drukuj    zapisz    Powrót do listy

6559, Środki unijne, Sejmik Województwa, *Uchylono zaskarżoną decyzję, III SA/Wr 874/14 - Wyrok WSA we Wrocławiu z 2015-02-27, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SA/Wr 874/14 - Wyrok WSA we Wrocławiu

Data orzeczenia
2015-02-27 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2014-12-08
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Sędziowie
Maciej Guziński /przewodniczący/
Symbol z opisem
6559
Hasła tematyczne
Środki unijne
Sygn. powiązane
II GSK 1224/15 - Wyrok NSA z 2016-12-01
Skarżony organ
Sejmik Województwa
Treść wyniku
*Uchylono zaskarżoną decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2009 nr 84 poz 712 art. 26 ust. 1 pkt 15 i 15a
Ustawa z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju - tekst jednolity
Dz.U. 2013 poz 885 art. 184, art. 207
Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych - tekst jednolity
Dz.U.UE.L 2006 nr 210 poz 25 art. 2 pkt 7, art. 98
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1260/1999
Dz.U. 2007 nr 223 poz 1655 art. 7 ust. 1, art. 22 ust. 1 i 3, art. 24 ust. 2 pkt 4, art. 25 ust. 1, art. 26 ust. 3, art. 36 ust. 4, art. 89 ust. 1 pkt 2
Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych - tekst jednolity
Dz.U. 2013 poz 1409 art. 18, art. 19 ust. 1, art. 44 ust. 1 pkt 3
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Sędziowie Sędzia WSA Maciej Guziński Sędzia WSA Marcin Miemiec (sprawozdawca) Protokolant Aneta Szmyt po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 6 lutego 2015 r. sprawy ze skargi Gminy K. W. na decyzję Zarządu Województwa D. z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty środków przypadających do zwrotu I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Zarządu Województwa D. na rzecz strony skarżącej 5.600 (słownie: pięć tysięcy sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania; III. określa, że decyzja wymieniona w punkcie I nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Instytucja Zarządzająca Regionalnym Programem Operacyjnym dla Województwa D. na lata 2007-2013 (IZ RPO WD) w dniu [...] grudnia 2011 r. zawarła z Beneficjentem - Gminą K. W. (gmina, skarżąca) umowę nr [...] o dofinansowanie projektu pn. "[...]" (zwaną dalej: umowa, umowa o dofinansowanie), wybranego w naborze nr [...] w trybie systemowym, w zakresie Działania nr 4.2 "Infrastruktura wodno-ściekowa", w ramach Priorytetu 4 "Poprawa stanu środowiska naturalnego oraz bezpieczeństwa ekologicznego i przeciwpowodziowego [...]" Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa D. na lata 2007-2013 (zwanego dalej: RPO WD). Na podstawie umowy przyznano gminie na realizację tego projektu dofinansowanie w kwocie nieprzekraczającej 5 046 719,54 zł, co stanowiło nie więcej niż 65,99% kwoty całkowitych wydatków kwalifikowalnych projektu wynoszących 7 647 703,49 zł. W dniu [...] listopada 2012 r. strony umowy zawarły aneks, którym zmieniono wysokość dofinansowania na kwotę 3 305 221,64 zł, a kwotę wydatków kwalifikowalnych na 5 008 670,46 zł. Dnia [...] lutego 2013 r. zawarto aneks, którym kwotę dofinansowania ustalono na 3 202 376,23 zł, a kwotę wydatków kwalifikowalnych na 4 852 820,46 zł. Aneksem z dnia [...] maja 2013 r. wprowadzono zmiany nie dotyczące ani kwoty dofinansowania, ani kwoty wydatków kwalifikowalnych projektu.

Beneficjentowi przekazano środki z funduszy UE, w formie refundacji wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu na podstawie trzech wniosków o płatność.

W umowie uregulowano zakres praw i obowiązków IZ RPO WD i gminy, istotnych dla realizacji projektu oraz wypłacenia dofinansowania. Umowa uregulowała kwestie przekazywania, wykorzystania i rozliczania środków dofinansowania części wydatków kwalifikowalnych poniesionych przez gminę na realizację projektu (§ 2 ust. 1). Gmina zobowiązała się do realizacji projektu w pełnym zakresie, terminowo, z należytą starannością, w szczególności ponosząc wydatki celowo, rzetelnie, racjonalnie i oszczędnie z zachowaniem zasady uzyskiwania najlepszych efektów z danych nakładów, zasady optymalnego doboru metod i środków służących osiągnięciu założonych celów, zgodnie z przepisami prawa i procedurami w ramach RPO WD i w sposób zapewniający prawidłową i terminową realizację projektu oraz osiągnięcie celów (produktów i rezultatów) zakładanych we wniosku o dofinansowanie (§ 4 ust. 3). Gmina zobowiązała się również do przestrzegania przepisów wspólnotowych realizacji polityk horyzontalnych - ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju, równości szans i niedyskryminacji, społeczeństwa informacyjnego, ochrony konkurencji i zamówień publicznych (§ 10 ust. 1 pkt 7). Umowa zobowiązała gminę do stosowania przepisów o zamówieniach publicznych, w tym ustawy Prawo zamówień publicznych (§ 12 ust. 1), a w przypadku stwierdzenia przez uprawnioną instytucję naruszenia w ramach realizowanego projektu tych przepisów, IZ RPO WD ma prawo ustalić i nałożyć względem Beneficjenta korekty finansowe określone w "Taryfikatorze korekt finansowych" (§ 12 ust. 14 umowy), czyli pomniejszyć dofinansowanie o kwotę stwierdzonej nieprawidłowości. Gmina zobowiązała się poddać kontroli w zakresie prawidłowości realizacji projektu, przeprowadzanej przez podmioty uprawnione do jej przeprowadzenia (§ 14 ust. 1). W sprawach nieuregulowanych umową zastosowanie mają przepisy pierwotnego i wtórnego prawa wspólnotowego, przepisy prawa polskiego rangi ustawowej z rozporządzeniami wykonawczymi i obowiązujące reguły, zasady i postanowienia wynikające z RPO WD, Uszczegółowienia RPO WD, procedur, wytycznych, zasad i informacji krajowych oraz ustanowionych przez IZ RPO WD.

Umowa określiła, na podstawie art. 207 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, iż jeżeli gmina wykorzysta całość lub część dofinansowania niezgodnie z przeznaczeniem, z naruszeniem procedur lub pobierze całość lub część dofinansowania w sposób nienależny albo w nadmiernej wysokości, IZ RPO WD wzywa gminę do zwrotu środków w całości lub w części, wraz z odsetkami naliczonymi w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych lub do wyrażenia pisemnej zgody na pomniejszenie kolejnych płatności o kwotę podlegającą zwrotowi, w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania. Po bezskutecznym upływie tego terminu IZ RPO WD wydaje względem decyzję o zwrocie środków, określającą kwotę przypadającą do zwrotu i termin, od którego nalicza się odsetki w wysokości jak dla zaległości podatkowych oraz sposób zwrotu tych środków (§ 9 ust. 1 umowy). Do tych czynności zastosowanie mają przepisy art. 207 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2013, poz. 885, zwana dalej u.f.p.).

W dniu [...] października 2013 r. na podstawie art. 207 ust. 9 w zw. z art. 207 ust. 1 pkt 2 uf.p. względem Gminy K. W. wydana została decyzja Zarządu Województwa D. nr [...] określająca kwotę środków przypadających do zwrotu, w której poinformowano gminę o obowiązku zwrotu otrzymanego w ramach RPO WD dofinansowania w kwocie 130 140,62 zł wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia przekazania środków przez IZ RPO WD na rachunek bankowy Beneficjenta.

Od tej decyzji gmina wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy, zarzucając wydanie decyzji z rażącym naruszeniem art. 207 ust. 9 w zw. z art. 207 ust. 1 pkt 2) u.f.p. poprzez bezpodstawne przyjęcie, że wydatkowane przez gminę środki przeznaczone na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich wykorzystano z naruszeniem procedur, o których mowa w art. 184 u.f.p., a także z rażącym naruszeniem Uchwały nr [...] Zarządu Województwa D. z dnia [...] maja 2011 r. w sprawie przyjęcia dokumentu pn. "Wymierzanie korekt finansowych za naruszenie prawa zamówień publicznych związane z realizacją projektów współfinansowanych ze środków funduszy UE" w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa D. na lata 2007-2013 z póżn. zm. poprzez jej błędne i bezpodstawne zastosowanie oraz naruszenie art. 7, 77 i 80 k.p.a., w szczególności poprzez uznanie za udowodnione okoliczności, niemających potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym.

Po rozpatrzeniu wniosku organ utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Gmina wniosła od tej decyzji skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, w której zarzuciła:

1) naruszenie prawa materialnego - art. 207 ust. 9 w zw. z art. 207 ust. 1 pkt 2 u.f.p., przez jego bezpodstawne zastosowanie na skutek nieuzasadnionego przyjęcia, że w okolicznościach zaistniałego stanu faktycznego wystąpiły przesłanki materialnoprawne do wydania decyzji określającej kwotę środków przypadających do zwrotu, tj. że środki przeznaczone na realizację programu finansowanego z udziałem środków europejskich zostały wykorzystane z naruszeniem procedur, o których mowa w art. 184 u.f.p., tj. z naruszeniem przepisów dotyczących udzielania zamówień publicznych;

2) naruszenie przepisów prawa materialnego, które miały wpływ na wynik sprawy - art. 207 ust. 1 pkt 2 u.f.p., polegające na przedwczesnym zastosowaniu tego przepisu w następstwie nałożenia korekty finansowej w treści informacji pokontrolnej nie zaś w drodze decyzji administracyjnej;

3) naruszenie prawa materialnego - art. 207 ust. 9 w zw. z art. 26 ust. 1 pkt 15 i art. 26 ust. 1 pkt 15a ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (tekst jedn. Dz.U. z 2009 r. Nr 84 poz. 712) poprzez wydanie jednej decyzji ustalającej i nakładającej korektę finansową i jednocześnie orzekającej o zwrocie środków przyznanych na realizację projektu;

4) naruszenie art. 207 ust. 1 pkt 2 u.f.p., art. 70 ust. 1 lit. b oraz art. 98 ust. 1 i ust. 2 i art. 2 pkt 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1260/1999, art. 26 ust. 1 pkt 15 i 15a z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju przez niewłaściwą wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, na skutek bezpodstawnego przyjęcia, że kwota 130 140,62 zł wraz z odsetkami liczonymi jak dla zaległości podatkowych podlega zwrotowi z uwagi na stwierdzone nieprawidłowości;

5) naruszenie prawa materialnego - art. 207 ust. 1 pkt 2 u.f.p. na skutek bezpodstawnego przyjęcia, iż w okolicznościach zaistniałego stanu faktycznego gmina dopuściła się naruszenia:

a) art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (w brzmieniu obowiązującym w czasie udzielenia zamówienia publicznego, którego dotyczą zarzuty, Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655 ze zm. zwanej dalej p.z.p.) w postępowaniu o dzielenie zamówienia publicznego pn. "[...]"- poprzez żądanie od wykonawców oświadczeń i dokumentów, które nie są niezbędne do przeprowadzenia postępowania tj. przedłożenia umowy regulującej współpracę podmiotów występujących wspólnie czego skutkiem miało być powstanie szkody;

b) art. 7 ust. 1 w zw. z art. 24 ust. 2 pkt 4, art. 25 ust. 1 oraz art. 26 ust. 3 ustawy p.z.p. poprzez kierowanie się przez zamawiającego podczas oceny ofert innymi niż określone w ogłoszeniu o zamówieniu i SIWZ warunkami udziału w postępowaniu, którego zamawiający nie postawił oraz bezpodstawne wykluczenie wykonawcy, spełniającego warunki działu w postępowaniu oraz odrzucenie najkorzystniejszej oferty w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego w zakresie "[...]" czego skutkiem miało być powstanie szkody;

c) zapisów "Wytycznej programowej Instytucji Zarządzającej RPO WD w zakresie ogólnych zasad udzielania zamówień i wyboru wykonawców w transakcjach nie objętych przepisami Prawa zamówień publicznych przez udzielenie zamówienia na "Nadzór autorski nad robotami wykonywanymi w ramach zadania pn. "[...]" bez przeprowadzenia postępowania konkurencyjnego, czego skutkiem miało być powstanie szkody;

6) naruszenie przepisów postępowania - art. 7, 77§1 i art. 80 k.p.a. polegające na niewyczerpującym zebraniu i rozpatrzeniu całego materiału dowodowego i niepodjęciu wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy oraz na dowolnej ocenie zebranego materiału dowodowego w szczególności poprzez bezpodstawne przyjęcie, że skutkiem dokonanych przez skarżącą czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego było wystąpienie szkody oraz przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów;

7) naruszenie art. 8 i 107 k.p.a. przez nienależyte uzasadnienie zaskarżonej decyzji z uwagi na zawarcie w nim zbyt ogólnych stwierdzeń, co uniemożliwiło realizację zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa oraz uniemożliwiło dokonanie kontroli zaskarżonej decyzji, w szczególności niewyjaśnienie, dlaczego organ przyjął za udowodnione, iż skutkiem podjętych przez Stronę Skarżącą czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego było wystąpienie szkody, co stanowi przesłankę niezbędną do wystąpienia nieprawidłowości, a w konsekwencji dla nałożenia na skarżącą korekty finansowej i wydania decyzji określającej kwotę środków przypadających do zwrotu, o której mowa w art. 207 ust. 9 u.f.p.;

8) naruszenie uchwały nr [...] Zarządu Województwa D. z dnia [...] maja 2011 r. w sprawie przyjęcia dokumentu "Wymierzanie korekt finansowych za naruszenie prawa zamówień publicznych związane z realizacją projektów współfinansowanych ze środków funduszy UE" w ramach RPO WD na lata 2007-2013 z późn. zm. (Taryfikator korekt) poprzez nieuzasadnione i nieprawidłowe zastosowanie w sytuacji, gdy nie doszło do wystąpienia nieprawidłowości w rozumieniu art. 2 pkt 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 roku ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1260/1999.

W oparciu o te zarzuty skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji, a także poprzedzającej ją decyzji.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie i wniósł o jej oddalenie.

W uzasadnieniu organ wskazał, że było prawidłowe wydanie w sprawie jednej decyzji administracyjnej. W art. 26 pkt 15 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. Nr 84 poz. 712 zwana dalej u.z.p.p.r.) wskazano, że do zadań Instytucji Zarządzającej należy odzyskiwanie kwot podlegających zwrotowi, w tym wydawanie decyzje o zwrocie środków przekazanych na realizację programów, projektów lub zadań, o której mowa w przepisach o finansach publicznych. Organ zwraca uwagę, że już z samego brzmienia tego przepisu można wyprowadzić wniosek, że jest to przepis o charakterze ustrojowym określającym konkretne zadanie jakie IZ RPO ma realizować, a nie tworzącym podstawy materialnoprawne do wydania w tym przedmiocie decyzji.

Organ powołał się na art. 207 ust. 1 pkt 2 ustawy z ustawą z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 885, dalej u.f.p.), który stanowi, że w przypadku, gdy środki przeznaczone na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich są:

wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem,

wykorzystane z naruszeniem procedur, o których mowa w art. 184,

pobrane nienależnie lub w nadmiernej wysokości

- podlegają zwrotowi przez beneficjenta wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia przekazania środków, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji o której mowa w ust. 9 tego przepisu. Decyzja określona w ust. 9 nie bez przyczyny została przez ustawodawcę nazwana decyzją określającą kwotę środków przypadających do zwrotu, a nie decyzją określającą obowiązek zwrotu środków.

Organ przyjął, że z określenia ustawy "środki podlegają zwrotowi" wynika, że obowiązek zwrotu środków na gruncie art. 207 u.f.p. powstaje ex lege. Organ w przypadku ustalenia jednej lub kilku przesłanek ustawowych orzeka o określeniu wysokości kwoty środków przypadających do zwrotu. Decyzja administracyjna w takiej sprawie określa kwotę środków przypadających do zwrotu i termin zwrotu (art. 207 ust. 9 u.f.p.) lub umarza postępowanie w tej sprawie (art. 105 k.p.a.), gdy jest brak przesłanek do zwrotu. Organ może więc jedynie zbadać czy doszło do wykorzystania środków niezgodnie z przeznaczeniem, z naruszeniem procedur obowiązujących przy ich wykorzystaniu, o których mowa w art. 184 u.f.p. lub czy środki zostały pobrane nienależnie lub w nadmiernej wysokości oraz określić kwotę środków, która przypada do zwrotu. Spełnienie którejkolwiek z powyższych przesłanek będzie zawsze wynikać z naruszenia prawa przez beneficjenta.

Zdaniem organu, określenie wysokości kwoty środków przypadających do zwrotu pozostawiono uznaniu organu w granicach określonych właściwymi przepisami, którymi są art. 2 pkt 7 w zw. z art. 98 ust. 2 Rozporządzenia 1083/2006 oraz art. 207 ust. 1 u.f.p. Organ stwierdził, że art. 26 pkt 15 u.z.p.p.r. jest przepisem ustrojowym wyznaczającym zadania a nie tworzącym materialnoprawnej podstawy do wydania rozstrzygnięcia. Ustalanie i nakładanie korekt finansowych przez organ zgodnie z art. 26 pkt 15a u.z.p.p.r. może nastąpić jedynie w oparciu o art. 98 ust. 2 Rozporządzenia 1083/2006, według którego Państwo członkowskie dokonuje korekt finansowych wymaganych w związku z pojedynczymi lub systemowymi nieprawidłowościami stwierdzonymi w operacjach lub programach operacyjnych. Korekty dokonywane przez państwo członkowskie polegają na anulowaniu całości lub części wkładu publicznego w ramach programu operacyjnego. Państwo członkowskie bierze pod uwagę charakter i wagę nieprawidłowości oraz straty finansowe poniesione przez fundusze. W przepisie tym ustawodawca unijny użył imperatywnego zwrotu "dokonuje", a więc w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości Państwo członkowskie musi dokonać korekty finansowej.

Na podstawie art. 98 ust. 2 Rozporządzenia 1083/2006 organ ma prawną możliwość dokonania korekty w związku ze stwierdzoną nieprawidłowością. Przepis ten nie reguluje kwestii obowiązku zwrotu kwoty korekty; terminu zwrotu czy naliczania odsetek. Prawodawca unijny wskazał, że korekta ma być dokonana, gdy Państwo członkowskie stwierdzi wystąpienie nieprawidłowości pojedynczej bądź systemowej w operacjach bądź programach operacyjnych. Rozporządzenie 1083/2006 w art. 2 pkt 7 definiuje nieprawidłowość jako jakiekolwiek naruszenie przepisu prawa wspólnotowego wynikające z działania lub zaniechania podmiotu gospodarczego, które powoduje lub mogłoby spowodować szkodę w budżecie ogólnym Unii Europejskiej w drodze finansowania nieuzasadnionego wydatku z budżetu ogólnego. Zatem organ dokonując korekty finansowej musi stwierdzić wystąpienie nieprawidłowości, czyli dokonać analizy przesłanek uznania konkretnego działania bądź zaniechania za nieprawidłowość. Wysokość korekty powinna natomiast odzwierciedlać wagę i charakter nieprawidłowości.

Organ wskazał, że kwestie nieuregulowane w rozporządzeniu 1083/2006 rozstrzyga art. 207 u.f.p., z którego wynika, że środki przekazane beneficjentowi podlegają zwrotowi w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, a odsetki powinny być naliczane w wysokości ustawowej od daty przekazania środków beneficjentowi. Zgodnie z art. 207 ust. 1 pkt 2 u.f.p., gdy środki przeznaczone na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich są wykorzystane z naruszeniem procedur, o których mowa w art. 184 - podlegają one zwrotowi przez beneficjenta wraz z odsetkami liczonymi jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia przekazania środków, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 9, na wskazany w tej decyzji na rachunek bankowy, z zastrzeżeniem ust. 8 i 10. Według art. 184 ust. 1 u.f.p. wydatki związane z realizacją programów i projektów finansowanych ze środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3 u.f.p., są dokonywane zgodnie z procedurami obowiązującymi przy ich wykorzystywaniu. Z ustaleń umowy o dofinansowanie wynika obowiązek beneficjenta do stosowania przy wydatkowaniu pozyskanych środków, przepisów udzielania zamówień publicznych.

W oparciu o wyniki kontroli dokumentacji skarżącej organ stwierdził, że w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego dokonano naruszeń potwierdzonych w decyzji określającej kwotę środków przypadających do zwrotu, pociągające za sobą skutek finansowy. Polegało to na między innymi na żądaniu przez gminę od wykonawców oświadczeń i dokumentów, które nie były niezbędne w postępowaniu, czyli umowy regulującej współpracę podmiotów występujących wspólnie. Organ uznał to za naruszenie art. 7 ust. 1 w zw. z art. 25 ust. 1 p.z.p. i § 12 umowy o dofinansowanie. Według Prawa zamówień publicznych niewykonania tego żądania pociągało za sobą odrzucenie oferty w oparciu o art. 89 ust. 1 pkt 2 p.z.p. Organ wskazał na brak podstawy prawnej do takiego żądania w świetle rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2009 r. w sprawie rodzajów dokumentów, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy, oraz form, w jakich te dokumenty mogą być składane (Dz.U. Nr 226, poz.1817). Nie było to żądanie fakultatywne, wbrew wywodom skarżącej. Żądanie to mogło spowodować rezygnację z udziału w postępowaniu wykonawców występujących jako konsorcjum. W rezultacie mogło to doprowadzić do szkody w budżecie UE w formie sfinansowania wydatków w nieuzasadnionej wysokości.

Organ podkreślił, że gmina kierowała się podczas oceny ofert innymi, niż określone w ogłoszeniu o zamówieniu oraz w SIWZ, warunkami udziału w postępowaniu i opisem sposobu dokonywania oceny ich spełnienia, na żądaniu dokumentów potwierdzających spełnienie warunku udziału w postępowaniu, których nie postawiła oraz bezpodstawnego wykluczenia wykonawcy spełniającego warunki udziału w postępowaniu oraz odrzucenie najkorzystniejszej oferty w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego skutkujące naruszeniem § 12 umowy o dofinansowanie (z późn. zm.) poprzez naruszenie przepisów art. 7 ust. 1 w związku z art. 24 ust. 2 pkt 4, art. 25 ust. 1 oraz art. 26 ust. 3 p.z.p.

Organ wskazał, że zamawiająca w ogłoszeniu o zamówieniu oraz w SIWZ skonkretyzowała warunek dysponowania odpowiednim potencjałem technicznym i osobami zdolnymi do wykonania zamówienia podając opis sposobu jego oceny. Zgodnie z tymi wymogami (pkt 8.1. SIWZ) "Do przetargu zostaną zakwalifikowani wykonawcy, którzy: [...] wykażą, iż posiadają wykwalifikowaną kadrę techniczną posiadającą odpowiednie uprawnienia budowlane do pełnienia funkcji technicznych bez ograniczeń w zakresie niezbędnym wynikającym ze specyfiki niniejszego zamówienia oraz aktualny wpis na listę członków okręgowej izby inżynierów budownictwa tj. powinni dysponować: Kierownikiem budowy powinna być osoba, która posiada: - uprawnienia, nadane zgodnie z ustawą Prawo budowlane, do sprawowania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie obejmujące kierowanie budową (lub odpowiadające im równoważne uprawnienia budowlane, które zostały wydane na podstawie wcześniej obowiązujących przepisów) w specjalności kanalizacji sanitarnej - bez ograniczeń, - aktualny, na dzień składania ofert, wpis na listę członków właściwej Izby samorządu zawodowego potwierdzony zaświadczeniem właściwej Izby. Wykonawca spełnia warunek, jeżeli dysponuje w/w osobami, lub przedstawi pisemne zobowiązanie innych podmiotów do udostępnienia osób mogących wykonywać ww. funkcje".

Organ stwierdził zatem, że zamawiająca w zakresie wykwalifikowanej kadry zdolnej do wykonania zamówienia wymagała, aby wykonawca dysponował wyłącznie kierownikiem budowy z uprawnieniami bez ograniczeń w specjalności kanalizacji sanitarnych. Warunek ten został tak zrozumiany przez wykonawców, którzy przystąpili do postępowania. W załączniku nr 6 do SIWZ (wykaz osób, które będą realizowały zamówienie) wykonawcy, którzy złożyli oferty nr 1, 5, 7, 8, 9, 11, wskazali oni wyłącznie kierownika budowy z uprawnieniami w zakresie sieci kanalizacyjnych.

Oceniając złożone oferty zamawiająca na podstawie art. 26 ust. 3 p.z.p., wezwała jednak wykonawców do uzupełnienia wykazu osób, które będą uczestniczyły w realizacji zamówienia o kierownika robót drogowych i/lub kierownika robót elektrycznych. Na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 4 p.z.p. zamawiająca wykluczyła z postępowania wykonawcę, który złożył ofertę nr 4 z uwagi na niespełnienie warunku udziału w postępowaniu w zakresie dysponowania odpowiednim potencjałem technicznym i osobami zdolnymi do wykonania zamówienia, gdyż wskazany przez wykonawcę kierownik robót posiadał uprawnienia w zakresie instalacji elektrycznych ograniczone.

Warunki udziału w postępowaniu, które powinny być spełnione przez wykonawców, określa art. 22 ust. 1 p.z.p. Według organu prawidłowa konkretyzacja tych warunków oraz opis sposobu dokonywania oceny ich spełnienia winna umożliwić zamawiającemu wybór wykonawcy dającego rękojmię prawidłowego wykonania zamówienia, poprzez posiadanie uprawnień do wykonywania określonej działalności, posiadanie wiedzy i doświadczenia, dysponowanie odpowiednim potencjałem technicznym oraz osobami zdolnymi do wykonania zamówienia, czy znajdowania się w odpowiedniej sytuacji ekonomicznej i finansowej. Według art. 22 ust. 3 p.z.p. opis sposobu dokonania oceny spełnienia warunków udziału w postępowaniu powinien być związany z przedmiotem zamówienia i do niego proporcjonalny. Zamawiający określa więc warunki udziału w postępowaniu oraz sposób ich oceny biorąc pod uwagę przedmiot zamówienia i jego złożoność. Opis sposobu dokonywania oceny spełniania warunków udziału w postępowaniu jest natomiast konkretyzacją warunków z art. 22 ust. 1 p.z.p., dokonaną przez zamawiającego na potrzeby określonego postępowania. Jest to jednocześnie kryterium oceny, jakim zamawiający zobowiązuje się kierować podczas oceny spełniania danego warunku udziału w postępowaniu. Z opisu sposobu dokonywania oceny spełniania warunków udziału w postępowaniu powinno więc wynikać, jakie warunki - mające związek z przedmiotem zamówienia - zostały postawione i jakie są ich minimalne parametry, jakie oświadczenia i dokumenty wykonawcy są zobowiązani przedstawić na potwierdzenie spełniania owych warunków oraz jak będzie oceniane ich spełnienie.

Organ powołał się na stanowisko Krajowej Izby Odwoławczej (wyrok z dnia 18.06.2010 r. sygn. akt KIO/UZP 1116/10), według którego: "[...] warunki wskazane przez ustawodawcę w treści art. 22 ustawy Prawo zamówień publicznych mają charakter blankietowy, a ich konkretyzacja w świetle ustawy Prawo zamówień publicznych następuje przez opis sposobu dokonywania oceny ich spełniania. Konkretyzacja warunków z art. 22 ustawy Prawo zamówień publicznych ma służyć wyłonieniu wykonawców zdolnych do wykonania opisanego przez zamawiającego przedmiotu zamówienia, co oznacza że opis powinien być również proporcjonalny do przedmiotu zamówienia. Proporcjonalność przejawiać się powinna w adekwatności do rozmiaru i wielkości przedsięwzięcia, jakim jest opisany przez zamawiającego przedmiot zamówienia. Oznacza to, takie skonkretyzowanie warunków udziału w postępowaniu, aby z jednej strony nie ograniczały zasady uczciwej konkurencji (nie były zbyt rygorystyczne dla wykonawców chcących przystąpić do postępowania), ale z drugiej strony pozwalały zamawiającemu wyłonić wykonawcę, który będzie w stanie podołać opisanemu przedsięwzięciu. Zamawiający powinien na tyle przemyśleć czynność opisania sposobu oceny spełniania warunków udziału, aby nie okazało się, że wyłoniony wykonawca nie jest w stanie zrealizować przedmiotu zamówienia, dlatego też opis sposobu dokonywania oceny spełnienia warunków nie powinien być dokonywany automatycznie przez zamawiającego, zaś w każdym przypadku powinien być przemyślany, a następnie kreowany i oceniany indywidualnie przez pryzmat przedmiotu zamówienia [...]".

Powołując się na dokumentację zgromadzoną w sprawie organ stwierdził, że sformułowany przez zamawiającą warunek oraz opis sposobu dokonania oceny jego spełnienia odnosił się wprost do dysponowania przez wykonawców jedynie kierownikiem budowy, który posiada uprawnienia w specjalności kanalizacji sanitarnych bez ograniczeń. Według organu opis ten jest jednoznaczny, precyzyjny i nie wzbudza wątpliwości. Warunek ten został w taki sam sposób zinterpretowany przez wykonawców, którzy złożyli oferty nr 1, 5, 7, 8, 9 i 11 - w wykazie osób, które będą realizowały zamówienie, stanowiącym załącznik nr 6 do SIW, wykonawcy ci wykazali wyłącznie kierownika budowy z uprawnieniami w zakresie sieci sanitarnych.

Wobec tego zamawiająca nie mogła żądać od wykonawców dokumentów potwierdzających spełnienie warunku udziału w postępowaniu nie został postawionego i nie wynikającego z treści SIWZ/ogłoszenia o zamówieniu, czyli dysponowania kierownikiem robót elektrycznych. Działanie gminy koliduje z art. 25 ust. 1 oraz art. 26 ust. 3 p.z.p. Bezpodstawnie wykluczono z udziału w postępowaniu w oparciu o przepis art. 24 ust. 2 pkt 4 p.z.p. wskazanego wykonawcę, który wykazał w ofercie spełnienie postawionych przez zamawiającą warunków udziału w postępowaniu - że dysponuje kierownikiem budowy posiadającym uprawnienia w specjalności kanalizacji sanitarnych bez ograniczeń. Żądanie przez zamawiającą udokumentowania przez wykonawców dysponowania kierownikiem robót w zakresie instalacji elektrycznych bez ograniczeń było więc wymaganiem nadmiernym w stosunku do zapisów SIWZ/ogłoszenia o zamówieniu.

Oceniając to pod względem wystąpienia realnej lub potencjalnej szkody w budżecie środków UE, organ stwierdził, że w rozpatrywanym przypadku doszło do wystąpienia szkody realnej. Bezpodstawne wykluczenie z postępowania wykonawcy, który według sprecyzowanego w SIWZ i ogłoszeniu o zamówieniu kryterium oceny ofert (100% cena) złożył ofertę najkorzystniejszą, doprowadziło do wydatkowania środków z budżetu wspólnotowego w nieuzasadnionej wysokości. Działanie beneficjenta zgodne z prawem skutkowałoby poniesieniem niższych wydatków na realizację zamówienia i przedstawieniem niższych kwot do refundacji ze środków EFRR w ramach RPO WD.

Organ uznał więc za udowodnione spełnienie wszystkich trzech przesłanek wyrażonych w art. 2 pkt 7 rozporządzenia Rady 1083/2006 warunkujących kwalifikację naruszenia przepisów prawa - czyli naruszenie art. 7 ust. 1 w związku z art. 24 ust. 2 pkt 4, art. 25 ust. 1 oraz art. 26 ust. 3 p.z.p. - jako nieprawidłowości, skutkującej nałożeniem na Beneficjenta korekty finansowej.

Odnośnie zamówienia na pełnienie nadzoru autorskiego organ stwierdził, że skarżąca nie upubliczniła informacji o zamówieniu (pkt 9 Karty zamówienia B). Zapytanie ofertowe skierowała wyłącznie do autora dokumentacji projektowej. Jako uzasadnienie wyboru najkorzystniejszej oferty podano, że "jest to oferta najkorzystniejsza i jedyna spełniająca wymogi określone w Prawie budowlanym, ponieważ zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 4 Ustawy prawo budowlane do podstawowych obowiązków projektanta należy sprawowanie nadzoru autorskiego na żądanie inwestora lub właściwego organu w zakresie: a) stwierdzenia w toku wykonywania robót budowlanych zgodności realizacji z projektem, b) uzgadniania możliwości wprowadzenia rozwiązań zamiennych w stosunku do przewidzianych w projekcie, zgłoszonych przez kierownika budowy lub inspektora nadzoru inwestorskiego. Według skarżącej nadzór autorski może być sprawowany tylko przez projektanta.

Powołując się na zasady określone w dokumentach wspólnotowych, mające odzwierciedlenie w dokumentach krajowych, w Wytycznych programowych, IZ RPO WD zobowiązała wnioskodawców oraz beneficjentów do wyboru wykonawcy w oparciu o najbardziej korzystną ekonomicznie i jakościowo ofertę, do przestrzegania prawa wspólnotowego i krajowego przy wyborze wykonawcy i wydatkowaniu przez beneficjenta środków, m. in. w zakresie zapewnienia zasad przejrzystości, jawności prowadzonego postępowania, ochrony uczciwej konkurencji, swobody przepływu kapitału, towarów, dóbr i usług oraz równości szans wykonawców na rynku ofert (w tym w szczególności upublicznienia oferty, dostępu do informacji o ofercie, minimalnej ilości ofert, analizy ofert, równego i niedyskryminacyjnego traktowania wykonawców, pisemności postępowania) oraz do dołożenia wszelkich starań w celu uniknięcia konfliktu interesów rozumianego jako brak bezstronności i obiektywności przy wyłanianiu przez beneficjenta wykonawcy do realizacji usług, dostaw lub robót budowlanych w ramach realizowanego projektu, pod rygorem uznania przez IZ RPO WD poniesionych wydatków za niekwalifikowalne. Beneficjent zobowiązał się w umowie do stosowania tych Wytycznych w § 10 ust. 1 pkt 6 umowy o dofinansowanie projektu. Organ podkreślił, że udzielanie zamówień publicznych podporządkowano zasadom, wśród których najistotniejsze są: zasada niedyskryminacji, zasada równości oraz zasada uczciwej konkurencji. Są one podstawą wszystkich postępowań o udzielenie zamówienia publicznego, niezależnie od ich wartości, od podlegania danego zamówienia reżimowi określonych dyrektyw wspólnotowych czy prawa polskiego.

Organ powołał się na Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, z którego wynikają zasady dotyczące zamówień publicznych, tj. zasada konkurencji, równego traktowania oraz niedyskryminacji i przejrzystości. Pociąga to za sobą obowiązek zagwarantowania wszystkim potencjalnym oferentom odpowiedniego poziomu upublicznienia informacji umożliwiającego rynkowi otwarcie na konkurencję oraz kontrolę bezstronności procedur. Organ stwierdził więc, że nieuzasadnione zastosowanie trybu zlecenia usługi o charakterze specjalistycznym dowolnemu wykonawcy narusza wymienione zasady oraz ustalenia § 10 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 umowy o dofinansowanie projektu w związku z naruszeniem zasad przeprowadzania postępowania o udzielenie zamówienia publicznego oraz wyboru wykonawców, określonych w Wytycznych IZ RPO WD.

Organ przyjął, że zostały spełnione wszystkie przesłanki nieprawidłowości wynikające art. 2 pkt 7 rozporządzenia Rady 1083/2006, tj. naruszenie prawa, działanie lub zaniechanie podmiotu gospodarczego, szkoda realna lub potencjalna w budżecie ogólnym UE. Gmina przez swoje działanie naruszyła przepisy Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej), z których wynikają zasady konkurencji, równego traktowania, niedyskryminacji oraz przejrzystości, znajdujące odzwierciedlenie w Wytycznych IZ RPO WD, które beneficjent był zobowiązany stosować przy udzielaniu zamówień publicznych oraz § 10 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 umowy o dofinansowanie projektu. Oceniając to pod względem wystąpienia szkody w budżecie środków UE, organ stwierdził, że doszło do wystąpienia szkody realnej. Nie można wykluczyć, że uwzględnienie nadzoru autorskiego w zamówieniu na opracowanie dokumentacji projektowej spowodowałoby uzyskanie łącznie niższej kwoty - korzystniejszej oferty dla obu zadań - niż miało to miejsce w rzeczywistości, tj. po przeprowadzeniu dwóch postępowań i udzieleniu przez gminę dwóch zamówień. Ponadto, należy mieć na uwadze, że upublicznienie zapytania ofertowego dotyczącego nadzoru autorskiego mogło przyczynić się do złożenia oferty o cenie niższej niż zaproponowana przez wybranego wykonawcę. Takie działanie Beneficjenta skutkowałoby poniesieniem niższych wydatków na realizację zamówienia i przedstawieniem niższych kwot do refundacji ze środków EFRR w ramach RPO WD.

Ustosunkowując się do zarzutów nierozpoznania istoty sprawy oraz naruszenia przepisów art. 7, 77 § 1, 80 k.p.a., a także art. 8 i art. 107 k.p.a. organ zwrócił uwagę, że skarżąca nie wykazała, na te naruszenia miałyby polegać. Wskazała jedynie, że w oparciu o nie doszło do błędnego rozstrzygnięcia sprawy. Biorąc to pod uwagę nie jest możliwe ustosunkowanie się do ewentualnych argumentów skarżącej, a jedynie wskazanie, że organ I i II instancji dokonał wszelkich czynności w celu dokładnego zbadania i wyjaśnienia okoliczności faktycznych i prawnych, mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Organ wydający decyzję określającą kwotę środków przypadających do zwrotu - zgodnie z wymogiem art. 77 § 1 k.p.a. - zebrał i poddał wnikliwej i wszechstronnej analizie całą zgromadzoną w sprawie dokumentację, w szczególności w kontekście naruszeń wskazanych w Informacji pokontrolnej z Kontroli nr [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r.

W związku z tym organ stwierdził, że dochowano obowiązku rozpatrzenia całego materiału dowodowego, zgodnie z przyjętą w art. 80 k.p.a. zasadą swobodnej oceny dowodów. Skarżąca, która zarzuciła organowi naruszenie art. 7 k.p.a., zgodnie z zawartą w nim dyspozycją, nie złożyła w toku toczącego się postępowania żadnych wniosków o podjęcie czynności w celu wyjaśnienia stanu faktycznego i prawnego niż te, które były przedmiotem ustaleń organu. W odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego organ podkreślił, że organ odwoławczy zawiadomił skarżącą o zakończeniu postępowania wyjaśniającego i poinformował o prawie do zapoznania się ze zgromadzonym materiałem dowodowym oraz wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań przed ostatecznym rozstrzygnięciem sprawy. Organ odwoławczy poinformował ponadto, że po zapoznaniu się ze zgromadzonym materiałem dowodowym beneficjent w terminie 3 dni może zgłosić przeprowadzenie dodatkowych dowodów mogących mieć znaczenie w sprawie. Beneficjent nie skorzystał z tych uprawnień.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Oceniając zaskarżoną decyzję według kryterium zgodności z prawem (art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych, Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm., w zw. z art. 3 § 2 pkt 1 i art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej także: p.p.s.a.), Sąd stwierdził brak podstaw prawnych do pozostawienia zaskarżonej decyzji w obrocie prawnym, z tym, że Sąd nie podzielił w całości stanowiska skarżącej.

W kwestii ustalania i nakładania korekt finansowych art. 26 ust. 1 pkt 15a ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712, dalej także: u.z.p.p.r.) odsyła wprost do art. 98 powoływanego przez strony rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006. W przypadku odzyskiwania kwot podlegających zwrotowi i wydawania decyzji o zwrocie środków przekazanych na realizację programów, projektów lub zadań, art. 26 ust. 1 pkt 15 u.z.p.p.r. wskazuje na przepisy o finansach publicznych. Chodzi o art. 207 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 885 ze zm., dalej także: u.f.p.).

Według art. 207 ust. 1 u.f.p., gdy środki przeznaczone na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich są:

1) wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem,

2) wykorzystane z naruszeniem procedur, o których mowa w art. 184,

3) pobrane nienależnie lub w nadmiernej wysokości

- podlegają zwrotowi przez beneficjenta wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia przekazania środków, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 9.

Stosownie do art. 207 ust. 8 u.f.p. w przypadku stwierdzenia okoliczności, o których mowa w ust.1, instytucja, która podpisała umowę z beneficjentem, wzywa go do zwrotu środków lub do wyrażenia zgody na pomniejszenie kolejnych płatności, w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania. Artykuł 207 ust. 9 u.f.p. stanowi natomiast, że po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 8, organ pełniący funkcję instytucji zarządzającej lub instytucji pośredniczącej wydaje decyzję określającą kwotę przypadającą do zwrotu i termin, od którego nalicza się odsetki i sposób zwrotu środków.

Wykorzystaniem środków niezgodnie z przeznaczeniem jest zapłata za zrealizowane zadania inne niż te, na które środki przyznano, czyli sfinansowane zadania spoza zakresu rzeczowego projektu, na który przekazano środki, wydatki niezwiązane bezpośrednio z realizacją projektu, nieprzyczyniające się do osiągnięcia celu określonego w umowie o dofinansowanie, których nie można uznać za kwalifikowalne. Przeznaczenie oznacza określenie, któremu ma służyć dana rzecz, przekazanie dla kogoś, na czyjś użytek, zastosowanie. Naruszenie procedur przy wykorzystaniu środków dotyczy natomiast przede wszystkim procedur wskazanych w umowie o dofinansowanie projektu, zawieranej na podstawie art. 206 ustawy o finansach publicznych, w szczególności w zakresie zamówień publicznych. Ta ostania kwestia jest istotą sporu rozpatrywanego w niniejszej sprawie.

Jak już stwierdzono, materialnoprawną podstawą do ustalania i nakładania korekt finansowych jest art. 98 rozporządzenia Nr 1083/2006, do którego odsyła wprost art. 26 ust. 1 pkt. 15a u.z.p.p.r. Stosownie do dyspozycji art. 98 ust. 2 tego rozporządzenia, państwo członkowskie dokonuje korekt finansowych wymaganych w związku z pojedynczymi lub systemowymi nieprawidłowościami stwierdzonymi w operacjach lub programach operacyjnych. Korekty dokonywane przez państwo członkowskie polegają na anulowaniu całości lub części wkładu publicznego w ramach programu operacyjnego. Państwo członkowskie bierze przy tym pod uwagę charakter i wagę nieprawidłowości oraz straty finansowe poniesione przez fundusze. Sąd stwierdza, że podstawa prawna do dokonywania korekt zawarta jest w przepisach powołanego rozporządzenia, które jest elementem porządku prawnego Polski jako członka Unii Europejskiej. Rozporządzenie to obowiązywało w chwili zawierania umowy z beneficjentem.

W prawie krajowym nie określono podstawy nakładania i ustalania wysokości (wartości) korekt. W świetle dokonanych ustaleń okoliczność ta nie może jednak być przeszkodą wydania w tym zakresie decyzji administracyjnej. Ustalenia zasad wymierzania korekt finansowych za naruszenia przy udzielaniu zamówień publicznych, obejmujących programy współfinansowane ze środków funduszy Unii Europejskiej w latach 2000-2006 oraz 2007-2013, dokonano w dokumencie Ministerstwa Rozwoju Regionalnego zatytułowanym "Wymierzanie korekt finansowych za naruszenia prawa zamówień publicznych związane z realizacją projektów współfinansowanych ze środków funduszy UE". Dokument ten opracowano na podstawie Wytycznych Komisji Europejskiej dotyczących określania korekt finansowych w odniesieniu do wydatków z funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności w przypadku naruszeń przepisów w zakresie zamówień publicznych.

Ten dokument Ministerstwa Rozwoju Regionalnego został dostosowany do potrzeb Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa D. w perspektywie finansowej 2007-2013 przez Zarząd Województwa D. jako Instytucję Zarządzającą tym programem w kolejnych uchwałach przyjmujących dokumenty pn. "Wymierzanie korekt finansowych za naruszenie prawa zamówień publicznych związane z realizacją projektów współfinansowanych za środków funduszy UE". W dniu zawarcia umowy między skarżącą gminą a IZ RPOWD, to jest dnia [...] grudnia 2011 r., obowiązywała uchwała nr [...] Zarządu Województwa D. z dnia [...] maja 2011 r. sprawie przyjęcia dokumentu pn."Wymierzanie korekt finansowych za naruszenie prawa zamówień publicznych związane z realizacją projektów współfinansowanych ze środków funduszy UE" w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa D. na lata 2007-2013.

Zaskarżoną decyzje w części określającej korektę oparto natomiast o stan prawny na dzień [...] kwietnia 2013 r., czyli z daty sporządzenia informacji pokontrolnej, z uwzględnieniem modyfikacji tekstu Uchwały nr [...] dokonanych: uchwałą nr [...] Zarządu Województwa D. z dnia [...] września 2012 r. w sprawie zmiany uchwały nr [...], a także uchwałą z dnia [...] z dnia [...] grudnia 2012 r.

W tym kontekście Sąd stwierdza, że do obliczenia korekty nieprawidłowo zastosowano tekst uchwały nr [...] w znowelizowanym brzmieniu nadanym powołanymi uchwałami. Według Sądu uchwały w sprawie nakładania korekt finansowych nie są aktami normatywnymi powszechnie obowiązującymi. Obowiązują jedynie beneficjentów w ich stosunkach prawnych z Instytucją Zarządzającą i tylko w powiązaniu z umową o dofinansowanie. Inaczej mówiąc - przy takim założeniu obowiązuje uchwała w sprawie korekt finansowych z daty zawarcia umowy. Zarząd Województwa będący stroną tej umowy nie ma możliwości jednostronnego wprowadzenia do niej zmian. W tej sytuacji nie ma znaczenia, że Zarząd Województwa podjął tym przedmiocie powołane uchwały nowelizujące z 2012 r.

Odnosząc te rozważania do rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że strony umowy obowiązuje nadal uchwała nr [...], w pierwotnej wersji, z daty zawarcia umowy z dnia [...] grudnia 2011 r. Biorąc pod uwagę tę istotną okoliczność dla obliczenia wysokości korekty finansowej, Sąd uchylił zaskarżoną decyzję.

Możliwość zastosowania w stosunkach między stronami regulacji zawartych w uchwałach w sprawie wymierzania korekt finansowych znajduje potwierdzenie w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 lutego 2015 r. (sygn. SK 50/13). Trybunał badając kwestię określania kryteriów wyboru projektów dofinansowanych w ramach programów operacyjnych stwierdził, że kryteria te przygotowywane przez instytucję zarządzającą, a następnie zatwierdzane przez komitet monitorujący, nie wymagają przyjmowania w formach przewidzianych dla źródeł prawa powszechnie obowiązującego.

Jednocześnie Sąd wskazuje, że uchwałę nr [...] wydaną w przedmiotowej kwestii w 2011 r., także w jej wersji znowelizowanej w 2012 r., można zastosować w niniejszej sprawie, ale jedynie przez wprowadzenie aneksu do umowy z dnia [...] grudnia 2011 r., w trybie zgodnego oświadczenia woli obydwu stron.

Przed rozpatrzeniem dalszych zarzutów skargi należy powołać niektóre postanowienia umowy o dofinansowanie zawartej przez strony sporu. Beneficjent zobowiązał się w umowie do realizacji projektu zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i procedurami w ramach RPO WD oraz w sposób, który zapewni prawidłową i terminową realizację projektu oraz osiągnięcie celów (produktów i rezultatów) zakładanych we wniosku o dofinansowanie (§ 4 ust. 3 umowy). Beneficjent zobowiązał się także do przestrzegania przepisów wspólnotowych w zakresie realizacji polityk horyzontalnych (ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju, równości szans i niedyskryminacji, społeczeństwa informacyjnego, ochrony konkurencji i zamówień publicznych) (§ 10 ust. 1 pkt 7 umowy), do stosowania przepisów o zamówieniach publicznych, w tym ustawy Prawo zamówień publicznych (§ 12 ust. 1 umowy). W przypadku stwierdzenia przez uprawnioną instytucję naruszenia w ramach realizowanego projektu tych przepisów, IZ RPO WD ma prawo ustalić i nałożyć względem Beneficjenta korekty finansowe określone w "Taryfikatorze korekt finansowych" (§ 12 ust. 14 umowy), to jest pomniejszyć dofinansowanie o określoną kwotę stwierdzonej nieprawidłowości. Beneficjent zobowiązał się poddać kontroli w zakresie prawidłowości realizacji projektu, przeprowadzanej przez podmioty uprawnione do jej przeprowadzenia (§ 14 ust. 1 umowy).

W sprawach nieuregulowanych umową mają zastosowanie w szczególności odpowiednie przepisy pierwotnego i wtórnego prawa wspólnotowego, właściwe przepisy prawa polskiego rangi ustawowej wraz z rozporządzeniami wykonawczymi do nich oraz obowiązujące odpowiednie reguły, zasady i postanowienia wynikające z RPO WD, uszczegółowienia RPO WD, procedur, wytycznych, zasad i informacji krajowych oraz ustanowionych przez Instytucję Zarządzającą RPO WD.

Umowa określiła także, w oparciu o art. 207 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, że jeżeli zostanie stwierdzone wykorzystanie przez Beneficjenta całości lub części dofinansowania niezgodnie z przeznaczeniem, z naruszeniem procedur lub pobranie całości lub części dofinansowania w sposób nienależny albo w nadmiernej wysokości, IZ RPO WD wzywa beneficjenta do zwrotu środków, odpowiednio w całości lub w części, wraz z odsetkami naliczonymi w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, na wskazany rachunek lub wyrażenia pisemnej zgody na pomniejszenie kolejnych płatności na rzecz Beneficjenta o kwotę podlegającą zwrotowi, w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania. Po bezskutecznym upływie tego terminu IZ RPO WD wydaje względem beneficjenta decyzję o zwrocie środków, określającą kwotę przypadającą do zwrotu i termin, od którego nalicza się odsetki w wysokości jak dla zaległości podatkowych oraz sposób zwrotu tych środków (§ 9 ust. 1 umowy). Do tych czynności mają zastosowanie przepisy art. 207 u.f.p. z 2009 r.

Wbrew wywodom w sprawie przedstawionym przez skarżącą, dotyczącym głównie interpretacji w zakresie następstw stwierdzonych okoliczności sprawy, Sąd stwierdza, że stan faktyczny sprawy jest jasny i nie jest kwestionowany przez strony. Sąd nie podziela zatem zarzutów skarżącej, dotyczących naruszenia przepisów k.p.a. w zakresie wymogów dotyczących zgromadzenia materiału dowodowego sprawy i niewystarczającego uzasadnienia zaskarżonej decyzji.

Poszczególne kwestie sporne w ocenie następstw prawnych prawidłowo ustalonych faktów przedstawiają się następująco.

Na podstawie wyników kontroli dokumentacji organ stwierdził, że w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego na opracowanie aktualizacji projektu nastąpiło naruszenie stanowiące nieprawidłowość w świetle art. 2 pkt 7 rozporządzenia 1083/2006.

Gmina żądała od wykonawców oświadczeń i dokumentów, które nie były niezbędne w postępowaniu, a mianowicie przedłożenia umowy regulującej współpracę podmiotów występujących wspólnie. Stanowiło to zdaniem Sądu naruszenie art. 7 ust. 1 w zw. z art. 25 ust. 1 p.z.p. i § 12 umowy o dofinansowanie. Zgodnie z ustawą Prawo zamówień publicznych konsekwencją niewykonania tego żądania byłoby odrzucenie oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 p.z.p. Organ w tym zakresie powołał się trafnie na orzecznictwo KIO. Wskazał na brak podstaw prawnych do takiego żądania w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2009 r. w sprawie rodzajów dokumentów, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy, oraz form, w jakich te dokumenty mogą być składane (Dz.U. Nr 226, poz.1817), zawierającym zamknięty katalog takich dokumentów. Nie było podstaw do traktowania tego wymogu jako fakultatywnego, jak nietrafnie twierdzi skarżąca. Nie można więc wykluczyć, że to żądanie spowodowało rezygnację z udziału w postępowaniu wykonawców, którzy mogli być zainteresowani jego realizacją jako konsorcjum. W następstwie mogło to doprowadzić do szkody w budżecie UE, poprzez sfinansowanie wydatków w nieuzasadnionej wysokości.

Organ stwierdził ponadto naruszenie pociągające za sobą skutek finansowy w postaci kierowania się przez zamawiającego podczas oceny złożonych ofert innymi, niż określone w ogłoszeniu o zamówieniu oraz w SIWZ, warunkami udziału w postępowaniu i opisem sposobu dokonywania oceny ich spełnienia. Zamawiająca żądała dokumentów potwierdzających spełnienie warunku udziału w postępowaniu, którego poprzednio nie postawiła, bezpodstawnie wykluczyła wykonawcę spełniającego warunki udziału w postępowaniu i odrzuciła najkorzystniejszą ofertę w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego. Skutkowało to naruszeniem § 12 umowy o dofinansowanie przez naruszenie przepisów art. 7 ust. 1 w związku z art. 24 ust. 2 pkt 4, art. 25 ust. 1 oraz art. 26 ust. 3 p.z.p.

Zamawiająca w ogłoszeniu o zamówieniu oraz w SIWZ skonkretyzowała warunek w zakresie dysponowania odpowiednim potencjałem technicznym i osobami zdolnymi do wykonania zamówienia poprzez podanie opisu sposobu jego oceny. Zgodnie z wymogami zamawiającej określonymi w pkt 8.1. SIWZ: "Do przetargu zostaną zakwalifikowani wykonawcy, którzy ... wykażą, iż posiadają wykwalifikowaną kadrę techniczną posiadającą odpowiednie uprawnienia budowlane do pełnienia funkcji technicznych bez ograniczeń w zakresie niezbędnym wynikającym ze specyfiki niniejszego zamówienia oraz aktualny wpis na listę członków okręgowej izby inżynierów budownictwa, tj. powinni dysponować: Kierownikiem budowy powinna być osoba, który posiada: - uprawnienia, nadane zgodnie z ustawą Prawo budowlane, do sprawowania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie obejmujące kierowanie budową (lub odpowiadające im równoważne uprawnienia budowlane, które zostały wydane na podstawie wcześniej obowiązujących przepisów) w specjalności kanalizacji sanitarnej - bez ograniczeń, - aktualny, na dzień składania ofert, wpis na listę członków właściwej Izby samorządu zawodowego potwierdzony zaświadczeniem właściwej Izby. Wykonawca spełnia warunek, jeżeli dysponuje w/w osobami, lub przedstawi pisemne zobowiązanie innych podmiotów do udostępnienia osób mogących wykonywać ww. funkcje".

Według trafnego spostrzeżenia organu zamawiająca w zakresie wykwalifikowanej kadry zdolnej do wykonania zamówienia wymagała dysponowania przez wykonawcę wyłącznie kierownikiem budowy z uprawnieniami bez ograniczeń w specjalności kanalizacji sanitarnych. Wykonawcy, którzy złożyli oferty nr 1, 5, 7, 8, 9, 11, w załączniku nr 6 do SIWZ (wykaz osób, które będą realizowały zamówienie) wskazali wyłącznie kierownika budowy z uprawnieniami w zakresie sieci sanitarnych. W toku oceny złożonych ofert zamawiająca, na podstawie art. 26 ust. 3 p.z.p., wezwała natomiast wykonawców do uzupełnienia wykazu osób, które będą uczestniczyły w realizacji zamówienia o osobę kierownika robót drogowych i/lub kierownika robót elektrycznych. Powołując się na art. 24 ust. 2 pkt 4 p.z.p. zamawiająca wykluczyła z postępowania wykonawcę, który złożył ofertę nr 4, wskazując jako przyczynę wykluczenia niespełnienie warunku udziału w postępowaniu w zakresie dysponowania odpowiednim potencjałem technicznym i osobami zdolnymi do wykonania zamówienia. Według gminy wskazany przez tego wykonawcę kierownik robót nie spełniał warunków określonych w SIWZ (posiadanie uprawnień budowlanych do pełnienia funkcji technicznych bez ograniczeń), ponieważ posiadał uprawnienia w zakresie instalacji elektrycznych ograniczone.

Sąd zwraca uwagę na to, że warunki udziału w postępowaniu, które powinni spełniać wykonawcy, ustala art. 22 ust. 1 p.z.p. Konkretyzacja tych warunków i sposobu dokonywania oceny ich spełnienia powinna dać zamawiającemu możność wyboru, który zapewni prawidłowe wykonanie zamówienia, posiadającego uprawnienia do wykonywania wymaganej działalności, wiedzę i doświadczenie, odpowiedni potencjał techniczny i osoby zdolne do wykonania zamówienia, znajdujący się w odpowiedniej sytuacji ekonomicznej i finansowej. Artykuł 22 ust. 3 p.z.p. wymaga, by opis sposobu oceny spełnienia warunków udziału w postępowaniu był związany z przedmiotem zamówienia i do niego proporcjonalny. Zamawiający powinien więc formułować warunki udziału w postępowaniu i sposób ich oceny biorąc pod uwagę przedmiot zamówienia i jego złożoność. Chodzi o konkretyzację oceny spełniania warunków udziału w postępowaniu wymaganą przez art. 22 ust. 1 p.z.p., związaną z określonym postępowaniem. Opis sposobu dokonywania oceny spełniania warunków udziału w postępowaniu powinno więc wyjaśnić, jakie sformułowano warunki związane z przedmiotem zamówienia, jakie są wymagane minimalne parametry, jakie oświadczenia i dokumenty wykonawcy powinni przedstawić na potwierdzenie spełniania owych warunków oraz jak będzie oceniane ich spełnienie. Wynika to z ustawy i z jej wykładni dokonywanej przez KIO, na którą powołał się trafnie organ.

Chodzi o to, aby powołane warunki doprowadziły do wyłonieniu wykonawców zdolnych do wykonania opisanego przez zamawiającego przedmiotu zamówienia. Opis taki powinien spełniać wymóg proporcjonalności do przedmiotu zamówienia, czyli powinien być adekwatny do rozmiaru i wielkości przedsięwzięcia, jakim jest opisany przez zamawiającego przedmiot zamówienia. Skonkretyzowanie warunków udziału w postępowaniu nie powinno ograniczać zasady uczciwej konkurencji, jednocześnie umożliwiając zamawiającemu wyłonienie wykonawcy zdolnego do realizacji przedsięwzięcia.

Jeżeli zatem zamawiająca określając warunek i opis sposobu dokonania oceny jego spełnienia, odnosiła go do dysponowania przez wykonawców kierownikiem budowy posiadającym uprawnienia w specjalności kanalizacji sanitarnych bez ograniczeń, nie była ona uprawniona do żądania od wykonawców dokumentów potwierdzających spełnienie warunku udziału w postępowaniu, który nie wynikał z SIWZ/ogłoszenia o zamówieniu, czyli dysponowania kierownikiem robót elektrycznych. Organ trafnie zakwalifikował to jako naruszenie art. 25 ust. 1 oraz art. 26 ust. 3 p.z.p. W rezultacie powołując się na art. 24 ust. 2 pkt 4 p.z.p. bezzasadnie wykluczono z udziału w postępowaniu jednego wykonawcę, który wykazał w ofercie, że dysponuje kierownikiem budowy posiadającym uprawnienia w specjalności kanalizacji sanitarnych bez ograniczeń. Żądanie przez zamawiającą dysponowania kierownikiem robót w zakresie instalacji elektrycznych bez ograniczeń było więc nadmierne w stosunku do treści SIWZ/ogłoszenia o zamówieniu.

Organ oceniając to w kontekście wystąpienia realnej lub potencjalnej szkody w budżecie środków UE stwierdził zatem prawidłowo, że doszło do wystąpienia szkody realnej. Bezpodstawne wykluczenie z postępowania wykonawcy, który według sprecyzowanego w SIWZ i ogłoszeniu o zamówieniu kryterium oceny ofert (100% cena) złożył najkorzystniejszą ofertę, doprowadziło do wydatkowania środków w nieuzasadnionej wysokości. Działanie zamawiającej zgodne z prawem skutkowałoby bowiem niższymi wydatkami na realizację zamówienia i niższymi kwotami refundacji ze środków EFRR w ramach RPO WD.

Organ zatem trafnie stwierdził spełnienie wszystkich przesłanek z art. 2 pkt 7 rozporządzenia Rady 1083/2006, umożliwiających kwalifikację naruszenia przepisów prawa - czyli naruszenie art. 7 ust. 1 w zw. z art. 24 ust. 2 pkt 4, art. 25 ust. 1 oraz art. 26 ust. 3 p.z.p. - jako nieprawidłowości, w wyniku której nałożono na beneficjenta korektę finansową.

Jeśli idzie o udzielenie zamówienia na nadzór autorski bez przeprowadzenia postępowania konkurencyjnego, Sąd nie podziela stanowiska Instytucji Zarządzającej.

Kwestie nadzoru autorskiego są uregulowane w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. 2013 r. poz. 1409). Według art. 18 tej ustawy do obowiązków inwestora należy zorganizowanie procesu budowy, z uwzględnieniem zawartych w przepisach zasad bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (ust. 1). Inwestor może zobowiązać projektanta do sprawowania nadzoru autorskiego (ust. 3). Właściwy organ może także w decyzji o pozwoleniu na budowę nałożyć na inwestora obowiązek ustanowienia inspektora nadzoru inwestorskiego oraz obowiązek zapewnienia nadzoru autorskiego, w przypadkach uzasadnionych wysokim stopniem skomplikowania obiektu lub robót budowlanych bądź przewidywanym wpływem na środowisko (art. 19 ust. 1).

Z przepisów tych wynika, że ustanowienie oznaczonej osoby jako inspektora nadzoru autorskiego należy do inwestora, a prawo budowlane wiąże nadzór autorski w pierwszej kolejności z autorem projektu budowlanego. Sąd stwierdza, że orzecznictwo KIO w badanym zakresie, opierające się o prawo zamówień publicznych, nie jest jednolite. Istotne znaczenie w tej kwestii posiada jednak jedna z najnowszych uchwał KIO (z dnia 6 lipca 2012 r. sygn. KIO/KD 57/12, LEX nr 1217617), powołana także przez skarżącą.

Wybrane tezy tej uchwały, istotne w niniejszej sprawie, brzmią następująco:

"3. Wywodzenie z przepisu art. 44 ust. 1 pkt 3 p.b., że ustawodawca expressis verbis dopuścił możliwość sprawowania nadzoru autorskiego, w zakresie określonym przepisami p.b., nie tylko przez samego autora dokumentacji projektowej, lecz także przez inne podmioty posiadające wymagane prawem uprawnienia do sporządzania projektów należy uznać za błędne". (Przepis art. 44 ust. 1 pkt 3 prawa budowlanego stanowi, że inwestor jest obowiązany bezzwłocznie zawiadomić właściwy organ o zmianie projektanta sprawującego nadzór autorski, podając, od kiedy nastąpiła zmiana).

5. Nadzór autorski, co wynika z samej jego istoty, może sprawować jedynie autor projektu. Zastosowanie art. 44 ust. 1 pkt 3 p.b. może odnosić się do sytuacji, w której określony projekt został wykonany przez kilka podmiotów, którym przysługuje wówczas status współautorów projektu, a następnie tylko jeden z nich sprawował nadzór autorski nad jego wykonaniem. W przypadku zmian w tym zakresie zastosowanie właśnie znajduje przepis art. 44 ust. 1 pkt 3 p.b.

6. Gdy czynności nadzoru wykonywane są przez inne podmioty posiadające wymagane prawem uprawnienia do sporządzania projektów, wówczas nie mamy już do czynienia z wykonywaniem czynności nadzoru autorskiego".

Przedstawione stanowisko KIO w tej kwestii jest jasne. Nie można zatem zarzucać skarżącej jako inwestorowi, że naruszyła prawo z uwagi na powierzenie autorowi projektu sprawowanie nadzoru autorskiego. Organ nie dokonał konkretnej analizy kosztów sprawowania tego nadzoru. Według Sądu w tym przypadku organ powinien był dowieść, że na skutek działań skarżącej w tym przedmiocie nastąpiła realna, a nie jedynie potencjalna szkoda w budżecie UE. Tego wszakże organ nie uczynił. Sąd nie przyjął zatem niewystarczającej argumentacji organu w tym zakresie.

Jeśli idzie o argumentację skarżącej dotyczącą braku wystąpienia szkody w ujęciu rozporządzenia 1083/2006, należy stwierdzić, że w świetle dokonanych ustaleń w rozpatrywanej sprawie zachodzą wszystkie trzy uregulowane tam elementy nieprawidłowości uzasadniającej nałożenie korekt.

Jak już stwierdzono, nastąpiło naruszenie prawa polegające na poniesieniu zrefundowanego wydatku niezgodnie z procedurami ujętymi w § 12 umowy z dnia 19 października 2009 r. o dofinansowanie projektu poprzez naruszenie przez skarżącą przepisu art. 7 ust. 1, art. 25 ust. 1 oraz art. 36 ust. 4 ustawy PZP, a w konsekwencji naruszenie zapisu umowy o dofinansowanie projektu. Naruszenie to nastąpiło przez wskazane działanie gminy jako podmiotu gospodarczego biorącego udział we wdrażaniu pomocy. Jeśli idzie o szkodę w budżecie ogólnym UE, Sąd podkreśla, że może to być nie tylko szkoda rzeczywista, ale i potencjalna, o którą chodzi w rozpatrywanej sprawie, wbrew sugestiom zawartym w skardze, że w istocie może chodzić tylko o szkodę rzeczywistą, a taka nie wystąpiła. W przedmiotowej sprawie potencjalna szkoda wystąpiła w sposób niebudzący wątpliwości. Wypłacone skarżącej środki dofinansowania ustalono w trybie postępowania w sprawie zamówienia publicznego, w którym mogło wziąć udział więcej uczestników oferujących także korzystniejszą cenę, gdyby treść zakwestionowanych zapisów SIWZ była sformułowana inaczej, mniej restrykcyjnie, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Konkludując, Sąd stwierdza, że prawidłowa jest dokonana przez Zarząd Województwa ocena działania skarżącej gminy, polegającego na omówionym sformułowaniu wymogu udziału podwykonawców w realizacji zamówienia i dokumetów wymaganych od wykonawców. Ocena ta uwzględnia bowiem zasadę uczciwej konkurencji i równego traktowania. Ponadto uwzględnia stanowisko organów orzekających w sprawach zamówień publicznych. Zatem wbrew argumentacji skargi Sąd uznaje, że wprowadzenie zapisów dotyczących podwykonawstwa w stanie faktycznym rozpatrywanej sprawy prowadziło do naruszenia art. art. 7 ust. 1 w zw. z art. 25 ust. 1 oraz art. 36 ust. 4 i ust. PZP.

Z przedstawionych względów Sąd uznał, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem wskazanych przepisów, co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy IZ RPO WD uwzględni uwagi i stanowisko Sądu.

W konsekwencji, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w zw. z art. 134 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w punkcie I sentencji).

Stosownie do dyspozycji art. 200 i art. 205 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd uwzględnił wniosek strony skarżącej o zasądzenie od Zarządu Województwa na jej rzecz kosztów postępowania sądowego, na które składają się: wpis stosunkowy od skargi w kwocie 2.000 zł, wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 3.600 zł, ustalone na podstawie § 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) w zw. z § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2013 r. poz. 490) (punkt II sentencji).

Postanowienie zawarte w punkcie III sentencji znajduje umocowanie w art. 152 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.



Powered by SoftProdukt