drukuj    zapisz    Powrót do listy

6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s 638 Sprawy egzekucji administracyjnej;  egzekucja obowiązków o charakterze niepieniężnym, Egzekucyjne postępowanie, Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, Uchylono zaskarżony wyrok oraz decyzję I i II instancji, II OSK 313/18 - Wyrok NSA z 2019-12-18, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II OSK 313/18 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2019-12-18 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2018-02-06
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Agnieszka Wilczewska - Rzepecka
Marzenna Linska - Wawrzon /sprawozdawca/
Zdzisław Kostka /przewodniczący/
Symbol z opisem
6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s
638 Sprawy egzekucji administracyjnej;  egzekucja obowiązków o charakterze niepieniężnym
Hasła tematyczne
Egzekucyjne postępowanie
Sygn. powiązane
VII SA/Wa 2573/16 - Wyrok WSA w Warszawie z 2017-09-28
Skarżony organ
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego
Treść wyniku
Uchylono zaskarżony wyrok oraz decyzję I i II instancji
Powołane przepisy
Dz.U. 2016 poz 718 art. 188 w zw. z art. 145 par. 1 pkt 1 lit. c i art. 135
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon /spr./ sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka Protokolant starszy asystent sędziego Anita Lewińska-Karwecka po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] S.A. z siedzibą w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 września 2017 r., sygn. akt VII SA/Wa 2573/16 w sprawie ze skargi [...] S.A. z siedzibą w L. na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2016 r., nr [...] w przedmiocie uznania zarzutów za nieuzasadnione 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z dnia [...] lipca 2016 r., nr [...], 3. zasądza od Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz [...] S.A. z siedzibą w L. kwotę 1.157 (jeden tysiąc sto pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 28 września 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 2573/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej p.p.s.a.) oddalił skargę [...] Spółka Akcyjna z siedzibą w L. na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2016 r. utrzymujące w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z dnia [...] lipca 2016 r., którym uznano za nieuzasadnione zarzuty dotyczące postępowania egzekucyjnego.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w S. postanowieniem z dnia [...] lipca 2016 r. uznał za nieuzasadnione zarzuty dotyczące postępowania egzekucyjnego, wszczętego tytułem wykonawczym nr [...] z dnia [...] czerwca 2015 r., mającym na celu wyegzekwowanie obowiązku nałożonego decyzją z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] utrzymaną w mocy decyzją z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] wydaną przez Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, nakazującą właścicielowi obiektu budowlanego tj. [...] Spółka Akcyjna usunięcie zagrożenia bezpieczeństwa i usunięcie nieprawidłowości z uwagi na nieodpowiedni stan techniczny stacji transformatorowej stanowiącej element linii energetycznej o napięciu 15kV zlokalizowanej na działce nr ewid. [...] położonej w miejscowości [...], będącej własnością K. M. oraz M. i M. M., co doprowadzi ww. obiekt do odpowiedniego stanu technicznego.

W uzasadnieniu postanowienia organ wskazał, że [...] Spółka Akcyjna podniosła zarzut niewykonalności i błędu co do osoby zobowiązanego, które zdaniem organu nie były zasadne.

Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego po rozpoznaniu zażalenia [...] Spółka Akcyjna postanowieniem z dnia [...] września 2016 r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że w związku z niewykonaniem przez [...] S.A. obowiązku wskazanego w w/w decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z dnia [...] lutego 2015 r. organ powiatowy, działając w oparciu o przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, przeprowadził postępowanie mające na celu wyegzekwowanie obowiązku z niej wynikającego. W dniu 11 maja 2015 r. do podmiotu zobowiązanego zostało skierowane upomnienie wzywające do wykonania w/w obowiązku. Upomnienie doręczono w dniu 13 maja 2015 r. W dniu 12 czerwca 2015 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w S. wystawił tytuł wykonawczy nr [...], którego doręczenie [...] S.A. w dniu [...] czerwca 2015 r. wszczęło przedmiotowe postępowanie egzekucyjne. W dniu 16 lipca 2015 r. przedstawiciel organu powiatowego dokonał czynności kontrolnych na działce nr ew. [...] w miejscowości [...] , gm. B., w wyniku których stwierdzono, że egzekwowany obowiązek nie został wykonany.

Następnie postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w S. nałożył na podmiot zobowiązany grzywnę w wysokości 40.000 zł w celu przymuszenia do wykonania obowiązku wynikającego z decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...].

Pismem z dnia 14 sierpnia 2015 r. ustanowiony pełnomocnik podmiotu zobowiązanego wniósł zażalenie na w/w postanowienie organu I instancji.

Postanowieniem z dnia [...] września 2015 r., nr [...] Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy w/w postanowienie organu powiatowego.

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w S. uznał za nieuzasadnione zarzuty wniesione przez pełnomocnika podmiotu zobowiązanego. Postanowieniem z dnia [...] września 2015 r., nr [...] Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy w/w postanowienie organu I instancji. Następnie postanowieniem z dnia [...] lutego 2016 r., nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w S. skierował do wykonania zastępczego obowiązek wynikający z decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. nr [...] z dnia [...] lutego 2015 r.,

W wyniku przeprowadzonego postępowania zażaleniowego Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] uchylił w/w postanowienie nr [...] i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi powiatowemu. W wyniku ponownego rozpoznania sprawy Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w S. wydał postanowienie nr [...] z dnia [...] czerwca 2016 r. w przedmiocie skierowania do wykonania zastępczego obowiązku wynikającego z egzekwowanej decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. nr [...].

Postanowieniem z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] organ powiatowy uznał zarzuty podmiotu zobowiązanego wniesione w związku z zastosowaniem w/w środka egzekucyjnego za nieuzasadnione, na które pełnomocnik [...] S.A. wniósł zażalenie, w którym wskazał podstawy zarzutów z art. 33 pkt 4, 5 i 8 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji tj. błąd co do osoby zobowiązanego, niewykonalności obowiązku o charakterze niepieniężnym i zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego.

Organ odwoławczy wskazał, że decyzją nr [...] nałożono egzekwowany obowiązek na [...] S.A. i względem tego podmiotu prowadzone jest postępowanie egzekucyjne. Ostateczna decyzja [...] nakładająca obowiązek na [...] S.A. została skierowana i doręczona pod adresem Rejonu Energetycznego [...], ponieważ adres ten był wskazywany przez podmiot zobowiązany, jako właściwy do przekazywania korespondencji. Organ odwoławczy zaznaczył, że nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności samego obowiązku objętego tytułem wykonawczym, bada jedynie dopuszczalność prowadzenia postępowania egzekucyjnego w administracji pod względem formalnym.

[...] S.A. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2016 r.

W skardze zarzucono naruszenie:

- art. 45 Kodeksu postępowania administracyjnego przez jego niezastosowanie i niedoręczenie pism w sprawie oraz w szczególności skarżonego postanowienia na adres siedziby strony skarżącej ujawniony we właściwym rejestrze - Krajowym Rejestrze Sądowym - to jest ul. [...] .

- art. 29 w zw. z art. 30 § 1 w zw. z art. 107 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego przez ich niezastosowanie i skierowanie zaskarżonego postanowienia do podmiotu, który nie jest osobą prawną i nie ma zdolności prawnej, a więc [...] S.A. Oddział [...] z siedzibą w P. przy ul. [...]- choć obecnie organ stara się w sentencji postanowienia wskazywać [...] SA. co nie zmienia faktu iż od początku korespondencja była kierowana do innego podmiotu.

- art 7, 77 Kodeksu postępowania administracyjnego przez zaniechanie wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodnego, a przez to zaniechanie dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego co do podstawy i zasadności prowadzenia postępowania egzekucyjnego co doprowadziło do - błędu co do osoby zobowiązanego; przedwczesności działań organu.

- naruszenia art. 80 Kodeksu postępowania administracyjnego przez dokonanie błędnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a także o zasądzenie od organu na rzecz skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa wg norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podnosząc jak w zaskarżonym postanowieniu.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Wojewódzki wskazał, że organ powiatowy prowadzi postępowanie egzekucyjne na podstawie tytułu wykonawczego, wystawionego na ten sam podmiot zobowiązany, który został wskazany w decyzji nr [...] z dnia [...] lutego 2015 r. i której to decyzji został nadany rygor natychmiastowej wykonalności z uwagi na zły stan techniczny stacji transformatorowej zagrażającej bezpieczeństwu ludzi i mienia. Przedmiotowym postanowieniem organ zastosował środek w postaci wykonania zastępczego ze względu na niewykonanie obowiązku i bezskuteczność dotychczasowych środków w szczególności grzywny w celu przymuszenia w kwocie 40.000 zł. Jak wskazał organ powiatowy obowiązek usunięcia zagrożenia życia i zdrowia ludzi przez wykonanie czynności określonych w decyzji nr [...] z dnia [...] lutego 2015 r., dotyczy [...] Oddział Warszawa [...] ze względu na rejon działania tego organu i miejsce zlokalizowania transformatora na działce położonej w miejscowości B., gmina B.

Zdaniem Sądu Wojewódzkiego prawidłowo jako nieuzasadniony oceniono także kolejny zarzut - niewykonalności zobowiązania. Obowiązek nałożony na [...] S.A. oprócz usunięcia zagrożenia bezpieczeństwa i nieprawidłowości oraz doprowadzenia obiektu budowlanego do należytego stanu technicznego dotyczy również opracowania dokumentacji technicznej w oparciu, o którą winny być przeprowadzone roboty budowlane, zawierającą w szczególności część graficzną i opisową, wykazującą zakres i kolejność oraz sposób wykonania robót, informację co do planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia. Ponadto roboty winny być przeprowadzone pod kierownictwem osoby posiadającej odpowiednie uprawnienia budowlane, będącej członkiem właściwej izby samorządu zawodowego, która przebieg robót udokumentuje w dzienniku budowy oraz sporządzi ww. plan. Tymczasem spółka, powołując się na trudności faktyczne związane z wykonaniem obowiązku nie przedłożyła ww. dokumentacji. Tym samym skarżąca spółka nie wykazała nawet przygotowania do wykonania nałożonego na nią obowiązku w zakresie ww. robót budowlanych. Jak stwierdził organ pierwszej instancji nie zarejestrowano u niego jako organu właściwego dziennika budowy ani też nie wskazano osoby uprawnionej do kierowania robotami. Na wykonanie tej części obowiązku nie mają wpływu właściciele nieruchomości, którzy uniemożliwiają dostęp do obiektu budowlanego.

W ocenie Sądu, takie postępowanie skarżącej spółki stanowi o lekceważeniu nałożonego obowiązku mimo, że ten zmierza do ochrony wartości nadrzędnych - życia i zdrowia ludzi. Ponadto spółka nie wykazała, że wykonanie nałożonego na nią obowiązku nie jest możliwe bez udostępnienia terenu działki nr ewid. [...].

Także kolejny zarzut, dotyczący zastosowania zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego, w ocenie Sądu Wojewódzkiego słusznie oceniono jako nie zasługujący na uwzględnienie. Grzywna w celu przymuszenia nie jest karą, lecz formą nacisku, mającą na celu skłonienie zobowiązanego poprzez dolegliwość finansową do określonego zachowania się. Grzywna w celu przymuszenia nie powoduje powstania po stronie zobowiązanego żadnych dodatkowych kosztów, gdyż w razie wykonania obowiązku grzywna podlega albo zwrotowi, albo gdy nie została zapłacona lub ściągnięta - umorzeniu. To od zobowiązanego zależy, czy wykona nałożony obowiązek, a w konsekwencji - czy poniesie koszty nałożonej grzywny.

W świetle powyższej argumentacji Sąd uznał zarzuty są nieuzasadnione i prawidłowo ocenione przez organy obu instancji. Wbrew stanowisku skarżącej spółki postępowanie egzekucyjne podjęte w przedmiotowej sprawie nie jest przedwczesne zważywszy na zagrożenie bezpieczeństwa i nieodpowiedni stan techniczny obiektu budowlanego (stacji transformatorowej) oraz to, że egzekwowana jest decyzja, której nadany został rygor natychmiastowej wykonalności.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosło [...] S.A. z siedzibą w L. zaskarżając wyrok w całości.

W skardze kasacyjnej zaskarżonemu wyrokowi na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. zarzucono rażące naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy:

1. art. 151 p.p.s.a. w związku z 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w zw. z art. 134 p.p.s.a. poprzez utrzymanie w mocy orzeczenia wydanego z rażącym naruszeniem prawa w stopniu powodującym jego nieważność;

2. art. 151 p.p.s.a. w zw. z 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 134 p.p.s.a. w zw. z:;

– art. 45 k.p.a. przez jego niezastosowanie i niedoręczenie pism w sprawie oraz w szczególności skarżonego postanowienia na adres siedziby strony skarżącej ujawniony we właściwym rejestrze - Krajowym Rejestrze Sądowym - to jest ul. [...];

– art. 29 w zw. z art. 30 § 1 w zw. z art. 107 § 1 w zw. z art. 45 w zw. z art. 61 § 4 k.p.a. poprzez ich niezastosowanie i skierowanie zaskarżonego postanowienia do podmiotu, który nie jest osobą prawną i nie ma zdolności prawnej, a więc [...] S.A., Oddział [...] , z siedzibą w P. przy ul. [...]- choć obecnie organ stara się w sentencji postanowienia wskazywać [...] S.A., co nie zmienia faktu, iż od początku korespondencja była kierowana do innego podmiotu;

– art. 7, 77, k.p.a. poprzez zaniechanie wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodnego, a przez to zaniechanie dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego co do podstawy i zasadności prowadzenia postępowania egzekucyjnego, co doprowadziło do błędu co do osoby zobowiązanego oraz przedwczesności działań organu;

– art. 80 k.p.a. poprzez dokonanie błędnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

W skardze kasacyjnej wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Warszawie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod rozwagę wyłącznie nieważność postępowania, której przesłanki określone zostały w § 2 wymienionego przepisu.

Wobec niestwierdzenia przyczyn nieważności, skargę kasacyjną należało rozpoznać w granicach przytoczonej w niej podstawy.

Zarzuty kasacyjne koncentrują się wokół dwóch zagadnień, które były przedmiotem zarzutów wniesionych przez Spółkę [...] S.A. na podstawie art. 33 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (dalej zwaną: u.p.e.a.), rozpoznanych postanowieniami kontrolowanymi przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w niniejszej sprawie.

Zarówno w zarzutach egzekucyjnych, jak też w skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarżąca wskazywała, że:

- po pierwsze, w postanowieniu o wykonaniu zastępczym z dnia 24 czerwca 2016 r. błędnie oznaczono osobę obowiązaną jako [...]S.A. Oddział w [...], , podczas gdy egzekwowany obowiązek nałożony został decyzją PINB z [...] lutego 2015 r. Nr [...] wobec [...] Spółka Akcyjna;

- po drugie, podniesiono niewykonalność (czasową) zobowiązania związaną z tym, że roboty polegające na wymianie konstrukcji nośnej i wyposażenia stacji transformatorowej nie mogą być zrealizowane, gdyż właściciele nieruchomości nie udostępniają wejścia na grunt, na którym znajduje się przedmiotowy obiekt budowlany.

Stanowisko Sądu Wojewódzkiego co do prawidłowości kontrolowanych postanowień organów nadzoru budowlanego zostało skutecznie podważone. Przede wszystkim nie można się zgodzić z następującym stwierdzeniem Sądu zawartym w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku: "Organ powiatowy prowadzi postępowanie egzekucyjne na podstawie tytułu wykonawczego, wystawionego na ten sam podmiot zobowiązany, który został wskazany w decyzji nr [...] z dnia [...] lutego 2015 r. (...)".

Sąd Wojewódzki nie wyjaśnił dlaczego przyjął, że wskazana w decyzji z [...] lutego 2015 r. "[...]Spółka Akcyjna" – będąca właścicielem stacji transformatorowej – jest tożsama z podmiotem wymienionym w tytule wykonawczym, tj.: "[...]Spółka Akcyjna, Oddział [...]".

Ponadto Sąd Wojewódzki nie odniósł się do argumentacji strony skarżącej, która podnosiła konsekwentnie, że organ skierował egzekucję, w tym postanowienie o zastosowaniu wykonania zastępczego, do podmiotu niewłaściwego, który nie jest osobą prawną i nie ma zdolności prawnej, a przede wszystkim nie jest adresatem decyzji PINB z [...] lutego 2015 r., na podstawie której wystawiono tytuł wykonawczy.

Tymczasem oceniając zasadność zarzutu zgłoszonego na podstawie art. 33 § 1 pkt 4 u.p.e.a. należy mieć na uwadze, że obowiązującą zasadą jest zgodność tytułu wykonawczego z decyzją stanowiącą podstawę jego wystawienia. Jeżeli więc podstawą wystawienia tytułu wykonawczego jest decyzja administracyjna, to w tytule wykonawczym musi być wskazany podmiot, na który decyzją nałożono obowiązek. Nie może być więc różnicy pomiędzy określeniem podmiotu zobowiązanego w decyzji administracyjnej, którą nałożono nań obowiązek, a nazwaniem zobowiązanego w tytule wykonawczym, ponieważ tytuł ten można wystawić tylko w odniesieniu do osoby wskazanej jako podmiot zobowiązany w podlegającej wykonaniu decyzji administracyjnej (por. wyroki NSA z dnia 21 sierpnia 2015 r. II OSK 24/14, z dnia 15 października 2014 r. I OSK 1467/14).

Podkreślić również trzeba, że zgodnie z definicją legalną zawartą w art. 1a pkt 20 u.p.e.a., zobowiązanym jest osoba prawna albo jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej albo osoba fizyczna, która nie wykonała w terminie obowiązku o charakterze pieniężnym lub obowiązku o charakterze niepieniężnym. Stosownie zaś do art. 26 § 4 u.p.e.a., jeżeli wierzyciel jest jednocześnie organem egzekucyjnym, przystępuje z urzędu do egzekucji na podstawie tytułu wykonawczego przez siebie wystawionego. Przepis art. 27 § 1 pkt 2 u.p.e.a. stanowi, że jednym z wymogów formalnych tytułu wykonawczego jest wskazanie imienia i nazwiska lub firmy zobowiązanego i jego adresu.

W rozpoznawanej sprawie kwestią sporną stało się to, czy oznaczenie zobowiązanego w tytule wykonawczym odpowiada powyższym wymogom ustawowym. Oceniając stanowisko jakie zajął Sąd Wojewódzki w zaskarżonym wyroku należało uwzględnić wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 stycznia 2019 r. II OSK 446/17 i z dnia 30 stycznia 2019 r. II OSK 549/17, dotyczące tego samego postepowania egzekucyjnego, prowadzonego wskutek tytułu wykonawczego wystawionego na podstawie decyzji PINB z [...] lutego 2015 r. Nr [...].

Wymienione wyroki wydane zostały w następstwie kontroli sądowej postanowień w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia oraz rozpoznania zarzutów wniesionych przez [...] S.A., a zatem postanowień poprzedzających postanowienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego kontrolowane w niniejszej sprawie. We wszystkich tych sprawach skarżąca Spółka podniosła te same zarzuty na etapie postępowania egzekucyjnego i sądowego, które końcowo zostały uwzględnione przez Naczelny Sąd Administracyjny. Konkretnie w obu wymienionych wyżej wyrokach Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że nie zachodzi tożsamość podmiotowa pomiędzy adresatem ostatecznej decyzji PINB z [...] lutego 2015 r. nakazującej usunięcie zagrożenia bezpieczeństwa i nieprawidłowości dotyczących stanu technicznego stacji transformatorowej, a adresatem wystawionego przez organ egzekucyjny tytułu wykonawczego. W konsekwencji przyjęto, że tytuł wykonawczy dotknięty jest wadą, która skutkować powinna uwzględnieniem zarzutu z art. 33 § 1 pkt 4 u.p.e.a. Ocena zawarta w przytoczonych wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego ma powagę rzeczy osądzonej, a zatem ma walor wiążący w niniejszej sprawie, zgodnie z art. 170 i 171 p.p.s.a. Wobec powyższego również w okolicznościach niniejszej sprawy należało przyjąć, że Sąd Wojewódzki niezasadnie zaakceptował rozstrzygnięcia organów nadzoru budowlanego w omawianym zakresie.

Trafnie również zarzucono w skardze kasacyjnej, że organy obu instancji nie rozpatrzyły w sposób wyczerpujący zarzutu dotyczącego czasowej niewykonalności egzekwowanego obowiązku. Z obszernego materiału zawartego w aktach wynika, że w toku całego postępowania egzekucyjnego problematyczna była kwestia dostępu do nieruchomości na której znajduje się obiekt budowlany podlegający naprawie na podstawie decyzji PINB z dnia [...] lutego 2015 r. Skarżąca Spółka w zarzutach oraz w skardze wskazywała na trudności w wykonaniu robót mimo uzyskania decyzji Starosty z [...] lutego 2015 r. wydanej na podstawie art. 126 u.g.n. Zdaniem Spółki niewyegzekwowanie od właścicieli nieruchomości dostępu do przedmiotowego obiektu uniemożliwiało wykonanie egzekwowanego obowiązku. W takim stanie sprawy niewystarczające było wskazanie przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, że o niezasadności zarzutu niewykonalności decyzji świadczy fakt nieprzedstawienia dokumentacji technicznej wymaganych robót budowlanych. Niewątpliwie rzeczą organu egzekucyjnego było odniesienie się do wskazywanej przez skarżącą Spółkę przeszkody w realizacji przedmiotowych robót naprawczych przy stacji transformatorowej.

Zaznaczyć należy, że stosownie do art. 29 § 1 u.p.e.a. na organie egzekucyjnym spoczywa obowiązek badania dopuszczalności egzekucji administracyjnej. Przepis art. 29 § 1 u.p.e.a. dotyczy warunków zarówno dopuszczalności wszczęcia egzekucji, jak też dopuszczalności prowadzenia egzekucji, co oznacza obowiązek sprawdzenia okoliczności, których istnienie jest warunkiem prowadzenia egzekucji lub wystąpienie których uniemożliwia prowadzenie egzekucji. W ramach badania dopuszczalności egzekucji organ powinien m.in. sprawdzić, czy obowiązek jest wykonalny, a jeżeli tak, to czy zobowiązany ma obiektywną możliwość jego wykonania (zob. W. Piątek, A. Skoczylas, (w:) Hauser, Skoczylas (red.) Postępowanie egzekucyjne w administracji, Komentarz, 5 wyd. Warszawa 2011).

Z tych wszystkich względów należało stwierdzić, że kontrolowane postanowienia wydane zostały z naruszeniem art. 33 § 1 pkt 4 u.p.e.a., a także naruszeniem art. 7, 77 § 1, 80 kpa w zw. z art. 18 u.p.e.a. poprzez nierozpatrzenie całego materiału dowodowego i niewyjaśnienie okoliczności związanych z zarzutem co do czasowej niewykonalności egzekwowanego obowiązku.

Tym samym zasadne okazały się zarzuty wymienione w punkcie drugim podstawy kasacyjnej. Nietrafny okazał się natomiast zarzut naruszenia przez Sąd Wojewódzki art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a., bowiem kontrolowane w sprawie postanowienia nie były dotknięte wadami skutkującymi ich nieważnością.

W konsekwencji uchyleniu podlegał zaskarżony wyrok oraz postanowienia organów obu instancji, zgodnie z art. 188 p.p.s.a. w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. i art. 135 p.p.s.a. O kosztach postępowania sądowego orzeczono na podstawie art. 200 i art. 203 pkt 1 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt