Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Jarosław Szaro Sędziowie WSA Piotr Popek / spr./ NSA Jacek Surmacz Protokolant ref. staż. Joanna Kulasa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 sierpnia 2016 r. sprawy ze skargi D. O. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę.

Zaskarżoną indywidualną interpretacją z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej, działający z upoważnienia Ministra Finansów, stwierdził, że stanowisko wnioskodawcy D. O. (dalej: wnioskodawca/skarżący) przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2015 r. (data wpływu do organu) uzupełnionym pismem z dnia 25 lutego 2016 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w planie motywacyjnym:

- w części dotyczącej zakwalifikowania przychodu ze zbycia akcji spółki amerykańskiej uzyskanych wskutek realizacji zastrzeżonych jednostek akcyjnych RSU do przychodów z kapitałów pieniężnych - jest prawidłowe;

- w pozostałym zakresie - jest nieprawidłowe.

We wniosku o wydanie interpretacji podano, że wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych na terytorium Polski, tym samym podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Wnioskodawca jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę w B. W. P. Sp. z o.o. należącej do międzynarodowej grupy kapitałowej B. W. (dalej: Grupa), będącej producentem komponentów i systemów zaawansowanych technologii do układów napędowych w pojazdach. W celu stworzenia dodatkowego systemu motywowania kluczowych pracowników oraz poprawy efektywności funkcjonowania jako całości Grupa wdrożyła plan motywacyjny (dalej: Plan) oparty na instrumentach pochodnych związanych z akcjami emitowanymi przez amerykańską spółkę B.W. Inc. (dalej: B.W. US). Planem został objęty także Wnioskodawca.

Plan zarządzany jest na poziomie B.W. US przez powołany do tego komitet. Do jego kompetencji należy m.in. selekcja pracowników, którym zostanie zaproponowany udział w Planie oraz forma przyznanej gratyfikacji danemu pracownikowi. Wybranym pracownikom B.W. PL , w tym także Wnioskodawcy, zostały nieodpłatnie przyznane tzw. zastrzeżone jednostki akcyjne (dalej: RSU). Przyznanie RSU odbywa się poprzez akceptację przez pracowników online liczby RSU i ogólnych warunków Planu. Otrzymania RSU nie stanowi elementu wynagrodzenia określonego w umowie o pracę z B.W. PL, regulaminie pracy, czy też regulaminie płac Wnioskodawcy. Pracownicy nie są związani z B.W. US stosunkiem pracy ani żadnym innym stosunkiem prawnym. Ich podstawową relacją z Grupą jest umowa o pracę z Wnioskodawcą, jej treść jednakże nie obejmuje w żaden sposób uczestnictwa w Planie.

Każda jednostka RSU uprawnia pracownika do otrzymania jednej akcji spółki B.W. US o wartości nominalnej 1 centa (USD) pod warunkiem, że uczestnik Planu pozostanie pracownikiem Grupy przez określony okres (dalej: Vesting period). Akcje, które mają otrzymać pracownicy po upływie Vesting period zapisywane są na rachunku maklerskim prowadzonym przez amerykański bank nieposiadający oddziału w Polsce (brak fizycznego wydania akcji podczas Vesting period). Niemniej, od momentu otrzymania RSU Wnioskodawcy przysługuje prawo głosu w odniesieniu do akcji reprezentowanych przez RSU oraz uprawnienie do otrzymania tzw. ekwiwalentu dywidendy (który jest automatycznie reinwestowany w nowe RSU). Ekwiwalent dywidendy, do którego otrzymania uprawnieni są pracownicy to równowartość świadczenia jakie Pracownicy otrzymaliby, gdyby byli pełnoprawnymi właścicielami akcji. Z uwagi na to, że z prawnego punktu widzenia pracownicy do momentu realizacji RSU nie są właścicielami akcji, plan zakłada przyznanie pracownikom prawa do ekwiwalentu dywidendy reinwestowanego w kolejne RSU zgodnie z opisanym powyżej schematem. Natomiast dopiero po upływie Vesting Period pracownicy mogą stać się uprawnieni do faktycznego otrzymania dywidendy wypłacanej przez B.W. US w formie pieniężnej. Podczas trwania Vesting period pracownicy nie mają prawa do rozporządzania akcjami spółki B.W. US, tj. ich zbywania, zastawiania itp. Ograniczenia te są uchylane w odniesieniu do 50% akcji po upływie 2 lat, a w odniesieniu do pozostałych 50% po upływie 3 lat od dnia otrzymania RSU

Prawa Wnioskodawcy dotyczące możliwości dysponowania akcjami w trakcie Vesting period są znacząco ograniczone. W szczególności w czasie Vesting period nie przysługuje mu prawo do dywidendy, lecz jedynie prawo do jej ekwiwalentu, który jest automatycznie reinwestowany w nowe RSU. Dodatkowo w momencie ustania zatrudnienia w Grupie, traci on wszelkie prawa nabyte w związku z realizacją Planu.

We wniosku wskazano, że przyznane Wnioskodawcy zastrzeżone jednostki akcyjne (RSU) stanowią instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt. 2 lit. c ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2014 r., poz. 94 ze zm.), tj. są to inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy.

Podkreślono dalej, że nie jest możliwe ustalenie wartości rynkowej RSU w momencie ich przyznania uczestnikom. Wynika to z faktu, iż wartość instrumentu bazowego RSU (tj. akcji spółki z Grupy Wnioskodawcy mającej siedzibę w Stanach Zjednoczonych) wciąż fluktuuje, a uczestnik może utracić RSU i w rezultacie nigdy nie otrzymać instrumentu bazowego, tj. akcji, jeżeli w okresie Vesting period zakończy się jego współpraca z pracodawcą.

Wnioskodawca staje się pełnoprawnym właścicielem akcji B.W. US po upływie2 lat od dnia otrzymania RSU - w odniesieniu do 50% posiadanych jednostek RSU lub po upływie 3 lat od dnia otrzymania RSU - w odniesieniu do pozostałych 50% posiadanych jednostek RSU.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1) czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przychód podlegający opodatkowaniu z tytułu uczestnictwa w Planie (z wyłączeniem ewentualnej otrzymanej przez Wnioskodawcę dywidendy wypłacanej przez B.W. US w formie pieniężnej) powstaje dopiero w momencie, gdy Wnioskodawca dokona zbycia akcji B.W. US otrzymanych w następstwie realizacji RSU, a nie na żadnym wcześniejszym etapie Planu? oraz

2) czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wyżej określony przychód powinien zostać zaklasyfikowany jako przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy ?

Zdaniem Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu z tytułu uczestnictwa w Planie powstaje dopiero w momencie, gdy Wnioskodawca dokona zbycia akcji B.W. US otrzymanych w następstwie realizacji RSU, a nie na żadnym wcześniejszym etapie Planu. Będzie on stanowił przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f podlegający opodatkowaniu zgodnie z 30b ust. 1 u.p.d.o.f.

Wnioskodawca wychodząc z treści przepisów art. 9 ust 1 u.p.d.o.f oraz art. 11 ust 1 u.p.d.o.f. wywiódł, że przychód podatkowy wiąże się z otrzymaniem lub postawieniem do dyspozycji podatnika przysporzenia, które stanowi definitywny przyrost jego majątku. Przychodami są zatem wszelkie przysporzenia majątkowe, które powiększają majątek podatnika powodując zwiększenie jego aktywów lub zmniejszenie zobowiązań w sposób trwały, a nie tymczasowy. Taki pogląd potwierdza orzecznictwo sądowe m.in. wyrok NSA z 14 maja 1998 r., sygn. SA/SZ 1305/97 czy wyrok NSA z 27 listopada 2003 r. sygn. akt III SA 3382/02.

Według Wnioskodawcy odnosząc powyższe do realizowanego w Grupie planu należy uznać, że ani otrzymanie RSU, ani otrzymanie ekwiwalentu dywidendy nie wiąże się z trwałym przysporzeniem po stronie Wnioskodawcy, a oznacza jedynie potencjalną możliwość uzyskania takiego przysporzenia w przyszłości. Wnioskodawca otrzymując RSU nie uzyskuje bowiem trwałego i bezzwrotnego przysporzenia, które miałoby charakter definitywny i powiększałoby jego majątek. Przemawia za tym również ograniczony zakres praw Wnioskodawcy do rozporządzania akcjami podczas trwania Vesting period (brak możliwości rozporządzania akcjami, utrata RSU w przypadku utraty statusu Pracownika) oraz automatyczne reinwestowanie ekwiwalentu dywidendy w nowe RSU.

W konsekwencji, ponieważ otrzymanie RSU oznacza jedynie potencjalne (a nie trwałe) przysporzenie po stronie Wnioskodawcy, to Wnioskodawca nie uzyskuje na tym etapie jakiegokolwiek przychodu. Tym samym, jest to zdarzenie neutralne podatkowo na gruncie ustawy podatkowej. Podobnie, z powyższych względów, otrzymanie przez Wnioskodawcę ekwiwalentu dywidendy, automatycznie reinwestowanego w nowe RSU, także nie rodzi po jego stronie żadnych konsekwencji podatkowych. Ekwiwalent dywidendy nie powoduje bowiem trwałego przysporzenia majątkowego i w konsekwencji pozostaje zdarzeniem neutralnym podatkowo na gruncie ustawy podatkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane RSU stanowią pochodne instrumenty finansowe, o których mowa w art. 5a pkt 13 u.p.d.o.f. w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, do których ma zastosowanie Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz.U. z 2001 r. Nr 149, poz. 1674 ze zm.). Za traka naturą RSU przemawiają zdaniem Wnioskodawcy następujące ich cechy:

- wartość RSU jest kalkulowana w oparciu o instrument bazowy, tj. wartość akcji

B. W. US;

- przyszła wartość RSU nie jest znana i zależy również od czynników niezależnych

od Wnioskodawcy i Grupy (warunki rynkowe);

- realizacja praw wynikających z RSU następuje w przyszłości, na podstawie umowy zawieranej przez B. W. US z Wnioskodawcą.

Zdaniem Wnioskodawcy pierwszym etapem Planu, w którym można rozważać kwestię powstania przychodu podatkowego jest moment realizacji RSU. W związku z faktem, iż RSU stanowią instrument pochodny, ich realizacja mogłaby skutkować przychodem z kapitałów pieniężnych, gdyż za przychody z kapitałów pieniężnych w świetle art. 17 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.f. uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających. Niemniej, rozpoznanie przychodu podlegającego opodatkowaniu przez Wnioskodawcę na tym etapie Planu doprowadziłoby efektywnie do ekonomicznego podwójnego opodatkowania tego samego dochodu na zbyciu akcji objętych w wyniku realizacji RSU z poniższych względów.

Uzasadniając to stanowisko, Wnioskodawca wskazał, że przepisy u.p.d.o.f. szczegółowo regulują sposób ustalania podstawy opodatkowania przy zbyciu akcji. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f. podatnik ma prawo obniżyć przychód ze sprzedaży akcji jedynie o wydatki na ich nabycie (objęcie). Skutki tej regulacji znajdują odzwierciedlenie w przypadku ustalania dochodu podlegającego opodatkowaniu w przypadku zbycia przez Wnioskodawcę uzyskiwanych akcji. Przepis ten dotyczy zarówno objęcia jak i nabycia akcji. W obu tych przypadkach wydatki poczynione na objęcie lub nabycie akcji mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów dopiero przy ustalaniu dochodu w momencie odpłatnego zbycia tych akcji. Stanowi to według Wnioskodawcy istotny argument, iż również w przypadku nabywania akcji na preferencyjnych warunkach (w tym bezpłatnie), podlegający opodatkowaniu "rzeczywisty dochód" krystalizuje się dopiero w momencie zbywania akcji. Natomiast okoliczność, iż akcje zostały nabyte bądź objęte nieodpłatnie lub po cenach preferencyjnych, znajdzie odzwierciedlenie przy ustalaniu wysokości dochodu w przypadku odpłatnego zbycia tych akcji. Sprzedaż akcji nabytych lub objętych po cenie niższej od ceny rynkowej (tu: nieodpłatnie), oznacza niższy koszt uzyskania przychodów, a więc w konsekwencji zwiększenie podstawy opodatkowania i wyższy podatek dochodowy od dochodu ze zbycia akcji.

Jak podkreślono, w przypadku Planu nabycie akcji w wyniku realizacji RSU następuje nieodpłatnie, więc Wnioskodawca nie ma możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów, które obniżałyby dochód uzyskany w wyniku zbycia akcji. Co więcej, nie miałby on możliwości uwzględnienia w dochodzie ze zbycia akcji objętych w wyniku realizacji RSU ewentualnego dochodu opodatkowanego na etapie realizacji RSU. Oznaczałoby to ekonomiczne podwójne opodatkowanie tego samego dochodu.

W konsekwencji, zdaniem wnioskodawcy, potencjalna "korzyść", którą uzyskuje w postaci nabycia akcji na zasadach wynikających z Planu powinna być opodatkowana dopiero w momencie realizacji dochodu, czyli przy sprzedaży nabytych akcji.

We wniosku wskazano, że o niedopuszczalności opodatkowania nieodpłatnego nabycia akcji w ramach pracowniczych planów motywacyjnych wypowiedziały się sądy administracyjne m.in. NSA w wyroku z dnia 11 grudnia 2013 r. o sygn. akt II FSK 2961/11, czy w wyroku z dnia 11 grudnia 2013 r. sygn. akt II FSK 111/12 oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 27 lutego 2013 r. sygn. akt I SA/Gd 1441/12 i inne przywołane we wniosku.

Wnioskodawca podniósł też, że kwestia podwójnego opodatkowania w zbliżonej sytuacji została dostrzeżona przez ustawodawcę w kontekście wprowadzenia art. 24 ust. 11 u.p.d.o.f.. Przepis ten ma eliminować podwójne opodatkowanie z tytułu nabycia, a następnie zbycia akcji. Uznanie, że w sytuacji nieodpłatnego nabycia akcji dochód powstaje dopiero w momencie ich zbycia było wyraźną intencją ustawodawcy, aby przychód został określony na podstawie faktycznego przyrostu majątku podatnika na moment zbycia akcji.

Zdaniem Wnioskodawcy przyjęcie odmiennego stanowiska, aniżeli przedstawione we wniosku, skutkującego efektywnie powstaniem podwójnego opodatkowania tego samego dochodu, z tego samego źródła (jako przychodu z kapitałów pieniężnych) prowadziłoby do naruszenia konstytucyjnej zasady równości wyrażonej w art. 32 Konstytucji RP postulującej zachowanie równomierności w opodatkowaniu, poprzez wprowadzenie powszechnego i proporcjonalnego opodatkowania. Powszechność opodatkowania oznacza opodatkowanie wszystkich podatników na tych samych zasadach. Tym samym, uznanie, że w sytuacji nieodpłatnego nabycia akcji (udziałów) dochód powstaje dopiero w momencie ich zbycia, powoduje również jednakowe obciążenie podatkowe podatników nabywających akcje nieodpłatnie i podatników nabywających akcje odpłatnie. Każdy z nich zapłaci podatek wyłącznie od faktycznego przyrostu majątku w wyniku zbycia akcji, tj. w sytuacji sprzedaży akcji uzyskają przychody z kapitałów pieniężnych i będą zobowiązani do określenia podstawy opodatkowania jaką jest różnica pomiędzy kwotą uzyskaną ze sprzedaży a kwotą po jakiej te akcje zostały nabyte. Podniósł też Wnioskodawca, że podwójne opodatkowanie stoi również w sprzeczności z zasadami wyrażonymi w art. 84 i art. 217 i Konstytucji RP.

Niezależnie od powyższych uwag, Wnioskodawca zastrzegł, że wraz z realizacją RSU nie można również mówić o powstaniu odrębnych kategorii przychodów, w tym np. przychodów z innych źródeł.

Końcowo Wnioskodawca analizując regulacje umowy z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178 ze zm.) zważywszy na fakt, iż będzie zbywał akcje amerykańskiej spółki, przychody z kapitałów pieniężnych otrzymane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Podkreślił ponadto, że wskazane stanowisko zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej z [...] sierpnia 2015 r. (sygn. [...]), która została wydana na rzecz B. W. PL. Organ potwierdził w tej interpretacji m.in. stanowisko B. W. PL, iż przychód po stronie Pracowników możliwy jest do określenia i rozpoznania dopiero w momencie zbycia przez Pracowników akcji otrzymanych w wyniku realizacji RSU.

Jak podkreślono na wstępie, w zaskarżonej interpretacji organ interpretacyjny uznał stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego za prawidłowe w części dotyczącej zakwalifikowania przychodu ze zbycia akcji spółki amerykańskiej uzyskanych wskutek realizacji zastrzeżonych jednostek akcyjnych RSU do przychodów z kapitałów pieniężnych, zaś w pozostałym zakresie uznał je za nieprawidłowe.

Na wstępie organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że do opodatkowania dochodu z tytułu ewentualnego nabycia przez wnioskodawcę akcji spółki amerykańskiej należy zastosować przepisy u.p.d.o.f..

W treści zaskarżonej interpretacji organ zastrzegł, że swoje stanowisko oparł na oświadczeniu Wnioskodawcy, że zastrzeżone jednostki akcyjne (RSU) stanowią pochodny instrument finansowy, o którym mowa w art. 2 ust 1 pkt 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Podkreślił bowiem, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Przechodząc do meritum organ interpretacyjny stwierdził, że mając na uwadze okoliczności faktyczne przedstawione we wniosku oraz jego uzupełnieniu, w szczególności zaś wobec braku konkretnego wymiaru finansowego (braku możliwości ustalenia wartości rynkowej) RSU, stanowiących pochodne instrumenty finansowe, w momencie ich przyznawania Wnioskodawcy niemożliwe jest ustalenie przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 11 u.p.d.o.f..

Natomiast zdaniem organu, z chwilą realizacji praw wynikających z w/w pochodnych instrumentów finansowych powstaje przychód w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.f... Moment realizacji RSU bezsprzecznie wiąże się z realizacją praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych. Tym samym otrzymanie akcji spółki amerykańskiej wskutek realizacji RSU spowoduje powstanie przychodu po stronie wnioskodawcy, który będzie kwalifikowany do źródła przychodów - kapitały pieniężne.

Jednocześnie organ zaznaczył, że w sytuacji gdyby otrzymywane przez wnioskodawcę zastrzeżone jednostki akcyjne (RSU) miały konkretny wymiar finansowy (tj. możliwe byłoby ustalenie ich wartości rynkowej) pierwszym zdarzeniem, w którym po stronie Wnioskodawcy powstałby przychód (przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 2 u.p.d.o.f..) byłoby otrzymanie w/w RSU.

Wobec powyższego jako błędne ocenił organ twierdzenie wnioskodawcy, że przychód podlegający opodatkowaniu z tytułu uczestnictwa w Planie powstanie dopiero w momencie, gdy wnioskodawca dokona zbycia akcji otrzymanych w następstwie realizacji RSU. Przychód według organu powstanie już na etapie realizacji RSU i należy go wiązać ze źródłem przychodu - kapitały pieniężne. Datą powstania powyższego przychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych stosownie do art. 17 ust. 1b u.p.d.o.f. będzie moment realizacji tych praw. Przywołał także organ treść art. 17 ust. 2 u.p.d.o.f. zgodnie z którym, przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. c, pkt 6, 7, 9 i 10 stosuje się odpowiednio przepisy art. 19.

Odnosząc się zaś do ewentualnego zbycia akcji spółki B. W. US otrzymanych wskutek realizacji RSU organ podzielił stanowisko Wnioskodawcy. Podkreślił w ślad za tym stanowiskiem, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) u.p.d.o.f., za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody ż odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych. Zatem ewentualne odpłatne zbycie akcji uzyskanych wskutek realizacji RSU będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu ze źródła - kapitały pieniężne.

Organ podkreślił, że ustalając sposób opodatkowania dochodów zarówno z odpłatnego zbycia akcji (tu: akcji spółki B. W. US), jak i realizacji pochodnych instrumentów finansowych (tu: RSU), w myśl art. 30b ust. 1 u.p.d.o.f., od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Stosownie do treści art. 30b ust. 2 u.p.d.o.f., dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest:

- różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a (pkt 3);

- różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów (akcji) a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 i 38c (pkt 4).

Organ przytoczył także przepis art. 45 ust. 1a pkt 1 u.p.d.o.f., który stanowi, że w terminie do 30 kwietnia roku następnego po roku podatkowym podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b tej ustawy. W tym samym terminie podatnicy są obowiązani wpłacić należny podatek dochodowy wynikający z zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 2 u.p.d.o.f.).

Reasumując, organ interpretacyjny stwierdził, że w chwili przyznania Wnioskodawcy nieodpłatnie zastrzeżonych jednostek akcyjnych (RSU) stanowiących pochodne instrumenty finansowe, wobec braku konkretnego wymiaru finansowego (braku możliwości ustalenia wartości rynkowej) niemożliwe jest ustalenie przychodu w rozumieniu u.p.d.o.f., zgodnie z zasadami wynikającymi z art 11 tej ustawy. Jednakże z chwilą realizacji praw wynikających z w/w pochodnych instrumentów finansowych w postaci zastrzeżonych jednostek akcyjnych (RSU), powstaje przychód w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.f.. Z kolei w przypadku zbycia akcji amerykańskiej spółki B.W. US uzyskanych wskutek realizacji zastrzeżonych jednostek akcyjnych (RSU) po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) u.p.d.o.f., to jest przychód z odpłatnego zbycia akcji kwalifikowany do źródła kapitały pieniężne.

Biorąc pod uwagę powyższe organ nie mógł w pełni uznać stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 30 marca 2016 r organ po ponownym przeanalizowaniu sprawy, pismem z dnia 26 kwietnia 2016 r. stwierdził brak podstaw do zmiany przedmiotowej interpretacji.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie od opisanej wyżej interpretacji indywidualnej z dnia 9 marca 2016 r. złożył wnioskodawca D. O., działający przez fachowego pełnomocnika doradcę podatkowego.

W skardze zarzucił naruszenie przepisu prawa materialnego - art. 17 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.f. poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że w momencie realizacji zastrzeżonych jednostek akcyjnych (RSU) stanowiących instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, już w chwili objęcia akcji, powstaje przychód podatkowy kwalifikowany do źródła - kapitały pieniężne.

Wywodząc powyższe wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej interpretacji oraz zwrot kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi skarżący odwołał się do swojego stanowiska we wniosku i w opozycji do stanowiska zawartego w zaskarżonej interpretacji podniósł, że w związku z udziałem w Planie powinien być on opodatkowany jedynie raz, tj. w chwili sprzedaży akcji objętych w wyniku realizacji RSU. Jego zdaniem fakt objęcia akcji w wyniku realizacji RSU nie prowadzi do powstania trwałego przysporzenia majątkowego po jego stronie, gdyż nie otrzymuje realnego i rzeczywistego przychodu w postaci powiększenia majątku lub też zaoszczędzenia wydatków. Dopiero w chwili sprzedaży akcji Skarżący może uzyskać realne przysporzenie, które powinno być opodatkowane. Według skarżącego, rozpoznanie przychodu zarówno na chwilę realizacji RSU, jak i przy późniejszym odpłatnym zbyciu otrzymanych w wyniku realizacji RSU akcji doprowadziłoby efektywnie do podwójnego opodatkowania po jego stronie. Jak podkreślił skarżący, w wyniku realizacji ww. praw nie otrzymuje definitywnego przychodu, lecz jedynie akcje spółki amerykańskiej, które dopiero w przyszłości mogą wygenerować dla niego realne przysporzenie w postaci przychodu z ich zbycia.

Skarżący podkreślił ponadto, że wskazane przez organ przepisy u.p.d.o.f. jednoznacznie stanowią, że przy zbyciu akcji osiągnięty przychód może zostać obniżony jedynie o wydatki poniesione na ich nabycie. Skarżący, jako uczestnik Planu, obejmuje akcje bezpłatnie (nie ponosi żadnych wydatków na ich nabycie). Co więcej, w chwili sprzedaży akcji obowiązujące przepisy nie dają możliwości skarżącemu rozpoznania jako kosztów podatkowych ewentualnego dochodu, który zdaniem Organu powstaje już w momencie realizacji RSU. Wskazane podejście organu stawiałoby więc skarżącego w sytuacji odmiennej (gorszej) od podatników, którzy objęli akcje odpłatnie. Konsekwentnie, przyjmując stanowisko organu, mogłoby dojść do sytuacji, w której w wyniku drastycznego spadku wartości objętych akcji, uczestnik Planu poniósłby ekonomiczną stratę, poprzez opodatkowanie jego rzekomego dochodu już na etapie realizacji RSU.

Ponadto skarżący wskazał na orzeczenia sądów (poza wymienionymi we wniosku - wyrok WSA w Gliwicach z dnia 12 stycznia 2016 r. sygn.. akt I SA/Gl 786/15), z których wynika, że w kwestii sposobu opodatkowania planów RSU i wynikających z nich praw, zaprezentowane w nich stanowisko jest zbieżne ze stanowiskiem skarżącego. Podkreśla się w szczególności, że pogląd taki jak zaprezentowany przez organ w zaskarżonej interpretacji, prowadzi do podwójnego opodatkowania dochodu, jaki uzyska uczestnik Planu z tytułu realizacji planu akcyjnego polegającego na otrzymaniu akcji (nabyciu akcji w sposób nieodpłatny), a następnie - z upływem kolejnych lat - ich sprzedaży. Opodatkowanie zaś tego samego przychodu dwukrotnie (pierwszy raz w momencie nabycia, drugi raz w momencie zbycia akcji) stoi w sprzeczności z zasadami wyrażonymi w art. 84 i art. 217 Konstytucji RP, a także narusza konstytucyjną zasadę równości wyrażoną w art. 32 Konstytucji RP, która na tle prawa podatkowego oznacza postulat zachowania równomierności w opodatkowaniu, przez wprowadzenie jego powszechności i proporcjonalności.

Na marginesie skarżący podniósł, że w wydanej w dniu 25 sierpnia 2015 r. indywidualnej interpretacji dla spółki B.W. P. Spółka z o.o., w sprawie konsekwencji podatkowych wynikających z Planu dla Spółki, właściwy organ podatkowy nie zakwestionował prezentowanego przez wnioskodawcę sposobu opodatkowania Planu, który był analogiczny z poglądem prezentowanym przez Skarżącego.

W odpowiedzi na skargę, Dyrektor Izby Skarbowej, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wnosząc o jej oddalenie, podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. Organ, ustosunkowując się ponadto do orzeczeń sądów przywołanych w skardze, mających potwierdzać prawidłowość stanowisko skarżącego, wskazał, że w innych orzeczeniach (wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 października 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 1257/13, wyrok NSA z dnia 13 kwietnia 2016 r. sygn. akt II FSK 668/14, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 9 stycznia 2014 r. sygn. akt II FSK 668/14) zawarto stanowisko zbieżne z zaskarżoną interpretacją.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią przepisu art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. Nr 153, poz. 1269), kontrola administracji publicznej sprawowana przez sądy administracyjne przeprowadzana jest pod względem zgodności zaskarżonych orzeczeń z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Zgodnie z art. 146 w zw. z art. 145 § 1 pkt. 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. dalej: p.p.s.a.) zaskarżone decyzje oraz interpretacje podlegają uchyleniu tylko w sytuacji naruszenia tego prawa mającego lub mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Interpretacja dotyczy ustalenia dla wnioskodawcy prawnopodatkowych konsekwencji uczestnictwa w planie motywacyjnym, w którym można wyodrębnić trzy etapy. W pierwszym etapie skarżący otrzymuje (nieodpłatnie) zastrzeżone jednostki akcyjne (RSU), w drugim, po upływie ścisłe określonego czasu (tzw. vesting period) otrzymuje w zamian za RSU, a więc w wyniku realizacji praw wynikających z tych pochodnych instrumentów finansowych akcje spółki amerykańskiej, którymi na trzecim etapie może już swobodnie dysponować, w tym dokonując ich zbycia.

Granice rozpoznania przez sąd sprawy dotyczącej skargi na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydanej w indywidualnej sprawie wyznaczają zarzuty skargi (art. 57a p.p.s.a.). Bezsporne jest więc już, że zastrzeżone jednostki akcyjne (RSU) stanowią pochodne instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2014 r. poz. 94 ze zm.) w zw. z art. 5a pkt 13 u.p.d.o.f. i ich otrzymanie w stanie faktycznym opisanym we wniosku jest neutralne podatkowo (pominąć należy zastrzeżenie organu co do sytuacji nie objętej wnioskiem, to jest teoretycznej wymiernej wartości tych instrumentów). Nie ma także kontrowersji co do tego, że objęcie akcji następuje w wyniku realizacji praw wynikających z RSU jako pochodnych instrumentów finansowych.

Sedno sporu w rozpatrywanej sprawie wiąże się z ustaleniem prawnopodatkowych konsekwencji realizacji uzyskanych przez wnioskodawcę pochodnych instrumentów finansowych w postaci RSU, w wyniku czego otrzymał on nieodpłatnie akcje spółki amerykańskiej. W istocie chodzi więc o identyfikację najwcześniejszego momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu uczestnictwa w Planie motywacyjnym, to jest czy powstanie on już na drugim (realizacja RSU – objęcie akcji) czy dopiero na trzecim (zbycie otrzymanych w ten sposób akcji) etapie.

W zasadzie strony są zgodne, że na drugim etapie prima vista mamy do czynienia ze źródłem przychodu z kapitałów pieniężnych szczegółowo określonym w art. 17 ust 1 pkt 10 u.p.d.o.f., lecz o ile organ poprzestaje na tym stwierdzeniu, wyciągając wniosek o powstaniu przychodu podlegającego opodatkowaniu, to wnioskodawca analizując konsekwencje ekonomiczne realizacji RSU, w kontekście analizy wskazanych przepisów ustawy podatkowej, dochodzi do wniosku, że przychód podlegający opodatkowaniu powstaje dopiero na etapie zbycia akcji. Według skarżącego uznanie, że na tym etapie powstaje przychód opodatkowany grozi ryzykiem podwójnego opodatkowania.

W ocenie sądu rację w tak zakreślonym sporze należy przyznać organowi, gdyż w analizowanej sytuacji wobec ustalenia określonego źródła przychodu w tym wypadku opisanego w art. 17 ust 1 pkt 10 u.p.d.o.f., - realizacja pochodnego instrumentu finansowego, jakościowo odrębnego od art. 17 ust 1 pkt 6 a u.p.d.o.f., , generującego dochód, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, bez dalszej, zbędnej analizy na czym owa realizacja pochodnych instrumentów finansowych polega i do jakich konsekwencji na przyszłość w zakresie majątku prowadzi.

Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych rozróżnia się źródła przychodów. Zostały one wymienione w art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f. Przyporządkowanie przychodu do właściwego źródła zasadniczo wiąże się z powstaniem dochodu opodatkowanego. Takie przyporządkowanie ma też istotne znaczenie dla ustalenia wysokości dochodu, bowiem dochód oblicza się z każdego źródła odrębnie - art. 9 ust. 1a i ust. 2 u.p.d.o.f.. Dochód z tego samego tytułu może być opodatkowany tylko raz i może być, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f., przyporządkowany tylko do jednego źródła przychodów. Jeżeli ustawodawca chce zaliczyć dany rodzaj przychodów do innego źródła niż to, na które wskazywałby charakter przychodu, stanowi o tym wyraźnie w przepisie.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych, innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8.

Pojęcie przychodów z kapitałów pieniężnych doprecyzowano w art. 17 ust. 1 u.p.d.o.f., wymieniając w nim enumeratywnie, co uważa się za przychody z tego źródła a więc określając szczegółowe źródła.

Podkreślenia wymaga, że do przychodów z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych nie stosuje się, zgodnie z zastrzeżeniem zawartym w treści art. 11 ust 1 u.p.d.o.f., ogólnej definicji przychodów, co również wskazuje na szczególny charakter tego źródła przychodów i jego odrębność. Art. 17 ust. 2 u.p.d.o.f. stanowi bowiem, że przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa m.in. w ust. 1 pkt 10 przepisy art. 19 stosuje się tylko odpowiednio. Bezpodstawne jest więc odwoływanie się przez skarżącego, do ogólnej definicji przychodów, przy dowodzeniu neutralności podatkowej drugiego etapu planu motywacyjnego (Planu), o którym mowa we wniosku.

Jednym ze źródeł wymienionym w tym przepisie ustawy podatkowej jest art. 17 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.f. – przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw a nich wynikających. Do tego źródła przychodu przyporządkowane są ściśle określone koszty uzyskania przychodu, wymienione w art. 23 ust 1 pkt 38a u.p.d.o.f. to jest wydatki związane z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych, o ile wydatki te, stosownie do art. 22g ust. 3 i 4 ustawy, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych. Dochodem z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych - zgodnie z art. 30b ust 2 pkt 3 u.p.d.o.f. - jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych a wskazanymi wyżej kosztami uzyskania przychodów.

Nie można zrównywać sytuacji objęcia akcji w wyniku realizacji pochodnego instrumentu finansowego z innymi przypadkami objęcia akcji odpłatnie czy tez nieodpłatnie. Ustawodawca powstanie dochodu opodatkowanego, w sytuacji opisanej we wniosku, wiąże z powstaniem ściśle określonego źródła przychodu – realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych, nie czyniąc żadnego rozróżnienia między sposobami tej realizacji, a więc na czym ona in concreto polega. Nie należy uzależniać identyfikacji dochodu podlegającego opodatkowaniu w wyniku realizacji pochodnego instrumentu finansowego od tego, czy podatnik zgodnie z kontraktem otrzymuje środki finansowe w wyniku rozliczenia czy też następuje dostawa instrumentu bazowego, w tym wypadku akcji. Sąd w niniejszej sprawie podziela w całej rozciągłości stanowisko wyrażone m.in. przez WSA w Warszawie w wyroku z dnia 4 grudnia 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 1634/13, że nie ma żadnych prawnych podstaw, aby przychód z realizacji praw z opcji utożsamiać z przychodem ze sprzedaży akcji lub aby go przy opodatkowaniu zupełnie pomijać i poprzestać wyłącznie na opodatkowaniu zbycia akcji.

Godzi się zauważyć, że ustawodawca nie traktuje jednolicie objęcia (nabycia) akcji, bez względu na okoliczności które do tego prowadzą, a więc działań podejmowanych przez podatnika. Przeciwnie w katalogu źródeł przychodu z kapitałów pieniężnych wymienia wprost – art. 17 ust 1 pkt 9 u.p.d.o.f. objęcie (nabycie udziałów (akcji) w spółce w zamian za wkład niepieniężny. W ocenie sądu z analizy wskazanych przepisów ( art. 17 ust 1 pkt 9 u.p.d.o.f. i art. 17 ust 1 pkt 10 u.p.d.o.f.) wyprowadzić należy wniosek, że ustawodawca wiąże powstanie dochodu podatkowanego z nabyciem (objęciem) akcji, zarówno w następstwie wniesienia do spółki aportu, jak i w wyniku realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych. Zdaniem tut. Sądu nie istnieją żadne powody, dla których należałoby odejść w procesie interpretacji art. 17 ust 1 pkt 10 u.p.d.o.f. od jednoznacznego rezultatu wykładni językowej, wspartego wykładnią systemową, że opodatkowaniu podlega realizacja praw z pochodnych instrumentów finansowych, bez względu na to, na czym owa realizacja polega a w szczególności z dostawą jakiego instrumentu bazowego mamy do czynienia.

Przy dotychczasowych rozważaniach nie można pominąć regulacji z art. 24 ust 11 u.p.d.o.f. Otóż przepis ten stanowi wprost o dochodzie stanowiącym nadwyżkę pomiędzy wartością rynkową akcji objętych (nabytych) przez osoby uprawnione na podstawie uchwały walnego zgromadzenia a wydatkami poniesionymi na ich objęcie (nabycie), który w takiej sytuacji nie podlega opodatkowaniu w momencie objęcia (nabycia) tych akcji. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do dochodu stanowiącego nadwyżkę pomiędzy wartością rynkową akcji a wydatkami poniesionymi na ich nabycie od spółki posiadającej osobowość prawną, która objęła (nabyła) te akcje wyłącznie w celu przeniesienia tytułu ich własności na osoby uprawnione na podstawie uchwały walnego zgromadzenia spółki będącej emitentem akcji. W uzasadnieniu do projektu ustawy (druk nr 1955 Sejmu III kadencji), podkreślono, że ratio wprowadzenia tej regulacji było wyeliminowanie ryzyka podwójnego opodatkowania z tytułu nabycia, a następnie zbycia akcji. Prima facie nasuwa się wniosek, że ustawodawca nie w każdym wypadku objęcia (nabycia) akcji takie ryzyko dostrzega, ustanawiając ściśle określone przesłanki zastosowania takiego "odroczenia" opodatkowania, eliminującego owo zagrożenie. Jest rzeczą oczywistą, że stan faktyczny przedstawiony we wniosku do tej sytuacji normatywnie uregulowanej nie przystaje, nie jest objęty dyspozycją wzmiankowanego przepisu, a więc na tej podstawie, dla skarżącego nie następuje przesunięcie momentu opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu nabycia akcji w wyniku realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych (RSU). Analiza tego przepisu uprawnia jednak do wyrażenia ogólnego poglądu, że w innych wypadkach, nie objętych dyspozycją w/w przepisu dochód podlega opodatkowaniu w momencie objęcia (nabycia) akcji. W powiązaniu zaś z wcześniej omówionymi przepisami ustawy podatkowej pozwala, na wyprowadzenie wniosku, że powstanie dochodu opodatkowanego wiązać należy nie tyle z samym objęciem (nabyciem) akcji, lecz z czynnościami podejmowanymi przez podatnika, lub okoliczności towarzyszących mu, w wyniku których do nabycia (objęcia) akcji dochodzi.

Nie sposób zgodzić się z twierdzeniami skarżącego, że podzielenie stanowiska organu może doprowadzić do podwójnego opodatkowania. W rozstrzyganej sprawie nie może być mowy o podwójnym opodatkowaniu, bo ono ma miejsce w przypadku dwukrotnego opodatkowania tym samym podatkiem dochodu uzyskanego z tego samego źródła. Tymczasem, jak trafnie podkreśla organ interpretacyjny, dochód skarżącego z tytułu realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych podlega jednokrotnemu opodatkowaniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.f., a dochód z tytułu zbycia akcji otrzymanych w wyniku realizacji tych instrumentów podlega jednokrotnemu opodatkowaniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6a u.p.d.o.f.. ( tak też: NSA w wyrokach z dnia 13 kwietnia 2016 r. sygn. akt II FSK 668/14, z dnia 9 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1401/14, z dnia 16 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1163/14, z dnia 28 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 149/14). Na tych dwóch etapach planu motywacyjnego nakreślonego we wniosku (odpowiednio 2 i 3) mamy do czynienia z powstaniem dwóch odrębnych źródeł przychodów, dla których przewidziane są odrębne zasady ustalania podstawy opodatkowania, podlegające oddzielnemu opodatkowaniu.

Nie jest więc uprawnione twierdzenie skarżącego, że objęcie akcji w wyniku realizacji RSU, stanowiących pochodne instrumenty finansowe, jest neutralne podatkowo w dacie tego zdarzenia i podlega opodatkowaniu dopiero w momencie odpłatnego zbycia akcji objętych wskutek realizacji praw wynikających z realizacji RSU. Tym samym nie zasługuje na uwzględnienie sformułowany w skardze zarzut naruszenia art. 17 ust 1 pkt 10 u.p.d.o.f.

Bezpodstawnie są żywione obawy przez skarżącego, że zaskarżona interpretacja narusza zasady konstytucyjne a zwłaszcza zasadę równości. O podwójnym opodatkowaniu była już mowa, jeśli zaś się chodzi o nierówne traktowanie, to można o takim mówić tylko wówczas, gdy podmioty wyróżnione tą samą cechą nie są jednakowo traktowane. Tymczasem zasady dotyczące ustalania dochodów z realizacji pochodnych instrumentów finansowych odnoszą się również do innych podatników dokonujących tożsamych czynności, bez względu na sposób realizacji i rodzaj instrumentu bazowego.

Na koniec, niejako na marginesie, godzi się zauważyć, że ryzyko spadku cen, notowań akcji na rynku, ponosi podatnik podejmując autonomicznie decyzję o zbyciu akcji w najbardziej dogodnym dlań momencie. Argumenty futurystyczne, przewidujące niepowodzenie pewnych zamierzeń wnioskodawcy, nie mogą stanowić uzasadnienia do odstąpienia od opodatkowania uzyskiwanych przezeń dochodów.

Mając to wszystko na uwadze, Sąd doszedł do przekonania, że podniesiony w skardze zarzut obrazy prawa materialnego jest bezzasadny i na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę.