Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grażyna Malinowska-Wasik Sędziowie: Sędzia NSA Wiesław Czerwiński (spr.) Sędzia WSA Anna Klotz Protokolant Jakub Jagodziński po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 24 maja 2011r. sprawy ze skargi Wielospecjalistycznego Szpitala im. [...] w [...] na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w [...] z dnia [...] stycznia 2011r. nr [...] w przedmiocie udzielenia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w [...] na rzecz skarżącego 257 (dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W piśmie z dnia [...] grudnia 2010 r. Wielospecjalistyczny Szpital im. dr. [...] w [...] adresowanym do Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w [...] o udzielenie informacji o ilości wykonanych usług w miesiącach maj – listopad 2010 r. (z podziałem na miesiące):

1) N01 Poród,

2) N02 Poród Mnogi lub Przedwczesny,

3) N03 Patologia Ciąży lub Płodu z Porodem > 5 dni,

4) N09 Ciężka Patologia Ciąży z Porodem – Diagnostyka Rozszerzona, Leczenie Kompleksowe > 10 dni,

5) N11 Ciężka Patologia Ciąży z Porodem – Diagnostyka Rozszerzona, Leczenie Kompleksowe > 10 dni z Pw,

6) N20 Noworodek Wymagający Normalnej Opieki

w następujących publicznych zakładach opieki zdrowotnej: Szpitalu Uniwersytecki nr 2 im. dr [...] w [...], Zakładzie Opieki Zdrowotnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w [...], Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym im. [...] w [...].

W odpowiedzi na wniosek w piśmie z dnia [...] grudnia 2011 r. Dyrektor [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w [...] odmówił udostępnienia żądanych informacji powołując się na brzmienie art. 135 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r., Nr 164 póz. 1027 z późn. zm.), podnosząc, iż przepis ten nie przewiduje udostępnienia żądanych informacji, a jest on przepisem szczególnym w stosunku do przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.).

Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej skarżący pismem z dnia [...] stycznia 2011 r. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Wskazał w nim, iż w obowiązującym stanie prawnym zasadą jest jawność i powszechny dostęp do informacji publicznej, a zgodnie z art. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, informację publiczną stanowi każda informacja o sprawach publicznych. Nie ulega wątpliwości w ocenie wnioskodawcy, że żądane dokumenty wchodzą w zakres informacji publicznej, nie sposób bowiem uznać za racjonalny pogląd, iż treść umowy jest jawna, natomiast nie jest jawna informacja o zakresie realizacji tej umowy. Strona zwróciła również uwagę, że nie sposób zgodzić się z zawartą informacją, iż skoro przepis art. 135 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych nie mówi o ujawnianiu stopnia wykonywanych usług przez świadczeniodawcę, to żądane informacje jako dotyczące realizacji umowy nie mogą zostać udzielone wnioskodawcy.

W odpowiedzi na w/w wniosek Dyrektor [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w [...] pismem z dnia [...] stycznia 2011 r. odmówił udostępnienia żądanych informacji, podtrzymując wcześniejszą argumentację opartą na art. 135 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

W skardze do sądu Wielospecjalistyczny Szpital im. dr. [...] w [...] wniósł o uchylenie decyzji z dnia [...] stycznia 2011 r. i poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] grudnia 2010 r., zarzucając zaskarżonej odmowie udzielenia informacji publicznej:

1) naruszenie przepisu art. 2 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 1 i art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez bezpodstawne nie udostępnienie informacji w sposób i w formie zgodnej z wnioskiem wbrew obowiązkowi wynikającemu z tych regulacji prawnych;

2) naruszenie art. 13 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, polegające na nie udzieleniu informacji publicznej niezwłocznie, bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku.

3) naruszenie przepisu art. 135 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2008 r., Nr 164, poz. 1027).

Zdaniem skarżącego informacja publiczna winna być udostępniona wnioskującemu niezwłocznie (art. 3 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej), bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku (art. 13 ust. 1), przy czym przyjęcie przez ustawodawcę 14 - dniowego terminu wynika z faktu, iż postępowanie w sprawie udostępnienia informacji publicznej stanowi procedurę uproszczoną i niesformalizowaną, dlatego ewentualna zwłoka musi mieć charakter niezbędny, tj. uzasadniony (tak: M. Kłaczyński, S. Szuster "Komentarz do ustawy o dostępie do informacji publicznej", 2003);

Odnośnie zarzutu naruszenia przepisu art. 135 skarżący podtrzymał argumentację zawartą w swoim piśmie z dnia [...] stycznia 2011 r., w którym wskazał, że po pierwsze nie wnosił o udzielenie informacji dotyczących treści umowy, a tego dotyczy przepis art. 135 w/w ustawy, po drugie brzmienie przepisu art. 135 ww. ustawy nie wyklucza złożenia wniosku o udzielenie informacji publicznej. W ocenie skarżącego odmienny pogląd byłby całkowicie nieracjonalny, bowiem idąc takim tokiem rozumowania należałoby przyjąć, iż ustawodawca z jednej strony nakazuje informowanie o każdej zawartej umowie, a z drugiej zakazywałby udzielania informacji o ilości udzielonych świadczeń w oparciu o takiej umowy. Dla takiej interpretacji – jak wywodzi skarżący - brak jest racjonalnego uzasadnienia skoro art. 135 ust. 1 w/w ustawy formułuje jedną z podstawowych zasad systemu - zasadę jawności kontraktów z Funduszem wobec osób trzecich.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w [...] wskazał, iż skarga jest bezzasadna, i w związku z tym zasługuje na oddalenie.

Organ podniósł, iż skarżący bezpodstawnie zarzuca naruszenie art. 2 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 1 i art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż organ nie dysponuje informacją z której wprost wynikałyby dane których skarżący się domaga. W celu uzyskania żądanej informacji organ musiałby ją przetworzyć wykonując określone czynności. Organ jednocześnie wskazał, iż aby mógł on dokonać przedmiotowego przetworzenia skarżący musiałby wskazać interes publiczny. Zdaniem organu skarżący do dnia dzisiejszego nie wykazał w/w interesu publicznego.

Zdaniem organu nie został naruszony również art. 13 ust. 1 w związku z art. 3 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, albowiem żądana informacja nie jest informacją, którą można przekazać niezwłocznie wprost bez przetwarzania. Organ nie dysponuje systemem informatycznym, który umożliwiałby proste przekazanie informacji.

Odnośnie zarzutu naruszenia art. 135 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych organ wskazał, że jest to przepis szczególny w stosunku do przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, bowiem gdyby ustawodawca dopuścił ujawnienie informacji na temat zakresu wykonania umów przez świadczeniodawcę, to w art. 135 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych rozszerzyłby dyspozycję wskazanego przepisu o wskazaną kwestię.

W związku z powyższym – jak w dalszej części pisma wywodzi organ - uwzględniając przepis art. 5 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, skoro katalog informacji o umowach o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawarty w powołanym przepisie art. 135 jest zamknięty, to wobec tego już z tych przyczyn w ocenie organu brak jest podstaw do ujawnienia danych o wykonaniu umów przez świadczeniodawców powołanych we wniosku. Niezależnie od powyższego organ wskazał, że prawo skarżącego podlega ograniczeniu na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej ze względu na tajemnicę przedsiębiorcy, do których należy zaliczyć świadczeniobiorców, którzy nie upoważnili Funduszu w zawartych umowach do ujawnienia informacji, których domaga się skarżący.

Ponadto, organ dodał, iż informacje, o które ubiega się skarżący posiadają wprost świadczeniodawcy – szpitale, o których mowa we wniosku skoro wykonują świadczenia i to do nich należało się zwrócić w związku z ograniczeniami dotyczącymi ujawnienia danych wynikających z przepisu art. 135 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w [...] zważył, co następuje:

Prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne jest prawem konstytucyjnym, zagwarantowanym obywatelom w art. 61 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym: "obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa."

Powyższe prawo nie jest nieograniczone, o czym stanowi ust. 3 art. 61 Konstytucji, i tak: "ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 (...), może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa".

A contrario wszystkie dokumenty publiczne są jawne z wyjątkiem tych, które chronią prywatność lub zostały utajnione na mocy właściwych przepisów (glosa do wyroku NSA z dnia 5 grudnia 2001 r., P. Szkudlarek, II SA 155/01, PiP 2002/12/107).

Aktem podstawowym regulującym ochronę informacji niejawnych jest ustawa z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1228 z późn. zm.). Nadto do tajemnic ustawowo chronionych należą dane osobowe, do których zastosowanie ma ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2001 r., Nr 101, poz. 926 z późn. zm.).

Powyższą wykładnię dodatkowo potwierdza art. 31 ust. 3 Konstytucji, który stanowi, iż "ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw."

Punktem wyjścia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy musi więc stanowić wyżej cytowany art. 61 Konstytucji. Biorąc pod uwagę jego brzmienie nie ma wątpliwości, iż informacja, której żąda skarżący ma charakter informacji publicznej, a organy Narodowego Funduszu Zdrowia objęte są zakresem ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Art. 61 Konstytucji do podmiotów zobowiązanych do informowania o swojej działalności zalicza bowiem także inne osoby oraz jednostki w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa.

Narodowy Fundusz Zdrowia tworzy sektor finansów publicznych i gospodaruje środkami publicznymi (art. 9 pkt 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.).

Pojęcie informacji publicznej określa ustawodawca w art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W świetle w/w przepisów informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 ustawy.

Ponieważ sformułowania użyte w w/w przepisach mogą budzić wątpliwości należy przy ich wykładni kierować się art. 61 Konstytucji.

W tym duchu wypowiadają się doktryna oraz sądy administracyjne. W wyroku z dnia 27 lutego 2008 r., sygn. akt I OSK 1744/07 Naczelny Sąd Administracyjny zauważył, iż w poszczególnych rozstrzygnięciach sądów administracyjnych zasadniczo przyjmowana jest wykładnia rozszerzająca prawa do informacji publicznej. Tytułem przykładu można powołać się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 marca 2003 r., sygn. akt II SA 4059/02, w którym stwierdzono, iż informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnosząca się do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej.

Konstytucyjna gwarancja dostępu do publicznych informacji może być ograniczona jedynie na mocy ustawy ze względu na ochronę wartości wskazanych w art. 61 ust. 1 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji.

Należy stwierdzić, iż w niniejszym stanie faktycznym nie ma zastosowania żaden przepis rangi ustawowej, który ograniczałby możliwość udostępnienia żądanych informacji.

W myśl art. 14 ustawy o dostępie do informacji publicznej udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia, nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim przypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się.

W myśl art. 2 w/w ustawy każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5, prawo dostępu do informacji publicznej. Od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego.

Art. 5 w/w ustawy stanowi natomiast, iż:

"Art. 5. 1. Prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych.

2. Prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa.

3. Nie można, z zastrzeżeniem ust. 1 i 2, ograniczać dostępu do informacji o sprawach rozstrzyganych w postępowaniu przed organami państwa, w szczególności w postępowaniu administracyjnym, karnym lub cywilnym, ze względu na ochronę interesu strony, jeżeli postępowanie dotyczy władz publicznych lub innych podmiotów wykonujących zadania publiczne albo osób pełniących funkcje publiczne - w zakresie tych zadań lub funkcji.

4. Ograniczenia dostępu do informacji w sprawach, o których mowa w ust. 3, nie naruszają prawa do informacji o organizacji i pracy organów prowadzących postępowania, w szczególności o czasie, trybie i miejscu oraz kolejności rozpatrywania spraw".

Zgodnie z art. 3 ustawy "prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do:

1) uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego,

2) wglądu do dokumentów urzędowych,

3) dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów.

Prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do niezwłocznego uzyskania informacji publicznej zawierającej aktualną wiedzę o sprawach publicznych".

W art. 2 w/w ustawy mowa jest o informacji publicznej prostej, natomiast w art. 3 tej ustawodawcy – o informacji publicznej przetworzonej, która wymaga wykazania interesu publicznego. Ustawodawca nie stworzył definicji legalnych informacji publicznej prostej ani przetworzonej. Co należy rozumieć pod pojęciem informacji publicznej prostej, a co pod pojęciem informacji publicznej złożonej określa orzecznictwo sądowe.

"Podstawową cechą różniącą informację publiczną przetworzoną od informacji publicznej jest to, że informacji tej wprost organ nie posiada i dla jej wytworzenia niezbędne jest przeprowadzenie pewnych działań na posiadanych przez dany podmiot informacjach, w wyniku których to działań powstanie nowa jakościowo informacja. Taka nowa jakościowo informacja nie jest jedynie innym technicznie zestawieniem posiadanych informacji - innym sposobem uszeregowania posiadanych dotąd informacji, ale inną, jakościowo nową informacją, prowadzącą zazwyczaj do określonej oceny danego zjawiska, czy określonej interpretacji, znalezienia różnic albo podobieństw. Aby wytworzyć informację przetworzoną niezbędne jest poddanie posiadanych informacji analizie albo syntezie i wytworzenie w taki właśnie sposób nowej jakościowo informacji, która nie wynika z treści żadnej jednostkowej informacji, które podlegały procesowi przetwarzania, ale wynika z ich całościowego przetworzenia w określony sposób - w uogólnieniu, wynika z sumy (zbioru) jednostkowych informacji podlegających przetworzeniu. Zatem informacją przetworzoną nie jest inne uszeregowanie posiadanych informacji, ale nowa jakość tkwiąca immanentnie w uzyskanej w wyniku przetworzenia nowej informacji" (wyrok NSA z dnia 3 sierpnia 2010 r. I OSK 1727/09).

A contario informacją prostą będzie informacja, której treść nie ulega zmianie przed jej udostępnieniem.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z informacją publiczną prostą. Przedmiotem wniosku skarżącego było bowiem udzielenie danych statystycznych według kryteriów określonych powszechnie obowiązującymi przepisami prawa. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 czerwca 2008 r. w sprawie zakresu informacji gromadzonych przez świadczeniodawców, szczegółowego sposobu rejestrowania tych informacji oraz przekazywania podmiotom zobowiązanym do finansowania świadczeń ze środków publicznych (Dz. U. Nr 123, poz.801) świadczeniodawcy mają obowiązek przekazywania do oddziału wojewódzkiego Funduszu w formie elektronicznej danych dotyczących każdego świadczenia wynikającego z umowy o udzieleniu świadczeń opieki zdrowotnej (§ 5-7 i 9 w/w rozporządzenia). Dane te świadczeniodawcy przekazują odnośnie każdego okresu sprawozdawczego, którym jest miesiąc kalendarzowy (§ 11 rozporządzenia). Tym samym na dzień złożenia pierwszego wniosku o udostępnienie informacji publicznej organ dysponował już gotową informacją w swojej bazie.

Nie ma znaczenia okoliczność, że udostępnienie żądanej informacji wymaga podjęcia czynności związanych z obsługą systemu komputerowego. Czynności te są właśnie czynnościami czysto technicznymi i podejmowane są zawsze w celu realizacji wniosków o udostępnienie informacji publicznej. Organ dokonując wskazanych czynności nie tworzy więc jakościowo nowej informacji, a jedynie za pomocą czynności technicznych ją odtwarza.

Udostępnienie informacji publicznej prostej nie wymaga wykazania interesu publicznego.

Uchylenie zaskarżonej decyzji następuje wskutek rażącego naruszenia przepisu art. 16 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), który stanowi, że odmowa udzielenia informacji następuje w drodze decyzji. Do wydania tej decyzji mają zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji oraz o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio. Zarówno wniosek o udostępnienie informacji jak i wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zostały załatwione w nieprawidłowej formie, bo w formie pisma, a nie decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny, już u zarania swojej działalności, bo w 1981 r. (wyroki z 20 lipca 1981 r. SA 1163/81, OSPiKA 1982, nr 9-10, poz. 169) wyraził pogląd, że pisma zawierające rozstrzygnięcia w sprawie załatwianej w drodze decyzji są decyzjami, pomimo nieposiadania w pełni formy przewidzianej w art. 107 § 3 K.p.a., jeżeli tylko zawierają minimum elementów niezbędnych do zakwalifikowania ich jako decyzji. Do takich elementów należy zaliczyć: oznaczenie organu administracji państwowej wydającego akt, wskazanie adresata aktu, rozstrzygnięcie o istocie sprawy oraz podpis osoby reprezentujący organ administracji".

O ile pismo rozstrzygające wniosek o udzielenie informacji można uznać za decyzję administracyjną, to pismo rozstrzygające wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy nie odpowiada podstawowym wymogom decyzji administracyjnej w demokratycznym państwie prawa. Składa się ono z jednego zdania informującego o braku podstaw do udostępnienia żądanych danych. W piśmie tym nie ustosunkowano się do argumentów podanych przez skarżącą, a skarżący ma prawo znać argumenty, dlaczego wniosek został załatwiony negatywnie. Uzasadnienie powinno więc przedstawiać sposób rozumowania organu, uzasadniający wydanie takiego a nie innego rozstrzygnięcia. Argumentacja uzasadnienia musi też umożliwiać stronie zrozumienie racji, jakimi kierował się organ, który nie uwzględnił wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy. Nie spełniono wymogów art. 107 § 3 K.p.a., obrażając ten przepis.

W toku dalszego postępowania należy ponownie rozpatrzyć wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, mając na uwadze argumenty zawarte w niniejszym uzasadnieniu, jak również argumentację zawartą w wyroku tutejszego Sądu z dnia 30 marca 2011 r. sygn. akt II SA/Bd 965/10.

Udzielenie informacji publicznej następuje w formie czynności materialno – technicznej. O ile żądana informacja zostanie udzielona, to postępowanie w sprawie odmowy jej udzielenia jest bezprzedmiotowe, co uzasadniałoby umorzenie postępowania w sprawie odmowy udzielenia informacji.

Uzasadnia to, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) uchylenie zaskarżonej decyzji.