drukuj    zapisz    Powrót do listy

6042 Gry losowe i zakłady wzajemne, Gry losowe, Dyrektor Izby Skarbowej, Oddalono skargę, III SA/Po 919/20 - Wyrok WSA w Poznaniu z 2021-06-24, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SA/Po 919/20 - Wyrok WSA w Poznaniu

Data orzeczenia
2021-06-24 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2020-12-17
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Sędziowie
Izabela Paluszyńska
Marek Sachajko /przewodniczący sprawozdawca/
Mirella Ławniczak
Symbol z opisem
6042 Gry losowe i zakłady wzajemne
Hasła tematyczne
Gry losowe
Skarżony organ
Dyrektor Izby Skarbowej
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2016 poz 471 art. 6, art. 89
Ustawa z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych - tekst jednolity.
Sentencja

Dnia 24 czerwca 2021 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Sachajko (spr.) Sędziowie WSA Mirella Ławniczak WSA Izabela Paluszyńska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu [...] czerwca 2021 roku sprawy ze skargi T. H. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej [...] z dnia [...] października 2020 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier hazardowych na automatach poza kasynem gry oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] czerwca 2019 r. Naczelnik W. Urzędu Celno-Skarbowego w P. wymierzył – na podstawie art. 207 § 1 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 2 ust. 3-5, art. 89 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 2, art. 90 ust. 1 i ust. 2, art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 471 ze zm., dalej : u.g.h.) – T. H. karę pieniężną w wysokości [...] zł za urządzanie gier na 6 automatach poza kasynem gry.

W motywach rozstrzygnięcia organ I instancji wyjaśnił, że w dniu [...] października 2016 r. w toku wykonywanych czynności funkcjonariusze ustalili, że w kontrolowanym lokalu (Restauracja "N. " przy ul. [...] we W.) znajdują się przedmiotowe automaty. Na automatach przeprowadzono eksperyment procesowy. Organ ustalił, że przedmiotowe automaty są urządzeniami do gier w rozumieniu przepisów ustawy o grach hazardowych.

Za urządzającego gry uznano T. H.. Przesłuchana manager lokalu N. Ć. zeznała, że T. H. wyraził zgodę na wstawienie automatów do lokalu. Na jednym z automatów była kartka informacyjna opisana jako "[...]" z numerem telefonu skarżącego.

W odwołaniu od powyższej decyzji strona zarzuciła naruszenie :

- art. 133 § 1 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 2 i art. 91 u.g.h.;

- art. 191 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 89 ust. 1 u.g.h.;

- art. 121§ 1, art. 122, art. 124, art. 191 Ordynacji podatkowej;

- art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 14 ust. 1 u.g.h.;

- art. 191 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 2 ust. 3 u.g.h. oraz art. 197 § 1 w zw. z art. 191 Ordynacji podatkowej.

Po rozpatrzeniu odwołania strony Dyrektor Izby Administracji Skarbowej decyzją z dnia [...] października 2020 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Organ II instancji uznał, przyjmując prawidłowość ustaleń organu I instancji, że automaty są urządzeniami podlegającym ustawie o grach hazardowych. Takie ustalenia wynikają z wyników eksperymentu procesowego.

Organ wskazał, że skarżący winien być uznany za podmiot urządzający gry na przedmiotowych automatach. Zgodził się on bowiem – jako władający lokalem – na dzierżawę lokalu powierzchni w celu umieszczenia w tym lokalu przedmiotowych automatów.

Organ uznał, że wypełnione zostały normatywne przesłanki do nałożenia na stronę kary pieniężnej.

W skardze do WSA w Poznaniu strona zarzuciła kwestionowanej decyzji naruszenie :

- art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. – poprzez niezasadne uznanie skarżącego za podmiot urządzający gry na automatach;

- art. 122 w zw. z art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej – poprzez zaniechanie wyjaśnienia wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy;

- art. 180 § 1 w zw. z art. 197 § 1 Ordynacji podatkowej - poprzez nieprzeprowadzenie dowodu z opinii biegłego;

- art. 191 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 2 i art. 2 ust. 3 u.g.h. - poprzez dokonanie dowolnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego;

- art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej – poprzez utrzymanie w mocy wadliwej decyzji organu i instancji.

Strona wniosła o uchylenie decyzji organu II instancji i o umorzenie postępowania, ewentualnie o uchylenie decyzji organu II instancji i rozważenie możliwości uchylenia decyzji organu I instancji.

W odpowiedzi na skargę organ II instancji podtrzymał stanowisko z zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 15zzs4 ust. 3 ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1842 ze zm.) przewodniczący może zarządzić przeprowadzenie posiedzenia niejawnego, jeżeli uzna rozpoznanie sprawy za konieczne, a przeprowadzenie wymaganej przez ustawę rozprawy mogłoby wywołać nadmierne zagrożenie dla zdrowia osób w nich uczestniczących i nie można przeprowadzić jej na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku. Na posiedzeniu niejawnym w tych sprawach sąd orzeka w składzie trzech sędziów.

Niniejsza sprawa rozpoznana została na posiedzeniu niejawnym, o czym strony zostały uprzedzone pismem z dnia [...] maja 2021 r., co dało im możliwość zajęcia ewentualnego dalszego stanowiska w sprawie.

Przedmiotem kontroli Sądu była decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej wymierzająca skarżącemu karę pieniężną w wysokości [...] zł z tytułu urządzania gier na sześciu automatach poza kasynem gry.

W świetle art. 6 ust. 1 u.g.h. działalność w zakresie gier na automatach może być prowadzona na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry i urządzanie takich gier jest dozwolone wyłącznie w kasynach gry. Zgodnie z art. 14 ust. 1 u.g.h. urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach dozwolone jest wyłącznie w kasynach gry. Zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 3 u.g.h. grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości. Zakres definicji legalnej gry na automatach został poszerzony w art. 2 ust. 5 u.g.h., według którego grami na automatach są także gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, organizowane w celach komercyjnych, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy.

Zgodnie z treścią art. 89 ust. 1 u.g.h., karze pieniężnej podlega: urządzający gry hazardowe bez koncesji lub zezwolenia, bez dokonania zgłoszenia, lub bez wymaganej rejestracji automatu lub urządzenia do gry (pkt 1); urządzający gry na automatach poza kasynem gry (pkt 2); uczestnik w grze hazardowej urządzanej bez koncesji lub zezwolenia (pkt 3). Stosownie z kolei do postanowień art. 89 ust. 2 u.g.h., wysokość kary pieniężnej wymierzanej w przypadkach, o których mowa: w ust. 1 pkt 1 - wynosi 100% przychodu uzyskanego z urządzanej gry (pkt 1); w ust. 1 pkt 2 - wynosi 12.000 zł od każdego automatu (pkt 2); w ust. 1 pkt 3 - wynosi 100% uzyskanej wygranej (pkt 3). Zgodnie z art. 90 u.g.h., kary pieniężne wymierza, w drodze decyzji, naczelnik urzędu celnego, na którego obszarze działania jest urządzana gra hazardowa (ust. 1).

Karę pieniężną uiszcza się w terminie 7 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna (ust. 2). Zgodnie zaś z art. 91 powołanej ustawy, do kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

W sprawie niniejszej nie było sporne, że skarżący nie legitymował się którymkolwiek z dokumentów legalizujących jego działania (art. 6 i 7 u.g.h.), a jednocześnie nie wykazał, że przed udostępnieniem urządzeń grającym zadośćuczynił obowiązkowi ich rejestracji stosownie do art. 23a u.g.h. Nie ulega przy tym wątpliwości, że skontrolowane automaty były automatami do gier w rozumieniu nowej u.g.h.

Charakter automatów kontrolujący ustalili zgodnie z przeprowadzonym eksperymentem procesowym. Ocenić należy, że materiał dowodowy, zawarty w aktach sprawy przekazanych Sądowi przez organ wraz ze skargą, został zgromadzony zgodnie z przepisami prawa procesowego. W badanej sprawie w toku czynności funkcjonariusze celni ustalili, że w kontrolowanym lokalu znajdują się urządzenia, przypominające swoim wyglądem automaty do gier, na których urządza się gry na automatach w rozumieniu u.g.h. Na podstawie eksperymentu przeprowadzonego przez funkcjonariuszy celnych, organy obu instancji uznały, że ujawnione w lokalu automaty są automatami do gier hazardowych.

Nie budzi zastrzeżeń Sądu twierdzenie organów obu instancji, oparte między innymi na wynikach powyższego eksperymentu, że ujawnione w lokalu urządzenia są automatami do gier hazardowych w rozumieniu u.g.h., gdyż cechuje je cel komercyjny, gry mają charakter losowy, a gracz nie ma wpływu na końcowy wynik gry.

Niezasadny był zatem zarzut braku powołania dowodu z opinii biegłego. Organy mogły bowiem dokonać we własnym zakresie ustaleń dotyczących charakteru skontrolowanych urządzeń.

WSA wskazuje, odnosząc się do ustalenia podmiotu, wobec którego może być egzekwowana odpowiedzialność administracyjna za popełnienie deliktu polegającego na urządzaniu gier na automatach poza kasynem gry, że w art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. ustawodawca operuje pojęciem "urządzającego gry". Tego rodzaju zabieg służący identyfikacji sprawcy naruszenia prowadzi do wniosku, że podmiotem, wobec którego może być egzekwowana odpowiedzialność za omawiany delikt, jest każdy (osoba fizyczna, osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej), kto urządza grę na automatach w niedozwolonym do tego miejscu, a więc poza kasynem gry. I to bez względu na to, czy legitymuje się koncesją na prowadzenie kasyna gry, której - jak to wynika z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. - nie może uzyskać ani osoba fizyczna, ani jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, ani też osoba prawna niemająca formy spółki akcyjnej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, które to spółki prawa handlowego, jako jedyne, o koncesję taką mogą się ubiegać (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 27 listopada 2018 r., sygn. akt III SA/Po 512/18, cbois.nsa.gov.pl ).

Podkreślić także należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wielu orzeczeniach - wskazując na brak definicji legalnej - dokonał wykładni pojęcia "urządzającego gry". Sąd ten wskazuje, że terminem tym ustawodawca posługuje się w wielu przepisach, z których można wywnioskować zakres treściowy tego pojęcia. Na ich podstawie przyjąć należy, że "urządzanie gier hazardowych na automatach" to ogół czynności i działań stanowiących zaplecze logistyczne dla umożliwienia realizowania w praktyce działalności w zakresie gier hazardowych, a w szczególności: udostępnienie potencjalnym graczom automatów do gier, zorganizowanie i pozyskanie odpowiedniego miejsca na zamontowanie urządzeń, przystosowanie go do danego rodzaju działalności, umożliwienie dostępu do takiego miejsca nieograniczonej ilości graczy, utrzymywanie automatów w stanie stałej aktywności, umożliwiającej ich sprawne funkcjonowanie, wypłacanie wygranych, obsługa urządzeń, zatrudnienie i odpowiednie przeszkolenie personelu, zapewniające graczom możliwość uczestniczenia w grze (por. wyrok NSA z dnia 27 listopada 2018 r., sygn. akt II GSK 1540/18, Legalis Nr 1857351; wyrok NSA z dnia 10 października 2019 r., sygn. akt II GSK 2657/17, Legalis Nr 2263257).

Z powyższego wynika, że przepis art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. jest adresowany do każdego, kto w sposób w nim opisany, a więc sprzeczny z ustawą, urządza gry na automatach.

Z materiału dowodowego zgromadzonego przez organ wynika, że za urządzającego gry na automatach poza kasynem gry w niniejszej sprawie należy uznać skarżącego. Rola T. H. polegała na świadczeniu w zakresie umożliwienia działania sześciu urządzeń do gry w lokalu stanowiącym jego własność i zapewnieniu ich działania w tym lokalu. Organ I instancji w uzasadnieniu decyzji wskazał, że przesłuchana w charakterze świadka manager lokalu - N. Ć. zeznała, iż skarżący wyraził zgodę na wstawienie automatów do lokalu. Na jednym z automatów znajdowała się ponadto kartka informacyjna opisana jako "[...]" z numerem telefonu skarżącego. Także i organ II instancji w uzasadnieniu decyzji trafnie wskazał, że skarżący powinien być uznany za podmiot urządzający gry na przedmiotowych automatach. Skarżący – jako władający lokalem – zgodził się na ustawienie automatów w tym lokalu.

W powyższym kontekście WSA uznaje, że organ II instancji prawidłowo stwierdził w odpowiedzi na skargę, że bez znaczenia jest kwestia ustalenia właściciela przedmiotowych urządzeń. Skarżący nie przedłożył – pomimo wezwań organu I instancji – umów zawartych z podnajemcami przedmiotowego lokalu.

W ocenie Sądu ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że zmaterializowały się przesłanki do zastosowania art. 89 ust.1 pkt 2 u.g.h. w związku z art. 89 ust. 2 pkt 2 u.g.h.

Sąd nie dopatrzył się także naruszenia reguł postępowania w zakresie oceny dowodów. Organ rozważył całość zebranego w sprawie materiału dowodowego. Ocena dowodów, jakiej dokonano w tej sprawie nie wykraczała poza ramy swobodnej oceny dowodów. Ocena ta została dokonana z poszanowaniem zasad logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego i została poparta przekonującą argumentacją.

Z powyższych względów WSA stwierdza, że zaskarżona decyzja nie narusza wskazanych w skardze przepisów prawa procesowego, prawidłowo interpretuje i stosuje przepisy prawa materialnego, a zatem skarga na podstawie art. 151 p.p.s.a. podlegała oddaleniu.



Powered by SoftProdukt