu na przekazanie do Sądu skargi.

W rozpatrywanym przypadku przekroczenie terminu do przekazania skargi z 22 września 2020 r. jest znaczne, jednakże zostało przez organ wyjaśnione i usprawiedliwione. Wobec powyższego Sąd uznał, iż rozpoznawany wniosek zasługuje na uwzględnienie, jednakże orzekając o wysokości wymierzonej grzywny, Sąd wziął pod uwagę okoliczności wniesienia skargi, a także brak doświadczenia Polskiego Związku [...] w sprawach dotyczących dostępu do informacji publicznej. Wymierzenie grzywny w kwocie 200 zł jest, zdaniem Sądu, adekwatne do uchybienia, jakiego organ dopuścił się, nie przekazując skargi T.R. wraz z odpowiedzią na skargę jak i aktami sprawy w ustawowym terminie, a nadto spełni rolę prewencyjną.

Jednocześnie Sąd stwierdza, że rolą Polskiego Związku [...] na etapie wpłynięcia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem ww. podmiotu, na jego bezczynność w rozpoznaniu wniosku o udostępnienie informacji publicznej, nie jest ocena, czy przedmiotowe żądanie stanowi czy też nie informację publiczną. Rolą ww. jest terminowe przekazanie skargi. Jej nieprzekazanie bowiem ogranicza w istocie stronie skarżącej możliwość realizacji jej konstytucyjnego prawa do sądu. Ponadto okoliczność, że organ przekazał do Sądu skargę wraz z odpowiedzą i aktami sprawy, nie skutkuje ani bezprzedmiotowością postępowania, ani bezzasadnością rozpoznawanego wniosku. Powołana regulacja ma charakter dyscyplinujący, represyjny oraz prewencyjny, co jednoznacznie wynika z orzecznictwa (np. postanowienia NSA z 21 maja 2015 r. I OZ 426/15 i z 7 marca 2017 r. I OZK 228/06, WSA w Poznaniu z 14 stycznia 2015 r. IV SA/Po 7/14).

Sąd rozpoznający niniejszy wniosek podziela stanowisko wyrażone w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 listopada 2019 r sygn. akt I OZ 1145/19, w którym wskazano, iż: "obowiązek przekazania Sądowi skargi istnieje niezależnie od tego, czy podmiot uzna, że skarga nie należy do kognicji sądu administracyjnego, czy też uzna, że nie jest organem administracji, albo nie jest dysponentem żądanych informacji, bądź stwierdzi że żądane informacje nie stanowią informacji publicznej. Już tylko samo żądanie strony nadania skardze określonego biegu obliguje podmiot, do którego skarga ta została skierowana, do uczynienia zadość temu żądaniu. To dopiero bowiem Sąd w toku postępowania zainicjowanego skargą zobowiązany jest dokonać oceny wniosku i ustalić, czy skarga, będąca wszak pismem kierowanym do Sądu, mieści się w zakresie właściwości sądów administracyjnych, czy żądane informacje były informacją publiczną oraz czy adresat wniosku o udzielenie tych informacji zobowiązany był do rozpoznania wniosku stosownie do przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zatem nawet uzasadnione przekonanie, że skarga nie jest dopuszczalna z uwagi np. na brak właściwości sądu administracyjnego, nie zwalnia podmiotu od obowiązku przekazania tej skargi wraz z odpowiedzią na skargę do sądu administracyjnego. Jedynie Sąd jest władny do dokonania oceny skargi tak pod względem formalnym jak i merytorycznym w oparciu o skargę i akta administracyjne, a organ nie może go w tym zastępować, nawet pozostając w uzasadnionym przekonaniu o niedopuszczalności skargi."

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.