Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Cieśla, , Sędzia NSA Halina Kuśmirek, Sędzia WSA Ewa Machlejd (spr.), Protokolant Agnieszka Ciszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2006 r. sprawy ze skarg Spółdzielni Mieszkaniowej "[...]" w [...] i [...] Spółdzielni Budowlano – Mieszkaniowej w [...] na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2006 nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę skargi oddala

Prezydent [...] decyzją z dnia [...] lutego 2006r., działając na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1 art. 34 ust. 4, ust 8 art. 36 ust. 1 oraz art. 82 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003r. Nr 207 poz. 2016 ze zm.) i art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000r. Nr 98 poz. 1071 ze zm.) oraz art. 92 ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2001r. Nr 142 poz. 1592 ze zm.) w związku z art. 1 ust 1 ustawy z dnia 15 marca 2002r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy (Dz.U. Nr 41 poz. 361 ze zm.) – zatwierdził projekt budowlany budynku mieszkalnego z garażami podziemnymi i udzielił dla C. I. Sp. z o.o. w [...] pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego z garażami podziemnymi lokalizowanego na nieruchomości oznaczonej nr [...] z obrębu [...] położonej w [...] przy ul. [...].

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] czerwca 2006r., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego zwanej dalej kpa (Dz. U. z 2000r. nr 98, poz. 1071 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołań Spółdzielni Mieszkaniowej "[...]" z siedzibą przy ul. [...] i [...] Spółdzielni Budowlano - Mieszkaniowej z siedzibą przy ul. [...] - utrzymał w mocy decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] lutego 2006r.

W uzasadnieniu ww. decyzji wskazano, iż przedłożony projekt został sporządzony i sprawdzony przez osoby posiadające odpowiednie uprawnienia budowlane. Projekt zagospodarowania terenu dla przedmiotowej inwestycji spełnia wymogi wynikające z ustaleń ostatecznej decyzji nr [...] z dnia [...].12.2004r., o warunkach zabudowy, wydanej z up. Prezydenta [...]. Inwestor złożył wymagane oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Inwestor posiada przyłączenia do sieci i zapewnienia dostaw: energii, wody, ścieków, energii cieplnej, przyłączenia do dróg lądowych. Przedmiotowy projekt posiada opinie, pozwolenia i sprawdzenia pod względem ochrony przeciwpożarowej, warunki bezpieczeństwa i higieny pracy, wymagania higieniczno - sanitarne. W szczególności z akt sprawy wynika, iż inwestor posiada przyłączenia do sieci i zapewnienia dostaw energii - warunki techniczne przyłączenia instalacji elektrycznej do sieci elektroenergetycznej nr [...] z dnia [...] maja 2005r. wydane przez S. S.A. w [...], warunki techniczne przyłączenia do sieci wodociągowej i sieci kanalizacyjnej z dnia [...] lipca 2004r. nr [...], wydane przez Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji S. A. w [...]. Stąd też, zdaniem organu, warunki obsługi w zakresie infrastruktury technicznej zawarte w ww. decyzji o warunkach zabudowy zostały spełnione.

Odnosząc się do zarzutu odwołania skarżącej, iż projekt narusza § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury organ odwoławczy wyjaśnił, iż jak wynika z przedłożonego projektu zagospodarowania terenu, ściana projektowanego budynku z otworami okiennymi usytuowana od strony północno - zachodniej jest odsunięta od granicy działki o 4m, przez co wypełniony został § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury. Jednocześnie wskazano, iż odległości zawarte w § 12 ust 1-5 ww. rozporządzenia nie odnoszą się do podziemnych części budynku znajdujących się całkowicie poniżej poziomu terenu zgodnie z § 12 ust. 6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury.

Ponadto z dokumentacji geotechnicznej dotyczącej warunków wodno - gruntowych panujących w [...] przy ul. [...] w miejscu planowanej budowy wynika, iż projektowany obiekt należy do drugiej kategorii geotechnicznej. W terenie panują proste warunki wodno - gruntowe. Zgodnie z obowiązującymi przepisami nie ma więc konieczności wykonywania dokumentacji geologiczno - inżynierskiej.

W odniesieniu do kolejnych argumentów odwołania, organ podniósł, iż zgodnie z pkt 2.2.3. decyzji nr [...] o warunkach zabudowy z dnia [...].12.2004r. teren planowanej inwestycji ma dostęp do drogi publicznej za pośrednictwem ul. [...] do ul [...]. Zgodnie z pismem Wydziału Infrastruktury dla [...] znak: [...] z dnia [...].11.2004r. ul. [...], mimo że nie znajduje się w wykazie ulic gminnych: " jest ogólnodostępna i nie ma przeszkód w ruchu dla wszystkich użytkowników". Ponadto inwestor uzyskał pozytywną opinię komunikacyjną nr [...] z dnia [...].08.2005r. Biura Drogownictwa Inżynierii Ruchu [...] oraz decyzję [...] z dnia [...].09.2005r. zezwalającą na lokalizację w pasie drogowym ul. [...] będącej częścią działki ew. nr. [...] w obrębie [...] dwóch wjazdów na teren posesji tj. na teren działki nr. [...].

Inwestor wykazał się analizą przesłaniania i nasłonecznienia, sporządzoną przez osobę posiadającą odpowiednie uprawnienia budowlane, z której wynika, że nie zostały naruszone przepisy § 13, § 57 i § 60 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002r. nr 75 poz. 690 ze zm.).

Decyzja o warunkach zabudowy określa wysokość projektowanego budynku jako obiekt posiadający maksymalnie do 15 kondygnacji, co jest nawiązaniem do zabudowy istniejącej: od północy - budynek XIII kondygnacyjny, od zachodu budynek mieszkalny XV kondygnacyjny. Ponadto ww. decyzja nakłada obowiązek różnicowania wysokości, projektowanego budynku tj. od ul. [...] maksymalnie IV - V kondygnacji, oraz obniżenie wysokości planowanego obiektu wzdłuż osiedlowych ciągów pieszych. Jak wynika z przedłożonego projektu budowlanego powyższe warunki zostały spełnione przez inwestora.

Skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2006r. złożyły Spółdzielnia Mieszkaniowa [...] w [...] oraz [...] Spółdzielnia budowlano Mieszkaniowa w [...] wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji.

W skardze Spółdzielni Mieszkaniowej [...] w [...] podniesiono, iż organ administracji nie odniósł się do zarzutów odwołania. W ocenie skarżącej kondygnacja nadziemna narusza przepis § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Ponadto zarzucono, że warunki techniczne przyłączenia instalacji elektrycznej do sieci elektroenergetycznej z dnia [...] maja 2005r. wydane przez S. S.A. w [...] wobec sprzeciwu spółdzielni co do sposobu poprowadzenia linii zasilających przez zagospodarowane tereny należące do Spółdzielni Mieszkaniowej [...] stają się niemożliwe do zrealizowania, a zatem muszą być uznane za nieważne.

Sposób przeprowadzenia sieci kanalizacyjnej pokazany na załączniku graficznym do protokołu ZUD uwidacznia sposób i trasę przebiegu sieci Ø 400 w ulicy [...]. Prowadzenie kolektora o tak znacznej średnicy w wąskiej ulicy całkowicie pozbawi mieszkańców budynku przy ul. [...] dostępu do jedynej drogi publicznej co stanowi naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 9 Prawa budowlanego.

Organ administracji naruszył również art. 138 § 2 w zw. z art. 15 kpa poprzez uchylenie się od obowiązku ponownego rozstrzygnięcia sprawy w postępowaniu odwoławczym.

[...] Spółdzielnia Budowlano-Mieszkaniowa zarzuciła w swej skardze, iż w aktach sprawy brak jest szczegółowych informacji odnośnie trasy zasilenia w media inwestycji zlokalizowanej na działce [...], co ma istotne znaczenie dla mieszkańców budynku przy ul. [...].

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne kontrolują jedynie legalność zaskarżonych decyzji, a więc prawidłowość zastosowania przepisów obowiązującego prawa oraz trafność ich wykładni. Uwzględnienie skargi następuje tylko w przypadku stwierdzenia przez sąd naruszenia przepisów prawa.

W rozpoznawanej sprawie tego rodzaju wady i uchybienia nie wystąpiły, wobec czego skargi nie mogły zostać uwzględnione.

Weryfikowane w niniejszej sprawie rozstrzygnięcia organów administracji są prawidłowe. Podstawę materialnoprawną orzeczenia organu administracji I instancji stanowił art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 ust. 8 i art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane. Rzeczą organu administracji w postępowaniu o pozwolenie na budowę była ocena, czy przedstawiony projekt budowlany inwestycji odpowiada wymaganiom określonym w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz czy jest on zgodny z przepisami obowiązującego prawa budowlanego. Z przepisu art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego wynika bowiem, że pozwolenie na budowę nie może być wydane przez organ administracji architektoniczno-budowlanej bez uprzedniego sprawdzenia:

1) zgodności projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, zwłaszcza określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach,

2) zgodności zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi,

3) kompletności projektu budowlanego i posiadania wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń,

4) wykonania projektu przez osobę mającą wymagane uprawnienia budowlane, a w przypadku, o którym mowa w art. 20 ust. 2 pr. bud., także sprawdzenia tego projektu przez osobę mającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7.

W niniejszej sprawie organy administracji prawidłowo uznały, że zamierzenie inwestycyjne spełnia wymogi decyzji Prezydenta [...] z dnia [...].12.2004r. o warunkach zabudowy. Organy administracji ustaliły również w sposób jednoznaczny, że sporna inwestycja nie narusza regulacji zawartych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Przedmiotowy budynek posiada trzy kondygnacje garażowe w tym jedną podziemną i dwie usytuowane powyżej poziomu przylegającego terenu, przy czym kondygnacje nadziemne nie posiadają otworów okiennych w ścianach w granicy z sąsiednią nieruchomością. Stosownie do treści § 12 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia, jeżeli z przepisów § 13, 60, 271 i 273 lub przepisów odrębnych nie wynikają inne wymagania, budynki na działce budowlanej sytuuje się od granicy z sąsiednią działką budowlaną w odległości nie mniejszej niż 3 m - w przypadku budynku zwróconego ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych w stronę tej granicy. Natomiast zgodnie z pkt 6 odległości, o których mowa w ust. 1-5, nie odnoszą się do podziemnych części budynku znajdujących się całkowicie poniżej poziomu terenu. Uznać zatem należy, iż usytuowanie nieruchomości zgodne jest z dyspozycją § 12 powołanego rozporządzenia, gdyż odległość ścian garażowych kondygnacji nadziemnej wynosi od 3 do 4 m.

Wskazać należy, iż stosownie do treści art. 34 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane projekt budowlany powinien zawierać m.in. oświadczenia właściwych jednostek organizacyjnych o zapewnieniu dostaw energii, wody, ciepła i gazu, odbioru ścieków oraz o warunkach przyłączenia obiektu do sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych, elektroenergetycznych, telekomunikacyjnych oraz dróg lądowych. Oświadczeń tych nie należy utożsamiać z uzgodnieniami, pozwoleniami lub opiniami właściwych organów, wymaganymi przepisami szczególnymi. Oświadczenia te są ustosunkowaniem się właściwych jednostek gospodarczych do przedstawionych im potrzeb przygotowywanej inwestycji. Są jak gdyby wstępnymi etapami rokowań, które powinny doprowadzić do zawarcia umów o dostawę wody, energii, ciepła, gazu lub odbioru ścieków związanych z potrzebami realizowanej inwestycji. Oświadczenia i warunki przyłączeń obiektów inwestycji do sieci infrastruktury technicznej, można uznać za należące do sfery stosunków umownych w odróżnieniu od poglądów wyrażonych przez państwowe organy specjalistyczne należących do sfery prawa administracyjnego, a więc wyrażonych z powołaniem się na władztwo państwa reprezentowane przez te organy w dziedzinach ich właściwości. Wymagania dotyczące uzyskania stosownych oświadczeń o zapewnieniu dostaw energii, wody oraz odbioru ścieków zostały przez inwestora spełnione.

Uzgodnienia i naniesienia na projekcie zagospodarowania dotyczące mediów oznaczają zapewnienie, że inwestycja będzie miała te media później. Realizacja tego zapewnienie tj. sposób przeprowadzenia mediów, może być przedmiotem późniejszych uzgodnień. Z tego względu sprzeciw Spółdzielni Mieszkaniowej [...] co do przeprowadzenia linii zasilających sieci elektromagnetycznej, czyniący niemożliwym warunki techniczne wydane przez S. w dniu [...] maja 2005r., stał się bezprzedmiotowy wobec ustalenia nowych warunków zamiennych w dniu [...] listopada 2006r. Podobnie Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w [...]. w dniu [...] września 2006r. wyraziło zgodę na jednoczesne wykonanie przewodu wodociągowego wraz z przyłączami wodociągowymi oraz kanału ogólnospławnego i przyłącza kanalizacyjnego, określając warunki tej budowy. Nie budzi też zastrzeżeń przebieg drogi pożarowej, z uwagi na określenie warunków jej realizacji przy uwzględnieniu dodatkowych rozwiązań technicznych w postanowieniu [...] Wojewódzkiego Komendanta Państwowej Straży Pożarnej zawartych w postanowieniu z dnia [...] lipca 2005r.

Stwierdzić należy, że sporna inwestycja nie narusza interesu osób trzecich. Każda bowiem inwestycja może powodować uciążliwości i utrudnienie dla najbliższego sąsiedztwa, co jednak samo przez się nie oznacza i nie może prowadzić do wniosku, że wydanie w takiej sytuacji pozwolenia na budowę stanowi naruszenie prawa. Podkreślić trzeba, że w postępowaniu o udzielenie pozwolenia na budowę ocenie podlega przede wszystkim badanie, czy dochodzi lub czy może dojść do naruszenia interesu osób trzecich, a więc interesu właścicieli sąsiednich nieruchomości, jednakże nie w aspekcie dopuszczalności tej zabudowy, lecz ewentualnego naruszenia norm i warunków technicznych oraz przepisów prawa budowlanego. Organ administracji wydając decyzję udzielającą pozwolenia na budowę w wielu wypadkach musi uwzględniać sprzeczne interesy, z jednej strony inwestora, a z drugiej strony osób, których prawa lub interesy mogą być przez to pozwolenie zagrożone lub naruszone. Granice tych praw i interesów określają przepisy prawa budowlanego oraz innych aktów prawnych wydanych na podstawie i w wykonaniu przepisów tego prawa lub przepisów wydanych dla ochrony środowiska przyrodniczego. Poza tymi granicami, a zatem poza ochroną prawną wynikającą z norm prawa pozytywnego, pozostają natomiast protesty obywateli wyrażające ich osobiste zapatrywania, oczekiwania, postulaty i życzenia co do określonej polityki planowania przestrzennego, wzajemnych relacji między planowanymi lub realizowanymi inwestycjami, a sferą ich indywidualnych wyobrażeń co do warunków normalnej egzystencji, wypoczynku, korzystania z dóbr przyrody itp. Te oczekiwania, życzenia i postulaty powinny być brane pod uwagę przy udzielaniu pozwolenia na budowę i w odpowiednim stopniu uwzględniane, jeżeli nie stoi temu na przeszkodzie słuszny interes samego inwestora oraz względy gospodarcze i społeczne, w ocenie których terenowe organy są w pełni suwerenne. Nieuwzględnienie ich nie może jednak stanowić podstawy kwestionowania legalności pozwolenia na budowę, tj. jego zgodności z prawem.

Skoro, jak zasadnie wykazały organy administracji, inwestor spełnił wszystkie wymogi określone w przepisach ustawy Prawo budowlane, nie można było odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę (wyrok NSA z 1998.09.02, IV SA 2311/96, LEX Nr 43803).

Na marginesie rozpatrywanej sprawy wskazać trzeba, iż niezasadny jest zarzut podnoszony przez stronę skarżącą, iż organ odwoławczy naruszył art. 138 § 1 pkt 1 kpa. Utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji jest konsekwencją stwierdzenia, że decyzja ta jest prawidłowa. Jest to możliwe w przypadku, gdy ocena organu drugiej instancji jest co do istoty sprawy taka sama, jak rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Skoro rozstrzygnięcie organu I instancji jest w prawidłowe zarówno z punktu widzenia zgodności z prawem jak również pod względem celowości to organ odwoławczy zgodnie z dyspozycją powołanego artykułu utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję. W niniejszej sprawie nie zaistniała konieczność zastosowania przez organ II instancji kompetencji merytoryczno-reformacyjnych poprzez uchylenie kontrolowanej decyzji i orzeczenie co do istoty sprawy.

W świetle przytoczonych faktów postępowanie toczące się przed organami orzekającymi w mniejszym postępowaniu zostało przeprowadzone prawidłowo. Zaskarżone orzeczenia wydano w oparciu o wszystkie okoliczności sprawy, zgodnie z dyspozycją art. 7 i 77 § 1 kpa.

W tym stanie rzeczy, skoro podniesione w skargach zarzuty nie mogły odnieść zamierzonego skutku, Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargi na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr. 153, poz. 1270 ze zm.).