Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki, Sędziowie Sędzia WSA Wojciech Gapiński (spr.),, Sędzia WSA Rafał Wolnik, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi D. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odpłatności za pobyt dziecka w pieczy zastępczej oddala skargę.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach (dalej – organ odwoławczy, Kolegium) decyzją z dnia [...] r. nr [...] , działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 735 z późn. zm. - dalej k.p.a.), po rozpoznaniu odwołania D.W. (dalej – Skarżąca, Strona), utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta M. (dalej – organ I instancji) z dnia [...] r. nr [...] , którą:

1) odmówiono odstąpienia od ustalenia opłaty D.W. za pobyt dziecka – D.W. ur. [...] r. w rodzinnej pieczy zastępczej,

2) odmówiono odstąpienia od ustalenia opłaty D.W. za pobyt dziecka – K.W. ur. [...] r. w rodzinnej pieczy zastępczej.

Przedmiotowa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W toku wszczętego z urzędu postępowania wpłynął wniosek pełnomocnika Skarżącej z dnia 23 września 2020 r. o odstąpienie od ustalania opłaty za pobyt dzieci w pieczy zastępczej. Żądanie to uzasadniono trudną sytuacją osobistą, majątkową i zdrowotną Skarżącej.

Po jego rozpatrzeniu organ I instancji decyzją z dnia [...] r. nr [...] odmówił odstąpienia od ustalenia opłaty Skarżącej za pobyt dzieci: D.W. i K.W. w instytucjonalnej pieczy zastępczej, a także określił wysokość wspomnianej opłaty. W związku z uwzględnieniem odwołania Skarżącej, Kolegium decyzją z dnia [...] r. nr [...] uchyliło rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne i przekazało sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.

Ponownie rozstrzygając sprawę organ I instancji decyzją z dnia [...] r. nr [...] negatywnie odniósł się do wniosku Skarżącej z dnia 23 września 2020 r. Wskutek odwołania Strony, Kolegium wydało decyzję kasatoryjną z dnia [...] r. nr [...].

Kolejną decyzją z dnia [...] r. organ I instancji także odmówił odstąpienia od ustalenia opłaty Skarżącej za pobyt dwójki jej dzieci w instytucjonalnej pieczy zastępczej. W jej motywach zwrócono uwagę, że postanowieniem Sądu Rejonowego w M. z dnia [...] r. o sygn. akt [...] dzieci Skarżącej – D.W. i K.W. zostały umieszczone w rodzinnej pieczy zastępczej. W oparciu o informacje udzielone przez Stronę przedstawiono jej sytuację materialną i zdrowotną. Stwierdzono w tym zakresie, że Skarżąca z tytułu wykonywanej pracy w [...] uzyskuje wynagrodzenie netto 1.400,87 euro (brutto 1.757,93 euro). Po uiszczeniu wydatków związanych z utrzymaniem oraz leczeniem, jak zauważył organ I instancji, do dyspozycji Strony pozostaje kwota 819,79 zł (wyliczona według średniego kursu euro). Podniesiono także, że przedstawiona dokumentacja medyczna nie pozwala na przyjęcie, że Skarżąca choruje przewlekle oraz, że kontynuuje leczenie onkologiczne. Po analizie zgromadzonego materiału dowodowego organ I instancji uznał, że Skarżąca nie spełnia warunków wynikających z uchwały nr [...] Rady Miasta M. z dnia [...] r. w sprawie szczegółowych warunków umorzenia w całości lub w części, łącznie z odsetkami, odroczenia terminu płatności, rozłożenia na raty lub odstępowania od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w pieczy zastępczej (Dziennik Urzędowy Województwa [...] z [...] r. poz. [...] – dalej uchwała).

W odwołaniu z dnia 28 lipca 2021 r. pełnomocnik Strony zaskarżył w całości decyzję organu I instancji z dnia [...] r., wnosząc o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. Podniósł, że decyzja ta jest wadliwa, gdyż zapadła z naruszeniem prawa oraz z pominięciem istotnych okoliczności sprawy, a także z naruszeniem dyrektyw zawartych w decyzjach kasatoryjnych Kolegium.

W uzasadnieniu odwołania podkreślono, że organ orzekając w sprawie nie wziął pod uwagę okoliczności dotyczących sytuacji osobistej Skarżącej. Przypomniano w tym zakresie, że w czerwcu 2017 r. po pobycie w domu dla bezdomnych matek, będąc bez środków do życia i wsparcia współmałżonka, który w styczniu 2017 r. został osadzony w więzieniu, zdecydowała się na wyjazd do pracy w [...]. Jednak wówczas rozpoczęły się jej problemy zdrowotne związane z zakażeniem wirusem [...] i leczeniem w kierunku [...]. W związku z tym od roku 2018 Skarżąca wydała na same wizyty lekarskie na terenie [...] kwotę przekraczającą 2.000 euro. Ponadto podkreślono, że dochody Strony pozwalają jej na podstawowe utrzymanie, bez możliwości poczynienia oszczędności, tymczasem ustalenie odpłatności za pobyt dzieci sięgnie kwoty kilkudziesięciu tysięcy złotych, co spowoduje niewypłacalność Skarżącej.

W ocenie pełnomocnika, organ I instancji odniósł się wyłącznie do przesłanek wymienionych w § 2 ust. 2 uchwały, pomijając występującą po stronie Skarżącej trudną sytuację osobistą i majątkową związaną z długotrwałą chorobą, jak również faktem, że przez długi czas w istocie pozostawała samotnym rodzicem (§ 2 ust. 3 pkt c i d uchwały). Ponadto zwrócono uwagę, że kryterium dochodowe w związku z zamieszkiwaniem w [...] winno być odnoszone do siły nabywczej pieniądza na terenie tego kraju, a to skłania do twierdzenia, że Strona żyje poniżej minimum określonego w § 2 ust. 2a uchwały.

Odwołując się do argumentacji organu II instancji wskazano na dwie kwestie. Po pierwsze – że art. 194 ust. 3 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej nie wiąże Starosty wyłącznie przepisami uchwały, a tym samym organ I instancji uprawniony był do wszechstronnej oceny sytuacji Skarżącej. Po drugie – Kolegium wydając decyzję kasatoryjną wskazało na konieczność uwzględnienia, że Strona zobowiązana jest do uiszczenia opłaty za pobyt w pieczy zastępczej 4 dzieci, a ponadto, że sprawy wszystkich dzieci winny być rozpatrzone w jednym postępowaniu.

Decyzją z dnia [...] r. Kolegium utrzymało w mocy decyzję organu I instancji z dnia [...] r.

W jej motywach po przedstawieniu przebiegu sprawy oraz przywołaniu uregulowań znajdujących zastosowanie w sprawie stwierdzono, że organ I instancji uwzględnił dyrektywy płynące z decyzji kasatoryjnej, a ponadto nie naruszył przepisów prawa materialnego, jak również przepisów prawa procesowego. Kolegium uznało również, że w sposób prawidłowy wyliczono dochody Strony, w konsekwencji uznając, że przekraczają one 200% kryterium dochodowego, określonego w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1876 z późn. zm. – dalej u.p.s.). Ponadto wskazano za organem I instancji, że nie została spełniona przesłanka z § 2 ust. 2 lit. b uchwały. Z tych też względów przyjęto nie zaistniały okoliczności warunkujące obligatoryjne odstąpienie od ustalenia opłaty za pobyt dzieci w pieczy zastępczej. Zajmując się przesłankami z § 2 ust. 3 uchwały wyjaśniono w pierwszej kolejności specyfikę działania organów w ramach uznania administracyjnego. Na tej podstawie wskazano, że organ I instancji nie działał w jego ramach, gdyż wobec niewystąpienia żadnej z przesłanek ze wspomnianego § 2 ust. 3 uchwały był zobligowany do negatywnego rozpatrzenia wniosku Skarżącej. Następnie Kolegium podniosło, że Strona nie wykazała, aby chorowała przewlekle. Przedłożone przez nią dokumenty dowodzą jedynie, że odbyła wizyty lekarskie. Podkreślono jednocześnie, że ciężar udokumentowania okoliczności mających świadczyć o wystąpieniu przesłanek uprawniających do zwolnienia od ustalenia opłaty spoczywa na Skarżącej. Końcowo zauważono, że bez znaczenia dla sprawy pozostaje fakt wyższych kosztów utrzymania w [...] niż w Polsce, a także przyczyny, które skłoniły Stronę do emigracji.

W skardze z dnia 29 października 2021 r., wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, pełnomocnik Strony zarzucił:

1) naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, a to: art. 7, art. 8, art. 75 § 1, art. 77 § 1 oraz art. 80 k.p.a. poprzez: niedostateczne wyjaśnienie stanu faktycznego, nierozpatrzenie w sposób wyczerpujący zebranego materiału dowodowego, nieuwzględnienie wszystkich okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy oraz nieuwzględnienie ustaleń wnikających z zebranego materiału dowodowego przy wydaniu zaskarżonej decyzji, a w szczególności:

a) pominięcie przedłożonych przez Skarżącą dokumentów potwierdzających trudną sytuację osobistą i zdrowotną, w tym nie wzięcie pod uwagę, że pozostająca Skarżącej na utrzymanie i wszelkie nieprzewidziane wydatki kwota ok. 800 zł miesięcznie, mając na uwadze ceny i siłę nabywczą pieniądza na terenie [...], zapewnia możliwość funkcjonowania, co najwyżej na poziomie minimum socjalnego,

b) pominięcie, że w przypadku Skarżącej brak jest adekwatnej możliwości zastosowania kryterium 200% dochodu określonego w ustawie o pomocy społecznej, mając na uwadze, że Skarżąca zamieszkuje na terenie [...], zatem porównanie osiąganych przez nią dochodów do tego punktu odniesienia jest krzywdzące i nieproporcjonalne do wysokości kosztów utrzymania i siły nabywczej pieniądza na terenie [...], co wyklucza należyte zastosowanie § 2 ust. 2 pkt a uchwały Rady Miasta M. z dnia [...] r. nr [...], zgodnie z jego celem i funkcją,

c) wadliwe przyjęcie, że w przypadku Skarżącej nie zaszła przesłanka związana z długotrwałą chorobą wymienioną w § 2 ust. 3 pkt c uchwały,

2) naruszenie przepisów prawa materialnego, a to:

a) art. 194 ust. 3 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej wobec jego wadliwej wykładni i pominięcia, że Starosta na wniosek lub z urzędu, uwzględniając uchwałę, o której mowa w ust. 2, może umorzyć w całości lub w części łącznie z odsetkami, odroczyć termin płatności, rozłożyć na raty lub odstąpić od ustalenia opłaty, o której mowa w art. 193 ust. 1, wobec tego Starosta nie jest związany wyłącznie zapisami uchwały, zaś uprawniony był do wszechstronnej oceny sytuacji Skarżącej, z uwzględnieniem jej szczególnej sytuacji osobistej i rodzinnej,

b) § 2 ust. 2a uchwały w związku z art. 194 ust. 3 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej na skutek błędnego przyjęcia, że czynnik 200% kryterium dochodowego określonego w ustawie o pomocy społecznej nie nadaje się wprost do zastosowania w przypadku strony zamieszkującej poza terytorium kraju wobec różnej - działającej na niekorzyść Strony - siły nabywczej pieniądza.

Wobec tych zarzutów pełnomocnik Strony wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz o zasądzenie zwroty kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm prawem przepisanych.

Uzasadniając zarzuty skargi pełnomocnik posłużył się co do zasady argumentacją zaprezentowaną w odwołaniu.

Organ odwoławczy w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko oraz argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

W wyniku przeprowadzenia kontroli zaskarżonej decyzji stwierdzić należało, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem kontroli sądowej jest decyzja Kolegium z dnia [...] r., którą utrzymano w mocy rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne w przedmiocie odmowy odstąpienia od ustalenia opłaty Skarżącej z tytułu pobytu dwóch jej synów w rodzinnej pieczy zastępczej.

Zgodnie z art. 193 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 821 z późn. zm. – dalej u.w.r.) za pobyt dziecka w pieczy zastępczej rodzice ponoszą miesięczną opłatę w wysokości:

1) przyznanych świadczeń oraz dodatków, o których mowa w art. 80 ust. 1 i art. 81 - w przypadku umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej spokrewnionej, rodzinie zastępczej zawodowej, rodzinie zastępczej niezawodowej lub rodzinnym domu dziecka;

2) średnich miesięcznych wydatków przeznaczonych na utrzymanie dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej, regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej oraz interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym - w przypadku umieszczenia dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej, regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej oraz interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym.

Powyższą opłatę rodzice ponoszą od dnia umieszczenia dziecka w pieczy zastępczej (art. 193 ust. 1a u.w.r.). Ponadto jest ona należną od rodziców pozbawionych władzy rodzicielskiej lub którym władza rodzicielska została zawieszona albo ograniczona (art. 193 ust. 6 u.w.r.).

W myśl natomiast art. 194 ust. 3 u.w.r. starosta na wniosek lub z urzędu, uwzględniając uchwałę, o której mowa w art. 194 ust. 2 u.w.r., może umorzyć w całości lub w części łącznie z odsetkami, odroczyć termin płatności, rozłożyć na raty lub odstąpić od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w pieczy zastępczej.

W niniejszym przypadku zastosowanie znajdzie uchwała nr [...] Rady Miasta M. z dnia [...] r. w sprawie szczegółowych warunków umorzenia w całości lub w części, łącznie z odsetkami, odroczenia terminu płatności, rozłożenia na raty lub odstępowania od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w pieczy zastępczej (Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego z [...] r. poz. [...]). Zgodnie z § 2 ust. 1 uchwały odstąpienie od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w pieczy następuje na czas określony w decyzji nie dłużej jednak niż na okres 12 miesięcy. Z kolei, jak stanowi § 2 ust. 2 uchwały odstąpienie od ustalenia opłaty, następuje w przypadku gdy:

a) dochód na osobę w rodzinie lub dla osoby samotnie gospodarującej nie przekracza 200% kryterium dochodowego określonego przepisami ustawy o pomocy społecznej,

b) rodzice biologiczni płacą na dziecko alimenty zasądzone wyrokiem sądowym lub ustalone w drodze ugody sądowej,

Natomiast w § 2 ust. 3 uchwały wskazano, że odstąpienie od ustalenia opłaty może nastąpić w przypadku wystąpienia trudnej sytuacji materialnej rodziny i występowania co najmniej jednej z poniżej wymienionych okoliczności:

a) bezdomność,

b) niepełnosprawność,

c) długotrwała choroba udokumentowana medycznie,

d) ciąża lub samotne rodzicielstwo rodzica biologicznego,

e) bezrobocie,

f) osoby zobowiązane nie osiągają żadnego własnego dochodu,

g) ponoszenie opłaty za pobyt członka rodziny w instytucjonalnej formie całodobowej opieki,

h) pobyt osoby zobowiązanej w zakładzie penitencjarnym,

i) kontynuowanie nauki przez osobę zobowiązaną w celu uzupełnienia poziomu posiadanego wykształcenia

j) strata materialna powstała w wyniku klęski żywiołowej lub innych zdarzeń losowych,

k) rodzice biologiczni płacą na dziecko alimenty dobrowolnie ustalone w ugodzie pozasądowej.

Z punktu widzenia rozpatrywanej sprawy należy jeszcze zwrócić uwagę na jedną okoliczność. Użycie w przepisie art. 194 ust. 3 u.w.r. określenia "może", oznacza, że odstąpienie od ustalenia opłaty oparte jest na uznaniu administracyjnym. W kontekście uznaniowego charakteru decyzji wskazać należy, że postępowanie dotyczące wniosku o odstąpienie od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w pieczy zastępczej ma charakter w istocie dwuetapowy. W pierwszym etapie organ ocenia, czy spełnione zostały przesłanki otwierające temu organowi możliwość odstąpienia od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w pieczy zastępczej. Ocena ta dokonywana jest według reguł dotyczących postępowania dowodowego i polega na weryfikacji poszczególnych, określonych przez lokalnego prawodawcę kryteriów. Dopiero uznanie, że spełniona została choćby jedna z przesłanek pozwalających organowi na odstąpienie od ustalenia opłaty, pozwala na przejście do drugiego etapu, w ramach którego, działając w granicach uznania administracyjnego, organ może, ale nie musi uwzględnić wniosek o odstąpienie od ustalenia opłaty. Natomiast przyjęcie braku przesłanek uzasadniających zastosowanie ulgi wobec osoby zobowiązanej bezwzględnie obliguje organ do negatywnego rozpatrzenia wniosku strony.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że rozstrzygnięcia organów administracji w sprawie są prawidłowe. Bez wątpienia Skarżąca nie spełnia kryteriów przewidzianych w § 2 ust. 2 i 3 przywołanej uchwały.

Rozstrzygnięcie organu I instancji, co wyżej wskazano, ma charakter uznaniowy, ale na pewno nie można stwierdzić, że ma charakter dowolny. Organ I instancji (a za nim i Samorządowe Kolegium Odwoławcze) szczegółowo przeanalizowały dochód oraz oświadczenia Skarżącej o kosztach jej życia. Mianowicie ustalono, że Skarżąca zamieszkuje w [...] i pracuje zarobkowo uzyskując miesięczne wynagrodzenie netto 1.400,87 euro (brutto 1.757,93 euro). Uwzględniając kurs walut podawany przez Narodowy Bank Polski z dnia wydania decyzji przez organ I instancji wynoszący 4,52 zł, zasadnie przyjęto, że dochód Skarżącej – prowadzącej jednoosobowe gospodarstwo domowe - wynosi 6.331,93 zł. Jej stałe wydatki - według oświadczenia Skarżącej - wynoszą 1.219,50 euro. Zatem do jej dyspozycji pozostaje kwota 181.37 euro, tj. 819,79 zł. W wyrażonym stanowisku organy wzięły również pod uwagę dokumenty jakie zostały przedłożone dla zobrazowania stanu zdrowia Skarżącej spowodowanego wirusem [...] oraz badaniami mającymi zdiagnozować wystąpienie [...].

Uwzględniając materiał dowodowy zgromadzony w aktach, przede wszystkim należy zgodzić się z twierdzeniem organów, że dochód Strony przekracza 200% kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej. Nadmienić należy, że zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 2268 z późn. zm.) określony został on w 2021 r. na poziomie 701 zł. Na marginesie należy zauważyć, że kwota ta jest niższa od kwoty jaka pozostaje Stronie po odliczeniu od jej dochodu wszystkich stałych miesięcznych wydatków. Jednocześnie podnieść należy, że trudno kwestionować, że koszty utrzymania w [...] są wyższe niż w Polsce. Ale to w żaden sposób nie zwalnia Skarżącej z obowiązku pokrywania kosztów przebywania jej dzieci w pieczy zastępczej. Nawet w sytuacji, gdyby to miało się odbić na komforcie jej życia. Przyczynianie się do utrzymywania niesamodzielnego dziecka stanowi bowiem obowiązek rodzica egzekwowany przez prawo. Sąd dostrzega tu zresztą pewien brak logiki w argumentacji Skarżącej. Koszty życia w [...], o czym wyżej wspomniano, na pewno są wyższe niż w Polsce. Nie sposób jednak nie dostrzec, że wynagrodzenia za świadczoną pracę również są znacznie wyższe od tych otrzymywanych na terenie Polski.

W tym miejscu koniecznym jest również ustosunkowanie się do uwagi związanej z tym, że Skarżąca jest matką czwórki dzieci, które pozostają w pieczy zastępczej. Oznacza to, że oprócz dwójki synów, których dotyczy niniejsza sprawa, Strona posiada jeszcze dwoje innych dzieci. Wyjaśnić należy w tej materii, że uchwała w § 2 ust. 2 i 3 nie przewiduje możliwości odstąpienia od ustalenia opłaty w sytuacji, gdy rodzice obciążeni są powinnością jej ponoszenia w odniesieniu do więcej niż jednego dziecka. Zauważyć ponadto należy, że ustalenie przedmiotowej opłaty nie oznacza, że rodzice będą ją ponosili, ponieważ przysługiwać będą im jeszcze inne instrumenty, mocą których mogą domagać się odroczenia terminu spłaty, rozłożenia na raty, względnie umorzenia w części lub całości.

Przychylić się również należy do stanowiska organów, że nie zaistniały pozostałe przesłanki z § 2 ust. 2 i 3 uchwały. Tymczasem pełnomocnik Skarżącej wskazuje, że błędnie przyjęto, że nie wystąpiły okoliczności wskazane w § 2 ust. 3 lit. c i d uchwały, tj. długotrwała choroba udokumentowana medycznie, a także ciąża lub samotne rodzicielstwo rodzica biologicznego. Zajmując się pierwszą z kwestii, a więc długotrwałą chorobą podnieść należy, że dokumentując tą okoliczność nie przedstawiono dowodów, które dowodziłyby tego twierdzenia. Trudno wyprowadzić takie wnioski z nadesłanej historii wizyt (trzy wizyty w datach [...] r., [...] i [...] r.) oraz rachunków za przeprowadzone badania. Tymczasem ciężar udokumentowania dolegliwości zdrowotnych spoczywa na Stronie, która wywodzi z tego określone skutki prawne. Zresztą tylko Skarżąca dysponuje wiedzą i dostępem do dokumentacji, która może posłużyć dla udokumentowania jej stanu zdrowia.

Z kolei wskazując na przesłankę z § 2 ust. 3 lit. d uchwały pełnomocnik Strony odwołał się do tego, że Skarżąca przez dłuższy czas była samotnym rodzicem. Argumentacja ta jednak jest nietrafiona. Mianowicie organ prowadząc postępowanie w niniejszej sprawie zmierza do ustalenia teraźniejszej sytuacji materialnej, osobistej i zdrowotnej, która w określonych sytuacjach prowadzi do odstąpienia od ustalenia opłaty za pobyt dzieci w pieczy zastępczej. Zatem poza zakresem takiej sprawy są kwestie, które zaistniały kiedyś w przeszłości lub były podstawą umieszczenia dzieci w pieczy zastępczej. Dlatego też okoliczności, które zdecydowały o wyjedzie Skarżącej do [...], nie mogą wpłynąć na prawidłowość stanowiska wyrażonego w zaskarżonej decyzji.

Nie zasługuje na aprobatę również zarzut naruszenia art. 194 ust. 3 u.w.r. Jak bowiem wskazano w skardze, organ nie jest bezwzględnie związany uregulowaniami uchwały rady powiatu przyjętej na podstawie art. 194 ust. 2 u.w.r. Z takim poglądem nie można się zgodzić. Otóż mocą przedmiotowej uchwały organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego umocowany jest do szczegółowego unormowania warunków umorzenia w całości lub w części, łącznie z odsetkami, odroczenia terminu płatności, rozłożenia na raty lub odstępowania od ustalenia opłaty z tytułu pobytu dziecka w pieczy zastępczej. W tym kontekście przyjąć należy, że brak jej wydania oznaczał będzie, że w danej jednostce samorządu terytorialnego wskazane uprawnienia rodziców dziecka nie będą im przysługiwały (zob. S. Nitecki [w:] A. Wilk, S. Nitecki, Ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Komentarz, LEX/el. 2021, art. 194 u.w.r.). Wywieść stąd należy, że organ działając w trybie art. 194 ust. 3 u.w.r. działa w ramach określonych przesłanek, które precyzowane są we wspomnianej uchwale. Nie może więc wyjść poza nie i orzekać w oparciu o bliżej nieokreślone kryteria.

Nieuzasadnione są również zarzuty o charakterze procesowym. Organy administracji w sprawie, w oparciu o dostępny materiał dowodowy, dokonały określonych ustaleń. Okoliczność, że Skarżąca się z nimi nie zgadza nie przesądza o ich wadliwości. Również uzasadnienia rozstrzygnięć organów obu instancji są logiczne i spójne, wyjaśniając przyczyny odmowy odstąpienia od ustalenia opłaty.

Mają powyższe na uwadze Sąd uznał, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa, co uzasadnia oddalenie skargi na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.).