Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Hanna Knysiak-Sudyka Sędziowie: WSA Elżbieta Czarny-Drożdżejko (spr.) ASR WSA Marta Kisielowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 18 listopada 2021 r. sprawy ze skargi R. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 8 lutego 2021 r., nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień diagnosty I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego R. J. kwotę 697 (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej SKO lub Kolegium) decyzją z dnia 8 lutego 2021 r. nr [...] działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 256) oraz art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 w związku z art. 81 ust. 12 ustawy z dnia 20. 06. 1997r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 110 ze zm.) po rozpatrzeniu odwołania skarżącego R. J., utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Starosty z dnia [...] 2016 roku, nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień diagnosty.

Powyższe rozstrzygnięcia zapadły w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Zawiadomieniem z dnia 29 stycznia 2016 r. zostało wszczęte postępowanie w sprawie cofnięcia R. J. wydanego przez Starostę uprawnienia Nr [...] z dnia 18 marca 2015 r. do wykonania badań technicznych pojazdów.

Po przeprowadzeniu postępowania Starosta decyzją z dnia [...] 2016 r. cofnął skarżącemu uprawnienie do wykonywania badań technicznych pojazdów.

Organ w motywach rozstrzygnięcia wskazał, że z protokołu nr [...] z dnia 2 października 2015r. Transportowego Dozoru Technicznego Oddziału Terenowego z badania urządzenia technicznego - cysterny ciśnieniowej zamontowanego na pojeździe o nr VIN [...] oraz z zawiadomienia Transportowego Dozoru Technicznego, Oddziału Terenowego uzyskał informację, że w dniu 19 maja 2015 r. diagnosta R. J. wykonał badanie techniczne wskazanego pojazdu bez wymaganego dokumentu wystawionego przez właściwy organ dozoru technicznego, stwierdzającego sprawność urządzenia technicznego zamontowanego na badanym pojeździe. Badanie techniczne przeprowadzone w Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów prowadzonej przez [...] Firma Motoryzacyjna S. S. z siedzibą w N, ul. P, zostało zakończone wynikiem pozytywnym, co potwierdza wpis diagnosty w dowozie rejestracyjnym pojazdu, mimo braku decyzji zezwalającej na eksploatację urządzeń technicznych zamontowanych na pojeździe.

W ocenie organu badanie techniczne pojazdu na Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów prowadzonej przez [...] Firma Motoryzacyjna S. S. z siedzibą w N, ul. P zostało przeprowadzone niezgodnie z przepisami. Naruszony został przepis art. 81 ust. 12 ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów stosowanych przy tych badaniach, a także pkt 6.5 działu I załącznika nr l do tego rozporządzenia. Z kolei brak ważnego dokumentu stwierdzającego sprawność urządzenia technicznego wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego, którego sprawdzenie powinno nastąpić przed przystąpieniem do badania technicznego, skutkuje określeniem wyniku tego badania jako negatywny. Wobec powyższego uzasadnione było wydanie decyzji o cofnięciu diagnoście R. J. uprawnienia do wykonywania badań technicznych pojazdów.

Od powyższej decyzji odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego złożył R. J., wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie w tym zakresie postępowania przeprowadzonego przez Starostę, względnie o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Staroście. Zaskarżonej decyzji zarzucił:

1. naruszenie przepisów postępowania tj.:

- art. 7 k.p.a. poprzez prowadzenie postępowania z pominięciem zasady prawdy obiektywnej i nieuwzględnienie słusznego interesu obywatela w sytuacji prowadzenia postępowania zmierzającego do pozbawienia skarżącego uprawnień zawodowych diagnosty;

- art. 7 k.p.a. w zw. z art. 77 § 1 k.p.a. w zw. z art. 80 k.p.a. poprzez ich niezastosowanie i niepodjęcie działań niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, w tym zebranie w sposób wybiórczy materiału dowodowego i dowolną analizę materiału dowodowego, który został w sprawie zebrany;

- art. 15, art. 10 § 1 i art. 81 k.p.a. poprzez oparcie decyzji na podstawie ustaleń faktycznych, które nie mogą zostać uznane za udowodnione, ze względu na pozbawienie strony możliwości wypowiedzenia się;

- art. 84 § 1 k.p.a. w zw. z art. 77 § 1 k.p.a. poprzez pominięcie przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego, w sytuacji, gdy okoliczności sprawy wymagały wiadomości specjalnych;

- art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 15 k.p.a. poprzez brak precyzyjnego wyjaśnienia podstawy faktycznej i prawnej decyzji.

2. Błąd w ustaleniach faktycznych mający istotny wpływ na wynik sprawy, polegający na przyjęciu, że urządzenie techniczne zamontowane na pojeździe o nr rej. [...] i nr [...] podlegało dozorowi technicznemu, podczas gdy konstrukcja ww. cysterny nie uzasadniała objęcia jej dozorem technicznym, w związku z czym, przed wykonaniem badania technicznego nie było konieczne przedstawienie dokumentu wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego.

3. Naruszenie prawa materialnego tj. art. 84 ust. 3 pkt 1 Prawo o ruchu drogowym, skarżący upatruje w błędnym przyjęciu, że stan faktyczny ustalony w sprawie odpowiada stanowi hipotetycznemu przewidzianemu w normie prawnej tzn., że przeprowadzone przez odwołującego się badanie techniczne zostało wykonane niezgodnie z określonym sposobem wykonania.

W ocenie skarżącego organ I instancji nie wskazał, na jakiej podstawie uznał, że przedmiotowe urządzenie techniczne winno zostać objęte dozorem technicznym i nie wskazał, do jakiej kategorii urządzeń technicznych podlegających dozorowi przedmiotowe urządzenie miałoby należeć. W chwili badania cysterna ta nie posiadała zamontowanej tabliczki znamionowej, z której wynikałoby, iż jest ona zbiornikiem ciśnieniowym. Cysterna była przeznaczona do przewozu materiałów sypkich, napełniana nie ciśnieniowe, jak również opróżniana za pomocą specjalnie zamontowanego siłownika, pozwalającego na kiprowanie przewożonego towaru. W konstrukcji cysterny brak było, zatem elementów pozwalających na załadunek czy też rozładunek towaru pod ciśnieniem. W ocenie odwołującego się organ I instancji powinien poczynić własne ustalenia a nie opierać się na informacjach przekazanych przez Transportowy Dozór Techniczny Oddział Terenowy. Organ nie posiadając żadnych konkretnych dowodów i dowolnie interpretując wskazane fakty wydał niezwykle krzywdzącą i dotkliwą w skutkach decyzję.

Opisaną we wstępie decyzją SKO utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. Na wstępie organ odwoławczy streścił przebieg dotychczasowego postępowania.

W swoich rozważaniach SKO wskazało, że organ I instancji w sposób wyczerpujący zgromadził i ocenił materiał dowodowy na podstawie, którego podjął trafną decyzję. Z treści art. 84 ust.3 pkt 1 i 2 ustawy z 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym wynika, iż przesłanką cofnięcia diagnoście uprawnienia do wykonywania badania technicznego jest stwierdzenie w czasie kontroli, iż wydał on zaświadczenie lub dokonał wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami.

Jak wynika z akt sprawy uprawnieni pracownicy Urzędu Miasta dokonali kontroli stacji kontroli pojazdów w trybie art. 83b ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym, podczas której uzyskali duplikat zaświadczenia z badania technicznego przedmiotowego pojazdu wykonanego przez R. J. w dniu 19 maja 2015r.

Organ odwoławczy powołując się na uchwałę w składzie 7 sędziów z 12 marca 2012r. w sprawie II GPS 2/11, w której Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż sposób ujawnienia dopuszczenia się przez diagnostę naruszenia określonego w art. 84 ust.3 pkt.2 ustawy z 20 czerwca 1997r. nie ma znaczenia dla oceny możliwości zastosowania sankcji przewidzianej w tym przepisie, stwierdził, że bezzasadny jest zarzut dotyczący uwzględnienia przez organ I instancji dokumentów wydanych przez organy Transportowego Dozoru Technicznego Oddział Terenowy, bowiem stanowią one dowód na nieprawidłowe przeprowadzenie badania technicznego przedmiotowego pojazdu w dniu 19 maja 2015r.

W ocenie organu odwoławczego zarzuty dotyczące naruszenia procedury administracyjnej tj. art. 7, 8, 10, 77, 80 i 107 § 3 k.p.a. poprzez ich niezastosowanie i niepodjęcie działań niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, w tym zebranie w sposób wybiórczy materiału dowodowego i dowolną analizę materiału dowodowego, jak też brak precyzyjnego wyjaśnienia podstawy faktycznej zaskarżonej decyzji są niezasadne. Wbrew zarzutom skarżącego, nie został on pozbawiony możliwości wypowiedzenia się w sprawie. Natomiast rację ma skarżący, zarzucając brak precyzyjnego wyjaśnienia podstawy prawnej zaskarżonej decyzji. Organ I instancji pominął w podstawie prawnej zaskarżonej decyzji pkt. 2 przepisu art. 84 ust. 3 Prawa o ruchu drogowym, mającego w niniejszej sprawie zastosowanie, jednakże tego rodzaju uchybienie nie ma wpływu na podjęte prawidłowo rozstrzygniecie, a nadto organ odwoławczy dokonał jego konwalidacji w niniejszej decyzji.

Jak wynika z akt sprawy, badaniu technicznemu został poddany pojazd będący naczepą ciężarową z zamontowanym urządzeniem technicznym tj. cysterną ciśnieniową opróżnianą lub napełnianą ciśnieniem wyższym niż 0,5 bara, podlegający dozorowi technicznemu.

W ocenie organu odwoławczego nie ulega żadnej wątpliwości, iż przedstawiony do badania technicznego pojazd z zamontowanym urządzeniem technicznym, tj. cysterną ciśnieniową, podlegał obowiązkowi dozoru technicznego, dlatego też, jako nietrafny ocenił zarzut podniesiony w odwołaniu w kwestii braku objęcia dozorem technicznym przedmiotowej cysterny ze względu na jej konstrukcję, bowiem cysterna była napełniana nie ciśnieniowe a opróżniana była za pomocą specjalnie zamontowanego siłownika, a w jej konstrukcji brak było elementów pozwalających na załadunek albo rozładunek towaru pod ciśnieniem. Powyższa okoliczność została potwierdzona stosownymi dokumentami (decyzja dyrektora TDT Terenowy Oddział, k. 6 akt.) co do wymogu podlegania dozorowi technicznemu przedmiotowej cysterny ciśnieniowej, będącej urządzeniem technicznym zarejestrowanym w ewidencji TDT pod nr [...] i podlegającej badaniu w trybie rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 20.10.2006r. w sprawie warunków technicznych w zakresie projektowania, wytwarzania, eksploatacji, naprawy i modernizacji specjalistycznych urządzeń ciśnieniowych w celu uzyskania decyzji zezwalającej na eksploatację urządzenia technicznego. Nadto z protokołu badania kontrolnego, przeprowadzonego w dniu 02.10.2015r., a zatem po badaniu wykonanym przez odwołującego się w dniu 19.05.2015r., wynika, że zarówno inspektor TDT, jak też właściciel pojazdu nie wskazali na jakiekolwiek zmiany konstrukcyjne pojazdu pozwalające na stwierdzenie, że pojazd powinien być zwolniony z dozoru technicznego, a wręcz przeciwnie, wobec stwierdzenia braku poddania pojazdu z zamontowanym urządzeniem technicznym badaniu okresowemu w wyznaczonym terminie i braku ważnej decyzji zezwalającej na jego eksploatację, została wydana przez uprawniony organ dozoru technicznego w dniu 02.10.2015r. decyzja o wstrzymaniu eksploatacji przedmiotowego urządzenia technicznego.

Organ odwoławczy podkreślił, że nietrafnie skarżący zarzucił zaskarżonej decyzji, że została oparta wyłącznie na protokole kontroli TDT Oddział Terenowy, jak też na odpisie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Istotne znaczenie dla rozpatrzenia niniejszej sprawy ma całokształt materiału dowodowego w niej zebranego, zawierającego nie tylko wskazane przez skarżącego się dowody, ale przede wszystkim decyzję z dnia 2 października 2015r., wydaną z upoważnienia Dyrektora TDT Oddział Terenowy w przedmiocie wstrzymania eksploatacji przedmiotowego urządzenia technicznego, która potwierdza obowiązek podlegania cysterny zamontowanej na przedmiotowym pojeździe dozorowi technicznemu.

Zdaniem Kolegium, w przedmiotowym pojeździe nie dokonano żadnych zmian konstrukcyjnych, bowiem wykazane byłyby podczas kontroli w dniu 02.10.2015r. W razie wątpliwości, co do rodzaju badanego pojazdu, to na diagnoście ciąży obowiązek wyjaśnienia okoliczności mających istotne znaczenie dla prawidłowego przeprowadzenia badania. Zatem podnoszone w tym zakresie zarzuty i wniosek o powołanie biegłego z zakresu techniki samochodowej są chybione i nie zasługują na uwzględnienie. Przed przystąpieniem do badania technicznego pojazdu w dniu 19 maja 2015r., diagnosta był zobowiązany zażądać od eksploatującego dokumentów stwierdzających sprawność urządzeń technicznych zamontowanych na pojeździe, zgodnie z treścią art. 81 ust. 12 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Brak ważnego w dniu badania technicznego dokumentu stwierdzającego sprawność urządzenia technicznego wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego skutkuje negatywnym wynikiem z badania technicznego. Czynności wykonane przez uprawnionego diagnostę w związku z przedstawionym mu do badania technicznego przedmiotowym pojazdem wskazują, że badanie techniczne zostało przeprowadzone niezgodnie z zakresem i sposobem jego wykonania, jak również wydanie przez diagnostę zaświadczenia i dokonanie wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu nastąpiło niezgodnie ze stanem faktycznym oraz wskazanymi przepisami prawa, co wyczerpuje przesłanki cofnięcia uprawnienia diagnosty określone w przepisie art. 84 ust. 3 pkt 1i 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Na powyższą decyzję skarżący R. J. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu w Krakowie. Zaskarżonej decyzji zarzucił:

1. naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wypływ na wynik sprawy, tj.:

- art. 7 k.p.a., art. 77 § 1 k.p.a. oraz art. 80 k.p.a. poprzez nie podjęcie przez organ wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, brak wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego oraz dokonanie oceny materiału dowodowego i ustaleń w sprawie na podstawie niepełnego materiału dowodowego co doprowadziło do wadliwych ustaleń stanu faktycznego sprawy, w tym m.in. wadliwego ustalenia, iż urządzenie techniczne zamontowane na pojeździe o numerze rej. [...] stanowiło urządzenie techniczne podlegające dozorowi technicznemu;

- art. 8 § 1 k.p.a. w zw. z art. 12 k.p.a. w zw. z art. 35 § 3 k.p.a. w zw. z art. 36 k.p.a. w zw. z art. 77 § 1 k.p.a. poprzez prowadzenie postępowania przez organ w sposób nie budzący zaufania obywateli do organów władzy publicznej czego wyrazem jest rozpoznanie odwołania po upływie niemal 5 lat od jego wniesienia przy jednoczesnym nie podjęciu przez organ odwoławczy żadnych czynności mających na celu dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy i wyczerpujące zebranie materiału dowodowego;

- art. 138 § 1 pkt 1 kpa poprzez utrzymanie w mocy decyzji Organu I instancji, w sytuacji gdy winna ona zostać uchylona a poprzedzające ją postępowanie winno zostać umorzone. 2. naruszenie prawa materialnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 w zw z art. 81 ust. 12 ustawy Prawo o ruchu drogowym poprzez jego zastosowanie i cofnięcie skarżącemu uprawnienia diagnosty w sytuacji gdy badanie techniczne zostało przeprowadzone przez skarżącego zgodnie z zakresem i sposobem jego wykonania, jak również wydanie przez diagnostę zaświadczenia i dokonanie wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu nastąpiło zgodnie ze stanem faktycznym i przepisami prawa.

Mając na uwadze powyższe zarzuty skarżący wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi, skarżący rozwinął powyższe zarzuty.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Przeprowadzona przez Sąd, w trybie uproszczonym, kontrola zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 8 lutego 2021r., a także - z mocy art. 135 p.p.s.a. - poprzedzającej ją decyzji wydanej z upoważnienia Starosty Powiatowego z dnia [...] 2016r., na podstawie której zostało skarżącemu cofnięte uprawnienie do wykonywania badań technicznych pojazdów, pod kątem kryterium legalności, wykazała, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

Należy ponadto zaznaczyć, że na podstawie art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art. 57a p.p.s.a.

Materialnoprawną podstawę decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 450 z późn. zm.), zwanej dalej p.r.d. Zgodnie z art. 84 ust. 3 pkt 1 p.r.d. starosta cofa diagnoście uprawnienie do wykonywania badań technicznych, jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 83b ust. 2 pkt 1p.r.d., stwierdzono przeprowadzenie przez diagnostę badania technicznego niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania. Z kolei zgodnie z art. 81 ust. 12 p.r.d. badanie techniczne pojazdu z zamontowanym urządzeniem technicznym podlegającym dozorowi technicznemu może być przeprowadzone po przedstawieniu dokumentu wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego, stwierdzającego sprawność urządzenia technicznego. W przypadku cofnięcia diagnoście uprawnienia do wykonywania badań technicznych, ponowne uprawnienie nie może być wydane wcześniej niż po upływie 5 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu stała się ostateczna (art. 84 ust. 4 p.r.d.).

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym, podkreśla się, że celem art. 84 ust. 3 p.r.d. jest odsunięcie od czynności diagnostycznych nierzetelnych diagnostów dokonujących wpisów do dowodów rejestracyjnych lub wystawiających zaświadczenia skutkujące dopuszczeniem do ruchu pojazdów niesprawnych bądź w istocie niesprawdzonych pod względem technicznym, co naraża na niebezpieczeństwo uszkodzenia ciała lub utraty życia osoby korzystające ze zgłoszonych do badań pojazdów jak i innych użytkowników drogi, a także powoduje ryzyko szkody w mieniu (zob. np. wyroki: Wyrok NSA z 23.07.2021 r., II GSK 1378/18, LEX nr 3205501, WSA w Bydgoszczy z 5 czerwca 2007 r., sygn. akt II SA/Bd 333/07; NSA z 1 października 2008 r., sygn. akt I OSK 1450/07; NSA z 3 grudnia 2013 r., sygn. akt II GSK 1251/12). Jednocześnie akcentuje się, iż konieczna jest ścisła wykładnia tego przepisu prawa oraz określonych w nim przesłanek nałożenia sankcji administracyjnej, a także ocena odnośnie do proporcjonalności i adekwatności sankcji administracyjnej nakładanej na podstawie art. 84 ust. 3 ustawy - Prawo o ruchu drogowym musi każdorazowo pozostawać w ścisłym związku ze stanem faktycznym ustalonym w postępowaniu prowadzonym w sprawie cofnięcia uprawnień i siłą rzeczy - skoro chodzi o cofnięcie uprawnień, z którymi skorelowane są w oczywisty wręcz sposób konkretne obowiązki - jest i musi być odnoszona do oceny treści, wagi i znaczenia obowiązków, którym diagnosta uchybił wykonując powierzone mu zadania, które są istotne z punktu widzenia potrzeby zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz eliminowania i ograniczania ryzyka z ruchem tym związanych (por. wyrok NSA z 16 marca 2018 r., sygn. akt II GSK 1664/16 oraz Wyrok NSA z 23.07.2021 r., II GSK 1378/18, LEX nr 3205501).

Z uwagi na surowość sankcji administracyjnej istotne jest więc szczególnie dokładne przeprowadzenie postępowania dowodowego celem dokonania ustaleń faktycznych na podstawie właściwie zgromadzonego, rozpatrzonego i ocenionego materiału. Zgodnie bowiem ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego artykuł 84 ust. 3 p.r.d. jest przepisem o charakterze sankcyjnym, powinien być on stosowany w sposób ścisły, tj. cofnięcie diagnoście uprawnień do dokonywania badań technicznych pojazdów powinno mieć miejsce w sytuacji zaistnienia jednej z ustawowych przesłanek, po rozważeniu całokształtu okoliczności sprawy, po wyczerpującej i wszechstronnej ocenie zebranego materiału dowodowego, w stanie faktycznym sprawy nie budzącym jakichkolwiek wątpliwości (wyrok NSA z 28.10.2015 r., II GSK 2064/14, LEX nr 1986808). Stąd przeprowadzenie postępowania dowodowego, zebrany materiał obrazujący zaistniały stan faktyczny ma istotne znaczenie dla sprawdzenia zgodności z prawem zastosowanej sankcji administracyjnej.

W niniejszej sprawie z protokołu nr [...] wynika, iż w dniu 02.10.2015r. inspektor Transportowego Dozoru Technicznego Oddział Terenowy przeprowadził badanie kontrolne urządzenia technicznego zamontowanego na pojeździe marki FELDB1NDER nr VIN [...] urządzenia technicznego - zbiornika transportowego KIP 60.3 objętego nr ewidencyjnym [...]. Podczas badania stwierdzono, że przedmiotowa cysterna ciśnieniowa nie została poddana w wyznaczonym terminie do kwietnia 2014r. badaniu okresowemu, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Transportu z dnia 20.10.2006r. w sprawie warunków technicznych w zakresie projektowania, wytwarzania, eksploatacji, naprawy i modernizacji specjalistycznych urządzeń ciśnieniowych (Dz. U z 2014r. 1465) o zakresie wskazanym w protokole z badania [...] z dnia 07.09.2012r. Poprzednia decyzja zezwalająca na eksploatację przedmiotowego urządzenia technicznego ważna była do dnia 30.04.2014r. W wyniku przeprowadzonej kontroli w dniu 02.10.2015r. została wydana decyzja nr [...] o wstrzymaniu eksploatacji w/w urządzenia technicznego. Nadto podczas badania przedmiotowego pojazdu w dniu 02.10.2015r. inspektorowi TDT został przedstawiony dowód rejestracyjny, który potwierdzał przeprowadzenie z wynikiem pozytywnym okresowego badania technicznego w dniu 19.05.2015r. na okręgowej stacji kontroli pojazdów prowadzonej przez [...] Firma Motoryzacyjna S. S. z siedzibą w N, ul. P, przez diagnostę R. J. W dniu 15.01.2016r. uprawnieni pracownicy inspektorzy w Wydziale Komunikacji i Transportu Urzędu Miasta dokonali kontroli wyżej wymienionej Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów. Kontrolujący sprawdzili rejestr i uzyskali duplikat zaświadczenia z badania technicznego wykonanego w dniu 19.05.2015r. (str. 14 akt sprawy ). Organ l instancji w dniu 29.01.2016r. zawiadomił odwołującego się o wszczęciu postępowania w sprawie cofnięcia uprawnienia diagnosty w związku z uzyskaniem informacji o niezgodnym z przeprowadzeniu badania technicznego. W zawiadomieniu tym strona została pouczona o możliwości zapoznawania się z aktami sprawy, jak też składania wyjaśnień i wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów. Strona nie skorzystała z przysługujących jej uprawnień i nie złożyła w sprawie żadnych wyjaśnień.

W zgromadzonych materiałach dowodowych znajduje się kserokopia dowodu rejestracyjnego naczepy ciężarowej Feldbinder, z której wynika, że jest ona przeznaczona do przewozu towarów sypkich. W aktach brak jest decyzji zezwalającej na eksploatację tejże naczepy nr [...] z dnia 2 września 2012 zezwalającej na jej eksploatację do dnia 30 kwietnia 2014r. na którą powołano się w protokole z doraźnego badania kontrolnego. Do skargi z kolei zostało dołączone oświadczenie złożone przez Pana L. K. właściciela firmy "A", że w dniu przedstawienia do badania technicznego naczepy ciężarowej zarówno ona jak i pojazd ciągnący naczepę nie były wyposażone w urządzenia wytwarzające ciśnienie. Oświadczenie to pochodzi z 1 marca 2021r. Do akt została również załączona pozytywna opinia dotycząca skarżącego wydana przez jego pracodawcę. Z kolei organ w ramach prowadzone postępowania administracyjnego nie przesłuchał ani skarżącego, ani właściciela samej naczepy ciężarowej, a więc Pana L. K. Nie przeprowadzono również ewentualnego dowodu z opinii biegłego potwierdzającego lub zaprzeczającego twierdzeniu o braku urządzenia w naczepie służącego do wytwarzania ciśnienia w dniu przeprowadzania przez skarżącego badania technicznego.

W niniejszej sprawie nie zbadano, czy stan pojazdu w dniu badania uzasadniał sprawdzenie przez skarżącego uprzednio wydanej decyzji o dopuszczeniu urządzenia do eksploatacji. Przede wszystkim z dowodu rejestracyjnego wynikało, że naczepa służyła do przewozu materiałów sypkich. Ponadto z oświadczenia złożonego przez jej właściciela wynika, że nie była ona w czasie przeglądu diagnostycznego wyposażona w urządzenie wytwarzające ciśnienie. Z kolei organ administracji I instancji zaniedbał przesłuchania w tym zakresie zarówno skarżącego, jak i właściciela naczepy w czasie prowadzonego przez siebie postępowania administracyjnego to jest w okresie od 29 stycznia 2016r., a 29 lutego 2016r. Należy także podkreślić, że samo badanie techniczne przeprowadzone przez skarżącego miało miejsce 19 maja 2015r., a z kolei do zatrzymania pojazdu doszło 2 października 2015r. Nie jest więc wykluczone, że cysterna w czasie badania technicznego nie miała zamontowanego urządzenia wytwarzającego ciśnienie. Należało więc w tym względzie przesłuchać zarówno skarżącego, jak i właściciela pojazdu, czy też uzyskać opinię biegłego, czy prawdopodobne jest, ze w okresie od 19 maja 2015 do 2 października 2015r. doszło do zamontowania w naczepie urządzenia wytwarzającego ciśnienie.

Nie zostało również stwierdzone, czy przedmiotowa naczepa posiadała tabliczkę znamionową, wydana na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o dozorze technicznym. Sąd orzekający w niniejsze sprawie uznał, że nie jest wystarczającym w tym zakresie informacja, że w stosunku do przedmiotowej naczepy została wydana decyzja zezwalająca na eksploatację, która była ważna do dnia 30 kwietnia 2014r., zwłaszcza ze przedmiotowa decyzja nie została załączona do akt administracyjnych.

Zgodnie z art. 84 ust. 3 pkt 1 p.r.d. starosta cofa diagnoście uprawnienie do wykonywania badań technicznych, jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 83b ust. 2 pkt 1, stwierdzono między innymi że przeprowadzenie przez diagnostę badania technicznego niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania. W orzecznictwie sadów administracyjnych podkreśla się, że art. 84 ust. 3 stanowiący podstawę prawną cofnięcia uprawnień diagnoście ma charakter bezwzględnie obowiązujący. Oznacza to, że stwierdzenie określonych uchybień skutkuje zastosowaniem przewidzianej w nim sankcji. W przepisie tym nie ma mowy o winie, wystarczy stwierdzenie obiektywnie dokonanych uchybień. Aby zaistniała odpowiedzialność administracyjna diagnosty musi on wydać zaświadczenie albo dokonać wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami. Ustawa nie dopuszcza żadnego wyjątku, który wyłączałby wydanie takiej decyzji, w szczególności decyzja ta nie jest uzależniona od motywów, którymi kierował się diagnosta, naruszając art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 p.r.d. (por. wyrok NSA z dnia 17 grudnia 2013 r., II GSK 1460/12 oraz Wyrok NSA z 8.07.2021 r., II GSK 1061/18, LEX nr 3214023.).

Konieczne jest więc dokładne przeprowadzenie postępowania. W niniejszej sprawie organy administracyjne zaniechały precyzyjnego ustalenia stanu faktycznego. Doszło więc do naruszenia art. 7 i 77 k.p.a. a także pociągnęło to za sobą naruszenia art. 80 k.p.a.

Zgodnie z art. 7 k.p.a., który wprowadza między innymi zasadę prawdy obiektywnej w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności, z urzędu lub na wniosek stron podejmują wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Realizacji wyrażonej w tym przepisie zasady prawdy obiektywnej służy przepis art. 77 § 1 k.p.a., który stanowi, że organ administracji publicznej jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Obowiązek ten jest niezależny od tego, czy niezbędny materiał dowodowy potwierdza stanowisko strony, czy też je podważa. Wyczerpujące rozpatrzenie materiału dowodowego polega zaś na takim ustosunkowaniu się do każdego ze zgromadzonych w sprawie dowodów z uwzględnieniem wzajemnych powiązań między nimi, aby uzyskać jednoznaczność ustaleń faktycznych i prawnych. Dopiero jednoznaczne ustalenie stanu faktycznego sprawy stworzyłoby podstawy do wyrażenia stanowiska, które nie przekraczałoby granic zasady swobodnej oceny dowodów, wynikającej z art. 80 k.p.a. (Wyrok NSA z 19.05.2021 r., III OSK 420/21, LEX nr 3180675).

Ponownie rozpoznając niniejszą sprawę organ administracji powinien przeprowadzić stosowne postępowanie dowodowe, które w sposób jednoznaczny przesądzałoby o legalność zastosowania sankcji administracyjnej wobec skarżącego.

Mając powyższe na względzie Wojewódzkie Sąd Administracyjny w Krakowie na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 135 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono w oparciu o art. 200 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a., zasądzając od organu na rzecz skarżącego zwrot kwoty 697 zł, na którą to składa się wpis od skargi w wysokości 200 zł, wynagrodzenie adwokata ustalone zgodnie z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800 z późn. zm.) wynoszące 480 zł. oraz 17 zł. tytułem zwrotu opłat skarbowej od pełnomocnictwa.