Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Sędzia WSA Krzysztof Rogalski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 20 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi I.Ś. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Starosty Powiatu z dnia [...] r. nr [...], 2. zasądza od organu Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego I.Ś. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W dniu 29 lipca 2021 r. I.Ś. zwrócił się do Starosty Powiatu z wnioskiem o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie odmowy przeprowadzenia badania technicznego samochodu [...] nr rejestracyjny [...] na okręgowych stacjach kontroli pojazdów:

- "C.", adres stacji nr [...],

- P.K., adres stacji nr [...]

- P. Sp. z o. o., adres stacji nr [...].

Ponadto wniósł o ustalenie z imienia i nazwiska uprawnionych diagnostów, którzy w dniu [...] lipca 2021 r. dokonali odmowy przeprowadzenia badania powyższego pojazdu z wyżej wymienionych OSKP.

Wnioskodawca zaznaczył, że na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy z dnia

20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 110 ze zm; aktualny tekst jedn. Dz.U. z 2021 r., poz. 450; dalej jako p.r.d.) diagnosta ma obowiązek przeprowadzić badanie każdego pojazdu dostarczonego do badań - bez wyjątku. Odmowa przeprowadzenia badania technicznego jest równoznaczna

z niewykonaniem badania technicznego w jego zakresie i sposobie niezależnie od tego, czym się kieruje diagnosta odmawiając wykonania badań pojazdu. Dalej wnioskodawca podniósł, że starosta ma obowiązek na podstawie art. 84 ust. 3 pkt 1 p.r.d cofnąć nadane uprawnienia diagnostom, którzy nierzetelnie wykonują powierzone obowiązki.

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 61a § 1 w zw. z art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r., poz. 735 ze zm.; dalej jako k.p.a.) oraz art. 83b ust. 1 i art. 84 ust. 3p.r.d., Starosta Powiatu w punkcie 1 odmówił wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie odmowy przeprowadzenia badania technicznego samochodu [...] nr rejestracyjny [...] na okręgowych stacjach kontroli pojazdów: - "C.", adres stacji nr [...], - P.K., adres stacji nr [...], - P. Sp. z o. o., adres stacji nr [...], natomiast w punkcie 2 odmówił w ramach w/w żądanego postępowania ustalenia z imienia i nazwiska uprawnionych diagnostów, którzy w dniu [...] lipca 2021 r. dokonali odmowy przeprowadzenia badania powyższego pojazdu z wyżej wymienionych okręgowych stacji kontroli pojazdów.

W uzasadnieniu postanowienia organ podniósł, że I.Ś. nie posiada przymiotu strony w rozumieniu art. 28 k.p.a. oraz, że z jego wniosku jednoznacznie wynika, iż nie posiada on interesu prawnego w żądanym postępowaniu, posiada natomiast interes faktyczny. Przytaczając poglądy orzecznictwa organ I instancji wskazał, że interes prawny, aby mógł być zaspokojony przez administrację, musi być osobisty, własny, indywidualny oraz musi być konkretny, dający się obiektywnie stwierdzić, aktualny i znajdujący swoją podstawę w przepisach prawa materialnego oraz mający potwierdzenie w okolicznościach faktycznych. Zdaniem organu niewątpliwie wnioskujący posiada interes faktyczny w żądaniu i prowadzeniu w/w postępowań, jednakże interes faktyczny nie powoduje uzyskania statusu strony postępowania administracyjnego. Przepisy p.r.d., określające przesłanki do wydania uprawnień do wykonywania badań technicznych oraz cofnięcia wydanych uprawnień, nie wskazują poza osobą ubiegającą się o wydanie uprawnień oraz diagnostą innych stron postępowań administracyjnych w tym przedmiocie. Ewentualna decyzja wydana w przypadku zakończenia przez starostę postępowań skierowana będzie do diagnostów, którzy będą jej adresatem. To ich prawa i obowiązki będą przez te decyzje kształtowane. Oznacza to, że w tym przypadku stroną postępowania są diagności, gdyż decyzja administracyjna będzie dotyczyła ich praw i obowiązków. To diagnoście w wyniku decyzji organu mogą zostać cofnięte uprawnienia nadane przez starostę i to diagnosta w wyniku postępowania może ponieść konsekwencje wydanej przez starostę decyzji. Wnioskujący nie ma w tych postępowaniach interesu prawnego, bowiem wynik postępowań nie wpływa na jego prawa i obowiązki wynikające z przepisu art. 84 ust. 3 P.r.d., a wydana decyzja nie wpłynie chociażby pośrednio na sytuację prawną wnioskodawców. W ocenie organu brak interesu prawnego po stronie wnioskującego we wszczęciu postępowań administracyjnych, wynika wprost z treści powyższych przepisów p.r.d.

I.Ś. złożył zażalenie na powyższe postanowienie, w którym zarzucił wydanie go z obrazą art. 7 k.p.a. w zw. z art. 61 §1 k.p.a. przez odmowę wszczęcia prawidłowo wnioskowanego postępowania administracyjnego oraz błędną wykładnię art. 28 k.p.a. przez przyjęcie w ustalonym stanie faktycznym, iż wnioskodawca nie posiada interesu prawnego, a jedynie interes faktyczny w wnioskowanym postępowaniu administracyjnym.

Mając na uwadze powyższe skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia jako naruszającego jego prawo i interes prawny. Podkreślił, że przedmiotowy samochód od [...] września 2014 r. do dnia dzisiejszego nie uzyskał

w wyniku przeprowadzonych badań technicznych, lub też poprzez odmowę przeprowadzenia takich badań, wyniku pozytywnego jego stanu technicznego. Pojazd przez cztery lata był wyrejestrowany z wyżej wymienionych przyczyn oraz

z powodów osobistych. Decyzją z dnia [...] czerwca 2021 r. pojazd uzyskał czasową rejestrację w celu doprowadzenia pojazdu do stacji kontroli pojazdów i wykonania badań technicznych. Odmowa przeprowadzenia badania technicznego pojazdu jest równoznaczna z nieprzeprowadzeniem badania pojazdu przedstawionego do takiego badania na podstawie art. 84 ust. 1 p.r.d. z zakresem tego badania ujętym w § 3 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach. I.Ś. zarzucił również, iż organ błędnie interpretuje treść art.28 k.p.a. co ma decydujące znaczenie dla wniosków końcowych, powodujących odmowę wszczęcia wnioskowanego postępowania.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze wydało w dniu [...] września 2021 r. postanowienie nr [...], którym utrzymało zaskarżone postanowienie organu I instancji w mocy. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazał art. 83b ust. 1, art. 84 ust. 3 p.r.d. oraz art. 28, art. 61, art. 61a § 1, art. 124 § 1 i § 2, art. 126, art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a.

W uzasadnieniu postanowienia organ odwoławczy, powołując się na poglądy orzecznictwa i literatury dokonał wykładni art. 61a § 1 k.p.a. wskazując, że ustawodawca wymienia tu dwie przesłanki dające podstawę do ewentualnej odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego. Pierwszą przesłanką jest złożenie żądania przez osobę, która nie jest stroną. Drugą przesłanką jest zaistnienie "innych uzasadnionych przyczyn" uniemożliwiających wszczęcie postępowania. Wydanie postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania administracyjnego jest dopuszczalne wyłącznie z powodu przeszkód oczywistych, zarówno o charakterze przedmiotowym, jak i podmiotowym, tj. takich, których wystąpienie jest możliwe do stwierdzenia po wstępnej analizie żądania. Zastosowanie instytucji określonej w art. 61a § 1 k.p.a. powinno być ograniczone co do zasady do takich sytuacji, w których brak jest możliwości wszczęcia postępowania z przyczyn podmiotowych lub przedmiotowych, a ustalenie tych okoliczności nie wymaga prowadzenia postępowania dowodowego. Z taką sytuacją będziemy mieli do czynienia np. gdy żądanie wszczęcia postępowania dotyczy sprawy, w której prowadzone jest już postępowanie, wydano w sprawie rozstrzygnięcie, albo brak jest podstawy materialnoprawnej do rozpatrzenia zgłoszonego żądania.

Następnie organ zgodził się z organem I instancji co do tego, że I.Ś. posiada interes faktyczny w żądaniu i prowadzeniu wskazanych we wniosku postępowań, jednakże interes faktyczny nie powoduje uzyskania statusu strony postępowania administracyjnego. Przepisy p.r.d., określające przesłanki do wydania uprawnień do wykonywania badań technicznych oraz cofnięcia wydanych uprawnień, nie wskazują poza osobą ubiegającą się o wydanie uprawnień oraz diagnostą innych stron postępowań administracyjnych w tym przedmiocie. Ewentualna decyzja wydana w przypadku zakończenia przez starostę postępowań skierowana będzie do diagnostów, którzy będą jej adresatem. To ich prawa i obowiązki będą przez te decyzje kształtowane. Oznacza to, że w tym przypadku stroną postępowania są diagności, gdyż decyzja administracyjna będzie dotyczyła ich praw i obowiązków. To diagnoście w wyniku decyzji organu mogą zostać cofnięte uprawnienia nadane przez starostę i to diagnosta w wyniku postępowania może ponieść konsekwencje wydanej przez starostę decyzji. Wnioskujący nie ma w tych postępowaniach interesu prawnego, bowiem wynik postępowań nie wpływa na jego prawa i obowiązki wynikające z przepisu art. 84 ust. 3 p.r.d., a wydana decyzja nie wpłynie chociażby pośrednio na sytuację prawną wnioskodawcy.

Organ podkreślił również, iż informacje przekazane przez stronę "w piśmie z dnia [...] sierpnia 2021 r." należy uznać za skargę polegającą na zgłoszeniu nieprawidłowości w działaniach wskazanych stacji diagnostycznych, które stanowiło podstawę wszczęcia postępowania administracyjnego, którego stroną nie jest jednak wnioskodawca. Wskazują na to przede wszystkim sankcje związane z wynikami kontroli. Po przeprowadzeniu kontroli starosta wydaje bowiem zalecenia pokontrolne i wyznacza termin usunięcia naruszeń oraz może wydać decyzję o zakazie prowadzenia przez przedsiębiorcę stacji kontroli pojazdów. Postępowanie to

w żaden sposób nie oddziałuje na prawa i obowiązki wnioskodawcy. Dotyczący to również drugiego z żądań, tj. ustalenia danych diagnostów, którzy odmówili przeprowadzenia kontroli. Działania takie będą z pewnością wyjaśnione w ramach czynności kontrolnych.

Dodatkowo organ wskazał, że Starosta w 2017 r. prowadził już postępowania z urzędu wobec stacji kontroli pojazdów w związku z zawiadomieniem I.Ś. i M.Ś.

o nieprawidłowościach, które w konsekwencji się nie potwierdziły. Kwestie związane z przymiotem strony były rozpatrywane także przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze (sprawa o sygn. akt [...]). Sprawa braku interesu prawnego w postępowaniu dotyczącym uprawnień diagnosty była także przedmiotem wcześniejszych rozstrzygnięć Samorządowego Kolegium Odwoławczego (sprawa o sygn. akt [...]).

I.Ś. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę na postanowienie organu II instancji, w której zarzucił naruszenie:

- art. 7, art. 8, art. 12, art. 77 § 1, art. 80 oraz art. 107 § 3 k.p.a. przez brak wszechstronnego rozważenia zarzutów zażaleniowych, błędnego ustalenia stanu faktycznego, co miało wpływ na rozstrzygnięcie złożonego zażalenia na postanowienie Starosty z dnia [...] sierpnia 2021r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postanowienia administracyjnego na wniosek strony,

- art. 61a § 1 k.p.a. przez jego uwzględnienie w sytuacji, kiedy w realiach przedmiotowej sprawy nie zachodzi żadna przesłanka do jego zastosowania oraz

- art. 28 k.p.a. przez jego błędną wykładnię.

Na podstawie tak sformułowanych zarzutów skarżący wniósł o uchylenie postanowień organu I i II instancji i przekazanie sprawy do ponownego wszczęcia

z jego udziałem.

W uzasadnieniu skargi podniósł, że decyzja administracyjna dotycząca diagnostów pośrednio wywiera zasadniczy wpływ na jego prawa i obowiązki związane z czynnościami rejestracyjnymi pojazdu, ubezpieczenia pojazdu, podatku od środka transportu oraz użytkowania pojazdu. Podkreślił też, że brak jest przepisu prawa materialnego, który by dopuszczał odmowę wykonania badania technicznego pojazdu z jakichkolwiek przyczyn przez diagnostów na stacjach kontroli pojazdów. Dalej wskazał, że nie ma jednoznacznych i uniwersalnych zasad oceny istnienia

u danego podmiotu interesu prawnego, a kwestię tę należy oceniać kazuistycznie. Organ wszczynając postępowanie, powinien więc zbadać nie tylko czyich obowiązków lub praw będzie dotyczyć wszczęte postępowanie, lecz także na czyje prawa lub obowiązki wpłynie w taki sposób, by można było mówić o istnieniu po ich stronie interesu prawnego. W realiach przedmiotowej sprawy nie sposób sankcjonować takiej sytuacji, w której diagnosta nie przeprowadzi badania pojazdu

w zakresie i w sposób ujęty przepisami rozporządzenia w sprawie badań technicznych. Odmowa przeprowadzenia – wykonania czynności diagnostycznych – prowadzi wprost do niedopuszczenia pojazdu do ruchu drogowego, uniemożliwienia właścicielowi wywiązanie się z obowiązków, ale również uniemożliwia korzystanie

z własnej rzeczy ruchomej, chronionej przepisami prawa cywilnego.

Odpowiadając na skargę organ podtrzymał swoje stanowisko zawarte w zaskarżonym postanowieniu i wniósł o oddalenie skargi.

W skierowanym do Sądu piśmie z dnia [...] stycznia 2022 r. I.Ś. wskazał, że jego wniosek z [...] lipca 2021 r. dotyczył jedynie wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie odmowy przeprowadzenia badania technicznego samochodu [...] nr rejestracyjny [...] na wymienionych okręgowych stacjach kontroli pojazdów przez zatrudnionych tam diagnostów. Nie wnosił natomiast o podjęcie postępowania administracyjnego, którego podstawą są przepisy art. 84 ust. 3 p.r.d. dotyczące cofnięcia uprawnień diagnostom. Jego wniosek dotyczył odmowy przez diagnostów wykonania czynności badania technicznego pojazdu i wydania dokumentu (zaświadczenia) z takiego badania i w tym zakresie winno być prowadzone postępowanie administracyjne z jego udziałem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej przeprowadzone w niniejszej sprawie pod względem legalności na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym zgodnie z art. 119 pkt 3 i art. 120 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. – określanej dalej jako p.p.s.a.), było postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2021 r., utrzymujące w mocy postanowienie Starosty z dnia [...] sierpnia 2021 r. odmawiające wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie opisanego na wstępie wniosku skarżącego z dnia [...] lipca 2021 r.

Podstawę powyższych postanowień stanowił art. 61a § 1 k.p.a., zgodnie

z którym, gdy żądanie, o którym mowa w art. 61 (tj. żądanie strony wszczęcia postępowania administracyjnego), zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ administracji publicznej wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. Organy zgodnie uznały, że wolą wnioskodawcy było wszczęcie postępowania na podstawie art. 84 ust. 3 p.r.d., zgodnie z którym starosta cofa diagnoście uprawnienie do wykonywania badań technicznych, jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 83b ust. 2 pkt 1, stwierdzono: 1) przeprowadzenie przez diagnostę badania technicznego niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania; 2) wydanie przez diagnostę zaświadczenia albo dokonanie wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami. Jednocześnie organy stwierdziły, że skarżący nie ma interesu prawnego w tym postępowaniu, a tym samym nie może w nim uczestniczyć w charakterze strony. W ocenie Sądu, zarówno zaskarżone postanowienie, jak i poprzedzające je postanowienie organu I instancji, zostały wydane przedwcześnie z naruszeniem przepisów postępowania, bez dokładnego ustalenia żądania wnioskodawcy. Złożony przez I.Ś. wniosek z dnia [...] lipca 2021 r. został bowiem sformułowany w sposób niejednoznaczny i budzący wątpliwości co do rzeczywistego żądania wnioskodawcy. W osnowie wniosku I.Ś. domagał się wszczęcia postępowania w sprawie odmowy przeprowadzenia badania technicznego pojazdu samochodowego, którego jest właścicielem przez wskazane stacje diagnostyczne oraz ustalenia z imienia i nazwiska diagnostów, którzy przeprowadzenia tego badania odmówili. Przy czym analiza wniosku wskazuje, iż to drugie żądanie było element ustaleń postępowania zainicjowanego pierwszym żądaniem.

W uzasadnieniu wniosku dodatkowo wnioskodawca przytoczył przepisy p.r.d. określające zamknięty katalog przesłanek uzasadniających cofnięcie uprawnień diagnostom, jednakże w żadnej części wniosku nie zawarł żądania przeprowadzenia postępowania administracyjnego w oparciu o te przepisy. Mając na uwadze powyższą treść wniosku skarżącego trudno przyjąć, że jego zamiarem było zainicjowanie postępowania zmierzającego do cofnięcia uprawnień diagnostom. Ocenę Sądu w tym zakresie potwierdza okoliczność, iż w piśmie z dnia [...] stycznia 2022 r., skierowanym bezpośrednio do Sądu, skarżący wskazał, że przedmiotowy wniosek dotyczył jedynie wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie odmowy przeprowadzenia badania technicznego samochodu [...] nr rejestracyjny [...] na wymienionych okręgowych stacjach kontroli pojazdów przez zatrudnionych tam diagnostów. Nie wnosił natomiast o podjęcie postępowania administracyjnego, którego podstawą są przepisy art. 84 ust. 3 p.r.d. dotyczące cofnięcia uprawnień diagnostom. Jego wniosek dotyczył odmowy przez diagnostów wykonania czynności badania technicznego pojazdu i wydania dokumentu (zaświadczenia) z takiego badania i w tym zakresie winno być prowadzone postępowanie administracyjne z jego udziałem. Na trudność z odczytaniem woli skarżącego wskazuje również treść uzasadnienia zaskarżonego postanowienia organu II instancji, w którym organ najpierw wskazał, iż skarżący domagał się "wszczęcia postępowania administracyjnego dotyczącego komisyjnego przeprowadzenia badania technicznego samochodu marki [...]", aby następnie wniosek ten rozpoznać jako żądanie cofnięcia uprawnień diagnostom, a na koniec zakwalifikować, jako skargę, stanowiącą asumpt do wszczęcia postępowania kontrolnego na podstawie art. 83 b ust. 1 p.r.d. Możliwość ustalenia rzeczywistych intencji wnioskodawcy daje organom administracji art. 64 § 2 k.p.a., zgodnie z którym jeżeli podanie nie spełnia innych wymagań ustalonych w przepisach prawa (w niniejszej sprawie określenia w sposób jednoznaczny żądania, będącego elementem koniecznym podania stosownie do art. 63 § 2 k.p.a.), należy wezwać wnoszącego do usunięcia braków w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż siedem dni, z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. W orzecznictwie

i piśmiennictwie przyjmuje się, że to nie rzeczą organu, a strony jest formułowanie zamierzeń, jakie chce podjąć w postępowaniu czy też wywołać składanym wnioskiem. Organ nie jest uprawniony do samodzielnego kształtowania treści wniosku niezgodnie z jego treścią bądź wbrew rzeczywistej woli podmiotu. Organ administracji, dysponując pismem strony, nie może przypisywać mu znaczenia, jakie z niego nie wynika, nie może domniemywać, jakie były intencje strony przy składaniu pisma i co strona chciała osiągnąć. O tym jaki charakter ma pismo decyduje sama strona. Przy czym organ – na podstawie art. 9 k.p.a. – ma obowiązek czuwania nad tym, aby strona z powodu nieznajomości prawa nie poniosła szkody, w tym celu powinien udzielić jej w razie potrzeby niezbędnych wyjaśnień i wskazówek, które powinny w szczególności dotyczyć dopuszczalności pisma (por. wyrok NSA

z 20 lutego 2014 r., II OSK 2257/12, B. Adamiak /w/ B. Adamiak, J. Borkowski, K.p.a. Komentarz, C.H. Beck 2012, s. 308). Dopiero jednoznaczne ustalenie treści żądania wnioskodawcy umożliwi sprecyzowanie materialnej podstawy załatwienia sprawy zakreślonej żądaniem strony. Ustaleń dotyczących intencji wnioskodawcy oraz ich oceny przez pryzmat obowiązujących przepisów nie może jednak dokonywać sąd administracyjny w zastępstwie organów administracji. Sąd nie jest bowiem władny zastąpić organów

w dokonaniu ustaleń, analiz i ocen, gdyż ustrojową rolą sądu administracyjnego nie jest rozpoznawanie i rozstrzyganie ("załatwianie" w rozumieniu art. 104 § 1 k.p.a.) spraw administracyjnych, lecz wyłącznie kontrola działalności administracji publicznej, i to zasadniczo tylko pod względem zgodności z prawem. Tym samym nie jest rolą sądu administracyjnego uzupełnianie w jakimkolwiek zakresie aktów podejmowanych przez organy administracji, a w szczególności prowadzenie brakujących ustaleń, analiz, tudzież przedstawianie "w zastępstwie" tych organów motywów, jakimi kierowały się one przy rozstrzyganiu danej sprawy (por. wyrok WSA w Poznaniu z 19 maja 2016 r., IV SA/Po 973/15). Ponadto kontrola sądowoadministracyjna nie może zastępować organu, gdyż narusza to konstytucyjną zasadę dwuinstancyjności postępowania administracyjnego. Zadaniem sądu administracyjnego jest jedynie badanie legalności działań bądź zaniechań organu (por. wyrok NSA z 24 stycznia 2018 r., II OSK 1419/17). Końcowo należy jednak zauważyć, iż trafna jest argumentacja organów, że skarżący nie jest stroną postępowania w sprawie cofnięcia uprawnień diagnoście. Stroną postępowania administracyjnego jest bowiem każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Stanowi o tym wprost art. 28 k.p.a. Cechami interesu prawnego jest to, że jest on indywidualny, konkretny, aktualny, sprawdzalny obiektywnie, a jego istnienie znajduje potwierdzenie w przepisach prawa materialnego. Postępowanie administracyjne dotyczy interesu prawnego konkretnej osoby wówczas, gdy w tym postępowaniu wydaje się decyzję, która rozstrzyga o prawach i obowiązkach tej osoby. Interes prawny, stanowiący podstawę legitymacji procesowej w postępowaniu administracyjnym, musi być własny i niejako pierwotny, a nie pochodny – tzn. rozstrzygnięcie musi wpływać na sytuacją prawną odnośnego podmiotu, nie zaś za pośrednictwem sytuacji prawnej innego podmiotu (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 stycznia 2022 r., VIII SA/Wa 472/21). Tym samym, stwierdzenie istnienia interesu prawnego, to nic innego, jak ustalenie związku o charakterze materialnoprawnym między obowiązującą normą prawą

a sytuacją prawną konkretnego podmiotu prawa, polegającego na tym, że akt stosowania tej normy może mieć wpływ na sytuację prawną tego podmiotu (por. wyrok NSA z 16 grudnia 2021 r., I OSK 322/19; wyrok NSA z 12 lipca 2007 r., I OSK 1559/06). Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż skoro rozstrzygnięcie podejmowane na podstawie art. 84 ust. 3 p.r.d. kształtuje jedynie sytuację prawną diagnosty, to tylko on jest stroną tego postępowania (por. wyrok WSA w Białymstoku z 30 maja 2019 r., II SA/Bk 235/19). Podobnie w postępowaniu w przedmiocie wydania zakazu prowadzenia przez przedsiębiorcę stacji kontroli pojazdów (art. 83b ust. 1 pkt 3 p.r.d.) stroną tego postępowania jest jedynie tenże przedsiębiorca. Ponadto należy podkreślić, iż do kontroli przeprowadzanej przez starostę w ramach nadzoru nad stacjami kontroli pojazdów, stosuje się w myśl art. 83c p.r.d. przepisy dotyczące kontroli zawarte w rozdziale 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców ( tekst jedn. Dz.U. z 2021 r., poz. 162). Zgodnie z art. 59 ust. 16 tej ustawy przepisy k.p.a. do takiej kontroli stosuje się tylko w wąskim zakresie dotyczącym rozpoznania sprzeciwu złożonego w trakcie kontroli i rozpoznania zażalenia na postanowienie wydane po rozpoznaniu sprzeciwu. Oznacza to, iż sama kontrola nie spełnia cech postępowania administracyjnego w rozumieniu art. 1 k.p.a., czyli postępowania kończącego się wydaniem przez organ rozstrzygnięcia w formie przewidzianej przez przepisy k.p.a. Skoro zatem sama kontrola nie jest objęta postępowaniem administracyjnym, brak podstaw do jej wszczęcia na podstawie przepisów k.p.a.(por. wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 10 czerwca 2015 r., II SA/Go 255/15). Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu, organy podejmując rozstrzygnięcie przy niedostatecznym wyjaśnieniu przedmiotu żądania wnioskodawcy, dopuściły się naruszenia art. 9 i 64 § 2 w zw. z art. 63 § 2 k.p.a., które mogło mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. Wobec tego, Sąd na postawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. oraz art. 135 p.p.s.a. uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Starosty Powiatu (punkt 1 sentencji wyroku).

Ponownie rozpoznając sprawę organy administracji zobowiązane będą uwzględnić poczynione powyżej uwagi, a w szczególności zobowiązane będą do ustalenia dokładnej treści żądania I.Ś. zawartego we wniosku z [...] lipca 2021 r., poprzez wezwanie wnioskodawcy do jego sprecyzowania na podstawie art. 64 § 2 k.p.a. i udzielenie mu stosownych pouczeń na podstawie art. 9 k.p.a. O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 205 § 1 w zw. z art. 200 p.p.s.a., na które składa się zwrot uiszczonego w sprawie wpisu sądowego w kwocie 100 zł, ustalonego zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. nr 2021, poz. 535).