Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 28 sierpnia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Janusz Furmanek Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska Protokolant asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2008 roku na rozprawie sprawy ze skargi Z. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia kwoty wynikającej z długu celnego oddala skargę

W dniu [...] roku Z. P. prowadząca działalność gospodarczą A w H. zgłosiła do procedury dopuszczenia do obrotu na podstawie dokumentu SAD nr [...] towar w postaci tkaniny 100 % bawełny, szerokości 160 cm, w ilości [...] mb, pochodzenia [...]. Do zgłoszenia załączyła m. in. fakturę nr [...] z dnia [...] roku, w której widnieje cena jednostkowa towaru w wysokości [...] USD/mb. Towar ten był objęty procedurą składu celnego. Strona załączyła do zgłoszenia specyfikację wyprowadzenia towaru z ceną jednostkową [...] USD/mb. Skarżąca zadeklarowała wartość celną towaru w wysokości [...][ USD. Wątpliwości organu celnego wzbudziła rozbieżność pomiędzy wartością zadeklarowaną w dokumencie SAD, a wartością wynikającą z załączonej do niego faktury.

W toku postępowania strona wyjaśniła, że nie posiada faktur korygujących, nie występowała do producenta tkaniny z roszczeniami odnośnie obniżenia wartości towaru, zakup nie był udaną transakcją, a fakt zalegania tkaniny w magazynie dłuższy czas spowodował, że stała się zleżałą i niepełnowartościową. Nadto strona oświadczyła, że posiada ewentualnego odbiorcę towaru w innym kraju Unii Europejskiej, który odkupuje tego typu tkaniny w cenie [...] EUR/mb. Strona załączyła ekspertyzę Rzeczoznawcy Towaroznawstwa Włókienniczego, M. M. dotyczącą oceny jakości czterech rodzajów tkanin jeansowych oraz ekspertyzę Stowarzyszenia Włókienników Polskich NOT dotyczącą różnych towarów, w tym tkaniny, której zakup dokumentuje faktura załączona przez skarżącą do zgłoszenia celnego. Z inicjatywy organu ekspertyzę tę uzupełniono o informacje dotyczące przede wszystkim przedziału cenowego importowanych tkanin, okresu, w którym ceny te występowały i okoliczności kształtujących cenę.

Naczelnik Urzędu Celnego I w Ł. decyzją nr [...] z dnia [...] roku określił Z. P. kwotę wynikającą z długu celnego w wysokości [...] złotych z tytułu importu towarów objętych zgłoszeniem celnym nr [...] z dnia [...] roku oraz powiadomił o zaksięgowaniu kwoty należności w powyższej wysokości.

W ocenie organu wartość towaru w niniejszej sprawie winna być ustalona w oparciu o cenę jednostkową wskazaną w fakturze. Nie należy do kompetencji organu ingerowanie w zasady odpowiedzialności i ryzyka związanego ze sprzedażą towarów. Z. P. nie korzystała z możliwości zgłoszenia sprzedającemu roszczenia reklamacyjnego. Fakt odsprzedawania towaru w cenie [...] EUR/mb nie może stanowić podstawy ustalenia wartości celnej. Zgłoszony do procedury celnej towar zaklasyfikowano do kodu TARIC 52094200 00, dla którego określono preferencyjną stawkę celną erga-omnes 8 % wartości celnej towaru, tj. [...] USD, co stanowi równowartość [...] złotych. Kwota ta odbiega od wartości podanej w zgłoszeniu. Przy zastosowaniu stawki 8 % organ ustalił należność celną w wysokości [...] złotych i kwota ta stanowi dług celny.

Od powyższej decyzji Z. P. w dniu [...] roku wniosła odwołanie. Zarzuciła naruszenie art. 29 ust. 1 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 roku ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (DZ. U. UE.L.92.302.1), art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 19 marca 2004 roku – Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm.), art. 120, art. 121 § 1, art. 122, art. 187 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku, nr 8, poz. 60 ze zm.) – zwanej dalej o. p. Nadto podniosła naruszenie zasady zaufania podatnika do organów podatkowych, zasady prawdy materialnej i brak wyczerpującego wyjaśnienia stanu faktycznego. Powołała się na fakt zawarcia przez siebie oraz przez B Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ugody z C (następcą D), na mocy której kontrahent ten zobowiązał się wypłacić skarżącej oraz BI Sp. z o. o. po [...] USD. Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego.

Decyzją nr [...] z dnia [...] roku Dyrektor Izby Celnej w Ł. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W uzasadnieniu organ podał, że Z. P. zapłaciła zbywcy pełną kwotę ceny, na którą opiewa faktura za sporną tkaninę. Strona nie załączyła do zgłoszenia celnego opinii stwierdzającej wady towaru. Tkanina znajdowała się w składzie celnym ponad dwa lata, co powoduje, że nie ma możliwości skorzystania z rękojmi za wady fizyczne rzeczy. Ugoda, na którą powołuje się skarżąca nie dotyczy niniejszej sprawy. Wady towaru, jego zniszczenie wskutek długotrwałego przechowywania nie stanowią okoliczności mających wpływ na ustalenie wartości celnej towaru. W postępowaniu nie naruszono zasad płynących z art. 120, art. 121 § 1, art. 122 o. p. Zostały podjęte wszelkie czynności mające na celu wyjaśnienie okoliczności sprawy.

Na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. Z. P.w dniu [...] roku wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Zarzuciła naruszenie prawa materialnego, tj. art. 29 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego poprzez błędną wykładnię polegająca na przyjęciu za wartość transakcyjną – wartości ustalonej jedynie w oparciu o poniesioną przez importera cenę przy pominięciu faktu, iż w niniejszej sprawie nastąpiło uszkodzenie towaru przed wprowadzeniem go do składu celnego, a następnie dopuszczeniem go do obrotu, a także faktu, że towar nie odpowiadał jakości określonej w fakturze dostawy co oznacza, że cena zapłacona lub należna nie może odnosić się do uszkodzonych towarów importowanych i tym samym w sytuacji niemożności wystąpienia przez stronę z roszczeniami reklamacyjnymi winna podlegać skorygowaniu w oparciu o wartość poniesionej przez stronę rzeczywistej szkody. Nadto strona zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 23 ust. 2 Prawa celnego poprzez określenie stronie kwoty wynikającej z długu celnego na podstawie błędnie przyjętej wartości transakcyjnej. Wskazała też na uchybienie art. 120, art. 121 § 1, art. 122, art. 187 § 1, art. 210 § 4 o. p. W jej ocenie w sprawie nastąpiło naruszenie zasady zaufania podatnika do organów podatkowych przez posługiwanie się przez organ podatkowy argumentami mającymi potwierdzać stanowisko najkorzystniejsze z fiskalnego punktu widzenia oraz świadome pomijanie i nie ustosunkowanie się do podniesionych przez stronę argumentów. Tym samym przekroczono zasady działania organów podatkowych. Nadto - naruszono zasady prawdy materialnej nakładającej na organ podatkowy obowiązek dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, w tym przede wszystkim okoliczności związanej z uszkodzeniem importowanego towaru, która winna podlegać wyjaśnieniu w oparciu o podjęte z inicjatywy organu podatkowego środki dowodowe. Nie wyjaśniono wyczerpująco stanu faktycznego w zakresie rzeczywistej kwoty wartości transakcyjnej, która winna stanowić podstawę ustaleń organu podatkowego. Organ przekroczył granice swobodnej oceny dowodów. Ocenę tę dokonano w sposób dowolny, pozwalający uznać, iż organ nie rozważył w należytym stopniu okoliczności wskazanych przez stronę wyjaśniających zasadność przyjętej wartości transakcyjnej. Naruszono wymóg wnikliwego przeprowadzenia postępowania podatkowego, w szczególności w zakresie dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, celem wydania rozstrzygnięcia odpowiadającego prawu. Decyzja nie zawiera należytego uzasadnienia, które w przeważającej mierze ma charakter wyłącznie sprawozdawczy i ograniczony do przytoczenia okoliczności faktycznych sprawy. Jednocześnie pominięto i nie rozważono kwestii uszkodzenia towaru, której ustalenie ma kluczowe znaczenie pod względem możliwości określenia kwoty należności wynikającej z długu celnego w prawidłowej wysokości. Brak jest uzasadnienia prawnego zaskarżonej decyzji, które zostało ograniczone do przytoczenia przepisów, które pozwalają na wydanie negatywnego dla strony rozstrzygnięcia przez organ podatkowy. W ocenie strony podane przez nią naruszenia prawa miały istotny wpływ na wynik sprawy.

Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz o zasądzenie na swą rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skarżąca zaznaczyła, że wartość transakcyjna nie odnosi się do towarów uszkodzonych. Wartość celna winna uwzględniać uszkodzenie tkaniny. Zaistniało ono przed dopuszczeniem towaru do obrotu. Fakt, iż ekspertyzy towaru przeprowadzono po dopuszczeniu go do obrotu nie ma znaczenia dla wartości ekspertyzy. Towar utracił na każdym mb po [...] USD. Strata ta stanowi wartość, o jaką organ winien pomniejszyć wartość transakcyjną spornej faktury. Obecnie cena, za jaką można zbyć towar to [...] EUR/mb. Organ winien był uwzględnić metodę ostatniej szansy przy ustalaniu wartości celnej. W postępowaniu nie ustalono pełnego stanu faktycznego, a wątpliwości rozstrzygnięto na niekorzyść strony.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej w Ł. wniósł o jej oddalenie argumentując jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga nie jest uzasadniona.

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.

Natomiast, w myśl art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1. uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeżeli stwierdzi:

a) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,

b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,

c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;

2. stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach;

3. stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub innych przepisach.

Z wymienionych przepisów wynika, iż sąd bada legalność zaskarżonej decyzji pod kątem jej zgodności z prawem materialnym, określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

Przeprowadzając taką kontrolę, sąd zgodnie z art. 134 § 1 powołanej ustawy nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Może więc dokonać oceny zaskarżonej decyzji także w innym zakresie niż zakres, w jakim zakwestionowała decyzję strona skarżąca.

Wychodząc z tych przesłanek Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi nie uwzględnił skargi, gdyż nie stwierdził, aby zaskarżona decyzja naruszała przepisy prawa materialnego lub przepisy postępowania administracyjnego w sposób wpływający na wynik sprawy, co w myśl art. 145 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi mogłoby stanowić podstawę do jej uchylenia.

Zgodnie z art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 roku Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm.), do postępowania w sprawach celnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 12 oraz działu IV ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa, z uwzględnieniem zmian wynikających z prawa celnego.

Jak już na wstępie wskazano, w skardze skierowanej do Sądu pełnomocnik skarżącej spółki podniósł zarzut naruszenia zasad postępowania, w szczególności art. 120, art. 121,art. 122,art. 123, art. 197 § 1 oraz art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej.

W ocenie Sądu zarzut ten, na tyle na ile został sprecyzowany w uzasadnieniu skargi, nie jest uzasadniony. Strona skarżąca podnosiła przede wszystkim, że nie zostały ustalone okoliczności związane z uszkodzeniem importowanego towaru, które winne podlegać wyjaśnieniu w oparciu o podjęte z inicjatywy organu podatkowego środki dowodowe. Nadto strona zarzuciła brak wyczerpującego wyjaśnienia stanu faktycznego w zakresie rzeczywistej kwoty wartości transakcyjnej, która winna stanowić podstawę ustaleń organu podatkowego. Ocena ta według skarżącej dokonana została w sposób dowolny, pozwalający uznać, iż organ nie rozważył w należytym stopniu okoliczności wskazanych przez stronę wyjaśniających zasadność przyjętej wartości transakcyjnej.

W tym zakresie stwierdzić należy, że w dniu [...] roku Z. P. prowadząca działalność gospodarczą A w H. zgłosiła do procedury dopuszczenia do obrotu na podstawie dokumentu SAD nr [...] towar w postaci tkaniny 100 % bawełny, szerokości 160 cm, w ilości [...] mb, pochodzenia [...]. Towar ten był uprzednio objęty procedurą składu celnego wg zgłoszenia celnego z dnia [...] roku Nr [...], do którego skarżąca załączyła wówczas fakturę [...] z dnia [...] roku, w której widnieje cena jednostkowa towaru w wysokości [...] USD/mb. Do zgłoszenia w dniu [...] roku skarżąca załączyła m. in. w/w fakturę , deklarację wartości celnej oraz specyfikację dotyczącą zgłaszanego towaru z ceną jednostkową [...] USD/mb. W polu 22 dokumentu SAD dotyczącym waluty i wartości faktury oraz w polu 42 określającym wartość pozycji strona zadeklarowała kwotę [...] USD. Wątpliwości organu celnego wzbudziła rozbieżność pomiędzy ceną jednostkową sprowadzonej tkaniny ([...] USD/mb) wynikająca z załączonej specyfikacji, a ceną zawartą w załączonej do zgłoszenia celnego fakturze opiewającą na kwotę [...] USD/mb. Organ celny przystąpił więc do weryfikacji zgłoszenia celnego z dnia [...] roku w zakresie zadeklarowanej wartości celnej sprowadzonej tkaniny.

W toku postępowania strona przedstawiła bankowe dowody zapłaty za fakturę [...], tym samym potwierdzając fakt przelania na konto firmy E, kwoty uwzględniającej wartość importowanej tkaniny w wysokości [...] USD/mb. Wyjaśniła, że nie posiada faktur korygujących oraz, że nie występowała do producenta tkaniny z roszczeniami odnośnie obniżenia wartości towaru. Podniosła, że zakup nie był udaną transakcją, a fakt zalegania tkaniny w magazynie dłuższy czas spowodował, że stała się zleżałą i niepełnowartościową. Nadto strona oświadczyła, że posiada ewentualnego odbiorcę towaru w innym kraju Unii Europejskiej, który odkupuje tego typu tkaniny w cenie [...] EUR/mb. W toku postępowania strona załączyła ekspertyzę Rzeczoznawcy Towaroznawstwa Włókienniczego, M. M. z dnia [...] roku, dotyczącą oceny jakości czterech rodzajów tkanin jeansowych oraz ekspertyzę Stowarzyszenia Włókienników Polskich NOT z dnia [...] roku, dotyczącą różnych towarów, w tym tkaniny, której zakup dokumentuje faktura załączona przez skarżącą do zgłoszenia celnego. Z inicjatywy organu ekspertyzę tę uzupełniono w dniu [...] roku o informacje dotyczące przede wszystkim przedziału cenowego importowanych tkanin, okresu, w którym ceny te występowały, okoliczności kształtujących cenę oraz stanowisko w zakresie wpływu długiego przechowywania przedmiotowych tkanin na ich wadliwość.

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jest wyczerpujący, a jego analiza dokonana zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów. Wnioski załączonych ekspertyz oraz wyjaśnienia samej skarżącej nie pozostawiają wątpliwości, że przedmiotem transakcji między skarżącą, a szwajcarską firmą był towar, którego stan odzwierciedlają przedstawione ekspertyzy rzeczoznawców. W pierwszej z nich z dnia [...] roku rzeczoznawca, w odniesieniu do tkaniny będącej przedmiotem odprawy w dniu [...] roku stwierdził, że posiada błędy w postaci złych przeplotów wątku, zgrubień i pocienień przędzy, rozrzedzeń, zagęszczeń, pasiastości. W uzupełnieniu ekspertyzy z dnia [...] roku w pkt 5 stwierdzono, że "na wady tkaniny wymienione w ekspertyzie nie miało wpływu przechowywanie, błędy wymienione w ekspertyzie są błędami produkcyjnymi i w dużym stopniu obniżają jej jakość, a co za tym idzie również wartość dając podstawę do reklamacji(...)"

W kontekście powyższych ustaleń za niezasadny należy więc uznać generalny zarzut skargi niewyjaśnienia okoliczności związanych z uszkodzeniem sprowadzonych tkanin, co miało wpływ na ich cenę. W opinii Sądu w przedmiotowej sprawie nie miało bowiem miejsca uszkodzenie tkanin, a przedstawione ekspertyzy jednoznacznie stwierdzają, że wady importowanego towaru są wadami produkcyjnymi, a fakt ich długiego przechowywania nie jest powodem stwierdzonych wad. W ocenie Sądu oznacza to, że cena widniejąca na fakturze była ceną za jaką skarżąca zgodziła się zakupić przedmiotowy towar. Fakt, że skarżąca nie sprawdziła jakości towaru przed zawarciem transakcji nie może stanowić podstawy twierdzenia, że przed wprowadzeniem towaru na skład celny, a następnie przed dopuszczeniem go do obrotu nastąpiło uszkodzenie towaru. Tym bardziej, że skarżąca nie wskazuje na żadne okoliczności skutkujące uszkodzeniem tkaniny. Strona sama w wyjaśnieniu z dnia [...] roku przyznała, że towar ten nie był udanym zakupem, a nie występowała do producenta tej tkaniny z roszczeniami odnośnie obniżenia wartości towaru, firma ta nie stosuje bowiem takich praktyk. Również w piśmie z dnia [...] roku skarżąca oświadczyła, że dokonała oceny ekonomicznej i doszła do przekonania, że przy wątpliwym wyniku procesu sądowego z producentem, wdanie się w proces znacznie zwiększy straty. Powyższe okoliczności potwierdzają zdaniem Sądu fakt, iż cena wynikająca z faktury mimo, iż w odczuciu strony nie odzwierciedla rzeczywistej wartości towaru jest jednak ceną transakcyjną w rozumieniu przepisów WKC.

Zgodnie bowiem z art. 29 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12.10.1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, dalej WKC (Dz. Urz. WE seria L nr 302 z 19.10.1992r. ze zm.), wartością celną przywożonych towarów jest wartość transakcyjna, to znaczy cena faktycznie zapłacona lub należna za towary, wtedy gdy zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Wspólnoty, ustalana, o ile jest to konieczne, na podstawie art. 32 i 33, pod warunkiem że:

a) nie istnieją ograniczenia w dysponowaniu lub użytkowaniu towarów przez kupującego inne niż ograniczenia, które:

– są nakładane lub wymagane przez prawo bądź przez władze publiczne we Wspólnocie,

– ograniczają obszar geograficzny, na którym towary mogą być odsprzedane, lub

– nie mają istotnego wpływu na wartość towarów;

b) sprzedaż lub cena nie są uzależnione od warunków lub świadczeń, których wartość, w odniesieniu do towarów, dla których ustalana jest wartość celna, nie może zostać ustalona;

c) jakakolwiek część dochodu z odsprzedaży, dyspozycji lub późniejszego użytkowania towarów przez nabywcę nie przypada bezpośrednio lub pośrednio sprzedającemu, chyba że zgodnie z art. 32 może zostać dokonana odpowiednia korekta, i

d) kupujący i sprzedawca nie są ze sobą powiązani lub też, w przypadkach gdy są powiązani, wartość transakcyjna może, zgodnie z ust. 2, być zaakceptowana na potrzeby celne.

W świetle zaś ust. 3 tegoż artykułu ceną faktycznie zapłaconą lub należną jest całkowita kwota płatności dokonana lub mająca zostać dokonana przez kupującego wobec lub na korzyść sprzedającego za przywożone towary i obejmująca wszystkie płatności dokonane lub mające być dokonane jako warunek sprzedaży przywożonych towarów przez kupującego sprzedającemu lub przez kupującego osobie trzeciej celem spełnienia zobowiązań sprzedającego. Płatność niekoniecznie musi zostać dokonana w formie przelewu pieniężnego. Płatność może być dokonana za pomocą akredytyw lub zbywalnych instrumentów płatniczych i może zostać dokonana bezpośrednio lub pośrednio.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy nie ulega wątpliwości, że ceną faktycznie zapłaconą, a więc wartością transakcyjną jest kwota wynikająca z faktury [...] z dnia [...] roku, czego niezbitym potwierdzeniem jest bankowy dowód zapłaty potwierdzający dokonanie operacji przekazania wynikającej z faktury kwoty na rachunek [...] firmy . Zarzut pełnomocnika, że wartość transakcyjna nie odnosi się do towarów uszkodzonych i wobec powyższego organy powinny zastosować metodę ostatniej szansy w celu ustalenia wartości celnej jest wobec ustalonego w sprawie stanu faktycznego bezpodstawny. Strona nie powoływała się na żadne okoliczności, które spowodowały uszkodzenie towaru, a ekspertyzy rzeczoznawców jednoznacznie wręcz wskazują, że wady (nie uszkodzenia) sprowadzonej tkaniny są wadami produkcyjnymi. Oznacza to, że opisane wady powstały w toku produkcji tkaniny, a więc nie są efektem zdarzeń mających miejsce po wyprodukowaniu towaru, a przed jego dopuszczeniem do obrotu na polskim obszarze celnym. Nawet jeśli strona zakupując towar nie wiedziała, że zapłacona cena nie odzwierciedla jakości, a co za tym idzie rzeczywistej wartości towaru, w świetle brzmienia art. 29 ust. 1 i ust. 3 WKC nie może tej okoliczności powoływać jako przesłanki skorygowania wartości transakcyjnej towaru. Dopiero ewentualne uwzględnienie reklamacji jakościowej i dostarczenie organom celnym dokumentów korygujących wartość transakcyjną mogło być podstawą żądania strony. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że zgodnie z art. 181 ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 roku ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, dalej RWKC (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993r. ze zm.) osoba określona w art. 178 ust. 2 dostarcza organom celnym kopię faktury, na podstawie której zgłaszana jest wartość celna przywożonych towarów. Gdy wartość celna zgłaszana jest na piśmie, to kopia ta przechowywana jest przez organy celne. W przedmiotowej sprawie strona załączyła do zgłoszenia celnego fakturę określająca wartość transakcyjna towaru i w okolicznościach przedmiotowej sprawy jedynie ten dokument mógł być podstawą ustalenia wartości celnej towaru.

Niestety fakt zawarcia nieudanej transakcji nie może mieć wpływu na zasadne stanowisko organów celnych, które w swoich działaniach są zobowiązane do stosowania obowiązujących przepisów. Metoda wartości transakcyjnej jest podstawową metodą ustalania wartości celnej importowanych towarów. Organy celne nie mają możliwości swobodnego wyboru metody ustalania wartości celnej spośród wszystkich metod wyszczególnionych w WKC. Odstąpienie od metody wartości transakcyjnej jest możliwe tylko w uzasadnionych przypadkach takich jak np. brak sprzedaży towaru (dostawa bezpłatna, darowizna, wynajem) czy też wystąpienie jednej z przesłanek wymieniony w art. 29 ust. 1 lit. a-d WKC. Art. 30 WKC określa metody, które należy zastosować w tych przypadkach, w których metoda wartości transakcyjnej nie może zostać zastosowana. Metody te muszą być stosowane w podanej kolejności, z wyjątkiem metod opisanych w punkcie c i d, które mogą zostać zastosowane na wniosek zgłaszającego w odwrotnej kolejności. W przedmiotowej sprawie nie było podstaw do odstąpienia od zastosowania wartości transakcyjnej jako metody ustalenia wartości celnej sprowadzonych towarów. Niewątpliwie miała miejsce sprzedaż towarów, bowiem prawo własności do towaru zostało przeniesione na partnera umowy we Wspólnocie za wynagrodzeniem. Miała miejsce sprzedaż towarów na eksport do Wspólnoty. Zgodnie bowiem z art. 147 ust. 1 RWKC jeżeli towary zostają zgłoszone o dopuszczenie ich do obrotu we Wspólnocie, uważa się to za wystarczającą przesłankę tego, że zostały sprzedane na eksport. Z treści złożonej deklaracji wartości celnej wynika, że nie miała miejsca żadna z okoliczności opisanych w art. 29 ust. 1 lit. a-d WKC. Do zgłoszenia celnego załączono fakturę zawierającą uzgodnioną ceną za sprzedaż towarów. Wynikająca z faktury cena ma charakter ceny faktycznie zapłaconej bowiem w chwili zgłoszenia celnego została już uiszczona. Wartość transakcyjna towarów sprowadzonych na obszar celny Wspólnoty jest wynikiem zasady swobodnego zawierania umów handlowych, a jej podstawą, w konkretnym przypadku jest wynegocjowana między stronami umowy cena sprzedaży w ramach transakcji kupno-sprzedaż. Odzwierciedleniem tych negocjacji jest cena zapisana w fakturze sprzedaży towaru. W przedmiotowej sprawie strona bezpodstawnie, z pominięciem ceny faktycznie zapłaconej, wynikającej z faktury sprzedaży, zadeklarowała inną wartość celną sprowadzonej tkaniny. Usprawiedliwieniem takiego działania strony był fakt gorszej jakości towaru utożsamiany przez stronę z jego uszkodzeniem. Skarżąca nie udowodniła jednak, że wynegocjowana cena dotyczyła towaru pierwszej jakości. W fakturze handlowej nie ma żadnego odniesienia do jakości towaru. Strona nie uprawdopodobniła, że zawierając transakcje kupna tkaniny uzgodniona cena dotyczyła towaru pierwszego gatunku, wolnego od wad. Dodatkowo skarżąca dobrowolnie zrezygnowała z postępowania reklamacyjnego jak również możliwości dochodzenia swoich roszczeń przed właściwym sądem. Podnoszone w odwołaniu okoliczności dotyczące zawartej przez skarżącą z kontrahentem zagranicznym ugody nie dotyczyły w ocenie organu niniejszej sprawy. W skardze strona nie sformułowała podobnego zarzutu. Z akt postępowania celnego nie wynika, by w rozpoznawanej sprawie toczyło się postępowanie reklamacyjne. Jego brak potwierdziła sama skarżąca wyjaśnieniach złożonych w dniu [...] roku oraz w piśmie procesowym z dnia [...] roku.

Jeszcze raz w tym miejscu należy powtórzyć, że przeprowadzone postępowanie dowodowe oparte w znacznej mierze na dokumentach przedstawionych przez stronę oraz złożonych wyjaśnieniach strony wykazało, że w przedmiotowej sprawie nie miało miejsce uszkodzenie towarów przed ich dopuszczeniem do swobodnego obrotu, a stan towaru z dnia przyjęcia zgłoszenia celnego odzwierciedlał stan towaru dla którego została ustalona w fakturze cena sprzedaży. Wady towaru opisane w ekspertyzach rzeczoznawców nie są bowiem efektem uszkodzenia towaru, ale wynikiem wadliwego procesu produkcyjnego. Również co wynika z ekspertyzy biegłego fakt długiego zalegania towaru w magazynie nie spowodował opisanych wad towaru. W opinii Sądu o uszkodzeniu towaru można mówić w sytuacji, gdy na skutek zdarzeń lub działań zewnętrznych dochodzi do zniszczenia towaru. Natomiast w tych kategoriach nie można rozważać wad produkcyjnych, które wpływają na jakość towaru. Stwierdzenia zawarte w opiniach biegłych odnoszą się niewątpliwie do wad produkcyjnych sprowadzonej tkaniny. Wnioskowanie na tej podstawie, że towar był więc uszkodzony przed jego wprowadzeniem do obrotu jest w ocenie Sądu nieuprawnione. Z tych samych względów nie można więc twierdzić, że opinie nasuwały uzasadnione wątpliwości co do rozmiaru poniesionej przez stronę szkody.

Sama skarżąca przyznała, że powodem zalegania towaru w magazynie był fakt braku kontrahentów na towar, który nie był udanym zakupem. W tej sytuacji rozważania rzeczoznawców dotyczące rzeczywistej wartości sprowadzonego towaru w oparciu o analizę cen rynkowych towarów podobnych nie ma znaczenia w sprawie dopóty, dopóki skarżąca nie podważy ceny faktycznie zapłaconej. W tym miejscu należy podnieść, że ryzyko związane z zawieraniem (nieudanych) transakcji handlowych obciąża stronę, która w swoim dobrze pojętym interesie winna wykazać dbałość o takie zabezpieczenie zawieranych umów handlowych, które zagwarantuje jej opłacalność zawieranych kontraktów lub zrekompensuje ewentualne niekorzystne skutki.

Wobec powyższego, w sytuacji gdy zgodnie z art. 23 ust. 2 Prawa celnego – ustawy z dnia 19 marca 2004r. (Dz. U. Nr 68 poz. 622), organ celny stwierdzi, że zgłaszający w zgłoszeniu celnym zadeklarował nieprawidłowe dane, mogące mieć wpływ na wysokość kwoty wynikającej z długu celnego lub zastosowaną procedurę celną, wydaje decyzję, w której określa kwotę wynikającą z długu celnego lub rozstrzyga o nadaniu towarowi właściwego przeznaczenia celnego zgodnie z przepisami prawa celnego. Dług celny w przywozie powstaje w wyniku dopuszczenia do obrotu towaru podlegającego należnościom przywozowym (art. 201 ust. 1 a WKC). Z wyjątkiem przypadków, w których szczególne przepisy niniejszego Kodeksu stanowią inaczej i bez uszczerbku dla ust. 2, kwota należności celnych przywozowych lub należności celnych wywozowych jest określana na podstawie elementów kalkulacyjnych właściwych dla towaru w chwili powstania długu celnego (art. 214 ust. 1 WKC).

W świetle art. 76 WKC jeżeli szczególne przepisy nie stanowią inaczej, datą, którą należy uwzględniać przy stosowaniu wszelkich przepisów regulujących procedurę celną, do której zgłaszane są towary, jest data przyjęcia zgłoszenia przez organy celne. Podstawę stosowania przepisów regulujących procedurę celną, którą objęte są towary, stanowią wyniki dokonanej weryfikacji zgłoszenia (art. 71 ust. 1 WKC) .

Na tle tak ukształtowanego stanu prawnego i wobec trafnej oceny stanu faktycznego sprawy Dyrektor Izby Celnej w Ł. podjął zaskarżoną decyzję nie naruszając prawa. Z zebranego materiału dowodowego wynika, że skarżąca sprowadziła towar, którego jakość nie odpowiadała jej oczekiwaniom. Nie uruchomiła jednak procedury reklamacyjnej, ani nie podjęła żadnych negocjacji z producentem tkanin w celu obniżenia ceny (uzyskania rabatu, upustu), wręcz przeciwnie uiściła producentowi tkaniny będącej przedmiotem odprawy w niniejszej sprawie pełną kwotę, wg wynikającej z załączonej do zgłoszenia celnego faktury, ceny jednostkowej wynoszącej [...] USD/mb, co potwierdzają przedstawione dokumenty bankowe. Fakt ten w kontekście przepisu zobowiązującego importera do przedłożenia faktury, jako dowodu dokumentującego wartość celną towaru oraz wobec treści przepisu definiującego pojecie wartości celnej towaru z jednej strony, a z drugiej strony z uwagi na brak przepisów umożliwiających korektę wartości celnej na podstawie złożonych przez stronę dokumentów i wyjaśnień, wskazuje na prawidłowość zaskarżonej decyzji.

Reasumując, w ocenie Sądu ustalony przez organy celne stan faktyczny nie budzi wątpliwości, a poczynione ustalenia były wystarczającą podstawą określenia prawidłowej wartości celnej towaru i wydania decyzji z uwzględnieniem właściwych w dniu przyjęcia zgłoszenia celnego elementów kalkulacyjnych. W uzasadnieniu swojej decyzji Dyrektor Izby Celnej w Ł. ustosunkował się do całego zgromadzonego w sprawie materiału oraz do zarzutów zgłoszonych przez stronę skarżącą. Organ obszernie wyjaśnił zasady i kryteria ustalania wartości celnej towarów oraz wymagane dokumenty będące podstawą tych ustaleń. W rozpoznawanej sprawie zarówno ocena materiału, jak i wykładnia zastosowanych przepisów prawa materialnego została dokonana prawidłowo. Wobec powyższego w ocenie Sądu zarzut naruszenia wskazanych przepisów nie znajduje więc uzasadnienia.

Z powyższych względów uznając, że zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa materialnego, ani przepisów postępowania, w stopniu, który mógłby mieć wpływ na wynik sprawy, na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd skargę oddalił.

T.P.