Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 516/14 w przedmiocie sprostowania wyroku w sprawie ze skargi B. D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie.

B. D. złożył wniosek o sprostowanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 października 2014 r., sygn. akt III SA/Łd 516/14. Wyrokiem tym sąd oddalił skargę skarżącego na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia [...] kwietnia 2014 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta Piotrkowa Trybunalskiego z dnia [...] września 2008 r. o skierowaniu na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w zakresie prawa jazdy kat. A, B i T.

We wniosku skarżący stwierdził, że w wyroku z dnia 3 października 2014 r. nie występuje jego nazwisko, lecz "D.". Zdaniem skarżącego jego nazwisko w każdym przypadku deklinacyjnym brzmi "D." i nie odmienia się. Nieprawidłowo podano nazwisko sędziego sprawozdawcy z myślnikiem zamiast łącznikiem, co sugeruje dwie osoby, a nie jedno nazwisko dwuczłonowe.

Postanowieniem z 27 marca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi: 1. sprostował oczywistą omyłkę w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 października 2014 r., sygn. akt III SA/Łd 516/14 w ten sposób, że w rubrum wyroku w wersie 7 od góry w nazwisku Sędziego WSA Ewy Cisowskiej-Sakrajdy zastąpił myślnik łącznikiem; 2. odmówił sprostowania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 października 2014 r., sygn. akt III SA/Łd 516/14 w pozostałym zakresie.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji stwierdził, między innymi, że wbrew stanowisku skarżącego w języku polskim obowiązuje ogólna zasada odmiany nazwisk przez przypadki, stosując zasady deklinacji rzeczowników. Ogólne zalecenie dotyczące odmiany nazwisk polskich i obcych jest takie, że jeśli tylko jest możliwe przyporządkowanie nazwiska jakiemuś wzorcowi odmiany, należy je odmieniać. Wybór odpowiedniego wzorca odmiany zależy głównie od: 1) płci właściciela, 2) jego narodowości, 3) zakończenia nazwiska. Nazwisko skarżącego, zakończone na literę –a, odmienia się podobnie do rzeczowników rodzaju żeńskiego, zatem przyjmuje końcówkę –ie (w celowniku) oraz –y (w dopełniaczu). Poza tym z wniosku skarżącego wynika, że kwestionuje on w ten sposób prawidłowość ustaleń faktycznych przyjętych przez organy administracji oraz sąd nie tylko w niniejszej sprawie, ale również w innych sprawach, w tym w sprawie, w której został wydany w dniu 7 marca 2008 r. wyrok nakazowy przez Sąd Rejonowy w Lublinie (sygn. akt XV W 290/08). Tymczasem, jak już była o tym wyżej mowa, sprostowanie orzeczenia nie może prowadzić ani do zmiany rozstrzygnięcia, ani sprostowania faktu. Polemika z merytorycznym stanowiskiem sądu jest natomiast możliwa wyłącznie przy pomocy przysługujących stronie środków zaskarżenia.

Zażalenie na postanowienie z 27 marca 2015 r. wniósł B. D.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne. Sąd pierwszej instancji prawidłowo uznał, że nazwisko sędziego należy zapisać jako "Cisowska-Sakrajda", a nie "Cisowska – Sakrajda". Sąd pierwszej instancji prawidłowo wskazał również, że nazwisko skarżącego podlega odmianie przez przypadki i w dopełniaczu brzmi "D.". Wynika to z powszechnie znanych zasad języka polskiego. Subiektywna ocena skarżącego, że jego nazwisko nie podlega tym zasadom, nie mogła wpłynąć na orzeczenie Sądu pierwszej instancji.

Nie ma powodu, aby nie w sentencjach orzeczeń zaniechać prawidłowej odmiany nazwiska skarżącego. Nie prowadzi to bowiem do niejasności treści tych orzeczeń.

W tym stanie rzeczy, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.