Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Czarnecki Sędziowie Sędzia WSA Urszula Wilk (spr.) Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Protokolant st. sekr. sąd. Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi G. Sp. z o.o. z siedzibą w C. na postanowienie Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz utrzymane nim w mocy postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w K. z dnia [...] sierpnia 2014 r.; 2. stwierdza, że uchylone postanowienia nie podlegają wykonaniu; 3. zasądza od Głównego Inspektora Farmaceutycznego na rzecz skarżącej G. Sp. z o.o. z siedzibą w C. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Główny Inspektor Farmaceutyczny postanowieniem z dnia [...] października 2014 r. działając na podstawie art. 61 a § 1, art. 144, art. 126 w związku z art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 dalej k.p.a.) po rozpatrzeniu zażalenia G. sp. z o. o., z siedzibą w C., od postanowienia [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] sierpnia 2014 r., znak: [...], w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej o nazwie "A." położonej w C., [...], utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

W uzasadnieniu organ wskazał, że [...] Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny w K., zwany dalej również "WIF w K.", podpisał w dniu [...] czerwca 2014 r. zawiadomienie o wszczęciu postępowania administracyjnego w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej położonej w C. przy [...].

Z kolei w dniu [...] czerwca 2014 r. do WIF w K. został złożony wniosek przedsiębiorcy G. sp. z o.o. o wygaszenie z dniem [...] lipca 2014 r. zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej położonej w C. przy [...].

Odwołując się do art. 104 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 ze zm.), zwaną dalej jako "ustawa - Prawo farmaceutyczne" organ podniósł, że zezwolenie na prowadzenie apteki wygasa w przypadku rezygnacji z prowadzonej działalności.

Główny Inspektor Farmaceutyczny wywodził, że stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia następuje w drodze decyzji organu, który ją wydał, zgodnie z art. 104 ust. 2 ustawy - Prawo farmaceutyczne. Decyzja organu ma charakter deklaratoryjny, co oznacza, że potwierdza tylko skutek, o którym mowa w ustawie. W omawianym przypadku będzie to zaprzestanie prowadzenia apteki ogólnodostępnej. Skutek decyzji deklaratoryjnej jest więc skutkiem ipso iure, który istnieje do chwili wypełnienia stanu faktycznego normy prawnej zawartej w określonym przepisie, zaś wydanie decyzji deklaratoryjnej stanowi autorytarne stwierdzenie takiego faktu.

Organ zgodził się ze stanowiskiem strony, że decyzja, o której mowa w art. 104 ust. 2 ustawy Prawo farmaceutyczne ma charakter deklaratoryjny.

Zdaniem organu w omawianym przypadku należy mieć również na względzie okoliczność wszczęcia zawiadomieniem z dnia [...] czerwca 2014 r., znak [...], przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego postępowania w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki o nazwie "A.".

Organ nie zgodził się z twierdzeniem strony, iż "w świetle faktu, że zaprzestano działalności, która stanowi przedmiot toczącego się postępowania administracyjnego przed momentem wydania decyzji administracyjnej zaistniała okoliczność stwarzająca konieczność umorzenia postępowania w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie Apteki jako bezprzedmiotowego".

Główny Inspektor Farmaceutyczny wywodził, iż nie kwestionuje prawa przedsiębiorcy do podjęcia decyzji w zakresie rozpoczęcia lub zakończenia prowadzonej działalności, jednakże podjęcie decyzji o zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej, w tym przypadku działalności regulowanej, ze względu na ochronę zdrowia i życia pacjentów, nie może prowadzić do omijania prawa, a tak by się stało w tym przypadku, gdyby organ I instancji wygasił działalność w zakresie prowadzenia apteki ogólnodostępnej położonej w C., [...].

Zdaniem GIF przedsiębiorca ma prawo podjąć decyzję o zakończeniu prowadzenia swojej działalności, jednakże do czasu, gdy nie zostanie wszczęte postępowanie w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie takiej działalności. W przeciwnym razie, każdy przedsiębiorca po uzyskaniu informacji o wszczęciu wobec niego procedury cofnięcia zezwolenia, wygaszałby tę działalność chroniąc się tym samym przed skutkami decyzji o cofnięciu zezwolenia na prowadzenie apteki. Organ przypomniał, że zgodnie z art. 101 pkt 2 ustawy - Prawo farmaceutyczne, zezwolenia na prowadzenie apteki nie wydaje się, jeżeli wnioskodawcy okresie trzech lat przed złożeniem wniosku cofnięto zezwolenie na prowadzenie apteki.

Zdaniem organu, gdyby racjonalny prawodawca nie chciał ustanawiać sankcji w postaci zakazu udzielania zezwolenia na prowadzenie apteki przez okres trzech lat, w przypadku naruszenia prawa przez zezwoleniobiorcę, wówczas nie ustanawiałby takiego zakazu, albowiem zezwoleniobiorca zawsze mógłby, po wszczęciu postępowania w przedmiocie cofnięcia zezwolenia, wystąpić do organu o jego wygaszenie, co oznaczałoby konieczność umorzenia postępowania o cofnięcie zezwolenia.

W ocenie organu przyjęcie innego rozumienia intencji ustawodawcy, powodowałoby możliwość obejścia prawa, co trudno przyjąć, iż właśnie taki cel miał ustawodawca przyjmując przedstawione powyżej przepisy.

Odwołując się do dyspozycji art. 61 § 1 k.p.a. Główny Inspektor Farmaceutyczny wskazywał, że postępowanie administracyjne wszczyna się z urzędu przez podjęcie pierwszej czynności w sprawie przez organ administracji publicznej, który według swej oceny jest właściwy do jej załatwienia w drodze decyzji administracyjnej.

Zdaniem Głównego Inspektora Farmaceutycznego taka też sytuacja miała miejsce w omawianej sprawie, albowiem organ I instancji w dniu [...] czerwca 2014 r. sporządził i podpisał zawiadomienie o wszczęciu postępowania administracyjnego. Zatem była to pierwsza czynność w tej sprawie.

Odwołując się do orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego organ nie zgodził się ze stroną skarżącą jakoby datą wszczęcia postępowania było doręczenie zawiadomienia z dnia [...] czerwca 2014 r., a nie podjęcie pierwszej czynności w sprawie.

Zdaniem organu kwestią nie mającą znaczenia w sprawie, jest fakt odebrania tego zawiadomienia przez stronę, albowiem decydujące znaczenie miało podjęcie przez WIF w Katowicach pierwszej czynności w sprawie.

Organ wskazywał przy tym, że doręczenie przesyłki nastąpiło [...] lipca 2014 r.

Ostatecznie Główny Inspektor Farmaceutyczny podnosił, że organ I instancji prawidłowo przyjął, że wniosek o wygaszenie zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej nie może zostać rozpoznany, albowiem "toczy się już postępowanie w sprawie cofnięcia udzielonego przedsiębiorcy zezwolenia na prowadzenie apteki "A.". Zgodnie z art. 61a § 1 k.p.a. ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, gdy żądanie, o którym mowa w art. 61, (wszczęcia postępowania administracyjnego), gdy wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych przyczyn, postępowanie nie może zostać wszczęte, organ administracji publicznej wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. Do takich innych uzasadnionych przyczyn można zaliczyć np. żądanie jednostki dotyczące sprawy, w której prowadzone jest już postępowanie administracyjne".

W świetle powyższego organ stwierdził, że WIF w K. prawidłowo zastosował przepis art. 61 a § 1 k.p.a., zgodnie z którym postępowanie w przedmiocie stwierdzenia wygaszenia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej o nazwie "A." położonej w C., [...], nie może zostać wszczęte, ze względu na toczące się postępowanie w przedmiocie cofnięcia w/w zezwolenia.

Skargę na opisaną wyżej decyzję wniosła G. Sp. z o.o. z siedzibą w Częstochowie.

Zarzuty skargi obejmowały:

1. naruszenie przepisów, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

a) przypisu art. 104 ust. 2 w związku z art. 104 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r., Nr 45, poz. 271 ze zm.; dalej "Prawo farmaceutyczne") poprzez nieprawidłową interpretację tego przepisu i przyjęcie, że decyzja [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (dalej "WIF") w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej o nazwie "A." położonej w C. w [...] (dalej "A.") ma charakter konstytutywny, podczas gdy decyzja ta ma charakter deklaratoryjny,

b) przepisu art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.; dalej k.p.a.) poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazywał, że postanowienie WIF o odmowie wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie A. powinno zostać uchylone a postępowanie - jako bezprzedmiotowe - umorzone.

c) przepisu art. 107 § 3 k.p.a. poprzez oparcie argumentacji przedstawionej w uzasadnieniu do zaskarżonej Decyzji o nieprawidłowo ustalony stan faktyczny. W tym zakresie oba organy powielając swoją argumentację oparły się na twierdzeniu, że pismo WIF w sprawie wszczęcia postępowania w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie A. zostało doręczone Spółce w dniu [...] czerwca 2014 r. podczas, gdy pismo to zostało nadane w placówce pocztowej w tym dniu, zaś zostało doręczone Spółce w dniu [...] lipca 2014 r., a więc po dniu [...] lipca 2014 r. kiedy to WIF otrzymał wniosek Spółki z [...] czerwca 2014 r. w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie A. (dalej "Wniosek"). Skutkiem nieprawidłowo ustalonego stanu faktycznego, organ naruszył obowiązek przedstawienia, w sposób przekonywujący, uzasadnienia przyjętego rozstrzygnięcia,

d) przepisu art. 61 a § 1 k.p.a. poprzez zastosowanie tego przepisu i uznanie, że postępowanie w sprawie wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie Apteki nie może zostać wszczęte, albowiem toczy się już postępowanie w sprawie cofnięcia zezwolenia na jej prowadzenie, podczas gdy Wniosek Spółki w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia został doręczony WIF przed dniem wszczęcia postępowania w przedmiocie cofnięcia zezwolenia. 

W uzasadnieniu rozbudowano przytoczone zarzuty.

W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Farmaceutyczny wnosił o jej oddalenie podtrzymując argumentację wyrażoną w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. Organ wywodził, że przedsiębiorca nie może chronić się przed sankcją w postaci cofnięcia zezwolenia poprzez wygaszenie prowadzonej działalności.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U.2014.1647 j.t.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym ta kontrola stosownie do § 2 powołanego artykułu sprawowana jest pod względem zgodności z prawem. Sąd w ramach swojej właściwości dokonuje zatem kontroli aktów z zakresu administracji publicznej z punktu widzenia ich zgodności z prawem materialnymi jak i prawem procesowym.

Sąd rozstrzyga przy tym w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zw. dalej p.p.s.a. - Dz.U.2012.270 j.t.).

Podkreślenia wymaga również, iż stosownie do powołanych wyżej przepisów Sąd nie bada zaskarżonej decyzji pod względem jej celowości czy słuszności.

Badając skargę wg powyższych kryteriów Sąd uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie. Zaskarżone postanowienie oraz postanowienie utrzymane nim w mocy naruszają bowiem przepisy w sposób mający wpływ na wynik sprawy, co w świetle art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a. skutkuje ich uchyleniem.

W niniejszej sprawie organy inspekcji farmaceutycznej odmówiły wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki, stając na stanowisku, iż przeszkodą jest wcześniejsze wszczęcie postępowania w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki.

Zgodnie z art. 99 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz.U.2008.45.271 j.t., dalej też Prawo farmaceutyczne) apteka ogólnodostępna może być prowadzona tylko na podstawie uzyskanego zezwolenia na prowadzenie apteki. Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana, cofnięcie lub stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki należy do wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego.

Zgodnie z art. 104 ust. 1 pkt 2) Prawa farmaceutycznego zezwolenie na prowadzenie apteki wygasa w przypadku rezygnacji z prowadzonej działalności.

Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia następuje w drodze decyzji organu, który ją wydał.

Zgodnie z art. 37 ap Prawa farmaceutycznego: 1. Organ zezwalający cofa zezwolenie, w przypadku gdy:

1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej zezwoleniem;

2) przedsiębiorca przestał spełniać warunki określone przepisami prawa, wymagane do wykonywania działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu;

3) przedsiębiorca nie usunął, w wyznaczonym przez organ zezwalający terminie, stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z przepisami prawa regulującymi działalność gospodarczą objętą zezwoleniem.

2. Organ zezwalający może cofnąć zezwolenie w przypadkach określonych przepisami ustawy.

Z kolei zgodnie z art. 103 Prawa farmaceutycznego: 1. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny cofa zezwolenie na prowadzenie apteki ogólnodostępnej, jeżeli apteka prowadzi obrót produktami leczniczymi niedopuszczonymi do obrotu.

2. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny może cofnąć zezwolenie, jeżeli:

1) nie usunięto w ustalonym terminie uchybień wskazanych w decyzji wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, wydanej na podstawie ustawy;

2) pomimo uprzedzenia, uniemożliwiono lub utrudniono wykonywanie czynności urzędowych przez Inspekcję Farmaceutyczną lub Narodowy Fundusz Zdrowia;

3) apteka nie zaspokaja w sposób uporczywy potrzeb ludności w zakresie wydawania produktów leczniczych;

4) apteka nie została uruchomiona w ciągu 4 miesięcy od dnia uzyskania zezwolenia lub w aptece nie jest prowadzona działalność objęta zezwoleniem przez okres co najmniej 6 miesięcy;

4a) apteka przekazuje, z wyłączeniem Inspekcji Farmaceutycznej i Narodowego Funduszu Zdrowia, dane umożliwiające identyfikację indywidualnego pacjenta, lekarza lub świadczeniodawcy;

5) nie wykonano decyzji wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, o której mowa w art. 94a ust. 3, lub decyzji Głównego Inspektora Farmaceutycznego, o której mowa w art. 62 ust. 2;

6) apteka prowadzi sprzedaż produktów leczniczych hurtowni farmaceutycznej, innej aptece ogólnodostępnej lub punktowi aptecznemu;

7) apteka prowadzi sprzedaż wysyłkową produktów leczniczych wydawanych bez przepisu lekarza bez dokonania zgłoszenia, o którym mowa w art. 68 ust. 3c;

8) apteka prowadzi sprzedaż wysyłkową produktów leczniczych wydawanych z przepisu lekarza lub stosowanych wyłącznie w lecznictwie zamkniętym.

Zgodnie z art. 101 Prawa farmaceutycznego wojewódzki inspektor farmaceutyczny odmawia udzielenia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej, gdy:

1) wnioskodawca nie spełnia warunków określonych w art. 88, art. 97, art. 99 ust. 4, 4a i 4b oraz art.100 ust. 2 i ust. 4;

2) wnioskodawcy w okresie 3 lat przed dniem złożenia wniosku cofnięto zezwolenie na wytwarzanie lub import produktów leczniczych lub produktów leczniczych weterynaryjnych, prowadzenie apteki lub hurtowni farmaceutycznej, lub wnioskodawca w okresie 3 lat przed dniem złożenia wniosku został skreślony z Krajowego Rejestru Pośredników w Obrocie Produktami Leczniczymi;

3) wnioskodawca prowadzi lub wystąpił z wnioskiem o wydanie zezwolenia na wytwarzanie lub import produktów leczniczych albo produktów leczniczych weterynaryjnych, prowadzenie hurtowni, lub zajmuje się pośrednictwem w obrocie produktami leczniczymi;

4) wnioskodawca nie daje rękojmi należytego prowadzenia apteki.

W doktrynie wskazuje się, że wygaśnięcie zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej, w odróżnieniu od cofnięcia zezwolenia, nie ma charakteru decyzji konstytutywnej. Skutek w postaci wygaśnięcia zachodzi bowiem ex lege w wyniku ziszczenia się określonych zdarzeń faktycznych. Decyzja wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, o której mowa w art. 104 ust. 2 ustawy - Prawo farmaceutyczne, stanowi wyłącznie stwierdzenie tego faktu, ma więc charakter deklaratoryjny (tak: M. Koremba w "Prawo Farmaceutyczne. Komentarz" M. Kondrat, M. Koremba, W. Masełbas, W. Zieliński, wyd. ABC, 2009 r.).

Pogląd ten akceptuje również organ w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, jednak pozostaje na stanowisku, że wszczęcie postępowania w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki stoi na przeszkodzie wszczęciu postępowania w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki.

Sąd nie akceptuje tego stanowiska organu.

Wyraźnie stwierdzić należy, że postępowanie w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia i postępowanie w przedmiocie cofnięcia zezwolenia to dwa różne postępowania (różny przedmiot postępowania), nie ma więc mowy o tym, że żądanie wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia dotyczy sprawy, w której jest już prowadzone postępowanie.

W przedmiotowej sprawie żądanie stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia związane jest z rezygnacją z prowadzenia działalności przez podmiot, któremu udzielono zezwolenia. Zatem argumentacja organu wskazująca, że ewentualne stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia prowadzić będzie do uniknięcia sankcji w postaci cofnięcia zezwolenia nie jest trafna bowiem dla podmiotu, który rezygnuje z prowadzenia apteki cofnięcie zezwolenia na jej prowadzenie nie jest sankcją ,nie jest bowiem w żaden sposób dotkliwe.

Z kolei argumentacja GIF wskazująca na uniknięcie skutków decyzji o cofnięciu zezwolenia na prowadzenie apteki, wynikających z w art. 101 pkt 2 ustawy - Prawo farmaceutyczne, w postaci niemożności uzyskania kolejnego zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej przez okres trzech lat od cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki również nie jest trafna.

Sąd nie zgadza się z zaprezentowaną w zaskarżonej decyzji wykładnią art. 104 ust. 1 pkt 2, w zw. z art. 37ap ust. 1 pkt 2 oraz art. 101 pkt 2 ustawy - Prawo farmaceutyczne. W ocenie Sądu, stanowisko organu nie znajduje uzasadnienia prawnego. W świetle brzmienia art. 104 ust. 1 pkt 2 ustawy - Prawo farmaceutyczne, do wygaśnięcia zezwolenia dochodzi z mocy prawa w wyniku rezygnacji przez podmiot prowadzący aptekę, z prowadzenia tej apteki. Tymczasem organy Inspekcji Farmaceutycznej uznały, iż mocą art. 37ap ust. 1 pkt 2 oraz art. 101 pkt 2 tej ustawy, pomimo zaprzestania przez dany podmiot prowadzenia apteki, zezwolenie na jej prowadzenie nie może wygasnąć. Organ stanął na stanowisku, że nie chodzi o zakwestionowanie prawa przedsiębiorcy do podjęcia decyzji o zakończeniu prowadzonej działalności gospodarczej, lecz o wyłączenie zastosowania art. 104 ust. 1 pkt 2 ustawy - Prawo farmaceutyczne w sytuacji gdy jest już wszczęte postępowanie w przedmiocie cofnięcia zezwolenia.

Należy zauważyć, że uzasadnieniem tej interpretacji, jest umożliwienie zastosowania sankcji w postaci niemożności uzyskania kolejnego zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej przez okres trzech lat od cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki. Sąd wskazuje natomiast, że wszelkie sankcje, w tym w postaci decyzji administracyjnych, powinny wynikać z literalnej wykładni nie budzących wątpliwości przepisów prawa.

Tym bardziej sankcje te nie powinny wynikać z przeciwstawienia literalnej wykładni jasnych i precyzyjnych przepisów, wykładni celowościowej przepisów tej samej ustawy, co w ocenie Sadu, miało miejsce w niniejszej sprawie.

W związku z powyższym, Sąd stwierdza, że brzmienie art. 101 pkt 2 ustawy - Prawo farmaceutyczne, nie daje podstawy prawnej do przyjęcia, że w niniejszej sprawie nie mogło być wszczęte postępowanie w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki w oparciu o art. 104 ust. 1 pkt 2 ustawy - Prawo Farmaceutyczne.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z art. 101 pkt 4 ustawy - Prawo farmaceutyczne, odrębną od omawianej przesłanki z art. 101 pkt 2, odmowy udzielenia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej, jest przesłanka niedawania przez wnioskodawcę rękojmi należytego prowadzenia apteki.

Pojęcie rękojmi należytego prowadzenia apteki jest szerokie, wymaga każdorazowej wykładni i badania w poszczególnych sprawach.

Z pewnością rękojmię należytego prowadzenia apteki, podważa istnienie okoliczności uzasadniających cofnięcie zezwolenia na prowadzenie apteki, jak np. prowadzenie przez aptekę sprzedaży produktów leczniczych do hurtowni farmaceutycznej czy innej apteki ogólnodostępnej (art. 103 ust. 2 pkt 6 ustawy - Prawo farmaceutyczne).

Dlatego też organy Inspekcji Farmaceutycznej dysponują odpowiednim instrumentem umożliwiającym nie udzielanie zezwoleń na prowadzenie apteki podmiotom, których wcześniejsza działalność naruszała przepisy ustawy - Prawo farmaceutyczne, niezależnie od tego czy wcześniejsze zezwolenie zostało cofnięte czy też stwierdzono jego wygaśnięcie.

Nietrafna jest też, prezentowana na rozprawie przez pełnomocnika organu argumentacja wskazująca na możliwość uzyskania zezwolenia na prowadzenie apteki po upływie trzech lat od cofnięcia zezwolenia niezależnie od przyczyn, które legły u podstaw cofnięcia.

Sąd pozostaje na stanowisku, że wskazane w art. 101 pkt 1 - 4 ustawy - Prawo farmaceutyczne przesłanki odmowy udzielenia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej stanowią odrębne i niezależne podstawy odmowy, stąd nawet po trzech latach od daty cofnięcia zezwolenia może stanowić podstawę odmowy udzielenia zezwolenia brak rękojmi należytego prowadzenia apteki związany z ustaleniem okoliczności, które stanowiły podstawę cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki.

Tym samym celowościowa wykładnia art. 101 i art. 103 ustawy - Prawo farmaceutyczne nie może stanowić podstawy odmowy wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej na podstawie art. 104 ust. 1 pkt 2 ustawy - Prawo farmaceutyczne.

Biorąc pod uwagę powyższe wywody, Sąd uznał, że organy dopuściły się naruszenia art. 61 a § 1 k.p.a. oraz art. 104 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 37ap ust. 1 pkt 2 oraz 101 pkt 2 ustawy - Prawo farmaceutyczne, które to naruszenie miało istotny wpływ na wynik sprawy.

Rzeczą organów inspekcji farmaceutycznej będzie zatem ponowne rozpatrzenie wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej z uwzględnieniem powyższego stanowiska.

Dlatego też Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji wyroku. Rozstrzygnięcie w kwestii wykonalności zostało wydane na podstawie art. 152 p.p.s.a.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 200 w zw. z art. 209 p.p.s.a.