Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Myślińska Sędziowie Marzenna Zielińska NSA Andrzej Kuba (spr.) Protokolant Marta Podoba po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej W. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia [..] listopada 2010 r. sygn. akt [..] w sprawie ze skargi W. F. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [..] marca 2010 r. nr [..] w przedmiocie prawa ochronnego na znak towarowy oddala skargę kasacyjną.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 listopada 2010 r., sygn. akt VI SA/Wa 1090/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę W.F. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy.

Sąd I instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia.

W dniu [...] lipca 2007 r. został zgłoszony przez "M." T. W.F. pod numerem [...] w celu uzyskania prawa ochronnego, znak FlTO APTEKA przeznaczony do oznaczania towarów w klasach 05, 30, 35 i 39 (wyciągi z ziół do celów leczniczych, herbata ziołowa, zioła lecznicze, zioła suszone, mieszanki ziołowe do celów leczniczych, 05: herbata lecznicza, napoje lecznicze, zioła lecznicze, nalewki z ziół do celów leczniczych, herbat, kompozycji herbat, 30: herbata, herbata mrożona, herbata owocowa, herbata instant, kawa, kawa zbożowa, preparaty roślinne zastępujące kawę, 35: usługi handlu detalicznego i/lub hurtowego dla osób trzecich w zakresie ziół, ziół leczniczych, herbat ziołowych, ziół suszonych, herbat, kompozycji ziół i owoców, herbat owocowych, mieszanek, 39: konfekcjonowanie i pakowanie ziół, konfekcjonowanie i pakowanie herbat).

Urząd Patentowy RP decyzją z dnia [...] czerwca 2009 r. odmówił udzielenia prawa ochronnego na znak FlTO APTEKA [...]. Podstawą wydania decyzji o odmowie udzielenia prawa ochronnego był art. 129 ust. 1 pkt 2 i art. 129 ust. 2 pkt 2 p.w.p., natomiast powodem odmowy udzielenia prawa ochronnego na przedmiotowe oznaczenie było stwierdzenie braku zdolności odróżniającej znaku.

W.F. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Decyzją z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] Urząd Patentowy RP (dalej także UP RP), działając na podstawie art. 245 i art. 248 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej - dalej p.w.p. (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.), po rozpoznaniu wniosku W.F. M.T. z siedzibą w L. (dalej skarżący) o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją tego organu z dnia 29 czerwca 2009 r. w przedmiocie odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak FlTO APTEKA [...] – utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że zarzut odnośnie powierzchownej, niekompletnej i ogólnikowej analizy przeprowadzonej przez organ pierwszej instancji jest bezzasadny. W decyzji odmownej Urząd wyczerpująco przeprowadził analizę przedmiotowego oznaczenia z uwzględnieniem towarów i usług, dla których został zgłoszony. Urząd Patentowy RP wywiódł, że oznaczenie FITO należy traktować jako słowo mające konkretne znaczenie, używane w konkretnym kontekście i przeznaczeniu. Ze względu na fakt, iż oznaczenie to nie ma charakteru indywidualizującego, potencjalni nabywcy nie będą mogli wskazać na jego podstawie określonego wytwórcy a jedynie jego rodzaj. Przedmiotowy znak pełni wyłącznie funkcję informacyjną, nie stanowi żadnej fantazyjnej kompozycji słownej, pozbawiony jest jakiejkolwiek grafiki. Znak FITO APTEKA nie posiada bowiem znamion, które pozwoliłyby zindywidualizować dany towar czy też usługę na rynku. Wyrazy składające się na przedmiotowe oznaczenie posiadają swoje konkretne znaczenie zarówno samodzielnie, jak i w zestawieniu. Znak towarowy powinien natomiast przekazywać informacje o pochodzeniu, a nie o samym sobie. W ocenie organu fakt, iż jest to określenie ogólnoinformacyjne, a tym samym nienadające się do odróżniania towarów skarżącego od towarów tego samego rodzaju oferowanego przez innych przedsiębiorców działających w tej samej branży, powoduje, iż do używania takiego oznaczenia nie można przyznać wyłączności bez naruszania uprawnień innych podmiotów. Zindywidualizowanie towaru jest podstawową funkcją znaku towarowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalając skargę wskazał, że podstawowa funkcja znaku towarowego, która wynika już z samej jego definicji wskazuje, że znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 1 p.w.p.). Konsekwencją powyższego rozwiązania jest dyspozycja art. 129 ust. 1 pkt 2 i art. 129 ust 2 pkt 2 p.w.p., który stanowi, że nie może być udzielone prawo ochronne na znak, który nie ma dostatecznych znamion odróżniających oraz składa się wyłącznie z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania w szczególności rodzaju towaru, jego pochodzenia, jakości, ilości, wartości, przeznaczenia, sposobu wytwarzania, składu, funkcji lub przydatności.

Zgodnie z powołanym wyżej art. 129 ust. 2 pkt 2 p.w.p. nie mają dostatecznych znamion odróżniających oznaczenia, które składają się wyłącznie z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania w szczególności rodzaju towaru, jego pochodzenia, jakości, ilości, wartości, przeznaczenia, sposobu wytwarzania, składu, funkcji lub przydatności. Są to więc znaki wyłącznie opisowe, których bezpośrednią i jedyną funkcją jest przekazywanie informacji o towarze, a nie o jego pochodzeniu.

W ocenie Sądu pierwszej instancji sporne oznaczenie "Fito Apteka" jest znakiem opisowym i nie podlega rejestracji. Sąd podkreślił, że nawet używanie sformułowania "oznaczenie ogólnoinformacyjne", choć może nie jest właściwe, nie stanowi o błędnej wykładni art. 129 ust. 2 p.w.p.

Sąd wywiódł, że w stosunku do znaków towarowych słownych, kryteria udzielenia prawa ochronnego są znacznie surowsze niż w stosunku do znaków słowno-graficznych (kombinowanych) z uwagi na mniejsze pole manewru dla innych przedsiębiorców chcących korzystać z danego słowa. Przyznanie jednemu przedsiębiorcy prawa ochronnego na znak towarowy słowny, który nie zawiera określenia czysto fantazyjnego, lecz nazwę rodzajową, może w nieuzasadniony sposób ograniczyć prawo innych przedsiębiorców do określania swoich wyrobów takim znakiem.

W niniejszej sprawie oceniając zdolność odróżniającą znaku towarowego "Fito Apteka" organ dokonał jej w kontekście towarów i usług, do których oznaczenia znak miał być przeznaczony, tj. towarów w klasach 05, 30, 35 i 39.

W ocenie Sądu pierwszej instancji, Urząd Patentowy dokonał w sposób prawidłowy analizy znaczeniowej spornego znaku.

Sporny znak zawiera dwa elementy słowne "Fito" i "Apteka". Słowo "Fito" zgodnie ze Słownikiem Wyrazów Obcych PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN W-wa 1993 r.) jest pierwszym członem wyrazów złożonych oznaczających rośliny, dotyczący roślin (gr. phyton = roślina).

Słowo "Apteka" wskazuje na rodzaj sklepu, w którym sprzedawane są leki gotowe lub robione a także zioła, niektóre kosmetyki, środki lecznicze, herbatki ziołowe, kawy odchudzające. Połączenie słów FITO APTEKA dla przeciętnego konsumenta, który zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem jest osobą dobrze poinformowaną, rozważną, wskazuje na Roślinną Aptekę, co w ocenie Sądu stanowi nośnik informacji na temat rodzaju towarów i usług, które mają być nim oznaczone, zwłaszcza że towary, dla których oznaczenie zostało zgłoszone, to: herbatą herbata mrożoną herbata owocową herbata instant, kawą kawa zbożowa, preparaty roślinne zastępujące kawę w swoim składzie mogą zawierać składniki roślinne, świadczy o tym zawartość ziół i przeznaczenie lecznicze. Natomiast usługi-sprzedaży ziół, herbat ziołowych, leczniczych herbat, kompozycji ziół i owoców, herbat owocowych, mieszanek, herbat, napojów i ziół leczniczych, nalewki z ziół do celów leczniczych, a także konfekcjonowanie i pakowanie ziół i herbat odnoszą się bezpośrednio do tych towarów. Oznaczenie odczytywane jako mające przeznaczenie lecznicze wzmacnia słowo apteką, które wskazuje na tą właśnie właściwość, gdyż to właśnie w aptece zaopatrujemy się w towary takie jak lekarstwa, zioła, herbatki ziołowe, mieszanki ziołowe, które są stosowane przy różnych dolegliwościach.

Zdaniem Sądu, słusznie więc przyjął Urząd Patentowy w decyzji drugoinstancyjnej, że: "Całościowa analiza uwzględniająca elementy składowe znaku w stosunku do towarów, do oznaczania których zostały przeznaczone, prowadzi do wniosku, iż znak ten pozbawiony jest zdolności odróżniającej. Wyrazy składające się na przedmiotowe oznaczenie posiadają swoje konkretne znaczenie, zarówno samodzielnie, jak i w zestawieniu". Znak towarowy powinien przekazywać informacje o pochodzeniu towaru od konkretnego producenta, a nie informacje o rodzaju towaru jaki jest nim opatrzony.

Reasumując, Sąd zgodził się ze stanowiskiem Urzędu, że każdy z wyrazów, zarówno razem jak i osobno, ma charakter informacyjny, a ich zestawienie nie stanowi fantazyjnej kompozycji słownej, lecz posiada jedynie opisowe znaczenie, informujące klientów w bezpośredni sposób o właściwościach i przeznaczeniu oferowanych towarów, i tylko tak może być postrzegane przez przeciętnego konsumenta nabywającego ten towar.

W ocenie Sądu taki znak nie spełnia prawidłowo funkcji odróżniającej, ponieważ nie ma żadnych cech (znamion), które utkwiłyby w pamięci odbiorcy i pozwoliły zindywidualizować dany towar na rynku wśród towarów tego samego rodzaju, ale pochodzących z różnych przedsiębiorstw.

Sąd wskazał, że wbrew zarzutom skarżącej ocena zdolności ochronnej znaku nastąpiła poprzez analizę obydwu wyrazów jako całości oznaczenia i wskazanie wzajemnej relacji między poszczególnymi słowami uzasadniającymi odmowę przyznania mu prawa ochronnego. Tak zgłoszony znak nie ma dostatecznych znamion odróżniających i składa się wyłącznie z elementów, które w obrocie mogą służyć do wskazania informacji o towarze, który opatrzony jest tym znakiem.

Wojciech Fabisiak złożył skargę kasacyjną, w której zaskarżył wyrok w całości, wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Wnoszący skargę kasacyjną zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

A. Naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

1. Naruszenie art. 1 § 2 u.s.a. i art. 3 § 2 p.p.s.a. polegające na przyjęciu przez WSA błędnego stanu faktycznego sprawy, co miało zasadniczy wpływ na wynik sprawy, doprowadziło bowiem do błędnej wykładni oraz błędnego zastosowania przez WSA przepisów art. 129 ust. 1 pkt 2 oraz art. 129 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo własności przemysłowej (dalej jako "u.p.w.p."), a w konsekwencji - do bezpodstawnego oddalenia skargi na decyzję Urzędu Patentowego z dnia [...] marca 2010 r. utrzymującą w mocy decyzję tego organu z dnia [...] czerwca 2009 r. w przedmiocie odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak FITO APTEKA [...].

2. Naruszenie art. 3 § 2 p.p.s.a. polegające na zaniechaniu przez WSA obowiązku kontroli decyzji Urzędu Patentowego zaskarżonej skargą do WSA, co miało istotny wpływ na wynik sprawy, doprowadziło bowiem do fragmentarycznej oceny przez Sąd przedmiotowej sprawy i pominięciu jej istotnych elementów, a w konsekwencji do bezpodstawnego oddalenia skargi na decyzję Urzędu Patentowego z dnia [...] marca 2010 r. utrzymującą w mocy decyzję tego organu z dnia [...] czerwca 2009 r. przedmiocie odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak FITO APTEKA [...].

Naruszenie art. 134 § 1 p.p.s.a. polegające na zawężeniu przez WSA granic rozpoznania sprawy i pominięciu zasadniczych okoliczności tej sprawy, co doprowadziło do ograniczenia kontroli przez WSA zaskarżonej decyzji Urzędu Patentowego z dnia [...] marca 2010 r. utrzymującej w mocy decyzję tego organu z dnia [...] czerwca 2009 r. przedmiocie odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak FITO APTEKA [...].

4. Naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ i c/ p.p.s.a. przez jego niezastosowanie oraz art. 151 p.p.s.a. poprzez jego błędne zastosowanie, polegające na bezpodstawnym przyjęciu przez Sąd, iż Urząd Patentowy nie naruszył przepisów art. 7, 77 § 1, 80, 107 § 1 i 3 k.p.a. i art. 129 ust. 1 pkt 2 oraz art. 129 ust. 2 pkt 2 u.p.w.p., chociaż w rzeczywistości do naruszenia tych przepisów doszło, co miało istotny wpływ na wynik sprawy, bowiem spowodowało, że Sąd bezpodstawnie oddalił skargę na decyzję Urzędu Patentowego z dnia [...] marca 2010 r. utrzymującą w mocy decyzję tego organu z dnia [...] czerwca 2009 r. w przedmiocie odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak FITO APTEKA zgłoszony za numerem [...], chociaż powinien był tę skargę uwzględnić i uchylić zaskarżoną nią decyzję organu.

B. Naruszenie prawa materialnego, a mianowicie:

1. Naruszenie art. 129 ust. 1 pkt 2 u.p.w.p. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie wyrażające w błędnym przyjęciu, że znak towarowy "FITO APTEKA" [...] pozbawiony jest dostatecznych znamion odróżniających;

2. Naruszenie art. 129 ust. 2 pkt 2 u.p.w.p. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie wyrażające się w błędnym przyjęciu, że znak towarowy "FITO APTEKA" [...] pozbawiony jest zdolności odróżniającej dla towarów objętych tym zgłoszeniem, gdyż wyrazy składające się na przedmiotowe oznaczenie posiadają swoje konkretne znaczenie, zarówno samodzielnie, jak i w zestawieniu, przez co znak nie spełnia prawidłowo funkcji odróżniającej, ponieważ nie ma żadnych cech (znamion), które utkwiłyby w pamięci odbiorcy - co w konsekwencji doprowadziło do bezpodstawnego oddalenia skargi na decyzję o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy FITO APTEKA zgłoszony za numerem [...].

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej skarżący zawał argumenty na poparcie powyższych zarzutów.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie jest zasadna, a jej zarzuty nie są usprawiedliwione.

Rozpoznając w pierwszej kolejności wszystkie zarzuty procesowe podniesione przez skarżącego w ramach podstawy kasacyjnej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a. należy na wstępie zauważyć, że zmierzają one do podważenia prawidłowo ustalonego stanu faktycznego stanowiącego podstawę odmowy udzielenia prawa ochronnego na słowny znak towarowy Fito Apteka z powodu braku zdolności odróżniającej znaku. Brak jest w uzasadnieniu skargi kasacyjnej przekonywujących argumentów, że Sąd I instancji naruszył w tej sprawie przepisy art. 1 § 2 ustawy o ustroju sądów administracyjnych, art. 3 § 2, art. 134 § 1 oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ i art. 151 p.p.s.a. w zw. z art. 7, 77 § 1, 80, 107 § 1 i 3 k.p.a.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie dokonał kontroli, o której mowa w art. 1 § 1 u.s.a., zaskarżonej decyzji pod względem zgodności z prawem i dlatego nie mógł naruszyć przepisu art. 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a., a sprawę rozstrzygnął w jej granicach odnosząc się nie tylko do zarzutów skargi ale analizując sprawę we wszystkich jej aspektach (art. 134 § 1 p.p.s.a.).

Skoro Sąd I instancji nie stwierdził naruszenia przepisów postępowania w stopniu w jakim mogło to mieć istotny wpływ na wynik sprawy, to oddalając skargę nie naruszył przepisów art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ i art. 151 p.p.s.a.

WSA w Warszawie akceptując prawidłowo ustalony stan faktyczny przez Urząd Patentowy, nie dostrzegł naruszenia przywołanych przez skarżącego przepisów kodeksu postępowania administracyjnego (art. 7, 77 § 1, 107 § 1 i 3 k.p.a.), gdyż organ przestrzegał przepisów postępowania, w tym również przepisów ustawy – Prawo własności przemysłowej.

Przedmiotowy znak towarowy został szczegółowo opisany w kwestionowanej decyzji, jak również bardzo dokładnie i wnikliwie odniesiono się do wszystkich zarzutów skargi w zakresie informacyjnego charakteru tego znaku, jego znaczenia i związku ze wszystkimi towarami i usługami zgłoszonymi we wniosku o rejestrację tego znaku, które są wymienione w klasach 05, 30, 35 i 39.

Sporny słowny znak towarowy Fito Apteka w odniesieniu do zgłoszonych towarów i usług ujętych w ww. klasach klasyfikacji nicejskiej pełni funkcję opisową, wskazując na roślinne pochodzenie tych towarów i podkreślając ich cechę leczniczo-zdrowotną, a nie wskazuje na określonego producenta lub dystrybutora (sprzedawcy) na zasadzie wyłączności prawa ochronnego na znak towarowy.

Żadne z dwóch słów składających się na przedmiotowy znak towarowy Fito Apteka nie jest słowem abstrakcyjnym lub fantazyjnym, ma określone znaczenie. Słowo "Fito" pochodzenia greckiego, jest powszechnie kojarzone z rośliną i stosowane również w języku polskim jako wskazanie na określenie roślinne jak np. "kontrola fitosanitarna".

Zestawienie słów Fito Apteka prawidłowo zostało odczytane przez organ i Sąd I instancji jako roślinna apteka, czyli apteka, która prowadzi również sprzedaż preparatów ziołowych, roślinnych leczniczych, herbatek leczniczych, napojów leczniczych, preparatów roślinnych zastępujących kawę i innych tego rodzaju preparatów roślinnych i suplementów diety pochodzenia roślinnego i dlatego skojarzenie przedmiotowego znaku z rodzajem towarów i usług a nie z oznaczeniem konkretnego producenta lub dystrybutora czemu powinien służyć znak towarowy.

Tego rodzaju oznaczenie opisowe mogłyby bowiem używać inne podmioty gospodarcze zajmujące się produkcją lub dystrybucją zgłoszonych we wniosku towarów i usług jako oznaczenie ogólnoinformacyjne.

W tych warunkach ustalenia faktyczne dokonane w tym zakresie przez Urząd Patentowy, przyjęte i zaakceptowane w zaskarżonym wyroku przez Sąd I instancji nie mogły być podważone zarzutami skargi kasacyjnej, które w zasadzie mają jedynie charakter polemiczny. Skarżący nie był w stanie zakwestionować ustaleń faktycznych w zakresie znaczenia słowa "Fito" w powiązaniu ze słowem apteka, jak również rodzaju towarów pochodzenia roślinnego i dystrybuowanych również w aptekach.

Nie zachodziła potrzeba powtarzania w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku każdego produktu z osobna w ramach całego asortymentu produktów ziołoleczniczych, herbatek ziołowych i innych pochodzenia roślinnego stanowiących suplementy diety lub wyroby o charakterze zdrowotnym, które zostały wyszczególnione w zgłoszeniu. Dla tych wszystkich towarów, dla których oznaczenia przeznaczony był przedmiotowy znak towarowy, wspólnymi cechami jest roślinne pochodzenie i charakter leczniczy lub zdrowotny, a one zawierają się w oznaczeniu Fito Apteka. Nieprzekonywujące są argumenty skarżącego, że słowo fito pochodzenia greckiego nie jest powszechnie znane wśród konsumentów produktów ziołoleczniczych i herbatek leczniczych, dlatego ma fantazyjny charakter, gdyż odbiorcami tego rodzaju produktów lub usług są przeciętni konsumenci, którzy zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem są osobami dobrze poinformowanymi, rozważnymi, którym niewątpliwie znane są również popularne słowa obcojęzyczne tego rodzaju jak słowo fito (roślinny) greckiego pochodzenia. Dla przeciętnego konsumenta połączenie słów Fito Apteka stanowi nośnik informacji na temat rodzaju towarów i usług, które mają być nim oznaczone i to wszystkich towarów i usług, dla których oznaczenie zostało zgłoszone i które zostały wymienione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Wszystkie te towary mogą zawierać składniki roślinne a ich przeznaczenie lecznicze lub zdrowotne podkreśla słowo apteka, gdzie są dystrybuowane.

Natomiast usługi, dla których skarżący zgłosił sporny znak towarowy, związane z opisanymi wyżej towarami i produktami też również względem tych usług znak ten ma ten sam charakter ogólnoinformacyjny (opisowy).

Przechodząc do ustosunkowania się do zarzutów skargi kasacyjnej dotyczących rzekomego naruszenia przez Sąd I instancji przepisów prawa materialnego, a konkretnie art. 129 ust. 1 pkt 2 oraz art. 129 ust. 2 pkt 2 poprzez błędne ich zastosowanie, to należało stwierdzić, że wszystkie te zarzuty nie są trafne i nie zasługiwały na uwzględnienie.

W tym miejscu należy podkreślić, że przepisy prawa materialnego miały zastosowanie do prawidłowo ustalonego przez organ stanu faktycznego, który Sąd I instancji zaakceptował i który zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego nie został skutecznie podważony zarzutami skargi kasacyjnej.

Skoro ustalono, że przedmiotowy znak słowny niezawierający żadnych innych elementów odróżniających np. grafiki nie posiada zdolności odróżniającej z uwagi na swój charakter ogólnoinformacyjny, to zastosowanie przepisu art. 129 ust. 1 pkt 2 p.w.p. w zw. z art. 129 ust. 2 pkt 2 p.w.p. było konieczne i uzasadnione i w żadnym stopniu nie doprowadziło do naruszenia tych przepisów.

Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 129 ust. 1 pkt 2 p.w.p. nie udziela się praw ochronnych na oznaczenie, które nie ma dostatecznych znamion odróżniających, a w myśl ust. 2 pkt 2 tegoż przepisu nie mają dostatecznych znamion odróżniających oznaczenia, które składają się wyłącznie z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania w szczególności rodzaju towaru, jego pochodzenia, jakości, ilości, wartości, przeznaczenia, sposobu wytwarzania, składu, funkcji lub przydatności.

Opisowy charakter przedmiotowego znaku towarowego słownego, wyrażający się w znaczeniu słów Fito Apteka jako apteka prowadząca sprzedaż między innymi wyrobów ziołoleczniczych i innych pochodzenia roślinnego o charakterze leczniczym i zdrowotnym (herbatki, kawa zbożowa, napoje itp.), które zostały zgłoszone we wniosku i szczegółowo wymienione w decyzji organu, niewątpliwie wskazuje na rodzaj towaru i jego pochodzenie oraz przeznaczenie a także skład i funkcje (przydatność).

Zatem przepis art. 129 ust. 2 pkt 2 p.w.p. odnoszący się do znaków wyłącznie opisowych, a więc takich, których bezpośrednią i jedyną funkcją jest przekazywanie informacji o towarach lub usługach, a nie o jego pochodzeniu od określonego producenta lub dystrybutora, miał w niniejszej sprawie pełne zastosowanie.

Opisowy charakter znaku wyraża się tym, że jedyną i bezpośrednią informacją jest wskazanie na cechę towaru lub usługi, tak jak w tym przypadku na pochodzenie roślinne towarów (słowo "fito") i ich charakter leczniczo-zdrowotny (słowo "apteka").

Oznaczenie ogólnoinformacyjne składające się wyłącznie z elementów opisowych wypełnia przesłanki braku zdolności odróżniającej znaku z art. 129 ust. 2 pkt 2 p.w.p. Wyłączenie to nie dotyczy oznaczeń, które składają się z elementów opisowych i nieopisowych, lecz w sprawie niniejszej poza elementami opisowymi przedmiotowy słowny znak towarowy innych elementów nie zawierał.

Jeszcze raz należy podkreślić, że sporny znak towarowy zawierający elementy opisowe odnosił się do konkretnych towarów, które posiadały cechy opisowe w znaku, a mianowicie roślinne pochodzenie i charakter leczniczo-zdrowotny.

Argumentacja skarżącego odnośnie zastosowania przepisów prawa materialnego art. 129 ust. 1 pkt 2 i art. 129 ust. 2 pkt 2 p.w.p. sprowadzała się do kwestionowania opisowego charakteru oznaczenia, które stanowiło znak towarowy, co zawarte było w części skargi kasacyjnej dotyczącej zarzutów procesowych i do których odniesiono się wyżej oraz do połączenia tego opisowego charakteru oznaczenia z konkretnymi towarami zgłoszonymi we wniosku o rejestrację, co również zostało omówione wyżej.

Zarówno organ, jak i Sąd I instancji odnosił się do wszystkich konkretnych towarów i produktów zgłoszonych przez skarżącego, gdyż wymienił je szczegółowo w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Każdy z tych towarów posiadał cechy opisowe zawarte w spornym oznaczeniu "Fito Apteka".

Dlatego też nie można uznać za trafny zarzut skargi kasacyjnej naruszenia przepisów prawa materialnego art. 129 ust. 1 pkt 2 i art. 129 ust. 2 pkt 2 p.w.p., które stanowiły podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji.

Z tych wszystkich powodów skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie i Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 184 p.p.s.a.